წიგნი რომელსაც ამჟამად ვკითხულობ :) პარამეტრები

[tatilinta]

დოსტოევსკ ი ს დზმები კარამაზოვები მინდა წავიკითხო

[ikanosi]

დოსტოევსკ ი ს დზმები კარამაზოვები მინდა წავიკითხო

+ მეც მაგას ვაპირებ

[A.V.M]

შეიქმნა დოსტოევსკის ფან-კლუბი...

[tatilinta]

აბა რომელი დაიწყებს პირველი დარომელი დაასრულებს ბოლო

[ikanosi]

აბა რომელი დაიწყებს პირველი დარომელი დაასრულებს ბოლო

არა, ჯერ გამოცდები მაქვს და მაგისთვის არ მცალია თვის ბოლოსთვის დავიწყებ

[სოფი]

აი ეს პაწაწუნა წიგნი მიქეს და წაკითხვას ვაპირებ : )) "ოსკარი და ვარდისფერი ქალბატონი"

http://ameion.wordpress.com/2011/01/10/%E1...83%90%E1%83%9A/

[ikanosi]

წავიკითხე უკვე კარამაზოვები, გენიალური წიგნია.....ასე ბანალურად

[mzime)]

ikanosi აუ მეც ვაპირებ მაგაის წაკითხვას.

ეხლა დავამთავრე ანა ფრანკის დღიური: ( ვუყურე კიდეც,საწყალი ბავშვი...

[ikanosi]

ikanosi აუ მეც ვაპირებ მაგაის წაკითხვას.

წაიკითხე აუცილებლად სავალდებულოა

[mzime)]

ikanosi დამავალდებულე ეხლა!

ელექტრონული ვერსია ხომ არ გეგულება სადმე? ასე თუ მოვახერხებ წაკითხვას თორემ... :/

[ikanosi]

mzime)
რუსულად მხოლოდ

[mzime)]

ikanosi უფ არაა,მაგის ნერვები არ მაქვს:/

[PaTaRa-GoGo]

აუჰ რამდენიხანია რობერტო სავიანოს გომორა დავიწყე და ვერ დავასრულე ))

[mzime)]

ეხლა ვკითხულობ "თამაში ჭვავის ყანაში".აი აქამდე რომ არ მაქვს წაკითხული სირცხვილია რა

[mzime)]

წავიკითხე უკვე კარამაზოვები, გენიალური წიგნია.....ასე ბანალურად

ეხლა ვამთავრებ მაგ წიგნს, უ უ უგენიალურესი, დამიპყრო რაღა

[სოფი]

ეხლა ვკითხულობ "თამაში ჭვავის ყანაში"

მიყვარს


როგორ მოგეწონა?

[ikanosi]

mzime)
მოგნუსხა?

[სიდონია]

მართლმადიდებლური ფსიქოლოგიის ნარკვევები

ზოგჯერ ვამჩნევდი, რაოდენ დიდი იყო სევდა თანამედროვე ადამიანების სულებში, ის გოდებდა და იქიდან გამოღწევას ლამობდა. როგორი უცნაური გზებით დაჰყავდა მას ადამიანები. ღვთის რწმენა სისულელედ, სათაკილოდ ითვლებოდა. სამაგიეროდ სჯეროდათ სხვადასხვა სწავლებისა და სახელების: შოპენჰაუერის, ბუდასი, ზარატუსტრასი და სხვა მრავალთა.
ჰ. ჰესე „პეტერ კამენცინდი“

ჩვენი დროის გამორჩეულობაზე მრავალი რამ მიუთითებს, ვისაც ყურნი ასხია უსმენს და ვისაც თვალნი აქვს, ხედავს.
საინფორმაციო ტექნოლოგიების ერაში, მაინც ძნელად, რომ სადმე ვინმემ იკამათოს, ცოდნის შეძენისა და გარღმავების იმ საშუალებაზე, რასაც წიგნი და წიგნიერება ჰქვია.
წიგნიც არის, და წიგნიც.
ჩვენ დღეს, წიგნის გამოცემის ვერანაირ დაბრკოლებას ვეღარ ვხედავთ, მით უმეტეს ინტერნეტ და ელექტოგამოცემებმა ეს, დავარქვათ საფეხური, ბევრად გააიოლეს და გაამარტივეს, მაგრამ რა, როგორ, რატომ და ვის, მართლაც რჩება არიადნეს ძაფად, გნებავთ სიზიფეს მითად და გნებავთ აიეტის გამოცანებად.
იშვიათად, რომ რაიმე ახალი გამოცემა წიგნად და ალმანახად, ჟურნალში თუ საკონკურსო ნაწარმოებათა თავმოყრისას ხელიდან გავუშვა და არ გადავიკითხო მაინც, მაგრამ, ბედის გაღიმებად მიმაჩნია, ის აუცილებლად და მუდმივად საკითხავი წიგნი, რომელიც 2010 წელს გამოიცა თბილისის ფერისცვალების დედა მონასტერში, თარგმანის სახით. ავტორები ა.ს. ბოჩაროვი, ა.ვ. ჩერნიშევი - წიგნის ქართულად გადმომთარგმნელი გახლავთ მონოზონი, ახლა უკვე იღუმენი, მარტყოფის დედა მონასტრის წინამძღვარი დედა ქეთევანი (წივწივაძე). როგორც ჩანს, პირველად ავტორებს საკუთარი შრომისთვის ასე დაურქმევიათ - თანამედროვე საეკლესიო ფსიქოლოგიის ნარკვევები, ეს სათაური დედაოს სატიტულო ფურცელზე შეუნარჩუნებია, ხოლო წიგნის გარეკანზე გამოტანილი - "მართლმადიდებლური ფსიქოლოგიის ნარკვევები" კი ბევრად მრავლისდამტევია.
წიგნი განკუთვნილია მართლმადიდებლური ფსიქოლოგიით დაინტერესებული ნებისმიერი ადამიანისთვის. მასში განხილულია ყველა ფსიქოლოგიური ფენომენი, მართლმადიდებლური ანთროპოლოგიის თვალსაზრისითაც, ამიტომ, ტექსტში მრავლადაა ციტატები საღვთისმეტყველო ნაშრომებიდან. შესაბამისად ეს წიგნი მოაზროვნე და შემოქმედი ადამიანებისთვისაა განკუთვნილი.
წიგნი თავად დედაოს ნაჩუქარია და შემთხვევით ხომ არაფერი ხდება დედამიწის გულზე?! მით უმეტეს კეთილი ღმერთის, იესოს მსახურის ხელიდან ეს მეტად დიდი საჩუქარი იყო ჩემთვის. ავტოგრაფი სიტყვიერად დამიტოვა:„ნატალია, იყოს შენი საშინაო დავალება, გამიხარდება თუ სხვა ახალგაზრდებიც გაეცნობიან".
თავდაპირველად, მინდა ვთქვა, რომ მსგავსი სახის ლიტერატურის გაცნობა ძალისხმევას და გონებრივ განწყობას მოითხოვს მკითხველისგან. ეს არ არის მარტივად წასაკითხი ან გასართობი ლიტერატურა, რუსი ავტორების ნარკვევები, ძალიან ზუსტად და კარგად მოძიებული ქართული სიტყვებით ამეტყველებული, ერთი შეხედვით მარტივად, მაგრამ სულისმიერი თვალით დანახული გარემოებები, ასეთივე თვალსა და გულს მოითხოვენ.
წინასიტყვაობაც ბევრს ამბობს წიგნის რაობაზეც და უფრო მეტიც, ამ წიგნის დღევანდელობის აუცილებლობაზეც.
„ძნელია, სიტყვებით გადმოსცე, თუ როგორ მძიმე და რთულ დროში გვიწევს ცხოვრება. ნეტარი ავგუსტინეს აზრით, ჩვენ თავად ვართ დრონი. მიუხედავად ამისა, შეუძლებელია ვერ შეამჩნიო, რომ ეკლესიის ურთიერთობა თანამედროვე სამყაროსთან არც თუ ისე მარტივია. მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებში უცნაური მოდა დამკვიდრდა - კარგ ტონად, იქცა მართლმადიდებლობის აუგად მოხსენიება. მაგრამ, ჩვენი თანამემამულეების ზოგჯერ გაუცნობიერებლი სიმპათიები მაინც მართლმადიდებელი ეკლესიის მხარეზეა. რა ვუყოთ, რომ ქრისტიანი ყოველთვის თავის სიმაღლეზე ვერ დგას? სამაგიეროდ, „იესო ქრისტე გუშინ და დღეს და იგი თავადი არს უკუნისამდე: (ებრ. 13, 8), ხოლო ეკლესია იყო, არის და იქნება ჭეშმარიტების სვეტი და სიმტკიცე (1 ტიმ. 3, 15)."
ავტორები ცდილობენ ფსიქოლოგიურად გამოიკვლიონ, ეკლესიური ცხოვრების დასაწყისში რა განაპირობებს ზოგიერთი პიროვნების „სულის მსხვრევას“. მათ არა ერთი შემთხვევა ჰქონიათ და მრევლის წევრებთან დაკვირვების მაგალითებზე დაწერეს ეს ნარკვევები. ხშირად ადამიანების უარყოფით თვისებებსაც ეხებიან და ცდილობენ ნათელი მოჰფინონ, საიდან წარმოიშობა პრობლემები. ხშირად ეკლესიაში განსაცდელს მივყავართ, ჩვენი ნაკლოვანებების დანახვა და აღიარება რთულ საქმედ მიგვაჩნია, და ყველაფერს „უმწიფარ მოძღვრებს“ ვაბრალებთ. ძალიან ხშირად კი ისეც ხდება, რომ განსაკურნებლად და ტვირთის შესამსუბუქებლად, როცა კარზე ვაკაკუნებთ და შევდივართ შემდგომ ღია კარში, ამ ტვირთის მოხსნა და შელევა აღარ ძალგვძიმს. წინა, იმ სოფლიდან გამოყოლილი აზრებისგან განკურნება ეკლესიის ვალია, თუმცა თავისუფალი ნება და სურვილი თუ არ დაიბადა პიროვნების გულში - ეს თითქმის წარმოუდგენელია.
აი, რას ვკითხულობთ წინასიტყვაობაში: „დღევანდელ სინამდვილეში ძალიან ბევრი სულით ავადმყოფი ადამიანია. განსაკუთრებით დიდია მათი რიცხვი ეკლესიაში - ასე მიაჩნია დეკანოზ ვლადიმირ ვორობიოვს. მაგრამ, ამ მოვლენას შეიძლება სხვაგვარადაც შევხედოთ. საქმე ის არის, რომ არც ერთი შესაძლებელი პათოფსიქოლოგიური ფენომენი მართლმადიდებლობის სულს არ შეესატყვისება და ამიტომაც ასე აშკარადაა შესამჩნევი მის ფონზე. მართლმადიდებლობას ჭეშმარიტად შესწევს უნარი, გამოააშკარაოს და წარმოაჩინოს პიროვნების ნაკლოვანებები და დისჰარმონიული ნიშნები. მართლმადიდებლობას, როგორც ჯანმრთელ სფეროს, არ შეუძლია ხელი შეუწყოს და თავის წიაღში გამოზარდოს რომელიმე პათოლოგია."
დღევანდელ რეალობაში, მიმდინარე მძიმე სოციალური ფონი, არასწორი დამოკიდებულება და განსხვავებული აღქმა მოსახლეობასა და ხელისუფლების მიერ, მუდმივი საფიქრალი საარსებო ლუკმისთვის, გარშემო მილიონი მშიერი ბავშვი და მოხუცების უკიდურესად გაჭირვებული ყოფა, რა თქმა უნდა, არ აძლევს თანამედროვე ადამიანს სიმშვიდის საშუალებას.
ფსიქოლოგიური დახმარების ცენტრებისა და ელემენტალური კონსულტაციების ჯგუფების - ამ სახის დაწესებულებების თითქმის არ არსებობა, ადამიანს უტოვებს ერთადერთ იმედს, მივიდეს ეკლესიის წიაღში და იქ ჰპოვოს შვება.
დღეს ეკლესიამ, მრავალ ფუნქციასთან ერთად ეს როლიც, როგორც ყველა დროსა და ეპოქაში, თავისთავზე აიღო.
ამ წიგნში, ჩვენ ვეცნობით იმ მრევლის წევრების სულიერ მდგომარეობას, რომლებიც უკვე ვნებებთან ბრძოლისას, ცოდვით დამძიმებულნი მისულნი არიან სულთა საკურნებლად, ხოლო უკვე იქ წარმოშობილი პრობლემების გადაჭრის გზები კი ნაცადია და გამოცდილების გაზიარება, ნამდვილად დროული საქმე.
„ცხადია, რომ მართლმადიდებლობამ უცვლელად და შეურყვნელად შემოინახა ქრისტეს სწავლება და იგი ყველაზე ჯანმრთელ საზოგადოებას წარმოადგენს. სწორედ ამიტომაც, აქ, როგორც არსად, ასე აშკარადაა შესამჩნევი ყველა ადამიანის სნეულება, მათ შორის - სულიერი სნეულებები, რომლებიც ზოგჯერ სხეულებრივ დააავადებებსაც იწვევენ (ფსიქოსომატიკა)."
წიგნში შეტანილია ნარკვევები - „წამსვლელო, წადი!“, „ლოთობა და ალკოჰოლიზმი“, „პესიმისტის ხმა“, „სულიერი ხელმძღვანელობის ფსიქოლოგია და ფსიქოპათოლოგია“ და „პიროვნების ზოგიერთი ანომალია მართლმადიდებლური ფსიქოლოგიის თვალსაზრისით“ - ითვალისწინებენ პიროვნების დისჰარმონიული ნიშნების განხილვას სწორი გზისა და გამოსწორების საშუალებათა შემდგომი არჩევის მიზნით.
წიგნში კონკრეტული ფაქტების ნიადაგზე, მრავალ პიროვნულ მოშლილობების აღწერას შეხვდებით. ისინი შემდეგი ტერმინებით სახელდება: ხასიათის „ისტერიული:, „პარანოიდული“, ან „დეპრესიული“ ტიპი. ხშირად დადებითი და უარყოფითი თვისებებისგან გაცალკევება გვიჭირს და ამაზე წმინდა თეოფანე დაყუდებულის საყურადღებო გამოთქმაც მოწმობს: „აი, ცოდვიან სფეროთა მთელი წყება! თითოეული ცოდვილი მთლიანად მასშია ჩაფლული, მაგრამ უპირატესობას რომელიმე ერთს ანიჭებს!“
„მართლმადიდებლობის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ცნებაა ფერისცვალება - არა გარდაქმნა, არამედ ადამიანში ყოველივე ბუნებრივის, მათ შორის, მისი სულიერი ძალების განსულიერება, ამაღლება, გაკეთილშობილება. სწორედ ამან განაპირობა წიგნის სათაური“ - წერენ ავტორები.
წიგნში თანმიმდევრობით არის დასახული ის გზა, რომელიც ეკლესიაში მისულმა ცოდვებით დამძიმებულმა ადამიანმა უნდა გაიაროს, თავდაპირველად, ჩვენ ვხვდებით ღირსი სვიმეონ ღრთმისმეტყველის მოწოდებას: „და მივიქცეთ სინანულად!" შემდეგი თავის ეპიგრაფი: „აწ კაცთა-მე ვერწმუნო ანუ ღმერთსა? გა.1.10", მონობის ფსიქოლოგიას წანამძღვარი აქვს: „აზნაურებითა მით, რომლითა ქრისტემან ჩუენ განგუააზნაურნა, მტკიცედ დეგით და ნუ კუალად უღელსა მას მონებისასა თავს იდებთ. გალ.5, 1". და ა.შ, ხოლო ერთ-ერთ ბოლო განყოფილების წინასიტყვაობად ვკითხულობთ: „რომელმან იგი ივნო ხორცითა, დაცხრომილ არს ცოდვისაგან, რაითა არღარა კაცთა გულის თქუმითა, არამედ ნებით ღმრთისაითა ნეშტნი იგი ჟამნი ხორცითა ცხოვრებად. 1. პეტრე. 4, 1-2."
მძიმე, მაგრამ უტყუარი მოდელი ადამიანის ხელახალი დაბადებისა, განსაახლებლად სულისა.
აქ სრულად, რა თქმა უნდა, ვერ გადმოვცემ წიგნის აგებულებას და შინაარს, თუმცა, როდესაც მას სრულად წავიკითხავთ, ნებისმიერ საჭირბოროტო საკითხზე, ნამდვილად შესაძლებელია არა მხოლოდ პასუხის გაცემა, არამედ, ამ პრობლემათა დღის წესრიგიდან აღმოფხვრაც კი.
აქვე სრულად მოვიტან იმ სქემას, რომელსაც გვთავაზობენ, კრიზისის შინაგანად დასაძლევად და გამოსავლის სხვა (სიცოცხლე ან მარადიულობა) სულიერ ხარისხში მოსაძებნად:
„პირველი ეტაპი - გარეგანი რეალობა შესაბამისობაში მოვიყვანოთ შინაგან რეალობასთან: „დიახ, მე მძიმედ ვარ ავად; დიახ მე ცოდვილი ვარ“.
მეორე ეტაპი - ადამიანის სულში იღვიძებს რეალური სიტუაციისადმი შეგუების გრძნობა და იმავდროულად იწყება ცოდვებისადმი აქტიური წინააღმდეგობა. სწორედ ამ ეტაპზე უნდა იპოვოს ადამიანმა მტკიცე საყრდენი ღმერთში, ახალი აზრი შემატოს თავის ცხოვრებას. დარჩენილი ფიზიკური შესაძლებლობების გათვალისწინებით, ამავე ეტაპზე უნდა ჩამოყალიბდეს ახალი, სიცოცხლის ბოლო პერიოდისთვის მისაღები ქცევის მოდელი. სათანადო ყურადღება სულიერ ცხოვრებასაც უნდა დაუთმოს, ზუსტად უნდა განსაზღვროს - რაზე ღირს უარის თქმა.
მორწმუნე ადამიანმა წმინდა მამების რჩევა უნდა გაითვალისწინოს, საკუთარი ბედის ყველა შესაძლო ვარიანტი განიხილოს და მის ნებისმიერ ქარტეხილს ზნეობრივად და ფსიქოლოგიურად მომზადებული შეხვდეს.
ასეთი ღვაწლი, ვგულისხმობ ამ სახის ლიტერატურის მთარგმნელობას, ჩემის აზრით, დღევანდელობის არსებული ვითარების გათვალისწინებით, უტოლდება გიორგი მთაწმინდელის, იოანე პეტრიწის, არსენ იყალთოელისა და სხვა სულიერი მამების შრომას, როდესაც ქრისტიანობის საფუძვლები სხვადასხვა ენებიდან გააქართულეს და საქართველოს მისცეს ქართულ ენაზე ამეტყველებული წმინდა წიგნები და იქ დაცული ქრისტეს მოძღვრების უტყუარობა.
ხსნა, რა თქმა უნდა, არის რწმენაში, იმედსა და სიყვარულში, ხოლო იქამდე მისასვლელი ბილიკი, იქნებ ამ წიგნის გაცნობა აღმოჩნდეს ან ერთ-ერთი გზის მონაკვეთი მაინც.
ჩემთვის ცნობილია, რომ დედა ქეთევან (წივწივაძე) წლების განმავლობაში მუშაობდა თარგმანზე. მისი დიდი ინტელექტი, ნაკითხობა, სიბრძნე და არაბუნებრივი სიკეთე და ასევე სხვა პიროვნული თვისებები, ამ წიგნში სუფთა და დადებითი ენერგიით არის წარმოჩინებული.
დახმარების სურვილი, ყოველთვის აღწევს მიზანს.
დამეთანხმებით, ამდენმა ყვითელმა პრესამ, სერიალებმა, ვამპირებსა და საშინელებათა წიგნ-ფილმებმა არ შეიძლება დადებითი გავლენა იქონიოს მომავალ თაობაზე, თითქმის გაცვეთილი ფრაზა დავწერე ახლა, მაგრამ სამწუხაროდ რეალობაა ეს.
ჩვენს გვაქვს წიგნი, მართლმადიდებლური ფსიქოლოგიის ნარკვევები, შეგვიძლია ის ერთმანეთს დროებით გავატანოთ სახლში, წავაკითხოთ ოჯახის წევრებს, ახლობლებს და იქ დაცული ძალიან მარტივი ფორმულით, რომ ადამიანი ღმერთმა შეჰქმნა ხატად თვისად და არასოდეს გაწირავს თავის შექმნილს, სიტყვებს ვერწმუნოთ.

[ikanosi]

ჰა რას კითხულობთ?

მე რუსოს "ჟიული, ანუ ახალი ელიოზა"-ს

[ქევანა]

მოკლედ, პარფუმერს მოვრჩი და ვარ ასე, "ძროხასავით", რომელიც "წაკითხულს" ხელახლა "ღეჭავს" გონებაში

რამხელა მეტაფორა ჩავაქსოვე :დD

შემდეგი ჩერსტერტონის მამა ბრაუნია და დიუმას ნაკლებ ცნობილი "რობინ ჰუდი"