ლოცვის დროს სხვადასხვა ფიზიოლოგიური გამოვლინებები..., და არა მარტო... პარამეტრები

[nino_ni]

tamara

მეც.
უჰაერობამ და ცუდად ყოფნამ გამიარა -
სამაგიეროდ ახლა ვქანაობ...

როცა ლოცვას ყურადღებით ვკითხულობ და სხვა ვერაფერს ვამჩნევ გარშემო,
უცებ ვიჭერ ჩემს თავს იმაზე,
რომ რითმულად ვირწევი...

სახლში კიდევ არა უშავს.
აი ერთხელ წირვაზე კი, როცა ყურადღებით ვუსმენდი ლოცვებს
(და ვერ ვამჩნევდი რა ხდებოდა გარშემო)
უცებ მუჯლუგუნი მითავაზა ჩემმა ქმარმა -
გაჩერდი გოგო, საქანელა ხომ არ ხარო.

როცა იმაზე ვფიქრომ რომ არ ვიქანაო -
მაშინ ლოცვას ვეღარ ვუსმენ ყურადღებით - სამაგიეროდ ვდგავარ შტიკივით..

ალბათ გამივლის ეგეც.

საინტერესო შესახედავი იქნებოდი
ხო,ნუ არის მასეთი რაღაცეები რაც ხელს გიშლის მაგალითად ქანაობა ( ) ,მთქნარება,უჰაერობა და ა.შ
საშიში არაფერია...დროებითია და გაივლის (ესეც წამალი)

[nana_007]

უჰაერობამ და ცუდად ყოფნამ გამიარა -
სამაგიეროდ ახლა ვქანაობ...

თამარ,

თუ გულით ლოცულობ, გინდა იქანავე და გინდა იყანყალე , ეგ არაფერი

ისე, მუსლიმნების და ებრაელების ლოცვის რიტუალი მინახავს და ქანავი მგონი იქ აბეზალოვკაა დაჟე

[Warrior]

არა ხალხნო თქვენ ვერ მიმიხვდით, აქ არ არის დაღლისმიერ მთქნარებაზე საუბარი... არც მწოლიარე ლოცვაზე... და არც ჩვეულებრივ(სიტყვიერ) ლოცვებზე... თუმცა იგივე ხდება სიტყვიერ ლოცვისასაც...

ლაპარაკია სრულიად ფხიზელზე, მთელი გულით და სულით ლოცვაზე და ზოგჯერ სიტყვიერ და ზოგჯერ უსიტყვო ლოცვაზე... თუ მთელი გულით და სულით არ არის ლოცვა მაშინ არც ცრემლია და არც მთქნარება... და კიდევ ერთი რამ ამ პერიოდში დრო ძალიან სწრაფად გადის.... შეიძლება გეგონოს რომ ცოტა ხანი ილოცე და ნახავ რომ ნახევარი საათი ან ერთი საათი გავიდა... კიდევ ერთი რამ მთქნარება და ცრემლი თითქმის ყოველთვის ერთმანეთს ემთხვევა...

აქ რაღაც სხვა რამესთან გვაქვს საქმე ეს არ არის წმინდა ფიზიოლოგიური ფენომენი, ანუ ჟანგბადის ნაკლებობა...

ძალიან გთხოვთ ვინც არ იცის რაზე მაქვს საუბარი ნურაფერს დაწერთ...

[ლილიანა]

ლაპარაკია სრულიად ფხიზელზე, მთელი გულით და სულით ლოცვაზე და ზოგჯერ სიტყვიერ და ზოგჯერ უსიტყვო ლოცვაზე... თუ მთელი გულით და სულით არ არის ლოცვა მაშინ არც ცრემლია და არც მთქნარება... და კიდევ ერთი რამ ამ პერიოდში დრო ძალიან სწრაფად გადის.... შეიძლება გეგონოს რომ ცოტა ხანი ილოცე და ნახავ რომ ნახევარი საათი ან ერთი საათი გავიდა... კიდევ ერთი რამ მთქნარება და ცრემლი თითქმის ყოველთვის ერთმანეთს ემთხვევა

ლოცვის დროს გამოხატული ჩვენებები შეგრძნებები და ა.შ. მამათა სწავლებებს თუ მივყვებით უნდა გაუზიაროთ მოძღვარს გამოცდილ მოძღვარს და ის გეტყვით თუ რა რას უნდა მიაწეროთ

ძალიან გთხოვთ ვინც არ იცის რაზე მაქვს საუბარი ნურაფერს დაწერთ...

ასე რომ თუ გსურთ მსჯელობის თავისუფლება წაართვათ თითოეულ უზერს ამის საუკეთესო გამოსავალი ის არის რო კონკრეტული პასუხის ძიება კოკრეტულად ამ შემთხვევაში ( მოძღვართან ) დაიწყოთ

[nana_007]

ძალიან გთხოვთ ვინც არ იცის რაზე მაქვს საუბარი ნურაფერს დაწერთ.

->

ასე რომ თუ გსურთ მსჯელობის თავისუფლება წაართვათ თითოეულ უზერს ამის საუკეთესო გამოსავალი ის არის რო კონკრეტული პასუხის ძიება კოკრეტულად ამ შემთხვევაში ( მოძღვართან ) დაიწყოთ

[სარდიონ]

როცა ლოცვას ყურადღებით ვკითხულობ და სხვა ვერაფერს ვამჩნევ გარშემო,
უცებ ვიჭერ ჩემს თავს იმაზე,
რომ რითმულად ვირწევი...

სახლში კიდევ არა უშავს.
აი ერთხელ წირვაზე კი, როცა ყურადღებით ვუსმენდი ლოცვებს
(და ვერ ვამჩნევდი რა ხდებოდა გარშემო)
უცებ მუჯლუგუნი მითავაზა ჩემმა ქმარმა -
გაჩერდი გოგო, საქანელა ხომ არ ხარო.

ქანაობა ლოცვისას ერთი მხრივ კარგი ნიშნია.
კერძოდ, გათიშვა გარესამყაროდან და კონცენტრირება ლოცვაზე.
მკითხველი ტექსტს კითხულობს რიტმულად და სმენის დროს ხდება რიტმზე აყოლა, ერთგვარი ექსტაზური მდგომარეობა.
მეორეს მხრივ იმაზე მეტყველებს რომ სრულყოფილად მაინც არ ხდება კონცენტრაცია ლოცვაზე და ქვეცნობიერი
უკონტროლოდ რჩება, რაც მიზეზია რიტმული რწევისა.
მართალია, ეს არის ეტაპი, რომელიც უნდა გაიარო.
საზოგადო ლოცვისას სხვისი ყურადღების მიქცევა რიტმული მოძრაობით უკვე პრობლემაა.
ლოცვაზე ქანაობენ ბერძნებიც, ათონზე(ზოგგან), ისინი ერთგვარ რიტმულ მოძრაობაში არიან(ლოცვით ექსტაზში) წირვა-ლოცვის დროს.
ასევე ათონზე ზოგგან ტაძრებში ლოცვის დროს რიტმულად არწევენ დიდ ჭაღს.

"Раньше эти люстры сами раскачивались, это было живое свидетельство присутствие Духа Святого. В Книге Деяний Святых апостолов сказано, что когда в Сионской горнице сошел Дух Святой на апостолов, горница поколебалась. И когда впоследствии апостолы служили Евхаристию, то стены и люстры начинали колебаться. Есть свидетельства, что когда служили Иоанн Златоуст, Василий Великий, то люстры тоже колебались. А потом, когда народ уже стал слабый духом, и не стало такой ревности у христиан, люстры в храме перестали качаться. Раньше действенно присутствовала благодать Святого Духа, это свидетельствовало о том, что Господь слышит и принимает молитву, а теперь в знак этой радости монахи сами раскачивают люстры, потому что сердце человека настолько захолодело, что его надо разогревать. Но бывает так, что и в наши время случаются малые колебания."

თამარ,

თუ გულით ლოცულობ, გინდა იქანავე და გინდა იყანყალე , ეგ არაფერი

ისე, მუსლიმნების და ებრაელების ლოცვის რიტუალი მინახავს და ქანავი მგონი იქ აბეზალოვკაა დაჟე

მუსულმანებტან "აბეზალოვკა" არაა , წესები უკრძალავთ ლოცვისას მოძრაობას, მაგრამ ბევრგან მიღებულია და ტრადიციულიც.

[tamara]

ერთი საინტერესო სტატია მაქვს წაკითხული -
მგონი ეკლესიის რომელიღაც ჟურნალში იყო -

შეისწავლეს ადამიანის ტვინი და მისი ფიზიოლოგია
ლოცვის დროს -
და აღმოჩნდა, რომ ენცეფალოგრამაზე დაფიქსირდა ტვინის განსხვავებული რიტმი ლოცვისას.
ანუ ეს ყოფილა ტვინის ისეთი მდგომარეობა, როცა არც ძილია და არც ღვიძილი.
ასეთი რითმი თურმე ჰქონიათ ჩვილ ბავშვებს.

ანუ ბოლოს იყო სიტყვები სახარებიდან -
იყავით ვითარცა ჩვილებიო...

http://galactic.org.ua/Prostranstv/n-0.htm

МОЛИТВА КАК ОСОБОЕ СОСТОЯНИЕ СОЗНАНИЯ
Сенсационное открытие ученых Института имени В.М. Бехтерева ЛАБОРАТОРИЯ ПРОСТРАНСТВ
galactic.org.ua
ЧЕЛОВЕК




На недавней всемирной конференции, проходившей в Аризонском университете США под названием «Последние достижения науки о сознании», были опубликованы тезисы питерского ученого, доктора биологических и кандидата медицинских наук, президента Санкт-Петербургской ассоциации психопунктуры, заведующего лабораторией психофизиологии Психоневрологического института им. В.М. Бехтерева профессора В.Б. Слезина и кандидата медицинских наук И.Я. Рыбиной.


В этих тезисах, вызвавших заметный интерес ученых многих стран и научных направлений, говорится об открытии необычного (уникального) феномена – особого состояния человека во время молитвы. Подробнее об этом научном открытии мы попросили рассказать нашему корреспонденту одного из авторов этого исследования В.Б. Слезина.

– Валерий Борисович, что натолкнуло вас на открытие этого феномена?
– Многие годы в практике лечения функциональных невротических расстройств, то есть неврозов, применяется метод самогипноза, или, как мы его еще называем, медитация. Этот метод, по мнению специалистов, дает неплохие результаты. Мы решили в своей лаборатории исследовать, какие процессы происходят при этом в коре головного мозга. Сняли электроэнцефалограмму и обнаружили, что во время медитации в коре головного мозга включаются механизмы возбуждения. И в один прекрасный момент мы задались вопросом: а что происходит с мозгом, когда человек молится?..

– Некоторые последователи различных школ йоги утверждают, что медитация – та же молитва, то же общение с Богом.
– Это далеко не так, как выяснили мы в своих исследованиях. Для чистоты эксперимента мы пригласили настоятеля одного из монастырей и записали его электроэнцефалограмму во время молитвы. Результат нас ошеломил. Мы обнаружили, что в полном сознании в молитвенном состоянии православного священнослужителя электроэнцефалограмма показывала полное выключение коры мозга… Человек сидел и молился, но у него полностью отсутствовал электрический импульс, свидетельствующий о работе коры головного мозга. То есть мы наблюдали состояние полного отключения мозга при ясном сознании. Мы назвали этот феномен четвертым состоянием человека. До нашего открытия наука знала три состояния сознания человека: бодрствование, медленный и быстрый сон, которые отличаются друг от друга характерами электрических импульсов в коре. Теперь нам стало известно и еще одно состояние – полное отключение электрической активности коры головного мозга при полном сознании.

– Валерий Борисович, мне довелось познакомиться с одной удивительной женщиной, прихожанкой Свято-Троицкого собора Александро-Невской лавры, которая рассказала удивительную историю из своей жизни. Она умирала от рака в больнице, врачи на ней поставили крест, но ей не давала покоя мысль о судьбе ее детей… И она стала день и ночь взывать к Богу и просить исцелить ее ради детей… И свершилось чудо – она поправилась, выздоровела, воспитала своих детей и, естественно, непрестанно благодарит Господа… Как вы думаете, в чем секрет целительных свойств молитвы? Для верующего – Бог услышал и исцелил – это ясно. А для ученого-материалиста?
– Как показывают исследования, электроэнцефалограммы бодрствования и быстрого сна идентичны. Теперь мы обнаружили, что происходит полное отключение коры как во время медленного сна, так и во время молитвы. Получается, что молитвенное состояние так же свойственно и необходимо человеческому организму, как и три ранее известных нам. Ведь в жизни человека наблюдаются переходы одного состояния сознания в другое, существуют системы торможения, отключения… Когда в жизни человека по его воле отсутствует необходимое для него четвертое физиологическое состояние мозга, то, видимо, происходят какие-то негативные процессы. Ведь обратите внимание, что характерной чертой для подвижников церкви, монахов-старцев является умиротворенное состояние души…

– Да, во время богослужения священник не раз возглашает: «Мир вам!» То есть он желает нам мирного состояния души…
– Видимо, без внедрения в практику молитвенного состояния этого мирного устройства в душе нам трудно достигнуть. Отсюда и целительные свойства молитвы.

– Всякая ли молитва сопровождается именно таким состоянием коры головного мозга? Была ли у вас возможность исследовать деятельность мозга во время молитвы представителей других конфессий, вероисповеданий?
– Мы записывали электроэнцефалограмму католического священника. Здесь такого полного отключения коры мы не наблюдали, хотя тенденция сохранялась. Сам он признал, что православные христиане более сильные молитвенники, что только здесь сохранилась практика (непрерывной) Иисусовой молитвы среди монашествующих. Мы приглашали мусульманского священнослужителя, представителя протестантской церкви, но они не отозвались на наши предложения.

Во время настоящей молитвы происходит уход от реальности, что приводит к разрушению патологических связей. Уходя от мира, от образов патологии, человек способствует своему выздоровлению. Четвертое состояние – это путь к гармонии.

Наши исследования дали нам возможность сделать еще некоторые открытия. Так, мы выяснили, что уныние, рок-музыка уводят человека от состояния гармонии, также вызывая в коре мозга электрические импульсы, близкие к эпилептическому припадку.

– Можно сказать, что четвертое состояние противостоит разрушающей силе современной массовой культуры?
– Раз мы живем на планете Земля, где существуют, как мы выяснили, четыре физиологических состояния человека, то они все и должны чередоваться в жизни человека. Отсутствие одного из них нарушает гармоничное развитие человека, приводит его к деградации, болезни. Поэтому я осмелюсь утверждать, что четвертое состояние позволяет или помогает человеку оставаться человеком!

Валентина КАЗАК,
Журнал "Русский дом" № 7 за 1999 год. Санкт-Петербург

--------------------------------------------------------------------------------

ნახეთ რა მაგარი სტატია ვნახე ინტერნეტში!!!!!

[nana_007]

მუსულმანებტან "აბეზალოვკა" არაა , წესები უკრძალავთ ლოცვისას მოძრაობას, მაგრამ ბევრგან მიღებულია და ტრადიციულიც.

ყურანის კითხვის დროს ქანაობენ , სარდიონ... ჩემი განმარტება იყო არასწორი თორემ ლოცვის დროს ე.წ. ნამაზ-ს რომ აკეთებენ (ძირითადად ცხვრის ტყავზე ან ნაჭრის ქვესაგებზე), მაგ დროს სრულიად განსაზღვრული მოძრაობები აქვთ: ადგომა, მუხლებზე ჩოქვა, "მეტანია", აღმართვა მერე და ა.შ. მაგრამ ყურანის კითხვის დროს მედრესებში მოსწვლეები იმენა ქანაობენ... ალბათ იზეპერიბენ , რა ვიცი...

[Tamari15]

საღამო მშვიდობისა, მე ახალი ვარ. თუ ვინმე ხართ აქ მითხარით კაი?

[Warrior]

leluka,
..............
სხვათაშორის მამა გაბრიელს დაუსვეს ასეთი კითხვა და მან უპასუხა რომ არ ეტყოდა რას ნიშნავდა ეს.
..............

შეგიძლია ამის შესახებ უფრო დაწვრილებით გაიხსენო რატომ არ უპასუხა მამა გაბრიელმა ამ კითხვას? ან სად ეწერა ეს?

[tamara]

რუსულ სტატიაში პრინციპში არის მაგაზე პასუხი -
მათ სუფთა მატერიალისტური, არარელიგიური თვალთახედვიდან ჩაატარეს გამოკვლევები და
ნახეს, რომ ლოცვის დროს ორგანიზმში - "რაღაც ნამდვილად ხდება"
ანუ ტვინი გადადის რაღაც განსაკუთრებულ ნახევრად-ძილ -ღვიძილ და ნეტარ მდგომარეობაში - და ამ დროს
სავარაუდოდ რეფლექსურად ირთვება ხოლმე მთქნარება- ძილიანობა - ვინაიდან ეს მდგომარობა არაა სიფხიზლე - და არც ძილია ამავ დროს....
ეს ჰარმონიული, გაწონასწორებული მდგომარეობაა... ჰარმონია კი არის პირველ რიგში ჯანმრთელობა:
- როცა ემოციურად გონებაში გვაქვს ჰარმონია - მაშინ ყველა ორგანო მუშაობს სწორედ და მწყობრშია ხოლმე... ეს იგივე ჯანმრთელობაა...

საინტერესო ისიცაა, რომ თურმე კათოლიკე მღვდელს იმდენად არ აქვს ეს ღრმად წარმოდგენილი.

და კიდევ - მძიმე როკი თურმე პირიქით იმდენად აღაგზნებს ტვინს და ისე არღვევს ამ ჰარმონიულობას, რომ ტვინი ეპილეფსიამდე მიჰყავს..
ფაქტიურად გაეცა ყველა კითხვას პასუხი!

[KAIROS]

გამოკვლევები

თამარ, ეგ ჯერ კიდევ დასამტკიცებელია, და ასე ერთგვარად ვერ ვიტყვით, რომ

ანუ ტვინი გადადის რაღაც განსაკუთრებულ ნახევრად-ძილ -ღვიძილ და ნეტარ მდგომარეობაში - და ამ დროს
სავარაუდოდ რეფლექსურად ირთვება ხოლმე მთქნარება- ძილიანობა - ვინაიდან ეს მდგომარობა არაა სიფხიზლე - და არც ძილია ამავ დროს....

რაც გამოდის, რომ ყველა ვინც ლოცულობს ნეტარებაშია და ე.ი. ამთქნარებს ჯერ ერთი, ლოცვა არ ნიშნავს ნეტარებაში ყოფნას, და გააჩნია ლოცვასაც და მეორეც მთქნარება რა შუაშია ლოცვასთან? რომელი წმიდანი ამთქნარებდა ერთი ლოცვისას? კაი შევეშვათ რა ამ ზღაპრებს...

[სარდიონ]

საღამო მშვიდობისა, მე ახალი ვარ. თუ ვინმე ხართ აქ მითხარით კაი?

დილა მშვიდობისა, მე ვარ აქ ,გეუბნები.

თუ გინდა გაიგო ვინაა თემაში ასწიე გვერდი ზევით და ბოლოში მარცხნივ იხილე თემაში მყოფთა სია, გარდა სტუმრებისა და ანონიმებისა.

ყურანის კითხვის დროს ქანაობენ , სარდიონ... ჩემი განმარტება იყო არასწორი თორემ ლოცვის დროს ე.წ. ნამაზ-ს რომ აკეთებენ (ძირითადად ცხვრის ტყავზე ან ნაჭრის ქვესაგებზე), მაგ დროს სრულიად განსაზღვრული მოძრაობები აქვთ: ადგომა, მუხლებზე ჩოქვა, "მეტანია", აღმართვა მერე და ა.შ. მაგრამ ყურანის კითხვის დროს მედრესებში მოსწვლეები იმენა ქანაობენ... ალბათ იზეპერიბენ , რა ვიცი...

[leluka]

Warrior

შეგიძლია ამის შესახებ უფრო დაწვრილებით გაიხსენო რატომ არ უპასუხა მამა გაბრიელმა ამ კითხვას? ან სად ეწერა ეს?

მეგობარმა მათხოვა წიგნი იქ ეწერა. სხვა დროს ვკითხავ და დავაციტატებ ზუსტად

[სარდიონ]

ანუ ტვინი გადადის რაღაც განსაკუთრებულ ნახევრად-ძილ -ღვიძილ და ნეტარ მდგომარეობაში - და ამ დროს
სავარაუდოდ რეფლექსურად ირთვება ხოლმე მთქნარება- ძილიანობა - ვინაიდან ეს მდგომარობა არაა სიფხიზლე - და არც ძილია ამავ დროს....
!

მართლაც ეს დასკვნა არასწორია, მთქნარება და ძილისკენ მიდრეკილი მდგომარეობა უნდა აღიკვეთოს ლოცვის დროს.
და დასკვნა რომ ლოცვის მდგომარეობა არაა სიფხიზლე, მცდარია.
პირიქით უფალი თავად მოგვიწოდებს მუდმივი ლოცვისა და სიფხიზლისკენ.

Professor Slezin did something unbelievable – he measured the power of prayer. He recorded electroencephalograms of praying monks and fixed an unusual phenomenon – the complete “switch-off” of their cerebral cortex. This state can be observed only with babies aged three months when they are near their mother in complete safety. As a person grows up, the feeling of safety disappears, brain activity increases and the rhythm of cerebral biocurrents become rarer only during deep sleep and during a prayer, as the scientist proved. Valery Slezin called this unknown state slow, or praying, wakefulness and proved that it is vital for any person.

[tamara]

და დასკვნა რომ ლოცვის მდგომარეობა არაა სიფხიზლე, მცდარია

ეს არ წერია იქ.
ყურადღებით წაიკითხეთ -
ბეხტერევის ლაბორატორიაშია გამოკვლევები ჩატარებული და
ეს არანაირად არ უპირისპირდება ქრისტიანობას, პირიქით.

[სარდიონ]

tamara
იქ არ წერია, მაგრამ შენ ნაწერში კი ბატონო.
კომენტარიც შენს ნაწერზეა.

[mak]

tamara
აუ რა სასაცილოა...

მეც.
უჰაერობამ და ცუდად ყოფნამ გამიარა -
სამაგიეროდ ახლა ვქანაობ...

როცა ლოცვას ყურადღებით ვკითხულობ და სხვა ვერაფერს ვამჩნევ გარშემო,
უცებ ვიჭერ ჩემს თავს იმაზე,
რომ რითმულად ვირწევი...

სახლში კიდევ არა უშავს.
აი ერთხელ წირვაზე კი, როცა ყურადღებით ვუსმენდი ლოცვებს
(და ვერ ვამჩნევდი რა ხდებოდა გარშემო)
უცებ მუჯლუგუნი მითავაზა ჩემმა ქმარმა -
გაჩერდი გოგო, საქანელა ხომ არ ხარო.

როცა იმაზე ვფიქრომ რომ არ ვიქანაო -
მაშინ ლოცვას ვეღარ ვუსმენ ყურადღებით - სამაგიეროდ ვდგავარ შტიკივით..

ალბათ გამივლის ეგეც.

[makiki]

როცა სინანული გაქვს და საკუთარ ცოდვებს განიცდი არა მგონია რომ გონება გაგეფანტოს

ეჰ ,მაშ მე სინანულის ნატამალიც არ მქონია , მართლა ძალიან განვიცდი ამას,მაგრამ მაინც ხშირად მეფანტება გონება.ზუსტად ლოცვის დროს უნდა გამახსენდეს ყველაფერი.როცა ასე უყურადღებოდ ვკითხულობ ხოლმე ლოცვას სულაც აღარ ვგრძნობ იმ მადლს რაც ლოცვას მოაქვს თვითვეული ჩვენგანისთვის.მაგრამ არის ხოლმე ისეთი სანატრელი წუთებიც როცა ლოცვა ასე ვთქვათ მწყურია ხოლმე და მინდა გამუდმებით ხატების წინ ვიდგე და ვლოცულობდე,მაგრამ ეს მხოლოდ ხანდახან ხდება ხოლმე

[basasuna]

სარდიონ


სარდიონ