თავშეკავება თუ ცოდვა?, ერთი არგუმენტი აჟიტირებულ თემას პარამეტრები

[lingvo]

lingvo
ვერ დაგეთანხმებით ჩემი საკუთარი ძმაა ამის დამადასტურებელი და კიდევ ბევრი სხვა... ხდება გამონაკლისები!

გამონაკლისები მედიცინაში ხდება ხოლმე

[მართა]

lingvo
კი უფლის ნებით ყველაფერი შეიძლება მოხდეს მკვდარიც კი ცოცხლდება,ანდა პირიქით კანის გაკაწვრით გარდაცვლილიც მინახავს! ასე რომ უფლის ნება თუა გასაჩენი გაჩნდება,გინდა კალენდარს სდიეთ და გინდა სხვა რაიმეს!

[lingvo]

lingvo
კი უფლის ნებით ყველაფერი შეიძლება მოხდეს მკვდარიც კი ცოცხლდება,ანდა პირიქით კანის გაკაწვრით გარდაცვლილიც მინახავს! ასე რომ უფლის ნება თუა გასაჩენი გაჩნდება,გინდა კალენდარს სდიეთ და გინდა სხვა რაიმეს!

თანხმობა

[G_I_O_R_G_I_]

- როგორ უყურებს მართლმადიდებელი ეკლესია კონტრაცეპტივებს, ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებას იმისათვის, რომ თავიდან ავიცილოთ აბორტები?

- ღვთის ნების საწინააღმდეგო ქმედება ადამიანს უფლისგან განაშორებს და ცოდვად ითვლება. ღმერთი ყოველ ახალ ადამიანს, ცოლ-ქმრის მიერ, მათი თანაყოფის გზით ქმნის, ხოლო ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებით ცოლ-ქმარი ღმერთს ახალი ადამიანის მოვლინების საშუალებას არ აძლევს. კონტრაცეპტიკა ახალი სიცოცხლის, საერთოდ სიცოცხლისა და სიცოცხლის წყაროს - ღვთის წინააღმდეგ მიმართული ქმედებაა. კონტრაცეპტიკა მკვლელობაა სიცოცხლის გაჩენამდე და ერის გენოციდია.

ყოველივე აქედან გამომდინარე, გასაგებია, რომ ეკლესია ვერასოდეს მისცემს კურთხევას კონტრაცეპტივების გამოყენებაზე, მით უმეტეს მათი უმრავლესობა (აბები, სპირალი), ხშირ შემთხვევაში ჩასახვას კი არ უშლის ხელს, არამედ უკვე განაყოფიერებულ უჯრედს კლავს, ე.ი. ადგილი აქვს აბორტს. ერთადერთი, რაც შეიძლება ეკლესიამ გააკეთოს ისაა, რომ გაითვალისწინოს, გამოიძიოს ყოველი კონკრეტული შემთხვევა (ჯანმრთელობა, ურწმუნო მეუღლე, მცირედმორწმუნეობა) და მოუწოდოს მეუღლეებს კონტრაცეპტივების მაგივრად, თავი შეიკავონ ურთიერთობისაგან იმ დღეებში, როცა შეიძლება ჩასახვა მოხდეს, იზრუნოს მათში რწმენის განმტკიცებისათვის და ასწავლოს უფალზე მინდობა.

(მამა თეოდორე გიგნაძე)

მეც ასე ვფიქრობ და ქართველები ისედაც ცოტანი ვართ და როგორც პატრიარქი ხშირად მოგვიწოდებს ბევრი შვილი იყოლიეთ.როგორც პატრიარქმა აღნიშნა თავისთავზე რომ იგი მეშვიდე შვილი იყო ოჯახში.

ისე ერთი დიდად სულიერი მოძღვრისგან ვიცი რომ თქვა რომ 3 თვის ფეხმძიმობის შემდგომ ცოლქმარი თუ თავს შეიკავებს ურთიერთობისგან კარგი იქნებაო.

[KAIROS]

მართა;
მე ექიმი არა ვარ, უბრალოდ აღვნიშნე, რომ არის გამონაკლისები არ გვინდა ამაზე დაკონკრეტება, არაა თემის მიზანი,
სოლომონა, შე კაცო, რასაც წერ, ეგ ფორუმის უმთავრესმა ნაწილმა ზეპირად იცის, საქმე იმაში კი არაა განვსაზღვროთ რაა იდეალი, არამედ დაისვას პრობლემა და ვიფიქროთ მის გადაჭრაზე ( ვფიქრობ მოძღვრის მიერ ამ თემის გახსნაც ამ მიზანს ემსახურება), როგორც დავწერე წინ, თორემ ახლა 10-12 შვილი და მისი შენახვის თავი, რომ ქონდეს დღევანდელ რიგით ქართველს, მაგას რა სჯობს იდეალი ცნობილია, პრობლემა კი მძიმედ დგას, და ეს რეალობაა...
აი ეს კი

მოუწოდოს მეუღლეებს კონტრაცეპტივების მაგივრად, თავი შეიკავონ ურთიერთობისაგან იმ დღეებში, როცა შეიძლება ჩასახვა მოხდეს

კი სუფთა კათოლიციზმია, რადგან როგორც დავწერე ეს ქმედება არსით საერთოდ არ განსხვავდება იგევე პრეზერვატივის გამოყენებისაგან, ორივე შემთხვევაში აქტის მიზანი არ ჩასახვაა და ორივე შემთხვევა "ჰუმანურია", არ კლავს ნაყოფს (უფრო სწორედ მას არ სახავს ანუ იდეაში ორივე უთანაბრდება ონანიზმს...ასე რომ აქ ეკლესიის მიერ რაიმე მსგავსისადმი "მოწოდებაზე" საუბარი ზედმეტია) და ორივე შემთხვევა ეკლესიის კურთხევის ნებაყოფლობითი დარღვევაა, ესაა პრობლემა... და ვიფიქროთ პრობლემაზე, იდეალს კი ნებისმიერ კატეხიზმოში ვიპოვით, ამ იდეალის ცხოვრებაში გატარება ან თუნდაც მასთან მიახლოება არის ქრისტიანის დღევანდელი მისია...

იხარეთ;

კაიროსი!

[გიორგი]

KAIROS

1.აბორტი, სპირალის გამოყენება, ქიმიური პრეპარატები ნაყოფის მოსაშორებლად ტოლფასია მკვლელობის.

2.შეგნებული და თვითნებური თავშეკავება სქესობრივი ცხოვრებისგან ჩასახვის თავიდან აცილების მიზნით ტოლფასია ღვთის კურთხევის უარყოფის ოჯახის გეგმარების მიზნით.

3.პრეზერვატივით ჩასახვის პრევენცია ან კალენდარული რეგულირება ტოლფასია თანაონანიზმის.


იდეალური შემთხვევა არის როდესაც არ ვზღუდავთ ჩასახვას, მაგრამ მრავალი ბავშვის გაჩენის თავიდან ასაცილებლად ყველაზე უარესია პირველი და შემდეგ შედარებით უკეთესია მომდევნო პუნქტები.

აქვე მინდა ვთქვა, რომ ე.წ. "კალენდარული რეგულირება", რომელიც სულ პირველ პოსტში აღვნიშნე, წარმოადგენს კათოლიკურ სწავლებას და არის ძალიან მშრალი დოქტრინარული სულის მატარებელი, რადგან ეს მისაღებად მიაჩნიათ მხოლოდ იმიტომ რომ მექანიკურად არაფერს არ ვიყენებთ, მაგრამ უგულებელყოფილია ის ფაქტი, რომ იმ დღეებში სქესობრივი ურთიერთობა, როდესაც განაყოფიერება არ ხდება წარმოადგენს ბიოლოგიურ პრევენციას და ზუსტად იგივე არსის გამომხატველია.

ცოლ-ქმრული თანაცხოვრების შეზღუდვა ჩასახვისგან თავდაცვის მიზნით კიდევ უფრო ცუდია და მას არც კათოლიკური ეკლესია არ აღიარებს.

[კანონისტი]

ჩემი აზრიც მინდა დავაფიქსირო....

აქ საინტერესოდ იქნა განხილული ყველა ის შემთხვევა, რომელიც გამოიყენება მრევლის მიერ. მე პირადად, როგორც კანონისტს, შემიძლია ვთქვა, რომ ყველაზე უფრო დაცული ცოლ-ქმარი კანონიკური ნორმების დარღვევისაგან არის თავშეკავების დროს, რადგან ასეთ შემთხვევაში:
ა) არ ხდება ნაყოფის მკვლელობა;
ბ) არ ხდება თანაონანიზმი;
გ) არ ხდება საუფლო კურთხევის დარღვევა.

როდესაც ჯვრისწერისას მეუღლეებს ეძლევათ კურთხევა შვილიერებაზე, ეს ნიშნავს იმას, რომ მათ შვილების გაჩენაზე არ უნდა თქვან უარი. თორემ კონკრეტულ სიტუაციაში სქესობრივი თანაცხოვრების შეზღუდვა ან თავის შეკავება არ ნიშნავს, რომ ჩვენ ამ კურთხევას ვარღვევთ.

მოციქულის კურთხევა, რომ ცოლ-ქმარი არ განეშოროს ერთმანეთს აიხსნება იმით, რომ "არ განიცადნონ", ანუ თავშეკავებამ სხვა ცოდვისკენ არ უბიძგოს მათ. არსებობს ასევე კურთხევაც, რომ "მოუკლებლად ვლოცულობდეთ", თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ ჩვენ საქმეს უნდა მოვაკლდეთ ამის გამო, ან არ უნდა გვეძინოს.

ცხადია, ესეც არ არის იდეალური გამოსავალი, მაგრამ ყველაზე ოპტიმალურად სწორედ ეგ მესახება

[გიორგი]

კანონისტი

ყველაზე უფრო დაცული ცოლ-ქმარი კანონიკური ნორმების დარღვევისაგან არის თავშეკავების დროს

არა, არსი იგივეა, გავურბივართ ნაყოფის ჩასახვას ოჯახის გეგმარების მიზნით.

როდესაც ჯვრისწერისას მეუღლეებს ეძლევათ კურთხევა შვილიერებაზე, ეს ნიშნავს იმას, რომ მათ შვილების გაჩენაზე არ უნდა თქვან უარი. თორემ კონკრეტულ სიტუაციაში სქესობრივი თანაცხოვრების შეზღუდვა ან თავის შეკავება არ ნიშნავს, რომ ჩვენ ამ კურთხევას ვარღვევთ.

კონკრეტულ სიტუაციაში კი, მაგრამ როგორ წარმოგიდგენია რაიმე კონკრეტულ სიტუაციაში (თუნდაც სიტუაციებში) სქესობრივ ურთიერთობაზე უარის თქმით ჩასახვისგან თავდაცვა?! აქ თავშეკავება იმ კუთხით განიხილება, რომ ის ხანგრძლივია და სწორედ შვილების გაჩენაზე უარის თქმას ანუ ჩასახვის თავიდან აცილებას ისახავს მიზნად.

გ) არ ხდება საუფლო კურთხევის დარღვევა.

ხდება
როდესაც თავშეკავებას ხანგრძლივად ვეწევით და რაც მთავარია მისი მიზანი არის ჩასახვისთვის თავის არიდება ეს სწორედ რომ შვილიერებაზე უარის თქმას ნიშნავს და ოჯახის გეგმარების ტოლფასია ზუსტად.

[KAIROS]

კანონისტ,

ნამდვილად ვერ დაგეთანხმები, უამრავი მიზეზის გამო, არ მინდა კამათში გადავზარდო თემა, მაგრამ რამდენად რეალურად მიგაჩნია ეს "თავშეკავება"? რა "წმიდა მიზანი" აქვს ამ თავშეკავებას(არსით და ისტორიით კათოლიკურ იდეას...)? არაფერი, ისეთივე უზნეო, როგორც ჩსს-ებს ( კერძოდ პრეზერვატივს), უბრალოდ აქ ხდება თანაონანიზმის აცილება, სამაგიეროდ კი ნერვულ-ფსიქო-ფიზიოლოგიური ( და ასევე სპირიტუალური) პრობლემები აყენებს საშინელი განსაცდელის წინაშე ოჯახს, არ დავწერ ახალს, უბრალოდ გავიმეორებ:

2) მოახდინონ თვითშეზღუდვა, ამას თქვენ თავშეკავება უწოდეთ, მაგრამ აქ უკვე იშვება უდიდესი საშიშროებები:

ა) მრუშობაში ჩავარდნა , რომელიმე მხარის მიერ ( ან მსგავს მძიმე ცოდვებში...)
ბ) ფსიქოლოგიური და ფიზიოლოგიური რღვევა,ეს ძალიან რეალურია რადგან ტრადიციული 3 შვილი წყვილს შეუძლია საშუალოდ 5-6 წელშიც "მოასწროს", თუ გავითვალისწინებთ დაქორწინების საშუალო ასაკს 24-25 წელს, მაშინ გამოდის რომ თავშეკავებას 30-33 წლის ასაკში უნდა მიმართონ, ამ დროს კი სწორედ ეს ასაკია ფიზიოლოგიური სიმწიფის პიკი და აქ იძულებითი თავშეკავებას, დაქორწინებულ წყვილს შორის, დიდი საშიშროებაა გამოიწვიოს ზემოთ ნახსენები ფსიქიკურ-ფიზილიოგიური პრობლემები
გ) მეორე საკითხში შეიმჩნევა ასევე თეოლოგიური ლაფსუსიც, ეკლესიის კურთხევის ნებაყოფლობითი დარღვევა, რადგან ეკლესია აკურთხევს წყვილს, ამ კურთხევაში კი თანაცხოვრებაც იგულისხმება, რომელიც როგორც ადრე ვნახეთ, არაა შეზღუდული ეკლესიის არცერთი კანონით, მაგრამ ეს პრობლემა, ანუ კურთხევის ნებაყოფლობითი თავის არიდება ზოგადადაა ამ პრობლემის დამახასიათებელი ნიშანი.

....

თავშეკავებას (ორსულობის და მეძუძურობის ზოგიერთ პერიოდში) აქვს სწორი და გამართული არგუმენტი, ესაა ნაყოფის და დედის ჯანმრთელობა (როცა მეორე "თავშეკავება" დედის ( და არა მარტო) ფსიქო-ფიზიოლოგიურ ჯანმრთელობას აყენებს უდიდეს დარტყმას), თქვენს მიერ მოყვანილი თავშეკავება ეს დროებითი მოვლენაა და ორსულობის გარკვეულ თვეებში და მეძუძურობის ბოლო თვეებში სამედიცინო თვალსაზრისით გამონაკლისიც შეიძლება დაიშვას, ხოლო ის რომ 33-35 წლის შემდეგ დაეყუდო ბერად სახლში არის ცოდვა (და არის მკაცრად აკრძალული ეკლესიის კანონიკის მიერ), და ოჯახის ერთიანობის დარღვევა, დიდი სხვაობა ამ დროებით თავშეკავებასა და იმ უდროო თავშეკავებას შორის, სხვაა მამოძრავებელი და სხვაა იდეა, იგივე ითქმის მარხვის დროს თანაგადაწყვეტილებითი თავშეკავების შესახებ ( რაც მხოლოდ არჩევანია და არა აუცილებლობა), აქაც დროებით თავშეკავებაზეა საუბარი და დიდი სულიერი ( და ფიზიკურიც, რადგან დროებითი განშორება სიყვარულს აღვივებს და ხანდახან მართლაც აუცილებელია!) არგუმენტი უდევს თან, მე პირადად ყველაზე ცუდ "გამოსავლად" ამ პრობლემიდან მიმაჩნია რათქმაუნდა 1) აბორტი-შვილის მკვლელობა და 2) თავშეკავება კავშირისაგან-ოჯახის დარღვევა ( და სხვა საშინელი მოსალოდნელი პრობლემები ფსიქო-ფიზილოგიურ, ასევე სპირიტუალურ საკითხებში)...

და ბოლოს რაღათქმაუნდა ვეთანხმები გიორგის

როდესაც თავშეკავებას ხანგრძლივად ვეწევით და რაც მთავარია მისი მიზანი არის ჩასახვისთვის თავის არიდება ეს სწორედ რომ შვილიერებაზე უარის თქმას ნიშნავს და ოჯახის გეგმარების ტოლფასია ზუსტად.

ამას გარდა კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, თავშეკავებას აქტისაგან ჩასახვის შიშით, იმდენი ნაკლი აქვს, რომ მე იგი აბორტის შემდეგ ყველაზე უფრო ცუდ გამოსვლად მესახება, რადგან ვხედავ არჩევანს თანაონანიზმსა და ოჯახის დარღვევას შორის (აქვე თანაიგულისხმება ზემოთ აღნიშნული ფსიქო-ფიზიოლოგიურ-სპირიტუალურ რღვევები წყვილში)...

შევეცდები დავძებნო თანამედროვე ღვთისმეტყველთა აზრი ამის შესახებ,

იხარეთ;

კაიროსი!

პ.ს.

მინდა დავაზუსტო, მე უბრალოდ განვიხილავ პრობლემას, რაიმე პირადი პოზიციის დაფიქსირების გარეშე...

[კანონისტი]

გიორგი
არ არის არსი იგივე და აი, რატომ:

ავიღოთ ღვინო და ხორცეული საკვები პროდუქტი

სჯულის კანონით, რომელიმეზე უარის თქმა იმის გამო, რომ ის ქრისტიანისათვის მიუღებელია, არის ცოდვა და ისჯება უზიარებლობით

ქრისტიანმა რომ არ დალიოს ღვინო იმიტომ, რომ მაგარი ეჩვენა და შეიძლება დათვრეს, ან სულაც არ არის ღვინის სმის ხასიათზე. ასევე, არ უნდა ხორციანი საჭმელი, ამით არღვევს თუ არა ის სჯულის კანონს?

ჩემი აზრით, არა

მთავარი არის ქმედობისადმი სუბიექტური დამოკიდებულება. არა ის, თუ რას ვაკეთებთ, არამედ - რატომ ვაკეთებთ?

ღვინის არდალევა სჯულის კანონით მოცემულ შემთხვევასა და ჩემ მაგალითში არსობრივად ერთს ჰგავს, მაგრამ არ არის რეალურად. მგვანება მხოლოდ ქმედობის ნიშნებშია, განსხვავება კი - მიზნებში

ასევეა, ცოლ-ქმრის შემთხვევაშიც....

[Lenus]

...........

[დეკ. ირაკლი]

უნდა გითხრათ ,რომ არც კაიროსს და ზოგ სხვათაგანთ ოჟახი ჯერ არ გაქვთ!
თქვენ როგორ მოიქცევით არავინ იცის(იქედან გამომდინარე ვინ იქნება თქვენი მეუღლე,გეყოლებათ ტუ არა შვილი და.ა.შ)!
მე სამი შვილი მყავს! პირველის შემდეგ მეუღლის ავადმყოფობის გამო მრავალი პრობლემის დაძლევის შემდეგ 7 წლის შემდეგ მომმადლა უფალმა შვილი!
შემდეგ 3 წლის შემდეგ!
შვილიერება ღვთის დიდი მადლია!ზოგი ადამიანი ამის მისაღწევად სულსაც კი ჰყიდის!
თავსეკავება თუ ღვთის ნების დარღვევა იყო,პირველად გავიგე!ძაან საინტერესოა!(მათ ვინც აღთქმა დადო ესეიგი ცოდავაში ყოფილან)
ისე ცნობისათვის!
თქვენი და ჩემი წინაპრები დედმამიშვილებთა სიმრავლით გამოირჩეოდნენ!
ცხოვრობდენ ერთ ოთახში,ერთმანეთის გამონაცვალი ტანისამოსით და.ა. შ
ღმერთი ვისაც გააჩენს ,გაზრდის კიდევაც თუ ადამიანს რწმენა აქვს!
თუ არადა თავი არ უნდა გამოვიდოთ ასეთებად!
აქ განათლება არაფერ შუაშია!
პირიქით ხელსაც უშლის ზოგიერთს(ამბობდნენ რომ ადრეულ პერიოდში გაკეთებული აბორტი არ იყო ცოდვა და სხვა მრავალი)
ვფიქრობ თავი და თავი მცირედმორწმუნეობა და შიშია იმასა რაც არ ვიცით ცინასწარ!
დანარჩენი ყოველივე უბრალოდ არგუმენტებია!
თორემ სუსტნი ვართ,კიდევ გავიმეორებ!

[KAIROS]

მამაო,

ვატყობ თემამ პრობლემის განხილვის ნაცვლად, უკვე კამათის ცუდი სახე მიიღო , რისი სურვილი ნამდვილად არ მაქვს, მითუმეტეს თქვენთან, ამიტომ თემას ვტოვებ, მაგრამ უბრალოდ რამოდენიმე საკითხს დავაზუსტებ

1) აქ არაა პიროვნულ საკითხზე საუბარი, არამედ მიდის ზოგადად პრობლემის განხილვა, ასე რომ მე ცოლი მყავს თუ არა და რა იქნება მომავალში ამ თემას არ ეხება და არაა გასარჩევი.

2) რაც შეეხება აღთქმას და თავშეკავებას, რბილად რომ ვთქვა საერთოდ არაფერ შუაშია, რადგან ერთ შემთხვევაში სწორედ საწოლის არ გაზიარებას იღებენ კურთხევად და მეორეში პირიქით, საწოლის გაზიარებაზე იღებენ კურთხევას, ამიტომაა "ჩასახვის შიშით გამოწვეული თავშეკავება" კანონის დარღვევა და ღვთის ნების წინააღმდეგობა, სხვა რა ცუდი და საშიში მოვლენები შეიძლება მოყვეს ამ დარღვევას, უკვე დავწერე და აღარ გავიმეორებ.

3) ასევე ვერ გავიგე, რას უშლის განათლება ხელს? ურწმუნო განათლება კი აქ არაფერ შუაშია, მსგავსი რამ ადრეული აბორტის ნამდვილ აბორტად არ შერაცხვის შესახებ არსად მითქვამს, პირიქით, თუ კიდევ წაიკითხავთ ჩემს პოსტებს, იქ აღვნიშნე, რომ აბები და "სპირალი" ძალიან უკუსაგდებია, რადგან აბორტს უთანაბრდება მეთქი... სრულიად შეუწყნარებლია ასევე განათლების და რწმენის შეპირისპირებაც, კლიმენტი ალექსანდრიელის "ხალიჩები" არის კლასიკური ნაშრომი ამ თემაზე...

4) თქვენ რასაც მრავალშვილიან და ერთმანეთის გამონაცვალ ტანსაცმლიან წინაპრებზე წერთ, ძალიან კარგია და ეგ მე პირველივე პოსტში პირველივე მუხლად დავწერე ( ასევე სოლომონისადმი პასუხში გავუსვი ამას ხაზი), ეგ იდეალია და მისკენ უნდა მივილტვოდეთ, მეტ-ნაკლებად, მაგრამ თემა მე ასე გავიგე, რომ პროპბლემის რეალურ სახეს და მის რეალურად გადაჭრის განხილვას ეხებოდა ( მაგრამ, ვგონებ საერთოდ ავცდით ამ მხარეს და ამიტომაც ვტოვებ თემას),
დანარჩენი ამის შესახებაც დაიწერა, უბრალოდ ნუ დავივიწყებთ, რომ აქ ყველანი ( ყოველშემთხვევაში დიდი ნაწილი)
ვართ ეკლესიურები, ჩემს შემთხვევაში კი ამ საკითხის თეოლოგიურ მხარეს კარგად ვიცნობ, რადგან ჩემი პროფესიაა და ჩაღრმავებასა და განხილვას ნუ მიიღებთ, რაიმე მტრისეულად ან მაინცდამაინც ცუდ მოვლენად, პრობლემას თვალის გასწორება და ფიქრი სჭირდება.

მცირედმორწმუნეობაზე კი გეთანხმებით, თუკი უფალმა მოციქულებს უწოდა "მცირედმორწმუნენი", ჩვენ რაღა გვეთქმის? მაგრამ ეს არანაირად არ უშლის ხელს პრობლემებზე ფიქრს და განსჯას...

საინტერესოა, რატომ ვერ ვახერხებთ დიალოგს? საკმარისია აზრები არ დაემთხვეს ერთმანეთს და მაშინვე იძაბება სიტუაცია... რისი თქმაც მინდოდა ვთქვი წინა პოსტებში ასე რომ (დროებით ? )დაგტოვებთ....

დამლოცეთ;

კაიროსი!

[დეკ. ირაკლი]

მიკვირს, ყველაფერს შენს მიმართ ნათქვამად რატომ იღებ ?
უმეტესად ზოგადად ვწერ!
ღმერთმა უწყის,შენ რა შუაში ხარ მაინც ვერ გავიგე!

შეიძლება შენ გახსენე როგორც არა გამოცდილი.,(ერთ-ერთი) ოჯახურ ურთიერთობაში!

იქნებ კი მაინც გაირკვეს ეკლესიის მიერ ეს საკითხი!
მე მაინც მიჭირს გაგება "ნაკლები ბოროტებისა" და "ბოროტებისაგან"!(ადამიანური სისუსტის გამო თავი არ უნდა ვიმართლოთ და სხვა გზები ალბათ არ უნდა ვეძ იოთ. და განა სხვა რამეშიც თუ არ შეიკავა თავი ადამიანმა ცოდვისაგან,აბა როგორ დაძლიოს ის?)

ისე არც ხორციელს ვეწინააღმდეგები!
არც ზედმეტად ასკეტური არ ვარ!
უბრალოდ წინააღმდეგობებს ვაწყდებით ხოლმე!

[KAIROS]

მამაო,

ერთადერთი სახელი რაც თქვენ პოსტში ახსენეთ იყო ჩემი, ასევე აქ სულ რამოდენიმემ დავწერეთ, ასეთუისე ვრცლად ( სადღაც ალბათ ჩემი აზრი არ დაემთხვა თქვენსას, ეგ ხომ არცაა აუცილებელი ) ამიტომაც მივეცი თავს უფლება და გიპასუხეთ, რომ ვინმეს გამოცდილება ცოლის და შვილების ყოლის თვალსაზრისით, ამ საკითხში არაა მნიშვნელოვანი, რადგან ჩვენ ზოგადად განვიხილავდით პრობლემას, თეოლოგიურად განხილვას თეოლოგიური განათლება სჭირდება და არა ცოლის ყოლა, აქ საკითხი არ დასმულა და არ განხილულა, იმ კუთხით თუ ჩვენ როგორ მოვიქცევით , არამედ ზოგადად არსებულ პრობლემაზე ვსაუბრობდით... ეს კი სხვა საკითხია, ისევე როგორც შეგვიძლია განვიხილოთ სექტანტების პრობლემა, ისე რომ მართლმადიდებლები დავრჩეთ.... პიროვნულ შემთხვევამდე ნამდვილად არაა საჭირო დაკონკრეტება... ცუდსა და უარესს შორის ხანდახან მართლაც უწევს ადამიანს არწევანის გაკეთება და ამის მაგალითები ძალიან ბევრია, პრობლემისათვის თავის არიდება ვფიქრობ არის ყველაზე დიდი პრობლემა... წინააღმდეგობებზე ფიქრი იყო ერთადერთი ჩემი მიზანი ამ თემაში წერისა, ალბათ ვერ გამიგეთ... ყოველშემთხვევაში, თუ ისურვებთ გავაგრძელოთ ფიქრი ამ პრობლემის შესახებ, კარგი იქნება თუ არგუმენტაცია თანამედროვე ღვთისმეტყველთა აზრებითაც იქნება გამყარებული ...

შემინდეთ;

კაიროსი!

[ელესარი]

დამლოცეთ მამა ირაკლი,

საინტერესო თემაა გახსნილი.
თემასთან კავშირში მსურს აღვნიშნო, რომ დღევანდელ დღეს ზოგადად მიჩნეულია, რომ ოჯახის ძირითადი დანიშნულება არის გამრავლება. ასეთი მიდგომა იყო ძველი აღთქმის პერიოდში, სადაც ადამიანი მარადიულ სიცოცხლეს თავის შთამომავლობაში ხედავდა და სადაც ჯერ არ იყო ნათელი წარმოდგენა ზეციურ სასუფეველზე. მაგრამ სხვა სურათს გვაძლევს ახალი აღთქმა, სადაც ოჯახის მთავარი არსი განიხილება უპირველეს ყოვლისა სიყვარულის და ერთიანობის ჭრილში, სადაც ოჯახი წარმოადგენს პატარა ეკლესიას. ცხადია შვილთასხმა არის ოჯახის შემადგენელი ნაწილი, მაგრამ არაუმთავრესი:

“Uchenie o brake v Novom Zavete otlichaetsa ot vetxozavetnogo imenno tem, chto osnovnoi smisl braka viditsa v lubvi i vechnom edinstve suprugov. Nigde v novozavetnix tekstax ne govoritsa o detorojdenii kak o celi ili kak ob opravdanii braka”
- Protoierei V. Vorobjev, “Devstvo, Brak ili “Svobodnaja ljubov””.

“… utverjdenie, budto celju braka javljaetsa detorojdenie, ne tolko sporna, no dlja pravoslavnogo bogoslovija, prosto neprijemlema. Cel braka est brak. Rojdenie detei – eto sostovnaja chast, no … v brak vstupajut dlja togo chtobi osushestvit jizn vzaimnoi ljubvi…”
- Mitrpopolit Antoni Surojskii, “Brak i semja”


კაიროს,


> ციტატა კარგი იქნება თუ არგუმენტაცია თანამედროვე ღვთისმეტყველთა აზრებითაც იქნება გამყარებული ...


მიტროპოლიტ ანტონ სუროჟელის ზემოთ ხსენებული წიგნიდან გთავაზობთ შემდეგ ამონაწერს (ქსელში ვერ ვნახე ასლი და ხელით ვკრიფავ):

(Planirovanie rojdenie) … eto mojno delat podvijnicheski, eto mojno sdelat v predelax svoix sil. Podvijnicheski – mojno surovo. Strogo derjatsa cerkovnix pravil, kotorie dajut vozmojnost telesnogo obshenia muja i jeni tolko v opredelennie sroki i v opredelennie dni. A esli ne xvataet podvijnicheskoi sili … to nado primenat razumnie sposobi ogranichenia detorojdenia. V etom net grexa, esli eto ne delaetsa ne dlja togo tolko, chtobi jit raznuzdanno, bezotvetstvenno, jit skvernoi jiznju, izbegaja vozmojnosti imet detei radi togo, chtobi jit po svoei poxoti i prixoti. Eto delo drugoe. Togda nado sudit poxot, nado sudit prixot.
A razve luchshe to … chto sovershaetsja abort? Po cerkovnim pravilam, chelovek kotori sovershaet abort doljen bit otluchen ot cerkvi na dolgie godi. Razve eto delaetsa u nas na rodine? Net s etim mirjatsa. A vot kogda delo doxodit do ogranichenie detorojdenia, vdrug okazivaetsja, chto i svjashenik i okrujajushaja sreda delajutsja sugubo „nravstvennimi”, budto eto napisano v Pravilax, budto ob etom govorili podvijniki drevnosti. Podvijniki drevnosti bili polni razuma i ostorojnosti. Oni bili blagogoveini, oni blagogoveli pered Bogom, no i pered chelovekom, pered ego tragicheskoi sudboi i pered ujasom, kotorii mojet postich ljudei, esli oni budut slepo, mexanicheski primenjat te ili drugie pravila.
Mitrop. A. Surojskii, „Brak i semja”

საინტერესოდ ჟრერს, მაგრამ, სამწუხაროდ, არ არის დაკონკრეტებული თუ რას გულისხმობს ავტორი "razumnie sposobi ogranichenia detorojdenia"-ის ქვეშ.

სიყვარულით,
ელესარი

[lingvo]

თავშეკავება მოგეხსენებათ ისეთი თვისებაა, რომელიც მხოლოდ ადამიანს ახასიათებს. რიგ შემთხვევებში მიწიერ, მატერიალურ თუ ხორციელ მოთხოვნილებებზე ადამიანის გონებისმიერი თავშეკავება, მის ღირსებას წარმოაჩენს და ეს ერთგვარი ღვაწლიცაა ჩემი აზრით. იქნებ თავშეკავების უნარი იმისთვისაც გვაქვს მომადლებული, რომ ცოდვებს ვებრძოლოთ?

[თემო]

თავშეკავება მოგეხსენებათ ისეთი თვისებაა, რომელიც მხოლოდ ადამიანს ახასიათებს. რიგ შემთხვევებში მიწიერ, მატერიალურ თუ ხორციელ მოთხოვნილებებზე ადამიანის გონებისმიერი თავშეკავება, მის ღირსებას წარმოაჩენს და ეს ერთგვარი ღვაწლიცაა ჩემი აზრით. იქნებ თავშეკავების უნარი იმისთვისაც გვაქვს მომადლებული, რომ ცოდვებს ვებრძოლოთ?

მე ვფიქრობ ყველაზე მართებული პასუხია ეს მოსაზრება, გეთანხმები.

[zviadauri]

თავშეკავება ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია მე ასე ვფიქრობ..მთავარია ადამიანს გააჩნდეს ძალიან დიდი ნებისყოფა, რომ ეს თავშეკავება გადალახოს..ისეკი,რაც შეეხება წინამდებარე თქვენს მიერ დაპოსტილ მოსაზრებებს, ვერ დავეთანხმები იმ აზრს, რომ წყვილმა თავშეკავებით იცხოვროს...მე აბსოლუტურად ვეთანხმები მამა ირაკლის იმ სიტყვებს..."შვილიერება დიდი მადლია"...ხოდა ქართველნო გავმრავლდეთ რა და აღარ გვინდა ამდენი ამბები

[Lenus]

...........