მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„თუ მონაზონს ამპარტავნება შეიპყრობს, იგი ამ სენს მრავლისმეტყველებითა და ცილობით გამოავლენს. კამათობს ყველასთან, რადგან ცდილობს, ყველას დაუმტკიცოს თავისი სიმართლე“

[marine]

„ჩვენი სულიერი სწრაფვა ისეთი მაღალი უნდა იყოს, რომ ერის ადამიანებს გამოყოლის სურვილი აღვუძრათ. თუ ჩვენ, მონაზვნები, ისევე მოვიქცევით, როგორც რომელიმე მაღალსულიერი ერისკაცი, ერის ადამიანებისათვის ეს სარგებლობის მომტანი ვერ იქნება იმიტომ, რომ მაღალსულიერი ერისკაცის მაგალითი მათ უჩვენოდაც აქვთ. ჩვენი ცხოვრება უფრო მაღალი უნდა იყოს, ვიდრე სულიერი ერისკაცისა. ბერმა მიზნად არ უნდა დაისახოს, რომ სხვებს ერის განვითარება აჩვენოს. ეს შეურაცხყოფს მონაზვნობას. ერულად მოაზროვნე მონაზონი იმის მაჩვენებელია, რომ იგი გზას ასცდა, - ის ამ გზაზე ქრისტესთვის შედგა, მისი სული კი ერისკენ ისწრაფვის. ერული განვითარების გზით - რომელიც პროგრესად მიაჩნიათ - მონაზვნობა სულიერ გახრწნამდე მივა“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„გამოცდილებამ მასწავლა და ვამტკიცებ, რომ მონაზონი ვერასდროს მიაღწევს ზნეობრივ სრულყოფილებას მარხვის, თავშეკავების, ლოცვის, ცრემლისა და სიმდაბლის სათნოებათა მოხვეჭის გარეშე“.

/ღირსი გრიგოლ სინელი/

[marine]

„ამპარტავანი მონაზვნის კიდევ ერთი თვისება - ეს არის პირველობისკენ სწრაფვა. სწორედ ამპარტავნება უბიძგებს ამისკენ, რათა უფრო ადვილად დაღუპოს იგი. თუ მონაზონი ამპარტავნების ვნებით არის შეპყრობილი, მაგრამ გამოცდილი სულიერი მოძღვრის მორჩილებაშია, მისი შველა ჯერ კიდევ შეიძლება“

[marine]

„ცოტა ხნის წინ ნიტრიაში გათხრები ჩაატარეს და პირველი მონასტრული სენაკები - ნამდვილი ასკეტური საცხოვრისები აღმოაჩინეს. შემდეგ იპოვეს გვიანდელი ეპოქის მონაზვნების სენაკები. ისინი შედარებით ერული შესახედაობისა იყო. ბოლოს ყველაზე გვიანდელი მონაზვნური საცხოვრისები ნახეს, რომლებიც იმ დროის მდიდარი ხალხის სალონებს ჰგავდა - კედლებზე ჩარჩოებში ჩასმული სხვადასხვა სურათები, ნახატები და ამგვარი რამ ეკიდა. ყოველივე ამან მონაზვნების თავზე ღვთის რისხვა მოავლინა და სავანეები ბოროტმოქმედთა მიერ გაიძარცვა და განადგურდა“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ჩვენ მონაზვნებს, სხვებზე მეტად, გვახასიათებს გონებრივი საქმე - იესუს ლოცვა. განსაკუთრებული გულმოდგინებით აღვასრულებთ მას დიდი მარხვის დღეებში“.

/სქემარქიმადრიტი ემილიანე (ვაფიდისი)/

[marine]

40. რამდენადაც სინათლისთვის უცხოა სიბნელე, იმდენად ამპარტავანი მონაზვნისთვის უცხოა ყოველგვარი სათნოება. (ღირსი იოანე სინელი)

"იქ, სადაც სინათლეა, სიბნელე ვერ იქნება, რადგან სიბნელე სინათლის არარსებობაა. როგორც სიბნელე ანადგურებს სიბნელეს, ასევე ანადგურებს ამპარტავნება ადამიანის სათნოებებს, კეთილ საქმეებს. ამპარტავანი კაცის გაკეთებული სიკეთე შესრულებამდეა განადგურებული“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„აბა, წაიყვანე რომელიმე ბერი და თმა შეკვეცე, ნახავ, რა ულამაზო გახდება!“

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„გონიერი ლოცვა - ეს არის ანგელოზთა დასების განუწყვეტელი საქმე, ამ უსხეულო არსებათა პური, ცხოვრება და ურთიერთობის ენა, ღმერთისადმი მათი სიყვარულის გამოხატულება. ასევე, მოსაგრე ბერები, რომლებიც ანგელოზთა სწორ ცხოვრებას ეწევიან, გონებრივი ლოცვის მუდმივი აღსრულებით ღვთის მიმართ სიყვარულს აღანთებენ.

ამიტომ საეკლესიო ტრადიცია დღემდე იცნობს ბევრ ბერს, რომლებმაც დაივიწყეს რა საკვები, საკუთარი თავი, მთლიანად მიუძღვნეს თავი ღმერთთან ლოცვით ზიარებას. რამდენჯერ დააკაკუნეს მათ კარზე, რამდენჯერ იყივლა მამალმა, მაგრამ ისინი ვერაფერს ამჩნევდნენ, რადგან მათი გონება უფალთან ამაღლებულ ზიარებაში იმყოფებოდა. მათთვის ლოცვა - ეს არის სულიერი მეტოქეობა, ეპისტოლე მამისა და სამყაროს შემოქმედისადმი, მათი ანთებული გულები, ზეცად ამაღლება. ეს არის მისალმება და ტკბილი ამბორი ბერისა და სიძისა, ჩვენი სულების მაცხოვრისა“

/სქემარქიმადრიტი ემილიანე (ვაფიდისი)/

[marine]

„ვინც მონასტერში საღვთო ნიჭების მისაღებად მიდის და მოღვაწეობს, როგორც წმინდა მამა [იოანე სინელი] ბრძანებს, თავისი შრომისათვის ცუდი საფუძველი ჩაუყრია. არა საღვთო ნიჭების მისაღებად უნდა იღვაწოს ადამიანმა სულიერად, არამედ ღვთის სიყვარულის გამო“

[marine]

„შეეცადეთ, რომ თქვენი სინდისი, რაც შეიძლება მეტად გახდეს მონაზვნური“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„რატომ მოვედით მონასტერში? რადგან აქ ლოცვითი ატმოსფერო სუფევს და ყველაფერი ლოცვით აღესრულება“.

/სქემარქიმადრიტი ემილიანე (ვაფიდისი)/

[marine]

„204. ერთნაირი ბრძოლები არა აქვთ ახალგაზრდა და ხანდაზმულ მონაზვნებს, რამეთუ სხვადასხვაა მათი სენიც; მაგრამ თავმდაბლობას ჭაბუკიც და მოხუცებულიც უცდომლად მიჰყავს სინანულისკენ. აი, ამიტომ არის თავმდაბლობა ნეტარი და სანატრელი. (იოანე სინელი)

შეუძლებელი მოხუცსა და ახალგაზრდას ერთნაირი ბრძოლები და სულიერი მდგომარეობა ჰქონდეს, სულიერი მდგომარეობიდან გამომდინარე, მათ სხვადასხვაგვარად სჭირდებათ მოღვაწეობა, მაგრამ არსებობს ისეთი ღვაწლი და მდგომარეობა, რომელიც ყველანაირ სულიერ სენს ერთნაირად ებრძვის და ერთნაირად მკურნალობს. ეს არის თავმდაბლობა, რომელიც ყველასთვის ერთნაირად სასარგებლო და სულიერი მკურნალია“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„სულიერად მოუძლურებულ მონაზონს რა შეუძლია აგრძნობინოს?! თუ სპირტს გახსნილი ფლაკონით დავდგამთ, მაშინ ის ამოქრება, მთელ სიმაგრეს დაკარგავს, ვეღარც მიკრობების დახოცვას შეძლებს და ვეღარც აინთება. ხოლო თუ ასეთი ამომქრალი სპირტით სპირტქურას მოვაწყობთ, მაშინ ის დამატებით ფითილსაც გააფუჭებს. ასევეა მონაზონიც: უყურადღებობით ის საკუთარი თავიდან განდევნის საღმრთო მადლს და ამის შემდეგ მას მხოლოდ სქემა - მონაზვნის შესახედაობაღა რჩება. ის ამომქრალი სპირტის მსგავსია და ეშმაკის „დაწვა“ არ შეუძლია. „ნათელნი მონაზონთა ანგელოზები არიან, ხოლო ნათელნი კაცთანი მონაზონნი“, მაგრამ მომაკვდავი მონაზონნი ნათელნი ვეღარ იქნებიან. იცით, რაოდენ დამანგრეველია ერული სიბრძნე. თუ მონაზვნობას მისი სულიერი ძალა განეშორება, მისგან აღარაფერი რჩება. რადგან „უკეთუ მარილი იგი განქარდეს“, მაშინ ის უკვე სასუქადაც აღარ გამოდგება. ნარეცხი ნაგავი იქცევა ნეშომპალად, მაგრამ - მარილი არა. მარილით რომ მცენარე გაანოყიერო, იგი მას „დასწვავს“. იმ ეპოქაში, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, მონაზვნობა უნდა მკვეთრად კაშკაშებდეს. მთელ ამ ხრწნადობასა და ლპობას მარილი სჭირდება. მონასტერში რომ ერული სიბრძნე არ მეფობდეს, მათი მდგომარეობა რომ სულიერი იყოს, ეს იქნებოდა უდიდესი ძღვენი საზოგადოებისათვის. საზოგადოებას არ ჭირდება არც რამის თქმა, არც რამის კეთება მათგან, რადგან ისინი საკუთარი ცხოვრებით ილაპარაკებენ. დღეს ერს სწორედ რომ ეს სჭირდება“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„ილოცეთ ბერებისათვის - ისინი ჩვენი ცხოვრების ფესვნი არიან. და როგორც არ უნდა ჩეხონ ჩვენი ცხოვრების ხე, კვლავ ამოიყრის ახალ ნერგს, ვიდრე ცოცხალია მისი ცხოველმყოფელი ფესვი“

/არქიმანდრიტი იოანე (კრესტიანკინი)/

[marine]

“იმისათვის, რომ გავიგოთ, როგორ ახერხებს ეკლესია ბერმონაზვნობის ფარგლებში ლოცვის გამხნევებას, არ გვმართებს მივმართოთ ჩვენი მზერა არც აღმოსავლეთისაკენ და არც დასავლეთისაკენ. აქ, ჩვენს რეგიონში, არის წმინდა მთა, ჩვენი ტრადიციების ღვთივსულიერი საგანძური, უფლის ხელი, რომელიც განუწყვეტლივ აღადგენს ბევრს ცოდვის უფსკრულიდან და მიჰყავს ისინი ღვთის სასუფეველში“.

/სქემარქიმანდრიტი ემილიანე (ვაფიდისი)/

[marine]

„გმობის აზრების მეშვეობით ბოროტს არა მხოლოდ ერისკაცები, მონაზვნებიც უცდუნებია და დაუბრკოლებია. ვინც ამ აზრებს აჰყვება და თავისად ჩათვლის, შესაძლოა, იგი ცხონების იმედის დაკარგვამდეც მივიდეს. გმობის აზრების დასაძლევად ზოგჯერ მოღვაწე მძიმე შრომითა და მარხვით აძაბუნებს სხეულს, მაგრამ ბრძოლის ეს მეთოდი არ ჭრის“

[marine]

„ - წმიდაო მამაო, ეხმარება მუქი ტანსაცმელი სულიერ ცხოვრებაში მონაზვნობის მსურველთ?

-დიახ, მუქი ფერის სამოსი ძალიან ეხმარება. ის შველის სოფლიდან განრიდებაში, ხოლო ფერადი ტანსაცმელი ადამიანს ერს მიაჯაჭვავს ხოლმე. თუ იგი, ვისაც ბერობა სურს, იტყვის: „აი, როცა მონასტერში წავალ, შავს მაშინ ჩავიცვამ და მონაზვნურ წესებს მაშინ შევასრულებ“, - ის იქ - მონასტერშიც თავის შავბნელ ცხოვრებას განაგრძობს. თუ ერში ყოფნისთანავე ადამიანი სიხარულით აკეთებს იმას, რასაც ბერები აკეთებენ და მოუთმენლად ელის ამას. იგი ერშიც ხარობს სულით და მონაზვნურ ცხოვრებაშიც წინ მიიწევს. - ორ და სამ საფეხურს ერთად ადის“.

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

„მონასტერში ადამიანს მის წარსულზე არაფერს ეკითხებიან და არც საკუთარზე ყვება ვინმე რამეს“

[marine]

„როგორც ისააკ ასური, ერთ-ერთი წმინდა მამა ამბობს, მონაზვნობა - ეს „ქება ქრისტეს ეკლესიისა“, ხორცშესხმული და გაცოცხლებული სახარებაა. მონაზვნობა მისი წმინდა საგანძურია, რომელშიც ხელუხლებლად არის დაცული მისი დოგმები, უცვლელი ლტოლვა მოწამეობრივი ცხოვრებისაკენ, ჭეშმარიტი ღვთისმოსაობა, ჭეშმარიტი სულიერი ტრადიცია, მისი ქმედითი და მხსნელი მისია, რომელშიც არ წყდება უტკბესი ქება, მიმართული საყვარელი ქრისტეს და ნათელი მტრედის, სულიწმიდის მიმართ, რომელიც მამისაგან გამოდის“.

/სქემარქიმანდრიტი ემილიანე (ვაფიდისი)/