ცოლ-ქმრული თანაცხოვრება მარხვაში პარამეტრები

[თამარი_ცქნაფო]

აქ არიან ღვთისმეტყველების მცოდნენი და ეს ალბათ ერთერთი იშვიათი შემთხვევაა, სადაც ამ საქმის მცოდნენი ვთანხმდებით, რომ არანაირ აკრძალვა არ ხდება, არამედ ესაა წყვილისა და მოძღვრის შეთანხმებული არჩევანი, მარხვა არ ითვალისწინებს კანონიერი და ნაკურთხი კავშირის აკრძალვას, შეიძლება თავშეკავება, ეს კი ღვაწლია და არჩევანის და არა რაიმე ვალდებულების შედეგი.

დახურეთ თემა!

იხარეთ;

კაიროსი!

მოიცა, ისე მართლა გამიჩნდა ერთი კითხვა: ეს ეხება მხოლდო საერო წყვილს, თუ მსგავის რამ მოძღვარსა და ფოფოდიაზეც ვრცელდება?

[KAIROS]

საერო წყვილს, თუ მსგავის რამ მოძღვარსა და ფოფოდიაზეც ვრცელდება?

ნუ რათქმაუნდა მოძღვარი და მისი მეუღლე შესაბამისად უფრო მაღალ მოწოდების საფეხურზე უნდა იყვნენ, მაგრამ უხერხულია ახლა მოძღვრები საკუთარ ცოლთანაც არ დაასვენო

[afxazi]

Lenus

ძალიან არ მინდა ამ თემის განხილვა დეტალებში, უბრალოდ მაინტერესებს, გთხოვეს აქ დიდი სჯულის კანონი მოიტანე სადაც ეს ეწერებაო.
რაც შენ დადე დიდი სჯულის კანონია?

ძალიან კარგი, ასე არ ჯობია.

ეს სიტყვები რჯულის კანონშია შესული როგორც წმ. მამის განჩინება, თუმცა მარტო ეს არაა რისი დაწერაც აქ მინდოდა.

კონსტანტინოპოლის მსოფლიოს VI საეკლესიო კრების 7 კანონში ასეტი რამ წერია: "ჩვენ გავიგეთ, რომ რომის ეკლესიაში კანონიერ წეასდ შემოუღიატ შემდეგი რამ: სასულიერო პირი, რომელიც აპირებს ხელდასხმას მღვდლად ან დიაკვნად, პირობას დებს, არ განაგრძოს ტავის მეუღლესთან თანაცხოვრება. ჩვენ მოვითხოვთ არა ამას, არამედ სამოციქულო კანონის თანახმად გვნებავს, რომ სამღვდელო კაცთა სჯულიერი, კანონიერი ქორწინება მტკიცე იყოს და არ დაირღვეს. და რომ მღვდლებმა და დიაკვნებმა არ თქვან უარი მეუღლეებთან ჯეროვან დროს ტანაცხოვრებაზე. ვინც ღირსი აღმოჩნდება, რომ ხელდასხმულ იქნეს კერძოდიაკვნად, დიაკვნად, ან მღვდლად, ამ ხარისხში აყვანისათვის ნუ დააბრკოლებს კანონიერ მეუღლესთან თანაცხოვრება. ნურც ხელდასხმის დროს ცამოერთმევა პირობა რომ უარს იტყვის მეუღლესთან კანონიერ ერტობაზე, რათა ამით არ შეურაცხვყოთ ღვთით მიერ დაკანონებული და კურთხეული ქორწინება, ვინაიდან სახარების ხმა ღაღადებს: "ვინც ღმერთმა შეაუღლა, კაცნი ნუ განაშორებენ მათ". და მოციქული ასწავლის: " ქორწინება წმინდაა და საწოლი შეუგინებელი" (ებრ. 13,4) და "თუ შეკრული ხარ მეუღლესთან, ნუ ეძებ გახსნას" (Iკორ. 7,27).

ასევე ვიცით ისიც, რომ კართაგენის კრებაზე შეკრებილმა მამებმა განაწესეს, რომ კერძოდიაკვნები, დიაკვნები და მღვდელნი იმ დროს, როდესაც ეხებიან საღვთო საიდუმლოს, დროებით განშორდებიან თავის თანამეცხედრეებს.

ხოლო იმისათვის, რათა დავიცვათ მოციქულთა მოცემული და ჟამტა სიმრავლით განმტკიცებული კანონი, უნდა ვიცოდეთ ყოველგვარი საქმის შესაფერისი დრო-ჟამი, განსაკუთრებით მარხვისა და ლოცვის ჟამი: საკურთხევლის მსახურნი სიწმინდის შეხების დროს ტავშეკავებულნი უნდა იყვნენ, ტავი უნდა დაიცვან მმარხველად და განკრძალულად ყველაფერში, რათა შეეძლოთ მიღება იმისა, რასაც ითხოვენ ღვთისაგან.

ამის შემდეგ მღვდელი, დიაკონი, იპოდიაკონი, რომელიც მოციქულტა კანონების საწინააღმდეგოდ გაბედავს კანონიერ მეუღლესთან ერთობასა და კავშირზე უარის თქმას, განიკვეთოს.

ასევე თუ მღვდელი ან დიაკონი განიშორებს თავის მეუღლეს თავშეკავების მომიზეზებით, დროებით აეკრძალოს მას მღვდელმოქმედება, და თუ ისევ დარჩება იმავე აზრზე, განიკვეთოს."

და რა წერია კართაგენის კრების 70 კანონში: "რომელ სასულიერო პირს მართებს თავისი მეუღლისაგან გარიდება.

აქვე აღვნიშნავთ სამღვდელო დასის წარმომადგენელტა მეუღლეებისაგან გარიდების და განყენების შესახებ. მიგვაჩნია, რომ ეპისკოპოსმა, მღვდელმა და დიაკონმა წესისა და დადგენილების მიხედვით თავი შეიკავონ მეუღლეებისაგან. ვინც არ შეასრულებს ამ წესს, იგი განშორებულ უნდა იქნეს საეკლესიო ხარისხიდან. რაც შეეხება ეკლესიის სხვა მსახურებს, მათ ნუ აიძულებენ, რომ ეს გააკეთონ. ისინი უნდა იქცეოდნენ მათ ეკლესიაში მოქმედი წესისამებრ."

განსაკუთრებული ყურადღება მიაქციათღ ამ უკანასკნელ ფრაზას.

და ყველაზე მთავარი პავლე მოციქული კორინთელთა მიმართ I ეპისტოლის VII თავში ამბობს:

.4. ცოლი როდია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ქმარი, და არც ქმარია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ცოლი.

5. ნუ გაშორდებით ერთმანეთს, თუ არა ურთიერთთანხმობითა და დროებით, რათა ლოცვისთვის მოიცალოთ, მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს, რათა სატანამ არ გაცთუნოთ თქვენი თავშეუკავებლობის გამო.

და რა წერია განმარტებაში, მომყავს ძველი ქარტული ტექსტი.

მუხლი მეოთხე. "ცოლი როდია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ქმარი, და არც ქმარია თავისი სხეულის უფალი, არამედ - ცოლი".

აჰა, ესე არს თანანადები პატივი ურთიერთას, რაითა არცა ცოლი, არცა ქმარი თვისთა ხორცთა ზედა არა უფალ იყვნენ. არამედ ურთიერთას სცვიდენ სიწმიდით საწოლისაგან უცხოისა. რამეთუ სხუასა ადგილსა ყოველსავე ზედა ქმრისადა მიუცემიეს მოციქულსა, ხოლო აქა სწორად ორტავე მფლობელ ჰყოფს ურთიერთას, ქმარსაცა და ცოლსაცა, ვინაითგან ზოგად თანანადებ არს სიწმიდე მამათათვის და დედათათვის.

ეს დაახლოვებით თანამედროვე ქართულზე ასე იქნება. არც ქმარი და არც ცოლი არ არის ბატონი თავისი სხეულისა, არამედ ურთიერთდამცველნი არიან ისინი საწოლის სიწმინდისა, (ამ შემთხვევაში სხვა ადამიანისაგან). სხვა ადგილას მოციქული მხოლოდ ქმარს მიაკუთვნებს უპირატესობას ცოლტან შედარებით, ამ შემთხვევაში კი (როცა საქმე ეხება სხეულის სიწმინდეს) ორივეს თანასწორმოვალეობას აკისრებს სხეულის სიწმინდის დაცვაში.

მუხლი მეხუთე : "ნუ გაშორდებით ერთმანეთს, თუ არა ურთიერთთანხმობითა და დროებით, რათა ლოცვისთვის მოიცალოთ, მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს, რათა სატანამ არ გაცთუნოთ თქვენი თავშეუკავებლობის გამო."

უსაკუთრეს არს ესრეთ, ვითარმედ: ნუ დააკლდებით ურთიერთას. რამეთუ ზემოთ თქუმულსა მასვე თანანადებსა მოახსენებს, ვიტარმედ: ნუ დააკლებთ ურთიერტას პატივსა ტანანადებსა, ესე იგი არს, რაიტამცა ერთი განეყენა თვინიერ მეორისა ნებისა, და ერთისა მის ჟამერთ მარხვაი სიწმიდისაი მიზეზ ექმნა ცოდვასა შთავრდომისა. ამისთვის შეტქუმულებით ორთავე ნებითა იქმნებოდენ განყენებაი იგი.

ნუ მოხდება ისე რომ ერტი (ან ცოლი, ან ქმარი) მეუღლისნების გარეშე გაშორდება (თავის შეკავების მიზნით), მარხვის ჟამს, იგი დამაბრკოლებელი მიზეზი იქნება მეუღლისა, ამიტომ მოციქული, ორივეს ნებაზე საუბრობს, ორივეს თანხმობაზე, თავის შეკავებასთან დაკავშირებით.

და ბოლოს მოციქული ამბობს: დროებით, რათა ლოცვისთვის მოიცალოთ, მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს,

და აქვე უმატებს:" თუმცა ამას ვამბობ დასაშვებად და არა ბრძანების ნიშნად. " (მუხლი VI)

ანუ ამ შემტხვევაშიც მოციქული თავის შეკავებას კი არ უბრძანებს, არამედ უბრალოდ მოუწოდებს.

[Lenus]

afxazi
მივესალმები კონსტრქცილ დიალოგს

კონსტანტინოპოლის მსოფლიოს VI საეკლესიო კრების 7 კანონში ასეტი რამ წერია: "ჩვენ გავიგეთ, რომ რომის ეკლესიაში კანონიერ წეასდ შემოუღიატ შემდეგი რამ: სასულიერო პირი, რომელიც აპირებს ხელდასხმას მღვდლად ან დიაკვნად, პირობას დებს, არ განაგრძოს ტავის მეუღლესთან თანაცხოვრება. ჩვენ მოვითხოვთ არა ამას, არამედ სამოციქულო კანონის თანახმად გვნებავს, რომ სამღვდელო კაცთა სჯულიერი, კანონიერი ქორწინება მტკიცე იყოს და არ დაირღვეს. და რომ მღვდლებმა და დიაკვნებმა არ თქვან უარი მეუღლეებთან ჯეროვან დროს ტანაცხოვრებაზე. ვინც ღირსი აღმოჩნდება, რომ ხელდასხმულ იქნეს კერძოდიაკვნად, დიაკვნად, ან მღვდლად, ამ ხარისხში აყვანისათვის ნუ დააბრკოლებს კანონიერ მეუღლესთან თანაცხოვრება. ნურც ხელდასხმის დროს ცამოერთმევა პირობა რომ უარს იტყვის მეუღლესთან კანონიერ ერტობაზე, რათა ამით არ შეურაცხვყოთ ღვთით მიერ დაკანონებული და კურთხეული ქორწინება, ვინაიდან სახარების ხმა ღაღადებს: "ვინც ღმერთმა შეაუღლა, კაცნი ნუ განაშორებენ მათ". და მოციქული ასწავლის: " ქორწინება წმინდაა და საწოლი შეუგინებელი" (ებრ. 13,4) და "თუ შეკრული ხარ მეუღლესთან, ნუ ეძებ გახსნას" (Iკორ. 7,27).

აქ საუბარია იმაზე რომ ადამიანი, რომელიც უნდა გახდეს სასულიერო პირი, უნდა განაგრძობდეს მეუღესთან თანაცხოვრებას. ეს საკამათო არცაა. რატომ მოიყვანე ეს აბზაცი?

და რა წერია კართაგენის კრების 70 კანონში: "რომელ სასულიერო პირს მართებს თავისი მეუღლისაგან გარიდება.

აქვე აღვნიშნავთ სამღვდელო დასის წარმომადგენელტა მეუღლეებისაგან გარიდების და განყენების შესახებ. მიგვაჩნია, რომ ეპისკოპოსმა, მღვდელმა და დიაკონმა წესისა და დადგენილების მიხედვით თავი შეიკავონ მეუღლეებისაგან. ვინც არ შეასრულებს ამ წესს, იგი განშორებულ უნდა იქნეს საეკლესიო ხარისხიდან. რაც შეეხება ეკლესიის სხვა მსახურებს, მათ ნუ აიძულებენ, რომ ეს გააკეთონ. ისინი უნდა იქცეოდნენ მათ ეკლესიაში მოქმედი წესისამებრ."

რას ეხება ეს საკითხი კერძოდ? მარხვას? ეს არ ჩანს, იქნებ ზიარებას? მითუმეტეს აქამდე მხოლოდ ზიარებაზე იყო საუბარი.

აჰა, ესე არს თანანადები პატივი ურთიერთას, რაითა არცა ცოლი, არცა ქმარი თვისთა ხორცთა ზედა არა უფალ იყვნენ. არამედ ურთიერთას სცვიდენ სიწმიდით საწოლისაგან უცხოისა. რამეთუ სხუასა ადგილსა ყოველსავე ზედა ქმრისადა მიუცემიეს მოციქულსა, ხოლო აქა სწორად ორტავე მფლობელ ჰყოფს ურთიერთას, ქმარსაცა და ცოლსაცა, ვინაითგან ზოგად თანანადებ არს სიწმიდე მამათათვის და დედათათვის.

აქ თარგმანში "უცხოისა" ვერ გეთანხმები. ეს შეიძლება არ ნიშნავს უცხო ადამიანს. ამას დაწერა რაში დასჭირდებოდა? უცხოსგან ხომ ისედაც უნდა დავიცათ "საწოლი"...
რამდენადაც ჩემი ძველქართული მაძლევს საშუალებას, აქ წერია რომ უბიწოება სხვადასხვა საწოლში წოლით უნდა დაიცვანო.

უსაკუთრეს არს ესრეთ, ვითარმედ: ნუ დააკლდებით ურთიერთას. რამეთუ ზემოთ თქუმულსა მასვე თანანადებსა მოახსენებს, ვიტარმედ: ნუ დააკლებთ ურთიერტას პატივსა ტანანადებსა, ესე იგი არს, რაიტამცა ერთი განეყენა თვინიერ მეორისა ნებისა, და ერთისა მის ჟამერთ მარხვაი სიწმიდისაი მიზეზ ექმნა ცოდვასა შთავრდომისა. ამისთვის შეტქუმულებით ორთავე ნებითა იქმნებოდენ განყენებაი იგი.

ისევ ძველქართულის აღქმაზეა საკითხი. სიტყვა "მარხვა" ნიშნავს თავშეკავებას. ანუ ამ შემთხევაში მარხვაი სიწმინდისაი ნიშნავს ზოგადად თანახცოვრეისაგან თავშეკავებას და არაა მხოლოდ მარხვის პერიოდში. არ მეთანხმები?

და აქვე უმატებს:" თუმცა ამას ვამბობ დასაშვებად და არა ბრძანების ნიშნად. " (მუხლი VI)

"ამას", ანუ ერთმანეთისაგან თავშეკავებას!! ანუ, თუ ორივეს გსურთ, იცხოვრეთ სულ თავშეკავებაშიცო, თქენი ნებააო.

იოანე კრონშტადტელი მაგალითად ასე ცხოვრობდა.

ძლივს რა! მიყვარხარ და ყველაფერი სავსებით გასაგებია

ეჰ, მე რომ ბალელშიკები არ მყავს ცუდია
ხუმრობაა, ხუმრობა ...

[afxazi]

Lenus

და მაინტერესებს საქართველსო ეკლესიის წესი ამ საკითხთან მიმართებაშ.

საქართველოს ეკლესია სრულიად იზიარებს პავლე მოციქულის მოსაზრებას რომელიც ცხადად საუბრობს ამ საკითხთან დაკავშირებით. უბრალოდ ვერ ვიგებ რატომ ხდება ეს სადაო.

კორინთელთა მიმართ ეპისტოლის VII თავის V-VI მუხლების განმარტება. (რომელიც ზემოთ არ დავწერე)

მუხლი V: ნუ გაშორდებით ერთმანეთს, თუ არა ურთიერთთანხმობითა და დროებით, რათა ლოცვისთვის მოიცალოთ, მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს, რათა სატანამ არ გაცთუნოთ თქვენი თავშეუკავებლობის გამო.

"რაითა ზემოით-რე დაწყებითა უსაკუთრესად წარმოვთქუნე სიტყვანი ესე, ვითარმედ: ნუ დააკლდებით ურთიერთას, გარნა თუ შეტქუმულებით ჟამიერად. რამეთუ ესე არს ჟამიერებაი, რაჟამს ზოგად ორთავე სთნდეს, რაითა მოიცალონ მარხვად და ლოცვად. ამას რაი იტყვის, არა თუ დღეთა მათ ურთიერთას ყოფისათა მარხვისაგან და ლოცვისა განაყენებს, არამედ ამას აუწყებს, ვითარმედ შჯულიერი ურთიერთას ყოფაი მეუღლეთა შჟულიერთაი არა თუ შეგინება, არამედ უცალოება ოდენ არს. ამისთვის, დაღაცათუ ერთად ყოფასა მასცა შინა მმარხველ და მლოცველ იყვნენ, არამედ იშვით სადმე და ჟამიერად ზოგად ორთავე ნებითა კეთილ არს უმოცალეს-რე მიდევნებაი მარხვისა და ლოცვისა.

"მერე კი კვლავ დაუბრუნდით ერთიმეორეს, რათა სატანამ არ გაცთუნოთ თქვენი თავშეუკავებლობის გამო"

ესრეთ ეტყვის, რაითა არა მიამყოვრონ განყოფაი იგი ჟამ-ერთი, არამედ ურთიერთსავე იყვნენ, რაითა არა მიმყოვრებულითა განყოფითა განმცდელ ექმნეს ეშმაკი; არა უთმინოებითა, არამედ ვითარ-იგი უსაკუთრეს არს, უზავ-ყოფითა თქუენითა; ესე იგი არს, რაჟამს არა შეზავებულად გეპყრას ჟამი ურთიერთას კიდე-ყოფისაი, და ესრეთ, მიმყოვრებითა განყენებისათა მიიღოს მტერმან მიზეზად მძლავრებაი ხორცტა ბრძოლისაი, და ეგრეთ მემრუშე ყოს ერთი ორთა მათგანი.

მუხლი VI: თუმცა ამას ვამბობ დასაშვებად და არა ბრძანების ნიშნად.

ესრეთ იტყვის, ვიტარმედ: არათღუ სხუად რადმე გაყენებ დამარხვად კრძალულებასა ცოლთაგან მრავალ ჟამ განყენებისა, არამედ შიშითა უმეტესისა ბრალსა მრუშებისასა შთავრდომისაითა შენდობით თანაშთამომავალ უძლურებისა თქუენისა ვიქმნები და გეტყვი ყოფასა, და არათუ, ვითარ-იგი მრუშებისაგან, ეგრეთვე მარხვისა და ლოცვისაგანცა განგაყენებ. რამეთუ უკუეთუ ვიეთნიმე მეუღლენი გამოცდილ და უშიში იყვნენ მრუშებასა შთავრდომისათვის ზოგადითა განზრახვითა, არა დაყენებულ არიან მიმყოვრებით მოცლად მარხვისათვის და ლოცვისა. ხოლო უკუეთუ ერთკერძო საშიში იყოს მრუშებისა ბრალსა შთავრდომაი მძლავრებითა ხორცთა ბრძოლისაითა, მაშინ არღარა კეთილ არს ერთისა მის დაყოვნებითა მოცალებასა შინა მარხვისა და ლოცვისასა მეორისა მის შთაგდებაი ბრალსა მრუშებისასა. ამისთვის შენდობით ვეტყვი და არა ბრძანებით, შემოკლებად დღეთა მატ განყენებისათა. ამისთვის რაჟამს ამას ჰყოფდეთ და შIშით ხორცთა ბრძოლისათა ვერ მიამყოვრებდეთ განყენებასა მას, შენდობითად შეგერაცხენ, და ნუ ვიტარცა ბრძანებისა აღმასრულებელნი ჰზუაობთ.

ვფიქრობ ეს ბოლო სიტყვები მაინც გასაგებია ყველასათვის და მას აღარ გადმოვიტან თანამედროვე ქართულზე.

[k@the]

მოდით მაშინ ერთ კითხვას მეც დავსვავ. შევხედოთ საკითხს ასე:
თქვენზე ნაკლებად განსწავლულმა მრევლმა, რომელმაც მიმართა კითხვით მოძღვარს, მიიღო პასუხი ''- მარხვაში უნდა მოხდეს თავშეკავება ცოლქმრული ურთიერთობისაგანო. '' ყოველგვარი ზედმეტი დაკონკრეტების გარეშე (რადგან საკითხი მაინც ინტიმური და მოსარიდებელია) არც მოძღვარს უთქვამს, რომ ეს არაა ვალდებულება და არც მრევლს უკითხავს, რადგან მისი პასუხი მიიღო პირდაპირ: - არად. ცხადია ეს ადამიანი დაიცავს მოძღვრის რჩევას, ან თუ არ დაიცავს, სინანულის გრძნობა დაეუფლება იმაზე, რაც თურმე, აფაზს და კაიროსის პოსტებიდან გამომდინარე არ ყოფილა ცოდვა.

მე, რომ ის მრევლი ვყოფილიყავი, ძალიან ბუნებრივად გამიჩნდებოდა პროტესტის გრძნობა და ეს სულაც არაა სასაცილო! ახლა, კარგია სხვისი ემოციების ღიმილით დაპოსტვა, მაგრამ ნამდვილად არაა საქმე ასე.
ალბათ, როცა მოძღვარი ამბობს თავი შეიკავეო, უნდა დააკონკრეტოს, რომ ეს რჩევაა და არა აუცილებლობა. ხოლო თუ ამას არ იზავს, გამოდის რომ ეს აუცილებლობაა, მე ვიფიქრებდი რომ საყოველთაო აუცილებლობაც. და მრევლმა ასეც უნდა მიიღოს მოძღვრის სიტყვა.

ამდენად თავშეკავება, თუ ეს მოძღვრის მითითებაა, არის არა ღვაწლი, არამედ აუცილებლობა. ისევე როცა მოძღვარი კურთხევას გაძლევს იკითხო კანონები, და თუ არ წაიკითხავ ამას აღსარებაში ხომ ამბობთ?

ასე ნუ გააიოლებთ საკითხს, რაც ადამიანის გრძნობებს ეხება

[KAIROS]

ჩვენ არ ვწერ ვინმეს ემოციური გრძნობების შესახებ, არამედ იმას რასაც ასწავლის ეკლესია და რაცაა ეკლესიური აზროვნება, შესაბამისად არავის პიროვნულად არ ვეხები და ეს აუცილებელიცაა, ვსაუბრობთ ზოგადად, ღვთისმეტყველური განხილვა მიდის ამ საკითხისა, დანარჩენი როგორც ვთქვი მოძღვრისა და წყვილის საქმეა., იგივე ღვთისმეტყველურად თუ მივუდგებით თავშეკავება აუცილებლობად არ შეიძლება დასახელდეს, არამედ ღვაწლად, ვინც არ უნდა თქვას ეგ...

[k@the]

KAIROS

ხო მაგრამ, ვთქვათ შევქმენი ოჯახი და დღისწესრიგშიც დამიდგა ეგ საკითხი
უნდა ვკითხო თუ არა მოძღვარს ამის შესახებ? ხომ ამბობთ უნდა მოაგვარონ მეუღლეებმა და მოძღვარმაო შეთანხმებულად.
და თუ ვკითხე, ხოლო პასუხად მივიღე : საჭიროა თავშეკავებაო, მაშინ რა ვნა?
მოძღვარს აქ მოყვანული ციტატები ვუთხრა და მიზეზი ვკითხო, რატომ მიკრძალავთ მამაო?

უბრალოდ თქვენი პოსტებიდან დასკვნა გამოვიტანე: მოძღვარს არ აქვს უფლება გადაჭრით დაუშალოს მეუღლეებს მარხვაში თანაცხოვრება. და თუ დაუშალა?

[afxazi]

k@the
ვფიქრობ საკმაოდ ლოგიკურ კითხვებს სვამ. ეს მართლაც პრობლემაა.

მაგრამ ეს საკითხის არსებით მხარეს არ ცვლის, აქ საუბარია იმაზე რომ თანაცხოვრება მარხვაში შესაძლებელია და ეკლესიური პრაქტიკა ამას არ კრძალავს. აი რომელიმე მოძრვარმა არ იცოდეს ეს და საწინააღმდეგოს ეუბნებოდეს სულიერ შვილს... არ ვიცი ამაზე რა ვთქვა, ხომ შესაძლებელია არ დაინტეესდეს ის ადმაიანი, რატომ არ შეიძლება, ვინ რა კრძალავს ამას.

მე ვფიქრობ ყველაზე დიდი პრობლემა მაინც ისაა რომ სულიერ შვილს ურჩევნია გარკვევლობაში დარჩეს, ვიდრე ზედმეტი რამე კითხოს მოძღვარს, რომ "არ შეაწუხოს".

[KAIROS]

მოძღვარს არ აქვს უფლება გადაჭრით დაუშალოს მეუღლეებს მარხვაში თანაცხოვრება. და თუ დაუშალა?

ქეთი, უხერხულ მდგომარეობაში გვაყენებ , თუ დაუშალა, მაშინ თუ დააშავა რამე ( და ეს ეგრეა), მაშინ იქნება თვითონ პასუხისმგებელი ღვთის წინაშე, ღვთისმეტყველურად კი ნაკურთხი კავშირის აკრძალვის უფლება არავის აქვს... დანარჩენი კი ჩვენ არ გვეხება, ახლა იმის შიშით, რომ ვინმე მოძღვარმა აუკრძალავი აკრძალოს, არადა ამ აზრზეა ბევრო მომავალი მოძღვარი, მოძღვარებიც (არამცირე), ან თავად მოძღვართა პედაგოგი , და ესენი ჩვენსავით ფიქრობენ,და ასე რომ, რაა რეალობა იმის დაწერას ხელს ის პრობლემა ვერ შეგვიშლის...

იხარე,

კაიროსი!

[k@the]

afxazi
მე მგონი, როცა მრევლი მიდის მოძღვართან და ის ძლივს ამოღერღავს მოსარიდებელ საკითხზე კითხვას (და ეს არა მხოლოდ ცოლ-ქმრულ ურთიერთობა შეიძლება იყოს), მოძღვარმა იმაზე მეტად ამომწურავი პასუხი უნდა გასცეს, ვიდრე მას კითხვა დაუსვეს. რადგან მრევლს, მაინც ათასი დაბრკოლება აქვს, სანამ ის გაბედავდეს და კითხვას როგორმე დასვავდეს, ხოლო მოძღვარს კი ალბათ ბევრჯერ ექნება ასეთი კითხვა მოსმენილი. თუმცა ისიც გასაგებია, რომ მოძღვარიც ადამიანია და მასაც შეიძლება მოერიდოს საკითხზე საუბარი. მაგრამ მშობლიური ტონი და დამრიგებლური მიდგომა უნდა დაეხმაროს მას, რომ არ დარჩეს მრევლის გულში რამე ხინჯად და არ გამოიწვიოს მასში საკითხისადმი დამახინჯებული წარმოდგენის ჩამოყალიბება.

ქეთი, უხერხულ მდგომარეობაში გვაყენებ

მეტს აღარ ვიზავ
უბრალოდ, რამოდენიმე კითხვა დამებადა ამ მეტად საჭირ-ბოროტო საკითხზე.

[ciracira21]

მოძღვარმა ზიარების წინ 2-3 დღით თავშეკავება მირჩია, მირჩევნია მე და ჩემი მეუღლე მარხვას ვიცავდეთ ,მაგრამ ის ჯერჯერობით ეკლესიაში ვერ მოდის... ჩემთვის,როგორც ქალისთვის თავშეკავება უფრო ადვილია ვიდრე მამაკაცებისთვის... გათხოვებამდე სტატია წავიკითხე,სადაც ცოლქმრული ურთიერთობის აკრძალვას ეხებოდა,გათხოვების შემდეგ კი თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი ამას რომ ვერ ვასრულებდი,სანამ მოძღვარმა არ დამამშვიდა დასაოჯახებლებს კი ვურჩევ ნაკლები კატეგორიულობით ილაპარაკონ ამ თემაზე გამოუცდელობიდან გამომდინარე...

[Lenus]

სხვათა შორის დზველ ქრისტიანებს მხოლოდ მაშინ ქონდათ ურიერთობა როცა შვილი უნდოდათ

ძალიან საინტერესოა...

კაიროს, რას ამბობს ეკლესია ფეხმძიმობის პერიოდზე, ბარემ დავასრულოთ თემა თუ დასრულებაა.

KAIROS

ლენუს, მაპატიე და მრჩება შთაბეჭდილება, რომ არ გესმის რას გიწერ, გთხოვ თავიდან წაიკითხე რაც დაგიწერე

შენც მაპატიე, მაგრამ მგონი არც შენ გესმის მე რა დაგიწერე.
მე მომიყვანეს ამონაწერი სჯული კანონიდან, სადაც წერია:

ისინი უნდა იქცეოდნენ მათ ეკლესიაში მოქმედი წესისამებრ

ამის შემდეგ მგონი უბრალოდ ლოგიკურია იკითხო სადაა ასეთი წესი? და შენ კი მპასუხობ რომ ასეთი წესი არ არსებობს. რა ვიფიქრო?

ანუ ორივემ შეიძლება ეს ღვაწლი იღვაწოს, და ეს იყოს პირადად ამ წყვილისა და მოძღვრის ურთიერთობა, და ასე უნდა მივუდგეთ ამ საკითხს ზოგადადაც.

სწორედაც, ჩემო კარგო.
ანუ, აქ დაფიქსირებული აზრი იყო შემდეგი: "თავშეკავება არ გჭიდებათ, მაგრამ მოძრვარს დაეკითხეთ", ჩემი პოზიცია კი ასეთია: "თავშეკავება გვჭირდება, მაგრამ მოძღვარს მაინც დაეკითხეთ".

იმედია ახლა გასაგებად გადმოვეცი?

აფხაზის პოსტი კი საინტერესოა, ახლავე გიპასუხებთ, ბატონო აფხაზ.

[მხევალი ნინო]

Lenus

"თავშეკავება გვჭირდება, მაგრამ მოძღვარს მაინც დაეკითხეთ".

ღვაწლი ყველას სჭირდება ლენუს და არა მარტო ამ საკითხში, მაგრამ წელიწადში 4 დიდი მარხვაა, დამატებით ერთდღიანი მარხვები კვირაში ორჯერ, ამას დაუმატე ზიარება, თვეში ერთხელ მაინც ხომ ეზიარები. მე მგონი ამის სრულად დაცვა...

ლენუს, შენი ეჭვი გასაგებია, წინაზე დაპოსტე მოძრვარი, რომ იყოს კაიროსი უშფოთველად დავემორჩილებოდიო, რადგა ის აიღებდა პასუხისმგებლობაშო, ცუდად არ გამიგო, მაგრამ ვფიქრობ კარგია თუ შენს მოძრვართანაც იკამათებდი ამ თემაზე, თუნდაც ამ პოსტებს აჩვენებდი, თხოვდი სრულ განმარტებას, გამოარკვევდი რა არის მისი პოზიცია და რა არის დაწერილი კანონი, ეგებ ის რაღაცას გიმძიმებს რაღაც კონკრეტული მიზეზის გამო, მერე ფრო მშვიდად იქნებოდი.

[Lenus]

ან ეს რას ქვია

სულიერ მდგომარეობით ან ჯამნრთელობის გამ ვერ ახერხებს თავშეკავებას ხანგრძლივი პერიოდით,

აქ დადებული ლინკიდან გადმოვქაჩე და ერთ ერთი მართლამდიდებლური წიგნში ამოვკითხე ჩემო კარგო ასეთი რამ: (სათაურია მართამდიდებლური ოჯახი, ავტორი არ აწერია სამწუხაროდ პდფ ვერსიას):


"უნდა შევნიშნოთ, რომ ერთი და იგივე პრობლემა სხვადასხვა დაქორწინებული წყვილისთვის
ერთნაირად ვერ გადაიჭრება. უფრო ზუსტად თუ ვიტყვით, მისი გადაჭრის მრავალი
საშუალება არსებობს.
შენ მხედველობაში უნდა გქონდეს, რომ ურთიერთობების პრობლემა მხოლოდ შენი პრობლემა არ არის და რომ შენ უფლება არა გაქვს ყველაფერი მარტომ არეგულირო. თავის შეკავება ორმხრივი შეთანხმებით უნდა იყოს, როგორც პავლე მოციქულმა დაგვიბარა.
როდესაც ეს ორმხრივი შეთანხმებით ხდება, კვლავ საჭიროა ლოცვა. უფრო ძლიერი უძლურის მდგომარეობაში უნდა შედიოდეს. ხშირად ასე ხდება: ცოლ-ქმართაგან ერთ-ერთი თანხმდება თავშეკავებაზე, რათა მეორეს არ აწყენინოს, მაგრამ შინაგანად იტანჯება. ეს ხშირად ემართებათ იმგვარ ქალებს, რომელთაც ნაკლებად აქვთ ღვთის შიში და მეტად _
გულისთქმები (გაძლიერებულ ხორციელ ლტოლვას ადგილი აქვ ნერვულ და ენდოკრინულ
სისტემებში ფიზიოლოგიური პროცესების შედეგად). ხშირად ზოგიერთი ღვთისმოსავი ქმარი,
მეუღლისგან თანხმობის სიტყვას რომ ისმენს, განუსჯელად ახანგრძლივებს თავშეკავების პერიოდს და ამ დროს ცოლი ზარალდება: იგი ხდება ნერვული და ასე შემდეგ."

[afxazi]

კიდევ ვიმეორებ, ძალიან გთხოვთ ყურადღება მიაქციეთ.

მუხლი VI: თუმცა ამას ვამბობ დასაშვებად და არა ბრძანების ნიშნად.

ესრეთ იტყვის, ვიტარმედ: არათღუ სხუად რადმე გაყენებ დამარხვად კრძალულებასა ცოლთაგან მრავალ ჟამ განყენებისა, არამედ შიშითა უმეტესისა ბრალსა მრუშებისასა შთავრდომისაითა შენდობით თანაშთამომავალ უძლურებისა თქუენისა ვიქმნები და გეტყვი ყოფასა, და არათუ, ვითარ-იგი მრუშებისაგან, ეგრეთვე მარხვისა და ლოცვისაგანცა განგაყენებ. რამეთუ უკუეთუ ვიეთნიმე მეუღლენი გამოცდილ და უშიში იყვნენ მრუშებასა შთავრდომისათვის ზოგადითა განზრახვითა, არა დაყენებულ არიან მიმყოვრებით მოცლად მარხვისათვის და ლოცვისა. ხოლო უკუეთუ ერთკერძო საშიში იყოს მრუშებისა ბრალსა შთავრდომაი მძლავრებითა ხორცთა ბრძოლისაითა, მაშინ არღარა კეთილ არს ერთისა მის დაყოვნებითა მოცალებასა შინა მარხვისა და ლოცვისასა მეორისა მის შთაგდებაი ბრალსა მრუშებისასა. ამისთვის შენდობით ვეტყვი და არა ბრძანებით, შემოკლებად დღეთა მატ განყენებისათა. ამისთვის რაჟამს ამას ჰყოფდეთ და შIშით ხორცთა ბრძოლისათა ვერ მიამყოვრებდეთ განყენებასა მას, შენდობითად შეგერაცხენ, და ნუ ვიტარცა ბრძანებისა აღმასრულებელნი ჰზუაობთ.

მე მგონი ყველაფერ გასაგებია. აქ პირდაპირაა ნათქვამი, რომ თუკი გრძნობთ რომ სხეულის სისუსტიდან გამომდინარე ძნელია ერთმანეთთან განშორება, ეს ცოდვათ არ შეგერაცხებათ, თუკი ურთიერთობა გექნებათ, და ნუ ეცდებით იტრაბახოთ ბრძანების თითქოს ბრძანების აღსრულებით.

Lenus

რას ნიშნავს უცალოება?

მოუცლელობა.

[მხევალი ნინო]

მდა ჩვენ არ შეგვიძლია კამათი, მიუხედავად იმია, რომ ვთVლი საინატერესო თემაა და საჭიროებდა კარგ განმარტებს, როგორც ყოველთვის ლნღვაზე გადავედით, ამიტომ თემა დროებით იხურება, გათავისუფლდება ლანძრვისაგნ და ოფებისგამ, როცა ვნებები დაცხრება გაიხსნება



ჩვენ აქ ვერ ვიკავებთ ტავს და რაზეა საუბარი...სამწუხაროა, რა გვჭირს ვერ გავიგე...

[მხევალი ნინო]

თემა გავხსენი, ოღონდ ჩუმად არავინ გაიგოს
ეხლა შევეცდები მამა ირაკლის პოსტი გადმოვიტანო ამ თემაში და მგონი ამთ ყველასთვის ყველაფერი უნდა იყოს გასაგები. აღარ ვიჩხუბოთ.

მამა ირაკლი

ადამიანს აქვს თავისუფალი ნება!ის აკეთებს არჩევანს! ღმერთი მას არ აძალებს!ის აძლევს კანონს!რომელიც ემსახურება ადამიანის სულის ცხოვნებას,უფალთან დაბრუნებას!
კაცისა და დედაკაცის თანაცხოვრება ღვთისაგან არის კურთხეული და მისი აზრი მდგომარეობს გამრავლებაში!
შეიზლება მორწმუნე მეუღლესთან ცხოვრობდეს მაგრამ ამ დროს მრუშობდეს(ჯვარდაწერილიც კი).
მარხვა დათმენაა!
ეკლესია იმიტომ არაფერს არ აძალებს ამ საკითხში რომ ყველა ადამიანი ინდივიდია!
ისე თავშეკავება სადაც არაა იქ მეუღლეებს ერთმანეთთან ეს ურთიერთობაც კი ბეზრდებათ (საკმაოდ მალე)და ამიტომ დაეძებენ ხოლმე სხვებს!
არავინ ,არ უნდა ჩაერიოს სხვისი ლოგინის საქმეში და ამზე საუბარიც კი უხერხულია!
რომელმაც დაითმინოს სრულიად იგი ცხონდეს!
ზოგმა მთელი ცხოვრება ქალწულებაში გაატარა!
ზოგსაცეს არ შეეზლო და სხვა ღვაწლით მიეახლა უფალს!
ვფიქრობ საკამათო არც არაფერი უნდა იყვეს!
ადამიანი მოაზროვნეა,გონიერია!(ცოდვაა ისაა რაც არაა სათნო ღვთისათვის)
ღმერთმა დაგლოცოთ!

მე გმონი ამ პოსტით ყველაფერია ნათქვამი, ამიტომ თემა დაიხურება. თუ რაიმე კითხვები გაგინდათ დამატებით, მოგვმართეთ მე და ქეთის და გავხსნით.

[მნათე]

ჯვარდაწერილ ადამიანებს ოთხშაბათსა და პარასკევს ცოლ-ქმრულ ურთიერთობას უკრძალავენ! ამიხსენით ეს როდის მერეა მარხვისა და თეოლოგიის ფორმა! გაბრაზებული ვარ

[კანუდოსელი]

ჯვარდაწერილ ადამიანებს ოთხშაბათსა და პარასკევს ცოლ-ქმრულ ურთიერთობას უკრძალავენ! ამიხსენით ეს როდის მერეა მარხვისა და თეოლოგიის ფორმა! გაბრაზებული ვარ

აბა მიდი კონკრეტული ინფო დადე....