მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

“თავისი თავის განკითხვას მიჩვეულ მონაზონს ღმერთისგან სიმშვიდისა და ქრისტესგან თანადგომის შეგრძნება ენიჭება, ამ გრძნობიდან ტკბილი, ურღვევი მშვიდობა, ღრმა სიმდაბლე და ყველას მიმართ ჩაუქრობელი სიყვარული მომდინარეობს. ღმერთისგან მომდინარე ნუგეშის ეს ძალა არც ერთ ადამიანურს არ შეიძლება შევადაროთ. ვიცოდი ასკეტი, რომელიც მძიმედ დაავადდა და სამკურნალოდ საავადმყოფოში წავიდა. ტანჯვას მისი პატივისმცემელი საუკეთესო ექიმები უმსუბუქებდნენ. და აი, გამოჯანმრთელდა, მადლობა გადაუხადა მათ და თავის კელიაში დაბრუნდა. მაგრამ მალე უფრო ცუდად გახდა. რადგან ცალკე ცხოვრობდა, ძმებმა ეს ამბავი ვერ შეიტყვეს. მოღვაწე ძალიან იტანჯებოდა, მაგრამ ღმერთისგან მის მიმართ ისეთი სიმშვიდის გრძნობა მოედინებოდა, რომელთანაც არც ყურადღების, არც ექიმების კაცთმოყვარეობის და არც წამლების ეფექტურობის შედარებაც კი არ შეიძლებოდა. ასეთი სიმშვიდის შეგრძნება მას არასოდეს ჰქონია. აი, რატომ ერიდება ზოგიერთი მოღვაწე ადამიანურ კომფორტს (რაც ამქვეყნიური ცხოვრების მოყვარული ერისკაცებისთვის სრულიად გაუგებარია), ეს იმისათვის ხდება, რომ მას ღვთივბოძებული საოცარი სიტკბოებისა და სიხარულის დათმობა არ სურს“.

/არქიმანდრიტი იეროთეოსი (ვლახოსი)/

[marine]

„ნუ იჩქარებთ მონასტერში წასვლას, სანამ მთელ თქვენს საერო კვანძებს არ დახსნით, თუ გსურთ, მშვიდად გადააბათ თქვენი ცხოვრება ძმებისას.“

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„ჭეშმარიტ მორჩილს სძულს საკუთარი ნება და უყვარს თავისი სულიერი მამა, ამიტომ ეძლევა ღვთის წინაშე წმინდა გონებით ლოცვის თავისუფლება, მისი სული თავისუფლად, გულისსიტყვების გარეშე ჭვრეტს ღმერთს და განისვენებს მასში. ის მალე აღწევს ღვთის სიყვარულს თავისი სიმდაბლისა და სულიერი მამის ლოცვების გამო“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

“ცნობილი მოღვაწე, სქემმონაზონი, დედა არდალიონა ჰყვებოდა, რომ ერთხელ, ღამით, თავის სენაკში სინანულის კანონს კითხულობდა, რომელშიც კაცი მატლსა და მიწის მტვერსაა შედარებული. უეცრად საკუთარი არარაობის ღრმა განცდა დაეუფლა. ეს განცდა იმდენად ძლიერი იყო და მონაზონმა ისეთი შვება იგრძნო, რომ ცრემლები ღვარად წამოუვიდა და მთელი ღამე მუხმოყრილი ლოცვაში გაატარა.”

[marine]

„მონასტერი წმინდა ბერის გარეშე, საერთო საცხოვრებელ ბინას ჰგავს“

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

„მონაზონს არ შეშვენის ქვეყნიური საფასეებისადმი მიდრეკა, არც გატაცება მშვენიერი ნაგებობებით, ვენახებითა და მსხმოიარე ბაღებით, ფრინველითა და საქონლით და სხვა საქმეებით, არამედ კიდეც რომ აკლდეს აუცილებელი სახმარი, მაინც უნდა მადლობდეს ღმერთს, ხოლო სოფელი შერაცხოს უცხოდ. რადგან თუ გაიტაცა ქვეყნიურის სიყვარულმა, ვერ იქნება ღვთის მეგობარი და ვერც კაცობრიულ ზრახვებს განეშორება“

/ღირსი ზოსიმე პალესტინელი/

[marine]

„მონაზონს, რომელიც ამსოფლიურად ბრძნობს, ცხადია, გზა შეშლია, თუმცა ის ქრისტესკენ გაემართა, მისი სული ამ ქვეყანაში დაეხეტება“

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„ერთ ძმას ვიცნობდი, რომელი მძიმე მორჩილებას ასრულებდა. მას შინაგანი ლოცვა ჰქონდა და უფალმა მისცა ცრემლები მთელი სოფლისათვის საგლოვად. იღუმენმა ანდრიამ უთხრა მას: „შენ ეს მორჩილებისათვის მოგეცა“.

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„მონასტრის გარემოს: დიდ ძმობას, ყვავილებს, ხეებს, ნაყოფს და ა.შ. ვადრი სკას. კურთხეული ფუტკარი ის მწერია, რომელიც ქებას იმსახურებს, ის მიბაძვის ღირსია, ვინაიდან გამუდმებით იღწვის მოყვასისათვის. ეს მთელი საერთო საცხოვრებელი მონასტერია თავისი წესებით. მათ ჰყავთ უფროსი და ყველას თავისი მოვალეობა აკისრია. მათ შორის საერთო საცხოვრებლისთვის დამახასიათებელი წესრიგი სუფევს: შორს დაფრინავენ ყვავილებისთვის, ერთს მოაქვს ნექტარი, მეორეს - წყალი, მესამეს - თიხა, რათა ბინა აიშენონ, იცხოვრონ და გამრავლდნენ“.

/ბერი ანთიმოზი/

[marine]

„როგორ შეიძლება მონაზონი იყოს კარგად, როდესაც ერს უჭირს“

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/

[marine]

„ბერი ანატოლი ოპტის უდაბნოში ცხოვრობდა. ოპტა სულიერების ყველაზე მძლავრი ცენტრი გახლდათ, სადაც მონაზვნებში სიმდაბლის აღზრდას პირველხარისხოვანი მნიშვნელობა ენიჭებოდა.“

[marine]

„რა ფასი აქვს ღვთის თვალში უზომო ასკეზს? თუ ეს ღვთისმოსაობით აღესრულება, ხარობს ადამიანი და ხარობს ღმერთი - თავისი ღვთისმოსავი შვილის გამო, თუ ადამიანი სიყვარულის გამო იმძიმებს საკუთარ ტვირთს, მის გულში თაფლი იღვრება. ხოლო - თუ ამას ეგოიზმით აკეთებს, მას ეს ტანჯვას მოუტანს“

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„როგორც მკვდარს არ ესმის ხმა მეგობართა და ახლობელთა თავისი ქალაქისა თუ სოფლისა, რადგან სხვა სამყაროში გადაინაცვლა და აღარა ცხოვრობს იქ, ასევე უნდა იყოს მონაზონიც: რაკი ბერული სამოსელით შეიმოსება, უნდა განეშოროს თავის ქალაქს, ახლობლებს და ყოველივე ქვეყნიურ საქმეებს, რათა მისი გულიდან აღმოიფხვრას საერო ცხოვრების სიტკბოებანი. ასეთი ნუ მისცემს თავს უფლებას, რათა მიეცეს ამქვეყნიურ, ამაო საზრუნავს, რომელიც არაფრის მომცემია, გარდა სულის წახდენისა. თუ მონაზონი ვერ მოშორდა თავის ქალაქსა თუ დაბას, ახლობლებს და ვერ ჩაიკეტა თავის სენაკში განმარტოებით, მიემსგავსება მკვდარს, სახლში უპატრონოდ დაგდებულს და აყროლებულს, რომლის სუნისა გამოც ყველა გაურბის მას“.

/ღირსი ზოსიმე პალესტინელი/

[marine]

„თუ მონასტერში მიხვედი, მხნე იყავ და ნუ შეძრწუნდება შენი გული“

/ღირსი სილუანე ათონელი/

[marine]

„ერთი ბერი მეორესთან მივიდა: საუბრისას ერთმა მათგანმა მეორეს უთხრა: „მე მოვკვდი სოფლისათვის“. მეორემ უპასუხა: „ნუ გექნება საკუთარი თავის იმედი მანამ, ვიდრე ამ სხეულიდან არ გახვალ; რადგან თუმცა ამბობ, რომ მოკვდი, სამაგიეროდ, სატანა არ მომკვდარა!“

/ძველი პატერიკი/

[marine]

„რათა ჩვენს გულებში გაიზარდოს მონაზვნური სიბრძნე, ჯერ უნდა მოკვდეს და ნეშომპალად იქცეს სიბრძნე ამა სოფლისა. და იმისათვის, რათა მოვაკვდინოთ ვნებები, ჩვენ უნდა ვიფიქროთ სიკვდილსა და სამსჯავროზე და მოშურნეობით დავითმინოთ სატანჯველი ქრისტესათვის, რომელმაც დაითმინა მრავალი სატანჯველი და სიკვდილიც, რათა გამოვესყიდეთ“.

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

„მონაზონი მაგალითი უნდა იყოს ერისკაცთათვის და არა საცთური, ისევე, როგორც თვითონ ანგელოზთაგან იღებს მაგალითს. ამიტომ ძალიან ყურადღებით უნდა იყოს, რომ სატანამ არ მოიტაცოს“

/იოსებ ათონელი/

[marine]

„უნდა გვახსოვდეს, რომ ცოდვების განცდას, თუ ის ღვთისგანაა, ყოველთვის თან სდევს მადლმოსილი სიხარული, და არა მოწყინება. იღუმენობიდან გადამდგარი მამა თეოდოსი (პოპოვი), ოპტის უდაბნოს სკიტში ცხოვრობდა. მას უკვე მიეღწია სულიერი ცხოვრების სიმაღლეებისათვის, თუმცა ეშმაკები ხშირად ესხმოდნენ თავს მოწყინების აზრებით. ერთ-ერთი ასეთი ბრძოლის დროს მამა თეოდოსი თითქოს სასოწარკვეთას მიეცა. წმინდა ამბროსი ოპტელთან მივიდა და ტირილით უთხრა:
-მამაო, მიშველე, ვიღუპები! ღორი ვარ, მონაზონი კი არა; რამდენი წელია, მანტიას ვატარებ და ჩემში არაფერია მონაზვნური. მხოლოდ ღორი შეიძლება დამერქვას!
წმინდა ამბროსიმ მშვიდად გაიღიმა, მის წინაშე თავდახრილ იღუმენს მხარზე ხელი დაადო და უთხრა:
-ასეც იფიქრე, ასეც იფიქრე სიცოცლის ბოლომდე საკუთარ თავზე, მამაო იღუმენო, მოვა დრო და ჩემზე და შენზე, ღორებზე, წიგნებს დაწერენ.
ეს სიტყვები წინასწარმეტყველური აღმოჩნდა: შემდგომში ღირსი ამბროსი ოპეტელისა და იღუმენ თეოდოსის ცხოვრებაზე, მათ სულიერ ღვაწლზე, შთამომავლობის დასამოძღვრად წიგნები დაიწერა. ასე განადიდებს უფალი მართლებს, რომელთაც გულწრფელად მიაჩნიათ თავი უდიდეს ცოდვილებად“.

[marine]

„ნუ ესწრაფვი, გახდე ბერი, იმიტომ რომ თავად ეს ზრახვა არის მარცხი. ასევე ნუ ისურვებ იყო ბერი, თუ იქამდე მორჩილი არ ყოფილხარ“.

/წმ. პაისი მთაწმინდელი/

[marine]

"მორჩილება არის სამარე საკუთარი ნებისა და აღდგომა სიმდაბლისა."

/ღირსი იოანე სინელი/