რწმენა, გონებაში შემოსული ეჭვები პარამეტრები

[llaasshhaa]

დამლოცეთ მამო.

დავიწყე ეკლესიური ცხოვრება ყველფერს ვაკეთებ რაც საჭიროა, მაგრამ ძალიანხშირად გონებაში მომდის ეჭვები ვაი თუ უფალი არ არსებობს და ტყუილა ვწვალობ მაგრამ ამ აზრს უცებ ვივიწყებ და ვდევნი ჩემი გონებიდან და იესოს ლოცვაზე გდამაქ ხოლმე ყურადღება და ასე სულ გამიგრძელდება თუ უფრო და უფრო გამიძლიერდება რწმენა? სულით და გულით მინდა რო ძან მწამდეს და მწამს კიდეც და უფალს ვთხოვ ხოლმე რო ეს რწმენა გამიძლიეროს და ცოდვაში ხომ არ ვარდები ასეთი ზრი რო მომდის ხოლმე? ვცდილობ არ მომივიდეს მარა ზოგჯერ მერევა . ეშმაკის ბრძოლას ვაბრალებ

[დეკ. ანდრია]

სარწმუნოებრივი ეჭვები თავისთავად ჯერ კიდევ არ არის ცოდვა, არამედ სულიწმიდის მადლით განუმტკიცებელი გონების თვისებაა. უფრო მნიშვნელოვანია, რას ვაკეთებთ იმისათვის, რომ ეჭვებმა არ გვძლიონ. რწმენა სარწმუნოებირვი საქმეებით იზრდება. როცა რაღაც გაურკვეველია ეკლესიის სწავლებაში, უნდა ვიკითხოთ. უპირველესად ვკითხოთ ჩვენს მოძღვარს. მისი კურთხევით, რამდენადაც შეგვეძლება ვეცადოთ წიგნებითაც შევიძინოთ ცოდნა. ეჭვებს ხშირად აღძრავს ბოროტი. მამათა ცხოვრებიდან ცნობილია ისეთი შემთხვევებიც, როცა ეჭვებში წლების მანძილზე ასკეტური შრომით ნაღვაწი ადამიანები ჩავარდნილან. არასდროს ვიცით, როდის დაგვესხმის თავს ეშმაკი. მაგრამ ყოველთვის, როგორც მაშველ წრეს უნდა ჩავებღაუჭოთ ეკლესიას, არ მოვშორდეთ საიდუმლოებებს – სინანულსა და ევქარისტიას, არ დავუტევოთ ლოცვა, არ შევასუსტოთ ბრძოლა ცოდვებთან და ნაკლოვანებებთან. მამა პაისის აქვს აღწერილი, თუ როგორ ჩააგდო იგი ბავშვობის ჟამს ეჭვებში ბოროტმა ბიოლოგიის მასწავლებლის პირით. ეჭვებში ჩავარდნილი, დიდხანს იტნაჯებოდა და ბოლოს ასე თქვა: „როგორც არ უნდა იყოს, ქრისტეზე უკეთესი ხომ არავინ დაბადებულა. მეც მივყვები მას და მივბაძავ”. ამის თქმა იყო და მყისვე განეშორა მას ეჭვიანობა. ადამიანის გონება ვერასდროს ჩაწვდება ღმრთის განგებულების სიღრმესა და სიდიადეს. ეშმაკი კი, როგორც ბოროტი გენია, ყოველთვის ცდილობს ისარგებლოს კაცობრივი გონების უსუსურობით. ამიტომაც ვამბობთ, რომ ეჭვიანობისაგან ხსნა არის არა გონებისმიერ შერკინებასა და კამათში ეჭვებთან, არამედ ღმრთის მცნებებითა და ეკლესიის სწავლებით ცხოვრებაში.