კალენდარული საკითხი პარამეტრები

[Lenus]

-----------

[კანუდოსელი]

გონებას ვავარჯიშებთ, და სიმართლეს ვეძებთ.
გასგებია, ენც მაგას ნუ მიიღებ, იმდენი სხვა რამ აქვს დაწერილი... იმათაც აბათლებ რადგან ამის არ გვჯერა??

ყველა მათემატიკოსი ყველა საკითხში მართალი ხომ არაა?? ჰოდა შენც პიროვნებებს რატომ ებრძვი იდეებს და აზრებს ვებრძოლოთ

ნინო,

თუ მზის კლენდრიდან შეხედავ, იულიანური იქნება ცდომილი, და თუ იულიანურიდან შეხედავ - მზის იქნება ჩმაორჩენილი.. ეს არ ნიშანვს რომ მზე და დედამიწა ისე გადაადგილდება რომ 25 დეკემბერი მართლა ზაფხულში მოგვიწევს.

ახლა დრო არ მაქვს და თუ მოვიცალე, კარელინის იმ სტატიას უფრო ფუნდამენტურად შევეხები, თუმცა ძნელია შეეხო იმას, რაც არ არსებობს- სიტყვების ბრახუნი - იცოცხლე, მაგრამ დასაბუთება - არანაირი არა აქვს

[G_I_O_R_G_I_]

ანუ მე იმის თქმა მინდა რომ გრიგორიანული კალედარი აქვთ მხოლოდ ფინეთის ეკლესიას(რომლებიც ცოტა ცვლილებათა მოყვარულნი არიან )
ხოლო სხვა არცერთი მართლმადიდებლური ეკლესია არ არის გრიგორიანულ კალენდარზე რადგანაც აღდგომის დღესასწაულის დადგენა არ შეიძლება გრიგორიანული კალენდრით.არამედ იულიუსის კალენდრით.
რათქმაუნდა ფინეთის ეკლესია მართლმადიდებლები არიან ხოლო თუ რატომ იმყოფებიან კალენდრის საკითხთან დაკავშირებით გამონაკლისი ეს მათი საქმეა მე არ ვიცი.

[Lenus]

-----------

[Lenus]

-----------

[ელესარი]

მოდით წყნარად და წყაროების მოშველიებით განვიხილოთ შემდეგი (ზოგი რამ უკვე ადრე ნათქვამიც იყო):

1. პირველი მსოფლიო კრების მერე დადგინდა, რომ აღდგომა უნდა აღინიშნოს პირველ კვირა დღეს გაზაფხულის სავსემთვარეობის მერე, რომელიც დგება გაზაფხულის ბუნიობის (დღე-ღამ ტოლობის) დღეს ან მერე, და თუ ეს კვირა დღე მოსდევს ებრაული პასექის დღესასწაულს. წინააღმდეგ შემთხვევაში აღდგომის დღესასწაული გადაიტანება მომდევნო კვირა დღეს.
აქ ერთი საინტერესო ფაქტი უნდა აღინიშნოს: ეკლესიის მამებს ნიკეის კრებაზე არ დაუდგენიათ პასქალიის ზუსტი გამოთვლის წესი, არამედ დაადგინეს, რომ ალექსანდრიის ეპისკოპოსს ენიჭებოდა პატივი გამოეთვალა პასქალია და ამის შესახებ შეეტყობინებინა დანარჩენ ეკლესიებისათვის, რომლებსაც ეს თარიღი უნდა გამოეყენებინათ. ალექსანდრიის ეკლესიის არჩევა შემთხვევითი როდი იყო: სწორედ აქ ყვაოდა მეცნიერება და, განსაკუთრებით, ასტრონომია (მოდით დავუკვირდეთ ამ ფაქტს).
http://drevo.pravbeseda.ru/index.php?id=229

დავუკვირდეთ იმას, რომ ათვლის დღედ იყო გამოყენებული გაზაფხულის ბუნიობა, რაც მაშინ (კიდევ ერთხელ უნდა გამეორდეს) იყო 21 მარტი არსებული იულიანური კალენდრის მიხედვით.

2. უკვე 1324 წელს ბიზანტიელმა მეცნიერმა ნიკიფორ გრიგორმა შენიშნა, რომ გაზაფხულის ბუნიობა აღარ ხდებოდა 21 მარტს და შესაბამისად საჭირო იყო კალენდრის და პასქალიის შესწორება. მან ამაზე იმპერატორ ანდრონიკ მე-2 მიმართა, მაგრამ ვერ დაითანხმა იმ მიზეზის გამო, რომ კალენდრის შესწორებას შეეძლო გამოეწვია შფოთი ცალკეულ ეკლესიებს შორის. საგულისხმოა, რომ კალენდრის უზუსტობაზე მიანიშნებდნენ სხვა ბიზანტიელი მეცნიერებიც: მათე ვლასტარი და ისააკ არგირი. მათაც უარი მიიღეს კალენდრის რეფორმის ჩატარებაზე.
http://www.religio.ru/calhist/hristianstvo/7_print.html

3. ახალი სტილის (გრიგორიანული კალენდარი) შემოღებამ გაზაფხულის ბუნიობა ისევ დააბრუნა თავის ადგილას, ანუ, უბრალოდ რომ ვთქვათ, ახლაც გაზაფხულის ბუნიობა ხდება 20-21 მარტს ახალი სტილით. თუმცა ძველი სტილით (იულიანური კალენდარი) ბუნიობა (21 მარტი) 13 დღით ჩამორჩება ნამდვილ ბუნიობას. ეს არის ფაქტი და ამაზე დავა არ არის საჭირო. თუ ვინმეს ამაში ეჭვი ეპარება, შეუძლია აიღოს საათი და მთელი წლის განმავლობაში გაზომოს ყოველი დღის და ღამის ხანგრძლივობა. მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება.

4. საინტერესო ინფორმაცია: შემდეგი ციტატა გვიჩვენებს, თუ რატომ არის ასტრონომიულად ბუნიობა ასეთი მნიშვნელოვანი:
ასტრონომიულად გაზაფხულის ბუნიობა შეესაბამება წელიწადის იმ პერიოდს, როდესაც მთელს დედამიწაზე (ორივე ნახევარსფეროში) დღის და ღამის სიგრძე ერთმანეთს უტოლდება და პოლარული ღამე მთავრდება. ამ მოვლენის მნიშვნელობა ამ პერიოდში იმაშია, რომ დედამიწის ზურგზე არ მოიპოვება არც ერთი ადგილი, რომელიც არ იყოს განათებული მზის სხივებით დღის განმავლობაში. ამას ემატება ისიც, რომ სავსემთვარეობის დადგომის დროს ამ პერიოდში, მთვარე რომელიც დედამიწის დაბნელებულ ნაწილშია აირეკლავს რა მზის სხივებს ანათებს დედამიწის ამ დაჩრდილულ ნაწილსაც.
ანუ მთელი სამყაროა განათებული (გარკვეული ცდომილების ფარგლებში).
http://www.holy-trinity.org/ecclesiology/o...ine-pascha.html


5. თუმცა ახალი სტილით გამოთვლილი უფლის აღდგომის დღე ხანდახან წინ უსწრებს ებრაულ პასექს, რაც ეწინააღმდეგება ეკლესიის მიერ დადგენილ წესს პასქალიის შესახებ (იხ. მუხლი 1)
http://www.rayfowler.org/writings/articles...r-and-passover/


ანუ ვვარდებით შემდეგ წინააღმდეგობებში:

- იულიანური კალენდრით დღევანდელ დღეს ბუნიობა აღარ ხდება 21 მარტს, და შესაბამისად პასქალიის გამოთვლაში ფიგურირებს არარეალური ბუნიობის დღე => წინააღმდეგობა ეკლესიის კანონთან.
გრიგორიანული კალენდარით კი ბუნიობა ხდება 21 მარტს, როგორც ეს პირველ საუკუნეებში ხდებოდა და დღევანდელ სინამდვილეს შეესაბამება.

- გრიგორიანული კალენდრით გამოთვლილი უფლის აღდგომის დღე ხანდახან წინ უსწრებს ებრაულ პასექს => წინააღმდეგობა ეკლესიის კანონთან. ასეთი რამ კი არ ხდება იულიანურ კალენდარში.


ანუ, პასქალიის გამოთვლის კანონის მიხედვით სულ ცოტა ორი პუნქტი მაინც უნდა შესრულდეს: (1) ათვლის წერტილი - გაზაფხულის ბუნიობა და (2) აღდგომის დღე უნდა მოსდევდეს ებრაულ პასექს.

აქედან გამომდინარე გასაგებია იმ ეკლესიების პოზიცია, რომლებმაც მიიღეს რა ახალი კალენდრული სტილი დაიტოვეს პასქალიის გამოთვლა ძველ სტილზე დაყრდნობით.

აბა, ახლა თქვენი აზრი მაინტერესებს

[Lenus]

-----------

[ელესარი]

ბუნიობა?? თუ ბუნიაობა ჰქვია, თუ ასეა იქნებ ჩაასწორო ყველგან.

ინტერნეტში ორივეს ნახავთ.

ბუნიობა:
http://www.nplg.gov.ge/ic/new_editions/kin...ili/prologi.htm
ბუნიაობა
http://ka.wikipedia.org/wiki/21_%E1%83%9B%...%83%A2%E1%83%98

თუმცა თუ დავუჯერებთ ქართულ-რუსულ ლექსიკონს:
http://slovarus.info/gru_1812.php
მხოლოდ 'ბუნიობა' არის სწორე.

და შემდეგი: ნიკეის კრების აქტი, დასკვნა, ზუსტად დაიდოს., თუნდაც რუსულად.

ნიკეის კრების დადგენილება კი აქ არის:
http://www.pagez.ru/lsn/0005.php

ხოლო აი ის რაც ვახსენე ჩემს წინა შეტყობინებაში:

Отцы Первого Вселенского Собора, не приняли правила определяющего порядок вычисления пасхалии (т.е. даты празднования Пасхи), но вместо этого определили, что епископ Александрийский наделяется честью вычислять православную пасхалию и сообщать об дате Пасхи остальным церквям, которые должны следовать этой дате. На практике это означало, что вся Церковь должна была принять традицию вычисления пасхалии используемой Александрийской и Римской Церквями. Выбор Александрийской Церкви как ответственной за вычисление пасхалии не был случаен, в то время в Александрии процветала наука и, в особенности, астрономия.

ციტატა აღებულია აქედან (რაც წინა პოსტინგში ვახსენე):
http://www.pagez.ru/lsn/0005.php

[ელესარი]

და აი კიდევ:

В Православной Церкви вычисление даты Пасхи совершается по правилам александрийской пасхалии, сложившейся в древнее время (к концу III века по Рождестве Христовом). Весьма часто само составление правил определения дня Пасхи неверно усвояют I Вселенскому Собору (325). Первый Вселенский Собор только установил, чтобы празднование Пасхи было повсюду единовременным: в один и тот же день воскресный; была, очевидно, также одобрена следующая практика: Александрийская Церковь сообщала другим Православным Церквам о времени празднования Пасхи - ввиду того, что уровень астрономических знаний в древней Александрии был высок и пасхальные полнолуния могли быть вычислены с большой для того времени точностью.

Суть правил александрийской пасхалии может быть выражена таким образом: Пасха празднуется в первое воскресенье после первого весеннего полнолуния, то есть полнолуния после дня весеннего равноденствия. Датой весеннего равноденствия традиционно считается в александрийской пасхалии 21 марта ст. ст. (3 апреля н. ст.), что соответствовало равноденствию во времена I Вселенского Собора.
....
Русская Православная Церковь сохраняет в своей церковно-богослужебной практике нереформированный юлианский календарь (старый стиль) с именно ему наиболее соответствующей пасхалией александрийской до тех пор, пока вопрос о точном соотношении лунного и солнечного календарей, пасхалии и месяцеслова не будет наилучшим образом решен всей Полнотой Вселенской Православной Церкви.

http://www.pagez.ru/jc/028.php

[Lenus]

-----------

[ელესარი]

ანუ, შეკითხვა პირველი უპასუხოდ გვრჩება: არაა ნიკეის დასკვნებში არაფერი კალენდარზე?

ამაზე პასუხი უკვე ორჯერ გაიცა ზემოთ მოყვანილი წყაროების მეშვეობით.

ნიკეის ოქმი მოვიყვანოთ ჯერ.

უპრობლემოდ, აი ბატონო:

Правила Святого Вселенского I Собора, Никейского
1. Если у кого в болезни врачами отъяты члены, или кто варварами оскоплен: таковой да пребывает в клире. Если же, будучи здрав, сам себя оскопил: такового, хотя бы и к клиру причислен был, надлежит исключить, и отныне никого таковых не должно производить. Но как явно то, что сие изречено о действующих с намерением, и дерзающих оскоплять самих себя, так напротив, Если которые оскоплены от варваров, или от господ, впрочем же обрящутся достойны: таковых в клир допускает правило.

2. Поелику, по нужде, или по другим побуждениям человеков, многое произошло не по правилу церковному, так что людей, от языческаго жития недавно приступивших к вере, и краткое время оглашенными бывших, вскоре к духовной купели приводят; и тотчас по крещении возводят в епископство, или пресвитерство: посему за благо признано, дабы впредь ничего такового не было. Поелику и оглашенному потребно время, и по крещении дальнейшее испытание. Ибо ясно писание Апостольское глаголющее: не новокрещенного, да не разгордившись в суд впадет, и в сеть диаволу. Если же, в продолжении времени, душевный некоторый грех обретен будет в некоем лице, и будет обличен двумя, или тремя свидетелями: таковой да будет исключен из клира. А поступающий вопреки сему, яко дерзающий сопротивляться великому Собору, подвергает себя опасности исключения из клира.

3. Великий Собор без изъятия положил, чтобы ни епископу, ни пресвитеру, ни диакону, и вообще никому из находящихся в клире, не было позволено иметь сожительствующую в доме женщину, разве матерь, или сестру, или тетку или те только лица, которые чужды всякаго подозрения.

4. Епископа поставлять наиболее прилично всем той области епископам. Если же сие неудобно, или по надлежащей необходимости, или по дальности пути: по крайней мере три в одно место соберутся, а отсутствующие да изъявят согласие посредством грамот: и тогда совершать рукоположение. Утверждать же таковые действия в каждой области подобает ея митрополиту.

5. О тех, которые епископы, по каждой епархии, удалили от общения церковного, принадлежат ли они к клиру, или к разряду мирян, должно в суждении держаться правила, которым постановлено, чтобы отлученные одними, не были приняты другими. Впрочем да будет исследываемо, не по малодушию ли, или распре, или по какому либо подобному неудовольствию епископа, подпали они отлучению. И так, дабы о сем происходить могло приличное исследование, за благо признано, чтобы в каждой области дважды в год были соборы: чтобы все вообще епископы области, собравшись вместе, исследывали таковые недоумения: и таким образом достоверно оказавшиеся несправедливыми против епископа, основательно всеми признаны были недостойными общения, доколе не заблагорассудит собрание епископов произнести о них более снисходительное решение. Соборы же да бывают, один пред четыредесятницею, да по прекращении всякаго неудовольствия, чистый дар приносится Богу; а другой около осеннего времени.

6. Да хранятся древние обычаи, принятые в Египте, и в Ливии, и в Пентаполе, дабы Александрийский епископ имел власть над всеми сими. Понеже и Римскому епископу сие обычно, подобно и в Антиохии, и в иных областях да сохраняются преимущества Церквей. Вообще же да будет известно сие: Если кто без соизволения митрополита, поставлен будет епископом: о таковом великий Собор определил, что он не должен быть епископом. Если же общее всех избрание будет благословно, и согласно с правилом церковным, но два, или три, по собственному любопрению, будут оному прекословить: да превозмогает мнение большего числа избирающих.

7. Поскольку утвердилось обыкновение, и древнее предание, чтобы чтить епископа, пребывающего в Иерусалиме: то да имеет он последование чести, с сохранением достоинства, присвоенного митрополии.

8. О именовавших некогда самих себя чистыми, но присоединяющихся к Кафолической и Апостольской Церкви, благоугодно святому и великому Собору да, по возложении на них рук, пребывают они в клире. Прежде же всего надлежит им письменно исповедать, как присоединяться и последовать будут определениям Кафолической и Апостольской Церкви, то есть, будут в общении церковном и с двоеженцами, и с падшими во время гонения, для которых и время покаяния установлено, и срок прошения назначен. Надобно, чтобы они во всем последовали определениям Кафолической Церкви. И так где, или в селах, или во градах, все, обретающиеся в клире, окажутся рукоположенными из них одних: да будут в том же чине. Если же там, где есть епископ Кафолической Церкви, некоторые из них приступят к Церкви: явно есть, яко епископ православной Церкви будет иметь епископское достоинство; а именующийся епископом у так называемых чистых, пресвитерскую честь иметь будет: разве заблагорассудит местный епископ, чтобы и тот участвовал в чести имени епископа. Если же то ему неугодно будет: то для видимаго сопричисления таковаго к клиру, изобретает для него место или хорепископа или пресвитера: да не будет двух епископов во граде.

9. Если некоторые без испытания произведены в пресвитеры, или хотя при испытании исповедали свои грехи, но, после их исповедания, противу правила подвиглись человеки, и возложили на них руки: таковых правило не допускает до священнослужения. Ибо Кафолическая Церковь непременно требует непорочности.

10. Если которые из падших произведены в клир, по неведению, или со сведением произведших: сие не ослабляет силы правила церковнаго. Ибо таковые, по дознании, извергаются от священнаго чина.

11. Об отступивших от веры, не по принуждению, или не причине отъятия имений, или опасности, или чего либо подобнаго, как то случилось в мучительство Ликиниево, Собор определил, являть милость им, Если и не суть достойны человеколюбия. Которые истинно покаются: те три года проведут между слушающими чтение писаний, яко верные: и семь лет да припадают в церкви, прося прощения: два же лета будут участвовать с народом в молитвах, кроме причащения святых тайн.

12. Благодатию призванные к исповеданию веры, и первый порыв ревности явившие, и отложившие воинские поясы, но потом аки псы, на свою блевотину возвратившиеся, так что некоторые и серебро употребляли, и посредством даров достигли восстановления в воинский чин: таковые десять лет да припадают в церкви, прося прощения, по трехлетнему времени слушания писаний в притворе. Во всех же сих надлежит принимать в рассуждение расположение и образ покаяния. Ибо, которые со страхом, и слезами, и терпением, и благотворениями, обращение являют делом, а не по наружности: тех, по исполнении определеннаго времени слушания, прилично будет принимать в общение молитв. Даже позволительно епископу и человеколюбие некоторое о них устроить. А которые равнодушно понесли свое грехопадение, и вид вхождения в церковь возомнили для себя довольным ко обращению: те всецело да исполняют время покаяния.

13. О находящихся же при исходе от жития, да соблюдается и ныне древний закон и правило, чтобы отходящий не лишаем был последнего нужнейшего напутствия. Если же, быв отчаян в жизни и сподоблен причащения, опять к жизни возвратится: да будет между участвующими в молитве только. Вообще всякому отходящему, кто бы ни был, просящему причаститься евхаристии, со испытанием епископа, да преподаются святые дары.

14. Относительно оглашенных и отпадших, угодно святому и великому Собору, чтобы они три года только были между слушающими писания, а потом молились с оглашенными.

15. По причине многих смятений и происходящих неустройств, заблагорассуждено совершенно прекратить обычай, вопреки апостольскому правилу, обретшийся в некоторых местах: дабы из города в город не переходил ни епископ, ни пресвитер, ни диакон. Если же кто, по сем определении святаго и великаго Собора, таковое что-либо предприимет, или допустит сделать с собою таковое дело: распоряжение да будет совершенно недействительно, и перешедший да будет возвращен в церковь, в которой рукоположен во епископа, или пресвитера, или диакона.

16. Если которые пресвитеры, или диаконы, или вообще к клиру причисленные, опрометчиво и страха Божия пред очами не имея, и церковнаго правила не зная, удалятся от собственной церкви: таковые отнюдь не должны быть приемлемы в другой церкви: и надлежит всякое понуждение противу их употребить, да возвратятся в свои приходы; или, Если останутся упорными, подобает им чуждым быть общения. Так же, Если кто дерзнет принадлежащего ведомству другаго восхитить, и в своей церкви рукоположить, без согласия собственнаго епископа, от котораго уклонился причисленный к клиру: недействительно да будет рукоположение.

17. Поскольку многие причисленные в клир, любостяжанию и лихоимству последуя, забыли Божественное писание, глаголющее: сребра своего не давай в лихву; и, давая в долг, требуют сотых; судил святый и великий Собор, чтобы, Если кто, после сего определения, обрящется взимающий рост с данного в заем, или иной оборот дающий сему делу, или половиннаго роста требующий, или нечто иное вымышляющий, радя постыдной корысти, таковый был извергаем из клира, и чужд духовнаго сословия.

18. Дошло до святаго и великаго Собора, что в некоторых местах и градах диаконы преподают пресвитерам евхаристию, тогда как ни правилом, ни обычаем не передано, чтобы не имеющие власти приносить, преподавали приносящим тело Христово. Так же и то соделалось известным, что даже некоторые из диаконов и прежде епископов евхаристии прикасаются. Сие все да пресечется: и диаконы да пребывают в свой мере, зная, что они суть служители епископа, и низшие пресвитеров. Да приемлют же евхаристию по порядку после пресвитеров, преподаваемую им епископом, или пресвитером. Сидеть посреди пресвитеров не позволено диаконам. Ибо то бывает не по правилу, и не в порядке. Если же кто, и после сего определения, не хочет послушен быть: да прекратится его диаконство.

19. О бывших Павлианами, но потом прибегнувших к Кафолической Церкви, постановляется определение, чтобы они все вообще вновь крестимы были. Если же которые в прежнее время к клиру принадлежали: таковые, явясь безпорочными и неукоризненными, по прекращении, да будут рукоположены епископом Кафолической Церкви. Если же испытание обрящет их неспособными к священству: надлежит им изверженным быть из священнаго чина. Подобно и в отношении к диакониссам, и ко всем вообще причисленным к клиру, тот же образ действования да соблюдается. О диакониссах же мы упомянули о тех, которые, по одеянию, за таковых приемлются. Ибо впрочем оне никакого рукоположения не имеют, так что могут совершенно счисляемы быть с мирянами.

20. Поскольку суть некоторые преклоняющие колена в день Господень, и во дни Пятидесятницы: то дабы во всех епархиях все одинаково соблюдаемо было, угодно святому Собору, да стояще приносят молитвы Богу.

http://www.pagez.ru/lsn/0005.php

ახლა უნდა გავიდე. აბა დროებით

[მხევალი ნინო]

Lenus

ნიკეის ოქმი მოვიყვანოთ ჯერ.

სიმონ, თუ რაიმე იცი ნიკეის ოქმზე, რაც შენს არგუმენტს ადასტურებს ეგებ შენ მოიყვანო მტკიცებულებად, დავიტანჯე ქაილი ლოდინით, არადა დროც არა ამქვს ამდენი. . .

რაიმე ეჭვი გაქვს, დანამდვილებით იცი, თუ იმდი გაქვს, რომ ნიკეის ოქმში რაიმე იქნება შენი სასარგებლო? ეს მაინც გვითხარი, გადავყევი კალენდარს.

[KAIROS]

ყოჩაღ ელესარ, კარგი ნამუშევარია

ყველას ვურჩევ, რამოდენიმეჯერ გადაიკითხოს ელესარის ბოლო პოსტები, რომ წარმოდგენა შეექნას მოცემულ საკითხზე,

იხარეთ;

კაიროსი!

პ.ს.

სიამო ინ ტრე, კე ჯოია (გაატარეთ )

[მხევალი ნინო]

KAIROS


ვა რა კაციიიიი აქ მაინც გიკიტხო, როგორ ხარ?

ბოდიში ოფისთვის, მეტი არ იქნება.

ოდესმე თუ ვეღირსები სერიოზულ საკითხზე ქართულ პოსტებს, ფორუმელებს რესტორანში ვპატიჟებ, ცხარსაც დავუკლავ. კიდევ რა გავაკეთო. ღმერთო ჩემო არაფერი ქართულად არ არის

[Lenus]

-----------

[მხევალი ნინო]

Lenus

პირველ რიგში ვამტკიცე იმას, რომ მოპაქრეები ცარიელ სიტყვებს ისვრიან და ნიკეის კრება საერთოდ არ ეხება (რამდენადაც ამ ოქმიდან ჩანს) დღეღამტოლობას (იგივე ბუნიაობას.)

ეს საშენო გგონია?


ეს ამტკიცებს, რომელიმე კალენდრის ჭეშმარიტებას?

[კანუდოსელი]

- გრიგორიანული კალენდრით გამოთვლილი უფლის აღდგომის დღე ხანდახან წინ უსწრებს ებრაულ პასექს => წინააღმდეგობა ეკლესიის კანონთან. ასეთი რამ კი არ ხდება იულიანურ კალენდარში.

ბატონო ელესარ, არაა ეგ ინფო ბოლომდე მართალი, იულიანური კალენდარიც მოიცავს (უ.ს. მოიცავდა) ამ ხარვეზს და დამთხვევები და წინ სწრებები იყო ქვემოთ მოყვანილ წლებში, თუმცა არავის ეჭვქვეშ არ დაუყენებია, აი ეს წლები:

ამ დროს წინ უსწრებდა ორი დღით
306, 326,346,350,370,475,495
ამ დროს დაემთხვა
316,319,323,343,347,367,374,394,401,414,418,421,441,445,465,496,499,519,523,536,
543,563,570,590,594,614,743,783

[Lenus]

-----------

[KAIROS]

შენი მოწოდებები რომ არა, ხომ დაღუპულები ვიქნებოდით, კაიროს

შენი ტკბილი იუმორი, რომ არა ჩემს მოწოდებებს როგორ გაიგებდნენ

გადავიკითხავ აცილებლად.
თან რამოდენიმეჯერ ??? biggrin.gif biggrin.gif

გამოდინარე შენი პოსტიდან, პირადად შენ გირჩევდი, ასე ათჯერ მაინც

ამიტომ, თუ და ვისაც არ გყოფნით მოთმინება, სხვა თემებში გაისეირნეთ ცოტა ხანი

ვიზების დარიგებას კი არ გირჩევ, არაა ლამაზი

ახლა რაც შეეხება თემას, ისევ მრჩება შთაბეჭდილება, რომ არ გინდა უბრალოდ გაიგო, კრებამ ეს დაადგინა

I Вселенский Собор только установил, чтобы празднование Пасхи было повсюду единовременным: в один и тот же день воскресный

თავისთავად აღდგოიმს დღის აღნიშვნა იყო დაკავშირებული ებრაულ პასექთან

Пасха празднуется в первое воскресенье после первого весеннего полнолуния, то есть полнолуния после дня весеннего равноденствия. Датой весеннего равноденствия традиционно считается в александрийской пасхалии 21 марта ст. ст. (3 апреля н. ст.), что соответствовало равноденствию во времена I Вселенского Собора.

ებრაული პასექის და ქრისტიანული აღდგომის ურთიერთმიმართების შესახებ არის ეს კანონები:

Касательно запрещения праздновать с иудеями, это было принято не на I Вселенском Соборе, а указано в Правилах Святых Апостолов (правило 7-е) и позднее подтверждено первым правилом Антиохийского поместного собора 341 г.

ისე კი ლენუს, ძალიან ცუდი ირონიული ტონით წერ, არა მგონი ეს დიალოგს წაადგეს, ვიკმათოთ, ოღონდ ფაქტების და არგუმენტების მოშველებით, ემოციების მოთოკვით...

იხარე;

კაიროსი!

[Lenus]

-----------