 პოეზიაში ასახული ჩვენი განძი - საქართველო, პატრიოტული ლირიკა |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| T I K O |
 Jun 20 2008, 01:18 AM
პოსტი
#101
|
 Advanced Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632  |
ციტატა(marine @ Jun 9 2008, 04:27 PM)  ულამაზესი ლექსია, თიკო  მეც ასე ვფიქრობ   ვერ შემაძულებ! გრიგოლ აბაშიძე სიბნელევ, საქართველოს ცაზე დაძრულო, მაკმარე, ნუ მისევ ავსულებს, ნუ ცდილობ სამშობლო შემაძულო, ვერ შემაძულებ! მე უკუნს იქითაც ვხედავ ცისკარს, თუმცა მშობლის კვნესა მესმის გამუდმებით, რაც უფრო მებრალება, მით უფრო მიყვარს, მე მის სიყვარულს ვერ განვუდგები. გასრულდი, ქარიანო ნოემბერო, სამშობლოვ, განერიდე ბნელს და ბოროტს... მიმიშვი, შენს წყლულებს მოვეფერო, მაცალე, შენს იარებს ვეამბორო! -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
   |
 
|
| maZiebeli |
Jul 18 2008, 08:15 PM
პოსტი
#102
|
 დავითი ჯგუფი: Members პოსტები: 1,094 რეგისტრ.: 16-August 06 მდებარ.: თქვენთან წევრი № 67 |
T I K O
ციტატა საქართველოში დაბრუნებას ვინც არ ელოდა, მიწა მიჰქონდა, მიწა თბილი, მიწა მარადი, შენ მუჭა-მუჭა გაგიტანეს საქართველოდან, ქართულო მიწავ, ამიტომაც დაპატარავდი. ამ ლექსს სადღაც გადავაწყდი და ძალიან მომეწონა. თუ ვინმემ იცით ვინაა ავტორი, დაწერეთ, გთხოვთ  გრიგოლ რობაქიძეა ავტორი. შეგიძლიათ კიდე საინტერესო რამეები იხილოთ აქ: http://www.ertoba.net/echo1/sppro/bpg/publ...vjob=vdocid,464 -------------------- "...ეძიებდით და ჰპოოთ..." - მათე 7,7.
"...ეძიებდით პირველად სასუფეველსა ღმრთისასა და სიმართლესა მისსა..." - მათე 6,33. "აჰა ეგერა სასუფეველი ღმრთისაჲ შორის თქუენსა არს" - ლუკა 17,21. |
|
|
|
| iisperiTOVLI |
Jul 19 2008, 06:33 PM
პოსტი
#103
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,989 რეგისტრ.: 25-April 08 წევრი № 4,650 |
(ჩემო კარგო ქვეყანავ, რაზედ მოგიწყენია)
ჩემო კარგო ქვეყანავ, რაზედ მოგიწყენია!.. აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია, თუმცა ძველნი დაგვშორდნენ, ახალნი ხომ შენია... მათ ახალთ აღგიდგინონ შენ დიდების დღენია, - ჩემო თვალის სინათლევ, რაზედ მოგიწყენია? წვრილშვილნი წამოგესწრნენ ნაზარდნი, გულმტკიცები, მათის ზრუნვის საგანი შენ ხარ და შენ იქნები, არ გიმტყუნებენ შენა, თუკი მათ მიენდობი. მათის ღვაწლით შეგექმნეს სახე ბედით მთენია, - ჩემო თვალის სინათლევ, რაზედ მოგიწყენია? მათი გული შენისა ტრფობის ფართო ბუდეა, მათი გულთა ფიცარი შენი მტკიცე ზღუდეა... ვერ წაბილწავს მათს გრძნობას სიმუხთლე, სიმრუდეა! მათ თვის მკერდით შემუსრონ მტერთა სიმაგრენია, - ჩემო კარგო ქვეყანავ, მაშ რად მოგიწყენია? ილია მრავალჟამიერ გუგუნებდეს ხმა მრავალჟამიერ გუგუნებდეს ხმა -მუმლი მუხასა` და ლილეოსი` ეს გმირთა ჩვენთა არის სიმღერა_ ეს სიმღერაა საქართველოსი მოაპობს მკერდით ზღვას მეზღვაური, გესმის არაგვის ხმა საცნაური? გესმის თერგის და მტკვარის ხმაური?_ ეს სიმღერაა საქართველოსი! მიარღვევს რისხვა აწყვეტის ავის, რომ არ უდრკება ქვეყნად არავის. გესმის გრიალი მთებიდან ზვავის? ეს სიმღერაა საქართველოსი! თავისუფლების მოყვარე ერებს, ვით ზღვას ვერავინ ვერ შეაჩერებს. მთა რომ იმღერებს, ტყე რომ იმრერებს,- ეს სიმღერაა საქართველოსი! აქ გამარჯვების დროშად წერია: სამშობლო ჩვენთვის ყველაფერია! თუ რამ სიმღერა გულს უმღერია ეს სიმღერაა საქართველოსი. გმირებით სავსე სამშობლო მხარევ, დღეს გამარჯვების გულით მრელვარევ, იდიდე. ამ ხმას სხვაში ვერ გარევ, ეს სიმღერაა საქართველოსი. გალაქტიონი მაშ გამარჯვება. . . თუ ჩემი ძმა ხარ, ერთიც მიმღერე და დავუჩოქებ მიწას მუხლებით. _მაშ გამარჯვება ტკბილო სიცოცხლე, დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი. ვინ მისცა ფერი მუხრანის ღვინოს, ვინ მისცა ფერი არაგვის ველებს, სანამდე უნდა, რომ მზედ ედინოს გავარვარებუ ოქროს თაველებს! სხვა რომ მოკვდება მისთვის რა არი: წავა, გაქრება, როგორც სიზმარი, მე კი რა ვუყო ამ გოლიათ მთებს, რომ ქონდრის კაცსაც დევად აგანთებს. ნეტა სადა აქვთ ამ ზვარებს ბოლო, ვინ დარგო ერთად ამდენი ვაზი. სჯობს აღარ გქონდეს სულაც სამშობლო ანდა არ იყოს ასე ლამაზი! _სხვა საქარველო მაინც სად არი? რომელი კუთხე რომელ ქვეყნისა? ვის თუთქავს ასე ცეცხლის ღადარი, ქვეყნად სამოთხე სხვას ვის ეღირსა? დავბადებულვარ რომ ვიყო მონა და საქართველოს მედგას უღელი _მაშ გამარჯვება ტკბილო სიცოცხლე დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი. ტიციან ტაბიძე -------------------- ჩემი ნაბიჯები წარმართე შენი სიტყვით და ნუ გააბატონებ ჩემზე ნურავითარ ბოროტს..
ნახე,სახიფათო გზაზე ხომ არ ვდგავარ და წამიძეხი მარადიულ გზაზე.. და ნუ შეხვალ სამართალში შენს მორჩილთან,რადგან ვერ გამართლდება შენს წინაშე ვერც ერთი არსება. ******************************************************************************** * ლოდი,რომელი შეურაცხჰყვეს მაშენებელთა ესე იქმნა თავკიდეთა.. |
|
|
|
| iisperiTOVLI |
Jul 19 2008, 07:04 PM
პოსტი
#104
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,989 რეგისტრ.: 25-April 08 წევრი № 4,650 |
დედავ ღვთისაო! ეს ქვეყანა შენი ხვედრია...
შენ მეოხებას ნუ მოაკლებ ამ ტანჯულ ხალხსა: საღმრთოდ მიიღე სისხლი, რომელ ამ ხალხს უღვრია ჩაგრულთ სასოო, ნუ არიდებ მოწყალე თვალსა! რაცა ტანჯულა ეს ქვეყანა ტანჯვად ეყოფა, მოეცი ძალა დავრდომილსა კვლავ აღდგომისა სახელოვანი განუახლე წარსულ დღეთ ყოფა, მამა_პაპური სული გული მოჰმადლე შვილსა. ძლიერო ღმერთო! შენთვის ბრძოდნენ ქართლისა ძენი დასაბამითვე არ იცოდნენ რა არს მშვიდობა. იკმარე საღმრთოდ მათ პატიჟნი და სისხლის ძღვენი თუ რამ შეგცოდეს, შეისყიდეს ტანჯვით შენდობა. მოჰმადლე ქართველს ქართვლის ნდობა და სიყვარული და აღუდგინე მშვენიერი ესე მამული...! ჰოი! სახიერო! ცისარტყელა განავლე ცასა, რათა წარღვნისა მოლოდინი წარხოცო ხალხსა. ილია -------------------- ჩემი ნაბიჯები წარმართე შენი სიტყვით და ნუ გააბატონებ ჩემზე ნურავითარ ბოროტს..
ნახე,სახიფათო გზაზე ხომ არ ვდგავარ და წამიძეხი მარადიულ გზაზე.. და ნუ შეხვალ სამართალში შენს მორჩილთან,რადგან ვერ გამართლდება შენს წინაშე ვერც ერთი არსება. ******************************************************************************** * ლოდი,რომელი შეურაცხჰყვეს მაშენებელთა ესე იქმნა თავკიდეთა.. |
|
|
|
| T I K O |
Jul 19 2008, 08:16 PM
პოსტი
#105
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
maZiebeli
ციტატა გრიგოლ რობაქიძეა ავტორი. შეგიძლიათ კიდე საინტერესო რამეები იხილოთ აქ: http://www.ertoba.net/echo1/sppro/bpg/publ...vjob=vdocid,464 გმადლობ დავით  -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
|
|
|
| T I K O |
Aug 20 2008, 12:52 PM
პოსტი
#106
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
სამშობლოს
ტერენტი გრანელი რაღაც მინდა სიცოცხლეზე მეტი, უფსკრულია და შენ მარტო ჰკივი. მე მაფიქრებს საქართველოს ბედი, მე განვიცდი ჩემ სამშობლოს ტკივილს. როგორც ოხვრა შორეული გედის, ანდა როგორც მარმარილო ცივი,- მე მაფიქრებს საქართველოს ბედი, მე განვიცდი ჩემ სამშობლოს ტკივილს. ვგრძნობ მსოფლიოს და უსაზღვროს ვეტრფი, შენ გაიგებ ჩემს ამნაირ ტირილს. მე მაფიქრებს საქართველოს ბედი, მე განვიცდი ჩემ სამშობლოს ტკივილს. რაღაც მინდა სიცოცხლეზე მეტი, უფსკრულია და შენ მარტო ჰკივი. მე მაფიქრებს საქართველოს ბედი, მე განვიცდი ჩემ სამშობლოს ტკივილს.  -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
|
|
|
| T I K O |
Aug 20 2008, 10:48 PM
პოსტი
#107
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
მრავალჟამიერ!
ანა კალანდაძე შენს ლურჯ მწვერვალებს, თოვლი რომ ფარავს, თერგს და დარიალს, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! შენს შმაგ ჩანჩქერებს, მთებიდან ბარად რომ იჩქარიან, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! შენს მამაც გმირებს, - გზა საომარი მხნედ რომ გალიეს, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! თავისუფლების, შრომის და ბრძოლის ძლიერ არმიებს, ჩემო ქვეყანავ, დიდება მარად, მრავალჟამიერ! რიონს და ჭოროხს, მტკვარსა და არაგვს - მზიან-მთვარიანს, ახალ მშენებლებს - დიდება მარად, მრავალჟამიერ! მოეფონება შრიალი ხეთა მიწას გვალვიანს... მშვიდობა, მარად მშვიდობა შენდა, მრავალჟამიერ! ზურგში თუ ფრონტზე გზა საომარი ძლევით გალიე! ჩემო სამშობლოვ, დიდება შენდა, მრავალჟამიერ! -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
|
|
|
| natan II |
May 16 2009, 11:57 PM
პოსტი
#108
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 6 რეგისტრ.: 16-May 09 წევრი № 6,998 |
გაზაფხულზე
გოდერძი ჩოხელი გაზაფხულზე რომ გათბება მიწა, რომ ამოვა ენძელა და ია, საქართველოვ, შენს ყველაფერს ვფიცავ, ლექსს დაგიწერ ცისფერ პეპლებიანს. ანანურთან არაგვის წყალს დავლევ, გამარჯვებას ვეტყვი ცისფერ კალმახს, ციხისძირთან შემეყრება გველი, ის მაჩუქებს უკვდავების ალმასს. მერე წავალ, ბილიკებზე ვივლი, მსურს ვეფერო დეკასა და ღვიას, ნელა-ნელა მყინვარწვერზეც ავალ, რომ იქიდან გადმოგხედო მთლიანს. ვგიჟდები ჩოხელზე და ამ ლექსზეეეეეეეე |
|
|
|
| nino84 |
Jul 24 2009, 11:32 PM
პოსტი
#109
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,108 რეგისტრ.: 27-May 09 წევრი № 7,041 |
"...არც ისე პატარაა ეს ჩვენი საქართველო,
არც ისე საწყალია და ხელით სატარები" -------------------- ...თამაშობს ბავშვი,
მთელი ცხოვრების სამყოფს თამაშობს. |
|
|
|
| NiNuC |
Apr 20 2010, 03:59 PM
პოსტი
#110
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 9 რეგისტრ.: 16-April 10 წევრი № 8,638 |
ფიქრები საქართველოს რუკაზე
შენს რუკას _ შენი ბრძოლების სარკეს, წეწდა და გლეჯდა ბედი წყეული, ძონძებს ჰგავს შენი მიწა-წყლის თარგი, დაფლეთილია შენი სხეული, ბაღ-ვენახიანს, ციხე-ტაძრიანს შენს სამხრეთს ხურავს ცა გაუხსნელი, მავანს და მავანს მიუტაცნია, სხვათა და სხვათა ადგას უღელი. რაც დღემდის მოგყვა, რაც შეგრჩენია _ კოდორიანი, ალაზნიანი, თუმც შენი ჰქვია, რაღა შენია, ისიც გამხდარა სხვათა ზიარი. მუხას წააქცევს, ლერწამს კი არა, პირალესილი ამდენი ცული, რა მოგიშუშებს ამდენ იარას, რამ მოგირჩინოს ამდენი წყლული!. და რომ გეხვევა ღრუბელი ბნელი შორიდან როგორ გიყურო მშვიდად. ნუთუ დამხობა ჩვენს დროში გელის, დაუდევრობით შენთავე შვილთა!? არა, შენ წელში ისევ სწორდები, რომ კვლავ წამოდგე ბუკით, ნაღარით, ისევ იწევენ მზისკენ ყლორტები, შენს ძველ ფესვებზე უხვად ნაყარი. დიდება ამ დღეს, დიდება ამ დღეს, ბორკილი ეგდოს ძირს დამსხვრეული, ლაზარესავით, ხვალ ისევ აღდგეს დღეს დაფლეთილი შენი სხეული! გრიგოლ აბაშიძე -------------------- ...რაი სთქუათ გულთა შინა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ...
|
|
|
|
| marine |
Apr 20 2010, 04:02 PM
პოსტი
#111
|
 მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 62,021 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ციტატა(NiNuC @ Apr 20 2010, 03:59 PM) ფიქრები საქართველოს რუკაზე შენს რუკას _ შენი ბრძოლების სარკეს, წეწდა და გლეჯდა ბედი წყეული, ძონძებს ჰგავს შენი მიწა-წყლის თარგი, დაფლეთილია შენი სხეული, ბაღ-ვენახიანს, ციხე-ტაძრიანს შენს სამხრეთს ხურავს ცა გაუხსნელი, მავანს და მავანს მიუტაცნია, სხვათა და სხვათა ადგას უღელი. რაც დღემდის მოგყვა, რაც შეგრჩენია _ კოდორიანი, ალაზნიანი, თუმც შენი ჰქვია, რაღა შენია, ისიც გამხდარა სხვათა ზიარი. მუხას წააქცევს, ლერწამს კი არა, პირალესილი ამდენი ცული, რა მოგიშუშებს ამდენ იარას, რამ მოგირჩინოს ამდენი წყლული!. და რომ გეხვევა ღრუბელი ბნელი შორიდან როგორ გიყურო მშვიდად. ნუთუ დამხობა ჩვენს დროში გელის, დაუდევრობით შენთავე შვილთა!? არა, შენ წელში ისევ სწორდები, რომ კვლავ წამოდგე ბუკით, ნაღარით, ისევ იწევენ მზისკენ ყლორტები, შენს ძველ ფესვებზე უხვად ნაყარი. დიდება ამ დღეს, დიდება ამ დღეს, ბორკილი ეგდოს ძირს დამსხვრეული, ლაზარესავით, ხვალ ისევ აღდგეს დღეს დაფლეთილი შენი სხეული! გრიგოლ აბაშიძე ძალიან ლამაზი ლექსია, ნინუცა  -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| NiNuC |
Apr 20 2010, 04:08 PM
პოსტი
#112
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 9 რეგისტრ.: 16-April 10 წევრი № 8,638 |
ყური დაუგდეთ
ყური დაუგდეთ ძველთა ნანგრევთა უხმო კვნესას და უხმო გოდებას, ის, რაც იხილეს ამ ქონგურებმა არასდროს აღარ განმეორდება. დგანან ამაყად მკერდშენგრეულნი და იხსენებენ წარსულს ნისლიანს, ყველა გოდოლზე, ყველა კედელზე მამა-პაპათა წმინდა სისხლია. და თითო ლოდი ხავსმოდებული _ ძველ მატიანის თითო ფურცელი _ უნდა გადავცეთ ჩვენს შვილთაშვილებს წასაკითხავად ისევ უცვლელი. იმათაც დახვდეს ციხე რუხისა, ვარძიის მღვიმე _ დიდება ჩვენი, მათთვისაც რეკდეს ძველი გელათი, სვეტიცხოველი და ზედაზენი. დაე იცოდნენ: ყველა ნანგრევი დღესაც გუშაგობს წარსულს ნისლიანს, ყველა მათგანზე მამა-პაპათა ჩვენთვის დაღვრილი, წმინდა სისხლია. პეტრე გრუზინსკი marine უღრმესი მადლობა ... ახალფეხადგმულივით ვარ აქ ... როგორც ახალი  -------------------- ...რაი სთქუათ გულთა შინა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ...
|
|
|
|
| marine |
Apr 20 2010, 04:39 PM
პოსტი
#113
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 62,021 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ციტატა(NiNuC @ Apr 20 2010, 04:08 PM) ყური დაუგდეთ ყური დაუგდეთ ძველთა ნანგრევთა უხმო კვნესას და უხმო გოდებას, ის, რაც იხილეს ამ ქონგურებმა არასდროს აღარ განმეორდება. დგანან ამაყად მკერდშენგრეულნი და იხსენებენ წარსულს ნისლიანს, ყველა გოდოლზე, ყველა კედელზე მამა-პაპათა წმინდა სისხლია. და თითო ლოდი ხავსმოდებული _ ძველ მატიანის თითო ფურცელი _ უნდა გადავცეთ ჩვენს შვილთაშვილებს წასაკითხავად ისევ უცვლელი. იმათაც დახვდეს ციხე რუხისა, ვარძიის მღვიმე _ დიდება ჩვენი, მათთვისაც რეკდეს ძველი გელათი, სვეტიცხოველი და ზედაზენი. დაე იცოდნენ: ყველა ნანგრევი დღესაც გუშაგობს წარსულს ნისლიანს, ყველა მათგანზე მამა-პაპათა ჩვენთვის დაღვრილი, წმინდა სისხლია. პეტრე გრუზინსკი marine უღრმესი მადლობა ... ახალფეხადგმულივით ვარ აქ ... როგორც ახალი კეთილი იყოს შენი მაუსი ჩვენს ფორუმზე აქტიური ფორუმელი ყოფილიყავი და ბევრი სიკეთე მოგეტანოს შენი პოსტებით -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| NiNuC |
Apr 20 2010, 05:08 PM
პოსტი
#114
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 9 რეგისტრ.: 16-April 10 წევრი № 8,638 |
ჰე, ივერიავ!
ჰე, ივერიავ! ვიდრე იყო ქედმოდრეკილი, ვიდრემდის სხვათა ყვედრებითა გფარვიდეს ძალი, რად არა გახსოვს ძეთა შენთა ხრმალთა კრიალი, ძლევათა მათგან, როს დიდებით იყავ მოსილი. წინაპართ სისხლი აწ ჩვენს შორის არღა მდინარებს, თავისუფლება განქრა ჩვენთვის, რაღა გვახარებს! შორით მოსული ჩემს მამულში მყვედრის ცხოვრებას, მოყვრულად გვმტერობს, გვტაცებს ყოველს, გვიქმს ალერსობას... ესე ნაყოფი აქვს მარადის ცუდსა მონებას. ბედო! ნუ გძინავს, განიღვიძე, ისმენდ ვაებას! ცხოვარს ვემსგავსეთ, რომელსაცა მწყემსი არ უვის, ვითარცა მგლისა, ეგრეთ მშიერ კაცის ეშინის, ვინცა განაგდებს საღმრთოს ვალსა და გზის პატივის, დასასრულ მაინც საშინელად ესრეთ წარხდების. გრიგოლ ორბელიანი  marine გაიხარე...  საქართველოს ამაყი ნება: თავადობის და შურის კერძი. ლაღი თარეში: სილამაზის ეშხით შვებული. ხელმწიფებისთვის ოქროვანი კოლხეთის ვერძი. და სისხლის გმირის: შმაგი რიტმით ზარხოშებული. ტაძარი ოშკის: თეთრი ლოცვით ათოვლებული საშო ზმანების: ხან მყოფელი და ხან კი ბერწი სევდათა ვაზის ცრემლიანი მოჭრილი ლერწი და ცხელი ჯვარი: ნინოს თმებით განათებული. მე მიყვარს შენი გამოხედვა: ძველი, მესხური, მზის სინელეში შოთას სიტყვით რომ მოესხურა. მაგრამ ხედავდე: სააკაძე ლანდივით მოდის: უცხო შორეთის სიყვარულით პირგამეხილი, - და უცდის გმირი: გამთელდება ნეტავ თუ ოდეს შენს უნდო მკერდში მისი ხმალი გადატეხილი. გრიგოლ რობაქიძე (მიყვარს ეს ლექსი ) ჩემი თბილისი ჩემო თბილისო, მიყვარს შენი ქოთქოთა ბინდი, შენი მთაწმინდა, ეგ ყურყუტა ჭმუნვი დღეობა. როგორღა ღვივის შენი ზეცის ლურჯი მინდორი, როგორ ქათქათებს შენი დიდი მოსახლეობა. რა წარმტაცია კამარების ელამი ჭერი, ხან ჭორფლიანი რიჟრაჟების ბოყვი ხითხითი, ხრიოკი მთები მოდებული, როგორც ჭერეხი, და ჭარბ ფერებით ალეწილი გვალვების ხვიტქი. შენს წყაროებში მეც დავიწვი იმ ხოხობივით, ამ ფერად წყლებით გორგასლანი სამოთხეს რწყავდა, ქვვეყნიერებას შენი ჩანგით რომ მოუთხრობდი, ქართლოსის ტომებს ზოგჯერ ბედი როგორ სწყალობდათ. შმაგი სიცოცხლით ეს ოხერი, გამოვჩერჩეტდი, მინდა როგორმე რომ ლოთობით გავისაძლისო, ტვინი შემერყეს, თან ლოყებზე დავიწყო ჩქმეტა, და ღრეჭით დიდხანს გარს გირბინო, ჩემო თბილისო! შენმა ღრუბელმა ცრემლზე მსხვილი წინწკლები იცის, და ზენაქარმა სიმღერები აურაცხელი, ჩემო თბილისო, მუხლმორთხმული სიონს გაიცებ, ბინად მომეცი შენი ბინა და საწნახელი. ხევის ქალაქო, ასე ეშხით ვინ დაგამშვენა, ვინ გიწყალობა ეს სიუხვე ხელებგაშლილი. შენთან მღეროდა ბედნიერი ვაჟა-ფშაველა, შენში დარდობდა შენი ტარო ბარათაშვილი. აქ თამადობდა ჯიხვის ყანწით თურმე მხარგრძელი, თან აქლემების ქარავანი იდგა გირაოდ, სადღაც... მღვიმეში დაღმუოდა ბედს მთაწმინდელი: ,,და... უფროისად მარტოს ღამე მიწერიაო”! რა საჭიროა, ჯავარივით ვწერდე მუხამბაზს, მზეთუნახავი ბროლის კოშკში მესხდნენ ხიზნებად, წყეულიც იყვეს სამუდამოდ ამ ქვეყანაზე, თბილისო ჩემო, შენს შუქს იქით გამოფხიზლება. ო, როგორ მიყვარს შენი ოღრო-ჩოღრო ქუჩები, ეგ მიწის ხაო, საოცარი ჯანღების ბური, ღამის აკვანში გრილ ნიავის თითო ფაჩუნი, ად ვერის ხიდთან ქარის სტვენა მამაპაპური. ეს მინარეთი შენს ღრუბლებთან რას აფხორილა, იქნებ თაკილობს, ნარიყალა რომ ემუდრება? დიდხანს შერჩებათ ნაცარივით ქართლის ხეხილებს, რაც მაჰმადიანებმა დაგვატეხეს უბედურება. ჩემო ქალაქო, ისტორიას მე რას დაგიწერ, ჩემი ცხოვრებაც კი არ ვიცი, როგორ იწყება... დიდება იმას! იმ განგებას მრავალჟამიერ, ვინც დასაბამის სამრეკლოსთან ძუძუ გაწოვა. მე მხოლოდ ჩემი ჩათხრობილი ჟინით მიყვარხარ, მინდა სულ შენთან, შენს ცქერაში ამომძვრეს სული, არსად არ წავალ, თუ გინდ მიწა შემომაყარონ, თუ გინდ დავბრმავდე ვიცი, მაინც გიპოვნის გული. ნიკო სამადაშვილი -------------------- ...რაი სთქუათ გულთა შინა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ...
|
|
|
|
| NiNuC |
Apr 20 2010, 05:46 PM
პოსტი
#115
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 9 რეგისტრ.: 16-April 10 წევრი № 8,638 |
"აჩრდილი "
VII მარად და ყველგან,საქართველო, მე ვარ შენთანა!.. მე ვარო შენი თანამდევი,უკვდავი სული. შენთა შვილთ სისხლით გული სრულად გარდამებანა, ამ გულში მე მაქვს შენი აწმყო, შენი წარსული. მეცა ვტანჯულვარ,ჰე ბედკრულო, შენის ტანჯვითა, შენისა ცრემლით თვალნი ჩემნი მიტირებია, მეც წარტყვევნილვარ წარსულთ დღეთა შენთა ნატვრითა, შენის აწმყოთი სული,გული დამწყლულებია. წარვლილთა დღეთა შენთა მახსოვს დიდებულება, ვიცი,რომ იყავ ერთხელ შენცა მორჭმულ-ძლიერი, შენცა გფენია ქვეყნისა მადლი-თავისუფლება, ეხლა აღგვილა ყველა ესე, ვითარცა მტვერი. და ძესა შენსა დღეს არც კი სწამს შენი აღდგენა, განწირულების შთასდგომია მას გულში წყლული, მას დაჰკარგვია ტანჯვათ შორის შენდამი რწმენა და დაუგდიხარ ვით ტაძარი გაუქმებული. ვიდრე ძე შენი არ გაიკვლევს ზოგად ცხოვრებას და მცნების ნათლით ზე-აღზიდულ, ამაღლებული ჭკვით არ განსჭვრიტავს საზოგადო ცხოვრების დენას, იმ დრომდე იგი უიმედო,შეწუხებული, უქმისა დრტვინვით,გულის-წვითა მწარე ცრემლს დაღვრის, მაგრამ არ ირწმენს, წამებულო, შენს აღდგენასა, და იგი ცრემლი ურწმუნობის,ეჭვის და ტანჯვის, ჰღაღადებს მხოლოდ ძისა შენის უძლურებასა. საქართველო იყო მათი საოცნებო სახელი ძველად თურმე, როცა მტრების უთვალავი ჯარები მოდიოდნენ, რომ გაეღოთ საქართველოს კარები, მამაკაცებს გვერდით ჰყავდათ, ვით ფოლადის ფარები, და მტრებს მათთან ერთად სცემდნენ საქართველოს ქალები. ისე მტკიცე იყვნენ თურმე, ვით მეტეხის კედელი, გმირი თამარ ვაშლოვნელი და მაია წყნეთელი. მათი ხმალი ცეცხლს აფრქვევდა, მტერი თრთოდა ვერანი, საქართველოს ცის ფერს ჰგავდა ფერი მათი მერანის. სადაც უნდა ყოფილიყვნენ, მარად დაუზრახველნი, — საქართველო იყო მათი საყვარელი სახელი. ბრძოლის ველზე მიდიოდნენ რაინდული ოცნებით, მიდიოდნენ და მიჰქონდათ ჩალისფერი დროშები, ბევრჯერ სისხლით შეღებილა მათი ავგაროზები. სადაც უნდა ყოფილიყვნენ, თუნდ სამარის კარამდის, ოსმალეთის მიწა იყო, თუ მინდორი მარაბდის, — საქართველო იყო მათი საყვარელი მარადის. სადაც უნდა აღემართათ სატევარი და გორდა, ვაჟკაცურად მიიწევდნენ, ვაჟკაცურად გაჰქონდათ — სპარსეთში თუ დაღესტანში, კრწანისთან თუ შამქორთან, საქართველოს ერთი მუჭა ცხელი მიწა თან ჰქონდათ. სიკვდილის წინ რუსთაველის შაირების ძახილით მიწას გულში ჩაიკრავდა ქართლელი თუ კახელი, — საქართველო იყო მათი საოცნებო სახელი. შვილებს ომში აგზავნიდნენ წარბშეკრული დედები, აგზავნიდნენ, აბარებდნენ დედურ დაიმედებით: თუ ისარი ზურგში მოგხვდეთ, არ დაიჭრათ მკერდები, ხელმეორედ ნუ გენახოთ საქართველოს ედემი! ისე მტკიცე იყვნენ თურმე, ვით მეტეხის კედელი, გმირი თინა წავკისელი და მაია წყნეთელი. მათი ხმალი ცეცხლს აფრქვევდა, მტერი თრთოდა ვერანი, საქართველოს ცის ფერს ჰგავდა ფერი მათი მერანის. მამულისთვის დაიღუპნენ ვაჟკაცობის მსახველნი, საქართველო იყო მათი უწმინდესი სახელი. ლადო ასათიანი -------------------- ...რაი სთქუათ გულთა შინა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ...
|
|
|
|
| NiNuC |
Apr 20 2010, 05:57 PM
პოსტი
#116
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 9 რეგისტრ.: 16-April 10 წევრი № 8,638 |
ჩემი სამშობლო
ტკბილია, როგორც დედის რძით ბალღი ტუჩშეუშრობელი, ტკბილია, როგორც ცის ნამი, როგორც ალერსი მშობელის, ტკბილია, როგორც ველებზე ჯეჯილის მწვანე ფაფარი, ტკბილია, როგორც ძილისპირს ძველი ქართული ზღაპარი. ბარში ბულბულთა ჯარია, მთაში ირემი ყვირისა, ტკბილია, როგორც სურნელი ახლადმოხდილი ღვინისა, ტკბილია, როგორც სურნელი ახლადგამომცხვარ პურისა, ტკბილია, როგორც ნუგეში ბედისგან დაღუპულისა. ტკბილია, როგორც ბეღელი, ამოვსებული თავამდი, ტკბილია, როგორც სიმღერა და შეძახილი თამადის: — ჩემი სამშობლო, ზურმუხტის და მარგალიტის სადარი, ამრიგად აყვავებული, მხარე მეორე სად არი? ჩემი სამშობლო ქვეყანა რა ლამაზია, რა კარგი, ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტი, ნაირფერებით ნაქარგი! ტკბილია, როგორც რუსთველი, ტკბილია, როგორც აკაკი, ხალხი, შრომაში გართული, ამღერებული ფანდური, იადონების გალობა და იავნანა ქართული. როგორც კრიალა მთის წყარო, ცადმიჭედილი ნაძვები და იის წყალით ფერილი ლაჟვარდის ლიბრი ღაწვები, ტკბილია, როგორც ხალხისთვის თავდადებული ლომგული, ტკბილია, როგორც ურმული, ტკბილია, როგორც ჩონგური. საამო არის, ვით რთველი, მწიფე მტევნების ნაჟური, დილისკენ ხოხბის ყივილი, სიმღერა გარიჟრაჟული, იალაღებზე ღრუბლებად მიმოფანტული ნახირი და გაზაფხულის პირზედა ტყიდან გუგულის ძახილი. ტკბილია, როგორც წიქვილში მთვარიან ღამის გათევა, ტკბილია, როგორც აპრილში ტყემლების შემონათება. ტკბილია, როგორც მტევანი, ვაზზე ასხმული შავადა, და სიყვარული უებრო, მოსული თავისთავადა. ხალხია ენამზიანი, გმირი და არამკვეხარა, — დიდია ჩემი სამშობლო, ტკბილია ჩემი ქვეყანა. ჩემი სამშობლო, ზურმუხტის და მარგალიტის სადარი, ამრიგად აყვავებული მხარე მეორე სად არი? ლადო ასათიანი  -------------------- ...რაი სთქუათ გულთა შინა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ...
|
|
|
|
| marine |
Nov 30 2012, 10:33 AM
პოსტი
#117
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 62,021 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
***
ვინც სამშობლოში დაბრუნებას აღარ ელოდა, მიწა გაჰქონდა, მიწა თბილი, მიწა მარადი… შენ მუჭა-მუჭა გაგიტანეს საქართველოდან და მიწავ ჩემო, ამიტომაც დაპატარავდი… /დათო კრაწაშვილი/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Dec 4 2012, 01:39 PM
პოსტი
#118
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 62,021 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
საშველს რომ აღარ მაძლევს ხოლმე .
საშველს რომ აღარ მაძლევს ხოლმე მამულზე ფიქრი, ხანდახან ...გულში ღიმილით ვიტყვი: - რა ჩემი ჭკუის საქმეა ნეტა, მამულო ჩემო, გილხინს თუ გიჭირს! - რომელი მეფე ერეკლე მე ვარ! ანდა რომელი მსაჯული მისი! პასუხად მყისვე, ვითარცა სეტყვა, ვინც კი რაც კი არსებობს ირგვლივ, - იხუვლებს ხოლმე, იხუვლებს ერთხმად - ღალატიაო მაგგვარი ფიქრი! მუხრან მაჭავარიანი -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Dec 7 2012, 10:38 AM
პოსტი
#119
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 62,021 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
როცა ლექსს ვწერ...
როცა ლექსს ვწერ, დილაა თუ ბინდია, საქართველო ჩირაღდანად მინთია. შავი ზღვიდან მოვარდნილი ქარი ვარ, ქოხის ბუხრის ცეცხლის ნაპეწკალი ვარ და ამ მიწას ვკოცნი, როგორც მინდია. როცა ლექსს ვწერ, დილაა თუ ბინდია, საქართველო ჩირაღდანად მინთია. დაცვარული ლოდები ვარ ვარძიის, მყინვარიდან აფრენილი არწივი, წინაპრების საფლავების მკოცნელი, გათანგული სიმღერით და ოცნებით და ლერწმებთან ბულბულივით გაზრდილი... როცა ლექსს ვწერ, დილაა თუ ბინდია, საქართველო ჩირაღდანად მინთია. რუსთაველის სტრიქონი ვარ ართქმული... მახვილივით მტერზე წამომართული, დარიალზე მოხვეული ნისლი ვარ, სააკაძის ჭრილობების სისხლი ვარ და კრწანისთან გაკვესილი ფრანგული. როცა ლექსს ვწერ, დილაა თუ ბინდია, საქართველო ჩირაღდანად მინთია. თეთრი მტრედის აფეთქილი გული ვარ, მარტო ლექსი, მარტო სიყვარული ვარ. ჯერ მზე ვარ და მერე ალბათ მიწა ვარ, ხნოვანებით ამ სტრიქონის ხნისა ვარ... როცა ლექსს ვწერ, დილაა თუ ბინდია, საქართველო ჩირაღდანად მინთია. /ოთარ მამფორია/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| A.V.M |
Dec 8 2012, 02:57 AM
პოსტი
#120
|
 მადლობა ამ ფორუმს! ჯგუფი: Senators პოსტები: 13,742 რეგისტრ.: 14-June 11 მდებარ.: ფორუმს გარეთ წევრი № 11,203 |
marine
კარგი იყო... -------------------- აბა ჰე და აბა ჰო!
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 26th July 2025 - 05:32 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge