მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

განდეგილი და ქილა თაფლი

„ერთი კაცი ამ წუთისოფელს განუდგა და მთელი თავისი ქონება ღარიბებს დაურიგა. თავისთვის კი, ჯანმრთელობის გასაძლიერებლად ერთი ქილა თაფლი დაიტოვა. მიდის გზაზე და ხედავს ვიღაც კაცი აღელვებული მორბის. კაცმა მასთან მიირბინა და შეევედრა: „ბატონო! შემთხვევით ქილა თაფლი ხომ არ გაქვთ? შინ პატარა შვილი მიკვდება და თაფლს მთხოვს. ასე ამბობს, თაფლს თუ შევჭამ მაშინვე გამოვჯანმრთელდებიო. სხვა არაფერი მჭირდება, დამეხმარეთ ბატონო!“ დაფიქრდა განდეგილი: „მთელი ქონება გავეცი, ამქვეყნიური ყოფა დავთმე, ჩემთვის კი მხოლოდ ერთი ქილა თაფლი დავიტოვე და იმასაც მართმევენ!“ და გაბრაზებულმა მიუგო: „არავითარი თაფლი არ მაქვს!“ სიტყვის დამთავრებაც ვერ მოასწრო, განდეგილი ისევ თავის ძვირფას სახლში, ფუფუნებასა და მსახურების გარემოცვაში აღმოჩნდა. თითქოს ამქვეყნიურ ცხოვრებას არც არასდროს განდგომია!“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„სასუფეველში ნემსითაც ვერ შეაღწევ და მით უფრო სიხარბით!“

[marine]

“ერთხელ ჩემთან სენაკში ერთ-ერთი მონასტრის ბერები მოვიდნენ. ისინი ხმამაღლა ლაპარაკობდნენ. „ხმადაბლა ისაუბრეთ, ჩვენ კარგად გვესმის“. - ვუთხარი ერთ-ერთ მათგანს. ის ყვირილს აგრძელებდა. „ჩუმად ილაპარაკე“. - ხელახლა ვთხოვე მას. „- შეგვინდეთ, წმიდაო მამაო, ჩვენ მონასტერში მივეჩვიეთ ასეთ ღრიალს, ჩვენთან გენერატორი მუშაობს და ამიტომ ხმამაღლა ვლაპარაკობთ, სხვანაირად ვერაფერს გავიგონებთ“. - მიპასუხა მან. გესმით, რას ამბობენ? იმის მაგიერ, რომ იესოს ლოცვა შეასრულონ და ჩუმად ილაპარაკონ, მათ გენერატორი აქვთ ჩართული და ამიტომ ყვირიან! ზოგიერთი მოზარდი თავის მოტოციკლს ხმის ჩამხშობს აცილებს, რომ მისი ხმა ყველგან ისმოდეს. ცუდია, რომ იგივე სული მსჭვალავს დღეს მონაზვნობას. დიახ - ჩვენ დღეს აქეთკენ მივდივართ - ხმაური ახარებს ბერებს“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„უპოვარება არის მიწიერი საზრუნავების უგულებელყოფა, ცხოვრებისადმი უზრუნველობა, შეუზღუდავი მოგზაურობა, მაცხოვრის მცნებების რწმენა; მისთვის უცხოა წუხილი. უპოვარი მონოზონი მსოფლიოს მეუფეა, რომელმაც მთელი თავის საზრუნავი ღმერთს მიანდო და რწმენით ყველა თავის მონებად აქცია. იგი არავის მოუყვება თავის საჭიროებას, ხოლო რასაც აძლევენ, იღებს როგორც უფლის ხელიდან ბოძებულს“.

/წმ. იოანე სინელი/

[marine]

„ბერად შემდგარი კაცი აღარც ფულს ეძებს, აღარც თანამდებობას და აღარც სხვა მიწიერ სიკეთესა თუ უპირატესობას. მისთვის ერთი ჭიქა წყალი და პური საკმარისია, რადგან მიაღწია იმას, რისკენაც სული ისწრაფვის. წყარო სიხარულისა უფალია. მაცხოვარი ხომ ეუბნება სამარიელ დედაკაცს: „ვინც დალევს წყლიდან, რომელსაც მე მივცემ, საუკუნოდ არ მოსწყურდება, რადგან წყალი, რომელსაც მე მივცემ, მასში გადაიქცევა წყლის წყაროდ, რომელიც საუკუნოდ იდინებს“. ვინც ამ წყაროს მიაგნებს და შესვამს, მშვიდდება. ვერ ნახავ დედამიწაზე ვერც ერთ თანამდებობის პირს, ვერც ერთ მდიდარს, რომ ამბობდეს, - ბედნიერი და მიღწეულით კმაყოფილი ვარო, რადგან ადამიანი მხოლოდ მიწიერით ვერ კმაყოფილდება.

თუ ვიკითხავთ, ვინ არის ყველაზე მდიდარი, ერთადერთი პასუხია ლოგიკური - ვისაც მეტი აღარ სურს. მაგრამ არც ერთი მდიდარი არ კმაყოფილდება შეძენილი ქონებით. მხოლოდ ბერად შემდგარი კაცია კმაყოფილი და ბედნიერი მიღწეულით, რადგან შეიძინა ის, რასაც ეძებდა, უფალთან არის და სულიერად მდიდარია“.

[marine]

„ცხოვრობდა ერთი მეარღნე. ერთხელ თავისი არღნით ქუჩაში გამოვიდა და სიმღერა დაიწყო: „ღარიბი მონაზონი, ფერმკრთალი და გამხდარი ხშირად ავადმყოფობდა...“ - ეს სევდიანი სიმღერა არ მოგვწონს. „სხვა რამე იმღერე, მეარღნევ!“ - დაუყვირა მას შეკრებილმა ხალხმა. მეარღნემ სწრაფად გადააწყო არღანი, ახალი მოტივი ააჟღერა და ამღერდა: „საშინელი მონაზონი, მსუქანი და წითური მადიანად ჭამდა და სვამდა...“ – „აი, ეს სხვა საქმეა! მხიარული სიმღერაა!“ - ხალისიანად მიუგო ხალხმა.“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„ამ სოფლის საჭიროება, სულის საჭიროებასთან წინააღმდეგობაში მოდის“

[marine]

„ათონზე ჩემი სენაკის სიახლოვეს ერთი კვიპრელი ბერი ცხოვრობს - ამბა იოსები, წარმოშობით კარპასიდან, 106 წლისაა, საკუთარ თავს კი თვითონვე უვლის“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ყველა სხვა ვნება მისი რომელიმე საპირისპირო სათნოებით იშანთება; მოწყინება [დეპრესია] კი მონაზვნისთვის ყოვლისმძლეველი სიკვდილია“

[marine]

„ვერცხლისმოყვარეობის ვნება შეიძლება მოწყალებაზე ფიქრით შემოვიდეს ადამიანში. როგორ? - დავუშვათ, ადამიანი ცხოვრობს მონასტერში, რომელსაც არანაირი პირადი ქონება არა აქვს. თუ ასეთი ადამიანი იწყებს ქონების შეგროვებაზე ფიქრს იმ მიზნით, რომ გაჭირვებულებს დაურიგოს, მისი ქმედება სათნო არ არის ღვთის წინაშე. როდესაც ადამიანი მოღვაწეობის გზას შეუდგება, მისგან უფალი არ ითხოვს გაჭირვებულთა და უპოვართა მატერიალურ დახმარებას, არამედ რაც აქვთ, ის უნდა გასცენ, - ეს კი მოღვაწეებისთვის არის ლოცვა, ნუგეშისცემა და სხვა სულიერი მოწყალების საქმეები.”

[marine]

იღუმენია და ძაღლი

„ერთი მონასტრის იღუმენიას საყვარელი ძაღლი - უზარმაზარი ნაგაზი ჰყავდა. ამ ძაღლმა ახალგაზრდა მონაზონს უკბინა. დები მიცვივდნენ და აღელვებულებმა მომხდარის შესახებ იღუმენიას უამბეს. „ჩემი საბრალო ძაღლი! - შეშფოთდა იღუმენია, - ცოფიანად რომ გამოაცხადონ და ჩემგან წაიყვანონ რა უნდა ვქნა? იქნებ მონაზონმა თვითონ გააღიზიანა ჩემი ძაღლი?“ – „არა, არა! არ გაუღიზიანებია!“ - უხსნიდნენ დები, - იგი გარბოდა მისგან. „ოჰ, ასე რატომ მოიქცა. რამდენი რამის გადატანა მოგვიწია მე და ჩემს საბრალო ძაღლს! - დაიკვნესა იღუმენიამ, - და ეს ყველაფერი ერთი მონაზვნის გამო, რომელმაც ქცევა არ იცის!“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„სტუმრებისა და ცხოველების სიყვარული იოლია, მოყვასის სიყვარული - აი, რა არის რთული“.

[marine]

„ადვილი ცხოვრება ადამიანს სიკეთეს არ მოუტანს. კომფორტი ბერისათვის არ არის. უდაბნოში მას უბედურება მოაქვს. შენ შეიძლება, ძველ ცხოვრებაში განებივრებული იყავი, მაგრამ თუ ჯანმრთელი ხარ, თავი უნდა გამოაწრთო, სხვანაირად ბერი არა ხარ“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„როდესაც მონოზონს რამე ქონება აქვს, იგი მას ეჯაჭვება და ადგილიდან აღარ იძვრის, ხოლო ვინც არ ეჯაჭვება, ნებისმიერ დროს შეუძლია ადგილი მოინაცვლოს. „ვინც ზეციური სიკეთენი დააგემოვნა, ადვილად იძულებს მიწიერს, ხოლო ვისაც ზეციური არ გაუსინჯავს, ხარობს, როცა რამე მიწიერს მოიხვეჭს“.

[marine]

„5.ფხიზელი მონაზონი აზრებზე ნადირობს და ღამის მყუდროებაში ადვილად შეუძლია მათი დანახვა და შეპყრობა. (ღირსი იოანე სინელი)

წმინდა მამები ბოროტის მიერ მოწოდებული აზრების შორეულ გაკრთომასაც კი გრძნობდნენ და მაშინვე იწყებდნენ მათ წინააღმდეგ ბრძოლას. თუ უკეთურ აზრს მაშინვე შეებრძოლება, მისი დაძლევა და განდევნა გაცილებით ადვილია“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

ბერები და ჩაი

„ორი ბერი ჩაის დასალევად მოემზადა. ერთი ეკითხება მეორეს: „რომელი ჩაი დავლიოთ?“ მეორემ მიუგო: „რომელსაც აკურთხებ! შენ რომლის მირთმევა გსურს?“ – „რომელსაც აკურთხებ, იმას!“ - მიუგო პირველმა. კარგა ხანი ერთმანეთის დათმობაში გაატარეს, მერე პირველმა ბერმა უთხრა მეორეს: „კეთილი, მაშ, შავი ჩაი დავლიოთ!“ – „არა, მწვანე ჩაი უკეთესია!“ - შეეწინააღმდეგა მეორე. „არა, შავი!“ - არ შეეპუა პირველი. „არა, მწვანე!“ საბოლოოდ, ერთი კარგად იჩხუბეს და ჩაის დალევის სურვილიც დაეკარგათ“.

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

მოხუცი ბერის შეგონება:
„იცოდე რა არის მორჩილება და იცოდე, როგორ გახდე მორჩილი - ერთი და იგივე არ არის. ამის შესაძენად მთელი ცხოვრებაც არ კმარა“.

[marine]

„ბერს გამართლება არა აქვს, თუ იგი სულიერად არ ცხოვრობს. აი, საბრალო ერისკაცები ამდენი საზრუნავით არიან დამძიმებულნი, მაგრამ მაინც იტანჯებიან. ასეთი საზრუნავი ბერს არა აქვს. მას არც კვარტალურზე, არც ვალზე არ უწევს ფიქრი, არც იმაზე, სამუშაო იქნება, თუ - არა. მოძღვარი გვერდით ჰყავს, ტაძარი - პირდაპირ მონასტერში: ლოცვები, ზეთის კურთხევა, პარაკლისები, ლიტურგია... ის თავისუფალია საზრუნავისგან და მარტო იმაზე ზრუნავს, თუ როგორ გახდეს ანგელოზი - მის წინაშე სხვა მიზანი არ დგას. მაშინ, როცა ერისკაცს ამდენი საზრუნავი აქვს: ის ზრუნავს იმაზე, როგორ გაზარდოს ბავშვები, სხვა საქმეებზე - და ამავდროულად თავისი სულის ხსნისათვისაც იბრძვის. როგორც მამა ტრიფონი ამბობს: „ბერს ღამისთევის შესრულება სურს? მას შეუძლია აღასრულოს. მარხვა სურს? ესეც შეუძლია. არც ცოლი და არც შვილები მას არ ჰყავს, ერის ადამიანს კი ყველაფერი ამის გაკეთება არ შეუძლია, მას ხომ შვილები ჰყავს. ერთს ფეხსაცმელი უნდა, მეორეს - ტანსაცმელი, მესამეს - კიდევ რაღაც...“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ჰოი, მონოზონნო, ნუ ვიქნებით ფრინველებზე ურწმუნონნი, რომლებიც არ ზრუნავენ და არ კრებენ. დიდია, ვინც კეთილმსახურებით უარყო საკუთარი ქონება, მაგრამ წმინდაა, ვინც საკუთარი ნება უარყო. პირველი ასმაგი ქონებით ან ნიჭებით გამდიდრდება, მეორე კი მარადიულ ცხოვრებას დაიმკვიდრებს“.

[marine]

„6.ღვთისმოყვარე მონაზონი ზარის დარეკვისას ამბობს: „ვაშა, ვაშა, რა კარგია!“ ხოლო ზარმაცი და მცონარა ამბობს: „ვაიმე, ვაიმე, როგორ მეზარება!“ (ღირსი იოანე სინელი)

წმინდა მამა საუბრობს, თუ რა განსხვავებაა ღვთისმოყვარე და ზარმაც მონაზონს შორის. მოღვწემ ისე უნდა წვრთნას თავი, რომ მსახურების მაცნე ზარის დარეკვა მასში სიხარულს აღძრავდეს. მცონარებაში მყოფი მონაზვნისათვის მსახურების დაწყების მაცნე ზარის დარეკვა მწუხარების მომტანია“

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

“სამგზის ნეტარნი არიან მშობლები, რომელთა შვილმაც ბერობა აირჩია“

/ბერი სვიმეონ ათონელი/

[marine]

„ბერის საქმე ხომ მეტანიები, მარხვა და ლოცვაა - და არა მარტო საკუთარი თავისათვის, არამედ - მთელი სამყაროსათვის - ცოცხლებისა და მკვდრებისათვის“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ბერი ბარნაბა გარდაიცვალა 1905 წელს საშინელი მიწისძვრის დროს, როდესაც მის კელიას ლოდი დაეცა და საწოლზე მწოლიარე ბერი გასრისა“

[marine]

„ღვთისადმი მონაზვნის სიყვარული იმით გამოიხატება, თუ როგორ ლოცულობს იგი მის წინაშე. ლოცვა ღვთისადმი სიყვარულის სასინჯი ქვაა: თუ მართლა გულით ესწრაფვი ლოცვას, ეს უტყუარი ნიშანია იმისა, რომ გიყვარს უფალი“.