მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... პარამეტრები

[marine]

"მონასტერში სიმშვიდეა იმიტომ, რომ ღვთის შიშია. შეიძლება რაღაცაზე აფორიაქდე, მაგრამ იცი, რომ მიუტევებ და მოგეტევება. იცი, რომ ისიც ნერვიულობს და შენც გტკივა, რომ სიმშვიდე დაგერღვა.

ჩვენმა მოძღვარმა გვასწავლა, როცა აფორიაქდები, არაფერი თქვა, სანამ არ დამშვიდდები, ჯვარცმული ქრისტე გაიხსენე და იფიქრე, რამდენი დაითმინა, რამდენი გვაპატია. "ნეტარ იყვნენ მშვიდნი, რამეთუ მათ დაიმკვიდრონ ქვეყანა"

/მონაზონი ეკატერინე (სადათერაშვილი)/

[marine]

"საქმის მცოდნე მდიდარი, თავის განძს სახლის სიღრმეში ინახავს, რამეთუ ყველას დასანახად გამოტანილი განძი, აღძრავს შურს და მიიტაცება ბატონისაგან.

ასევე სათნო და კეთილგონიერი ბერი თავის სათნოებებს მალავს, როგორც მდიდარი თავის განძს. ასეთი ბერი არ ასრულებს თავის სურვილებს; არამედ ყოველ დროს თავს იმდაბლებს და სწავლობს საიდუმლო სწავლებას, წმინდა წერილის მიხედვით:

"განხურდა გული ჩემი შორის ჩემსა, და ზრახვასა ჩემსა აღატყდეს ცეცხლი" (ფს. 38,4).

/აბბა ისაია/

[marine]

"მინდა კიდევ ერთხელ შეგახსენოთ, რომ მონაზვნობა სულიერი გმირობაა და უდიდესი მსხვერპლი - ადამიანის მიერ გაღებული ღვთისა და ერისათვის.

თუ ჩვენს ისტორიას გადავხედავთ, ერთხელ კიდევ დავრწმუნდებით, რომ ჩვენი მონასტრები და იქ მოღვაწე ბერ-მონაზვნები სულიერი ბურჯები იყვნენ მშობელი ერისა და ქვეყნისა.

მათი მრავალრიცხოვნება და სიძლიერე ჩვენი ხალხის გამრავლებისა და სიძლიერის მაუწყებელი იყო.

ვეცადოთ, რომ ჩვენმა ერმა დაიბრუნოს დაკარგული სულიერი სიმაღლე და წინაპართა მსგავსი სიყვარულითა და ერთგულებით ემსახუროს ღმერთს".

/ილია II/

[marine]

"თუ ბერს სწამს, რომ უფალი არის მისი მფარველი, მაშინ მას არ სჭირდება ოქრო. ხოლო თუ ოქრო უყვარს, ესე იგი, მას არ სწამს ღმერთის არსებობა"

"[ნეტარი სამსონი] სულიერი სიმდიდრის გასამრავლებლად, ყველაფერ ამქვეყნიურ სიამეზე თქვა უარი"

[marine]

"ვეცადოთ, ყოველდღიურად შევიძინოთ რაიმე სულიერი, რომელიც შეეწინააღმდეგება ამსოფლიურს"

[marine]

მეუდაბნოე ცხოვრება ერში

"არსებობს წუთისოფელთან სხეულით განშორება - ანუ როდესაც ადამიანი მიდის უდაბნოში, მაგრამ შეიძლება წუთისოფელში დარჩენა და ამავე დროს მასთან განშორება - ეს არის წუთისოფელთან ცხოვრების წესით განშორება. პირველი ყველას არ ძალუძს და არც შეეფერება. მეორე კი ყველასთვის სავალდებულოა და ყველამ უნდა აღასრულოს. სწორედ აქეთკენ მოგვიწოდებს წმიდა ანდრია თავის კანონში, როდესაც სჯულის კანონების დაცვით უდაბნოში წასვლას გვირჩევს.

თავი დაანებე საერო ჩვეულებებს და ყოველი შენი მოქმედება, ყოველი შენი ნაბიჯი სახარების წმიდა კანონების მიხედვით აღასრულე და იცხოვრებ ერში (წუთისოფელში), როგორც უდაბნოში; სჯულის კანონებით ცხოვრება კედლად აგეფარება და ვერ დაინახავ წუთისოფელს, თუმცა ის შენს თვალწინ იქნება. შენ შენი კანონებითა და წესებით იცხოვრებ, წუთისოფელი კი თავისით.

თეატრის ნაცვლად ეკლესიაში წადი, ცეკვის ნაცვლად მეტანია აღასრულე, როდესაც ერისკაცები გასართობად წავლენ, შენ სახლში დარჩი, ისინი უქმის მეტყველებასა და სიცილს მიეცემიან, შენ კი მდუმარებასა და ღვთის დიდებაში იქნები; ისინი ფუჭი რომანების კითხვას დაუთმობენ დროს, შენ კი ღვთის სიტყვასა და წმიდა მამათა წერილებს იკითხავ; ისინი სხვადასხვა საღამოებსა და შეხვედრებზე ივლიან, შენ კი თანამოაზრეებთან ან სულიერ მამასთან საუბარში იქნები;

ყველაფერში წუთისოფლის ცხოვრების საწინააღმდეგო წესები და კანონები დაიდგინე და იცხოვრებ ერში როგორც უდაბნოში. ვერც შენ დაგინახავს წუთისოფელი და ვერც შენ დაინახავ მას. ამგვარად გახდები ერში მყოფი მეუდაბნოე".

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"წმინდა ანტონი დიდმა მოწაფის შეკითხვას, რა არის მონაზვნობისთვის ყველაზე მთავარი სათნოებაო, უპასუხა, - ეს არის განსჯა. სწორ, მართლმკვეთელურ განსჯას მივყავართ განღმრთობამდე.

მუდმივად უნდა დავუსვათ უფალს კითხვა: "მოძღვარო სახიერო, რაი საქმე ვქმნე, რაითა ცხოვრებაი საუკუნოი დავიმკვიდრო?" უფლის პასუხი სახარების სხვა ეპიზოდიდან გვესიტყვება:

"იყვენით თქუენ სრულ, ვითარცა მამაი თქუენი ზეცათაი სრულ არს" (მთ. 5. 48)

[marine]

"მამა პაისი ათონელი ბრძანებდა:

"თუ ვინმეს წმინდა ცხოვრება უნდა და რაიმე მიზეზის გამო მონასტერში წასვლა არ შეუძლია, დაე, თავისი ოთახი გადააქციოს სენაკად.

იქ კაცთაგან მალულად აღასრულოს თავისი სულიერი მოვალეობანი: ილოცოს, წიგნი იკითხოს, მუხლი მოიდრიკოს, სკვნილზე ჩამოილოცოს და სხვა ამგვარი.

მას შეუძლია წავიდეს ტაძარში, ეზიაროს, დაბრუნდეს შინ და მოიქცეს ისე, როგორც მეუდაბნოენი იქცევიან.

მადლობა ღმერთს, ერში ბევრია ისეთი, რომელთა გვერდით ჩვენ რომ ბერები დაგვიძახონ, სირცხვილია".

[marine]

რატომ გადასცემენ სკვნილს მონაზვნად აღკვეცილს?

24.02.2006

მონაზვნად აღკვეცის წესის აღსრულებისას, მას შემდეგ, რაც ბერ-მონაზვნად შედგომის მსურველი პირი უქორწინებლობის, უპოვარებისა და მორჩილების აღთქმას დადებს, მონაზვნად მოწოდებულს მოსავენ კაბით, სარტყლით, საბეჭურით, ანაფორით, მანტიით, კუნკულ-ბარტყულითა და სანდლებით. გარდა ამისა, გადასცემენ ხელის ჯვარს, სანთელსა და სკვნილს. ყველა სამონაზვნე ნივთს თავისი დანიშნულება და სიმბოლური მნიშვნელობა აქვს. ერთ-ერთი მათგანის - სკვნილის შესახებ სხვადასხვა რელიგიური ლიტერატურის გამოყენებით გესაუბრებით.

სკვნილი არის თოკებისგან მოქსოვილი ნასკვებიანი (კვანძებიანი) კრიალოსანი, რომელზეც სკვნილები (ნასკვები) შესრულებულ ლოცვათა რაოდენობას აღნიშნავს. სკვნილი ხის მრგვალი მძივებისგან ანდა ძვირფასი ქვებისგანაც შეიძლება იყოს დამზადებული.

სკვნილი მრგვალია და ბოლოვდება მცირე უსუპით - ნაკურთხი წყლის სასხურებლით.

სკვნილის წარმოშობა მონასტრული ცხოვრების ფუძემდებლის პახუმი დიდის სახელს უკავშირდება: საძმოში, სადაც წმინდა მამა მოღვაწეობდა, წერა-კითხვის უცოდინარი ბერებიც იყვნენ, რომლებიც ზეპირად წარმოთქვამდნენ "იესოს ლოცვას". პახუმი დიდმა მათ კანონად დაუდო, ყოველღიურად რამდენიმეჯერ (ვთქვათ, 100-ჯერ) წარმოეთქვათ ეს ლოცვა. ამისთვის, ბუნებრივია, დათვლა იყო საჭირო, ამიტომ წმინდა მამამ ბერებს ნასკვებიანი თოკი მისცა, რომელზეც წარმოთქმული ლოცვები უნდა გადაეთვალათ. სწორედ ეს იყო თანამედროვე სკვნილის წინასახე, რომელიც დროთა განმავლობაში დაიხვეწა.

სკვნილზე უმთავრესად წარმოითქმის "იესოს ლოცვა", მაგრამ მასზე სხვა ლოცვებიც შეიძლება აღესრულოს, მაგალითად, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ტროპარები, რომელიმე წმინდანის საგალობელი და სხვა.

მონაზვნად ახალაღკვეცილ პირს სკვნილი ეძლევა როგორც სულიერი მახვილი, რადგან მისი მიღება "იესოს ლოცვის" გამუდმებით წარმოთქმაზე თანხმობას ნიშნავს, რაც ბერ-მონაზონთა ერთ-ერთი უმთავრესი მოვალეობაა. "იესოს ლოცვა" უძლიერესი ლოცვაა, რომლის წარმოთქმითაც ყველაზე მეტად დაიძლევა და განიდევნება ბოროტი ძალა - ეშმაკი. ამდენად, მონაზონი სკვნილზე "იესოს ლოცვის" წარმოთქმით უკუაგდებს და ამარცხებს სულიერ მტერს - ეშმაკს.

მონაზონთა მიერ სკვნილის გამოყენების აუცილებლობას მკაფიოდ ადასტურებს მონაზვნად აღკვეცისას წარმოთქმული სიტყვები: "ძმა ესე ჩემი (სახელი აღსაკვეცისა) მიიღებს ბეჭედსა დიდისა და ანგელოზებრივისა სქემისასა". ამ სიტყვებით ნათქვამია, რომ სკვნილი ბეჭედია დიდი და ანგელოზებრივი სქემისა (ცხოვრებისა), ამიტომაც სკვნილს ლოცვის დროს უმთავრესად ბერ-მონაზვნები იყენებენ, თუმცა მას სასულიერო ხარისხში მყოფი პირებიც ატარებენ.

მოძღვრის კურთხევის შემთხვევაში სკვნილზე ლოცვის უფლება ერისკაცთაც ეძლევათ, თუმცა საეროთათვის სკვნილის ტარება აუცილებლობას არ წარმოადგენს. გასათვალისწინებელია ისიც, რომ სკვნილი სიწმინდეა, ამიტომ დაუშვებელია მისი გამოყენება სამკაულად (სამაჯურად და სხვა).

http://karibche.ambebi.ge/qristianuli-ckho...aghkvecils.html

[marine]

"თუ ბერი ცხონდება, ის აცხოვნებს 7 წინა თაობას და 7 მომდევნო თაობას, სულ 14 თაობას"

/მღვდელმონაზონი ანატოლი/

[marine]

"სრულიად სამყარო უნდა ხარობდეს, რამეთუ მათი ლოცვით ჩერდება ღვთის სამართლიანი რისხვა ადამიანთა მოდგმაზე"

[marine]

"ის ყველას ჩვეულებრივი ბერი ეგონა, ის კი ლოცვით წმინდა მამებს თანაეხატა"

[marine]

"მათ [ბერებს] საერთოდ არ აინტერესებთ სხეული, სამაგიეროდ, სულს ყოველთვის იბანენ, რომ სუფთანი იყვნენ ღვთის წინაშე"

[marine]

ისიქაზმი = მდუმარების ღვაწლი

[marine]

"ის არასოდეს ჭამდა ახლადმომზადებულ კერძს, თუკი იცოდა, რომ წინა დღის ან ორი დღის წინანდელი ტრაპეზიდან რაიმე იყო დარჩენილი"

[marine]

"ბერი უნდა იყოს მტკიცე, სიმართლის გამო ყველას აწყენინოს, რადგან, სიმართლე თვითონ ღმერთია"
მამა გაბრიელი

[marine]

"წმიდა მამების ასკეზა მიმართულია ადამიანის ბუნებრივი ძალების დაუფლებაზე. შინაგანი მღვიძარება არის გონებისა და სხეულის აღზრდა.


სულიერი ღვაწლი არის სამშვინველის თერაპია და ჰიგიენა. ასკეზის მიზანია არა სხეულის გვემა, არამედ ადამიანის ბუნებრივი მონაცემების ადაპტირება ღვთაებრივი მადლის მისაღებად"

[marine]

"სული მისი კი თანდათან უკვდებოდა წუთისოფელს"

[marine]

"ესოდენი ღვაწლის წყალობით ნეტარმა [სერაფიმე საროველი] უვნებობა მიიღო, რომელიც ადამიანის გულში სულიწმინდის დავანების გზაა.

ვინც უვნებობას მიაღწია, ტაძარი შეიქმნება ხოლმე ცოცხალი ღმერთისა"

[marine]

„სახლი მისთვის მონასტრის წინკარად გადაიქცა“