ეკუმენიზმის შესახებ, ემოციების გარეშე პარამეტრები

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი
იმაში მართლა გეთანხმები რომ რუსეთის ეკლესია ხშირად ათამაშებს დასავლურ ეკლესიებს. ნო ვერ ვიტყვი რომის ეკლესია ამ ჯგუფს მეკუთვნებათქო... ემს-ც ვერაა გამონაკლისი სხვა ორგანიზაციების მსგავსად... მარა ეს რას სცვლის? გვინდა ემს-ს ვაიძულოთ მკვეთრი ნაბიჯები? არის ეს სასურველი?

ჰოდა მე მგონი იქიდან გამოსვლა იყო შეცდომა,არ ვიცი დამთხვევაა თუ არა, მაგრამ იმ წელს იყო ასამბლეაზე განხილვა აბხაზეთის საკითხისა, სადაც ჩვენი "დამცველი" რუსეთის ერთმორწმუნე ეკლესია აღმოჩნდა...არც იმის ილუზია მაქვს, რომ იქ ყოფნის შემთხვევაში აფხაზეთი დაბრუნდებოდა, მაგრამ ემ მომხრე ვარ ყველა ვარიანტის გამოყენების - და ეს იყო ინფორმაციული ომის ერთი ნაწილი - რომელიც უნდა გვეწარმოებინა,ჩვენ კი ავდექით და გამოვედით. თან რატომ? არა რაიმე თეოლოგიური ან სხვა დიალოგის შედეგად მიღებული გადაწყვეტილების ბაზაზე, არამეტ, უბრალოდ რამდენიმე მონასტრის ახირებული მოთხოვნის გამო, რომ თუ არ გამოვიდოდით, ისინი სქიზმაში წავიდოდნენ...იქ პატრიარქმა შეცდომა დაუშვა, რადგან ეგეთი ულტიმატუმის წამომწყები ჯგუფი ულტიმატუმს არ შეაჩერებს და ასეც მოხდა, იქიდან გამოვედით და ისინი სქიზმაში მაინც წავიდნენ...

[athos]

კანუდოსელი
Misha Songulashvili

ჯერ გაეროს არ აქვს არანაირი ბერკეტები და მითუმეტეს ემს-ს.
მგონი სასაცილოა იმის თქმა რომ ემს-ს შეეძლო მოეხდინა რამე ზეწოლა აფხაზეთში მიმდინარე მოვლენებზე (საეკლესიო მოვლენებს ვგულისხმობ).
ვინ უსმენს ნეტა მაგათ

[კანუდოსელი]

ეკატერინე
მეც ეგ ვთვი, მაგრამ დღეს რომ იტყვი, შედეგს უცებ არ უნდა ელოდე...დღეს თქმული ეს ინფორმაციული ომის ნაწილია...

უნდა თქვა სადაც მიგიწვდება ხმა...

[loen]

The emergence of the ecumenical apostate church, the bride of Antichrist!
"Positive Christianity" is the enemy of the cross.
The truth offends those who don't want to hear it. Yet to speak anything less is to trifle with the eternal destiny of souls. Ecumenism's promise of "unity" is tempting, but it denies Christ and paves the way for the Antichrist and his new world religion. It is a unification that will ultimately lead to destruction.

True unity is not sought by pretending that there are no differences, as modern ecumenists have done, but by recognizing and respecting those differences, while focusing on the great orthodox truths all Christians share. Articulated in the classic confessions and creeds, it embraces such fundamentals as the Virgin birth, the deity of Christ, the Atonement, the Resurrection, the authority of Scripture, and the Second Coming.
Man-made unity is not what God desires. He wants a holy people. Many Christians believe that unity in itself will bring about a holy revival. But unity cannot bring holiness, only holiness can bring about true unity. For when God's people start seeking to live, worship and pray according to the Holy Word of God, then God Himself will answer Jesus' prayer and make those who seek Him, truly "one!" THEN God will unite the hearts of those who love Him, and hate sin and error, and He will truly shine forth from the midst of such a people - the true people of God!

The unification of the various national identities, races, and religions can only be achieved through the eradication of sin. That means only through the Lord Jesus Christ can we become perfectly one. The other avenue to unite people, the program of the Antichrist, will only be accomplished temporarily through deception.

ეკუმენიზმი არ ითვალისწინებს მარტო ქრსტიანული ეკლესიების გაერთიანებას,არამედ ეს არის კათოლიკური ეკლესიის მცდელობა გააერთიანოს,როგორც სხვადასხავა ქრისტიანული ეკლესიები,ასევე მუსლიმანური და იუდეველთა რელიგიები რომის პაპის ქვეშ.,რაც ქრისტიანული რწმენის კომპრომისის გარეშე შეუძლებელი იქნება.

[დათიკო]

2009 წელს მსოფლიო საეკლესიო კრებაა დაგეგმილი სადაც ეს საკითხიც იქნება გამოტანილი:
"გ) ჩვენი სურვილია, მიუხედავად არსებული სირთულეებისა, გაგრძელდეს საღვთისმეტყველო დიალოგი სხვა ქრისტიანებთან, ასევე რელიგიადშორისი დიალოგი, განსაკუთრებით იუდაიზმისა და ისლამის მიმდევრებთან; მხედველობაში უნდა მივიღოთ, რომ დიალოგი ადამიანებს შორის უთანხმოების გაწყვეტის ერთადერთ საშუალებას წარმოადგენს, განსაკუთრებით ისეთ ეპოქაში, როგორიც ჩვენია, როცა ნებისმიერი განყოფა,რელიგიის სახელითაც, საფრთხეს უქმნის მშვიდობასა და ადამიანთა ერთობას."

[sable]

ისე რუსეთის პატრიარქს ტყუილად ვადანაშაულებთ ანტიქართული პოლიტიკის წარმოებაში, რადგან აფხაზეთთან და ცხინვალთან დაკავშირებით საკმაოდ კონსტრუქციული და სწორი პოზიცია უკავია.

პატრიარქი ალექსი აღიარებს საქართველოს ეკლესიის იურისდიქციას ამ ტერიტორიებზე ეს მაშინ როდესაც ერთერთი საეკლესიო კრების მიხედვით სახელმწიფო საზღვრები უნდა ემთხვეოდეს საეკლესიო საზღვრებს.

[დათიკო]

sable

ისე რუსეთის პატრიარქს ტყუილად ვადანაშაულებთ ანტიქართული პოლიტიკის წარმოებაში, რადგან აფხაზეთთან და ცხინვალთან დაკავშირებით საკმაოდ კონსტრუქციული და სწორი პოზიცია უკავია.

პატრიარქი ალექსი აღიარებს საქართველოს ეკლესიის იურისდიქციას ამ ტერიტორიებზე ეს მაშინ როდესაც ერთერთი საეკლესიო კრების მიხედვით სახელმწიფო საზღვრები უნდა ემთხვეოდეს საეკლესიო საზღვრებს.

ოფიციალურად კი მასეა, სხვა რა გზა აქვს...
მარა არაოფიციალურად დღემდე ხდება აფხაზეთიდან ჩასული სამღვდელოების ხელდასხმა, რომლებიც შემდგომ ექვემდებარებიან მოსკოვის საპატრიარქოს.

[KAIROS]

2009 წელს მსოფლიო საეკლესიო კრებაა დაგეგმილი

უდიდესი სიახლეა !!!

ამაზე მერე ცალკე თემაში ვისაუბროთ, ჩვენთვის 787 წლის შემდეგ არ გამართულა მსოფლიო საეკლესიო კრება!ზოგს ეშინოდა კიდეც, ანტიქრისტესაც კი უკავშირებდნენ

[daviti_23]

ძალიან კარგია მსოფლიო კრება.მაგრამ უფრო საინტერესო ხდება ესნიც თუ იქ იქნებიან :
მართლმადიდებელი ეკლესია არ მოითხოვს, რომ სხვა ქრისტიანები მოექცნენ და დაუბრუნდნენ დედა ეკლესიას… მართლმადიდებელ ეკლესიას არა აქვს უფლება ვინმეს მასთან შეერთებისაკენ მოუწოდოს (ემს-ს რწმენისა და მოწყობის კომისიის ანგარიში, ЖМП, #9, 1975). ЖМП - ეს არის ოფიციალური, ბეჭვდითი ორგანო მოსკოვის საპატრიარქოსი.
მოსკოვის პატრიარქი ალექსი II: მე ვლოცულობ, რათა „ეკლესიათა მსოფლიო საბჭო“ ერთგული დარჩეს თავისი თავდაპირველი მოწოდებისა, ანუ ყველა ეკლესიის საერთო სურვილის აღმასრულებელი იყოს სარწმუნოებრივი ერთობისა და ევქარისტიული კავშირის მიღწევის საქმეში (ЖМП, #6, 1991, გვ. 60).
რომის კათოლიკური ეკლესია მადლმოსილია ისევე, როგორც მართლმადიდებლური(,,Русская линия, 20.9.99).
მთავარეპისკოპოსი იაკობი (კონსტანტინოპოლის საპატრიარქო): აუცილებელია გათავისუფლება ელინისტური იდეებისაგან, რომლებიც საუკუნეების მანძილზე იყვნენ გაბატონებულნი ქრისტიანობაში და თანამედროვეობაში დაკარგეს თავიანთი მნიშვნელობა. საჭიროა მათი შეცვლა. ჩვენთვის აუცილებელია სრულიად ახალი ქრისტიანობა, ახალი წარმოდგენებითა და განსაზღვრებებით. როდესაც ჩვენ ვსაუბრობთ ღმერთზე, როგორც უზენაეს არსებაზე, ახალგაზრდობას ჩვენი არ ესმის. სწავლებას ლოგოსზე, იესო ქრისტეს პიროვნებაზე, როგორც განკაცებულ ღვთის სიტყვაზე, განსაკუთრებით კი წმ. სამების დოგმატზე და მის თვისებებზე დღეს არა აქვს გასავალი, რადგან ახალმა მიღწევებმა დაჯაბნეს ძველი იდეები. ჩვენ ვერ ვასწავლით იმ ქრისტიანობას, რომელსაც ოდესღაც თავად გავეცანით (,,New York Times, 25.09.67).
მიტროპოლიტი გიორგი კოდრე (ანტიოქიის საპატრიარქო): როდესაც ბუდისტი ანდა მუსულმანი თავიანთ საღმრთო წიგნებს კითხულობენ, მადლისმიერი შთაგონებით გაბრწყინებულნი, ისინი თვით ქრისტეს ჭვრეტენ. სული წმიდის მადლი არაქრისტიანულ რელიგიებშიც მოქმედებს. სული ცხოვრობს იქ, სადაც სურს. ქრისტიანები, რომლებიც მოწოდებულნი არიან ქრისტესკენ, როგორც ჭეშმარიტებისკენ, არ შეუქმნიან რაიმე დაბრკოლებას სხვა ჭეშმარიტებებს, რომლებიც სხვა ტრადიციებშია გაფანტული, რადგანაც ყველა ეს ჭეშმარიტება ერთი ღმრთაებრივი წყაროდან მომდინარეობენ. დიალოგის მიზანი არის შედეგების მიღწევა რელიგიურ გარდამოცემათა გვერდის ავლით, რადგანაც ეს გარდამოცემანი წინააღმდეგობაში არიან ერთმანეთთან. ვიპოვოთ ღმრთაებრივი ჭეშმარიტება, რომელიც შეფარულია სხვადასხვა ნიშნებსა და სიმბოლოებს მიღმა – აი, მთავარი მიზანი. ეს არ არის სინკრეტიზმი, ეს თავად ქრისტეა, რომელსაც ჩვენ თაყვანს ვცემთ, რომელიც სხვადასხვა რელიგიათა უკიდეგანო სივრცეებზე დააბიჯებს (,,Faith and Order“, Paper #166, WCC Publications,GJeneva, 1994).
შვეიცარიის მიტროპოლიტი დამასკინოსი: „დადგა დრო, ვაღიაროთ არსებობა „ეკლესიისა ეკლესიის გარეშე“ მთელი მისი სავსებით, რომლის ერთიანობა სარწმუნოების არსში მდგომარეობს“ (,,ირენიკონ“, 1975, #2, გვ..255).
სერბეთის პატრიარქი პავლე: „მე ყოველი ლიტურგიის დროს პროსკომიდიაში (კვეთა) ვიხსენიებ რომის პაპ იოანე პავლე II-ს“ (ინტერვიუ სააგენტო E.N.I.- სადმი, Вдъ-Информ, აპრილი, 1999).
ვარშავის მიტროპოლიტი საბა: „სხვადასხვა აღმსარებლობათა „სინთეზის“ უმძიმეს გზაზე მრავალი წყალქვეშა კლდეა. კიდევ ბევრი ძალისხმევის დახარჯვა იქნება საჭირო, რათა სხვადასხვა რელიგიათა განშტოებანი ერთ, ძლიერ ხედ იქცნენ. ჩვენ გამოვხატავთ უდიდეს მადლიერებას რომის პაპის მიმართ, რომელიც დაუღალავად იღვწის ამ კეთილშობილურ ასპარეზზე“ (,,Religion Today“, 12.6. 99).
ავსტრალიის მთავარეპისკოპოსი სტილიანოსი (კონსტანტინოპოლის საპატრიარქო): „თავისი ცხოვრების დასაწყისში ქრისტე ცოდვილი იყო. მან უცოდველობას თანდათან მიაღწია. მასში მიმდინარეობდა ბრძოლა მის ორ ბუნებასა და ორ ნებას შორის“(1988 წლის საშობაო ეპისტოლე, ,,Voice of Orthodoxy“, dekemberi, 1987).
„ადამიანის მაიმუნისაგან წარმოშობის თეორია ჩემთვის მისაღებია“ (`Voice of Orthodoxy“, იანვარ-თებერვალი, 1987).
მიტროპოლიტი ნექტარიოს კალუმნოსელი (კონსტ. საპატრ.): „როდესაც უკანასკნელი 30 წლის განმავლობაში ასობით კათოლიკე მღვდელმა საკუთარ ეკლესიაში მღვდლობა მიატოვა, მართლმადიდებელი ეკლესია სისტემატიურად არიდებდა თავს მათ მიღებას თავის წიაღში, რათა არ მოწამლულიყო ურთიერთობა უძველეს რომის ეკლესიასთან. და როდესაც ევროპის მრავალ სამრევლოს, მათ შორის, იტალიაში — უნდოდათ კიდევ ერთხელ მართლმადიდებლობაში გადმოსვლა, ჩვენ წინდახედულად დავუხურეთ მათ კარი. მართლმადიდებლობა არ საჭიროებს პროზელიტიზმს. ის ამჯობინებს დატოვოს ათასობით ყოფილი კათოლიკე სულიერი ხელმძღვანელობის გარეშე. მაგრამ საუბედუროდ ისინი სხვა ეკლესიოლოგიურ ცდომილებაში ჩავარდნენ — ისინი აღმოჩნდნენ ძველი კალენდრის მიმდევართა ხელში. ამრიგად ეკუმენური დიალოგის სიმტკიცე ურყევი რჩება. (ათენის გაზეთი „ვემა“, 1 მარტი, 1992).


ალბად კატეხიზმოს ჩაუტარებენ.

[მნათე]

ამ ეკლესიურ გოიმურ გაეროში რა ჯანდაბა გვინდა ერთი... შესანიშნავია რომ მივბაძეთ რომს, კარგია თუ სხვა რამეშიც მივბაძავთ...

პ.ს მე კი ვიცი როგორც "მივბაძეთ" მაგრამ მაინც..

სერბეთის პატრიარქი პავლე: „მე ყოველი ლიტურგიის დროს პროსკომიდიაში (კვეთა) ვიხსენიებ რომის პაპ იოანე პავლე II-ს“ (ინტერვიუ სააგენტო E.N.I.- სადმი, Вдъ-Информ, აპრილი, 1999).

არადა ფანატიკური გამომეტყველება ქონდა, უყურე შენ

შვეიცარიის მიტროპოლიტი დამასკინოსი: „დადგა დრო, ვაღიაროთ არსებობა „ეკლესიისა ეკლესიის გარეშე“ მთელი მისი სავსებით, რომლის ერთიანობა სარწმუნოების არსში მდგომარეობს“ (,,ირენიკონ“, 1975, #2, გვ..255).

ვეთანხმები, ამას თეოლოგია განსაზღვრავს.

[daviti_23]

ამ ეკლესიურ გოიმურ გაეროში რა ჯანდაბა გვინდა ერთი... შესანიშნავია რომ მივბაძეთ რომს, კარგია თუ სხვა რამეშიც მივბაძავთ...

პ.ს მე კი ვიცი როგორც "მივბაძეთ" მაგრამ მაინც..
არადა ფანატიკური გამომეტყველება ქონდა, უყურე შენ
ვეთანხმები, ამას თეოლოგია განსაზღვრავს.

ავსტრალიის მთავარეპისკოპოსი სტილიანოსი (კონსტანტინოპოლის საპატრიარქო): „თავისი ცხოვრების დასაწყისში ქრისტე ცოდვილი იყო. მან უცოდველობას თანდათან მიაღწია. მასში მიმდინარეობდა ბრძოლა მის ორ ბუნებასა და ორ ნებას შორის“(1988 წლის საშობაო ეპისტოლე, ,,Voice of Orthodoxy“, dekemberi, 1987).

[სერგი]

რომის კათოლიკური ეკლესია მადლმოსილია ისევე, როგორც მართლმადიდებლური(,,Русская линия, 20.9.99).

ეს როგორ შეიძლება რომ გავიგოთ?

[agmsarebeli]

თუკი მადლმოსილია. რაღა განყოფაა ჩვენ შორის? მარკოზ ეფესელი კარგად ახასიათებს მათ.

[daviti_23]

თუკი მადლმოსილია. რაღა განყოფაა ჩვენ შორის? მარკოზ ეფესელი კარგად ახასიათებს მათ.

რას გაიგებ მაგათსას.ისე გააბრუებენ ადამიანს მცდარი ღვთისმეტყველებით სულ დაიბნევი.თანაც დამცველებეი ყავს ამნაირ სიცრუეს ფეხს იკიდებს ჩვენშიც!

[mRvdeli giorgi sxilaZe]

კომენტარი ქართულ-პოლონურ ელ-გვერდზე (რედაქტორი რუსუდან კიკალეიშვილი-დომუხოვსკა) გამოქვეყნებულ მღვდ. ზაზა თევზაძის წერილზე:
,,ტოლერანტობა _ უმთავრესი რელიგიური ღირებულება თუ თავსმოხვეული იდეოლოგია?“.

ამ წერილის ავტორთან თბილისის სასულიერო სემინარიაში ერთ ჯგუფში ვსწავლობდი და სასიამოვნო იქნებოდა, მასზე დადებითად მესაუბრა (მით უფრო, მასთან და მის ძმასთან, მათი წესიერებიდან გამომდინარე, ახლო არა, მაგრამ მაინც კარგი დამოკიდებულება მქონდა). მაგრამ თვალს ვადევნებ რა მის ეკუმენისტურ საქმიანობასა და ნაწერებს, ისევ მისი და მისი მრევლის სიყვარულიდან გამომდინარე, ვალდებული ვარ, როგორც მისმა ყოფილმა სულიერმა ძმამ, ვთქვა შემდეგი:
ავტორი დასაწყისშივე წერს, რომ ,,რელიგიებს შორის... განსხვავება და წინააღმდეგობა არა მტრობის, არამედ მეგობრობის მიზეზი უნდა გახდეს“. იქნებ, აგვიხსნას, როგორ იქცევა მეგობრობისა და სულიერი ძმობის მიზეზად მაგ., ის, რაც ერთისთვის წმიდათაწმიდაა, ხოლო მეორესთვის _ უწმინდურობა: ერთისთვის _ წმინდანი, მეორესთვის _ უწმინდური; ერთისთვის _ ხატი, მეორესთვის _ კერპი, ერთისთვის _ მარადქალწული ღვთისმშობელი, მეორესთვის _ ჩვეულებრივი შვილებიანი ქალი; ერთისთვის _ ღმერთი და მეორესთვის _ ეშმაკი? ასეთი მეგობრები ჰყავს მას ცხოვრებაში?
დიახ, სარწმუნოება დაძალებით არ უნდა გავრცელდეს და ადამიანმა სწორედაც რომ თავისუფალი მოწადინებით უნდა აირჩიოს მამა ან მამის მტერი, სამოთხე ან ჯოჯოხეთი, სარწმუნოება ან ურწმუნოება და ღვთის რჯულსა და ეშმაკის რჯულებს შორის ჯერ სხვაობა და შემდეგ, არჩევანიც უნდა გააკეთოს (ამიტომაც, მართლმადიდებლურ სასულიერო სასწავლებლებში არამართლმადიდებლური და არაქრისტეანული რელიგიებიც ყოველთვის ისწავლებოდა და ისწავლება ,,რელიგიის ისტორიისა“ და ,,შედარებითი ღვთისმეტყველების“ საგნად). მაგრამ ,,ტოლერანტობა“ არ უნდა ნიშნავდეს გულგრილობასა და განურჩევლობას და სწორი არჩევანი რომ მოვახდინოთ, ამის შემეცნებაში, თავიდან, ვიღაცამ უნდა შეგვიწყოს ხელი და სხვამაც რომ სწორი არჩევანი გააკეთოს, ჩვენც ხელი კი არ უნდა შევუშალოთ ჩვენი ე. წ. ,,ტოლერანტობით“, არამედ უნდა შევეწიოთ. ამაშია ქადაგების ძალა და მნიშვნელობა, რასაც დღეს ,,პროზელიტიზმს“ უწოდებენ და კრძალავენ კიდეც.
მართლმადიდებელი მოძღვარი შეჰხარის ,,სხვა რელიგიის, სექსუალური ორიენტაციის, სხვაგვარი შეხედულებებისა და სხვა განსხვავებათა მიმართ შემწყნარებლურ დამოკიდებულებას“ და ავიწყდება, რომ შემწყნარებელნი უნდა ვიყოთ არა სხვადასხვა რელიგიის, აზრისა და ზნის, არამედ სხვადასხვა რელიგიის, აზრისა და ზნის მატარებელ ადამიანთა მიმართ (ეს ერთი და იგივე ნამდვილად არაა), რაც უნდა გამოიხატოს მათდამი კაცთმოყვარული მოპყრობით (რაშიც, რა თქმა უნდა, ავტორს ვეთანხმებით), მაგრამ არა უსულგულო ,,ტოლერანტულობით“, არამედ ლოცვით, შეგონებით, თანაგრძნობითა და თავმდაბლური მხილებით.
ქრისტეს მსახური წუხს, რომ წმინდა ამბროსი მედიოლანელი ,,ამართლებდა წარმართული ქანდაკებების ნგრევასა და მოშლას“. ეს რომ ათეისტ ხელოვნებათმცოდნეს ეთქვა, საკვირველი არ იქნებოდა; მაგრამ მას, განა, ერთხელ მაინც არ წაუკითხავს ან არ სმენია ,,ფსალმუნებიდან“ მაინც, რაც ეკლესიაში თუ სხვაგან გამუდმებით იკითხება?: ,,ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი ეშმაკ არიან“ (95, 5). _ ალბათ, ქვეყანას დიდი დრო აღარ უწერია, რადგან მართლმადიდებელი მღვდელიც კი ესთეთიკას შემოქმედზე მაღლა აყენებს; რასაც ის ,,წარმართულ ქანდაკებებად“ მოიხსენიებს, იმას წმინდა ნინო და წმ. მამები კერპებს უძახდნენ და ლოცვით ამსხვრევდნენ; არ ესმის რა წარმართულ კულტთა ქანდაკებების დემონური აზრი და მნიშვნელობა, სინამდვილეში ეშმაკის კერპებს მისტირის...
ჭეშმარიტებას ,,ტოლერანტული“ ფარდობითობით უყურებენ დაბნეული ფილოსოფოსნი (და ისინიც კი თავიანთ შეხედულებებს იცავენ) და არა მართლმადიდებელი ღვთისმსახურნი ანუ ჭეშმარიტი ფილოსოფოსნი. მარიამ ღვთისმშობლის ,,დაუჯდომელ“ ლოცვა-საგალობელში წმინდა მამა ყოვლადწმიდა დედას ,,ფილოსოფოსთა სულელად გამომაჩინებელს“ უწოდებს, რადგან ყველაზე დიდი ფილოსოფია წმინდად ცხოვრებაა.
რადგან სოდომელებზეც შემწყნარებლურადაა განწყობილი, ერთი, ჰკითხეთ მას, _ მისი ვაჟიშვილი კაცზე რომ ,,გათხოვდეს“ ან სახლში ,,რძლად“ ბიჭუნა მოუყვანოს და მისმა ქალიშვილმა გოგონა ,,შეირთოს“ ან ,,სიძედ“ ეკლესიაში ქალი მიუყვანოს, მათ ჯვარს დაწერს ან ამასაც ,,ტოლერანტულად“ შეხვდება?
შემწყნარებლობის კლასიკური მაგალითი მოგვცა დიდმა ქრისტეანმა მეფემ და წმინდანმა დავით IV-აღმაშენებელმა, რომელმაც მაჰმადიანთა უბნებში მათგან უწმინდურად მიჩნეული ცხოველების დაკვლა აკრძალა და თან, საქართველო და კავკასია მაჰმადიანობისაგან გაანთავისუფლა.
ქართული გენის კაცთმოყვარეობის, მართლაც, დიდებული და მსოფლიოში განუმეორებელი მაგალითია ,,ბალადა ვეფხისა და მოყმისა“, რომელიც კარგადა აქვს ავტორს მოყვანილი წერილის ბოლოს, რაც სწორად პასუხობს დასმულ თემას. მაგრამ რაც შეეხება ვაჟა-ფშაველას ,,ალუდა ქეთელაურიდან“ ცნობილ სტრიქონებს, რითაც ამთავრებს და ასკვნის, ეს შეგვიძლია, გავიგოთ საღვთისმეტყველო თვალსაზრისით: პოეტი აქ გულისხმობს, რომ მართლმორწმუნე მხოლოდ თავისი რჯულის გამო თვითკმაყოფილებას არ უნდა მიეცეს და ურჯულოზე მაღლა თავი პიროვნულად არ უნდა დააყენოს (ეს გახლავთ, თუ გნებავთ, გალექსვა ,,პატერიკულ“ თხრობათა, კერძოდ, წმ. მაკარი დიდის ცხოვრებიდან ცნობილი შემთხვევის შინაარსისა, როცა ის ეგვიპტის უდაბნოში თავის ქალას ჯვარს გადასახავს და ჰკითხავს, ,,ამქვეყნად ვინ იყავი?“, რაზეც მკვდრის სული მიუგებს, რომ იყო წარმართი ქურუმი, რის გამოც სატანჯველში იმყოფება; ხოლო მეორე კითხვაზე, ,,არის ვინმე შენზე ქვემოთ, ვინც მეტად იგვემება?“, ასე პასუხობს: ჩვენს ქვემოთ ის ქრისტეანე მღვდელმსახურნი და მორწმუნენი არიან, ვინც თავისი საღვთო მოვალეობა არ აღასრულეს...); ხოლო ავტორს თუ იმის თქმა სურს, რომ საერო პოეტი, ასე ვთქვათ, ეკუმენისტი იყო, ეს მღვდელმსახურისთვის საღვთისმეტყველო მტკიცებულება არ უნდა იყოს... თუმცა, მისტირის რა ეკუმენისტთა მთავარ საკრებულოს, მისი აზრით, ,,ეკუმენიზმი გამოცხადდა ერესად ყოველგვარი არგუმენტისა და ლოგიკური დასაბუთების გარეშე“ (დღეს, უკვე, ეკუმენიზმის _ ამ, ერესის კი არა, ერესთა ერესის და ამავე დროს, ათასგზის დასაბუთებული, ყველაზე პრიმიტიული და სულისწარმწყმედი, ერესის _ ამოცნობა რომ ღვთისმსახურს ეძნელება, ,,ტოლერანტულად“ რომ ვთქვათ, სახიფათოდ სამწუხაროა).
მკითხველს ვთხოვთ, ყურადღება შეაჩეროს ავტორის მიერ მოყვანილი ,,ტოლერანტობის პრინციპების დეკლარაციის“ (,,იუნესკო“, პარიზი, 1995წ.) ერთ მუხლზე: ,,ტოლერანტობა... არა მხოლოდ მორალური მოვალეობა, არამედ პოლიტიკური და სამართლებრივი მოთხოვნაცაა“. _ ანუ მოქმედებს დევიზი: ტოლერანტულობა ყველას მიმართ, გარდა არატოლერანტულებისა! აი, ასეთი, ცრუდემოკრატიის კუპრში ამოსვრილი, ,,ტოლერანტობის“ დროშით დაიპყრო დასავლეთმა და განსაკუთრებით, ა.შ.შ-მა ბევრი ქვეყანა (მათ შორის, ჩვენი სამშობლოც) და დაარბია და ააწიოკა დაუმორჩილებელი ერი თუ ბერი.
რადგანაც ტოლერანტობის თემას, ხშირად, ებრაელთა დევნის ისტორიას უკავშირებენ, არაჯანსაღი აზრების განსაფანტავად მოვიტანთ ნაწყვეტს ჩვენივე ნარკვევიდან (,,საქართველოს ეკლესიისა და ქართველი ერის სარწმუნოებრივ-საზოგადოებრივი მოღვაწეობა ,,გარდაქმნიდან“ ,,გარდაქმნამდე“ (1985-2003წწ.), გამოცემა ,,სა. ქ. მ. ე.“, №1, პარიზი, 2004წ.; იხ. ელ-ვერსია: ჰტტპ://%20/საქმე%20პდფ.პდფ ან ჰტტპ://დიდგორი/უსერფილეს/ფილე/Dოცუმენტს/21_საქმე_ნ1.პდფ):
ვინმემ რომ ,,ანტისემიტად“ არ ჩაგვთვალოს, აქვე, შევეხებით ,,ებრაულ საკითხს“, რომელსაც დღეს ძირითადად, ,,ანტისემიტიზმის“ ნიშნით განიხილავენ. შევნიშნავთ, რომ ეს არ არის სწორად განსაზღვრული ცნება, რადგან სემიტები, ებრაელებთან ერთად, არაბული ხალხებიც არიან და ,,ანტისემიტი“, პირველთან ერთად, მეორეს მოწინააღმდეგესაც ნიშნავს, რაც ერთდროულად ბუნებაში არ არსებობს. ამიტომ, მხოლოდ ებრაელთმოძულეობას ,,ანტისემიტიზმი“ კი არა, ,,ანტიიუდევლობა“ უნდა ეწოდოს. მაგრამ რაში მდგომარეობს ისრაელი ერის სიყვარული თუ სიძულვილი? იგი საყვარელი იყო ღვთისთვის და საძულველი სატანასთვის, როცა რჩეულ ერს წარმოადგენდა. განა, შეიძლება, მართლმადიდებელთ ებრაელნი არ გვიყვარდეს, როცა ჩვენ ზიარების საიდუმლოში მონაწილეობით მათი ხორციელი ნათესავები ვხდებით?! სამყაროს შემქმნელმა ქრისტემ ებრაელი ქალწულის _ ყოვლადწმიდა მარიამისგან შობით სულიწმიდისა და დედისაგან შეისხა ხორცი და სისხლი, რომელთაც ვჭამთ და ვსვამთ, კიდეც, ბარძიმიდან და შედეგად ჩვენში, ზიარებულებში, ეროვნულთან ერთად, არსებითად _ ,,ონტოლოგიურად“ და ბუნებითად _ ,,ფიზიოლოგიურად“, ებრაული სისხლიცაა (ამას, შეიძლება, ეწოდოს ქრისტეანთაგან ებრაელთა ღვთაებრივი სისხლისმსმელობა, რაც სრულიად საპირისპიროა იუდაურ-ფანატიკური სექტის _ ხასიდობისა, _ ებრაელთაგან ქრისტეანთა სატანური სისხლისმსმელობისა; პოეტურად გამოთქმული აზრი, რომელიც ბევრს შეგვიძლია, საკუთარ თავზე გავიმეოროთ: ,,წვეთი სისხლის არ არის ჩემში არაქართული“ (გალაკტიონი), წარმომავლობითად _ ,,გენეტიკურად“ არის სწორი და არა ,,ევქარისტიულად“); მით უფრო, წარმოუდგენელია, ეს ბიბლიური ერი არ გვიყვარდეს ქართველობას, რომელთა სამშობლოც მაცხოვარმა სამფარველოდ წილად არგო ებრაელ მარადქალწულ ქალბატონს _ საკუთარ და იგივე დედას ჩვენსას, რომლებმაც ჩვენს ქვეყანაში გავამეფეთ და ათასი წელი ვამეფეთ იმავე წარმოშობის ბაგრატოვანთა მოდგმა (,,დინასტია“, რომელიც ჩვენივე სურვილით არ დაგვიმხია); საქართველო გამონაკლისი ქვეყანაა, სადაც ჰურიათა დევნა არ მომხდარა და ,,ქართველ ებრაელებს“ იგი თავიანთ ისტორიულ სამშობლოსთან შედარებით ბევრად ნაკლებად არ უყვართ; ბევრ ჩვენთაგანს ხომ ბავშვობისდროინდელი ებრაელი მეგობრებიც გვიყვარს, მაგრამ ამის გამოხატულებაა არაქრისტეან ებრაელთა მოქცევა ღმერთმკვლელობიდან ღვთისმადიდებლობაში და არა _ ,,ანტიპროზელიტური“ გარიგებანი, რაც ორივე მხრისთვის საზიანოა. ,,ანტიიუდევლობასაც“ თავისი საფუძველი გააჩნია, რადგან ამ ერს, ისევე, როგორც ყველა ხალხს, დიდ ადამიანთა გვერდით ბოროტმოქმედნიც მოეძებნება. მაგრამ არ შეიძლება ვგმობდეთ მთლიანად ერს, მასში ერთი ღირსეულიც კი რომ დაბადებულიყო, რადგან ეს მისი გმობაც გამოვიდოდა. უნდა ვებრძოდეთ ბოროტმოქმედებას და არა ,,სისხლსა და ხორცს“, როგორც ამას ადამიანურად უდიდესი ებრაელი _ განკაცებული ღმერთი დიდი ებრაელის – წმ. პავლე მოციქულის ბაგეთაგან განგვიმარტავს. ეს ერი _ რახანაც უფალმა გამოირჩია და განსაკუთრებული ნიჭიერება მიჰმადლა _ განსხვავებულ გონიერებასა და აქედან გამომდინარე, მოხერხებულობას ინარჩუნებს, მაგრამ ნიჭიერება ადამიანის ხელში ჰგავს მეტი სიმძლავრისა და სიჩქარის ძრავას, რომელსაც შეუძლია, სარგებელიც მეტად და სწრაფად მოიტანოს და ზიანიც. ებრაელი ერისვე წიაღში ერთმანეთს უპირისპირდებიან, ერთი მხრივ, ქრისტე და მისი წარმოგზავნილნი: წინასწარმეტყველნი, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი, მოციქულნი, პირველი წმინდანნი, მეცნიერების, მწერლობისა და ხელოვნების დადებითი წარმომადგენელნი; მეორე მხრივ: ამ დარგთა უარყოფითი მიმდევრები, სიონისტ-მასონები, რევოლუციონრები და ბოლოს _ ანტიქრისტე (საფიქრებელია, ისიც ტომით ებრაელი იქნება) და მისი წინამორბედები...
ნეტარი ავგუსტინეს შესანიშნავი სიტყვები, რომელიც ავტორს საყოველთაო ტოლერანტობის გამომხატველადა აქვს მოტანილი _ ,,არსებითში ერთობა, არაარსებითში თავისუფლება და ყველაფერში სიყვარული“* _ მასვე ეწინააღმდეგება, რადგან თუ არსებითში ერთობა არ გექნება ვინმესთან, _ ვიმეორებთ თავში დასმულ კითხვას, _ როგორღა იქნება, რომ როგორც თვითონ წერს, ,,ეს გახდეს მეგობრობის მიზეზი“?
...ან იქნებ, დღეს, უკვე, ღმერთის მსახურისთვისაც აღარაა არსებითი და მთავარი ღმერთი?!

ქალბატონო რუსუდან, თუ შეიძლება, აქ დასმული კითხვები ან მთლიანად ეს ,,კომენტარი“ გადაუგზავნეთ განხილული წერილის ავტორს და ველოდები მის პასუხს თქვენგან.
წინასწარ გიხდით მადლობას და გლოცავთ!
______________________
*ეს აფორიზმი, რომელიც ჩვენს ზემოდასახელებულ გამოცემას (,,სა. ქ. მ. ე.“) გარეკანზე ერთ-ერთ დევიზად უძღვის, ჩვენთვის სხვაგვარი თარგმანითაა ცნობილი: ,,მთავარში _ ერთიანობა, კამათში _ თავისუფლება და ყველაფერში _ სიყვარული“.


მღვდელი გიორგი სხილაძე, პარიზი, 27. 06. 2008წ.

[მოყვასი]

2009-ში?
ზუსტად როდის არის მსოფლიო საეკლესიო კრება ხომ არ იცით ვინმემ?

[Misha Songulashvili]

...

[KAIROS]

კაი მიშა შეეშვი, მორჩა მაგ კაცთან კამათი...
არ გვინდა ისევ დაძაბულება, მან გააკეთა თავისი არჩევანი, ხოლო მის პოსტებზე მიიღო პასუხი, აქ აღარ გვინდა მეტი ხო?

[ქავთარაძე]

რედაქტორი რუსუდან კიკალეიშვილი-დომუხოვსკა

უი EXბიცოლაჩემის და მაგარი ადამიანის და არის ეს ქალი პოლონეთში ქართული სათვისტომოს ხელმძღვანელია.

mRvdeli giorgi sxilaZe
თქვენადა საეკლესიო მაღაზიაში შემხვედრ ნაცნობ სასულიერო პირებს არ უნდა მიესალმოთ? თუ მაგას არ ასწავლიდნენ სასულიეროში?
თქვენ და სტალინი ღირსეული შვილები ხართ მაგ სასწავლებლის

[orthodox-georgia]

2009 წელს მსოფლიო საეკლესიო კრებაა დაგეგმილი

VIII მსოფლიო კრება?