თეოლოღუმენი ეკლესიაში პარამეტრები

[დოდო.დეიდა]

კანუდოსელი
ხოლო გუჯა გახსნიდა ახალ ნიკს სახელით მწვალებელი, ნუ თუ უკვე არა აქვს გახსნილი

თვალს ვადევნებდი ხანდახან ფორუმს, და უკვე მერამდენედ მიხსენებ სხვადასხვა თემებში სიყვარულო, გენატლები ქო?

[მნათე]

შესანიშნავი თემაა, შესანიშნავ მოსაუბრეებს გისურვებ კაიროს

[KAIROS]

შესანიშნავი თემაა, შესანიშნავ მოსაუბრეებს გისურვებ კაიროს

იმედია ,

ახლა მაინტერესებს, არის თუ არა თეოლოღუმენი ის პრობლემატიკური საკითხები, რაც ეკლესიაში დღეს არსებობს? იგულისხმება უნათლავ ჩვილთა საკითხი, ანუ ორივე მხარეს შეეძლოს დარჩენა თავის პოზიციაზე ისე რომ არცერთი მხარე არ დადანაშაულდეს რაიმე მწვალებლობაში?!

საინტერესოა ასევე სხვა საკითხთა ამ კუთხით განხილვა...

[მეხელი]

იმედია ,

ახლა მაინტერესებს, არის თუ არა თეოლოღუმენი ის პრობლემატიკური საკითხები, რაც ეკლესიაში დღეს არსებობს? იგულისხმება უნათლავ ჩვილთა საკითხი, ანუ ორივე მხარეს შეეძლოს დარჩენა თავის პოზიციაზე ისე რომ არცერთი მხარე არ დადანაშაულდეს რაიმე მწვალებლობაში?!

საინტერესოა ასევე სხვა საკითხთა ამ კუთხით განხილვა...

ზოგადად დღეს ჩვენს ეკლესიაში არის ტენდენცია, რომ ყველა თეოლოგუმენი (და არამხოლოდ თეოლოგუმენი) დოგმატის ავტორიტეტით შეიმოსოს. ამის მიზეზი არის ის, რომ ვერ ვისწავლეთ დიალოგი, ერთმანეთის მოსმენა და პატივისცემა, რადგან ზედმეტად პატივს ვცემთ საკუთარ აზრს და ჩვენს გონებაში სხვისი აზრისთვის ადგილი აღარ გვრჩება. ეს თავის მხრივ მომდინარეობს უბრალო ამპარტავნობიდან და ელემენტარული საღვთისმეტყველო განათლების არარსებობიდან.

რაც შეეხება უნათლავ ჩვილთა სკითხს, უკვე თავისთავად ის შეხედულება, რომ მოუნათლავი ჩვილები წარწყმდებიან, არის უკიდურესი შეუწყნარებლობის და უსიყვარულობის გამოხატულება და შეუძლებელია, მისი გამზიარებელი უშვებდეს განსხვავებულ აზრს.

[მხევალი ნინო]

KAIROS
მეხელი



ძალიან გტხოვთ, ამ თემას უნათლავი ჩვილების განსახილველად ნუ ვაქცევთ.

[KAIROS]

არანაირად არ მსურს ამ თემის მაგ ლიანდაგზე გადაყვანა ნინო, პირიქით, ეგ ის გზაა, რომელიც ტაძრიდან გადის, არათუ ტაძარში მიყავს!

მეხელი, მესმის შენი და მეც მაგ აზრზე ვარ ზოგადად, მაგრამ არის სხვა ფაქტორიც, ის რაც ამ თემის იდეაა, კერძოდ მეცნიერული ძიების და დოკუმენტალიზირებული აზროვნების წინ წამოწევა, ამავდროულად დიალოგის შესწავლა და მოსმენის კულტურა, იმის გააზრებაც რომ შეიძლება და ძალიან თავისუფლადაც რომ ვცდებოდეთ ჩვენ და არა ჩვენი მოპაექრე, ამიტომ ყველა სიტყვა და არგუმენტი უნდა იყოს მყარი და დამტკიცებული, ჩვენს აზრს ჩვენი აზრი უნდა დავარქვათ , როგორც მამა დიაკონი წერს

знаете, вот по этому вопросу - это лишь моя позиция, у других богословов она может быть другой, но моя позиция такая, и я считаю, что она не противоречит Православной традиции.

და "ასე ფიქრობს ეკლესია" ან საერთოდ უნდა ამოვიღოთ ლექსიკონიდან ან კიდევ უნდა გავამყაროთ, მაგრამ აი აქაა პრობლემა რითი უნდა გამყარდეს, რომ ითქვას, რომ ესაა საეკლესიო აზრი? ზოგადი ეკლესიის შეხედულება? შეიძლება ვთქვათ "ასე ფიქრობს ეკლესია" მაშინ როცა ვიცით ერთი რომელიმე დიდი და განსწავლული მამის აზრი? ან ერთი რომელიმე დიდი იერარქის პოზიცია? ან თუნდაც რომელიმე წმიდა მამის ციტატა? არა! არ შეიძლება, მაშინ რაა ეკლესიის აზრი?

что можно назвать «мнение Церкви»?

- За почти четверть века, которые я провел в Церкви, я видел много трагедий и ошибок, непонимания и некомпетентности… Для себя (подчеркиваю –это ответ для самого себя, для внутреннего пользования) в конце концов я решил, что самое безопасное – следовать мнениям профессорско-преподавательских корпораций Духовных Академий. Все-таки это люди, которые всю свою жизнь посвятили изучению Писания и отцов, церковной истории и канонов. В этом мирке есть свои проблемы, свои дискуссии и разногласия, но в целом он на сегодня наиболее точно и понятно передает голос церковного Предания. В частности, и потому, что сам находится в постоянном общении и с приходским духовенством, и с монашеством Лавры, и с епископатом.[i]

ეს ამხელა სიფრთხილე იმიტომაა საჭირო, რომ ის საშინელი " много трагедий и ошибок, непонимания и некомпетентности" არ განმეორდეს, არ მოხდეს, არ დამკვიდრდეს! არ შეიძლება მართლა ტრაგედიებს ვეთამაშოთ, არ შეიძლება აზროვნება აიკრძალოს, არ შეიძლება ინკვიზიციას მართლმადიდებლური მანტია მოვასხათ და წიგნები ვწვათ; ამიტომაა, რომ ჩემო მეხელი, ვერ დაგეთანხმები სადღაც მაინც, უფრორე ბოლოში, იქ სადაც ამბობ :

"უკვე თავისთავად ის შეხედულება, რომ მოუნათლავი ჩვილები წარწყმდებიან, არის უკიდურესი შეუწყნარებლობის და უსიყვარულობის გამოხატულება და შეუძლებელია, მისი გამზიარებელი უშვებდეს განსხვავებულ აზრს.

არაა მთლად ასე, სადღაც აქ მამა ანდრია წერდა, ის ვინც გავიდა სქიზმაში, ზოგი მათგანი მართლა გულით ფიქრობდა, რომ ეკლესიაში წვალებაში იყოო და ზოგი მათგანი შემდეგ დაბრუნდა კიდეცო

ეკლესიის და სამშობლოს სიძულვილი ნამდვილად არ ამოძრავებდა მათ, არამედ უფრო გონიერებას მოკლებულმა მოშურნეობამ სძლია.

ამბობს მამა ანდრია, და მთლიანად ვეთანხმები, მიუხედავად იმისა, ვინ რა პოზიციაზეა, არ შეიძლება შეუწყანრებლობის, უსიყვარულობის და უკიდურესი განდგომილობის იარლიყი მივაკრაღ ყველას, ვიმეორებ ყველას, და არა იმათ ვინც განზრახ აფორიაქებს ეკლესიას, განზრახ ასაღებს, როგორც შენ სწორად შენიშნე მეხელი, განზრახ ცდილობს, რათა

ყველა თეოლოგუმენი (და არამხოლოდ თეოლოგუმენი) დოგმატის ავტორიტეტით შეიმოსოს.

, მაგრამ ხომ არიან სხვებიც, რომლებიც ამას მთელი გულით აკეთებენ? მთელი გულწრფელი რწმენით წამთ? აკი პავლე გულით ღმერთს ემსახურებოდა, მაშინც კი როცა სავლე იყო და ქრისტიანებს დევნიდა, დადგა ჟამი მისი გაპავლებისა, და იქცა მსოფლიო მოძღვრად!
შევაჯამებ, ის საკითხები რაც ასე ტკივა და შინაგანად ანაწევრებს დღეს ეკლესიის საზოგადოებას, იქნება ეს უნათლავთა ხვედრი, ემს-ში ყოფნა-არ ყოფნა, გალობები, კალენდარი და ა.შ. ხშირად არ წარმოადგენს დოგმატიკის სფეროს, არამედ კანონიკიდან თეოლოღუმენამდე მერყეობს და მისდამი დამოკიდებულებაც შესაბამისი უნდა იყოს, კანონიკური და თეოლოღუმენური, ანუ დიალოგის და შესწავლის გზა, სქიზმა და განყოფა მხოლოდ მტერს უნდა!

იხარეთ,

კაიროსი!

[მხევალი ნინო]

KAIROS

აკი პავლე გულით ღმერთს ემსახურებოდა, მაშინც კი როცა სავლე იყო და ქრისტიანებს დევნიდა, დადგა ჟამი მისი გაპავლებისა, და იქცა მსოფლიო მოძღვრად!

ამ თემას არ ეკუთვნის, მაგრამ ვინატრებ მაინც, ნეტავ ეს სიტყვები გამაგებინა..

[k@the]

KAIROS
Если неофит не готов слушаться самую обычную церковную бабку, это значит, что такой человек ищет себя в Церкви, а не Христа в себе.

Изначальное неофитское вседоверие со временем может вылиться в серьезный кризис.

Если он не научится искать голос Церкви, не научится ориентироваться в многообразии церковных голосов, то он рискует повредить свою душу.

Но чтобы слушаться, надо слышать. Надо уметь расслышать голос Церкви. А где он? В чьих устах?

По мере нравственного взросления человек должен выработать в себе аксиологию, учение об иерархии ценностей.

Для этого необходимо научиться думать. Надо придти к пониманию, что, в ряде случаев в Православии нет легких ответов или нет общецерковного мнения.

Единство Церкви определяется единством нашей веры во Христа, а не единообразием наших суждений о современной культуре или политике.

Только если человек делает различие между своим сиюминутным мнением и мнением Церкви, между какой-либо публикацией и мнением Церкви, только в этом случае он действительно сможет брать то доброе, что есть у разных церковных людей, при этом не превращая самих этих людей в оракулов.
--
ეს ჩემთვის მოვინიშნე კურაევის სიტყვიდან და დამენანა წასაშლელად, კარგად აქვს ჩამოყალიბებული. მადლობა.


athos

თეოლოღუმენი, რამდენადაც მე ვიცი, არის კერძო საღთისმეტყველო აზრი, ძირითადად ისეთ საკითხზე, რაზეც ეკლესიას არ აქვს მკვეთრად ჩამოყალიბებული სწავლება ან არ ქონდა ჩამოყალიბებული იმ დროს როცა ეს აზრი გამოითქვა

ამ კითხვის დასმა მინდოდა და განმარტებული ყოფილა.

KAIROS

ის რაც ამ თემის იდეაა, კერძოდ მეცნიერული ძიების და დოკუმენტალიზირებული აზროვნების წინ წამოწევა, ამავდროულად დიალოგის შესწავლა და მოსმენის კულტურა, იმის გააზრებაც რომ შეიძლება და ძალიან თავისუფლადაც რომ ვცდებოდეთ ჩვენ და არა ჩვენი მოპაექრე,

ეს გასაგებია, მაგრამ როცა ადამიანი რასაც ამტკიცებ, იმისი მთელი გულით გწამს და ეს არ ეწინააღმდეგება საეკლესიო დოგმატებს, მაშინ ასეთ ადამიანზე არ უნდა ვთქვათ რომ ის ფანატიკოსია. მთავარია თავად იმ ადამიანმა გაიაზროს, რომ

знаете, вот по этому вопросу - это лишь моя позиция, у других богословов она может быть другой, но моя позиция такая, и я считаю, что она не противоречит Православной традиции.

თორემ, მტკიცება და მამების მოშველიება დიდხანსაა შესაძლებელი.


კიდევ კითხვა, რა შემთხვევაში ხდება ამა თუ იმ აზრის თეოლოღუმენად შერაცხვა? მას მერე რაც მასზე ეკლესიას ჩამოუყალიბდება განსხვავებული შეხედულება? თუ მას მერე რაც 4 წმინდა მამა ამ საკითხს ერთნაირად და მისგან განსხვავებულად განმარტავს? ეს 4-ივე ხომ შეიძლება ცდებოდეს? (4 პირობითად ვთქვი)

ყოფილა შემთხვევა, რომ რაიმე აზრი ჯერ თეოლოღუმენად გამოეცხადებინათ და შემდეგ ისევ სწორ სწავლებად?

[k@the]

არადა სიმცდარე დოგმატურ სფეროში უკვე მწვალებლობაა, ძირითადად კი დოგმატური სფერო იყოფა ორად 1. ტრინიტოლოგიური და 2. ქრისტოლოგიური,

ეს ვერ გავიგე, არ ვიცი ამ თემასთან კავშირშია თუ არა, მაგრამ კონკრეტულად რომელი რას გულისხმობს?

[agmsarebeli]

რას იზამთ თუ ეს თემა( უნათლავ ჩვილთა შესახებ) კამათში გადაიზარდა? უწმინდესმა ამ საკიტხზე კამათი აკრძალა. მე ვვფიქრობ მაინც სიფრთხილეა საჭირო. ჩემი აზრით ჯობია დავტოვოთ ისე ეს საკითხი , როგორც იყო და რა პოზიციებიც გააჩნია ამაზე ეკლესიას, რომელიც თავის მხრივ წმინდა მამათა გან საზრდოობს. დავუჯეროთ მათ! და ზედმეტი გამოძიებაც არ მიმაჩნია სწორად, როცა ისიც კი არ ვიცით ჩვენ -მართმადიდებელი,მონათლული ადამიანი ვცონდებით თუ არა. (ვგულისხმობ იმ დასახულ გზაზე სიწმინდით და მუხლჩაუხრელად სიარულს, რაც უფალმა დაგვისახა).

[KAIROS]

ნეტავ ეს სიტყვები გამაგებინა..

რა მაგარი ხარ

მაგაზე თუ გინდა წმიდა წერილში ვისაუბროთ

ქეთი,

это лишь моя позиция

აი ესაა ის სიტყვა, რაც მაგის მთქმელის მაღალ პროფესიონალიზმზე მიუთითებს, რაც შეეხება ამას,

როცა ადამიანი რასაც ამტკიცებ, იმისი მთელი გულით გწამს და ეს არ ეწინააღმდეგება საეკლესიო დოგმატებს, მაშინ ასეთ ადამიანზე არ უნდა ვთქვათ რომ ის ფანატიკოსია

შეიძლება მასეც იყოს, შეიძლება დაგეთანხმო კიდეც, თუმცა ბევრზე ეს მიჭირს, როცა ეს აშკარა ფანატიზმზე, ფობია-მანიაზე მეტყველებს, ანუ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ვინმე რაიმე ფობია-მანიით ( კომპიუტერის, შტრიხკოდის,ჩიპის ფობიების, ესქატომანიით და ა.შ.), ხშირად ფანატიზმში ვარდება, მაგრამ მწვალებლობაში არ შეგვიძლია დავდოთ ბრალი, მანამ სანამ აშკარად არ იქნება დარღვევა დოგმატიკისა...

რა შემთხვევაში ხდება ამა თუ იმ აზრის თეოლოღუმენად შერაცხვა?

საინტერესოა ეს პროცედურა, რაიმე კანონიკურ მიდგომას არ ვიცნობ, უბრალოდ ეკლესიის აზრი ან მამათა უმრავლესობის აზრი (და არა ოთხის), როცა არ ემთხვევა რომელიმე მამის საღვთისმეტყველო აზრს, მაშინ ამ აზრს კერძო ეწოდება...

1. ტრინიტოლოგიური და 2. ქრისტოლოგიური,

1. სწავლება წმ. სამების შესახებ
2. სწავლება განკაცებული ძე ღმერთის შესახებ

ხშირად და უმთავრესად ყველა დიდი წვალება აქ იბადება...

იხარეთ და წმ.ნიკოლოზი გფარავდეთ,

კაიროსი!

[მხევალი ნინო]

KAIROS

მაგაზე თუ გინდა წმიდა წერილში ვისაუბროთ

ძალიან, დაიწყე და მოგისმენ.

[k@the]

ქეთი,
ხშირად ფანატიზმში ვარდება, მაგრამ მწვალებლობაში არ შეგვიძლია დავდოთ ბრალი, მანამ სანამ აშკარად არ იქნება დარღვევა დოგმატიკისა...

მე განვასხვავებდი ორგვარ ფანატიზმს, ერთი რომელიც მხოლოდ თავის თავში ინახავს რაიმე საკითხზე ფანატიკურად ერთ აზრს (აზრს რომელიც არ ეწინააღმდეგება დოგმატიკას) და მეორე, რომელსაც ფანატიკურად სწამს ამ აზრის და ასევე ფანატიკურად ცდილობს ყველა დანარჩენი დაარწმუნოს ამ აზრის სისწორეში.
პირველნი ჩემი აზრით არ არიან საშიშნი, ხოლო მორე კატეგორიაზე მეც ვერ ვიტყვი რამე კარგს. უნდა გვახსოვდეს, რომ მანამ სანამ ჩვენ ხორციელი ცხოვრებით ვცხოვრობთ, ჩვენ გაგვაჩნია კერძო, პირადი აზრი საკითხზე და ეს ჩვენი აზრი, ვერ იქნება ყოველთვის უცილო ჭეშმარიტება, მიუხედევად იმისა სიკვდილის შემდეგ წმინდანად შეგრაცხავენ თუ პირდაპირი რეისით ლუცითან( ©კანუდოსელი ) მოვხვდებით.

საინტერესოა ეს პროცედურა, რაიმე კანონიკურ მიდგომას არ ვიცნობ, უბრალოდ ეკლესიის აზრი ან მამათა უმრავლესობის აზრი (და არა ოთხის), როცა არ ემთხვევა რომელიმე მამის საღვთისმეტყველო აზრს, მაშინ ამ აზრს კერძო ეწოდება...

აქ, კი მაინც ვერ გავერკვიე კარგად. 16-ე საუკუნეში ჯორდანო ბრუნო ამტკიცებდა დედამიწა ბრუნავსო და რა ბედია ეწია საწყალს გეცოდინებათ, 17-ე საუკუნეში გალილეო გალილეიმ გააკეთა ტელესკოპი და დაამტკიცა დედამიწა ბრუნავსო და არც იმას დაადგა კარგი დღე. ამით იმის თქმა მინდა, რომ აზრი რომელიც არ ეწინააღმდეგება დოგმატიკას და შერაცხულია თეოლოღუმენად შესაძლოა სულაც არ იყოს თეოლოღუმენი, რადგან ჩვენ მოკვდავნი ვცდებით და ეს შეცდომა შეიძლება სრულ უმრავლესობასაც მოუვიდეს.

მაშ ჩემი კითხვა უპასუხოდ რჩება? ყოფილა თუ არა მსგავსი შემთხვევა, რომ თეოლოღუმენად გამოცხადებული აზრი, შემდგომ სწორად შერაცხულიყო, რადგან ვთქვათ გავიდა დრო და უმრავლესობაც მიხვდა იმ ერთის სისწორეს.
ისევე, როგორც მიხვდნენ, რომ დედამიწა მართლაც ბრუნავს.

1. სწავლება წმ. სამების შესახებ
2. სწავლება განკაცებული ძე ღმერთის შესახებ

ხშირად და უმთავრესად ყველა დიდი წვალება აქ იბადება...

მადლობა.

[KAIROS]

მე განვასხვავებდი ორგვარ ფანატიზმს, ერთი რომელიც მხოლოდ თავის თავში ინახავს რაიმე საკითხზე ფანატიკურად ერთ აზრს (აზრს რომელიც არ ეწინააღმდეგება დოგმატიკას) და მეორე, რომელსაც ფანატიკურად სწამს ამ აზრის და ასევე ფანატიკურად ცდილობს ყველა დანარჩენი დაარწმუნოს ამ აზრის სისწორეში.
პირველნი ჩემი აზრით არ არიან საშიშნი, ხოლო მორე კატეგორიაზე მეც ვერ ვიტყვი რამე კარგს.

ეგრეა, ამის აშკარა მაგალითებს ვედროს შაურად ვაწყდებით ამ ფორუმზეც

ყოფილა თუ არა მსგავსი შემთხვევა, რომ თეოლოღუმენად გამოცხადებული აზრი, შემდგომ სწორად შერაცხულიყო, რადგან ვთქვათ გავიდა დრო და უმრავლესობაც მიხვდა იმ ერთის სისწორეს.

საწყალი ჯორდანიკო ( აგერ შეაპუწკუნეს ჩემთთან ახლოს, კამპო დე ფიორიზე, ახლა იქ მისი ძეგლია, მაგრამ მას რა ამით ) რასაც ამტკიცებდა ეს იყო მეცნიერული საკითხი, სადაც შეცდომა ნიშნავს წინსვლას; ხოლო თეოლოღუმენი არის კერძო აზრი, ოღონდ თეოლოგიაში, ღვთისმეტყველებაში, და იგი თეოლოღუმენად მხოლოდ მაშინ იწოდება, როცა უკვე განირჩევა ეკლესიის ზოგადად მიღებული სწავლებიდან, და აქედან არ შეიძლება თეოლოღუმენი თეოლოგიად იქცეს, თუმცა ვიმეორებ თეოლოღუმენთა არსებობა არის თეოლოგიური აზროვნების შედეგი, რაც თავად თეოლოგიის განვითარებას უწყობს ხელს.

იხარე,

კაიროსი!

[მხევალი ნინო]

KAIROS

თეოლოღუმენად მხოლოდ მაშინ იწოდება, როცა უკვე განირჩევა ეკლესიის ზოგადად მიღებული სწავლებიდან,

კაიროს, შეიძლება ერთი და იგივეს ფქვავთ, მაგრამ მოდი კიდევ ერთხელ გავიმეოროთ. თეოლოღუმენი არის აზრი, რომელიც უკვე ჩამოყალიბებული აზრისგან განსხვავებულად განმარტავს ამა თუ იმ საკითხს, თუ , როცა ჯერ არ აის ჩამოყალიბებული აზრი ამა თუ იმ საკითხზე, შემდგომ ასე ვთქვათ რაღაც აზრს სეიწყნარებს თუ მიიღებს ეკლესია და ამისგან გასნხვავებული აზრები ოღონდ უკვე გამოთქმული იწოდება თეოლოღუმენად.

ისე არ გამოვიდეს, როგორც ათოსმა ბრძანა, რომ უკვე ცამოყალიბებული და მიღებული აზრისგან განსხვავებული აზრი, ეს უკვე ერესიაო. ხოდა კიდევ ერთხელ გავიმეოროთ თქო.

ერთი ორი კონკრეტული მაგალითიც გვაჩუქე

[KAIROS]

. თეოლოღუმენი არის აზრი, რომელიც უკვე ჩამოყალიბებული აზრისგან განსხვავებულად განმარტავს ამა თუ იმ საკითხს, თუ , როცა ჯერ არ აის ჩამოყალიბებული აზრი ამა თუ იმ საკითხზე, შემდგომ ასე ვთქვათ რაღაც აზრს სეიწყნარებს თუ მიიღებს ეკლესია და ამისგან გასნხვავებული აზრები ოღონდ უკვე გამოთქმული იწოდება თეოლოღუმენად.

ნენა რა ჩახლართა ეს იურისტები

ახლა ასეა, თეოლოღუმენია მაგალითად ჯოჯოხეთის ნივთიერი ცეცხლის შესახებ სწავლება, ეკუთვნის წმ.გრიგოლ დიდს, რომის პაპს, დიოლოღოსს, მაგრამ მოგვიანებით, წმ. იოანე დამასკელმა საპირისპირო აზრი დაიცვა, ანუ ცეცხლის უნივთობის შესახებ, და ეკლესიამ მიიღო ეს სწავლება, წმ. გრიგოლის სწავლება დარჩა მის კერძო აზრად, მაგრამ არა ერესად, ანუ ერესი არის დოგმატიკის დარღვევა, მაგ, ტრინიტოლოგიის ან ქრისტოლოგიის საკითხში, მოკლედ გეტყვი

1-ლი შემთხვევა არიოზის სწავლება ერესია, მიუხედავად იმისა, რომ ეკლესიას ამ დროს ტერმინოლოგიურად არ ქონდა ჩამოყალიბებული თავისი სწავლება, მაგრამ იგი საყოველთაო რწმენის საკითხს ანუ დოგმატიკას შეადგენდა

მე-2 შემთხვევა დაწერა რაღაც წმ გრიგოლ დიდმა ჯოჯოხეთზე, ეკლესიამ მეორე უფრო დაზუსტებული აზრი მიიღო, მაგრამ საკითხი არ ეხებოდა მთავარს, ანუ ჯოჯოხეთის არსებობა და არ არსებობას, არამედ დეტალს, წამების სახის შესახებ, მცდარი აზრი დარჩა თეოლოღუმენად, უფრო ზუსტი კი შევიდა თეოლოგიაში.

უფრო მოკლედ ის რაც დოგმატიკას არ ეწინააღმდეგება და არაა სავნო თეოლოღუმენია, რაც ადამიანს აცდენს მამათა სწავლებიდან ერესი...

იხარე,

კაიროსი!

[athos]

ისე არ გამოვიდეს, როგორც ათოსმა ბრძანა, რომ უკვე ცამოყალიბებული და მიღებული აზრისგან განსხვავებული აზრი, ეს უკვე ერესიაო. ხოდა კიდევ ერთხელ გავიმეოროთ თქო.

მე ეს არ მითქვამს ნინო, არასწორად გაიგე (ან მე ვერ გამოვთქვი კარგად). გააჩნია რის შესახებაა განსხვავებული აზრი (ანუ ეხება დოგმატურ საკითხებს თუ არა)

[მხევალი ნინო]

KAIROS
athos


მომკლეს ამ თეოლოგებმა.

ეი. თუ დოგმატიკას ეწინააღმდეგება ეს ცალსახა ერესია, ხოლო თუ სხვა საკითხებს, რომელიც დოგმატიკას არ ცვლის თეოლოღუმენი.

ოკ, ანუ მაგალითად გეტყვი, ბოლომდე ამოვწურო რაააა

მაგალიტად:იოანე დამასკელის ცეცხლის უნივთობის შესახებ აზრი მიიღო ეკლესიამ, ეს დოგმატიკა არაა)), ამ შემთხვევაში, ანუ ამ აზრის შედეგ (აქ მნიშვნელოვანი ის, რომ აზრი მიიღო უკვე ეკლესიამ), რომ გამოეტქვა აზრი საწინააღმდეგო სხვა რომელიმე მამას თუნდაც

წმ.გრიგოლ დიდს, რომის პაპს, დიოლოღოსს,

. ეს კვლავ დარჩებოდა თეოლოღუმენად, რადგან არ ეწინააღმდეგება დოგმატიკას, ხომ ასეა? ერესი ამ შემთხვევაში იქნებოდა? მე როგორც გავიგე არა, რადგან არ ეწინააღმდეგებოდა დოგმატიკას, მიუხედავად იმისა, რომ ეკლესიამ უკვე სხვა აზრი მიიღო.

რა კარგია იურისტი, რომ ვარ ეხლა მივხვდი

[guest]

უკაცრავად თემიდან გადახვევა, მარა მაწამებს კითხვა და უნდა დავსვა, ათოსზე მახსენდება სულ და ვერ ვიკითხე ჯერ ქალებისთვის არსებობს სასულიერო აკადემია ? თუ მხოლოდ თეოლოგიური ფაკულტეტებია უნი-ებში?

მადლობთ

[KAIROS]

ქალებისთვის არსებობს სასულიერო აკადემია ? თუ მხოლოდ თეოლოგიური ფაკულტეტებია უნი-ებში?

სასულიერო აკადემიას არსებულ უნ-ში შეუძლიათ ისწავლონ,

ათოსზე მახსენდება სულ

მაგრამ აი ათოსუკავით თუ არიან განათლებულები სულაც არაა აუცილებელი