მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„თუკი მოღვაწე მონაზონი მწუხარებასა და განსაცდელის ჟამს ქრისტესადმი გონისმიერად ილოცებს შემუსვრილი გულით, მადლის მეშვეობით ჭვრეტის რომელიმე უნარი ეძლევა, რომელიც მწუხარებისას არა მხოლოდ ანუგეშებს მას სულიერად და აძლევს კეთილ იმედებს სამომავალო სიკეთეთა შესახებ, არამედ სათნოებათა მხრივ გაცილებით მხურვალედ აქცევს, ვიდრე უწინ იყო“.


„გსურს, მონაზონო, შეიმეცნო: ადამიანი, თუკი შეინარჩუნებს იმას, რასაც გვიბრძანებს ქრისტე, როგორ იქცევა სამოთხედ, ხოლო, თუკი ვერ შეინაჩუნებს - ტანჯვად? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

(ტრულ. 47)

„მონასტრიდან რომ თვითნებურად არც ერთი მონაზონი არ უნდა გამოვიდეს, ეს დადგენილი იყო მონასტრული ცხოვრების დასაბამიდანვე; რადგანაც შემჩნეული იყო ბოროტად გამოყენების შემთხვევები, ამიტომ ტრულის მამებმა ეს კანონი გამოსცეს და განაწესეს, რომ ვინც არ შეისმენს, შესაბამისი ზღვევინებას დაექვემდებაროს (კანონისტი ეპისკოპოსი ნიკოდიმოს მილაში)“.


„გსურს, მონაზონო, რათა მადლი უფლისა გფარავდეს იმისგან, რაცაა „შავი ჭირი, ბნელში მოარული“ და თოვლივით თეთრი ზეციური ანგელოზები უხილავად თან გახლდნენ შენ? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„12. გამოუცდელი მონაზონი ზღაპარში ფხიზლობს და ლოცვის მოახლოებისას თვალებ უმძიმდება. (ღირსი იოანე სინელი)

მღვიძარების შეძენას, ისევე როგორც ნებისმიერ სულიერ ღვაწლს, წრთობა და გარჯა სჭირდება. მთავარია, მონაზვნობის დასაწყისიდანვე, სულიერი მოძღვრის მორჩილებით იქნეს ნატვირთი მონაზვნობის ღვაწლი.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/


„გსურს, მონაზონო, საუფლო ჩვენებით იხილო, თუ როგორია ადამიანის სული თავისთავად და განცვიფრდე ღვთის უსრულყოფილესი სიბრძნით, რომელიც მან აჩვენა ამ სულში? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

თევზი და ბერი

„გახურებული ტაფიდან ამომხტარი და მდინარეში ჩავარდნილი თევზი, დამწვრობის მიუხედავად მაინც გახარებულია, რომ ცოცხალი გადარჩა და წყალში დაცურავს. ასევეა ამ წუთისოფლისგან და მისი დამღუპველი ცეცხლისაგან განდგომილი ბერი, რომელიც დროთა განმავლობაში, ისევ საერო საქმეებს უბრუნდება. იგი იმ დამწვარ თევზს ემსგავსება, რომელიც თავისით ისევ იმ გახურებულ ტაფაზე აღმოჩნდება, რათა საბოლოოდ შეიხრუკოს“.

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„რაც უფრო ღრმად ჩაიძირები სულიერი ცხოვრების მაცოცხლებელ წყლებში, მით მეტად დაშორდები წუთისოფლის მწველ ზრახვებს“.


„გსურს, მონაზონო, მხურვალე ცეცხლით დაწვა ეშმაკის სამყოფელი, რომელიც უფლის რისხვით ფიჩხივით ალდება? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„- როგორ უნდა განვსაზღვროთ, თუ რა საზომით გამოვიყენოთ რაიმე თანაცხოვრებულთა მონასტერში?

-თუ მონაზვნურად აზროვნებ, ამის განსაზღვრა შესაძლებელია. თუ მონაზვნურად არ აზროვნებ, ყველაფერი, რაც არ უნდა აიღო, „აუცილებლად“ მოგეჩვენება. მერე კი თვით ბერი გადაიქცევა ერის ადამიანად და უარესიც გახდება. ჩვენ - ბერები ერთად შედარებით სულ ცოტათი უბრალოდ მაინც უნდა ვცხოვრობდეთ, ანდა ყველაზე უარეს შემთხვევაში ისე მაინც, მონასტერში წასვლამდე რომ ვცხოვრობდით. იმაზე უკეთესი ნივთები არ უნდა გვქონდეს, რაც სახლში გვქონდა. მონასტერი უფრო ღარიბული უნდა იყოს, ვიდრე ის სახლი, საიდანაც მე აქ მოვედი, ეს შინაგანად ეხმარება როგორც ბერს, ისე - ერს“.

/ღირსი პაისი ათონელი/


„გსურს, მონაზონო, იხილო, მიიღე თუ არა შენს სულში სულიწმიდა და გაიგო, ჩაწერილია თუ არა შენი სახელი ცხოვრების წიგნში? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

კანონი 47

„ნურც დედაკაცი გაითენებს ღამეს მამათა მონასტერში, ნურც მამაკაცი - დედათა მონასტერში, რამეთუ მართლმორწმუნეს გაუცხოებით ყოფნა მართებს ყოველგვარი დასაბრკოლებელისა და საცდურისაგან, და კეთილად დაწესება ცხოვრებისა, რათა შუენიერად და კეთილად დავდგრეთ უფლისა მიმართ; ხოლო ვინც ეს ჩაიდინოს, კლერიკოსი იქნება თუ ერისკაცი, უზიარებელი იქნება. „ეს კანონი ნათელია: მისი მიზანი მონასტების ყოველგვარი ეჭვისაგან დაცვაა“.


„გსურს, მონაზონო, რომ ქრისტემ გამოგიჩინოს შენ საიდუმლო თავისი საღვთო მეუფებისა, რის გამოც ბნელდება ყოველი გონება, რომელსაც სურს შეიმეცნოს იგი? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„ძილს ბევრი ზიანი მოაქვს ადამიანისთვის. ერთ დროს ათონზე, ყარაყალის მონასტრის იღუმენი გახლდათ მამა კონდრატე, მშვენება იმდროინდელი მონაზვნობისა. ტრაპეზის შემდეგ, შუადღისას, როცა სხვები ისვენებდნენ, თავის სენაკში არ მიდიოდა. ჩამოჯდებოდა იქვე ეზოში სკამზე, დაეყრდნობოდა კვერთხს და გონიერ ლოცვას მიეცემოდა, ან სათვალეს გაიკეთებდა და წმინდათა ცხოვრებას კითხულობდა. ხშირად უკითხავთ, - აქ რას აკეთებო, მამაო. - მძინავს, ჩემო შვილო, - უპასუხებდა. - სკამზე გძინავთ? -ჰო, მწყემსი ყოველთვის უნდა ფხიზლობდეს, შვილო, მაშინაც კი, როცა ისვენებს, თავის კვერთხზე უნდა ეძინოსო. გრძნობდა იღუმენობს პასუხისმგებლობას - დაეცვა ცხოვართა მიბარებული სულები და ამისთვის ძილის დროსაც კი ფხიზლობდა“.


„გსურს, მონაზონო, დატკბე უფლის მადლით, რათა შენმა სულმა იგემოს მადლი, რომელიც არის ქრისტეს წმინდა მცნებებში? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„გაზარდა ცოლ-ქმარმა შვილები, გაიხარა შვილიშვილებით და სიბერის მოახლოება იგრძნო. ერთხელაც ქმარი ამბობს: „იცი, ბევრი ვიფიქრე და ჩემი სურვილი მინდა გაგანდო: ვიდრე ჯანმრთელობა ჯერ კიდევ ხელს მიწყობს, ბერად მსურს აღკვეცა. სულის ხსნა და ახლობლებისათვის ლოცვა მწადია!“ ცოლმა გამოუცხადა: „ამას გიპასუხებ: ჯერ მე მომხედე და მერე სადაც გინდა იქ წადი! ესაა ჩემი სიტყვა!“ – „რა გაეწყობა, კარგი!“ - უპასუხა ქმარმა. დარჩენით კი დარჩა შინ, მაგრამ ცოლი დღითი-დღე თავს უკეთ გრძნობდა, თვითონ კი დარდმა შეჭამა: ალბათ, ვერ ეღირსება ბერობას! ამასობაში ჯანმრთელობამ უმტყუნა და ავად გახდა. ცოლიც უკმაყოფილებას არ მალავდა: „უამრავი საქმეა! ძალა არ მყოფნის! აჯობებდა, ბერად აღკვეცილიყავი! ამასაც დახმარება ჰქვია...“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/
"მოყვასისათვის საუკეთესო დახმარება - შენი ბერად აღკვეცაა“.


„გსურს, მონაზონო, იყო ჭეშმარიტი მონაზონი, თანახმად შენივე სახელისა? გულით შეიყვარე მხოლოდ ქრისტე. ჩვენ ვამბობთ: ილოცე ყოველთვის გულით ქრისტესადმი.“

[marine]

„ბოროტება ისაა, რომ თვით ჩვენ - მონაზვნები სულიერი ევოლუციის გზაზე წინ ვერ ვუსწრებთ ერის ადამიანს“

/ღირსი პაისი ათონელი/


„გსურს, მონაზონო, რომ დემონებს ეშინოდეთ შენი, როგორც ზეციური მეუფის მამაცი და სახელოვანი მეომრისა? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„წმინდა მთა ამ საათებში იწვის და ბრიალებს. გამძვინვარებული ეშმაკი ბორგავს და გრგვინავს. ღვაწლმოსილი მონაზვნები ღმერთში იმყოფებიან“.


„ამიტომ, მონაზონო, უგულისყურობის გამო ნუ დაიძინებ სიკვდილისათვის, არამედ იესოს სახელით გვემე მტრები და, როგორც თქვა ვინმე ბრძენმა, იესო სახელი შეეწებოს შენს სუნთქვას, და მაშინ შეიცნობ სარგებელს მყუდროებისას“.

[marine]

„ძილის ვნებით ბოროტი ყველაზე მეტად დამწყებ მოღვაწეებს ებრძვის. თუ თავიდანვე დაიყოლიებს, იგი ადვილად მოახერხებს მთელი ცხოვრება გაამყაროს ამ ვნებაში. თუ ადამიანი ერთხელვე გამოწვრთნის სხეულს, დაამარცხებს ძილის ვნებას, ადვილად შეძლებს ამ მდგომარეობის შენარჩუნებას, თავადვე გამყარდება სიფხიზლეში.“


„გსურს, მონაზონო, ქრისტესა და ღვთისმშობლის წმინდა ხატების დანახვისას შენი თვალებიდან თბილი ცრემლი რომ იფრქვეოდეს? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე“.

[marine]

„ის ვინც ამქვეყნიურ ყოფას მხოლოდ სამოსის შეცვლით განუდგა, იგივეა, თითქოს თერძთან წასულიყო“


„ამიტომ, მონაზონო, შეიმუსრე გული ლოცვით, რათა შეიმუსროს ტახტი და განდიდება სატანისა“

[marine]

„ერთხელ, მოხდა, რომ ათონზე ორი ახალგაზრდა ოფიცერი მოვიდა. მათ მითხრეს: „ჩვენ ბერობა გვსურს“. „და რატომ გსურთ ბერობა? - ვკითხე. - ან რამდენი ხანია, რაც ეს სურვილი გაგიჩნდათ?“ – „აი, ახლახანს გაგვიჩნდა სურვილი, წმიდა მთაზე ექსკურსიაზე მოვედით და ვფიქრობთ, რომ აქ სამუდამოდ დავრჩეთ. იქ ერში, ვინ იცის, შეიძლება, ისევ ომი დაიწყოს“. – „თქვენ სირცხვილი არ გაქვთ. - მივუგე მე. - იქნებ ისევ ომი დაიწყოს! - როგორ შეძლებთ, რომ არმიიდან წამოხვიდეთ?“ – „რამეს მოვიმიზეზებთ“. რა უნდა მოიმიზეზონ?! ან სულით ავადმყოფებად მოაჩვენებენ თავს, ან რაიმეს - ამის მსგავსს მოიფქრებენ. მათ ვუთხარი: „თუ თქვენ ბერად ასეთი მიზეზების გამო მიდიხართ, მაშინ ჩათვალეთ, რომ უკვე წარუმატებლად იწყებთ“.

სხვებს ხელს არაფერი უშლით, რომ დაქორწინდნენ, ოჯახი შექმნან, მაგრამ ისინიც მოდიან ჩემთან და მეუბნებიან: - „რატომ უნდა შვქმნა ოჯახი? განა დაქორწინება და ბავშვების რჩენა ადვილია ამ რთულ დროში?!“ მე ვეუბნები: - „კარგი, მაგრამ განა დევნის დროს ცხოვრება შეჩერდა, განა არ მუშაობდნენ და არ ქორწინდებოდნენ?! იქნებ უბრალოდ ოჯახის შექმნა გეზარება?!“ – „მე ბერობა მინდა!“ - მესმის პასუხად. – „მაგრამ მიზეზი ხომ შენი სიზარმაცეა, განა შეიძლება, შენგან კარგი ბერი დადგეს?“ გასაგებია?! თუ გოგონას მონაზვნობა სურს და ასევე ფიქრობს: „რისთვის დავრჩე ერში, გავთხოვდე, შვილები გავაჩინო? ხათაბალა და შფოთია. ჯობს, მონასტერში წავალ. რასაც მეტყვიან, გავაკეთებ, არავითარი პასუხისმგებლობა... როდესაც ლანძღვას დამიწყებენ, თავს დაბლა დავხრი. აბა, მიდი და სცადე, ერში შენი საკუთარი ოჯახი შექმნა. მონასტერში კი ყველაფერი, რაც აუცილებელია, მექნება - ტანსაცმელი, ცალკე სენაკი, საჭმელი და ასე შემდეგ“. ამგვარად, თუ ქალიშვილი ასე ფიქრობს, მან უნდა იცოდეს, რომ წარუმატებლობისთვისაა განწირული.

ეს უცნაურად გეჩვენებათ? ნუ გაგიკვირდებათ, ასეთი ადამიანები ნამდვილად არიან. იცით, რომ მონდომებული ადამიანი ყველგან წარმატებულია. მონდომებული მეოჯახე მონაზვნობაშიც წარმატებას მიაღწევდა, ხოლო წარმატებული ბერი - ერული გზა რომ აერჩია და დაოჯახებულიყო - კვლავ წარმატებული იქნებოდა“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„იდიორითმულად მოსაგრე ღირსი მღვდელმონაზონი ათანასე ივერიელი, თავისი მონანიების მონასტერში უბრალო ასკეტივით ცხოვრობდა, ეცვა მუდამ ღარიბულად, იყო მორიდებული და ჭამაში თავშეკავებული (იმ უბრალო საკვებით საზრდოობდა, რასაც არქონდარიკში აძლევდნენ). მისი ორი ოთახი სავსე იყო ობობებით, ხოლო ჭვარტლიანი კედლები დაფარული იყო წმინდა წერილის სხვადასხვა ციტატებით და ბერძენი ფილოსოფოსების გამონათქვამებით. ის ფლობდა ჭეშმარიტად ფილოსოფიურ და ამაღლებულ გონებას. ჰქონდა საერო განათლება და იცოდა სხვადასხვა ენა. ეს არ იყო მხოლოდ ბრძენი კაცი, რომელსაც აქვს ქადაგებისა და წერის ნიჭი, არამედ, უპირველესად, ღრმა სულის ადამიანი, გამოცდილი ასკეტი, რომელსაც ჰქონდა სწორი რწმენა, გულის შემუსვრილების სულიერი გამოცდილება. თექვსმეტი წლისა გახდა ბერი, წლების განმავლობაში ემსახურებოდა ეკლესიას რუსეთში, კონსტანტინოპოლში (სადაც იყო მღვდელი და მასწავლებელი), თესალონიკში. ერთხანს მსახურობდა მრევლის მღვდლად იტალიაში, ქალაქ ნეაპოლსა და ტრიპოლში (ქალაქი პელეპონესში), ალექსანდრიის საპატრიარქო ტაძარში, სადაც მას ეპისკოპოსობაც კი უწინასწარმეტყველეს. 1938 წელს მამა ათანასე წმინდა ადგილების მოსალოცად წავიდა. ხოლო მომდევნო წელს ათონზე, ივერთა მონასტერში ჩავიდა. იქ მან უარი თქვა სამღვდელო მოვალეობის შესრულებაზე. და როგორც წარსულში სხვა ბევრი მამა, რომლებიც მთაწმინდაზე მოსაგრეობისთვის ჩამოდიოდნენ, ისიც უბრალო ბერივით ცხოვრობდა. მას ჰქონდა ღრმა თავმდაბლობა და მუდმივი, განუწყვეტელი სინანული. ის საკუთარ თავს ეუბნებოდა: „სხვა არავინაა შენნაირი (ანუ არავინ ასე არ შესცოდა), და შენთვის არ არის არანაირი სასოება, გარდა გახვრეტილი გვერდისა“... ათასობით სულა იპოვა მის გვერდით გაურკვეველ საკითხზე პასუხი, მიიღო რჩევა, ნუგეში და შეწევნა უშუალოდ მისი მადლმოსილი, ცოცხალი, გულისშემმუსვრელი სიტყვების მეშვეობით, რომელიც, როგორც მახსოვს, მისგან წყაროსავით იღვრებოდა ივერთა მონასტრის არქონადრიკში. მარადხსენებული ბერდიდი განსაკუთრებით ამტკიცებდა, რომ მხოლოდ ასკეტური ცხოვრება, აქტიური ღვაწლი აქცევს ქრისტიანებს რეალურ, მოწიფულ სულიერ პიროვნებებად. ის ყოველთვის მიუთითებდა იმ საფრთხეებზე, რომლებიც ელოდება ერში მცხოვრებ და მოღვაწე მღვდელმონაზვნებს“.

[marine]

„თუ საერო პირთა შრომა კალოსა და საწნახელში გროვდება, - მთელი წლის შრომის ნაყოფი მოსავლის აღების დროს ჩანს, - მოსავალი გაცილებით მეტია. მონაზვნის სულიერი სიმდიდრე იმის მიხედვით გროვდება, თუ რამდენად მლოცველია, რამდენად გაწვრთნილია სულიერ ღვაწლში. მონაზონთათვის მთავარი საქმე სულიერი შრომა და ღვაწლია, ფიზიკურად კი - მხოლოდ დამხმარე საშუალება“.

[marine]

ორივე ხელით იშრომე

„მორჩილი ბერთან მივიდა და უთხრა: „ვცოდე, მამაო, მომიტევე! როდესაც კელიიდან გავდივარ, სულიერ მონაპოვარს ვკარგავ!“ – „უფალმა მოგიტევოს, შვილო ჩემო! სულის ცხოვნების გზა მარტივი არ არის!“ - დაამშვიდა იგი ბერმა. „ეს ასეა, მამაო. მაგრამ როდესაც ვშრომობ, საზრუნავისაგან თავი მისივდება!“ – „გასაგებია, შვილო ჩემო!“ – „კიდევ ვცოდე, მამაო! როდესაც რაღაც არ მომწონს, ძალიან ვღიზიანდები!“ – „ესეც გასაგებია, შვილო ჩემო!“ – „თავი როგორ ვიხსნა, მამაო?“ - ჰკითხა მორჩილმა. „მუშაობისას ცალი ხელით შრომობ, თუ ორივე ხელით?“ – „ორი ხელით, მამაო“. – „ასე ორი ხელით გაუფრთხილდი შენს სულიერ სიმშვიდესაც, შვილო. ერთი ხელით დღევანდელი დღის საზრუნავს გაუმკლავდი, რათა ათასგვარ ფაცი-ფუცში არ ჩაგითრიოს, მეორე ხელით კი, სულიერ სიმშვიდეს გარეთ გასვლის ნება არ მისცე! ასე მოახერხებ გადარჩენას, შვილო ჩემო!“ - მიუგო მოხუცმა“.

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„ბერის საქმიანობას მხოლოდ ეს ორი სიტყვა იტევს - მღვიძარება და ლოცვა“.

[marine]

„- წმიდაო მამაო, როგორ უნდა სარგებლობდეს მონაზონი თანამედროვე ტექნიკური მიღწევებით?

- ბერი გამუდმებით უნდა ცდილობდეს, რომ ის საშუალებები, რომლითაც თვითონ სარგებლობს, იმაზე უბრალო იყოს, რასაც ერში იყენებენ“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„კუნძულ ევბეაზე მდებარე მაკრიამლის მონასტრის იღუმენია, დედა ტიმოთეა, გვიყვებოდა მოსაგრე ბერდიდ მამა აბიმელექზე:

- მან მითხრა: „გაითვალისწინე, მომავალში ერთი მღვდელი შემოგთავაზებს, მონასტრის იღუმენი გახდე. არ დათანხმდე, ეს უსარგებლოა“. მართლაც, მისი წინასწარმეტყველება აცხადდა. შემდეგ გამაფრთხილა: „ამა და ამ მონაზონს მონასტრიდან წასვლის გულისთქმები აქვს. ფხიზლად იყავი, რომ არ წავიდეს და დაიღუპოს“. შემდგომში ამ დამ გამიმხილა თავისი გულისთქმა - მონასტრის დატოვება მინდაო“.

[marine]

„მოღვაწე შეიძლება დედაკაცების გარემოცვაშიც აღმოჩნდეს, მაგრამ არანაირი უკეთური აზრი არ მოუვიდეს, მაგრამ სენაკში განმარტოებისას აღეძრას ბოროტი აზრები და მარტო ყოფნის დროს დაეცეს ცოდვით, რადგან ჩათვალა, რომ უკვე უვნებელ მდგომარეობას მიაღწია. ადამიანმა არ უნდა ჩათვალოს, რომ განიწმინდა სიძვის ვნებისგან, რადგან სიძვა ისეთი ვნებაა, რომელიც არასოდეს არ ტოვებს ადამიანს. ყოველთვის მზად უნდა იყოს მოღვაწე ამ ვნებასთან საბრძოლველად, რადგან სიძვის ცოდვით არ დაეცეს“.

[marine]

"გსურს, მონაზონო, რომ არა შენი სხეული, არამედ შენი სული აღფრთოვანებით გალობდეს: "ქრისტე აღდგა", ნიშნად იმისა, რომ ქრისტეს მადლით, რომელიც აღდგა მკვდრეთით, აღდგეს შენი სულიც ვნებათა კუბოდან და ღვთის შეწევნით, შენი სული გახდეს უვნებო? გსურს, მონაზონო, ეს შენში იხილო? გონისმიერად და გამუდმებით ევედრე ქრისტეს საკუთარი გულის სიღრმიდან ტკივილამდე".