მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"მონაზვნობის დიდად მოყვარე ბერი [წმ. სერაფიმე საროველი] მუდამ ჭეშმარიტ მონაზვნებს გულისხმობდა ხოლმე, რაღაცის გამო კი არა, ოდენ ღვთის სიყვარულით რომ შეუდგებოდნენ ანგელოზებრივ ცხოვრებას"

[marine]

„მუდამ ილოცეთ კეთილისმყოფელთათვის, მაგრამ სიტყვით მადლობას ნურასოდეს გადაუხდით, - არიგებდა ბერი [წმ. სერაფიმე საროველი] თავის „ობლებს“, - რადგან მადლობის გარეშე დამსახურებულ ჯილდოს სრულად მიიღებენ... შემომწირველს ძღვენი თავისთვის კი არა, უფლისთვის მოაქვს, ამიტომ, დაე, ღმერთს ჰმადლობდნენ, რომ მათი ძღვენი შეიწირაო“

„[წმ. სერაფიმე საროველი] ბერობას კი ღვთის უდიდეს წყალობად თვლიდა მხოლოდ შემონაზვნებულისთვის კი არა, მისი მოდგმისთვისაც. სწორედ ეს უთხრა გარდაცვლილ 19 წლის სქემოსანი მონაზვნის, მართას ახლობლებს: - ნუ დრტვინავთ, მისი სული ცათა სასუფეველში, ყოვლადწმინდა სამებასთანაა და მისი წყალობით მთელი თქვენი მოდგმა ცხონდებაო!“

[marine]

"მხოლოდ თავის ღვთაებრივ სასიძოს ესაუბრებოდა [ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელი] და "ქებათა ქებიდან" სასძლოს სიტყვებს უძღვნიდა:

- "მე ჩემი მეტრფისა ვარ და ჩემია მეტრფე ჩემი" (ქება 6,3)

[marine]

„სხვათა შორის, ღვთისმშობელმა მამა სერაფიმეს [საროველი] მორჩილთათვის გრძელი დაუჯდომლების კითხვის დავალდებულება აუკრძალა, რომ ისეც უძლურნი უარესად არ დაეთრგუნა. საკვები კი, ბერის ნებართვით, შეეძლოთ, მოურიდებლად ეხმიათ და იმის ნებაც ჰქონდათ, ბალიშის ქვეშ პურის ნატეხი შეენახათ“

[marine]

"თავშეკავებასა და შრომას ნეტარი საგულდაგულოდ ფარავდა"

"ადამიანები მიწიერ სიკეთეთა მოხვეჭას მთელ ავლადიდებას სწირავენ, მე კი ის მმართებს, ჩემს მეუფეს, რომელმაც მონაზვნობის ღირსი გამხადა, მთელი ქონება და სხეული შევწირო, მაგრამ რას ვამბობ?! ეს ყოველივე ხომ ისეც მისი კუთვნილებაა?! "უფლისაი არს ქუეყანაი და სავსებაი მისი"

/ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელი/

[marine]

"ადამიანთა განსაცდლებისა და უბედურების უმეტესობას მატერიალურის ძიება იწვევს, მაგრამ იმას, ვინც უქონელია, რაღა უბედურება უნდა ეწვიოს? რას დამართებს მტერი? მინდვრებს გადაუწვავს თუ საქონელს ან რაიმე ნივთს მოუსპობს ან დაუზიანებს? მან ხომ ყოველივე ნებაყოფლობით მიატოვა?! ამიტომაა უპოვარება ეშმაკისათვის უზარმაზარი წინააღმდეგობა და ადამიანის სულისათვის ნამდვილი საგანძური"

/ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელი/

[marine]

„ისინი, ვინც მონაზვნობას წინასწარ გამოცდილებისა და განსჯის გარეშე შეუდგებიან, ოდნავადაც ვერ წარემატებიან და მიზანს ვერ აღწევენ, რადგან არ უწყიან, თუ რაში მდგომარეობს ამგვარი ცხოვრება, ან რა არის მისი მიზანი“.

/ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელი/

[marine]

„თუმცა, უფლის სიტყვისამებრ, სენაკშიც მუდამ უნდა ვიფხიზლოთ, რადგან ამ ბრძოლაში რაც მეტად წარვემატებით, მით მეტად გვებრძვის ბიწიერი აზრები, თანახმად ეკლესიასტესი: - „რომელმან შესძინოს ცნობად, შესძინოს მას სალმობაი“ (ეკლ. 1,18). რამდენადაც წარმატებულია მეომარი, მით ძლიერ მეტოქეს მიუჩენენ“.

/ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელი/

[marine]

„ახალაღკვეცილს დიდი შრომა და ღვაწლი ელის, მაგრამ სანაცვლოდ გამოუთქმელ სიხარულს ეზიარება, მსგავსად იმათი, ცეცხლის დანთება რომ განუზრახავთ და სანამ კოცონს ააგიზგიზებენ, მისი კვამლის ყლაპვა და თვალთაწვა უწევთ“

/ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელი/

[marine]

"თუ ერის სასძლოები, რომელთაც მოკვდავი საქმრონი ელიან, განიბანებიან, განმშვნიერდებიან და კეთილსურნელოვან ნელსაცხებელს იცხებენ, რამდენად მეტად გვმართებს განმშვენიერება, ვინაც ზეციური სიძის ღირსნი გავხდით, რამდენად უაღრესად გვმართებს ღვაწლით ცოდვისაგან განწმედა და სულიერი შემკობა.

თუ ამა ქვეყნის სასძლონი სხეულს ყვავილებით იმკობენ, ჩვენ სული სათნოებებით უნდა განვიმშვენოთ და თავი რწმენის, სიყვარულისა და სასოების გვირგვინით შევიმკოთ, ძვირფასი ქვების ნაცვლად ყელი სიმდაბლით შევიმკოთ, სარტყლის ნაცვლად წელზე უბიწოება შემოვირტყათ და ნათელი სამოსელივით ვატაროთ უპოვნობა.

ტრაპეზად კი ლოცვისა და ფსალმუნთაგან შექმნილი უხრწნელი საზრდელი ვიხმიოთ და, როგორც მოციქული ღაღადყოფს, გონებითაც გავაცნობიეროთ წარმოთქმული სიტყვა, რადგან ლოცვისას ხშირად ოდენ ბაგე მოძრაობს, გული და გონება კი იმ ღვთიურ საუბარს არ თანაეხატება...

საღმრთო ქორწილში წვეულნი უნდა გავფრთხილდეთ, რომ ლამპრების, ანუ სათნო საქმეების გარეშე არ დავრჩეთ, რადგან ჩვენი ზეციური სიძე - ქრისტე აღარ მიგვიღებს, თუ აღთქმულს არ აღვასრულებთ.

და რა აღუთქვით?

ის, რომ სხეულზე მეტად სულზე ვიზრუნებდით..."

/ღირსი სვინკლიტიკია ალექსანდრიელი/

[marine]

"მორჩილი, რომელიც სიმშვიდეს ნახულობს თავისი მოძღვრის სიახლოვეს, არ აქვს უფლება, სხვა მოძღვართან წავიდეს. ეს იმის ტოლფასია, რომ არ ენდო ადამიანს, რომელსაც ღმერთმა ჩააბარა შენი თავი. ეს სულიერი მრუშობაა"

[marine]

"მართლმადიდებლური მონაზვნობისთვის დამახასიათებელია სწავლება იესოს ლოცვის შესახებ; უფრო სწორად, ეს მცნებაა ყოველი ქრისტიანისთვის, მაგრამ მონაზვნობა იყო ის ბაღი, სადაც ამ ლოცვის გასაოცარი კეთილსურნელოვანი ყვავილები განსაკუთრებულად ყვაოდა.

იესოს ლოცვას ხარისხის მიხედვით, სხვადასხვა სახელი აქვს: "ხსოვნა ღვთისა", "სულიერი გალობა", "სიყვარული ღვთისა", "გულისმიერი მდუმარება".

ის იწყება როგორც ხსოვნა, შემდეგ იდუმალ გალობაში გადადის, როდესაც სული დღედაღამ უგალობს ღმერთს, შემდეგ კი ადამიანი მდუმარებასა და სიყვარულში შეჰყავს".


/აქრიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მონასტერში სიმშვიდეა იმიტომ, რომ ღვთის შიშია. შეიძლება რაღაცაზე აფორიაქდე, მაგრამ იცი, რომ მიუტევებ და მოგეტევება. იცი, რომ ისიც ნერვიულობს და შენც გტკივა, რომ სიმშვიდე დაგერღვა.

ჩვენმა მოძღვარმა გვასწავლა, როცა აფორიაქდები, არაფერი თქვა, სანამ არ დამშვიდდები, ჯვარცმული ქრისტე გაიხსენე და იფიქრე, რამდენი დაითმინა, რამდენი გვაპატია. "ნეტარ იყვნენ მშვიდნი, რამეთუ მათ დაიმკვიდრონ ქვეყანა"

/მონაზონი ეკატერინე (სადათერაშვილი)/

[marine]

"საქმის მცოდნე მდიდარი, თავის განძს სახლის სიღრმეში ინახავს, რამეთუ ყველას დასანახად გამოტანილი განძი, აღძრავს შურს და მიიტაცება ბატონისაგან.

ასევე სათნო და კეთილგონიერი ბერი თავის სათნოებებს მალავს, როგორც მდიდარი თავის განძს. ასეთი ბერი არ ასრულებს თავის სურვილებს; არამედ ყოველ დროს თავს იმდაბლებს და სწავლობს საიდუმლო სწავლებას, წმინდა წერილის მიხედვით:

"განხურდა გული ჩემი შორის ჩემსა, და ზრახვასა ჩემსა აღატყდეს ცეცხლი" (ფს. 38,4).

/აბბა ისაია/

[marine]

"მინდა კიდევ ერთხელ შეგახსენოთ, რომ მონაზვნობა სულიერი გმირობაა და უდიდესი მსხვერპლი - ადამიანის მიერ გაღებული ღვთისა და ერისათვის.

თუ ჩვენს ისტორიას გადავხედავთ, ერთხელ კიდევ დავრწმუნდებით, რომ ჩვენი მონასტრები და იქ მოღვაწე ბერ-მონაზვნები სულიერი ბურჯები იყვნენ მშობელი ერისა და ქვეყნისა.

მათი მრავალრიცხოვნება და სიძლიერე ჩვენი ხალხის გამრავლებისა და სიძლიერის მაუწყებელი იყო.

ვეცადოთ, რომ ჩვენმა ერმა დაიბრუნოს დაკარგული სულიერი სიმაღლე და წინაპართა მსგავსი სიყვარულითა და ერთგულებით ემსახუროს ღმერთს".

/ილია II/

[marine]

"თუ ბერს სწამს, რომ უფალი არის მისი მფარველი, მაშინ მას არ სჭირდება ოქრო. ხოლო თუ ოქრო უყვარს, ესე იგი, მას არ სწამს ღმერთის არსებობა"

"[ნეტარი სამსონი] სულიერი სიმდიდრის გასამრავლებლად, ყველაფერ ამქვეყნიურ სიამეზე თქვა უარი"

[marine]

"ვეცადოთ, ყოველდღიურად შევიძინოთ რაიმე სულიერი, რომელიც შეეწინააღმდეგება ამსოფლიურს"

[marine]

მეუდაბნოე ცხოვრება ერში

"არსებობს წუთისოფელთან სხეულით განშორება - ანუ როდესაც ადამიანი მიდის უდაბნოში, მაგრამ შეიძლება წუთისოფელში დარჩენა და ამავე დროს მასთან განშორება - ეს არის წუთისოფელთან ცხოვრების წესით განშორება. პირველი ყველას არ ძალუძს და არც შეეფერება. მეორე კი ყველასთვის სავალდებულოა და ყველამ უნდა აღასრულოს. სწორედ აქეთკენ მოგვიწოდებს წმიდა ანდრია თავის კანონში, როდესაც სჯულის კანონების დაცვით უდაბნოში წასვლას გვირჩევს.

თავი დაანებე საერო ჩვეულებებს და ყოველი შენი მოქმედება, ყოველი შენი ნაბიჯი სახარების წმიდა კანონების მიხედვით აღასრულე და იცხოვრებ ერში (წუთისოფელში), როგორც უდაბნოში; სჯულის კანონებით ცხოვრება კედლად აგეფარება და ვერ დაინახავ წუთისოფელს, თუმცა ის შენს თვალწინ იქნება. შენ შენი კანონებითა და წესებით იცხოვრებ, წუთისოფელი კი თავისით.

თეატრის ნაცვლად ეკლესიაში წადი, ცეკვის ნაცვლად მეტანია აღასრულე, როდესაც ერისკაცები გასართობად წავლენ, შენ სახლში დარჩი, ისინი უქმის მეტყველებასა და სიცილს მიეცემიან, შენ კი მდუმარებასა და ღვთის დიდებაში იქნები; ისინი ფუჭი რომანების კითხვას დაუთმობენ დროს, შენ კი ღვთის სიტყვასა და წმიდა მამათა წერილებს იკითხავ; ისინი სხვადასხვა საღამოებსა და შეხვედრებზე ივლიან, შენ კი თანამოაზრეებთან ან სულიერ მამასთან საუბარში იქნები;

ყველაფერში წუთისოფლის ცხოვრების საწინააღმდეგო წესები და კანონები დაიდგინე და იცხოვრებ ერში როგორც უდაბნოში. ვერც შენ დაგინახავს წუთისოფელი და ვერც შენ დაინახავ მას. ამგვარად გახდები ერში მყოფი მეუდაბნოე".

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"წმინდა ანტონი დიდმა მოწაფის შეკითხვას, რა არის მონაზვნობისთვის ყველაზე მთავარი სათნოებაო, უპასუხა, - ეს არის განსჯა. სწორ, მართლმკვეთელურ განსჯას მივყავართ განღმრთობამდე.

მუდმივად უნდა დავუსვათ უფალს კითხვა: "მოძღვარო სახიერო, რაი საქმე ვქმნე, რაითა ცხოვრებაი საუკუნოი დავიმკვიდრო?" უფლის პასუხი სახარების სხვა ეპიზოდიდან გვესიტყვება:

"იყვენით თქუენ სრულ, ვითარცა მამაი თქუენი ზეცათაი სრულ არს" (მთ. 5. 48)

[marine]

"მამა პაისი ათონელი ბრძანებდა:

"თუ ვინმეს წმინდა ცხოვრება უნდა და რაიმე მიზეზის გამო მონასტერში წასვლა არ შეუძლია, დაე, თავისი ოთახი გადააქციოს სენაკად.

იქ კაცთაგან მალულად აღასრულოს თავისი სულიერი მოვალეობანი: ილოცოს, წიგნი იკითხოს, მუხლი მოიდრიკოს, სკვნილზე ჩამოილოცოს და სხვა ამგვარი.

მას შეუძლია წავიდეს ტაძარში, ეზიაროს, დაბრუნდეს შინ და მოიქცეს ისე, როგორც მეუდაბნოენი იქცევიან.

მადლობა ღმერთს, ერში ბევრია ისეთი, რომელთა გვერდით ჩვენ რომ ბერები დაგვიძახონ, სირცხვილია".