ლოცვის დროს სხვადასხვა ფიზიოლოგიური გამოვლინებები..., და არა მარტო... პარამეტრები

[*ნინო*]

გამარჯობათ,
რას ნიშნავს ლოცვის დროს მთქნარება და ცრემლის დენა ვინმე ხომ ვერ მეტყვით?
ლოცვის დამთავრების მერე გაურკვეველი სიმშვიდის გრძნობა?...

ჩემი აზრით ,ეს ბრძოლებია.ეშმაკი ყველანეირად ცდილობს,რომ არ ვილოცოთ.
მასეთი რაღაცეები ,მეც მემართება...

[ლილიანა]

მე კიდე მგონია რო საკიხის დაყენება ისე რო თითქოს ესაა და ეშმაკი გვებრძვის და ჩვენ საიდან იმოდენი ძალა გაუმკლავდეს მის საცდურსო უფრო მეტად გვიშლის და გვაბრკოლებს ლოცვისას ...
საქმე უფრო მარტივად არის და ყველაფრის თავი და თავი ჩვენი შინაგანი მოუმზადებლობა . ესე თუ გავართულეთ და ყველგან მესამე " სტიქიური ძალის " მქონე ეშმაკი დავინახეთ ეს ბრძოლები და ფიქრები უფრო მეტად დაგვღლის და დაგვაუძლურებს და უფრო ნაკლებ ძალას დაგვიტოვებს სწორი ლოცვისთვის .
ამიტომ მგონი რო უნდა დავმშვიდეთ ხოლმე მაგ დროს და დამდაბლებული გულით და შუმუსვრილი გონებით წარმოვთქვად ლოცვები

[mak]

ეჰ ნაცნობი მდგომარეობა... მთავარია არ მივცეთ უფლება რომ დაგვამარცხოს. ლოცვა და ლოცვა მთავარი ესაა ბავშვებო! და უფალი შეგვეწევა ყველაფერში.

[sergi_glaxa]

ჩემი აზრით ,ეს ბრძოლებია.ეშმაკი ყველანეირად ცდილობს,რომ არ ვილოცოთ.
მასეთი რაღაცეები ,მეც მემართება...

ისე არ ფიქრობ, რომ ასეთი ნათქვამიდან გამომდინარე ისე ჩანს, რომ ადამიანის მთქნარება, ძილი და ა.შ ეშმაკზე ყოფილა დამოკიდებული..და თუ მას ეს შეუძლია-ანუ აკონტროლოს სენი ფიზიოლოგიური გამოვლინებები-მაშინ ისეთ რამეს დაგმართებს რომ საერთოდ ვერ წახვალ ეკლესიაში...
მე ვფიქრობ რომ ძალიან "ძლიერს" ხატავთ ეშმაკს...

[leluka]

sergi_glaxa არა ბატონო საერთოდ უფლის ნების გარეშე არაფერი შეუძლია ბოროტს... მაგრამ ხშირად მიფიქრია ლოცვის დროს ცუდი რამ გამოდის

[*ნინო*]

ისე არ ფიქრობ, რომ ასეთი ნათქვამიდან გამომდინარე ისე ჩანს, რომ ადამიანის მთქნარება, ძილი და ა.შ ეშმაკზე ყოფილა დამოკიდებული..და თუ მას ეს შეუძლია-ანუ აკონტროლოს სენი ფიზიოლოგიური გამოვლინებები-მაშინ ისეთ რამეს დაგმართებს რომ საერთოდ ვერ წახვალ ეკლესიაში...
მე ვფიქრობ რომ ძალიან "ძლიერს" ხატავთ ეშმაკს...

ძილი და ძილის წინ მთქნარება ,ეს ფიზიოლოგიური მოვლენაა.ხოლო ლოცვის დროს მთქნარება ეშმაკისგანაა. მე ბევრისგან გამიგია და მათ შორის ჩემი მოძღვრისგანაც .ეშმაკი ყველანაირად გვებრძვის.

[sergi_glaxa]

ძილი და ძილის წინ მთქნარება ,ეს ფიზიოლოგიური მოვლენაა.ხოლო ლოცვის დროს მთქნარება ეშმაკისგანაა. მე ბევრისგან გამიგია და მათ შორის ჩემი მოძღვრისგანაც .ეშმაკი ყველანაირად გვებრძვის.

გასაგებია რომ ბევრისგან ბევრ რამეს ვიგებთ. და შენ როგორ ფიქრობ პირადად?

[ლილიანა]

შენ როგორ ფიქრობ პირადად?

სერგი მამები მართლაც წერენ ამაზე და მოდი უზენაესი სიმართლის გამხმიანებელის როლში ნუ გამოხვალ ....
ესე ალბათ მართლაც ესეა მაგრამ მამები ამაზე ამდენ საუბრის და ფიქრის ნაცვლად გვირჩევენ გუმოდგინებაზე ვიზრუნოთ გონების მოკრეფაზე ვიფიქროთ და ხშირი ლოცვით ხარვეზების გამოსწორებაც უფლის ნებით გამოგვივა

[*ნინო*]

გასაგებია რომ ბევრისგან ბევრ რამეს ვიგებთ. და შენ როგორ ფიქრობ პირადად?

საკუთარი აზრი ,ყველა თემასთან დაკავშირებით გამაჩნია.მე ვფიქრობ ,რომ ეს მართლა ბრძოლებია.
თან ლოცვის მერე ხომ წყდება მთქნარება და აშ.

[ლილიანა]

sergi_glaxa
აგრესიული ხარ სერგი
უბრალოდ მოჭრითი საუბრები ნუ გიყვარს
როცა ფიქრობ და წერ შემოინახე ხოლმე ერთი " ალბათ " ან " შეიძლება " ან ყველაზე კარგ ვარიანტში " იქნებ ვცდები " ეს შემოტევითი ფორმები რა ოხრობაა

[ლილიანა]

ლილიი მართლა ქორწილში ხომ დამპატიჟებ?

უხ რა
ნუ აოფებ თემას მიუბრუნდი : )

[tamara]

მთლად ასეც არაა -
მეც მქონდა რაღაც ანალოგიური ამბავი -

იყო დრო წირვის დროს ცუდად ვხდებოდი -
ჩემს ქმარს ლამის ხელით ვეჭირე -
რომ არ დავმჯდარიყავი წავიქცეოდი -
უჰაერობა და ქოშინი მაწუხებდა .
გამოვიდოდი გარეთ - არაფერი თითქოს.
როგორც კი წირვა დამთავრდებოდა - თითქოს არც კი ყოფილა არაფერი.
კარგად მახსოვს ის პერიოდი.

ახლა თითქოს აღარ ხდება ასე...

[კავკასიელი]

როცა სინანული გაქვს და საკუთარ ცოდვებს განიცდი არა მგონია რომ გონება გაგეფანტოს და მითუმეტეს რომ დამთქნარებამ შეგიშალოს ხელი.

[KAIROS]

შემოინახე ხოლმე ერთი " ალბათ " ან " შეიძლება " ან ყველაზე კარგ ვარიანტში " იქნებ ვცდები " ეს შემოტევითი ფორმები რა ოხრობაა

ეს ოქროს სიტყვებით უნდა დაიწეროს ფორუმის თავზე
..
კაი ხალხო, ახლა დამთქნარებას, დაცემინებას, თავის მოფხანას და სხვა ფიზიოლოგიურ რაღაცეებს ( არ დამაზუსტებინოთ ) როგორ შეიძლება მიანიჭოთ ცალსახად მისტიური მნიშვნელობა?

[კავკასიელი]

კაი ხალხო, ახლა დამთქნარებას, დაცემინებას, თავის მოფხანას და სხვა ფიზიოლოგიურ რაღაცეებს ( არ დამაზუსტებინოთ ) როგორ შეიძლება მიანიჭოთ ცალსახად მისტიური მნიშვნელობა?

[სარდიონ]

[07/09/2006] Марина спрашивает:

Здравствуйте дорогой батюшка!
Меня настораживает, что во время домашнего молитвенного правила, начинаю сильно зевать, особенно при молитве "Отче наш" и Символ Веры. Затем зевота пропадает. Это продолжается уже больше года. Как мне с этим бороться? Не бесовство ли это, не одержимость? Помогите справиться с такой напастью. Спаси Бог Вас!
С низким поклоном,
р.Б. Марина


Архимандрит Рафаил отвечает:

Марина! Можно не обращать на зевоту внимание, но если она вас беспокоит, то перед молитвой помажьте лоб и лицо маслом от лампады, а еще лучше маслом от святых мощей, которые можно достать в храмах. Помоги, Господи.

[სარდიონ]

В О П Р О С:

Когда я читаю молитвы любые "Отче наш...", "Богородица...", "Да воскреснет Бог ..." и другие, у меня начинается сильная зевота, рот прямо раздирает. Почему? Как от этого избавиться?

В О П Р О С:

Мы с мужем в Православии около месяца. Нам очень тяжело молиться. Я не могу дочитать предложение, как мои мысли меня уже куда-то унесли. Пробовала читать вслух, но не помогает. А с мужем еще сложнее. Когда начинает молиться, на него наваливается сон. Причем так сильно, что он стоя засыпает и падает. Но стоит ему прервать молитву, как сон сразу же проходит. Что делать? (3.07.04)

В О П Р О С:

Почему когда я читаю главную молитву Отче наш , то я всегда зеваю. Со мной что-то не так? (3.07.04)

О Т В Е Т:

Это искушение! Через подобное проходят многие.
Метод борьбы один, терпение и продолжение молитвословия не смотря ни на что. Само пройдет со временем!

Протоиерей Александр С.




С духом печали,- говорил он в последствии,- неразлучно действует и скука. Скука нападает на монаха около полудня и производит в нем такое страшное беспокойство, что несносны ему становятся и место жительства, и живущая с ним братия, а при чтении возбуждается в нем какое-то отвращение, и частая зевота, и сильная алчба. По насыщению чрева демон скуки внушает монаху помыслы выйти из келии и с кем-нибудь поговорить, представляя, что не иначе можно избавиться от скуки, как непрестанно беседуя с другими. И монах, одолеваемый скукой, подобен пустынному хворосту, который то немного остановится, то опять несется по ветру. Он, как безводное облако, гонится ветром.

Сей демон, если не может извлечь монаха из келии, то начинает развлекать ум его во время молитвы и чтения. Это - говорит ему помысл - лежит не так, а это не тут; надобно привести в порядок, и это все делает для того, чтобы ум сделать праздным и бесплодным.

Болезнь сия врачуется молитвою, воздержанием от празднословия, посильным рукоделием, чтением слова Божия и терпением, потому что и рождается она от малодушия и праздности и празднословия.

http://www.sacrum.ru/Christ/serafim.htm

Иные любители светского чтения все ночи проводят в этом занятии, но они же как только возьмутся за духовную книгу, то начинается зевота, потягота и кончается тем, что книга откладывается до будущего времени. Все это совершается по действию невидимого нами злого духа, который денно и нощно ищет погибели души нашей.

Старец Антоний Афонский

человек во время молитвы испытывает особое противодействие незримой силы, воздействующей на его сердце. Человек может заниматься с желанием каким угодно делом, но как только он становится на молитву (здесь речь не о тех, кто дышит молитвой как воздухом, а о тех, кто не имеет внутреннего озарения от молитвы, душою не готов к ней), ему сразу же не по себе, тут же появляется немощь организма, начинается зевота или тянет в сон, приходят разные отвлеченные мысли. Закончил человек молиться - и опять чувствует себя бодро, как ни в чем не бывало. Многие люди могут сказать, что для них лучше выполнять любую тяжелую работу, чем молиться. Хотя те, кто вкусил сладость молитвы, для кого молитва - это беседа с Богом, не перестают свидетельствовать, что для их души Hет большей радости, большего блаженства и мира, чем то, что они ощущают во время молитвы. Почему такой контраст между опытом одних и других? Людям, внутренне еще не готовым к молитве, как невыносимо трудно бывает находиться в храме во время богослужения!

[nino_ni]

ვისთვის სასაცილოა ეს თემა,ვისთვის არა მეც მჭირს ხოლმე მთქნარება ან ყურების დახშობა ლოცვის დროს.თუმცა ეს ყველაფერი ადრე იყო,ეხლა იშვიათად..
რომ ვთქვა,ამან რამე განსაკუთრებული გავლენა იქონია მეთქი მოვიტყუები არანაირად არ შეუშლია ხელი

[სარდიონ]

Беседы на Соборное послание святого апостола Иакова
священник Олег Стеняев


А помолиться надо — немощь какая-то одолевает, зевота. И человек думает: что же это такое? Весь день бегал, кричал, шумел, а только стал на молитву — уже немощь, зевота... Сразу начал о каких-то делах вспоминать. Кончилась молитва — опять часа три сидит на кухне, разговаривает; и энергия появляется, и спать расхотелось. Силы есть и телевизор посмотреть, и знакомым позвонить.

Но разве все это не доказывает каждому из нас ту очевидную истину, что духовная борьба — удел каждого человека. Духовная брань — это реальность нашей жизни. Апостол говорит: наша брань не против крови и плоти, но против начальств, против властей, против мироправителей тьмы века сего, против духов злобы поднебесной (Еф. 6, 12).






Батюшка, скажите пожалуйста, почему когда люди зевают в храме, они крестят рот. С чем это связано и надо ли так делать?


В этом - испорченное подражание здоровой древней традиции. Древние подвижники подмечали, что иногда на молитве нападает сонливость, и что она связана не только с недосыпанием, но и с неким воздействием демонических сил. Вот почему они крестили уста, когда нападала зевота. Но только это нужно делать до, а не во время, то есть не надо крестить свой открытый рот.

[tamara]

ვისთვის სასაცილოა ეს თემა,ვისთვის არა მეც მჭირს ხოლმე მთქნარება ან ყურების დახშობა ლოცვის დროს.თუმცა ეს ყველაფერი ადრე იყო,ეხლა იშვიათად..

მეც.
უჰაერობამ და ცუდად ყოფნამ გამიარა -
სამაგიეროდ ახლა ვქანაობ...

როცა ლოცვას ყურადღებით ვკითხულობ და სხვა ვერაფერს ვამჩნევ გარშემო,
უცებ ვიჭერ ჩემს თავს იმაზე,
რომ რითმულად ვირწევი...

სახლში კიდევ არა უშავს.
აი ერთხელ წირვაზე კი, როცა ყურადღებით ვუსმენდი ლოცვებს
(და ვერ ვამჩნევდი რა ხდებოდა გარშემო)
უცებ მუჯლუგუნი მითავაზა ჩემმა ქმარმა -
გაჩერდი გოგო, საქანელა ხომ არ ხარო.

როცა იმაზე ვფიქრომ რომ არ ვიქანაო -
მაშინ ლოცვას ვეღარ ვუსმენ ყურადღებით - სამაგიეროდ ვდგავარ შტიკივით..

ალბათ გამივლის ეგეც.