მართლმადიდებლობა თუ ფსევდო მართლმადიდებლობა პარამეტრები

[მხევალი ნინო]

კანუდოსელი

შენ არა ხარ პატივში, მე ვარ კარგ ხასიათზე

არ გამიკვირდა რა ხდება თქო?

[კანუდოსელი]

რაღაც ურევს ინეტი...

[athos]

-------

[კანუდოსელი]

ეს ბიზანტინისტები რომ არ გყავდეთ, რა გეშველებოდათ

შფოთის მცდელობა მაინც არ იქნებოდა....

პ.ს.
რაღაც გაღიზიანებული ჩანხარ...ეს "რა გეშველებოდათ" - ვერ გავიგე რაღაც

[athos]

მტრის ხატის შექმნა არ არის საჭირო

[კანუდოსელი]

კარგი სტატია აქვს დიაკონ ანდრეი კურაეს ამის შესახებ:

20. გოგონებში შარვლის ჩაცმის (მკვიდრდება აზრი, რომ შარვლის არჩაცმა მართლმადიდებლობაა)


აქვე ვდებ:

- И все же многие утверждают, что некоторые устои и традиции в Православии нужно менять. Они якобы не подходят сегодня нашему обществу. Допустим, если девушка приходит в церковь в джинсах - это всегда плохо.
- Нет такого человека, который не согласился бы с тем, что в Православной Церкви что-то надо поменять. Вот только каждый по-разному понимает, что именно подлежит перемене. Один скажет, что надо избавиться от модернистского наследия петровской эпохи и вернуться в московскую Русь, воссоздать пение на старообрядческий манер, безо всяких там «Литургий» Чайковского. А другой, например рериховец, скажет, что надо отказаться от веры в то, что Христос воскрес, заменив ее верованием в то, что Христос просто «разложил Свое тело на атомы» .
Отношение же к брюкам никак не является устоем Православной Церкви и православной веры. Это не вероучительная, а этикетная форма на сегодняшний день. Но когда-то за этим стояли две серьезные вещи.
Первое. В брюках в старые времена порядочные люди вообще не ходили. Ни мужчины, ни женщины. Так было в Древнем Риме, так было в Палестине, так было в Византии. Люди ходили в туниках. А в брюках ходили варвары: они были кочевниками, все время верхом на лошадях. И вот чтобы не натирать ноги об лошадь, они обматывали ноги тем, из чего потом получились брюки. Когда по Константинополю шел человек в брюках, то своим брючным видом он показывал, что он варвар, то есть не христианин, и его не пускали в храм .
Когда варвары стали христианами, этот мотив ушел. Но появился другой, связанный с карнавальными переодеваниями, которые когда-то имели религиозный смысл переворачивания всего наизнанку: мужчины в женской одежде, женщины в мужской, мирянин одевается монахом, нищий – царем, ребенок – стариком, человек – зверем.
Эти переодевания на Святки или Масляницу были рудиментом очень древних языческих ритуалов встречи Нового Года.
Главная забота древнего человека — забота об уничтожении истории. Человеку архаического мышления тяжело жить в истории как в пространстве уникального поступка уникальной личности. Он чувствует себя надежно, только копируя чей-то поступок, отождествляя себя с героем, который впервые совершил некий акт. То «впервые» оказалось удачным. Значит, если отождествить себя с тем временем и тем героем, можно гарантировать удачу и своего нынешнего проекта. Скажем, полинезийцы, отправляясь с острова на остров, убеждают себя, что это не они плывут, а тот человек, который впервые переплыл океан.
Архаический человек воспринимает историю как экологическую катастрофу. И новогодние ритуалы у всех архаичных народов — попытка возвращения в точку альфа, когда не было ни меня, ни космоса, когда мы еще не грешили и все еще было возможно.
Приходит весна, начинается новый жизненный цикл. И хочется все плохое оставить в прошлом, избавиться от груза ошибок, как бы отменить историю, начать все с начала. А началом всего, первой страницей космической истории был хаос. Соответственно, обновление жизни должно придти через погружение неудавшейся жизни, жизни, коррумпированной неудачами и грехами, в первобытный хаос.
Скоморошество, выворачивание всего наизнанку, смена социальных ролей, смешение мужского и женского, молодого и старого, было разрушением социального космоса, устоявшихся социальных ролей, стереотипов. А, значит, суматоха масляницы есть путь возвращения к докосмическому хаосу – возвращение на ту строительную площадку, на которой можно еще раз попробовать с нуля построить мир новый и, быть может, лучший. Собственно, «Интернационал» мог бы быть прекрасной святочной или масляничной колядкой: старый мир мы «разрушим до основанья, а затем мы наш, мы новый мир построим». Тут поистине «анархия - мать порядка».
Поэтому переодевания мужчин в женщин и наоборот – это своего рода языческая форма покаяния, выражение желания жить по-другому.
Но пришло христианство и принесло иные формы покаянного поведения: изменение не одежд, а сердец. Языческая лучинка на фоне евангельского солнца стала восприниматься не как источник слабенького, но света, а как источник вполне заметного чада…
Церковь понимала этот религиозный подтекст святочных или масленичных праздников. Скоморошество было альтернативой крещения и исповеди, ибо норовило обновить жизнь без покаяния - просто хохмами и переодеваниями...
Память об этом некогда серьезном религиозном языческом подтексте переодеваний повлекла за собой серьезное же, но уже негативное отношение к тому, что женщины надевают мужскую одежду.
И, кстати, нет тут никакой дискриминации именно женщины. Неодобрение «переодеваний» касается всех – независимо от пола. Все мы знаем, что порой приходится выслушивать женщине, если она заходит в храм в «мужских» брюках. Но вы попробуйте представить себе, а что пришлось бы выслушать мужчине, решившему зайти в храм в юбке!
Но духовенство сегодня ходит в «духовном платье»: в одежде, которую светские люди считают типично женской (даже ряса запахивается у нас на левую сторону, а не на правую, как у мужских рубашек). Как всегда при работе с Библией, тут неизбежен вопрос: отчего, на каком основании какие-то ветхозаветные установления мы воспринимаем буквально, а буквально соседние - считаем устаревшими. Напомню, что на той же странице Библии, где говорится «На женщине не должно быть мужской одежды, и мужчина не должен одеваться в женское платье», заповедано и следующее: «сделай себе кисточки на четырех углах покрывала твоего, которым ты покрываешься» (Втор., 22, 12). Так что если кто-то будет изгонять из храма девушку в брюках, я бы советовал к этому вышибале подойти с вопросом – «А на Ваших покрывалах в доме есть ли кисточки по углам?».
Ну, а что касается джинсов, то я вполне согласен с Валентином Распутиным, который с полной своей симпатией описывает женщину, что «сама одевалась хоть и не броско, но по моде, дав моде притереться в народе, приглядевшись, что в ней хорошо и что нет. Джинсы — да ведь это крепчайшая, хоть на камнях дери, ткань; эту моду давай сюда. Кожаные куртки пошли — да ведь кожа испокон была у нас в носке, забыли о ней по великой бедности, а миновала нужда, и о коже пора вспомнить» («Дочь Ивана, мать Ивана»)…

[marine]

ოდნავ დავხვეწავ სიას იმისა, თუ რისი "შიში" წარმოუდგენია ზოგიერთ მართლმადიდებელს მართლმადიდებლობის ნორმად:

1. შტრიხ კოდების
2. მსოფლიო საიდუმლო შეთქმულების
3. საიდენტიფიკაციო ნომრების
4. შელოცვების
5. კათოლიკურ ტაძრებში შესვლის
6. ტელევიზორის (აპელირება რომელიღაც "სტარეცის " "გამოცხადებაზე")
7. კომპიუტერის (მასში ვითომდა 666-ის არსებობის გამო)
8. ზღვაზე სიარულის, "სიშიშვლის" გამოჩენის საბაბით
9. ცეკვის (წარმართული გადმონაშთის)
10. სპორტის (წარმართული გადმონაშთის)
11. ახალი სტილის კალენდრის და პირველ იანვარს ახალი წლის აღნიშვნის
12. მუსიკის მოსმენის (შესრულების), კონცერტებზე, ბალეტზე, ოპერაში და სხვ. სიარულის
13. მოძღვართან შეუთანხმებელი ფიქრის (მონასტრული ტიპიკონის ხისტად გადმოტანის მოტივით)
14. დენ ბრაუნის კრეტინობის კითხვის და ეკრანიზაციის ყურების
15. ჰარი პოტერის კითხვის
16. საერო წიგნების კითხვის აუცილებელი კურთხევის გარეშე
17. სუნამოს დასხმის, თანამედროვე ჩაცმულობის და გალამაზების შიში (წარმართული გადმონაშთის მოტივით)
18. ღვთისმსახურების ენის მიზანშეწონილი რეფორმის მიმართ "შიში", (იკვეთება ენის საკრალიზაციის ნიშნებიც)
19. (ნებისმიერი ტიპის) იუმორის, ანეკდოტების თქმის ან მოსმენის
20. გოგონებში შარვლის ჩაცმის (მკვიდრდება აზრი, რომ შარვლის არჩაცმა მართლმადიდებლობაა)
21. ეკლესიაში სკამების დადგმის - მსახურებისას ერისკაცთათვის ჯდომის
22. ეროვნული კუთვნილების ქრისტიანობასთან შეუსაბამობის შიში (ეკლესიის წიაღში გამოიკვეთა მოძრაობა ე.წ. ბიზანტისტებისა...)

პ.ს.
პამპერსები ამოვიღე....მართალია მარიამი და მხევალი ნინო, რომ არა აქვს მას მასიური ხასიათი, თუმცა ამბიონიდან იქადაგა

პ.პ.ს.
რატომ არ გამახსენდა მართლა მაგ კუთხით...ყოჩაღ დავით

გამოდის, რომ სულმთლად დაშინებულები ვყოფილვართ და ეგაა..

[კანუდოსელი]

გამოდის, რომ სულმთლად დაშინებულები ვყოფილვართ და ეგაა..

მეც მაგას ვამბობ, რომ თუ ეს არ გვინდა, გავუსწოროთ თვალი რეალურ პრობლემას და ვთქვათ: ეს არ არის მართლმადიდებლობა

[კანუდოსელი]

ეს კურაევი რა ლუმინალივითაა, ნა ვსე სლუჩაი ჟიზნი


17. სუნამოს დასხმის, თანამედროვე ჩაცმულობის და გალამაზების შიში (წარმართული გადმონაშთის მოტივით)



- А косметика? Ведь всем известно, что современную женщину без косметики представить невозможно, а Церковь косметику, мягко говоря, недолюбливает!

- Ну причем тут отношение к косметике и отношение к женщине? С тем же успехом можно сказать, что Церковь унижает мужчин, потому что осуждает алкоголизм!
Но все же давайте разбираться.
Во-первых, в Православии настороженное отношение вообще ко всему, что искусственно (то есть сверхприродно, но не благодатно). Даже электрический свет вместо естественного солнечно-свечного, парафиновые свечи вместо восковых, вазилиновое масло в лампадах вместо оливкового, концертное пение неверующих наемников вместо пения верующих прихожан – все это своего рода «косметика», которая натирает нам душу… Церковным людям очень не нравятся даже усилители в храмах, усиливающие голос священника и звучание хора. Нетерпимы мертвые, искусственные цветы. Не должна звучать в храме магнитофонная запись церковного пения: пусть лучше звучит дребезжащий голос живой старушки, чем лазерная копия какого-нибудь диска патриаршего хора. Все должно быть живым.
Поэтому и косметика церковными людьми воспринимается как некая искусственная маска, штукатурка, налагаемая на лицо.
Во-вторых, храм – не место для лицедейства и лицемерия. Если человек пришел в храм – то к чему пудра и помада? Перед Богом надо стоять «голеньким».
В-третьих, женская косметика во все века была боевым раскрасом женщин, выходящих на тропу охоты на самцов. Но открывать в храме охотничий сезон на мужчин – это как-то не хорошо (ამან დაგლიჯა ). К храму лучше отнестись как к «заказнику». Это место, где человек может быть просто человеком, а не сексуально зависимым существом. Храм дает свободу от сексуального гнета, от необходимости постоянно с кем-то заигрывать.
Ну вот, вынес я приговор столь же суровый, сколь и справедливый… А теперь начну его смягчать.
Снова во-первых. Во-первых, косметика Евангелием… предписывается: "А ты, когда постишься, помажь голову твою и умой лице твое" (Мф 6,17). Считалось, что красивые волосы – это волосы блестящие, и для этого их смазывали маслом или жиром. Но в устах Христа это не косметический совет. Это совет духовный. Наша вера и так слишком шокирующе отлична от ожиданий мира сего. Поэтому не стоит по мелочам вступать с ним в конфликт. Не стоит слишком уж старательно подчеркивать нашу инаковость: ходить в черных одеждах, застегивать верхнюю пуговицу рубашки, с выражением постоянного благочестивого ужаса :D:D короткими межхрамовыми перебежками передвигаться по улицам городов…
Значит: если в твоем окружении принято умеренное пользование косметикой, если оно входит в правила приличия (нормы) в той среде, где живет и работает христианин, - то не стоит нарочито из нее выламываться.
Может ли быть святой женщина, которая постоянно использует косметику? Да! Пример - св. страстотерпица императрица Александра Федоровна (ჩვენს რეალობაში: თამარ მეფე და ქეთევან წამებული). Но для нее косметика была не выбором, который она в своей эмансипации сделала вопреки настояниям духовника, а следованием семейной и социальной традиции. Это была форма послушания, а не бунта. Императрица – лицо России. И это было лицо, обращенное к Европе. Европейцы не прочь были позубоскалить на тему русской «татарщины». Что ж, тем более первая семья России должна была даже в мелочах показывать, что европейские стандарты культуры и даже моды России не чужды, и разговаривать с нами надо как с равными, а не как с близлежащей колонией…
Бог взирает на сердце, а не на пудру. Так что важен мотив «окосмечивания». Да, Церковь отрицательно относится к таким изменениям внешности, которые призваны делать человека более сексуально привлекательным. Но представьте себе обычную школьную училку. Она вытаскивает себя из постели на полчаса раньше и почти не приходя в сознание, «на автомате», перед зеркалом, в которое в такую рань глаза еще не хотят смотреть, «работает над образом». Неужели она это делает ради своего удовольствия или ради флирта? В школе-то у нее только один мужик – да и тот военрук-пенсионер … Ясное дело, не за ним она идет ухаживать и не его идет поражать своим внешним видом. Просто в ее среде так принято, и она не хочет выделяться.
Если мотив такой, то в нет греха в ее нищей косметике. Она просто исполняет часть своего профессионального долга – ей нужно «быть в форме».
Что же касается запахов... В древней житийной литературе есть выражение о подвижниках: "уста их дышали постом". От людей высокой духовной жизни, даже если они давно были лишены возможности менять одежду и посещать баню, не исходит неприятных запахов . Так что можно надеяться на то, что если мы станем подражать им, нам тоже не понадобятся ни шампуни, ни зубные пасты. Но если мы еще не в той мере духовного возрастания - то лучше не отпугивать от себя людей.
В итоге у меня три совета на тему об одежде и косметике.
ძალიან მნიშვნელოვანი ადგილია ჩემი აზრით:Первый обращен к женщине, которая просто проходит мимо храма. В ее утренних замыслах посещения храма не было. Но вот проходила мимо и в сердце шевельнулось желание зайти. Одежда ее «нецерковная»… Что делать? – Зайти. Если женщина знает, что у нее такая одежда, что может вызвать нарекания прихожанок, и тем не менее заходит на минутку в храм ради молитвы о своих детях – то это своего рода исповедничество и юродство: готовность принять неприятности и оскорбления ради того, чтобы помолиться.
Второй совет к женщине, которая специально идет на службу. Ей я советую одеться «по-церковному». Нет, дело не в том, что если на вас будет юбка не того фасона, то Бог вашу молитву не услышит (არანაირი საკრალიზაცია აქ არ არის). Просто у св. Иоанна Златост есть удивительное выражение: «Таинство нашего ближнего». Таинство нашего спасения зависит от того, какой мы оставляли след в жизни тех людей, с которыми соприкасались. Ранили их или исцеляли.
Открою тайну: мы, церковные люди, больны. Больны мы своей не-православностью: молитвенное славословие не всегда течет само радостно и легко, часто к нему приходится понуждать себя. А в этом случае – «и выхода другого нет: если в душе не лежит Евангелие, то в эту пустоту надо положить Типикон (устав богослужения), тем более, что эта книга гораздо больше. И Типикон нужен Церкви. Дело не в нем, а в потере чувства духовной меры: относительности и вечности» .
Несколько часов держать свой ум в состоянии постоянной молитвенной сосредоточенности - очень трудно. «Мои мысли – мои скакуны». Только расслабился – и они ускакали прочь из храма, надо бежать за ними и возвращать. Конечно, человек отвлекается. Конечно, осуждает себя за эти отвлечения. И, конечно, ищет возможности оправдать хотя бы некоторые из них.
И так - на всех уровнях. Стоит бабушка, сама себя назначившая старшей дежурной по третьему подсвечнику справа, и всю службу играет в бесконечный пасьянс со свечками. Понимаете, она нашла дело, которым она сублимирует свою немолитвенность. В алтаре алтарники устраивают какую-нибудь бесконечную чистку кадила, а священники ведут умно-неотложный богословский разговор. На клиросе дьякон заводит профессиональный семинар с регентом о церковной музыке.
«Отмазки» можно любые найти, но все это будут попытки подменить дело тем, что святой Феофан Затворник называл «приделком». Дело одно, а приделков много. <---მაგარია
И тут нам предоставляется такой удачный повод заняться чем-то другим помимо молитвы.
А раз так – то зачем же задирать больных? Зачем давать повод ищущим повода? Зачем помогать впадать во грех?
Так что, идя в храм, лучше одеться так, чтобы твоя одежда не давала повода отвлекать от молитвы ни тебя самого, ни других людей.
Третий мой совет – к самим прихожанам. Снова представим первую ситуацию: женщина случайно проходила мимо храма и у нее появилось желание зайти. Но тут уже другая мысль остерегла ее: «Ты не так одета! Тебе туда нельзя!». Вопрос: какая из этих мыслей – от Бога, а какая – от лукавого? Кто позвал эту женщину в храм, а кто - отпугнул? Убежден, что мысль о посещении храма была от Господа, а другая, пугливая мыслишка – пришла «слева». Так зачем же нам-то становиться союзниками этого «левого»?
И еще нам очень важно помнить золотую формулу христианской этики: не я терплю – меня терпят. Все мы в Церкви только еле терпимы. Никто из нас не хозяин в храме. Домовладыка тут – Господь. Он позвал нас к Себе. Вспомним притчу о званых на царский пир (Мф. 22). Почетные гости не пришли. Царь тогда приказал позвать бомжей. Вот мы и есть эти бомжи.
Подобрали меня на Курском вокзале, обмыли, приодели, привели в царские палаты. Сижу я и млею: «Скажи кому из наших, где я сегодня оказался – не поверят! Подумать только: вот я - а вот царь... вот царь - а вот он я!». И вдруг нить этих моих сладких рефлексий прерывается. Входит новый гость. Так имею ли я право сказать на таком пиру при виде очередного гостя: «Да хтой-то там приперся! Государь, да ты глянь! Тут же только порядочные люди: ты да я, да мы с тобой! Это же Гришка с Павелецкого вокзала! Да он мне вчера бычок не оставил! И вообще он павелецкий, их в нашу приличную компанию брать нельзя, тут все только с Курского!».


Так что не надо в Церкви хозяйничать и изгонять из нее тех, кого позвал сам Владыка.

[leluka]

როგორც უფალი სამშობლოც ერთია ქვეყანაზედა.
მე ასე ვფიქრობ და სხვებისა არ ვიცი.

მეცა :მოკლეჭკუა:

[კანუდოსელი]

ოდნავ დავხვეწავ სიას იმისა, თუ რისი "შიში" წარმოუდგენია ზოგიერთ მართლმადიდებელს მართლმადიდებლობის ნორმად:

1. შტრიხ კოდების
2. მსოფლიო საიდუმლო შეთქმულების
3. საიდენტიფიკაციო ნომრების
4. შელოცვების
5. კათოლიკურ ტაძრებში შესვლის
6. ტელევიზორის (აპელირება რომელიღაც "სტარეცის " "გამოცხადებაზე")
7. კომპიუტერის (მასში ვითომდა 666-ის არსებობის გამო)
8. ზღვაზე სიარულის, "სიშიშვლის" გამოჩენის საბაბით
9. ცეკვის (წარმართული გადმონაშთის)
10. სპორტის (წარმართული გადმონაშთის)
11. ახალი სტილის კალენდრის და პირველ იანვარს ახალი წლის აღნიშვნის
12. მუსიკის მოსმენის (შესრულების), კონცერტებზე, ბალეტზე, ოპერაში და სხვ. სიარულის
13. მოძღვართან შეუთანხმებელი ფიქრის (მონასტრული ტიპიკონის ხისტად გადმოტანის მოტივით)
14. დენ ბრაუნის კრეტინობის კითხვის და ეკრანიზაციის ყურების
15. ჰარი პოტერის კითხვის
16. საერო წიგნების კითხვის აუცილებელი კურთხევის გარეშე
17. სუნამოს დასხმის, თანამედროვე ჩაცმულობის და გალამაზების შიში (წარმართული გადმონაშთის მოტივით)
18. ღვთისმსახურების ენის მიზანშეწონილი რეფორმის მიმართ "შიში", (იკვეთება ენის საკრალიზაციის ნიშნებიც)
19. (ნებისმიერი ტიპის) იუმორის, ანეკდოტების თქმის ან მოსმენის
20. გოგონებში შარვლის ჩაცმის (მკვიდრდება აზრი, რომ შარვლის არჩაცმა მართლმადიდებლობაა)
21. ეკლესიაში სკამების დადგმის - მსახურებისას ერისკაცთათვის ჯდომის
22. ეროვნული კუთვნილების ქრისტიანობასთან შეუსაბამობის შიში

[k@the]

ეს კურაევი რა ლუმინალივითაა, ნა ვსე სლუჩაი ჟიზნი

ყელი ვისაც ტკივა, იმათზეც წერს?

გაიხარე!
ჩავიკითხე ორივე თემა და გასაოცარია, ზუსტად იმავე ადგილებზე მეცინებოდა სადაც სიცილაკი გქონდა ჩასმული
განსაკუთრებით ეს ბოლო ნაწილი მომეწონა. კარგად უწერია!

Вот мы и есть эти бомжи.
Подобрали меня на Курском вокзале, обмыли, приодели, привели в царские палаты. Сижу я и млею: «Скажи кому из наших, где я сегодня оказался – не поверят! Подумать только: вот я - а вот царь... вот царь - а вот он я!». И вдруг нить этих моих сладких рефлексий прерывается. Входит новый гость. Так имею ли я право сказать на таком пиру при виде очередного гостя: «Да хтой-то там приперся! Государь, да ты глянь! Тут же только порядочные люди: ты да я, да мы с тобой! Это же Гришка с Павелецкого вокзала! Да он мне вчера бычок не оставил! И вообще он павелецкий, их в нашу приличную компанию брать нельзя, тут все только с Курского!».
Так что не надо в Церкви хозяйничать и изгонять из нее тех, кого позвал сам Владыка.

[თათარაშვილი]

15. ჰარი პოტერის კითხვის

კარგად გამეცინა

[G_I_O_R_G_I_]

21. ეკლესიაში სკამების დადგმის - მსახურებისას ერისკაცთათვის ჯდომის

ჩემი საყვარელი თემა
ვერ ვიგებ ამ თემას (შიშს)
1)მე არ ვიცი ეკლესია დღეს საქართველოში სადაც ზოგადად სკამი არ დგას.
2)რაც შეეხება სკამების დიდი რაოდენობით დადგმას ეკლესიაში.ეს პრაქტიკულად შეუძლებელია რადგანაც ეკლესიებში მოსიარულე მრევლის რაოდენობისა და ჩვენი ტაძრების არქიტექტურული წყობიდან გამომდინარე შეუძლებელია.არც ბევრი სკამი დაეტევა და მრევლის ნახევარს გარეთ მოუწევს ყურყუტი იმის გამო რომ ტაძრის ცენტრში ვიღაცას კომფორტულად უნდა სკამზე ჯდომა.

14. დენ ბრაუნის კრეტინობის კითხვის და ეკრანიზაციის ყურების
15. ჰარი პოტერის კითხვის

რაც შეეხება ამ თემას (შიშს) იგი შეგვიძლია უსასრულოდ განვავრცოთ რადგანაც არსებობს მსგავსი შინაარსის მრავალი გადაღებული ფილმი და დაწერილი წიგნი უბრალოდ ნაკლებადაა ცნობილი ჩვენთან.
ისე ერთ მაგალითს ვიტყვი რომელიც ჩემს დამოკიდებულებას გამოხატავს ამ თემის მიმართ.ერთი ჭადრაკის მასწავლებელი ამბობს რომ მოჭადრაკემ არ უნდა დაიბინძუროს თავი ზედმეტი სულელური ინფორმაციით რაც შემდგომში მას ხელს შეუშლის ჭადრაკის თამაშში.აქედან გამომდინარე ადამიანმა არ უნდა დაიბინძუროს თავი ყველა მსგავსი რელიგიურ თემაზე შექმნილი სისულელით რათა საცთურად და დაბრკოლებად არ ექცეს ადამიანს თავისი სულიერი ცხოვრების გზაზე.

[Misha Songulashvili]

ოდნავ დავხვეწავ სიას იმისა, თუ რისი "შიში" წარმოუდგენია ზოგიერთ მართლმადიდებელს მართლმადიდებლობის ნორმად:

1. შტრიხ კოდების
2. მსოფლიო საიდუმლო შეთქმულების
3. საიდენტიფიკაციო ნომრების
4. შელოცვების
5. კათოლიკურ ტაძრებში შესვლის
6. ტელევიზორის (აპელირება რომელიღაც "სტარეცის " "გამოცხადებაზე")
7. კომპიუტერის (მასში ვითომდა 666-ის არსებობის გამო)
8. ზღვაზე სიარულის, "სიშიშვლის" გამოჩენის საბაბით
9. ცეკვის (წარმართული გადმონაშთის)
10. სპორტის (წარმართული გადმონაშთის)
11. ახალი სტილის კალენდრის და პირველ იანვარს ახალი წლის აღნიშვნის
12. მუსიკის მოსმენის (შესრულების), კონცერტებზე, ბალეტზე, ოპერაში და სხვ. სიარულის
13. მოძღვართან შეუთანხმებელი ფიქრის (მონასტრული ტიპიკონის ხისტად გადმოტანის მოტივით)
14. დენ ბრაუნის კრეტინობის კითხვის და ეკრანიზაციის ყურების
15. ჰარი პოტერის კითხვის
16. საერო წიგნების კითხვის აუცილებელი კურთხევის გარეშე
17. სუნამოს დასხმის, თანამედროვე ჩაცმულობის და გალამაზების შიში (წარმართული გადმონაშთის მოტივით)
18. ღვთისმსახურების ენის მიზანშეწონილი რეფორმის მიმართ "შიში", (იკვეთება ენის საკრალიზაციის ნიშნებიც)
19. (ნებისმიერი ტიპის) იუმორის, ანეკდოტების თქმის ან მოსმენის
20. გოგონებში შარვლის ჩაცმის (მკვიდრდება აზრი, რომ შარვლის არჩაცმა მართლმადიდებლობაა)
21. ეკლესიაში სკამების დადგმის - მსახურებისას ერისკაცთათვის ჯდომის
22. ეროვნული კუთვნილების ქრისტიანობასთან შეუსაბამობის შიში

მოვითხოვ დაუყოვნებლივ იქნას ამოღებული მე-19 მუხლი. ეს მეტის მეტია

[leluka]

არც ერთი მანდ ჩამოთვლილთაგან არ მეშინია....უბრალოდ მაშინებენ მასეთი შიშით შეპყრობილი ადამიანები......why ?

[geoatak]

ზოგიერთი მართლმადიდებელი ადამიანის ცნობიერებაში შემოვიდა ისეთი სუროგატები, რაც თავისი არსით მართლმადიდებლობასთან ან ნაკლებ კავშირშია ან არანაირი კავშირი არ გააჩნია მასთან...მაგალითები ბევრია, ერთ ერთი ამათგანი ქვემოთ არის მოცემული, კერძოდ

რატომ ეშინია ზოგ მართლმადიდებელ ადამიანს:

1. შტრიხ კოდების...

კანდუსელ, შევეცდბი ყველა შენს მიერ დასმულ საკითხზე ჩემი აზრი გამოვთქვა. მაშ ასე, შენ წერ რომ:

...შტრიხ-კოდი არის კომპიუტერისთვის წასაკითხი და არა ადამიანისთვის...

ამ საკითხში ბოლომდე ვერ დაგეთანხმები, შტრიხ კოდი სწორედ ადამიანისთვისაა (ვაჭრობის სტიმულირებისთვისაა გამოგონებული) და კომპიუტერი, როგორც ყოველთვის, საქმეს უსუბუქებს ადამიანს ამ შემთხვევაშიც.

ლაზერული სკანერი გადის მასზე და შავ ხაზზე გასვლისას იძლევა 0-ს და თეთრზე იძლევა 1-ს, ანუ კოდის შიფრი სინამდვილეში შედგება არა 6-ების კრებულიდან, არამედ 0 და 1-ების კომბინაციით.

მაგრამ კომპიუტერი ხომ ადამიანი არაა, მისთვის საჭირო იყო სპეციალური ენის დაწერა, ანუ ადამიანისათვის გასაგები ასო-ციფრული ინფორმაცია უნდა გადასულიყო ე.წ ორობით სისტემაში - ნულებში და ერთებში. ხოლო შტრიხ კოდი რომ ადამიანსაც შეუძლია წაიკითხოს ეს ყველა EAN-13/1/PC ტიპის შტრიხ-კოდზეც ჩანს, ხაზების ბოლოში ციფრებია, რომლებიც სწორედ ამ ხაზებს შეესაბამება თავისი მნიშვნელობით.

... ჯერ ერთი იქ ყოველთვის არ არის სამი ექვსიანი, არამედ 2...

დიახ, მართალი ხარ, შტრიხ-კოდებში ყოველთვის არაა სამი 6, ზოგჯერ საერთოდ არაა (ან არაა აღმოჩენილი), მაგრამ ჩვენ ვსაუბრობთ ყველაზე უფრო პოპულარულ EAN-13/1/PC ტიპის კოდებზე, რომლებსაც თავში ბოლოში და შუაში აქვს სამი დამცავი ზოლი (სხვებთან შედარებით ოდნავ გრძელი). სწორედ ამ ზოლებს უწოდებენ "666"-ს. შტრიხ-კოდი ორ თანაბარ ნაწილადაა გაყოფილი, დააკვირდით მეორე სეტის ციფრებს (მარჯვენა მხარეს), თუ იქ ექვსიანს აღმოაჩენთ იგი ტყუპის ცალივით გავს დამცავ ზოლებს; რადგანაც შტრიხ-კოდი აგებულია "სარკის ეფექტზე", ამიტომ მხოლოდ და მხოლოდ მეორე სეტის ექვსიანები ჰგავს (როგორც შტრიხ კოდების შემქმნელი ამბობს) "666"-ს.

...6-ების გარდა არის სხვა ციფრებიც, მაგალითად 6498689456 ეს ციფრი შეიცავს სამ ექვსიანს მაგრამ რა შუაშია აქ 666?

ნაწილობრივ გეთანხმები, თუმცა იმსი თქმა რომ შტრიხ-კოდი უწყინარი ზოლებია არ შეიძლება. აი, საიტი სადაც საკმაოდ ობიექტურადაა ეს საკითხი განხილული; ვფიქრობ, რომ დღეს არსებული შტრიხ-კოდი (რომელიც შორსაა ხელისგან და შუბლისგან) არ წარმოადგენს ანტიქრისტეს ბეჭედს, თუმცა არის მოსამზადებელი ეტაპი მის მისაღებად.
http://www.av1611.org/666/barcode.html

...საქმე იმაშია რომ წმინდა წერილი დაწერილია სიტყვებით და შესაბამისი რიცხვებიც სიტყვებითაა გადმოცემული,ანუ 666 ქართულად პირდაპირი ტრადიციით რომ გვეთარგმნა იქმებოდა: ექვს-ას-სამოც-და-ექვსი
თავად ქართულშიც კი არ გვაქვს სამი გამეორება და მითუმეტეს ასეთი სიტუაციაა ბერძნულ ორიგინალში.

შენი ლოგიკით გამოდის, რომ "მხეცის რიცხვი" ყოფილა არა 666, არამედ ექვს-ას-სამოც-და-ექვსი, ანუ 6-100-60-6 ანუ 6100606, რაც იმდენად პირადული აზრია, რომ მასზე კამათი არ მიმაჩნია მართებულად.

...to be continued...

[KAIROS]

არსებული შტრიხ-კოდი რომელიც შორსაა ხელისგან და შუბლისგან

მდაა...

იმის გამო , რომ ჯეოტაკს მე იგნორი გამოვუცხადე (სანამ სიტვებს უკანა რ წაიღებს და ბოდიშს არ მოიხდის) უზრდელობისათვის, ჩემი პირადად და ემიგრანტების ზოგადად, გამიზნული თუ უნებლიე შეურაცხყოფისათვის ( რაზეც უცნაური სიჩუმეა მოდერების მხრიდან...), მე კანუდოსას ვუთმობ ამ კამათს, მისი თოფიქია და მისი პოსტია...

ასე რომ როგორც მაყურებელი, ვისურვებდი რომ

1) დამტკიცდეს რომ ის ორი გრძელი პარალელური ხაზი = 6 ს ( არის სხვადასხვა აზრები ) თუ არის უბრალო მსგავსება

2 ) დაიწეროს ყველა აზრი სიტყვა "

ექვს-ას-სამოც-და-ექვსი

" ებრაული თარგმანი არის თუ არა იგი რიცხვი ( ჩემი ინფორმაციით ეს არის ასოთა კომბინაცია, რომლიც რიცხვითი მნიშვნელობა უდრის 666-ს, მაგრამ ნიშნავს "მეუფე იუდეველთა"-ს...), ასევე არის სხვადასხვა აზრები ამ 666-ის ბერძნული დაწერის სტილის შესახებ... არ დავზუსტდები, თქვენ გააგრძელეთ

3) უნდა დაზუსტდეს, ის რომ "შუბლზე და ხელზე" მართლა პირდაპირი გაგებით, შუბლს და ხელს ნიშნავს და არა იმას, როგორც ეფრემ ასური ამბობს "შუბლი-გონია და ხელი-ქმედებაო"

...

დანარჩენს თქვენგან ველი,

იხარეთ,

კაიროსი!

[geoatak]

მდაა...

იმის გამო , რომ ჯეოტაკს მე იგნორი გამოვუცხადე (სანამ სიტვებს უკანა რ წაიღებს და ბოდიშს არ მოიხდის) უზრდელობისათვის, ჩემი პირადად და ემიგრანტების ზოგადად, გამიზნული თუ უნებლიე შეურაცხყოფისათვის ( რაზეც უცნაური სიჩუმეა მოდერების მხრიდან...), მე კანუდოსას ვუთმობ ამ კამათს, მისი თოფიქია და მისი პოსტია...

თავად თქვი რომ ჩემთან კამათს არ გააგრძელებდი და რომ თემას გიფუჭებდი, მე არა ვარ კომფლიქტური და თუ რამე აგრესიული ტონით ვთქვი, ეს გამოწვეული იყო პირველ რიგში შენგან. რას აღწევ არ მესმის, ყველგან გინდა რომ ცილი დამწამო?! მახსოვს ერთ ფორუმელს უთხარი რომ ეკონომისტთან შედარებით ღვთისმეტყველებაში უკეთესად ვერკვევიო (თქვი უფრო რბილად და გასაგებად, თუმცა ეხლა ზუსტ ციტირებას არ ვაპირებ). მე ეკონომიკასთან შენზე მეტი შეხება მაქვს და მინდა გითხრა, რომ არსებობს ტერმინი: "ტვინების გადინება." მართლა არსებობს, ხუმრობის გარეშე. ტვინების გადინება გამოწვეულია... ეს ისეთი საკითხია რაზეც ახლა მსჯელობას არ ვაპირებ, მე სწორედ ამას ვგულისხმობდი, რაც შენ როგორც მთელი ემიგრაციის შეურაცხოფა ისე გაიგე, თუმცა მე ვთვლი რომ შენ ხარ პიროვნება რომელიც... აღარ მინდა, ხომ თქვი რომ არ შემეკამათებოდი, არ გამოგვდის ჩვენ კამათი, მე არასოდეს არ ვეყრდნობი მარტო ჩემს ლოგიკას, შენი გამონათქვამები კი (ალბათ ჩემი გაუნათლებლობის თუ რა ვიცი რატომ) მე ყოველთვის მხოლოდ შენს კერძო, უარგუმენტო დასკვნებად მეჩვენება, აი ახლა მეკითხები:

დამტკიცდეს რომ ის ორი გრძელი პარალელური ხაზი = 6 ს ( არის სხვადასხვა აზრები ) თუ არის უბრალო მსგავსება

მაშინ როცა მე მიუთითე ლინკი სადაც მეცნიერულად ნაწილ-ნაწილ "დაშლილია და აწყობილია" შტრიხ-კოდი. რუსული ბრწყინვალედ იცი, მაგრამ თუ ინგლისურთან გაქვს პრობლემა არსებობს პროგრამა promt. უკანასკნელი ვერსიის ლინკები შემიძლია მოგაწოდო, თარგმენე ის სტატია და მერე თუ კიდევ გექნება მსგავსი შეკითხვები, მე ვეღარ გიპასუხებ, იმაზე უფრო გაშიფრულად მე საუბარი მიჭირს. სამწუხაროდ არ მაქვს სურათის აქაჩვის საშუალება (რაღაც უფლება ყოფილა ამისთვის საჭირო) თორემ უფრო დეტალურად ავხსნიდი. შენ ხომ მთლიანად წაიკითხე ჩემი სტატია, გაიხსენე შტრიხ კოდების ის სურათები . თუმცა შენი აზროვნების სტილი ჩემთვის ცნობილია: ქვეტექსტებს არ კითხულობ, მხოლოდ იმის გჯერა რასაც ხედავ (ეს სხვათა შორის შეურაცხოფა კი არა ჩემი აზრია შენს შესახებ და მეტი არაფერი)... მე არ მითქვამს შენთან საუბარზე უარი ეს შენ თქვი და შენვე დაარღვიე. რაც გინდა ის თქვი, მე ამ ფორუმში იმიჯის შესაქმნელად არ ვარ შემოსული

ჩემი ინფორმაციით ეს არის ასოთა კომბინაცია, რომლიც რიცხვითი მნიშვნელობა უდრის 666-ს, მაგრამ ნიშნავს "მეუფე იუდეველთა"-ს

ჩემი ინფორმაციითაც ასეა:
http://www.orthodoxy.ge/skhva/antiqriste_1.htm

P.S. მთლად ასეთი ბოროტიც არ ვარ და "ყველაფერს" ვხედავ, თუმცა არ მიყვარს პირში ქება, რა ვქნა ასეთი ვარ

[KAIROS]

თუმცა მე ვთვლი რომ შენ ხარ პიროვნება რომელიც

შენი გამონათქვამები კი (ალბათ ჩემი გაუნათლებლობის თუ რა ვიცი რატომ) მე ყოველთვის მხოლოდ შენს კერძო, უარგუმენტო დასკვნებად მეჩვენება,

შენი აზროვნების სტილი ჩემთვის ცნობილია: ქვეტექსტებს არ კითხულობ, მხოლოდ იმის გჯერა რასაც ხედავ

სამწუხაროა...

ახლა კი მართლა დავარღვევ დუმილს

1) ის პოსტი შენდამი არ ყოფილა დაწერილი , არამედ წერია როგორც მაყურებელმა გამოვთქვი აზრი
2) საოცარი გამონათქვამია, საუკეთესო თავდაცვა თავდასხმააო, ასეა მე გამლანძღე და მევე დამადანაშაულე, ყოჩაღ!

"ხელისჩაქნევის " სიცილაკი

ვუცდი კანუდოსელის პასუხს,

ასე, რომ სანამ არ დავწერ "ჯეოტაკ" , ნიშნავს, რომ არ ეხება მ ხ ო ლ ო დ ჯეოტაკს...