ეკუმენიზმის შესახებ, ემოციების გარეშე პარამეტრები

[მარიამი]

გუჯა, შენს მიერ გამოქვეყნებული ბოლო ფოტოს წარწერა არის ცილისწამება და აი, რატომ:
"1995 წელს ემს გენერალური მდივნის კონრად რაიზერისადმი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით მიწერილ წერილში საქართველოს საპატრიარქოს საგარეო განყოფილების თავმჯდომარემ, მთავარეპისკოპოსმა აბრაამმა დაგმო ემს-ის ზოგიერთი მართლმადიდებელი წევრის მიერ პროტესტანტებთან ერთად ჩატარებული ლოცვები. ხოლო 1996 წ. სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა ილია II იმავე კონრად რაიზერის მიმართ ნათქვამ სიტყვაში დაგმო ემს პროტესტანტ წევრებში ფეხმოკიდებული აზრი იმის თაობაზე, რომ ამ ორგანიზაციას ეკლესიოლოგიური ხასიათი მინიჭებოდა."
როგორ ფიქრობ, ჩვენი პატრიარქი არის ის ადამიანი, რომელიც ერთს ამბობს და მეორეს აკეთებს? თუ არამართლმადიდებლებთან სურათის გადაღება ნიშნავს, რომ მათთან ერთად ლოცულობ? და ფოტოს ვისაც რა უნდა, იმას მიაწერს ქვემოთ (მაგალითად, შეგიძლია დაათვალიერო ექსტრასენს იკას ლომაიას და მკითხავ ლელა კაკულიას საიტები ). იმედია გესმის ამდენი.
პ.ს. და ეგ ფოტო სწორედ იმ ფანატიკოსების გამოქვეყნებულია, ჩვენს პატრიარქს რომ ებრძვიან და ასე ძალიან რომ არ გიყვარს შენ (აროშვილების სუნი მცემს მაგ ფოტოდან)

[KAIROS]

ვინაიდან ეკუმენიზმი ასოცირდება ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოსთან (ემს), ამიტომ მეც მისით დავიწყებ. არის საშიშროება, რომ ემს ეკლესიოლოგიური ხასიათის ორგანიზაციაა და რომ იქ მიღებული ყველა დადგენილება არის ცალსახად მისაღები ყველა წევრისთვის. ეს ცხადია არ არის სწორი თუ საკითხს მკაცრი იურიდიული თვალით შევხედავთ. საქმე ისაა, რომ 1950 წელს ქალაქ ტორონტოში იქნა მიღებული დეკლარაცია, რომელიც ამბობს:


Всемирный Совет Церквей не является и никогда не должен стать сверх-Церковью. Это не сверх-Церковь. Это не всемирная Церковь. Это не Una Sancta («единая святая»), о которой говорится в Символе веры… Членство в Совете ни в коем случае не означает, что Церкви входят в орган, который может решать за них. Каждая Церковь смохраняет право принять или отвeргнуть высказывания или действия Совета… Ни одна из Церквей не имеет оснований опасаться, что Совет вынудит ее принять решения относительно соединения с другими Церквами... Всемирный Совет существует для того, чтобы различные Церкви могли увидеть свои различия, и поэтому ни одна Церковь не обязана менять свою экклезиологию вследствие членства во Всемирном Совете… Членство в Совете не означает принятия или отрицания доктрины, что единство Церкви состоит в единстве невидимой Церкви… Членство в Совете не означает, что каждая Церковь должна признавать другие Церкви, входящие в Совет как Церкви в полном и подлинном смысле этого слова… Ни в коем случае ни одна Церковь не может и не будет принуждаться к принятию решений, противоречащих ее убеждениям или желаниям

ანუ აქ წერია, რომ ემს არ არის და არც გახდება არასოდეს ზე ეკლესია,... რომ მისი წევრი ეკლესიები არიან უფლებამოსილნი შეინარჩიუნონ ის ეკლესიოლოგია რაც მიაჩნიათ სწორად და წევრობა კავშირში არ ნიშნავს, იმას, რომ რომელიმე ეკლესია ვალდებულია ცნოს მეორე-ეკლესიად.

მე მიმაჩნია, რომ ემს კარგი საშუალებაა მიიტანო მართლმადიდებლობა სხვებამდე. სხვათა შორის იაპონიის განმანათლებელი წმ. ნიკოლოზ იაპონელის ოცნება იყო სერიოზული შეხვედრები პროტესტანტულ სამყაროსთან, აი რას წერს ის:

Бедные протестанты: вечно они вздорят между собой и никак не могут прийти к соглашению. И жаль их бедных. Но кто же должен прийти к ним на помощь? Ибо и к ним откосится пророчество Спасителя, что «некогда Петр обратится», - они плоть от плоти церкви, считающей себя по преимуществу Петровою. Кто как не православная церковь? И пора ей выйти из страдательного положения. Она - мать детей Божиих, — что же она смотрит равнодушно, как дети блуждают по дебрям и делаются добычею диких зверей? Или бессильна она? Нет, теперь уже нельзя этого сказать о ней. Ну что, например, делают все заграничные наши священники? Кое-кто делает нечто весьма малое, а в совокупности — ничтожное... но в большинстве — ничего. Отчего бы не назначить им обязательного дела миссионерского? На первый раз, например, перевести нашу лучшую богословскую литературу на английский, французский и немецкий языки. Потом — изучить основательно религиозное состояние стран, все богословские вопросы — со всех сторон и подготовиться разбирать и опровергать их. Когда это будет сделано, т. е. литература и люди подготовлены, тогда открыть Собор — не Вселенский (куда, у нас его боятся как Бог весть чего!), а конференцию, на которую и пригласить всех желающих единения католиков и протестантов. Последних, конечно, множество найдется. В основание совещаний положить, что национальности не затрагиваются (ибо гордость мешает Западу больше всего). Через лет 7-8 повторить конференцию и т. д., и всякий раз, конечно, православный невод будет вытаскивать немало рыбы, — это и будет настоящее служение «соединению всех» — о чем мы всегда молимся

ანუ მოგვიწოდებს სერიოზული დიალოგისკენ, რისთვისაც ამბობს, რომ უნდა ვთარგმნოთ ჩვენი საღვთისმეტყვლო ლიტერატურა ევროპულ ენებზე და მოვიწვიოთ კონფერენციაზე პროტესტანტები და კათოლიკენი. და ის ამთავრებს: მართლმადიდებლური ბადე ამოიყვანს არაერთ თევზსო. მოკლედ ჩემთვის ემს ამ თვალსაზრისით საინტერესოა ძალიან.

როგორც მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრსა და მღვდელს მწამს, რომ ეკლესია, რომლის წიაღშიც მოვინათლე და აღვიზარდე, არის ეკლესია, ჭეშმარიტი ეკლესია, ერთადერთი ჭეშმარიტი ეკლესია და ეს მწამს მრავალი მიზეზის გამო: პირადი რწმენისა და სულის შინაგანი მტკიცების გამო, რომელიც სუნთქავს ეკლესიის საიდუმლოებებში; მწამს იმდენად, რამდენადაც შესაძლებელია შევიცნო წმიდა წერილიდან და ეკლესიის საღვთო გადმოცემებიდან. ამრიგად, მე იძულებული ვარ განვიხილო სხვა ქრისტიანული ეკლესია, როგორც ნაკლული და აბსოლუტური სიზუსტით შემიძლია განვსაზღვრო სხვა ეკლესიების ეს ნაკლულოვანება. სწორედ ამის გამო, ჩემთვის ქრისტიანთა გაერთიანება ნიშნავს მართლმადიდებლობაში საყოველთაო დაბრუნებას. ...მხოლოდ ამ სულით შეიძლება იყოს გამართლებული მართლმადიდებელთა თანამონაწილეობა ეკუმენურ მოძრაობაში.

მამა გიორგი (ფლოროვსკი)

არაერთგზის განგვიცხადებია და კვლავაც ვიმეორებთ, რომ არ მოხდება არც ერთი ეკლესიის შეერთება მართლმადიდებელ ეკლესიასთან, თუკი ის ეკლესია, რომელიც მას უნდა შეუერთდეს, არ აღიარებს პირველი განუყოფელი ეკლესიის დოგმატურ მოძღვრებებს ანუ იმ დოგმატებს, რომლებიც რომის ეკლესიასთან მომხდარ განხეთქილებამდე არსებობდა და რომლებსაც მტკიცედ და მყარად იცავს ჩვენი წმიდა მართლმადიდებელი ეკლესია. მისი ყოვლადუწმიდესობა მთავარეპისკოპოსი კონსტანტინოპოლისა, ახლისა რომისა და მსოფლიო პატრიარქი ბართოლომეოს I საქართველოში

თითქმის ყველა ძირითადი რელიგია სიკეთეს და შემწყნარებლობას ქადაგებს და მათ მიმდევართა რიცხვიც მრავლადაა მსოფლიოში, მაგრამ შედეგი არ არის სასურველი, რადგან სხვა და სხვა რელიგიებსა და კულტურებში არსებობენ ისეთი ჯგუფები, რომელნიც სულიერად ასაზრდოებენ ტერორისტულ ორგანიზაციებს, ხელს უწყობენ შიდა დაპირისპირებებს, ხოლო დიდი რელიგიების როლი დღემდე არ არის სათანადოდ გამოყენებული, პასიურია მასობრივი ინფორმაციის საშუალებების გავლენაც ამ მიმართულებით.

ვფიქრობ, XXI საუკუნის დასაწყისში კვლავ აქტუალურია ცივილიზაციათა დიალოგის ისეთი მოდელის შექმნა, რომელიც ხალხებს საშუალებას მისცემს გააერთიანონ ძალები გლობალური და ლოკალური საკითხების გადასაჭრელად. დღეს უკვე ყველამ გაიგო, რომ წავიდა დრო პრობლემის ძალისმიერი მეთოდებით გადაწყვეტისა. დღეს მას უკვე ცვლის ეკონომიკური და კულტურული ფაქტორები, თუმცა ამ შემთხვევაშიც საჭიროა დიდი სიფრთხილის გამოჩენა, რათა ისინი არ იქცნენ მორიგი დაპირისპირების საფუძვლად, არამედ ხელი შეუწყონ კულტურათა ურთიერთგამდიდრებისა და ეკონომიკური ურთიერთსარგებლიანობის პროცესს.
სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, უწმინდესის და უნეტარესის, ილია II სიტყვა საერთაშორისო კონფერენციაზე „მშვიდობა და შემწყნარებლობა“
7-9 ნოემბერი, 2005 წელი, სტამბული

თანამშრომლობას რა კონტექსტში?


ძალიან ბევრ საკითხებში: ეს იქნება თანამონაწილეობა

ა) მსოფლიო თანამედროვე პრობლემების მიმართ:

1) ეთიკისა და საერთო ქრისტიანული ღირებულებების საერთო დაცვა საყოველთაო აპოსტასიისა და სეკულარიზაციის გარემოში (ქრისტიანული ოჯახის დაცვა სექსუალური გაუკუღმართებისაგან, სიცოცხლის უფლებების მუდმივი მანიფესტაცია( ევთანაზია, ცდები ემბრიონებზე...))

2) ქრისტიანული მშვიდობის მუდმივი მოწმობა და ქრისტიანთა უფლებების ფხიზელი დარაჯობა მსოფლიო პრობლემატურ რეგიონებში ( პალესტინა, ერაყი, ირანი, ჩინეთი)

3) ქრისტიანული მისიის გავრცელება და საერთო პრობლემატიკის დიალოგის ფორმით გადაჭრა

ბ) ურთიერთ ცოდნისა და გამოცდილების გაცვლა

1)ქრისტიანული ოჯახის და თანამედროვე ახალგაზრდობის ეთიკურ აღზრდის გამოცდილებათა ურთიერთგაზიარება

2) ქრისტიანული მეცნიერებების უკეთ შესწავლისა და უკეთ ჩაღრმავებისათვის საერთო მეცნიერული შრომების შესწავლა და სისტემატური გაცნობა, ამ საქმისათვის სტუდენტ-პედაგოგთა ურთიერთგაცვლა...

გ) თანამშრომლობა ყველა იმ საკითხებში რაც ზემოთ იქნა მოყვანილი ( და რომლებიც გამომრჩა) უნდა ემსახურებოდეს ერთადერთ ყველაზე დიდ მიზანს, საერთო ერთიანობის მიღწევას ჭეშმარიტების დათმობის გარეშე!

მე ასე მესმის და ასე მჯერა საღი ეკუმენიზმისა!

პატივისცემით,

კაიროსი!

მაშ, სჩანს, რომ ვინც ჩვენი ეკლესია ა ი ძ უ ლ ა ისეთი ფორმით გამოსულიყო ემს-დან, თვითონ უფრო საშიში აღმოჩნდა, ვიდრე თავად ემს... ეს ფაქტია... ახლა მსოფლიო საპატრიარქოს და მართლმადიდებლური ეკლესიების უმრავლესობის პოზიციას შევეხოთ,მათი არჩევანი გამართლებულია სამი საკითხით

ა) საერთაშორისო მდგომარეობით - სადაც ქრისტიანული ქვეყნების დიალოგი და ურთიერთობა ფრიად აუცილებელია და ყოველგვარი ჩაკეტვა გაუმართლებელია, საკმარისია რაღაც საწყის დონეზე მაინც იცნობდეთ პოლიტოლოგიას და ისტორიულ საზოგადოებათმცოდნეობას, რომ მაშინვე მიხვდებით რას ნიშნავს ქრისტიანული იდეოლოგიის მქონე ქვეყნების და ამ ქვეყნების წამყვანი კონფესიების დიალოგი და სიახლოვე...

ბ) ქრისტიანულ რელიგიათა აუცილებელი და უცილობელი დიალოგით- აქაც საკმარისია თვალი გადაავლოთ ქრისტიანობის ისტორიას და ქრისტიანული აზროვნების განვითარების და ჩამოყალიბების სტადიებს, მაშინვე იხილავთ, ჩაკეტვას და "შენ მაინც ვერ მოექცევი, შენ მწვალებელო" ფორმას მხოლოდ და მხოლოდ რელიგიათა შორის ომამდე და ფანატიზმამდე მივყვართ...

გ) ქრისტიანობული აზროვნებით- ძალიან ზედაპირული უნდა იყოს ქრისტიანული განათლება, რომ ვინმემ თქვას, მე დღეს პაპი თუ ვერ მოვაქციე, ხვალ კათოლიკესთან ერთად პურსაც არ შევჭამო... ქრისტიანული აზროვნება ღრმაა და მაღალი, სუფთაა და თავისუფალი, სიყვარულითაა ნაზარდი და იმიტომ, მას არსად და არასოდეს არ ეშინია დაამოწმოს ჭეშმარიტება, ქრისტიანული ხელი ყოველთვის უნდა იყოს გაწვდილი, უფალი მუდამ მოუმხმობს, მიუხედავად იმისა რამდენჯერ ისმენენ მის მოხმობას, თუმცა მოდით მსოფლიო პატრიარქს მოვუსმინოთ, საუბრობს ზოგიერთებზე ( მე კანონისტის ახლანდელი პოზიცია გამახსენა):


ციტატა
ზოგი იმასაც ამბობს, რომ დიალოგი ზედმეტია და მას ზიანი მოაქვს, ვინაიდან სხვა აღმსარებლობის ეკლესიები კვლავ თავიანთ განსხვავებულ მოძღვრებებს მიჰყვებიან, მოციქული პავლე კი გვეუბნება, რომ ნუ ვიმსჯელებთ ერეტიკოსებთან, განვეშოროთ მათ პირველი და მეორე სწავლების შემდეგ. მოციქულის რჩევა, რა თქმა უნდა, ყურადსაღებია, პატივისცემასა და დაცვას იმსახურებს; მაგრამ ისიც უნდა გავიაზროთ, რომ მოციქული ლაპარაკობს ცალკეული ერეტიკოსის შესახებ, დღევანდელი დიალოგები კი მიმდინარეობს სხვა აღმსარებლობის ეკლესიათა დელეგაციებთან, ხოლო მათი მეშვეობით ამ ეკლესიათა მილიონობით წევრთან, რომელთაც გააზრებულად კი არ მიუღიათ გადაწყვეტილება გამოჰყოფოდნენ მართლმადიდებელ ეკლესიას, არამედ თავიანთი წინაპრებისაგან გადმოეცათ მემკვიდრეობით.


ამაზე მეტი და ასე ნათელი რაღა დაგიწეროთ?

ახლა მოდით ათონის მთასაც შევეხოთ, ულტრა კონსერვატორები და იზოლაციონისტების ერთადერთი მყარი არგუმენტი ( მათი აზრით მყარი) არის ათონის მთის პოზიცია, ახლა ჩვენ თუკი ათონის მთის რაობა და მისი უდიდესი მნიშვნელობა გვინდა გავიგოთ, მაშინ უნდა გადაავლოთ თვალი ისევდაისევ ისტორიას ( მეტყობა პროფესია ) , ნახავთ, რომ ათონის მთა, როგორ მონასტრიზმის მწვერვალი, ყოველთვის ფხიზელ დარაჯად უდგა მართლმადიდებლობას, მაშინაც კი როდესაც ბიზანტიის იმპერიის ლამის მთელი იერარქია,თითქმის მთელი საერო და საეკლესიო ხელისუფლება მწვალებლობაში იყო ჩავარდნილი, სწორედ მონასტრები იყო დედაბოძი ჭეშმარიტებისა, ისინი არც კონსტატინეპოლის პატრიარქის მხილებას ერიდებობდნენ და არც ანტიოქიისა, ამ უდიდეს გამოცდილებაზე დაეშენა ათონის მთის საეკლესიო აზროვნება, იყო დარაჯი ნიშნავს, უკუნ ღამეში უბრალო და საეჭვო ფაჩუნსაც დაუყეფო, პატრონის გარდა. უბრალო სტუმრად მოსულსაც შეუტიო, არა იმ სტუმრის სიძულვილით, არამედ პატრონისა და სახლის სიყვარულით და მოფრთხილებით, ესაა ათონის მთა, ესაა მისი პოზიცია, მისი მამხილებელი ხმა მუდამ უნდა ისმოდეს, ეს არაა დაპირისპირებული ორგანო მსოფლიო საპატრიარქოსთან, როგორც ეს ბევრს უნდა აჩვენოს, ეს არაა ფანატიკური ბრბო რომელსაც პურის გატეხვის და "მამაოს ჩვენოს" თქმის ეშინია, თუკ გვერდით კათოლიკე ყავს, როგორც უწმიდესმა პატრიარქმა დაწერა, ათონი მართლმადიდებლობის მოძღვარია, რომელიც ჭკუას ხშირად მასზე იერარქიულად მაღალს და წინამძღოლსაც არიგებს, ესაა ათონი და ყველა მისი განცხადება აქედან უნდა გავიგოთ... ის ერთნაირად არ შეიწყნარებს გაუმართლებელ თანაწირვას კათოლიკებთან და ამ თანაწირვით გამოწვეულ განხეთქილებასაც! გესმით? აქ არ დგას ის რომ ეკუმენიზმი თავისთავადაა მწვალებლობა, არა! არამედ, ის რომ ამ დიალოგის გზაზე, ამ შვილთა ძიების, ხმათა მიწვდენის და იარაღის დაყრის გზაზე, ყოველთვის არის მტერი ჩასაფრებული და ყოველთვისაა დამალული ორმოები, ვფიქრობ უამრავჯერ დავზიანდებოდა ეკლესია, რომ არა ის მაფხიზლებელი ხმა ათონისა,
... ასე რომ უსმინეთ ათონს, ნუ გეშინიათ ეკუმენიზმის, შეინახეთ მართლმადიდებლობა და უფრთხილდით ფანატიზმს!

მოყვანილი ციტატებიდან, პირველები კანუდოსელს ეკუთვნის, ისევ ვამოწმებ, რომ ნამდვილად ვგმობთ და გმობს მთელი მართლმადიდებლური ეკლესია:"

ემს-ის ზოგიერთი მართლმადიდებელი წევრის მიერ პროტესტანტებთან ერთად ჩატარებული ლოცვები

და "

ემს პროტესტანტ წევრებში ფეხმოკიდებული აზრი იმის თაობაზე, რომ ამ ორგანიზაციას ეკლესიოლოგიური ხასიათი მინიჭებოდა

და ვაცხადებთ აქ და ყველგან: "

არაერთგზის განგვიცხადებია და კვლავაც ვიმეორებთ, რომ არ მოხდება არც ერთი ეკლესიის შეერთება მართლმადიდებელ ეკლესიასთან, თუკი ის ეკლესია, რომელიც მას უნდა შეუერთდეს, არ აღიარებს პირველი განუყოფელი ეკლესიის დოგმატურ მოძღვრებებს ანუ იმ დოგმატებს, რომლებიც რომის ეკლესიასთან მომხდარ განხეთქილებამდე არსებობდა და რომლებსაც მტკიცედ და მყარად იცავს ჩვენი წმიდა მართლმადიდებელი ეკლესია. მისი ყოვლადუწმიდესობა მთავარეპისკოპოსი კონსტანტინოპოლისა, ახლისა რომისა და მსოფლიო პატრიარქი ბართოლომეოს I საქართველოში

ახლა დავწერ მცირე შემაჯამებელ პოსტს და აქ ალბათ კარგა ხნით დაგემშვიდობებით, რადგან ძვირფასი დრო, აქ ხშირად უაზროდ იხარჯება

1) ეკუმენისტური მოძრაობის და ეკუმენიზმის შესახებ მართლმადიდებლური სამყარო და მათი წინამძღოლი ეკლესიები ერთხმად აცხადებენ, რომ ეს არის დიალოგის არენა, დაგმეს რაც დასაგმობია, და თქვეს რა რაც სათქმელია, ჩამოყალიბდა აზრი როგორ ესმის მართლმადიდებლური ეკლესიის წინამძღოლთ ეკუმენიზმი, მსოფლიო პატრიარქი:"

ყველაფერი ის, რასაც ერთობლივი ძალისხმევით აკეთებენ ქრისტიანთა შორის თუ რელიგიათა შორის მიმდინარე დიალოგებში მონაწილენი ან მართლმადიდებელი ეკლესიები ეკუმენურ მოძრაობაში მონაწილეობისას, შედეგია საღმრთო მოშურნეობისა, რათა დაიმოწაფონ ყოველნი ერნი და არა იმისათვის, რომ გააღვივონ სინკრეტიზმი და განეშორონ ჭეშმარიტებას

აქ აშკარად სჩანს, როგორ განიხილავს მართლმადიდებლობა ეკუმენიზმს და ეკუმენისტურ მოძრაობას: "მიმდინარე დიალოგებად", ასე რომ სხვადასხვა განმარტებები, რომელსაც შეხვდებით სხვადასხვა წყაროებში არაა გაზიარებული მართლმადიდებლური ეკლესიების მიერ, პირიქით, სწორედ ის "მცდელობები" რაც სამართლიანად დაიგმო საქართველოს ეკლესიის წმიდა სინოდის მიერ, არის გადახვევა იმ ეკუმენიზმიდან, რომელთა გამოცაა იქ მართლმადიდებლური ეკლესიები, იმ ეკუმენიზმისა, რომელიც არცერთი ეკლესიის სინოდით არ დაგმობილა, ანუ არ არსებობს რომელიმე ეკლესიის სინოდის დადგენილება, რომ ზოგადად არის ეკუმენიზმი მწვალებლობა, არამედ ვიმეორებ ხდება დაგმობა იმისა, რამაც შეიძლება მომავალში იგი ამად აქციოს, ამისათვის მსოფლიო პატრიარქმა განაცხადა, არასოდეს არ დავთმობთ ჭეშმარიტების არცერთ მარცვალს!ზოგადად კი ეკუმენიზმის და საერთოდ ასეთი თემების განმარტებისას, უმჯობესია ამოვიდეთ იქიდან როგორ ესმის ის მსოფლიო მართლმადიდებელ ეკლესიებს, ვიდრე ვეძებოთ უცხო და მართლმადიდებლობისაგან შორი განმარტებები ან კერძო პირების აზრები, მსოფლიო პატრიარქი კი აქ გამოხატავს იმ აზრს, რომელიც არის საერთო ყველა იმ მართლმადიდებლური ეკლესიისა, ვინც დღესაც მონაწილეობს ეკუმენისტურ მოძრაობასა თუ დიალოგში!

2) ეკუმენიზმის საკითხი და მისადმი დამოკიდებულება არის ავტოკეფალური ეკლესიების საგარეო პოლიტიკის არჩევანი, რადგანაც მხოლოდ ასე აიხსნება ის უკიდურესად განსხვავებული დამოკიდებულებები ხსენებულ საკითხთან დაკავშირებით, რაც არსებობს დღეს მართლმადიდებლურ სამყაროში, ერთის მხრივ მომხრეა კონსტანტინეპოლის პატრიარქი და მოწინააღმდეგე იყო იერუსალიმის პატრიარქი, მომხრეა ბევრი ეპისკოპოსი იქ მყოფი ეკლესიებისა თუ გარეთ მყოფი ეკლესიებისა და შესაბამისად ასევეა ბევრი რომელიც მოწინააღმდეგეა, მომხრეა უთვალავი თეოლოგი და ასევე უამრავია მოწინააღმდეგეც, ეს ორ ბანაკად ქცევა არ გახლავთ, არამედ არის კანონიკურ საკითხისადმი ორი განსხვავებული დამოკიდებულება, შესაბამისად საუბარი რომ ეკუმენიზმი არის მწვალებლობა და ა.შ. საკითხს უფრო ძაბავს და არასწორედ აშუქებს, უნდა მივიჩნიოთ, რომ არცერთი ზემოთ ხსენებული მომხრე თუ მოწინააღმდეგე არაა ცდომილებაში, უბრალოდ აქვთ ეკლესიის საგარეო პოლიტიკის განსხვავებული ხედვა, ზოგს ინტეგრაციის და ჭეშმარიტების დაკარგვის ეშინია, ზოგს კი ფანატიზმის და ჩაკეტილობის, ჩვენი ვალია ვეძებოთ მუდამ "გზა სამეუფო"!

აბა ღმერთს ებარებოდეთ ყველანი და ჩვენი წმიდა ეკლესია!

გადავალ მეზობელ თოფიქებში და მგონი დროა შევწყვიტოთ ეს ცხარე კამათი

ქრისტე აღსდგა!

სიყვარულით:

კაიროსი!

[მარიამი]

ეს რა ვნახე... არ მინდოდა ამ თემაში დებატების გაგრძელება, მაგრამ საინტერესო მასალებს წავაწყდი ინტერნეტში.
ვფიქრობ, თუ გვინდა გავიგოთ ემს-ის სამომავლო გეგმები და მიზნები, თავად მათ წარმომადგენლებს უნდა მოვუსმინოთ, რომლებიც თურმე ამ მიზნებს სულაც არ მალავენ.
ეს არის ამონარიდი ემს-ის თავმჯდომარის ინტერვიუდან:

Interview with WCC (World Council of Churches - მსოფლიო ეკლესიათა საბჭო - ემს) moderator Walter Altmann:

Q: As moderator of the central committee, and as a theologian and church leader, how would you define your ecumenical vision and the purpose of the ecumenical movement?

The constant motivation behind the ecumenical movement has been the desire to achieve full unity between the churches, and on that basis to become more faithful and efficient instruments of God's love in the world. In God's love, the oikoumene extends far beyond the frontiers of the churches and embraces the whole of humankind and the whole created universe.

For the churches, the ecumenical movement is based on the gift of unity that is ours in Christ by faith and baptism. As we journey on, with that as our foundation, we are already practising and experiencing unity in all sorts of ways. We worship the Triune God, Father, Son and Holy Spirit - perfect unity and communion.

I find it natural that for all of us, our faith, spirituality and action are deeply rooted in our respective churches. But I have always felt that our divisions are a flagrant denial of all that we believe, a scandal that is a result of human sin. I therefore have a dream, and I strive for our churches to be renewed in all that stands in the way of unity within the Christian family, following a common path of communion, witness and service. The ecumenical movement has a deep longing for ever greater communion and cannot rest content with a minimalist agenda.

Q: What do you see as the main priorities for the WCC in the coming seven years? What are your own personal hopes for this period?

In practice, however, some issues have a permanent place on the WCC agenda: the search for new ways of understanding and cooperation between the churches in a religious situation that is increasingly plural and dangerously divided; tireless striving for peace; the quest for justice in international relations; unity, both in matters of doctrine and of ethics; promoting effective inclusion of all persons in the life of the churches; and a deeper and more holistic understanding of mission.

22.08.06

ასე რომ, ჩვენ შეიძლება ძალიან გვინდა, რომ ემს მარტო დიალოგის ადგილი იყოს, ძალიან უნდა მსოფლიო პატრიარქსაც, მაგრამ თვითონ ემს-ის ხელმძღვანელობა ასე არ ფიქრობს და სულ სხვა მიზნები აქვს.

[KAIROS]

არ დავამთავროთ კამათით

ამიტომ ვიმეორებ, შეიძლება ასე ფიქრობდეს ვინმე, მაგრამ მართლმადიდებელი ეკლესია ასე არ ფიქრობს და ვერ ვერავინ აიძულებს, რომ ასე იფიქროს! დაუჯერეთ მსოფლიო პატრიარქს, როგორც კი ეს "მიზნები" და "მცდლობები" მიიღებს ძალდატანებით ხასიათს და ეკლესიოლოგიურ ხასიათის მიცემის დააფიქსირებენ ემს-ს და ეკუმენისტურ მოძრაობისა საერთოდ, მაშინ ზოგადად ეკლესიები დაგმობენ მას და დატოვებენ აუცილებლად, რამეთუ ჭეშმარიტების მარცვალსაც არ დავთმობთ!

ამიტომ, შევწყვიტოთ კამათი, გთხოვთ!

ახლა დავწერ მცირე შემაჯამებელ პოსტს და აქ ალბათ კარგა ხნით დაგემშვიდობებით, რადგან ძვირფასი დრო, აქ ხშირად უაზროდ იხარჯება

1) ეკუმენისტური მოძრაობის და ეკუმენიზმის შესახებ მართლმადიდებლური სამყარო და მათი წინამძღოლი ეკლესიები ერთხმად აცხადებენ, რომ ეს არის დიალოგის არენა, დაგმეს რაც დასაგმობია, და თქვეს რა რაც სათქმელია, ჩამოყალიბდა აზრი როგორ ესმის მართლმადიდებლური ეკლესიის წინამძღოლთ ეკუმენიზმი, მსოფლიო პატრიარქი:"
ციტატა
ყველაფერი ის, რასაც ერთობლივი ძალისხმევით აკეთებენ ქრისტიანთა შორის თუ რელიგიათა შორის მიმდინარე დიალოგებში მონაწილენი ან მართლმადიდებელი ეკლესიები ეკუმენურ მოძრაობაში მონაწილეობისას, შედეგია საღმრთო მოშურნეობისა, რათა დაიმოწაფონ ყოველნი ერნი და არა იმისათვის, რომ გააღვივონ სინკრეტიზმი და განეშორონ ჭეშმარიტებას
აქ აშკარად სჩანს, როგორ განიხილავს მართლმადიდებლობა ეკუმენიზმს და ეკუმენისტურ მოძრაობას: "მიმდინარე დიალოგებად", ასე რომ სხვადასხვა განმარტებები, რომელსაც შეხვდებით სხვადასხვა წყაროებში არაა გაზიარებული მართლმადიდებლური ეკლესიების მიერ, პირიქით, სწორედ ის "მცდელობები" რაც სამართლიანად დაიგმო საქართველოს ეკლესიის წმიდა სინოდის მიერ, არის გადახვევა იმ ეკუმენიზმიდან, რომელთა გამოცაა იქ მართლმადიდებლური ეკლესიები, იმ ეკუმენიზმისა, რომელიც არცერთი ეკლესიის სინოდით არ დაგმობილა, ანუ არ არსებობს რომელიმე ეკლესიის სინოდის დადგენილება, რომ ზოგადად არის ეკუმენიზმი მწვალებლობა, არამედ ვიმეორებ ხდება დაგმობა იმისა, რამაც შეიძლება მომავალში იგი ამად აქციოს, ამისათვის მსოფლიო პატრიარქმა განაცხადა, არასოდეს არ დავთმობთ ჭეშმარიტების არცერთ მარცვალს!ზოგადად კი ეკუმენიზმის და საერთოდ ასეთი თემების განმარტებისას, უმჯობესია ამოვიდეთ იქიდან როგორ ესმის ის მსოფლიო მართლმადიდებელ ეკლესიებს, ვიდრე ვეძებოთ უცხო და მართლმადიდებლობისაგან შორი განმარტებები ან კერძო პირების აზრები, მსოფლიო პატრიარქი კი აქ გამოხატავს იმ აზრს, რომელიც არის საერთო ყველა იმ მართლმადიდებლური ეკლესიისა, ვინც დღესაც მონაწილეობს ეკუმენისტურ მოძრაობასა თუ დიალოგში!

2) ეკუმენიზმის საკითხი და მისადმი დამოკიდებულება არის ავტოკეფალური ეკლესიების საგარეო პოლიტიკის არჩევანი, რადგანაც მხოლოდ ასე აიხსნება ის უკიდურესად განსხვავებული დამოკიდებულებები ხსენებულ საკითხთან დაკავშირებით, რაც არსებობს დღეს მართლმადიდებლურ სამყაროში, ერთის მხრივ მომხრეა კონსტანტინეპოლის პატრიარქი და მოწინააღმდეგე იყო იერუსალიმის პატრიარქი, მომხრეა ბევრი ეპისკოპოსი იქ მყოფი ეკლესიებისა თუ გარეთ მყოფი ეკლესიებისა და შესაბამისად ასევეა ბევრი რომელიც მოწინააღმდეგეა, მომხრეა უთვალავი თეოლოგი და ასევე უამრავია მოწინააღმდეგეც, ეს ორ ბანაკად ქცევა არ გახლავთ, არამედ არის კანონიკურ საკითხისადმი ორი განსხვავებული დამოკიდებულება, შესაბამისად საუბარი რომ ეკუმენიზმი არის მწვალებლობა და ა.შ. საკითხს უფრო ძაბავს და არასწორედ აშუქებს, უნდა მივიჩნიოთ, რომ არცერთი ზემოთ ხსენებული მომხრე თუ მოწინააღმდეგე არაა ცდომილებაში, უბრალოდ აქვთ ეკლესიის საგარეო პოლიტიკის განსხვავებული ხედვა, ზოგს ინტეგრაციის და ჭეშმარიტების დაკარგვის ეშინია, ზოგს კი ფანატიზმის და ჩაკეტილობის, ჩვენი ვალია ვეძებოთ მუდამ "გზა სამეუფო"!

აბა ღმერთს ებარებოდეთ ყველანი და ჩვენი წმიდა ეკლესია!

გადავალ მეზობელ თოფიქებში და მგონი დროა შევწყვიტოთ ეს ცხარე კამათი

ქრისტე აღსდგა!

სიყვარულით:

კაიროსი!

[მარიამი]

ამიტომ ვიმეორებ, შეიძლება ასე ფიქრობდეს ვინმე, მაგრამ მართლმადიდებელი ეკლესია ასე არ ფიქრობს და ვერ ვერავინ აიძულებს, რომ ასე იფიქროს!

ძალიან კარგი კაიროს, მეც ეგ მინდა... მაგრამ წარმოიდგინე: მე შევქმენი რამე ორგანიზაცია. რა არის ჩემი ორგანიზაციის მიზანი: ის, რაც მე ჩავდე მასში და ხმამაღლა ვაცხადებ კიდეც ამას, თუ ის, რაც სხვამ გაიგო თავისი სურვილის მიხედვით?
მეც კი მინდა, რომ მორჩეს კამათი, მაგრამ ისეთები ვნახე ინტერნეტში, რომ "ამ მხიარულ ნოტაზე" ვერ ვამთავრებ

ეს არის ემს-ის ვებ-გვერდი. ძალიან ბევრი საინტერესო წერია:
http://www.oikoumene.org/

[KAIROS]

ნება უბოძე მსოფლიო საპატრიარქოს და მართლმადიდებლურ ეკლესიებს თვითონ გადაწყვიტონ როდის დატოვონ ეს ორგანიზაცია, დღეს რადგანაც არ ტოვებენ, ე.ი. ასეა საჭირო!

გიტოვებ ბოლო სიტყვის თქმის სიხარულს და გავდივარ თემიდან

1) ეკუმენისტური მოძრაობის და ეკუმენიზმის შესახებ მართლმადიდებლური სამყარო და მათი წინამძღოლი ეკლესიები ერთხმად აცხადებენ, რომ ეს არის დიალოგის არენა, დაგმეს რაც დასაგმობია, და თქვეს რა რაც სათქმელია, ჩამოყალიბდა აზრი როგორ ესმის მართლმადიდებლური ეკლესიის წინამძღოლთ ეკუმენიზმი, მსოფლიო პატრიარქი:"
ციტატა
ყველაფერი ის, რასაც ერთობლივი ძალისხმევით აკეთებენ ქრისტიანთა შორის თუ რელიგიათა შორის მიმდინარე დიალოგებში მონაწილენი ან მართლმადიდებელი ეკლესიები ეკუმენურ მოძრაობაში მონაწილეობისას, შედეგია საღმრთო მოშურნეობისა, რათა დაიმოწაფონ ყოველნი ერნი და არა იმისათვის, რომ გააღვივონ სინკრეტიზმი და განეშორონ ჭეშმარიტებას
აქ აშკარად სჩანს, როგორ განიხილავს მართლმადიდებლობა ეკუმენიზმს და ეკუმენისტურ მოძრაობას: "მიმდინარე დიალოგებად", ასე რომ სხვადასხვა განმარტებები, რომელსაც შეხვდებით სხვადასხვა წყაროებში არაა გაზიარებული მართლმადიდებლური ეკლესიების მიერ, პირიქით, სწორედ ის "მცდელობები" რაც სამართლიანად დაიგმო საქართველოს ეკლესიის წმიდა სინოდის მიერ, არის გადახვევა იმ ეკუმენიზმიდან, რომელთა გამოცაა იქ მართლმადიდებლური ეკლესიები, იმ ეკუმენიზმისა, რომელიც არცერთი ეკლესიის სინოდით არ დაგმობილა, ანუ არ არსებობს რომელიმე ეკლესიის სინოდის დადგენილება, რომ ზოგადად არის ეკუმენიზმი მწვალებლობა, არამედ ვიმეორებ ხდება დაგმობა იმისა, რამაც შეიძლება მომავალში იგი ამად აქციოს, ამისათვის მსოფლიო პატრიარქმა განაცხადა, არასოდეს არ დავთმობთ ჭეშმარიტების არცერთ მარცვალს!ზოგადად კი ეკუმენიზმის და საერთოდ ასეთი თემების განმარტებისას, უმჯობესია ამოვიდეთ იქიდან როგორ ესმის ის მსოფლიო მართლმადიდებელ ეკლესიებს, ვიდრე ვეძებოთ უცხო და მართლმადიდებლობისაგან შორი განმარტებები ან კერძო პირების აზრები, მსოფლიო პატრიარქი კი აქ გამოხატავს იმ აზრს, რომელიც არის საერთო ყველა იმ მართლმადიდებლური ეკლესიისა, ვინც დღესაც მონაწილეობს ეკუმენისტურ მოძრაობასა თუ დიალოგში!

2) ეკუმენიზმის საკითხი და მისადმი დამოკიდებულება არის ავტოკეფალური ეკლესიების საგარეო პოლიტიკის არჩევანი, რადგანაც მხოლოდ ასე აიხსნება ის უკიდურესად განსხვავებული დამოკიდებულებები ხსენებულ საკითხთან დაკავშირებით, რაც არსებობს დღეს მართლმადიდებლურ სამყაროში, ერთის მხრივ მომხრეა კონსტანტინეპოლის პატრიარქი და მოწინააღმდეგე იყო იერუსალიმის პატრიარქი, მომხრეა ბევრი ეპისკოპოსი იქ მყოფი ეკლესიებისა თუ გარეთ მყოფი ეკლესიებისა და შესაბამისად ასევეა ბევრი რომელიც მოწინააღმდეგეა, მომხრეა უთვალავი თეოლოგი და ასევე უამრავია მოწინააღმდეგეც, ეს ორ ბანაკად ქცევა არ გახლავთ, არამედ არის კანონიკურ საკითხისადმი ორი განსხვავებული დამოკიდებულება, შესაბამისად საუბარი რომ ეკუმენიზმი არის მწვალებლობა და ა.შ. საკითხს უფრო ძაბავს და არასწორედ აშუქებს, უნდა მივიჩნიოთ, რომ არცერთი ზემოთ ხსენებული მომხრე თუ მოწინააღმდეგე არაა ცდომილებაში, უბრალოდ აქვთ ეკლესიის საგარეო პოლიტიკის განსხვავებული ხედვა, ზოგს ინტეგრაციის და ჭეშმარიტების დაკარგვის ეშინია, ზოგს კი ფანატიზმის და ჩაკეტილობის, ჩვენი ვალია ვეძებოთ მუდამ "გზა სამეუფო"!

აბა ღმერთს ებარებოდეთ ყველანი და ჩვენი წმიდა ეკლესია!

გადავალ მეზობელ თოფიქებში და მგონი დროა შევწყვიტოთ ეს ცხარე კამათი

ქრისტე აღსდგა!

სიყვარულით:

კაიროსი!

[მარიამი]

ნება უბოძე მსოფლიო საპატრიარქოს და მართლმადიდებლურ ეკლესიებს თვითონ გადაწყვიტონ როდის დატოვონ ეს ორგანიზაცია, დღეს რადგანაც არ ტოვებენ, ე.ი. ასეა საჭირო!

კი ბატონო, ეს უფლება არავისთვის წამირთმევია და ვთქვი კიდეც, რომ სანამ ემს არავის აძალებს სარწმინობრივ კომპრომისებზე წასვლას, მანამდე საგანგაშო არაფერია-თქო. მაგრამ ამ კომპრომისების მოთხოვნას რომ აპირებენ უახლოეს 7 წელიწადში, ამას არც მალავენ. ასე რომ, იმედი მაქვს, როცა ეს "ბედნიერი " დღე დადგება, ადგილობრივი მართლმადიდებელი ეკლესიები სწორ გადაწყვეტილებას მიიღებენ.

გიტოვებ ბოლო სიტყვის თქმის სიხარულს და გავდივარ თემიდან

ესეც სიხარული:
ამ დროს სულ არ მიხარია ამ თემაზე წერა, არც ბოლო სიტყვა და არც პირველი

ბოლო სიტყვის სიხარულს შენ დაგიტოვებ და შენი სიტყვებით დავამთავრებ:

ზოგს ინტეგრაციის და ჭეშმარიტების დაკარგვის ეშინია, ზოგს კი ფანატიზმის და ჩაკეტილობის, ჩვენი ვალია ვეძებოთ მუდამ "გზა სამეუფო"!

[ზებედე]

გუჯა, შენს მიერ გამოქვეყნებული ბოლო ფოტოს წარწერა არის ცილისწამება და აი, რატომ:
"1995 წელს ემს გენერალური მდივნის კონრად რაიზერისადმი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით მიწერილ წერილში საქართველოს საპატრიარქოს საგარეო განყოფილების თავმჯდომარემ, მთავარეპისკოპოსმა აბრაამმა დაგმო ემს-ის ზოგიერთი მართლმადიდებელი წევრის მიერ პროტესტანტებთან ერთად ჩატარებული ლოცვები. ხოლო 1996 წ. სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა ილია II იმავე კონრად რაიზერის მიმართ ნათქვამ სიტყვაში დაგმო ემს პროტესტანტ წევრებში ფეხმოკიდებული აზრი იმის თაობაზე, რომ ამ ორგანიზაციას ეკლესიოლოგიური ხასიათი მინიჭებოდა."
როგორ ფიქრობ, ჩვენი პატრიარქი არის ის ადამიანი, რომელიც ერთს ამბობს და მეორეს აკეთებს? თუ არამართლმადიდებლებთან სურათის გადაღება ნიშნავს, რომ მათთან ერთად ლოცულობ? და ფოტოს ვისაც რა უნდა, იმას მიაწერს ქვემოთ (მაგალითად, შეგიძლია დაათვალიერო ექსტრასენს იკას ლომაიას და მკითხავ ლელა კაკულიას საიტები ). იმედია გესმის ამდენი.
პ.ს. და ეგ ფოტო სწორედ იმ ფანატიკოსების გამოქვეყნებულია, ჩვენს პატრიარქს რომ ებრძვიან და ასე ძალიან რომ არ გიყვარს შენ (აროშვილების სუნი მცემს მაგ ფოტოდან)

მე მგონი შეცდი, ეს ფოტო ლადარიას საიტიდანაა, მაგ საიტის ერთ-ერთი ავტორი ბასილ კობახიძეა. რაში აწყობთ ტყუილი? მე არამგონია ეს ტყუილი იყოს. საქართველოს პატრიარქი კი არა მსოფლიო პატრიარქს ულოცია სხვადასხვა რელიგიებთან ერთად, რა მოგდით ხალხნო? აროშვილებს რომ ვერ იტანენ ლადარია-კობახიძე ეს არ იცი? ისე, რამოდენიმე ხნის უკან მეუფე აბრაამი და კიდევ რამოდენიმე ეპისკოპოსი მომხრე იყო ეკუმენიზმში დაბრუნების, თუ გახსოვთ ამაზე იყო საუბარი....

ეხლა ეს წაიკითხეთ-ჟურნალი "ჯვარი ვაზისა" 1984 წ.

[მარიამი]

აროშვილებს რომ ვერ იტანენ ლადარია-კობახიძე ეს არ იცი?

ეს კი ვიცი და მართლა მიკვირს, რომ იცოდე. როგორ მოუვიდათ? ეგენი ხომ ვერ იტანენ პატრიარქს. ისე პირველად მსგავსი ფოტოების გამოქვეყნება აროშვილებმა დაიწყეს, ოღონდ საწინააღმდეგო მიზნით.

ეხლა ეს წაიკითხეთ-ჟურნალი "ჯვარი ვაზისა" 1984 წ.

1984 წელი წერია თუ მეჩვენება?
ჩემი მოტანილი ციტატები კი 1995-1999 წლებისაა. მათში ერთგან (1999 წლის ქადაგება) უწმინდესი სინანულს გამოთქვამს ასეთი ფაქტების გამო, სხვაგან კი ცალსახად აფიქსირებს თავის დამოკიდებულებას მსგავსი მოვლენების მიმართ.
რა გჭირს გუჯა? ლოგიკა დაკარგე? ადამიანს ისეთი რამეები უნდა წამოაძახო, რაც უკვე მოინანია? და მით უმეტეს მისი აპოლოგეტობა დააბრალო?
აბა გადახარშე ახლა ეს ყველაფერი ქრონოლოგიის მიხედვით და ველოდები შენს დასკვნას

[ზებედე]

1984 წელი წერია თუ მეჩვენება?
ჩემი მოტანილი ციტატები კი 1995-1999 წლებისაა. მათში ერთგან (1999 წლის ქადაგება) უწმინდესი სინანულს გამოთქვამს ასეთი ფაქტების გამო, სხვაგან კი ცალსახად აფიქსირებს თავის დამოკიდებულებას მსგავსი მოვლენების მიმართ.
რა გჭირს გუჯა? ლოგიკა დაკარგე?
აბა გადახარშე ახლა ეს ყველაფერი ქრონოლოგიის მიხედვით და ველოდები შენს დასკვნას

კაიროსი წევიდა, მარიამი მე მეცა

ლოგიკა დიდი ხანია დაკარგული მაქვს

ეგ წერილი 1984 წლის იმიტომ დავდე რომ დაგენახა პატრიარქი როცა ლოცულობდა სხვა რელიგიის ხალხთან ერთად, არამარტო საქართველოს პატრიარქი, თითქმის ყველა მართლმადიდებელი პატრიარქი ზოგიერთი ნიჰილისტის გარდა... თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს რომ საეკლესიო "კანონებს ძალით არღვევდნენ", ამას გარკვეული მიზეზების გამო აკეთებდნენ, ერთ-ერთი მიზეზი იყო რელიგიათაშორის მშვიდობა, რაც აუცილებელია, მერე დიალოგები, ურთიერთმშვოდობის გარეშე დიალოგიც არ შედგებოდა...

[მარიამი]

ეგ წერილი 1984 წლის იმიტომ დავდე რომ დაგენახა პატრიარქი როცა ლოცულობდა სხვა რელიგიის ხალხთან ერთად

რაცხა ამ ფოტოზე ლოცვას ვერ ვხედავ
ტექსტი არ წამიკითხავს, მართალი გითხრა. მაგრამ რომც ეწეროს შიგ ასეთი რამე, დიდი ვერაფერი არგუმენტი იქნებოდა შემდგომი მოვლენების ფონზე

კაიროსი წევიდა, მარიამი მე მეცა

კაიროსი ისევ მოვა, ნუ გეშინია

შენ კიდე ექსკურსიის თემაში შეიხედე და სიაში ჩაეწერე, თორემ ცემას მერე გიჩვენებ

[ილია]

მე მგონი შეცდი, ეს ფოტო ლადარიას საიტიდანაა, მაგ საიტის ერთ-ერთი ავტორი ბასილ კობახიძეა. რაში აწყობთ ტყუილი? მე არამგონია ეს ტყუილი იყოს

ხოო, თქვენ რა ბასილი კობახიძის გჯერათ? რადარწმუნებული ხართ რო არაა ეს ტკუილი? თქვენ გაქვთ ცნობა რო მართლა ერთობლივად ლოცულობდნენ? წაკითხული გაქვთ წერილები კათოლიკოს პატრიარქს მიტროპოლიტი შიო(ავალიშვილი)? 2006 წლის გამოშვებაა
ზურაბ ეკალაძე და ლუკა ხუნდაძე რედაგტორები, და მანდ არის ეგ ფოტო. ეს არის საქართველოს ეკლესიის წინაღმდეგ მიმართული ნაბიჯები ვინ აფინანსებს ამათ? ამათ უნდა მივემხროთ და დაუჯეროთ? და ჩვენ მღვდლემთავრებს არაა?

[მარიამი]

ზურაბ ეკალაძე

ვინ ზურაბ ეკალაძე? არ გადამრიო ახლა საპატრიარქოს რადიოში აპოლოგეტიკის კურსს რომ კითხულობდა? კობახიძის გუნდში მოხვდა?

[ზებედე]

ხოო, თქვენ რა ბასილი კობახიძის გჯერათ? რადარწმუნებული ხართ რო არაა ეს ტკუილი? თქვენ გაქვთ ცნობა რო მართლა ერთობლივად ლოცულობდნენ? წაკითხული გაქვთ წერილები კათოლიკოს პატრიარქს მიტროპოლიტი შიო(ავალიშვილი)? 2006 წლის გამოშვებაა
ზურაბ ეკალაძე და ლუკა ხუნდაძე რედაგტორები, და მანდ არის ეგ ფოტო. ეს არის საქართველოს ეკლესიის წინაღმდეგ მიმართული ნაბიჯები ვინ აფინანსებს ამათ? ამათ უნდა მივემხროთ და დაუჯეროთ? და ჩვენ მღვდლემთავრებს არაა?

ეუფ, შენ სადღაც გადაუხვიე მეგობარო...

[ილია]

არვიცი ვინაა ამ გაზეთს აწერია ეგ გვარები და სახელები

ეუფ, შენ სადღაც გადაუხვიე მეგობარო...

რატო გადავუხვიე? თქვენ რასაც ამბობთ იმავეს ამბობენ ესენიც და რავიცი...

[lado s]

არვიცი ვინაა ამ გაზეთს აწერია ეგ გვარები და სახელები

თუ შეგიძლია დაწერე, რა გაზეთია და სად იყიდება.

[ილია]

წერილები კათოლიკოს პატრიარქს მიტროპოლიტი შიო(ავალიშვილი) 2006 წლის . ეს ქვია და იყიდება გაზეთების ჯიხურში, მე მანდ ვიყიდე

[afxazi]

ვინ ზურაბ ეკალაძე? არ გადამრიო ახლა საპატრიარქოს რადიოში აპოლოგეტიკის კურსს რომ კითხულობდა? კობახიძის გუნდში მოხვდა?

მისი სახელი უბრალოდ გამოიყენეს თორემ ის არაფერ შუაშია. არაფერი საერთო არა აქვს ამ ბროშურასთან.

[მარიამი]

მისი სახელი უბრალოდ გამოიყენეს თორემ ის არაფერ შუაშია. არაფერი საერთო არა აქვს ამ ბროშურასთან.

უუუჰ, ამოვისუნთქე

[ზებედე]

პატრიარქი ილია II აცხადებს: “ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოში ყოფნა მართლმადიდებელი ეკლესიისათვის არ ნიშნავს მწვალებლობას, რადგან ეს არის შეხვედრების, აზრთა გაცვლისა და დიალოგის ადგილი” (გაზ. “საქართველოს რესპუბლიკა”, 17 ივლისი, 1997 წ.).

__________________________________________________

2001 წლის 5 თებერვალს დოკუმენტი საპატრიარქომ ამჯერად ბაპტისტების თემთან გააფორმა. მასში ვკითხულობთ: “საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია და საქართველოში სახარების ქრისტიანთა ბაპტისტური ეკლესია გმობენ რელიგიურ ფანატიზმს... და პროზელიტიზმს. ორივე მხარე მოვალეობას იღებს ეს საერთო განცხადება გააცნოს საკუთარ მრევლს”. ხელს აწერენ არქ. ზენონი და ბაპტისტური ეკლესიის ეპისკოპოს-პრეზიდენტი მალხაზ სონღულაშვილი.

__________________________________________________

პროზელიტიზმი დაგმობილია საპატრიარქოსა და ლუთერანულ საკრებულოს მიერ მიღებულ ერთობლივ განცხადებაშიც. გარდა ამისა, ამ დოკუმენტში საქართველოს საპატრიარქო “მიიჩნევს რომ ევანგალისტურ-ლუთერანულ ეკლესიას უნდა ჰქონდეს შესაძლებლობა თავისუფლად აღასრულოს თავისი მსახურება. მხარეები ასევე საჭიროდ მიიჩნევენ მუდმივმოქმედი ჯგუფის შექმნას, სადაც ეკლესიის წარმომადგენლები მსოფლიოს ტრადიციულ რელიგიათა წარმომადგენლებთან ერთად განიხილავენ ერთობლივი ინტერესების სფეროში შემავალ საკითხებს”. ხელს აწერენ საპატრიარქოს იგივე წარმომადგენელი და საქართველოში ევანგელურ-ლუთერანული ეკლესიის ხელმღვანელი ეპისკოპოსი პროფესორი გ. ჰუმელი.

__________________________________________________

საქართველოს საპატრიარქოს წარმომადგენელმა ეპისკოპოსმა ნიკოლოზმა საჯაროდ მოიხადა ბოდიში ემს-დან თვითნებური გამოსვლის გამო, რითიც დააფიქსირა ნამდვილი მიზეზი ამ მოულოდნელი ნაბიჯისა - “სხვა გადაწყვეტილების მიღება არ შეგვეძლო, ყოველგვარი დაყოვნება დიდი განხეთქილებით იმუქრებოდა” (გაზ. “მადლი”, 1998 წ. 12-13).