მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„თუ ვინმე ჩვენს შორის (ბერთა შორის, მთარგ.) სულიერად ელამი აღმოჩნდება, ის ნუ მოითხოვს ძმებისაგან ბრმა მორჩილებას, რათა მათთან ერთად არ გადაეშვას უფსკრულში, წერილის სიტყვისაებრ: „ბრმაი ბრმასა თუ წინა-უძღვნ, ორნივე მთხრებლსა შთაცვვიან“ (მათ. 15,14).

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„ვნახე ადამიანები, რომლებიც მონასტერში ცოდვებისა და ვნებებისაგან დამახინჯებული სახეებით მოვიდნენ, მაგრამ სინანულმა და ღვთისმოშიშმა ცხოვრებამ ისე შეცვალა, გარეგნულადაც მშვენიერნი გახდნენ“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„შეხედეთ შიო მღვიმელის ხატს, წინათ ქართველი მამები ასეთი სამონაზვნო კუნკულ-ბარტყულით იმოსებოდნენ. ნუ დაივიწყებთ ამ წესს“

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

„არა ბრწყინავს ესრეთ ცაი სიმრავლითა მით ვარსკვლავთაითა, ვითარ იგი უდაბნონი ეგვიპტისანი ბრწყინვენ საყოფლებითა მით მონაზონთაითა“.

[marine]

"როდესაც განზრახვა მიგიზიდავს, რომ გამოსცადო, ან განსაჯო შენი წინამძღვარი, როგორც სიძვას, ისე განეშორე მას; ამ გველს არ შეუდრკე, ნუ მისცემ ადგილს, ნურც კარს გაუღებ, არამედ უთხარ მას: - ჰოი, მაცდურო! მე კი არ უნდა განვსაჯო წინამძღვარი, მან თავად უნდა განმსაჯოს მე; მე კი არა ვარ მისი მსაჯულო, არამედ - ისაა ჩემი."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

„მე მახსენდება ჩემი აფხაზეთში ყოფნის დრო პატრიარქობამდე. რუსეთიდან ჩამოვიდა ერთი ახალგაზრდა, ეროვნებით ებრაელი. შემდეგ ავიდა უდაბნოში აფხაზეთის და იქ მოღვაწეობდა.

ბერები მეუბნებოდნენ მე, რომ საოცრება ხდებაო. ეს ახალგაზრდა ჩამოვიდა და იმდენად დიდი იყო მისი სარწმუნოება და სიყვარული, რომ როცა ლოცვებს კითხულობდა, სხვა ბერები ნათელს ხედავდნენ მის თავზე. მე მეუბნებოდნენ, რომ ჩვენ არ ვეუბნებით და არ ვუმხელთო, რომ ეს ნათელი თავზე ადგას , რათა ამპარტავნების გრძნობა არ დაეუფლოსო.

მისი მამა ერთ-ერთ უნივერსიტეტში პროფესორი იყო. ის საშინელი ათეისტი იყო. ჩამოვიდა ჩემთან სოხუმში და ეძებდა თავის შვილს. მან მიამბო, თუ როგორ დაიწყო სარწმუნოებაში მოსვლა. ის ამბობდა, რომ ხელზე შემოხვეული აქვს ფსკვნილიო. ათეისტურ ოჯახშია გაზრდილი და ფსკვნილს ხმარობსო. და ამიტომ შევიყვანეთ ფსიქიატრიულ საავადმყოფოშიო. მთელს საბჭოთა კავშირში მისი ძიება იყო გამოცხადებული. მაგრამ ღვთის მადლით ის დარჩა მორწმუნე ქრისტიანი და დღესაც რუსეთში მოღვაწეობს.“

/ილია მეორე/

[marine]

“მონასტერში და სემინარიაშიც კაცი რწმენის მიხედვით უნდა მიიღონ და არა მხოლოდ საგნების ცოდნით“

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

„ერთ-ერთი ბერი აბბა აქილესთან მოვიდა. ნახა, სისხლს აფურთხებდა. ძმამ ჰკითხა: „მამაო, ეს რა არის?“ ბერმა უპასუხა: „ეს ერთი ძმის სიტყვები იყო, რომელმაც მე დამამწუხრა. ვცდილობდი, არ მიმეღო ისინი და ღმერთს ვთხოვდით, მივექციე მათგან. და ეს სიტყვები ჩემს ბაგეებში თითქოს სისხლად გადაიქცა. გადმოვნერწყვე ისინი და კვლავ დავიბრუნე ჩემი მდუმარება და მწუხარებაც გადამავიწყდა“.

[marine]

„ბევრმა მონაზონმა იცის სული წმიდის მადლი. სული წმიდა ისეთი ტკბილი და საყვარელია, რომ მშვენიერი ასულის დანახვაც კი არ უღვიძებს კაცს გულისთქმას“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„რადგან ზეციური ცხოვრება ადამიანებისა ანგელოზებრივი იქნება, ზოგიერთი გულმოდგინე ჭაბუკი თუ ქალიშვილი მას ამ ცხოვრებაშივე იწყებს, შემონაზვნდებიან და უპოვარებასა და მორჩილებაში ცხოვრობენ უბიწოდ“

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„მორჩილება უპირველესია, თუ მონაზონი უვლის მძიმე ავადმყოფს, მას შეუძლია წირვა-ლოცვაზე დაუსწრებლად მივიდეს პირდაპირ ზიარების დროს და ეზიაროს“

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

"მას შემდეგ, რაც ღვთისმსახურებისა და მორჩილების ასპარეზზე გავალთ, იმ ჟამიდან უკვე აღარანაირად აღარ უნდა გამოვცადოთ და განვსაჯოთ ჩვენი კეთილი მსაჯული და წინამძღოლი, თუნდაც მასში, როგორც ხორციელ კაცში, შეიძლება, ცოდვის მწიკვლიც შევნიშნეთ. თუ ასე არ მოვიქცევით და თავად ვიქნებით მსაჯულნი, მორჩილება აღარანაირ სარგებელს აღა მოგვიტანს."

/ღირსი იოანე სინელი/

[marine]

“თავისი თავის განკითხვას მიჩვეულ მონაზონს ღმერთისგან სიმშვიდისა და ქრისტესგან თანადგომის შეგრძნება ენიჭება, ამ გრძნობიდან ტკბილი, ურღვევი მშვიდობა, ღრმა სიმდაბლე და ყველას მიმართ ჩაუქრობელი სიყვარული მომდინარეობს. ღმერთისგან მომდინარე ნუგეშის ეს ძალა არც ერთ ადამიანურს არ შეიძლება შევადაროთ. ვიცოდი ასკეტი, რომელიც მძიმედ დაავადდა და სამკურნალოდ საავადმყოფოში წავიდა. ტანჯვას მისი პატივისმცემელი საუკეთესო ექიმები უმსუბუქებდნენ. და აი, გამოჯანმრთელდა, მადლობა გადაუხადა მათ და თავის კელიაში დაბრუნდა. მაგრამ მალე უფრო ცუდად გახდა. რადგან ცალკე ცხოვრობდა, ძმებმა ეს ამბავი ვერ შეიტყვეს. მოღვაწე ძალიან იტანჯებოდა, მაგრამ ღმერთისგან მის მიმართ ისეთი სიმშვიდის გრძნობა მოედინებოდა, რომელთანაც არც ყურადღების, არც ექიმების კაცთმოყვარეობის და არც წამლების ეფექტურობის შედარებაც კი არ შეიძლებოდა. ასეთი სიმშვიდის შეგრძნება მას არასოდეს ჰქონია. აი, რატომ ერიდება ზოგიერთი მოღვაწე ადამიანურ კომფორტს (რაც ამქვეყნიური ცხოვრების მოყვარული ერისკაცებისთვის სრულიად გაუგებარია), ეს იმისათვის ხდება, რომ მას ღვთივბოძებული საოცარი სიტკბოებისა და სიხარულის დათმობა არ სურს“.

/არქიმანდრიტი იეროთეოსი (ვლახოსი)/

[marine]

„ნუ იჩქარებთ მონასტერში წასვლას, სანამ მთელ თქვენს საერო კვანძებს არ დახსნით, თუ გსურთ, მშვიდად გადააბათ თქვენი ცხოვრება ძმებისას.“

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„ჭეშმარიტ მორჩილს სძულს საკუთარი ნება და უყვარს თავისი სულიერი მამა, ამიტომ ეძლევა ღვთის წინაშე წმინდა გონებით ლოცვის თავისუფლება, მისი სული თავისუფლად, გულისსიტყვების გარეშე ჭვრეტს ღმერთს და განისვენებს მასში. ის მალე აღწევს ღვთის სიყვარულს თავისი სიმდაბლისა და სულიერი მამის ლოცვების გამო“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

“ცნობილი მოღვაწე, სქემმონაზონი, დედა არდალიონა ჰყვებოდა, რომ ერთხელ, ღამით, თავის სენაკში სინანულის კანონს კითხულობდა, რომელშიც კაცი მატლსა და მიწის მტვერსაა შედარებული. უეცრად საკუთარი არარაობის ღრმა განცდა დაეუფლა. ეს განცდა იმდენად ძლიერი იყო და მონაზონმა ისეთი შვება იგრძნო, რომ ცრემლები ღვარად წამოუვიდა და მთელი ღამე მუხმოყრილი ლოცვაში გაატარა.”

[marine]

„მონასტერი წმინდა ბერის გარეშე, საერთო საცხოვრებელ ბინას ჰგავს“

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

„მონაზონს არ შეშვენის ქვეყნიური საფასეებისადმი მიდრეკა, არც გატაცება მშვენიერი ნაგებობებით, ვენახებითა და მსხმოიარე ბაღებით, ფრინველითა და საქონლით და სხვა საქმეებით, არამედ კიდეც რომ აკლდეს აუცილებელი სახმარი, მაინც უნდა მადლობდეს ღმერთს, ხოლო სოფელი შერაცხოს უცხოდ. რადგან თუ გაიტაცა ქვეყნიურის სიყვარულმა, ვერ იქნება ღვთის მეგობარი და ვერც კაცობრიულ ზრახვებს განეშორება“

/ღირსი ზოსიმე პალესტინელი/

[marine]

„მონაზონს, რომელიც ამსოფლიურად ბრძნობს, ცხადია, გზა შეშლია, თუმცა ის ქრისტესკენ გაემართა, მისი სული ამ ქვეყანაში დაეხეტება“

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„ერთ ძმას ვიცნობდი, რომელი მძიმე მორჩილებას ასრულებდა. მას შინაგანი ლოცვა ჰქონდა და უფალმა მისცა ცრემლები მთელი სოფლისათვის საგლოვად. იღუმენმა ანდრიამ უთხრა მას: „შენ ეს მორჩილებისათვის მოგეცა“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/