მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

„ბერი მხოლოდ მონასტერში უნდა ცხოვრობდეს, საიდუმლოდ, მარტოობას ესწრაფოდეს. „მონოს“ ერთს ნიშნავს, ანუ მონასტერი მარტო ცხოვრებასა და ყველასთვის ლოცვას გულისხმობს. ეს სულაც არ არის იოლი“.

/ახალმოწამე ტროფიმე ოპტინელი/

[marine]

„მისაღების“ დიდი ფანჯრიდან მე ზღვაში მოთამაშე დელფინების გუნდს ვუცქერდი - წმინდა მთიდან ეს ჩვეულებრივი სახილველია. დელფინები ოქროსფერი წყლიდან ამოხტებოდნენ და კვლავ ჩაყვინთავდნენ. მე ზეცაში მხურვალედ შეყვარებულ მონაზვნებსა და დელფინებს შორის რაღაც საერთოზე მეფიქრებოდა. ისინი ცხოვრობენ, მადლმოსილ წყალში იძირებიან და მხოლოდ წამიერად ამოდიან, რათა დაგვენახონ და გვაცნობონ, რომ ისინიც აქ იმყოფებიან და შემდეგ კვლავ ღვთისმჭვრეტელობას ეძლევიან“.

[marine]

„ჭეშმარიტი მონაზონი თავმდაბლობის უფსკრულად უნდა იქცეს, - მან უდიდეს თავმდაბლობასა და მორჩილებას უნდა მიაღწიოს. ამ შემთხვევაში ადამიანის სულიდან ყველანაირი ცოდვა აღიხოცება. მონაზონი, რომელიც მიწაზევე თავმდაბლობის უფსკრულს აღწევს, ფაქტობრივად განეშორება ყველანაირ ცოდვას და ხორცშივე ანგელოზებრივ, სრულყოფილ მდგომარეობას აღწევს“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„ჟამს, როცა დედამიწას სძინავს, ბერები ფხიზლობენ და უფალს ყველა სნეულს, მწუხარესა და მაშვრალს ავედრებენ“.

[marine]

„მონაზვნები ლოცვის აღმვლენელნი არიან. ქრისტეს მადლით მათ ისეთ სივრცეებში შეუძლიათ შეღწევა და იმ სივრცეთა განადგურება, რომლებიც ეშმაკის მორჩლებაშია. უწყვეტი ლოცვით იქაურ ძალაუფლებას სწორედაც რომ მონაზვნები მუსრავენ.

ერთი წამი არ გაივლის ისე, რომ წმინდა მთაზე იესო ქრისტესა და დედა ღვთისმშობლისადმი გოდება არ გაისმის. და ვინაიდან ამ დროს ეშმაკის დათრგუნვის პროცესი მიმდინარეობს, ის ძრწის და კანკალებს. სწორედ ამიტომ ეშმაკის ერთ-ერთი მთავარი მზაობაა, ხელი შეუშალოს იმ კეთილ საქმეს, რასაც მდუმარებაში ვინმეს ყოფნა ჰქვია. ამიტომ, მინდა გთხოვოთ, თქვენს ლოცვებში არ დაივიწყოთ მონაზვნები და ისინი, ვინც მონაზვნობას ესწრაფვის. მათი მისამართით წარმოთქვით: „უფალო იესუ ქრისტე, შეიწყალენ მონანი შენნი“ - და „ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, დაიფარენ მონანი შენნი“.

მონაზვნობისათვის მომზადების პროცესში ბოროტი მათ მიმართ ისეთი ადამიანების სიყვარულს მიმართავს, ვინც მათ მიმართ ადრე გულგრილი იყო. ესენი შეიძლება იყვნენ ნათესავები, მეგობრები (მათ შორის სულიერი). ისინი სიყვარულს ლამაზი სიტყვებით ამჟღავნებენ და მათ მიმართ საგანგებო ინტერესს ავლენენ.

დღეს ადამიანები თავად არ ლოცულობენ და ვინც ცდილობს ლოცვას, მათაც ხელს უშლიან. ადამიანებს სურთ, რომ ხალხი თავის ყოველდღიურ ცხოვრებაში გაწეულ ძალისხმევაში ლოცვის ადგილს ვერ ხედავდეს. ამიტომ დღეს სამყარო ტანჯვისა და კვდომის პროცესშია და არა იმიტომ, რომ არ არსებობს ის, ვისაც მისი საჭიროება შეუძლია დააკმაყოფილოს, არამედ იმის გამო, რომ მლოცველების ნაკლებობაა.

ბევრი მიიჩნევს, რომ მონაზვნების შრომა (და ძირითადად ლოცვა) უსარგებლოა და არანაირ საჭიროებას არ წარმოადგენს. მათ არ შეუძლიათ დაინახონ, რომ ლოცვა „სულიერი მოღვაწეობა, სისხლისმღვრელ ბრძოლაში და მუდმივ მღვიძარებაში შესვლაა“. მათ ისიც კი არ სურთ იცოდნენ, რომ ვიღაც მათთვის და მათი პრობლემების მოგვარებისათვის ლოცულობს.

ამრიგად, ისინი თავად მონაზვნობის ინსტიტუტის მოწინააღმდეგეებად და ეშმაკის იარაღებად გადაიქცევიან. ასევე ეშმაკი ცდილობს ისინი, ვინც აღკვეცისათვის ემზადებიან, ხორციელ ცოდვაში ჩააგდონ, მათი სულიერი ფრთები წაკვეცონ და დაწვან, ერთი სიტყვით, ყოველნაირად ცდილობენ სამონასტრო ცხოვრებისაკენ მიმავალი გზა მაქსიმალურად გაართულონ. სწორედ ამიტომ ითქვა, რომ რაც უფრო შთამბეჭდავი იყო ერში მიღებული სიამოვნება, მონაზვნებისათვის განწმენდის პროცესი მით მეტად მძიმე და მტკივნეული იქნება“.

[marine]

“მონაზონი მუდმივად უნდა აკვირდებოდეს თავის სულიერ მდგომარეობას, - რომელი ქმედებიდან თუ რომელ ცოდვაში შეიძლება აღმოჩნდეს, როდის ვარდება ცოდვაში, რა ქმედების გამო რა აზრები წარმოიშობა მის გონებაში. ეს მონასტერში მცხოვრები ადამიანის მთავარი მოვალეობაა. თუ მოღვაწე ასე განიხილავს ყოველ ქმედებასა და აზრს, გაცილებით ადვილია ვნებებთან ბრძოლა და სულიერი განწმენდა“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„... ამ შემთხვევის მერე ტროფიმეს [ოპტინელი] მივეჯაჭვე და მასთან ხშირად დავდიოდი ჩაის დასალევად, მაგრამ ერთხელ ტროფიმემ ამას წერტილი დაუსვა: „ბერი უნდა ლოცულობდეს, სენაკებში კი არ უნდა დადიოდეს სტუმრად. თუკი მოხვედი, ესე იგი, საქმე გქონიაო“.

[marine]

„გონიერი ლოცვა, უწინარეს ყოვლისა, მონაზონს სოფლისგან განარიდებს, ბერის მორჩილებაში ამყოფებს, საშუალებას აძლევს უცხო გარემოში იცხოვროს და უფლის მცნებები მუდმივად დაიცვას“.

[marine]

„35. წრფელი მონაზონი მეტყველი ცხვარია. მას მთელი თავისი ტვირთი მოძღვრის მხრებზე აქვს შემოდებული. (ღირსი იოანე სინელი)

ჭეშმარიტად წრფელი მონაზონი იმდენად მორჩილი და თავმდაბალია, „მეტყველ ცხვარს“ ჰგავს, ისეთივე თვინიერია, როგორც ცხვარი. რასაც ცხვარი ბუნებრივად აკეთებს, მას წრფელი მონაზონი თავისი ღვაწლით და სულიერი მუშაკობით აღწევს“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„ყველა მორჩილება მიყვარს, გარდა იმისა, როცა მონასტრიდან გასვლაა საჭირო“ - ამბობდა ბერი ტროფიმე [ოპტინელი]“.

[marine]

“მთელი ცხოვრებაა - მონაზვნების ლოცვები. ეს ის ლოცვებია, რომლებიც ღვთისმჭვრეტელი გულიდან მომდინარეობს“.

[marine]

„როგორც ცხვარი არ აღუდგება წინ მწყემსს, რომელსაც საძოვარზე მიჰყავს, ასევე ჭეშმარიტად წრფელი მონაზონი ბოლომდე ემორჩილება თავის მოძღვარს“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„ლიტურგიის დასასრულს ერთმა პატარა გოგონამ შემთხვევით შეყო ხელი გამათბობელი რადიატორის ღრიჭოში და უკან ვეღარ გამოიღო. ორმოცი წუთი ღრიალებდა. მტირალი ბავშვის გარშემო უამრავი ადამიანი შეგროვდა და ყოველი მათგანი ცდილობდა, ბავშვის ხელი როგორღაც გაეთავისუფლებინა. ამ მცდელობების შედეგად ბავშვს ხელი უფრო და უფრო გაუსივდა, დაულურჯდა და უფრო სასოწარკვეთილი აკივლდა. ამ ხმაზე საკურთხევლიდან მამა ტროფიმე [ოპტონელი] გამოვიდა. ილოცა ღვთისმშობლის ხატის წინაშე, მერე კი ბავშვთან თამაში დაიწყო, აჩვენებდა, როგორ იბანს პირს ფისო და როგორ ჭამს ბაჭია სტაფილოს. გოგონა გაიბადრა და ეხვეწებოდა: „კიდევ მაჩვენე ფისო, კიდევ მაჩვენე ბაჭია“. ბავშვი ბავშვია, მაგრამ ბერის საქციელმა ჩვენი გაღიზიანება გამოიწვია: „საქმეა გასაკეთებელი და ბავშვია გადასარჩენი, ის კი ზოოპარკობანას თამაშობს. მაგრამ ბავშვი რომ დაწყნარდა და მოდუნდა, მამა ტროფიმემ ბავშვის ხელი შეუმჩნეველი მოძრაობით გამოაძვრინა რადიატორიდან. ეს სრულიად უბრალო ამბავი გაგვახსენდა, როგორც იგავი სიკეთის ქმნაზე: ჩვენ ხომ რაღაცნაირი გაფიცხებით ვაკეთებდით საქმეს, ტროფიმე კი სხვაგვარად ირჯებოდა: თავიდან ილოცა ღვთისმშობლის წინაშე, შემდეგ სიყვარული გამოავლინა ამ გატანჯული, შეშინებული ბავშვის მიმართ. ბავშვმა და ბერმა ერთმანეთი შეიყვარეს, მხოლოდ ამის შემდეგ გახდა შესაძლებელი ხელის გათავისუფლება“.

[marine]

„ყველა საქმეს აქვს თავისი ჟამი, დრო. შეუძლებელია, მოღვაწეს გავლილი არ ჰქონდეს მორჩილება და წინამძღვარი გახდეს.

ეს საქმეები მონაზონმა შეზავებულად უნდა აკეთოს. თუ ერთი მიმართულებით წავა, სულიერ წარმატებას ვერ მიაღწევს. ამიტომ მორჩილებით და თავმდაბლობით უნდა შეუდგეს სამონაზვნო ცხოვრებას და მოიპოვოს განსჯის უნარი. ვისაც მართლა მოპოვებული აქვს სულიერი წარმატებანი, იგი არასდროს მიიჩნევს თავს სულიერად წარმატებულად“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„1869 წლის ზამთარში ბერი გერმანეს კელია თოვლმა დაფარა და 10 დღე უპუროდ დარჩა. იმავე წელს, ერთი ერისკაცი, რომელსაც მონაზვნად აღკვეცა სურდა, ავად გახდა და, როდესაც მამა გერმანეს განმარტოებულ კელიას მიაღწია, საბოლოოდ ლოგინად ჩავარდა. ბერი თავდაუზოგადავ ემსახურებოდა ავადმყოფს, წელიწად-ნახევრის განმავლობაში თითქმის ყველაფერს იკლებდა. ავადმყოფის თხოვნით, ბერმა აღკვეცა იგი და უწოდა სახელად ქრისტეფორე. გამოჯანმრთელების შემდეგ, ახლადაღკვეცილი მონაზონი წუწუნებდა, ვერ უძლებდა ბერის მკაცრ ცხოვრებას; მას თევზი, ზეთი და სხვა რამ უნდოდა, და ეს ყველაფერი რომ ვერ დაინახა, მიატოვა ბერი.“

[marine]

„ახალმოწამე ტროფიმეს [ოპტინელი] საფლავზე სასწაულქმედება რომ დაიწყო, ერთმა მუშაკ-მომლოცველმა გულუბრყვილოდ თქვა: „გაუმართლა ტროფიმეს! ცხოვრობდა თავისთვის, დადიოდა ტრაქტორით და ცათა სასუფეველში შეგრიალდა!“ ბერმა ისეთი ღვთისმიერი სიბრძნით იცხოვრა, რომ დაფარული დარჩა მონაზვნური მოსაგრეობის სიმძიმე და ბევრს მხიარულ ტრაქტორისტად დაამახსოვრდა, რომელსაც არავითარი პრობლემები არ აწუხებს“.

[marine]

„30. მონაზვნის ცხოვრებაში ყოველი საქმე, სიტყვა, ფიქრი და მოქმედება გონივრული უნდა იყოს. თუ ასე არ არის, მაშინ მისი ცხოვრება სამონაზვნო არ ყოფილა, მით უმეტეს, არც ანგელოზთა დარი. (ღირსი იოანე სინელი)

მონაზონი ყველაფერში ღვთის ხელს უნდა ხედავდეს. სხვაგვარად მისი მოღვაწეობა ამაო იქნება“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/

[marine]

„უცებ უკანა ეზოს მხრიდან ჩემკენ ის გოგონა მორბის, სამლოცველოში რომ ლოცულობდა.

-აქ როგორ მოხვდი? - ვკითხე მე.

-განხეთქილების მიმდევართან ჩემი გათხოვების გასარიგებლად ჩვენებს დღე ჰქონდათ დანიშნული, მაგრამ წამოვედი, - თქვა ეს და მიწამდე თავი დამიკრა, - მოწყალება მოიღე, თან წამიყვანე და რომელიმე დედათა მონასტერში დამტოვე. არ მინდა გათხოვება, მონასტერში ვიცხოვრებ და იესუს ლოცვას ვიტყვი. შენ დაგიჯერებენ და მიმიღებენ.

-რას ამბობ, - ვუთხარი მე, - სად უნდა წაგიყვანო? ამ მხარეში არც ერთი დედათა მონასტერი რა ვიცი. ან როგორ წაგიყვან, პასპორტი არ გაქვს?! ჯერ ერთი, არსად მიგიღებენ, შემდეგ, ახლანდელ დროში ვერსად დაიმალები, მალე დაგიჭერენ, სახლში დაგაბრუნებენ და მაწანწალობისთვის დაგსჯიან კიდეც. უმჯობესია, სახლში წახვიდე და ღმერთს ევედრო. თუ გათხოვება არ გინდა, თავი მოიავადმყოფე. ამას მაცხონებელი თვალთმაქცობა ჰქვია. ასე მოიქცნენ წმინდა დედა კლიმენტა, ღირსი მარინე და ბევრი სხვაც, როცა მამათა მონასტერში ცხონებისთვის იღვწოდნენ“.

[marine]

„მამა ვასილი [ოპტინელი] შინაგანად ზედმიწევნით ბერული წყობის ადამიანი იყო და ადრევე ანება თავი ყველა შეკრებაზე ჩაის სმას. არადა იმხანად „ქედმაღლობად“ მიმაჩნდა და გულში ვკიცხავდი. მაპატიე, მამა ვასილი! და მხოლოდ წლების მერე გამახსენდა, რომ ეს ვითომც ქედმაღლური სახე საოცრად ბავშვური ღიმილით იყო გაცისკროვნებული“

[marine]

„ადამიანს რაც არ უხილავს და რაც არ განუცდია, იმის სურვილი არა აქვს. ამიტომ, ვინც მონაზვნურ ღვაწლს, როგორც ქალწულები, ისე შეუდგნენ, მათთვის ხორციელი ბრძოლები - ვნებებთან ჭიდილი - გაცილებით ადვილად გადასატანია“.

/არქიმანდრიტი მაკარი (აბესაძე)/