მართლმადიდებლობა თუ ფსევდო მართლმადიდებლობა პარამეტრები

[დათიკო]

ნათია

ეხლა ერთი კითხვა: თუ მარხვაში არ იკრძალება თანაცხოვრება, რატომ არ შეიძლება ჯვრისწერა?

პასუხი მარტივია
რათა თავიდან იყოს აცილებული ქორწილის თანამდევი პურმარილები და დროს ტარება
ასე ამბობს წმ. იოანე ოქროპირი

[ნათია]

დათიკო

რათა თავიდან იყოს აცილებული ქორწილის თანამდევი პურმარილები და დროს ტარება

მხოლოდ ეგ? საინტერესოა, მადლობა!

P.S. ნათლობა ხომ დაშვებულია მარხვაში?

[დათიკო]

KAIROS

არამედ ის რომ ამ გადაწყვეტილებას ეკლესია მორწმუნეებს არ თხოვს, არ აძალებს და არც არსებობს ამ "დაძალების" რაიმე კანონიკურ-თეოლოგიური არგუმენტი; როგორც იქნა ნაჩვენები არაერთხელ მეგობრების პოსტებიდან.

რა თქმა უნდა
არანაირი დაძალება ან აკრძალვა...

[Lenus]

დავით, ძალიან საინტერესოა, მაგრამ აი უკვე ვხედავ ლენუსს, შესაბამისად, ეს თემა გადაიზრდება ისევ იმ თემაზე კამათში

[guest]

უკაცრავად, მაგრამ ადრეც ამას არ ამბობდით? თიტქმის ზუსტად იმას, რაც დათიკომ დაწერა, რატომ მოხდა ამ საკიტხის უაზრო ესკალირება არ მესმის

რომელი ღვთისმეტყველების მობულბულე მე ვარ,მარა ადრე დავწერე რაც ჩემი სულიერი მამისგან ვიცი და სხვა არაფერია, რაც დათიკომ ბოლოს დაწერა და არც აქამდე იწერებოდა. რატომ მიდიოდა ბიტვა მაინც არ მესმის.

[ნათია]

staywhite
იგივეს წერდა აფხაზიც, კანუდოსიც ხომ?

[guest]

იგივეს, მე ყველა წავიკითხე, ოღონდ კადუნოსის ბოლო თუ ბოლოს წინა პოსტში ალექსანდრიელის ნათქვამი იყო. ეს საკიტხი ადრე უთემოდაც იხილებოდა ზნეობაში მგონი და იქიდანაც მახსოვს.

პ.ს. უბრალოდ, დათიკო სტილითაა ცნობილი თუმცა, არც იმ ბიჭებს დაუშავებიათ ცუდი არაფერი, შინაურულ ბაასში მოდის ხოლმე "ვააა, რაღა ვერ გაიგე" ასეთი ლაპარაკი და არ ღირდა ციკლში ტრიალი და ყვედრებანი უაზრო.

მე ეგ პრობლემა არ მაწუხებს , მამაო , თუმცა ვეცდები მორწმუნე ვიყო მაგრამ გაუგებრობებს ქონდა ადგილი , თორემ ალბათ ბევრისთვის საინტერესოა, ვისაც ეხება.

[KAIROS]

აკრძალვა კი მართლაც არ შეიძლებ

ეგაა მთავარი, ამაზე იყო კამათი, კანონი იყო თუ ღვაწლი

არის რაიმე წინსვლა? იმედია


კაიროსი!

[დათიკო]

KAIROS

ეგაა მთავარი, ამაზე იყო კამათი, კანონი იყო თუ ღვაწლი

მე სამწუხაროდ გვიან ჩავერთე დიალოგში.
მგონი გარკვეულია აყველაფერი, მაგრამ მე მაინც სხვაგვარ ფორმას მოვუძებნიდი 32 პუნქტში სანამ ჩავწერდი ამ საკითხს

[დათიკო]

ამ თემის აზრს საერთოდ ვერ ვხედავ.
კანუდოსელი
მგონი ზედნმეტია ეს თემა. თუ რამეს შესაბამის თემებში ვერ ამბობ თქვი, მაგრამ აქ ამ ორი საკითხის გაერთოანერბა არ მიმაჩნია მართებულად.
ერთი თემა სიტყვის ძალა
მეორე - ცოლქმრული ურთიერთობა მარხვისას
აქ ერთადერთი კავშირი ამ ორ თემას შორის არის ის რომ ორივე საკითXი ლენუსის გარშემო ტრიალებს და რატომღაც ეს თემაც ისე ჩანს თითქოს სათაურად ერქვას - კანუდისელი VS LENUS რაც არ მიმაჩნია სწორად და ჩვენი ფორუმისთვისაც შეუფერებელია.
ნება მომეცი დავხურო ეს თემა და დიალოგი შესაბამის თემებში გავაგრძელოთ

[Lenus]

ბიტვა მიდიოდა აი რის შესახებ:

ნორმა რომელია, და ეკლესიის პოზიცია რომელია.
ანუ, როგრო ჩამოყალიბდებოდა ნათქვამი, რა ქვეტექსტით.

და ორივე ერთნაირად ჟღერს, მაგრამ არის მომენტები, და მაინტერესებს დათიკო შენი აზრიც.

თუ ცოლ-ქმარს შორის თანხმობა არსბეობს, და მრუშობისკენ თავშეკავება არ უბიძგებს, ოჯახი იცავს მარხვის დღეებში.

მაგრამ, თუ ამ თავშეკავებამ, შეიძლება ერთერთი მეუღლე ღალატის ცოდვაში ჩააგდოს, ან ერთერთ მეუღლეს ჯანმრთლეობის გაუარესება მოჰყვეს, მაშინ არ შეიძლება თავშეკავება.

ეს ისეთი დეტალია, რომ ამას ჩაუღრმავებლად არ აქცევს მავანი ყურადღებას, და მე ამის გაშუქება მინდოდა სწორედ.

ანუ, ხვალ დაქორწინა ორი მართლმადიდებელი და იქყება ვთქვათ, დიდი მარხვა. მოძღვარი ხედავს, რომ ორივე მოწესრიგებულია, სულიერად მტკიცე და დიდი ხნის ნაზირები ადამიანები არიან და შეუძლიათ ამის ზიდვა, მაშინ ალბათ დაავალებს არა, რომ თავი შეიკავონ მარხვაში.

მაგრამ თუ ატყობს, რომ ერთ ერთი მეუღლე უარყოფითადაა განწყობილი, ან არ აქვს სათანადო გამცდილება, ან ჯანმრთელობა ხელ სუშლის, რასაც უცილობალად გამოარკვევს აღსარებისას, მაშინ ხელს შეუწყობს, ასეთი თავშეკავების შეჩერებას. ეს წმინდა პრაქტიკული მაგალითიდან რომ ავიღოთ.

ანუ, თავშეკავებისგან გათავისუფლება ხდება რაღაც მიზეზის გამო. დააკვირდით ყველა წმინდა მამის ნათქვამს და ასეა.

ანუ, საკითხი დგას, მიზეზი უნდა თავშეკავებას თუ ურთიერთობას? ანუ, თუ დამაბრკოლებელი ფაქტორი არ არსებობს, წყვილი თავს იკავებს? პასუხს მე ვხედავ რომ არის - კი.

და მე მეუბნებიან რომ პასუხი არის არა. და რომ წყვილს უნდა ჰქონდეს მიზეზი იმისთვის რომ თავი შეიკავოს. ანუ, მათი სურვილი, სულიერების მაღალი საფეხური და ა.შ.

ეს გასაგებია, რომ სურვილი უნდა იყოს, მაგრამ, რა ვუყოთ ჩვეულებრივ წყვეილებს? რომელთაც არ აქვთ არც საშიშროება მრუშობისა, არც ოჯახის დანგრევისა, არც ჯანმრთელობის გაუარესებისა?

ამაშია შეკითხვა, ჩემი აზრით რასაკვირველია.

[guest]

დათიკო ,

ბოდიში ოფისთვის, მე ამერია თემები თუ პოსტები გადმოიტანე, ვეღარ გავიგე და თუ ბოლო ვარიანტია,ბარემ ისინიც აქ მოაბი თორემ ნათიას აქაურ კითხვას და მამაოს პოსტს აგრეთვე აკადემიურობაში ვუპახუსე. მომიტევეთ.

[დეკ. ირაკლი]

რა კაი სახსნილო თემები შეგირჩევიათ!:D ერთი კვირა არ ვიყავი ქალაქში და მაშინ გაგახსენდათ ეს ურთიერთობები!

[kato_Bato]

მამა ირაკლი

რა კაი სახსნილო თემები შეგირჩევიათ!:D ერთი კვირა არ ვიყავი ქალაქში და მაშინ გაგახსენდათ ეს ურთიერთობები!

ფხუკ

[ნათია]

დათიკო
ეხლა ერთი კითხვა: თუ მარხვაში არ იკრძალება თანაცხოვრება, რატომ არ შეიძლება ჯვრისწერა?

ნათია

პასუხი მარტივია
რათა თავიდან იყოს აცილებული ქორწილის თანამდევი პურმარილები და დროს ტარება
ასე ამბობს წმ. იოანე ოქროპირი

დათიკო

მხოლოდ ეგ? საინტერესოა, მადლობა!

P.S. ნათლობა ხომ დაშვებულია მარხვაში?

[guest]

ლენუს,

"ჩვეულებრივ წყვილებს" მე პირადად იმათ ვუწოდებდი, ვისაც უფრო უჭირს ტავშეკავება, და ვინც ახერხებს , ისინი უფრო "არაჩვეულებრივნი" არიან. ჩემს თავზე არ ვლაპარაკობ, მხოლოდ ზოგადად. იმიტომაც, რომ ეგ ჩემთვის აქტუალური არ არის და რომ იყოს, მოძღვარს ავახსნევინებდი ზუსტად რა და როგორ.

მაგალითსაც გეტყვით საკუტარს. მე ჯვარი გვიან დავიწერე, ანუ უკვე ოჯახი რომ მქონდა მაშინ, და ჯვრისწერამდე მე თვითონ ვთხოვე მამა მარკოს, რომ მოეცა ჩვენთვის კურთხევა თუ რა ქვია ანუ მას დაემოწმებია ჩემი სურვილი, რომ ჯვრისწერამდე 40 დღე არ გვექნებოდა თანაცხოვრება და თან ვიმარხულებდით (მარხვის პერიოდი არ იყო, მე მოვითხოვე "დასჯის" მაგვარი , რომ ამდენი ხანი უჯვროდ ვცხოვრობდით). და არანაირი პრობლემა არ იყო, პირიქით, უკვე ორი შვილი გვყავდა და ჯვრისწერის შემდეგ კი თიტქოს უბიწოება გვქონდა, ისე ვიგრძენი სულიერად თავი, ასე რომ, ყველაფერი სურვილით და შეთანხმებით ხდება ალბათ სხვებთანაც ასეთ ინტიმურ ურთიერთობაში , რასაც ცოლ-ქმრის კავშირი ქვია და რაც არც თუ ისე სასურველია სამსჯავროზე წარსდგეს.

[დათიკო]

Lenus
შენი პოზიცია გასაგებია.
ერთ კორექტივს შევიტანდი:

მოძღვარი ხედავს, რომ ორივე მოწესრიგებულია, სულიერად მტკიცე და დიდი ხნის ნაზირები ადამიანები არიან და შეუძლიათ ამის ზიდვა, მაშინ ალბათ დაავალებს არა, რომ თავი შეიკავონ მარხვაში.

მოძღვარს არ აქვს უფლება ასეთი რამ დაავალოს.
ეს ეწინააღმდეგება სჯულის კანონსაც და მოციქულის სიტყვებსაც.
მას შეუძლია ურჩიოს წყვილს როგორ ჯობია. საბოლოო ჯამში კი ეს მხოლოდ ამ წყვილის გადასაწყვეტია.
აკრძალვა არ შეიძლება. არც ის რომ კურთხევა მისცეს (ამ შემთხვევაში ბრძანების ტოლფასი) მოძღვარმა თავშეკავების. თუკი წყვილი ამას გადაწყვეტს შეუძლია მივიდეს მოძღვართან და გაანდოს (ან საერთოდაც არ გაანდოს) ეს ამბავი.
მოძღვარმა კი უნდა უთხრას ის ამბავი, რომ არსებობს კანონების ამ საკითხის შესახებ და რომ მხოლოდ მათი გადასაწყვეტია ეს ამბავი.

მაგრამ რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, არავითად შემთხვევაში არ შეიძლება დამკვიდრდეს აზრი თითქოს მარხვაში თავშეკავება არ არის სათნო და აზრი არ აქვს იქნები თავშეკავებული თუ არა. უნდა იცოდეს ყველამ რომ თავშეკავებაში ყოველთვის მეტი მადლია!

ნათია

P.S. ნათლობა ხომ დაშვებულია მარხვაში?

აკრძალული არ არის, ყოველ შემთხვევაში მე ასე ვიცი.

[Lenus]

მე მოვვიყვან იმ ციტატას დათიკო, ლინკიდან რომელიც შენ მომაწოდე.
სხვათაშორის, ყველა ციტატა ვიცანი, ყველა მოიყვანეს ჩემმა ოპონენტებმა, ამგრამ ბოლოს, როცა ეს მოძღვარი დასკვანს აკეთებს, ალბათ გამორჩათ:

Таким образом, позицию Церкви можно выразить так – хорошо и полезно для души воздерживаться от супружеского общения во дни постов, но это не должно быть против воли одного из супругов. Насколько долго должно длиться это воздержание, решать не может никто, кроме их собственной совести.

ანუ, ეკლესიის პოზიციაა რომ სასარგებლოა და კარგი თავშეკვაება მარხვისას. მაგრამ ეს არ უნდა მოხდეს ერთი მეუღლის ნების წინააღდეგ მაინც.

მე მაინტერესებს, სად შევეწინააღდეგე ამას კონტრეტულად.

-------------------

რაც შეეხება, შენს კომენტარს, მოძღვარი მგონი უკეთ გაგვცემს პასუხს, ეს უკვე მოძღვრისა და მრევლის ურთიერთობებეის პერიპეტიებია.

მაგრამ რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, არავითად შემთხვევაში არ შეიძლება დამკვიდრდეს აზრი თითქოს მარხვაში თავშეკავება არ არის სათნო და აზრი არ აქვს იქნები თავშეკავებული თუ არა. უნდა იცოდეს ყველამ რომ თავშეკავებაში ყოველთვის მეტი მადლია

სწორედაც! ამაშია საქმე, და ეს უბრალოვდებოდა ამ რადმენიმე დღის განმავლობაში. და მტკიცებულებად მოგვდიოდა ის რომ თუ არაა თანახმა ერთი მეუღლე, მაშინ მარხვა არ შეიძლება. რაც პრინციპში არაა ამ აზრის გამამყარებელი არგუმენტი.

staywhite

"ჩვეულებრივ წყვილებს" მე პირადად იმათ ვუწოდებდი, ვისაც უფრო უჭირს ტავშეკავება,

არ ვიცი რატომ უწოდებ ასეთს. მაგრამ ტერმინოლოგიას შევეშვათ.

მე კიდევ ვიმეორებ შეკითხვას : წყვილი, რომელშიც ორივე მეუღლე თანახმაა და არც საშიშროება არ ემუქრება ოჯახის დანგრევის და არც ჯანმრთლეობის საფრთხეა, მარხულობს თუ არა?

აი ჩემი პირადი აზრი: თუ იკითხა მარტო ისეთი პოსტები ამ ფორუმზე რომ არაა საჭირო და სავალდებულო, არც მოინდომებს. და თუ ისე მივაწვდით, რომ სათნოა და სასარგებლო, და თუ მიზეზი არ გაქვს, უნდა იაკვებდე კაცი თავს, მაშინ შეიკავებს.

არ ვიცი გამიგეთ თუ არა, მაგრამ ჩემი ლიმიტი ამოვწურე. მეტს ვერ დავაწვრილმანებ.

------

ერთ რამეში თუ მეთანხმები დათიკო:
100%-იანი პოზიცია არ არსებობსო წამიკითხავს, და "ეხლა მაინც გაიგოს ზოგიერთმა" და ასეთი რეპლიკები რამდენად ლოგიკურია ამ თემაში? მითუმეტეს სადაც ასეთი ოდნავი სხვაობაა თურმე პოზიციებს შორის?

[დათიკო]

ერთიდაიგივეზე ვსაუბრობთ
არ ღირს დავად, რადგან ყველაფერი ნათელია.
მთავარია გვახსოვდეს:

არავითად შემთხვევაში არ შეიძლება დამკვიდრდეს აზრი თითქოს მარხვაში თავშეკავება არ არის სათნო და აზრი არ აქვს იქნები თავშეკავებული თუ არა. უნდა იცოდეს ყველამ რომ თავშეკავებაში ყოველთვის მეტი მადლია

[guest]

მე გავიგე, შენ რას "ითხოვ", მაგრამ ამომწურავად ვერავინ გიპასუხებს და არც არის აუცილებელი, რამეთუ ეს პირადი გადასაწყვეტია , ლენუს, ისევე როგორც შენ აღნიშნე, რომ შენ ისე აკეთებ, როგორც სულიერი მამა გირჩევს. ჩვენ ხომ ჩვენი სათნოებით გამოვჩნდებით და ჩვენი ცოდვებით განვისჯებით, ასე რომ სარწმუნოებრივი პოზიცია ცხადია ამ საკითხის მიმართ, დანარჩენი კი პირადი გადასაწყვეტია.

შენ ჯარი რომ ახსენე ამასწინათ, ანუ ჯარში თუა კაცი,მაშინ ხომ ხდება თავშეკავებაო, მეუხერხულება ამაზე საუბარი ცოტათი,მაგრამ პაწია არავინაა რომ საჩოთირო იყოს და გეტყვი: მაშინ უფრო ადვილია თავშეკავება, ვიდრე საყვარელ ადამიანთან მუდამ სიახლოვეში ხარ, პირველ შემთხვევაში კი სიძნელეს არ წარმოადგენს, მაგ დროს მონატრება ხდება პიროვნების და არა სარეცელის, ეგ მხოლოდ სიახლოვის დროს იჩენს თავს. აქაც პირადი გამოცდილებით ვამბობ და არაა გამორიცხული, ესეც პირადული შეხედულებების და განცდების ეფექტი იყოს, რაც ვთქვი.

მეც დავამთავრე