ეკუმენიზმის შესახებ, ემოციების გარეშე პარამეტრები

[კანუდოსელი]

არსებობს 22 კათოლიკური ეკლესია, აქედან 21 ავტონომიურია და თანამშრომლობს რომის კათოლიკურ ეკლესიასთან.

რომელთაგან 100% ერეტიკულად არის აღიარებული ვატიკანის II კრების მიხედვით, თუმცა პოლიტკორექტულობის გამო ამას არ იტყვის არასოდეს პაპი......(ჩასწორებულია)......

[afxazi]

თემას ნუ ავცდებით.

[elibo]

მგესალმებით ყველას!

მაქვს ერთი თხოვნა.

ძალიან მინდა გავეცნო ეკუმენურ ლიტერატურას. მაგრამ, სამწუხაროდ, ჩვენთან, საეკლესიო მაღაზიეში, მხოლოდ ისეთი წიგნები იყიდება, სადაც ეკუმენურ მოძრაობას აკრიტიკებენ.

მე მინდა წავიკითხო იმ მართლმადიდებელ ღვთისმეტყველთა შრომები, რომლებიც მონაწილეობენ ეკუმენურ მოძრაობაში და იღებენ მონაწილეობას ერთობლივ ღვთისმსახურებაში.

მაინტერესებს მათი მოსაზრებები, მათი არგუმენტაცია.

იმედია სწორად გამიგებთ.

ეკუმენური მოძრაობის მიმართ კრიტიკულად განწყობილი ავტორები ისე წერენ, რომ ამ მოძრაობას წარმოაჩენენ, როგორც უბოროტეს ურჩხულს.

მე მიმაჩნია, რომ ყველაზე უბოროტეს დამნაშავესაც კი აქვს უფლება, სასამართლოზე იმართლოს თავი. ეს საჭიროა იმისთვის, რომ მოსამართლემ მიიღოს ობიექტური გადაწყვეტილება.

ჩვენთან კი ისე ხდება ეკუმენური მოძრაობის გამოყვანა საზოგადოებრივ სამსჯავროზე, ისე ხდება მისი გამათრახება და მიწასთან გასწორება, რომ მას თავის მართლების საშუალება არ ეძლევა.

მე ასეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რადგან ვერსად ვერ ვშოულობ ეკუმენური მოძრაობის მიმართ დადებითად განწყობილი მართლმადიდებელი ღვთისმეტყვეების შრომებს. არადა ვიცი, რომ ასეთები ნამდვილად არსებობენ.

იმედი მაქვს არავინ დამიწყებს ჩაქოლვას იმის გამო

სიტყვა გამიგრძელდა.

მოკლედ, თუ ვინმემ იცით საიტი, სადაც წიოკისა და ფრიათის გარეშე, უბრალოდ, ყველასათვის გასაგები ენით წერია რამე ეკუმენურ მოძრაობაზე, გთხოვთ მისამართი გამაგებინოთ

წინასწარ გილოცავთ დამდეგ აღდგომას!

[KAIROS]

იღებენ მონაწილეობას ერთობლივ ღვთისმსახურებაში.

ღვთისმსახურებაში მონაწილეობას ყველა ერთობლივ გმობს, აქ კამათია დიალოგის არსებობაზე, ერთად ყოფნაზე და გაცნობაზე, ღვთისმსახურებაში ოფიციალურად არცერთი ეკლესია არ ღებულობს მონაწილეობას, აქ იგულისხმება ევქარისტიული კავშირი და არა "მამაო ჩვენოს" თქმა, შესაბამისად არც არავინ წერს ეკლესიიდან, არის კერძო ნაშრომები, რომელიც ამ საკითხის მეორე უკიდურესობაა, და უფრო ცრუეკუმენიზმით არის განპირობებული ვიდრე იმ კურსით რასაც მსოფლიო საპატრიარქო ადგას... ქართულად კი არა, რუსულადაც იშვიათად იპოვი ასეთ ცალხმრივ წიგნებს, შეიძლება შეგხვდეს სხვა ევროპის ენებზე ანუ უნდა ეძებო ინტერნეტში და მაინც რატომ?

[elibo]

ღვთისმსახურებაში მონაწილეობას ყველა ერთობლივ გმობს, აქ კამათია დიალოგის არსებობაზე, ერთად ყოფნაზე და გაცნობაზე, ღვთისმსახურებაში ოფიციალურად არცერთი ეკლესია არ ღებულობს მონაწილეობას, აქ იგულისხმება ევქარისტიული კავშირი და არა "მამაო ჩვენოს" თქმა, შესაბამისად არც არავინ წერს ეკლესიიდან, არის კერძო ნაშრომები, რომელიც ამ საკითხის მეორე უკიდურესობაა, და უფრო ცრუეკუმენიზმით არის განპირობებული ვიდრე იმ კურსით რასაც მსოფლიო საპატრიარქო ადგას... ქართულად კი არა, რუსულადაც იშვიათად იპოვი ასეთ ცალხმრივ წიგნებს, შეიძლება შეგხვდეს სხვა ევროპის ენებზე ანუ უნდა ეძებო ინტერნეტში და მაინც რატომ?

ქრისტე აღსდგა!

გულისხმიერებისთვის მადლობა კაიროს

თუ რატომ მაინტერესებს, უკვე ვთქვი. უბრალოდ, ობიექტურობა მოითხოვს, ადამიანმა ორივე მხარეს მოუსმინოს. მე, ისევე როგორც ჩვენი საზოგადოება, ვისმენ მხოლოდ ერთი მხარის არგუმენტებს. დავფიქრდი და მივხვდი, რომ ჩემი სინდისის ხმა მკარნახობს, მეორე მხარესაც აუცილებლად უნდა მოვუსმინო. სულ ეს არის.

მეორე მხარეში არ ვგულისხმობ <<მეორე უკიდურესობას>>, რომელიც <<ცრუეკუმენიზმით არის განპირობებული>>. სწორედ მსოფლიო საპატრიარქოს და სხვა კანონიკური მართლმადიდებელი ეკლესიების კურსის გამომხატველი საღვთისმეტყველო შრომები მაინტერესებს. მე კი არც ბერძნული ვიცი და არც ინგლისური ისე, რომ რაიმე გავიგო მათი საიტებიდან.

მახსოვს, ადრე ხელში ჩამივარდა ერთ-ერთი უცხოელი მართლმადიდებელი მიტროპოლიტის ინტერვიუ. რუსულად იყო თარგმნილი. ჟურნალისტის შეკითხვაზე, დასაშვებია თუ არა არამართლმადიდებლებთან ერთობლივი ლოცვები, მეტად წესიერი და არგუმენტირებული პასუხი იყო გაცემული. მახსოვს, შესაბამისი წყაროებიც კი ჰქონდა მოხმობილი წმიდა მამების მემკვიდრეობიდან, რომლებიც მოწმობდნენ, რომ არამართლმადიდებლებთან ერთობლივი ლოცვები, გარკვეულ შემთხვევებში, დასაშვებია. სამწუხაროდ მე ეს არგუმენტაცია აღარ მახსოვს. კარგა ხნის წინ იყო. არადა მეტჯერ ვეღარსად ვნახე.

ეს ერთი ინტერვიუ ჩემთვის საკმარისი აღმოჩნდა დავრწმუნებულიყავი იმაში, რომ ეკუმენური მოძრაობის ოპონენტები მთელ რიგ საკითხებს ნამდვილად გადამეტებული სიმკაცრით უდგებიან. მე არ მინდა ვინმეს ფანატიზმით ვიყო თვალაბმული. ამიტომ მინდა გავეცნო განსხვავებულ აზრს.

თუ ვინმე შესძლებს დამეხმაროს ამაში, მეტად დამავალებს.

რაც შეეხება დიალოგს. ვფიქრობ არასწორია <<კამათი დიალოგის არსებობაზე>>.

დიალოგი აუცილებელია და საჭიროც არის. უფრო მეტიც, მართლმადიდებელი ქრისტიანი მოვალეც კი არის ჰქონდეს დიალოგი არამართლმადიდებლებთან. მაგალითან გამოდგება თუნდაც საყოველთაოდ ცნობილი წმიდა იუსტინე მარტვილის დიალოგი ტრიფონ იუდეველთან. ბოლოსდაბოლოს, ქრისტიანობამ ხომ სიტყვით გაიმარჯვა წარმართობაზე და მიაღწია იმდენს, რომ სახელმწიფო სარწმუნოებად აღიარა რომის იმპერიამ. ეს დიდი გამარჯვება სწორედ სარწმუნოებრივი დიალოგის შედეგი იყო. რადგან ქრისტიანები, მუსლიმებისგან განსხვავებით, მახვილით კი არ ავრცელებდნენ სარწმუნოებას, არამედ სიტყვიერი შეგონებებითა და პირადი მაგალითებით ასწავლიდნენ წარმართებს ჭეშმარიტებას.

ჩემი აზრით, დიალოგი სწორედ ეს არის. და ამიტომ, დიალოგი ნამდვილად უნდა იყოს.

საკამათო შეიძლება იყოს მხოლოდ დიალოგის ფორმები. ანუ რისი თქმა და გაკეთება შეუძლია მართლმადიდებელ ქრისტიანს სარწმუნოებრივი დიალოგის ფარგლებში და რისი - არა. როგორი დიალოგის შემთხვევაში ვიქნებით ჩვენ ძლევაშემოსილი პირველმოწამეების მიმბაძველნი და როგორი დიალოგის შემთხვევაში ჩვენ დავუშვებთ შეცდომებს. აი ეს შეიძლება იყოს განსახილველი.

ვიცი, რომ აღნიშნულ საკითხებზე მსჯელობენ მართლმადიდებელი ღვთისმეტყველი მამები. მაგრამ, სამწუხაროდ, მათი ნაწერები ჩვენთვის ხელმიუწვდომელია. არავინ იწუხებს თავს თარგმნოს ისინი ქართულად.

რაც შეეხება ერთობლივ ღვთისმსახურებას. მგონი რაღაც ვერ გავიგე:

<<ღვთისმსახურებაში მონაწილეობას ყველა ერთობლივ გმობს>>
<<ღვთისმსახურებაში ოფიციალურად არცერთი ეკლესია არ ღებულობს მონაწილეობას. აქ იგულისხმება ევქარისტიული კავშირი და არა "მამაო ჩვენოს" თქმა>>.

არ გეწყინოს კაირო, მაგრამ ცოტა არ იყოს დავიბენი

მოდით ტერმინები დავაკონკრეტოთ: <<ღვთისმსახურება>> = <<ევქარისტია>> და/ან <<ლოცვა>>, <<მარხვა>>, თუნდაც მატერიალური სახის <<შეწირულობა>> და ა.შ.

როცა ვამბობთ, რომ ერთობლივ ღვთისმსახურებაში ოფიციალურად არავინ მონაწილეობს, რომ ამას ყველა გმობს და იქვე აღვნიშნავთ, რომ ღვთისმსახურებაში თურმე არ ვგულისხმობთ მამაო ჩვენოს თქმას. უცნაურია. რატომ <<დავბრაკეთ>> მამაო ჩვენო?

თუ მამაო ჩვენო ღვთისმსახურება არ არის, მაშინ ის არც ლოცვა ყოფილა. თუ ის ლოცვა არ არის, მაშინ ლოცვა რაღაა? არადა მამაო ჩვენო ნამდვილად არის ლოცვა. თანაც საუფლო ლოცვა და სხვა ლოცვებზე უფრო აღმატებული ლოცვა. იმიტომ, რომ იგი არათუ რომელიმე ანგელოზმა, ან წინასწარმეტყველმა, ან მოციქულმა, ან წმიდა მამამ, არამედ თვით უფალმა ჩვენმა იესო ქრისტემ გვასწავლა. ამიტომ ცხადია, რომ მამაო ჩვენოს ერთობლივი წარმოთქმა, ნამდვილად არის ერთობლივი ლოცვა, ანუ ერთობლივი ღვთისმსახურება. ბოლოსდაბოლოს ეს ლოცვა მიმართულია სწორედ მამა ღმერთისადმი და არა სხვა ვინმეს მიმართ. ამიტომ, თუ ერთად მივმართავთ მას, ესე იგი ერთად ვლოცულობთ, ანუ ვემსახურებით მას ჩვენი ერთობლივი ლოცვით.

მე ასე მესმის. არ ვიცი. იქნებ რაღაც მეშლება კიდეც. მოკლედ საკითხი ასე დაისვა, არის თუ არა მამაო ჩვენოს ერთობლივი წარმოთქმა ერთობლივი ღვთისმსახურება. მე მგონია, რომ არის. ოღონდ არა სრულყოფილი ღვთისმსახურება, არამედ ნაწილობრივი.

მაგრამ მე მაინტერესებს მაგალითები ეკლესიის მამების მემკვიდრეობიდან. ვიცი, რომ ამგვარ გამონაკლისებს ისინი უშვებდნენ ხოლმე! ის კი არ მინდა გავჯიუტდე და ვთქვა, საუფლო ლოცვა ღვთისმსახურება არ არის მეთქი. ის მინდა გავარკვიო, როგორ განმარტავენ მართლმადიდებელი ღვთისმეტყველები ეკლესიის მამების მაგალითებს, როცა ისინი დასაშვებად მიიჩნევდნენ არამართლმადიდებლებთან ერთობლივ ლოცვებს (ანუ ღვთისმსახურებას).

ასევე გაურკვეველია, როცა ვამბობთ, რომ ყველა გმობს ერთობლივ ღვთისმსახურებას, ამაში რას ვგულისხმობთ. გვაქვს რამე საბუთი თუ უბრალოდ ვიცით, რომ ეს ასეა. ანუ ეს უბრალოდ საზოგადოდ მიღებული აზრია თუ ოფიციალური ეკლესიების ოზიცია.

სინამდვილეში მე ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ სწორედაც ყველა არ უარყოფს ერთობლივ ღვთისმსახურებას და სხვები სწორედაც რომ ოფიციალურად იღებენ მასში მონაწილეობას. თანაც სწორედ ამგვარი მოქმედების ახსნას იძლევიან ისინი თავის შრომებში. ღვთისმეტყველურად ასაბუთებენ, რომ ეს სწორედ ასე უნდა ხდებოდეს. ეს მაინტერესებს სწორედ მე. ამას მინდა გავეცნო.

იმედია არ მიწყენ კაირო, სიტყვა რომ გამიგრძელდა. მაგრამ არის ერთი საკითხი, რომელიც ასევე საჭიროებს დაკონკრეტებას.

რას ნიშნავს ეს <<ოფიციალურობა>>?

როდესაც რომელიმე ადგილობრივი ეკლესიის ოფიციალური დელეგაცია მიდის სადღაც. ანუ დელეგაციის წევრებს აქვთ შესაბამისი რწმუნება, წარმოადგინონ მათი ეკლესიები, იმოქმედონ მათი იერარქიის სახელით. ეს ვიზიტები, ეს განცხადებები, ეს ლოცვები, რა თქმა უნდა ოფიციალურია. არავინ არ აკეთებს ამას უჩუმრად და სხვებისგან ფარულად. პირიქით, ისინი ამას ღიად აკეთებენ, საინფორმაციო საშუალებები აშუქებენ მათ მოღვაწეობას და ისინი კი არ უარყოფენ, არამედ ასაბუთებენ ამ ყველაფრის მართლზომიერებას.

სწოდად გამიგე კაირო. მე იმაზე კი არ მინდა დავწვრილმანდეთ არის თუ არა ოფიციალური ღვთისმსახურება ის, როცა დელეგაციის წევრები თუნდაც ჩუმად დგენან, მაგრამ რაღაც ისეთ რიტუალურ მოძრაობას მაინც აკეთებენ ერთად, რაც ლოცვა-კურთხევის გამომხატველი არის (მაგალითად სახარების ერთობლივი აღმართვა და ჯვრის გადასახვა).

თუ ათეისტი არ არის ადამიანი, თუ მორწმუნეა, მისთვის თითოეული ასეთი რიტუალური მოძრაობა სწორედ ლოცვითი შინაარსის მატარებელია. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ათეისტის თვალით დანახული ევქარისტიის საიდუმლო არაფრით განსხვავდება თუნდაც იმისგან, პატარა ბავშვები ქვიშაში რომ თამაშობენ და პასკა-პასკა გამოცხვიო იძახიან. უხილავად ქვიშა პასკად გარდაიქმნება? - გვეტყვის ათეისტი, იმიტომ, რომ იგი უარყოფს ღმერთის არსებობას, შესაბამისად იგი უარყოფს იმის არსებობასაც, რომ ნებისმიერ ხილულად აღსრულებულ რიტუალურ მოძრაობას, მისი უხილავი, ანუ საიდუმლო მხარე აქვს.

ჩვენ მორწმუნეები ვართ და ვიცით, რომ სახარებით ერთობლივი ჯვრის გადასახვა (თუნდაც სიტყვის დაუძვრელად) ნამდვილად არის ლოცვითი მდგომარეობის გამომხატველი რიტუალი. ისევე, როგორც სანთლის დანთება, დაჩოქება, საკმევლის კმევა, ზეთის ცხება და ასე შემდე. თუ ჩვენ ამას უარვყოფთ, რომ ეს ასეა, მაშინ ჩვენი სარწმუნოება უფრო უარესი იქნება იმ ათეისტის გულწრფელ ურწმუნოებაზე, რომელიც თავისი სინდისის წინაშე მაინც მართალი რჩება და ამბობს მხოლოდ იმას რაშიც დარწმუნებულია და სჯერა. მოდით ჩვენც ნუ ვიტყვით იმას, რაც არ გვჯერა.

ჩვენ უცხოები არ ვართ, როგორც ათეისტები არიან უცხოები და ჩვენ ვიცით, რომ ეს ყველაფერი ლოცვის გამომხატველია.

და თუ ოფიციალური დელეგაციების წევრები აკეთებენ ამას. თანაც საკმაოდ ხშირად. უბრალოდ აფსურდი მგონია იმის მტკიცება, რომ ერთობლივ ღვთისმსახურებას ოფიციალურად ყველა უარყოფს.

მე საქმე უფრო სხვაგვარად მგონია. სწორედაც რომ არ უარყოფენ ისინი ამას. არამედ პირიქით, სჯერათ, რომ ეს ასე უნდა იყოს.

მე მგონია, რომ ჩვენი სისუსტე იქნება, თუკი რეალობას თვალს ვერ გავუსწორებთ. თუკი გავჯიუტდებით და სხვაგვარ ახსნას მოვუძებნით იმას, რაზეც პასუხი არ გვექნება.

მეც სწორედ ეს მაინტერესებს მეგობარო. მინდა ვიპოვო პასუხები იმ კითხვებზე, რომლებიც გულწრფელად მაინტერესებს. სამწუხაროდ ეს პასუხები ჩვენთან გამომავალ წიგნებსა და ჟურნალ-გაზეთებში ვერსად ვნახე. მეორე, მოპასუხე მხარის, სათქმელს ჩვენთან ვერსად მოისმენ. მე ეს ჩვენი საზოგადოების დიდი სისუსტე მგონია. თუკი კაცს არ შეუძლია რაიმე აქტუალურ საკითხზე დამაჯერებელი პასუხი გაგცეს და რაღაცეებს ხლართავს ან ფსიქოლოგიურ ძალადობას იჩენს და ისეთ ტონს არჩევს, რომ უბრალოდ არაეთიკურია სარწმუნოებრივ საკითხებზე ასე საუბარი, ეს, რა თქმა უნდა, მისი სისუსტეა.

მე მინდა ძლიერები ვიყოთ ჩვენ ყველანი. თუკი ჩვენ გავიცნობიერებთ, რაში ვართ სუსტები და რეალობას თვალს გავუსწორებთ, მჯერა, რომ ღვთის წყალობით გავძლიერდებით კიდეც. ამიტომ მოდი პირდაპირ ვთქვათ, რომ არ ვიცით, რაღაც, ან პასუხი არ გვაქვს. თუ იცი ის, რაც არ იცი, ეს უკვე ცოდნაა! შევეშვათ ორაზროვანი ბუნდოვანი ფრაზების წარმოთქმას და უბრალოდ ვთქვათ ჩვენი სათქმელი. როდესაც ადამიანის სული ეძებს პასუხს, ამ სურვილს ვერანაირი სიტყვების აბრა-კადაბრა ვერ დააკმაყოფილებს. კითხვა ისევ კითხვად დარჩება. რწმენა ისეთი რამეა, არ მოასვენებს კაცს, სანამ გამოსავალს არ იპოვის, შინაგანი სინდისის ხმა არ მოასვენებს. როგორც სასწორი, იქანავებს, სანამ არ გაწონასწორდება, სანამ შეეცდება თავი აარიდოს კითხვებს, რომელსაც საკუთარი სვინდისი უსვავს.

ამიტომ გთხოვ, სხვა დროს აღარ მითხრა ისეთი უცნაური რამ, თითქოს მამაო ჩვენოს წარმოთქმა და ღვთისმსახურება სხვადასხვა რამეა. ეს ხომ პასუხი არ არის. ეს მე იმდენად უცნაური რამ მგონია, არც მინდა დავიჯერო, რომ შენ მართლა ასე ფიქრობ. უბრალოდ თქვი ხოლმე, რომ რაღაც საკითხზე პასუხი არ გაქვს. ასე უკეთესი იქნება.

სიტყვა გამიგრძელდა, ბოდიშს გიხდი.
კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა გმამოხმაურებისთვის.
გთხოვ, არ მიწყინო, თუკი ცოტა გადავამლაშე
შეგვეწიოს მკვდრეთით აღმდგარი მაცხოვრის მადლი, ამინ.

[KAIROS]

უი, რა დიდი სიამოვნებით ვკითხულობდი შენს მსჯელობა და როგორ გააფუჭე ბოლოში

ამიტომ გთხოვ, სხვა დროს აღარ მითხრა ისეთი უცნაური რამ, თითქოს მამაო ჩვენოს წარმოთქმა და ღვთისმსახურება სხვადასხვა რამეა. ეს ხომ პასუხი არ არის. ეს მე იმდენად უცნაური რამ მგონია, არც მინდა დავიჯერო, რომ შენ მართლა ასე ფიქრობ. უბრალოდ თქვი ხოლმე, რომ რაღაც საკითხზე პასუხი არ გაქვს. ასე უკეთესი იქნება

მადლობა დარიგებისათვის, მაგრამ ასე რომაა რაც დაგიწერე? ერთობლივ ღვთისმსახურებაში იგულისხმება ერთობლივ ევქარისტიაში მონაწილეობა და ანუ ერთდ ზიარება, ხოლო ჭამის წინ თუ მამაო ჩვენო ვთქვი, ეს არანირად არ უთანაბრდება ერთობლივ ევქარისტიას, რომელიც მიუღებელია, აი მაგალითად ამ რამოდენიმე წლის უწინ რომის პაპმა მსოფლიო პატრიარქს საჩუქარად გადასცა წმ. ანდრია პირველწოდებულის თავის წმ. ნაწილი და ორივე მხარემ წმიდანის ლოცვები წაიკითხა, ერთმა ლათინურად, მეორემ ბერძნულად... მაგრამ ბერძნულ მხარს არ მიუღია ზირებაში მონაწილეობა... განსხვავებას ხედავ?
აქვე ამ თემაში უკვე ბევრი წერია ამ თემაზე რადგან სხვა ენებზე ვერ კითხულობ ( ისე დალაგებულად მსჯელობ და გამიკვირდა უცხო ენები რომ არ იცი), ამიტომ ეს კამათები გადაათვალიერე... აი მაგალითად აქ კარგად წერ, ძალიან კარგად:

მეორე, მოპასუხე მხარის, სათქმელს ჩვენთან ვერსად მოისმენ. მე ეს ჩვენი საზოგადოების დიდი სისუსტე მგონია. თუკი კაცს არ შეუძლია რაიმე აქტუალურ საკითხზე დამაჯერებელი პასუხი გაგცეს და რაღაცეებს ხლართავს ან ფსიქოლოგიურ ძალადობას იჩენს და ისეთ ტონს არჩევს, რომ უბრალოდ არაეთიკურია სარწმუნოებრივ საკითხებზე ასე საუბარი, ეს, რა თქმა უნდა, მისი სისუსტეა.

ახლა თუ გინდა დავიწყოთ რაიმე საკითხიდან

კაირო

და ეს კი არა არამედ კაიროსი!
არ მკითხო ახლა რას ნიშნავსო ასჯერ მაქვს ახსნილი, შედი ჩვენი ნიკების თემაში ძებნაში იპოვი და იქვე წერია
იხარე;
კაიროსი!

[elibo]

უი, რა დიდი სიამოვნებით ვკითხულობდი შენს მსჯელობა და როგორ გააფუჭე ბოლოში
მადლობა დარიგებისათვის, მაგრამ ასე რომაა რაც დაგიწერე? ერთობლივ ღვთისმსახურებაში იგულისხმება ერთობლივ ევქარისტიაში მონაწილეობა და ანუ ერთდ ზიარება, ხოლო ჭამის წინ თუ მამაო ჩვენო ვთქვი, ეს არანირად არ უთანაბრდება ერთობლივ ევქარისტიას, რომელიც მიუღებელია, აი მაგალითად ამ რამოდენიმე წლის უწინ რომის პაპმა მსოფლიო პატრიარქს საჩუქარად გადასცა წმ. ანდრია პირველწოდებულის თავის წმ. ნაწილი და ორივე მხარემ წმიდანის ლოცვები წაიკითხა, ერთმა ლათინურად, მეორემ ბერძნულად... მაგრამ ბერძნულ მხარს არ მიუღია ზირებაში მონაწილეობა... განსხვავებას ხედავ?
აქვე ამ თემაში უკვე ბევრი წერია ამ თემაზე რადგან სხვა ენებზე ვერ კითხულობ ( ისე დალაგებულად მსჯელობ და გამიკვირდა უცხო ენები რომ არ იცი), ამიტომ ეს კამათები გადაათვალიერე... აი მაგალითად აქ კარგად წერ, ძალიან კარგად:

ახლა თუ გინდა დავიწყოთ რაიმე საკითხიდან

და ეს კი არა არამედ კაიროსი!
არ მკითხო ახლა რას ნიშნავსო ასჯერ მაქვს ახსნილი, შედი ჩვენი ნიკების თემაში ძებნაში იპოვი და იქვე წერია
იხარე;
კაიროსი!

ქრისტე აღსდგა!

სალამი კაიროს

ახალი ვარ, არ ვიცი პატარა ციტატებს როგორ მონიშნავ ხოლმე, ამიტომ ჩემს პასუხში მთლანად ინიშნება შენი პასუხი

აუცილებლად გადავხედავ თემას. გამიხარდება თუ კაი რამეებს ვისწავლი


შესანიშნავი მაგალითი მოიყვანე. ანდრია პირველწოდებულის წმიდა ნაწილების გადმოცემის. განსხვავებას ნამდვილად ვხედავ. ისევე როგორც, ჭამის წინ მამაო ჩვენს თქმასა და ევქარისტიას შორის.

არ იფიქრო ევქარისტიის მნიშვნელობას ვაკნინებდე და ვათანაბრებდე სხვაგვარ (თუნდაც ყოფით) ლოცვებთან.

ევქარისტია ნამდვილად არის საიდუმლოთა გვირგვინი, ანუ გვირგვინი ღვთისმსახურებისა. მას რა თქმა უნდა ვერ შეედრება ჭამის წინ ლოცვა, ან ლოცვა წმიდა ნაწილების წინაშე. სწორედ უბრალო ლოცვების ერთობლივი წარმოთქმის შესახებ ვთქვი, რომ ეს არის <<ნაწილობრივი>> და არა <<სრული>> ერთობლივი ღვთისმსახურება. დარწმუნებული ვარ, რომ ამგვარ შემთხვევებს წმიდა მამებიც უშვებდნენ. უბრალოდ სათანადო მაგალითები არ ვიცი.

და ამ ყველაფერს, რიგით ლოცვებს, ღვთისმსახურებას რომ ვუწოდებ, ამას იმიტომ ვაკეთებ, რომ მე უბრალოდ ღვთისმსახურებას ვხმარობ ძალიან ფართო გაგებით. უფრო მეტიც, მე ღვთისმსახურება მგონია თუნდაც ლოცვის გარეშე გაკეთებული სულ უბრალო კეთილი საქმეებიც.

ღვთისმსახურება არის არა მარტო წირვა-ლოცვაზე დგომა და მასში მონაწილეობის მიღება. მაგალითად ღვთისმსახურებაა თუნდაც ავადმყოფის მოვლა, მოწყალების გაცემა, ბავშვის აღზრდა (ღვთისმსახურების ამ ფორმის გამო ცხოვნდებიან მშობლები), ან ბუნებას რომ მოუფრთხილდები და ტყეს შეუნახავ შვილებსა - ესეც ღვთისმსახურება მგონია. საერთოდ ყველა კეთილის საქმე ღვთისმსახურებაა. ისევე, როგორც ყველა ბოროტი საქმე და ყველა ცოდვა ბოროტისმსახურებაა.

რადგან ღვთისმსახურების ცნება ასეთი საყოველთაოა, რადგან ყოველი სული აქებს უფალს. მე მართლაც უცნაური აზრი მგონია ღვთისმსახურება ვუწოდოთ მარტო ევქარისტიას. არ ვიცი, ხომ გითხარი, იქნებ რამე მეშლება მეთქი.

უბრალო კეთილი საქმეც ღვთისსმსახურება მგონია, ლოცვა - უფრო მაღალ საფეხურზე მდგომი ღვთისმსახურება, ხოლო ევქარისტია - ღვთისმსახურების გვირგვინი.

ვიცი, ეკლესიის მამები გვასწავლიან, რომ მოწყალება არა მარტო ერთმორწმუნეების მიმართ უნდა გავიღოთ, არამედ არამართლმადიდებლების მიმართ უფრო გვმართებს ზრუნვა, რომ ისინი მოიქცნენ. ეს მე ასე მესმის, კეთილის საქმეებით აღსრულებული ღვთისმსახურება იმდენად საყოველთაოა (კეთილის საქმის გაკეთება არამართლმადიდებელსაც ხომ შეუძლია ) რომ ასეთ საყოველთაო ღვთისმსახურებაში კი არ უნდა გავემიჯნოთ სხვებს, არამედ უნდა შევეჯიბროთ კიდეც მათ და გადავაჭარბოთ კიდეც - ამით ვაჩვენოთ ჩვენი მართლმადიდებლობა!

მაგალითად, თუ დავინახავთ, რომ ადამიანი მძიმე ავადმყოფია და იღუპება. არ მივიდეთ მის მოსავლელად ან ნუგეშის საცემად მასთან იმის გამო, რომ იგი ვთქვათ კათოლიკეა, ან გრიგორიანი და იქ, მის სარეცელთან, არამართლმადიდებლები იქნებიან შეკრებილი - ეს მე უბრალო სიბრიყვე მგონია. უნდა მივიდეთ კიდეც და დავანახოთ კიდეც სხვებს, როგორ არის ჩვენში, ჩვენი მართლმადიდებლობის გამო, აღორძინებული და სხვებზე აღმატებული ის ბუნებრივი სიკეთე, რაც ადამიანს თავისთავად აქვს ღვთისგან.

თუ გარდაიცვლება არამართლმადიდებელი ადამიანი, მაგალითად ჩემი მეზობელი, ან თანამშრომელი, ან ნათესავი, რა თქმა უნდა, უნდა მივიდე მის არამართლმადიდებელ ჭირისუფალთან და მივუსამძიმრო. გამოვხატო მწუხარება, თანავუგრძნო. მე დარწმუნებული ვარ, რომ სწორედ ჩემი მართლმადიდებლობა მავალებს ამას.

ისევე როგორც, ასეთი ადამიანის წარმატება გამიხარდეს. მაგალითად, თუ ცოლს მოიყვანს, ან შვილი შეეძინება - არ უნდა მივულოცო? - რა თქმა უნდა, უნდა მივულოცო.

ქუჩაში რომ შემხვდება, გამარჯობა არ უნდა ვუთხრა? - ფანატიკოსები მეტყვიან, არაო. რა სისულელე! რა თქმა უნდა, უნდა მივესალმო.

- ეს ყველაფერი ღვთისმსახურებაა!

უბრალო, კეთილი საქმეებით აღსრულებული ღვთისმსახურება.

და ჩვენ, მართლმადიდებელი ქრისტიანები, მოვალენი ვართ ასეთ საყოველთაო ღვთისმსახურებას აღვასრულებდეთ ყველასთან ერთად, განურჩევლად მათი სარწმუნოებისა.

უფრო მაღალი საფეხური ღვთისმსახურებისა, როგორც უკვე ვთქვი, არის ლოცვა.

აი აქ კი უკვე თავს იჩენს აკრძალვები. წმიდა მამების კანონიკური განწესებები გვიკრძალავენ ერთობლივ ლოცვებს. მაგრამ წმიდა მამებისავე მაგალითებიდან, რომლებიც სამწუხაროდ მე არ მახსოვს, თორემ დავწერდი, ვიცით, რომ ისინი უშვებდნენ გამონაკლის შემთხვევებს, როცა არამართლმადიდებლებთან ამათუიმ სახით ერთობლივად აღასრულებდნენ ლოცვებს. ეს შეიძლება ზოგიერთ შემთხვევაში, რომლის შესანიშნავი მაგალითიც შენ მოიყვანე (ანდრია მოციქულის წმიდა ნაწილების გადმოცემა).

და არსებობს გვირგვინი ღვთისმსახურებისა - ევქარისტია. აქ უფრო მკაცრი კანონიკური აკრძალვებია, მაგრამ, თქვენ წარმოიდგინეთ, წმიდა მამები ამ შემთხვევაშიც კი უშვებდნენ თურმე გამონაკლისებს არამართლმადიდებლებისთვის. მაგალითებს ისევ ვერ მოვიყვან, იმიტომ რომ არ მახსოვს, მაგრამ დანამდვილებით ვიცი, რომ მაგალითები მამებისგან აქაც გვაქვს.

მე ასე ვფიქრობ ღვთისმსახურებაზე.
გადავხედავ თემას. ვნახოთ რას აღმოვაჩენ

გაიხარე კაიროს
კარგი ადამიანი ჩანხარ

[KAIROS]

ახალი ვარ, არ ვიცი პატარა ციტატებს როგორ მონიშნავ ხოლმე, ამიტომ ჩემს პასუხში მთლანად ინიშნება შენი პასუხი

უფ, ეგ ადვილია, უბრალოდ მონიშნე რას გინდა უპასუხო, და მერე ქვემოთ სწრაფი პასუხის ფანჯარაში დააწკნაპუნე ჩასვი მონიშნული და მორჩა, ეგ ძალიან კარგი რამეა, ბევრ ფორუმზე არ არის და მადლობა ადმინს

ღვთისმსახურება არის არა მარტო წირვა-ლოცვაზე დგომა და მასში მონაწილეობის მიღება. მაგალითად ღვთისმსახურებაა თუნდაც ავადმყოფის მოვლა,

რათქმაუნდა, რათქმაუნდა, მე იმასაც ვთვლი ღვთისმსახურებად, რომ ჩემს დაკარგულ ძმასთან ქრისტიან კათოლიკესთან მივდივარ დიალოგზე,1000 წლის უკან ბერძნებისა და ლათინების უფრო პოლიტიკურ დაპირისპირებას რომ მოყვა ( ნახე ჩემი თემა "განხეთქილებიდან განხეთქილებამდე), აი ამიტომაა აუცილებელი დიალოგის განახლება, საუბარი, დაახლოვება, შეხედვა რა და როგორ შეგვიძლია, როგორ შეგვიძლია დავეხმაროთ იმ კათოლიკეთ ვინც ჩვენთან არიან და როგორ შეიძლება მათ დაემხარონ იმ უამრავ მართლმადიდებელთ ვინც მათ ქვეყნებშია, კი ბატონო ესეც მოყვასის და ღვთისმსახურებაა, მაგრამ ევქარისტიული მსახურება, ეკლესიის აზროვნებიდან გამომდინარე, უნდა იყოდ მიზანი და არა საშუალება--

თუ გარდაიცვლება არამართლმადიდებელი ადამიანი, მაგალითად ჩემი მეზობელი, ან თანამშრომელი, ან ნათესავი, რა თქმა უნდა, უნდა მივიდე მის არამართლმადიდებელ ჭირისუფალთან და მივუსამძიმრო. გამოვხატო მწუხარება, თანავუგრძნო. მე დარწმუნებული ვარ, რომ სწორედ ჩემი მართლმადიდებლობა მავალებს ამას.

ეგეც სწორია, აბა გადაავლე თვალი, აქ ჩვენი ძმა კანუდოსელის ( დაგვეკარგა რაღაც) და ოპონენტთა კამათებია, საკმაოდ საინტერესო...

[elibo]

[KAIROS]

ეგ თვითონ უნდა გააკეთოს, ანუ კოპირებას კი ნუ უკეთებ, არამედ უბრალოდ მონიშნე და მერე "მონიშ. ციტ ჩასმა"-ს დააწკანუპუნე ბოლოში ეს ნიშანი გაუჩნდება [/quote] და თავში ეს [quote]

[elibo]

[elibo]

[elibo]

ქრისტე აღსდგა!

როგორც იქნა დავბრუნდი

გადავხედე თემას. სამწუხაროდ ვერსად ვნახე ის, რაც ყველაზე მეტად მაინტერესებს.

არის მსჯელობა, მაგრამ, სამწუხაროდ, წყაროები არ არის დამოწმებული.

შეგახსენებთ, ვეძებ წყაროებს წმიდა მამებისა და ეკლესიის მოძღვრების მემკვიდრეობიდან, რომლებიც ცხადყოფენ, რომ არსებობს შემთხვევები, როცა უცხოდმორწმუნეებთან ერთობლივი ლოცვები და ევქარისტიის მიღებაც კი შეიძლება.

ვიცი, უფრო მეტიც, დარწმუნებული ვარ, რომ ასეთი წყაროები არსებობს. უბრალოდ ჩვენ არ ვიცნობთ მათ.

მოდით შევეცადოთ გავზარდოთ ჩვენი ცოდნის თვალსაწიერი.

ვეძიებდეთ და ვპოვებდეთ


ამასწინათ ვნახე სმოლენსკისა და კალინინის მიტროპოლიტ კირილეს მსჯელობა მოცემულ თემაზე. ძალიან საინტერესო და მნიშვნელოვანი აზრები არის გამოთქმული. იმედია თქვენც დაგაინტერესებთ. რუსული ტექსტი ქვემოთ მომყავს სრულად.

მიტროპოლიტი კირილე მოიხსენიებს ტერმინ <<მიმიკრიას>>. ამ ტერმინის მნიშვნელობა მე ჯერ არ ვიცი

МИТРОПОЛИТ КИРИЛЛ ОТВЕТИЛ ТЕМ, КТО ОЗАБОЧЕН «ТАК НАЗЫВАЕМЫМИ
СОВМЕСТНЫМИ БОГОСЛУЖЕНИЯМИ» С ИНОСЛАВНЫМ

Москва, 19 октября 2007 г.

Своими мыслями о том, как следует в современных условиях трактовать православный
канон о запрете молитвенного общения с инославными, поделился митрополит
Смоленский и Калининградский Кирилл (Гундяев), выступая 16 ноября на круглом
столе «Церковно-практические аспекты православной сакраментологии», который
состоялся в рамках V Международной богословской конференции Русской
Православной Церкви. Реплика главы ОВЦС о молитве с инославными прозвучала
в контексте обсуждения проблемы присоединения инославных к православию и была
вызвана той «озабоченностью, которая высказывается людьми в отношении
так называемых совместных богослужений». Эту «озабоченность» проявили некоторые
группы православных после пребывания Святейшего Патриарха Алексия II в парижском
соборе Нотр-Дам в октябре этого года.

Митрополит Кирилл уверен, что канон о запрете молитвенного общения «с так
называемыми еретиками» – это «очень правильный канон, его ни в коем случае нельзя
редуцировать, снимать с повестки дня», сообщает Благовест-инфо. Иерарх разъяснил,
что главная цель этого канона в том, что он «предотвращает разрушение Церкви».
«Цель канона в том, чтобы избежать мимикрии. Раскол всегда мимикрирует под истинную
Церковь, а если люди молятся, создается иллюзия единства. Для того чтобы ясно сказать,
что раскол губителен, с раскольниками и еретиками не молились и не молятся.
Именно путем канона нужно изолировать эту опасную для единства Церкви группу
от церковного общения». И сейчас данный канон не утратил своей важности, например,
он «в полной мере работает по отношению к раскольникам на Украине».

Однако это же канон, по мнению митрополита Кирилла, «не работает» в «современной межхристианской ситуации», т.к. угроза для единства Церкви здесь отсутствует.
«Допустим, отношения Православных Церквей и Католической, Православных Церквей и протестантских Церквей на уровне международных организаций полностью исключают
эту опасность, потому что ни о какой мимикрии речь не идет. И опасность того, что
совместная молитва, скажем, произнесение «Отче наш» (я не говорю о совместном
богослужении), что это подорвет единство Церкви – эта опасность не работает сейчас.
Поэтому люди собираются и говорят: «Давайте вместе помолимся», но не для того,
чтобы ввести кого-то в заблуждение и оторвать чад, а для того, чтобы помолиться вместе
о своих грехах, о том, например, что мы до сих пор разделены», - объяснил председатель
Отдела внешних церковных связей (ОВЦС).

Подытоживая, владыка подчеркнул, что является сторонником «очень строгого
исполнения» этого канона «в тех ситуациях, ради которых он был сформулирован,
т.е. когда необходимо защитить единство местной христианской общины».
Именно поэтому митрополит Кирилл «категорически против молитв сегодня
с раскольниками на Украине, потому что это действительно мимикрия, которая
будет разрушать церковное единство». Однако он считает «допустимым» молитвенное
общение в ситуациях, не угрожающих единству Церкви. Вместе с тем, глава ОВЦС
подчеркнул, что это общение возможно для православных только «с благословения
священноначалия и не по принципу самостийности». Иерарх пояснил: «Человек не
должен сам определять меры своего участия в молитве с другими. Он должен
следовать пастырским указаниям своей Церкви» и порекомендовал обращаться к
«очень хорошим руководящим указаниям», которые даны в документе,
принятом Архиерейским собором в 2000 г. об отношении к инославию.

19 / 11 / 07

http://www.pravoslavie.ru/news/071119122120

თავად განსაჯეთ. ვფიქრობ, შინაარსი ძალიან ნათლად არის გადმოცემული. თუ ენობრივი ბარიერის პრობლემა იჩენს თავს, მაშინ ქართულად ვთარგმნოთ.

გამიხარდება თუკი ანალოგიურ მასალებს სხვებიც განათავსებენ აქ. ნებისმიერ ენაზე, თუკი სადმე ნახავთ, გადმოაკოპირეთ, გთხოვთ. მერე ვთარგმნოთ ქართულად.

გულისხმიერებისთვის წინასწარ გიხდით მადლობას

[elibo]

უცხო სიტყვათა ლექსიკონში ტერმინ <<მიმიკრიის>> შესახებ წერია:


მიმიკრია [ინგლ.mimicry, ბერძ.]-(ბიოლ.). ზოგი სახეობის ცხოველებისა და მცენარეების თავდაცვითი შეგუება-ფორმით ან ფერით დამსგავსება გარემო საგნებთან, სხვა ცხოველებთან და მცენარეებთან.


ეს განმარტება ჩვენს შემთხვევაში აშკარად არ გამოგვადგება.

იცით ვინმემ მართლმადიდებელი ეკლესიის კანონიკური ტერმინების ლექსიკონი?

[KAIROS]

წმიდა მამებისა და ეკლესიის მოძღვრების მემკვიდრეობიდან, რომლებიც ცხადყოფენ, რომ არსებობს შემთხვევები, როცა უცხოდმორწმუნეებთან ერთობლივი ლოცვები და ევქარისტიის მიღებაც კი შეიძლება.

აპაპა
რატომ ვბუქსაობთ
გეუბნები ჩემო მეგობარო, რომ ეკლესია ევქარისტიულ კავშირში შედის იმასთან ვისთანაც სარწმუნოებრივი ერთიანობა აკავშირებს...
რაც შეეხება ტერმინს

«Цель канона в том, чтобы избежать мимикрии. Раскол всегда мимикрирует под истинную
Церковь, а если люди молятся, создается иллюзия единства

ამ აზრის გასაგებად:აქაა საუბარი სახიფათო მსგავსებაზე, რაც იმალება ეკლესიაში, კანონის ფუნქციაა, ეს მიმიკრია, ანუ ხიფათი, მგელი ცხვრის ტყავში ამხილოს, ანუ როცა კათოლიკე და მართლმადიდებელი ერთად ლოცულობს იქმნება მიმიკრია ერთიანობისა, ანუ იგივე ილუზია, მსგავსება, მიმიკრია ბუნებაში არის მიმსგავსება ბუნებისადმი, მაგ :" Среди арктических животных весьма часто наблюдается белая окраска тела, у одних — в течение круглого года: белый медведь, полярная сова, гренландский сокол; у других, живущих в местностях, на лето освобождающихся от снега, бурая окраска сменяется на белую только к зиме: песец, горностай, заяц-беляк. Выгода подобного рода приспособления очевидна."
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B8%...%80%D0%B8%D1%8F
ანუ მიმიკრია არის ИСКУССТВО ПОДРАЖАНИЯ , მიმსგავსების ხელოვნება, ცნობილია ასევე პოლიტიკური მიმიკრია, მოკლედ მიმიკრიის ყველაზე ნათელი მაგალითია ქამელეონი, ეკლესია კი კანონებით ცდილობს, ეს ილუზირებული ერთიანობა განასხვავოს ნამდვილი ერთიანობიდან...

აბა იხარე;

კაიროსი!

[elibo]

ქრისტე აღსდგა!

გაიხარე კაიროს როგორც იქნა გავიგე რას ნიშნავს ეს ოხერი მიმიკრია

ანუ, სახარების ენით რომ ვთქვათ, <<...თვით იგიცა ეშმაკი იცვალვისვე ანგელოზად ნათლისა. არა უკუე დიდ არს, მსახურნიცა თუ მისნი გარდაიცვალნენ, ვითარცა მსახურნი სიმართლისანი...>> (2 კორინთ. 11,14-15).

ესე იგი მიმიკრია, სახარების ენით, არის
1) <<სახის ცვალება>> ანუ <<გარდაცვალება>> (ძვ. ქართ.)
2) <<გარდასახვა>>, ანუ საცთურის შემცველი მოჩვენებითი საქციელი (თანამედროვე ქართულით).

ახლა, როცა მიმიკრიის მნიშვნელობა გავიგე, მეუფე კირილესადმი ჩემი დიდი პატივისცემის მიუხედავად, გაოცემული ვარ, რატომ ვერ ხედავს იგი დღესდღეობით მიმიკრიის საფრთხეს ცელკეული კონფესიების მხრიდან.

აი თუნდაც უნიატური ეკლესიები, სწორედაც მიმიკრიის გამო არიან ოფიციალურად დაგმობილი კანონიკური მართლმადიდებელი ეკლესიების მიერ.

უნიატები მიმიკრიის თვალსაჩინო მაგალითს წარმოადგენენ - გარეგნულად (საეკლესიო შესამოსელით, მსახურების წესებით, ტაძრებით) ყველაფრით მართლმადიდებლებს ჰგვანან. ხოლო შინაარსითა და რწმენით - კათოლიკები არიან.

ეს დაახლოვებით იმას ჰგავს, რუსმა ჯარისკაცმა ქართველი ჯარისკაცის სამხედრო ფორმა რომ ჩაიცვას. ერთი შეხედვით ქართველი ჯარისკაცისგან ვერ გაარჩევ, მაგრამ თუ ბრძოლა ატყდა, რომელი ქვეყნის მთავარსარდლის ბრძანებას დაემორჩილება - საქართველოს თუ რუსეთის?

უნიატებიც ასე არიან. ჩვენ ვგვანან, მაგრამ ჩვენს პატრიარქებს კი არ ემორჩილებიან, რომის პაპის სამწყსოს წარმოადგენენ

ჩვენ ხომ არ ვიქცევით ასე? მართლმადიდებელი ეპისკოპოსები ხომ არ გვაძლევენ კურთხევას, გარეგნულად დავემსგავსოთ კათოლიკებს, ან გრიგორიანებს ან სხვა ვინმეს და ასე, მოტყუების გზით, გადმოვიბიროთ გადმოვიბიროთ ისინი. ასეთი საქციელი იმდენად უცხოა ქრისტიანული სინდისისთვის, რომ არცერთ მართლმადიდებელ ქრისტიანს ასეთი რამ თავში აზრად არასოდეს მოუვა! უნიატები კი სწორედ ასე იქცევიან.

ავიღოთ ასეთი მაგალითიც: ჩვენს დროში საკმაოდ ინტენსიურია საქართველოდან შრომითი მიგრანტების გადინება. მართლმადიდებელი ქართველები სამუშაოდ ჩადიან სხვადასხვა ქვეყნებში. მათ შორის უკრაინაში და იქ ხანგრძლივი დროით უწევთ ცხოვრება. ბუნებრივია, მათ აქვთ სურვილი, კვირაობით მაინც იარონ ეკლესიაში და დროდადრო ეზიარონ. მაგრამ ქალაქს, სადაც ისინი ცხოვრობენ, კარგად არ იცნობენ. ხომ არ არის გამორიცხული, რომ ისინი შეცდომით მოხვდნენ უნიატურ ეკლესიაში და დაიწყონ იქ სალოცავად სიარული.

მე მგონი სულიერი საფრთხე, რომლის წინაშეც შესაძლოა აღმოჩნდეს ნებისმიერი ქართველი მართლმადიდებელი კაცი, რომელიც საცხოვრებლად გადავა უკრაინაში, სწორედ უნიატობის მიმიკრიული ბუნებიდან გამომდინარეობს.

სამწუხაროდ, მეუფე კირილე, მიზეზთა და მიზეზთა გამო, იძულებულია ამგვარ საფრთხეზე თვალი დახუჭოს.

ცოტას კიდევ ვიბუქსავებ ჩემო მეგობარო განა იმიტომ, რომ ჯიუტი ვარ, უბრალოდ საეკლესიო ისტორიაში მართლაც არის პრეცენდენტები, როცა სარწმუნოებრივი ერთობის არარსებობის მიუხედავად, სხვადასხვა მიზეზთა გამო, ევქარისტული და ლოცვითი კაცშირი მაინც არსებობდა. ვიცი, რომ კანონიკური თვალსაზრისით ეს დაუშვებელია, მაგრამ არსებობდა გამონაკლისები.

ფაქტები მინდა, ფაქტებს ვეძებ

[lamasvani]

ქრისტეანები ნუ ვიტყვით პიროვნულად, რომ ესა თუ ის ადამიანი ჯოჯოხეთში მოხვდებაო, რბილად, რომ ვთქვათ ეს არავინ არ იცის. სწავლების ჭეშმარიტების წარმოჩინებას კი ნუ შევეცდებით.

გაგახარა ღმერთმა მეც ამის თქმა მინდა

მადლობა

[saria-giorgi]

ეკუმენიზმი რელიგიური მოძრაობა,რომლის მიზანია მსოფლიოს(ეკუმენა-ს)რელიგიური გაერთიანება.მართლმადიდებლები იბრძვიან მსოფლიო მართლმადიდებელ ეკლესიაში გასაერთიანებლად, ეკუმენისტები კი-ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოში(ემს)გასაერთიანებლად.ეკუმენისტებს სწამთ,რომ ჭეშმარიტების მფლობელი მეტ-ნაკლებად ყველა რელიგიაა და ცხონება ყველგან არის შესაძლებელი.ეკუმენიზმის მრწამსი ეწინააღმდეგება მართლმადიდებელ სარწმუნოებას,რომლის თანახმად ჭეშმარიტების მფლო9ბელი მხოლოდ სამოციქულო სწავლების უცვლელად დამცველი მართლმადიდებელი ეკლესიაა და ცხონება მხოლოდ მასშია შესაძლებელი.
ეკუმენისტური მოძრაობის მთავარი წარმართველი ორგანიზაცია,რომელშიც თითქმის ყველა ე.წ,ქრისტეანული საკრებულოა გაერთიანებული. მართლმადიდებელი ეკლესიიდან ემს დატოვა საქართველოსა და ბულგარეთის ეკლესიამ.
პანეკუმენიზმი-ეკუმენისტური მოძრაობის საბოლოო ეტაპი-ე.წ.ქრისტეანების რელიგიური გაერთიანება არაქრისტეანებთან.პანეკუმენიზმის გამოვლინებებია ეკუმენისტების მიერ ქრისტე ღმერთის უარმყოფელ რელიგიურ გაერთიანებებში ცხონების შესაძლებლობის აღიარება და მათთან ერთად რელიგიურ რიტუალებში მონაწილეობა."მართლმადიდებლობასა და ლათინო პაპიზმს(კათოლიციზმს)შორის არსებული განსხვავებანი"გვ140

[KAIROS]

ეკუმენისტური მოძრაობის მთავარი წარმართველი ორგანიზაცია,რომელშიც თითქმის ყველა ე.წ,ქრისტეანული საკრებულოა გაერთიანებული. მართლმადიდებელი ეკლესიიდან ემს დატოვა საქართველოსა და ბულგარეთის ეკლესიამ.

ახ
რა მაგრები ვართ, სხვები "ე.წ." ანუ ეწუები არიან და ჩვენ სუპერები მაგ ეწუებში ჯიგარ, შედის მთელი მართლმადიდებლური სამყაროც რო იცოდე შენ, გარდა იმ ორისა (ასევე ათონის მთა) ა... ხოდა ცოტა ფრთხილად...
მორჩი ამ გადმოკოპირებას, შეხედე ხოლმე რას წერ

ელიბოი

არწმუნოებრივი ერთობის არარსებობის მიუხედავად, სხვადასხვა მიზეზთა გამო, ევქარისტული და ლოცვითი კაცშირი მაინც არსებობდა. ვიცი, რომ კანონიკური თვალსაზრისით ეს დაუშვებელია, მაგრამ არსებობდა გამონაკლისები.

ეგ გამონაკლისებია, რომელიც კანონს ამყარებს, ხომ იცი შენ?

[elibo]

ეგ გამონაკლისებია, რომელიც კანონს ამყარებს, ხომ იცი შენ?

no comment

ამ თემას პირდაპირ არ ეხება მაგრამ,
თუ იცით ვინმემ ბერძნული პატროლოგია სრულად სადმე ონლაინ სახით უფასოდ

განვაგრძობ წყაროების ძებნას