წმინდა მამათა გამონათქვამები, გამონათქვამები, წერილები, ამონარიდები ქადაგებებიდან და ა.შ პარამეტრები

[marine]

"ეცადე, ჭამა-სმის უფალი იყო და არა მონა."

/წმ. მაქსიმე აღმსარებელი/

[George Leluashvili]

marine

"ეცადე, ჭამა-სმის უფალი იყო და არა მონა."

/წმ. მაქსიმე აღმსარებელი/

თითქოს ეს ყველა ადამიანს უნდა ესმოდეს, მაგრამ ისე ვართ მუცელს დამონებულნი, რომ ერთხელაც არ დავფიქრდებით ამაზე.







"ჩემი ჯვარი სრულიად საქართველო და ნახევარი რუსეთია. მე იგი მოსესავით ვატარე 40 წელი."

არქიმანდრიტი გაბრიელი (ურგებაძე)

[marine]

"უგუნური ამბობს, თუ რას გააკეთებს, ამპარტავანი ამბობს, თუ რა გააკეთა, ჭეშმარიტი ქრისტიანი კი აკეთებს და დუმს..."

[A.V.M]

მარინე რავა ხარ?

მე ეს გამოთქმა მიყვარს ძალიან-,,თუ ხარ ცოდნის მოყვარული - იყავი შრომის მოყვარულიც . რამეთუ მარტოოდენ შრომა ადამიანს მედიდურს ხდის.''
(წმ.მარკოზ განშორებული)

[marine]

მარინე რავა ხარ?

გენაცვალე, გურამ უფლის წყალობით კარგად, შენ როგორ ხარ, ჩემო კარგო?



"განათლებულია ის, ვინც შიგნით ნათელს ატარებს, ანუ იცავს პატიოსნებას (ღირსებას)."

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"ვთესოთ სიკეთე და ეს სიკეთე მუდამ ჩვენვე დაგვიბრუნდება."

/ილია II/

[marine]

სქემ იღუმენი საბა

30 ქველის საქმე
1. სიმართლე იხსნის სიკვდილისაგან.

2. სადაც სიყვარულია, იქ ღმერთია.

3. შრომა ხორცისათვის მაქებარია, სულისათვის ცხონებაა.

4. მორჩილება – უმოკლესი გზაა გადარჩენისათვის.

5. სიმდაბლე – ამისი სატანას ეშინია.

6. თავშეკავება – თვით აღასრულებს ყველა მცნებას.

7. არ განკითხვა – უშრომელად გადარჩენაა.

8. გამოძიება – ყველა სათნოებაზე მაღლა დგას.

9. მონანიება – სიხარულია ღვთისა და ანგელოზების.

10. მარხვა ლოცვასთან ერთად ღმერთთან აერთებს.

11. მოწყალება თვითონ ღმერთის საქმეა.

12. ვინც გაჭირვებულს ეხმარება, მასში თვით იესო ქრისტეა.

13. ვინც მოთმინებით ატარებს მძიმე ტვირთს, ასრულებს მკაცრ მორჩილებას, მას თვითონ იესო ქრისტე უტვირთავს.

14. ვინც დამწუხრებულ მოყვასს ნუგეშს სცემს, ის მორჩილებით ეამბორება იესო ქრისტეს.

15. ვინც მოყვასს თავისზე უკეთეს საჭმელს მიართმევს, ის კვებავს ქრისტეს კეთილი საკვებით.

16. ვინც მოყვასის ცოდვებზე ტირის და ითხოვს მათ პატიებას, ის ფეხებს ბანს იესო ქრისტეს.

17. ვინც წმინდა ნაწერებს კითხულობს, ის იღებს თავის სულიერ სახლში იესო ქრისტეს.

18. ვინც ათხოვებს ღვთივკურთხეულ წიგნებს მოყვასს წასაკითხად, იგი სასიამოვნო საკვებს მიართმევს იესო ქრისტეს.

19. ვინც განეშორება უქმ სიტყვებს, ის ეზიარება ქრისტეს ტრაპეზს.

20. ვისაც არ სურს მოისმინოს გმობა და განკითხვა თავის ძმაზე, იგი აძევებს ეშმაკს თავისი სულიერი სახლიდან.

21. ვინც მიბაძავს მოყვასის კეთილ სათნოებებს, ის ძვირფას ყვავილებს იძენს.

22. ვინც გაჭირვებულს დაინახავს და გული შესტკივა მასზე, იგი ქრისტეს ჭრილობებს უშუშებს.

23. ვინც კეთილმსახურებით ასწავლის ღვთის სიტყვას, ის ძმათა შორის უფლის ლოცვა-კურთხევას ასრულებს.

24. ვინც უძლურ ძმას კვებავს და ეხმარება, ის ანგელოზებთან ერთად გალობს იესო ქრისტეს აკვანთან.

25. ვინც სიმდაბლით და კეთილკრძალულებით თავს იკავებს ჭამა-სმისაგან, უარყოფს ამქვეყნიურობას, მას მიაქვს საჩუქრები სამ მეფესთან ერთად იესო ქრისტესთან.

26. ვინც თავს ბანს მოყვასს ან ურეცხავს ტანსაცმელს, ის იოანე ნათლიმცემელთან ერთად ნათლავს იესო ქრისტეს.

27. ვინც განმარტოებულია (დახშულია), ის იმყოფება უდაბნოში იესო ქრისტესთან ერთად.

28. ვინც არ ეწინააღმდეგება წინასწარმეტყველებს და აკვდინებს თავის ხორცს (სხეულს), ის მარხულობს იესო ქრისტესთან ერთად.

29. ვინც გარდაცვლილისთვის ლოცულობს, ის ქრისტესთან ერთად მიდის ლაზარეს კუბოსთან და სთხოვს მამა-ზეციერს მის აღდგინებას მკვდრეთით.

30. ვინც სიმდაბლით მადლობს უფალს ყველაფრისათვის, ის ამზადებს ადგილს თავისთვის ღმერთის სასუფეველში.

ამინ!

[marine]

“ვისაც არ უყვარს, იგი სიმშვიდეს ვერ პოვებს, თუნდაც სამოთხეში დასვან.”

[აკაკი]

"მე ვიცი, რომ მრავალ თქვენგანს მეტად აღიზიანებს ანტირელიგიური პროპაგანდის მოულოდნელი მატება, და ეს გამწუხრებს თქვენ. მაგრამ ნუ შფოთავთ... გთხოვ, მითხარი. გახსოვს ქრისტეს სიტყვები წმ. ლუკა მახარებლის სახარებიდან: "ნუ გეშინინ მცირესა მაგას სამწყსოსა, რამეთუ სათნო-იყო მამამან თქუენმან ზეცათამან მოცემად თქუენდა სასუფეველი". ჩვენმა უფალმა იესო ქრისტემ არაერთხელ გაგვაფრთხილა, არაერთხელ გვითხრა ამის შესახებ. მისი მცირე, პატარა სამწყსო მოციქულთა დროიდან მტკიცდება. შემდეგ გაიზარდა უფრო და უფრო... მცირე სამწყსო ყველგანაა, მიუხედავად ანტირელიგიური პროპაგანდის აგზნებისა. ის ძველებურად ჩვენს დღეებშიც არსებობს. ყველა თქვენგანი, ვინც ისმენთ, შეადგენთ მცირე სამწყსოს.

მაშ იცოდეთ და დაიმარხეთ სასოება, რომ ქრისტეს ეს მცირე სამყწსო უხილავია. არავის შეუძლია, რომ მას რაიმე მოსწიოს. ეს არაა საშიში, რადგან სამწყსომ იცის და იმარხავს ქრისტეს დიდებულ სიტყვებს: "კლდესა ამას ზედა აღვაშენო ეკლესიაი ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას". მაშ, რადგან ჯოჯოხეთის ბჭენი ვერ ავნებენ მის ეკლესიას, ჩვენ, მცირე სამწყსო, რატომ უნდა ვირეოდეთ, რატომ ვშფოთავთ და ვღელავთ, რატომ არის უწესრიგობა? მიზეზი არ არსებობს. ქრისტეს მცირე სამწყსო შეუვალი, გაურღვეველია ნებისმიერი პროპაგანდის წინაშე".

(ამონაწერი წმ. ეპისკოპოს ლუკას ქადაგებიდან ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სარტყელის დღესასწაულზე, 1954 წ. საბჭოთა კავშშირში, როგორც ეს მაშინ იყო, სტალინის მემკვიდრედ ნიკიტა ხრუშჩოვი დადგა, რომელმაც ფართომასშტაბიანი ანტირელიგიური პროპაგანდა ხელახლა გააღვივა ქრისტიანების წინააღმდეგ.)

[marine]

"ლოცვაზე ისე უნდა იდგე, რომ ლოცვის დროს თუ ნახე, ტაძარში ვინ შემოვიდა ან ვინ გავიდა, ჩათვალე, რომ ტაძარში არ მდგარხარ."

/ბერი ნიკოლოზი (მაქარაშვილი)/

[Lucrezia Borgia]

"კლდესა ამას ზედა აღვაშენო ეკლესიაი ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას". მაშ, რადგან ჯოჯოხეთის ბჭენი ვერ ავნებენ მის ეკლესიას, ჩვენ, მცირე სამწყსო, რატომ უნდა ვირეოდეთ, რატომ ვშფოთავთ და ვღელავთ, რატომ არის უწესრიგობა? მიზეზი არ არსებობს. ქრისტეს მცირე სამწყსო შეუვალი, გაურღვეველია ნებისმიერი პროპაგანდის წინაშე".

ბედნიერი ვიქნებოდი ბევრი იზიარებდეს ამ სიტყვებს და ესმოდეს მისი არსი

[marine]

“-თქვენ გეშინიათ ღვთისა?
-იყო დრო, მეშინოდა, ახლა რატომ უნდა მეშინოდეს, მიყვარს.“
/ბერი გაბრიელი (ურგებაძე)/

[lingvo]

„თუ პავლესთვის საჭიროდ შერაცხა ღმერთმან ზიდვა ჯვარისა, შენ ვინ ხარ, ძმაო ჩემო, რომ თვინიერ მწუხარებისა ხვიდოდე შემდგომად ქრისტესა და იქმნე მოწაფე მისი? რისთვის განაჩინა ღმერთმან ესრეთ? რისთვის არის რომ მხოლოდ მწუხარებითა და მოთმინებითა ძალუძს კაცსა სვლა შემდგომად ქრისტესსა? ეს ღმეთმან კი არ განაჩინა, ძმაო, არამედ თვით ჩვენმა სიცოდვემ და სიბოროტემ. ღმერთმა სამოთხის ცხოვრება და ნუგეში დაუნიშნა კაცსა თვით ამ ქვეყანასა ზედა; გარნა ცოდვამან ჩვენმან და ბოროტებამან გვიყო ესე, რომელ ახლა აღარ შეიძლება ნუგეშითა და ნეტარებითა განტარება სოფლიურის ცხოვრებისა. ახლა მხოლოდ ჯვარის ზიდვით შეიძლება მოპოვება სამოთხის ნეტარებისა“.

წმ. გაბრიელ ქიქოძე

[qetevano]

ახლა ვკითხულობდი იოანე ოქროპირის თხზულებებს, რაც მომეწონება ბლოკნოტში ვიწერ ხოლმე. რამდენიმეს აქაც მოვიყვან ბარემ:
რასაც უნდა იქმოდე იფიქრე რომ ღმერთი ყველგან მყოფია. საჭმელს ჭამ, დასაძინებლად წვები, მრისხანებ, იტაცებ, სიამოვნებას ეძლევი თუ სხვა რასმე აკეთებ, ღმერთის სიახლოვე გაიხსენე და უჯეროდ არასოდეს გაიცინებ, მრისხანებით არ აენთები.


აი ესეც:
ვინც წარმავალ დიდებას ემონება, შეუძლებელია ის ღმერთმა განადიდოს.
კიდევ:
ქრისტეს მონა უფრო მეტად მშვიდი ზნით შეიცნობა, ვიდრე მშობლების მიერ დარქმეული სახელით. ღმერთს ადამიანთა მოდგმა არა იმდენად ქალწულების, მარხვის, სიმდიდრის მოძულებისთვის ან გაჭირვებულის დასახმარებლად მზადყოფნისთვის უყვარს, რამდენადაც მშვიდი და მოკრძალებული ზნისთვის, რადგან თვით გაჭირვებულის დახმარების მზადყოფნა ქრისტეს მოყვარე ადამიანებში, სხვა არაფრისგან იშვება, თუ არა მათი სიკეთისგან.

[marine]

"ღმერთის გამორჩეულობის ნიშანი ისაა, რომ კაცს განუწყვეტლივ მწუხარებები ევლინება."

[marine]

ცოდვის საკურნებელი წამალი.

მოკრიფე ძირი მორჩილებისა
ასევე ყვავილები სულიერ სიწმიდისა
ფურცლები მოთმინებისა
...ნაყოფი არათვალთმაქცობისა
ნუ დათვრები სიძვის ღვინით
ეს ყველაფერი გამოაშრე თავშეკავებითა და მარხვის დაცვით
ჩაყარე სათნოებისა და კეთილ საქმეთა ჭურჭელში
დაამატე წყალი სინანულის ცრემლისა
დაამარილე ძმათმოყვარების მარილით
დაუმატე ბლომად მოწყალებანი
ეს ყოველივე დანაყე სიმდაბლისა და მეტანიების როდინში
დღეში სამჯერ იხმიე ღმრთის შიშით
შეიმოსე სამართლიანობის სამოსით
ნუ ჩაერთვები ამაო,არაფრის მომტან საუბრებში,თორემ კვლავ გაცივდები ცოდვებით და დასნეულდები...


/სერაფიმე ვირიცელი/

[marine]

"შეხედე ქრისტეს ფართედ გახელილი თვალებით და გახდი ისეთი როგორიც ქრისტეა"

/დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე/

[marine]

"უფალს მხოლოდ სნეულები სჭირდება."

/მამა ვიტალი (სიდორენკო)/

[marine]

"როცა სხვისგან რამეს იღებ, ადამიანურ სიხარულს განიცდი, ხოლო როცა გასცემ, მაშინ ღვთიური სიხარულით ივსები."

/ბერი პაისი მთაწმინდელი/

[აკაკი]

დაცემის შემდეგ ადამიანი არა მხოლოდ ცოდვის (რომელიც მის მთელ სხეულში განიფინა) უღელის, ბორკილის ქვეშ მოექცა, არამედ სულიერი ცვლილებებისა, გამრუდებისა და დამახინჯებისაც, რომლებიც თანაარსებობენ ჩვენთან როგორც საზიზღარი მეზობლები. ეს ყველაფერი იწვევს ჩვენს მოტყუებას, შეცდომაში შეყვანას და მოხიბვლას, ამიტომ, ჩვენ არ შეგვიძლია იმისაგან თავდაცვა, რითაც ყველაზე მეტად ვართ გატაცებულნი.

წმინდა მამების სიტყვით, ადამიანისთვის შეუძლებელი არაა ცოდვის გარეშე ყოფნა, თუკი იგი მხოლოდ ერთი დღე იცხოვრებს. აქედან გამომდინარე, ყველაზე მეტად ჩვენი მონანიებით უნდა ვიყოთ დაკავებულები. ჩვენი მამები ამბობენ, რომ უფალი არ განაწყენდება - ასე ვთქვათ - იმიტომ, რომ ადამიანი ვერ წარემატა და დაეცა. უფალი არ განიკითხავს მას ამის გამო. რაც ღვთაებრივ მადლს გაანაწყენებს და გულს ატკენს არის ის, რომ ადამიანს არ აქვს მონანიების სურვილი. ეს სასოწარკვეთილების ერთგვარი სახეობათაა აღიარებული და გარკვეულწილად - სულიწმინდის წინააღმდეგ გმობათ.

ამიტომ, ჩვენ უნდა გავაძლიეროთ ძალისხმევა. თუ ცოდვის გარეშე დარჩენა შეუძლებელია (რადგან ერთი დღით არ ვცხოვრობთ), მაშინ შეუწყვეტელი სინანული მეტად საჭირო, აუცილებელი სავალდებულო ხდება. ჩვენ უნდა დავარწმუნოთ ღვთაებრივი მადლი, რომელიც ცხოვრობს ჩვენში, რომ ჩვენივე დარღვევები (საღმრთო რჯულისა) არ არის სიჯიუტით. კერძოდ იმაში, რომ ჩვენ არ გვინდა, ოდესმე უარვყოთ უფალი და ვუღალატოთ მის სიყვარულის, რადგან შეცდომებს ჩვენი გამოუცდელობიდან, სისუსტისა და უმეცრებისგან გამომდინარე ჩავდივართ. ამიტომ, მარადჟამ უნდა დავვარდეთ მუხლებზე და ვითხოვდეთ: ”უფალო, შემიწყალე მე ცოდვილი”. უნდა ვთხოვოთ ღვთის მადლს, რომ შეგვეწიოს სხვადასხვა მხრივ; ჩვენი ცოდნის, შესაძლებლობებისა და მხედვლოების სრულყოფით, რათა სწორად ვიქცეოდეთ და ურყევად ვიდგეთ ამ ურთულეს დროში. როგორც მოციქული პავლე ამბობს:,,ხსნა ახლა უფრო ახლოა ჩვენთან, ვიდრე მაშინ, როცა ვირწმუნეთ". ჩვენ გვაქვს გამოცდილება და შეგვიძლია მიმდინარე მოვლენებიდან იმის გაგება, რომ მოახლოვდა ჩვენი დრო. ვხედავთ, რომ ჩვენი მტრის ძალა ივსება, ხოლო საკუთარი შესაძლებლობები უფრო და უფრო იზღუდება; დღეს ადამიანები უხალისონი არიანი და ამის გამო სოციალურ გარემოში მრავალი დაბრკოლება ხდება; ღვთისმოშიში, წრფელი ადამიანი ღარიბი ხდება და ძალიან ცოტა თუ რჩება.

როგორი ერთიანნი და ფრთხილნი უნდა ვიყოთ, როცა ვბრძოლოდბთ! ჩვენი გამარჯვება არაა ტექნიკურ საკითხებში სხვათა დახმარება . რა თქმა უნდა, ეს სასარგებლოა, თუ ჩვენ იმ ადამიანთა შორის ვცხოვრობთ, რომლებიც ჩვენს შეხედულებებსა და მიზნებს იზიარებენ (ე.ი. საერთო გვაქვს). თუმცა არსებითად, ჩვენი წარმატება ღვთის მადლთან ჩვენი კავშირის შედეგია. ”თვინიერ ჩემსა არარა ძალ-გიც ყოფად არცა ერთი”.

ჩვენ მთლიანად უნდა გავამახვილოთ ყურადღება იმაზე, თუ როგორ შევინარჩუნოთ მადლის ენერგია ჩვენში, კერძოდ, აღთქმა: ”და აჰა, მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა, და ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა, ამინ. ” (მათე 28, 20) განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მივაქციოთ ამ სიტყვებს - ”მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა” - და დავინტერესდეთ, თუ არის იგი მართლა ჩვენთან ყოველთვის. უფალი "პოტენციურად" აწ "ჩვენთანაა". "პოტენციურად" იგი არსად არაა არმყოფი. ვაი, თუ იგი იყო (ე.ი. წარსულში)! თუ იგი თავად ჩამოშორდა ქმნილებას, თუნდაც ერთი წამით, ეს უკანასკნელი გაქრება. იგია ყველაფერი ყველაფერში. "პოტენციურად" იგი ჩვენთანაა. მოქმედებს კი იგი ჩვენთან ერთად, თუ არა?

ბრძნულად თქვა ორიგენემ: ”რა არის ჩემი სარგებელი, თუ სიტყვა-ღმერთი განკაცდა, მაგრამ მე არ ვუპყრივას მას?" და კიდევ ამბობს: "რა არის ჩვენი სარგებელი, თუ სიტყვა-ღმერთი "პოტენციურად" ჩვენთან არის, მაგრამ ჩვენ ქმედითად არ აღვიქვამთ მას? რა თქმა უნდა, ეს არაა მისი ბრალი. ჩვენ ვართ ამაში დამნაშავენი, რადგან არ ვეპყრობით სათანადოდ (სწორად). ამიტომ გვმართებს, რომ ყურადღება მივაქციოთ ამას. კერძოდ: თუ როგორ ავამოქმედოთ ღვთის მადლის თანამყოფობა, ჩვენს ხელთ არსებული ყველა საშუალებითა და შესაძლებლობით, ყოველ მოცემულ მომენტში. დაე მადლი, "რომელიც უძლურებათა მკრუნალია და ნაკლულევანებათა აღმავსებელი" იყოს ჩვენთან ისე, რომ შევძლოთ ჩვენი მიზნის მიღწევა, რადგან ”ჟამნი და დღენი ბოროტნი არიან”. ”სიბრძნით იქცეოდეთ გარეშეთა მათ მიმართ, ჟამთა გამოიფრდიდით” (კოლასელთა 4:5).

შევხედოთ იმას, რასაც ჩვენ ვაკეთებთ. როგორ ესხმის ადამიანს ცოდვა თავს? იგი უტევს გარედან, შიგნიდან და გარემოდან. იგი უშუალოდ გარედან უტევს. ისრებს ესვრის გონებას, რომ წარმოსახვის საფარველი დასდოს და გამოიწვიოს იგი, რათა განიხილოს და გამოიკვლიოს იგი (წარმოსახვა, აზრი და მისთ.). ფრთხილად უნდა იყოს აქ გონება. რის შესახებაა ეს სურათი (წარმოსახვა)? გვჭირდება თუ არა? თუ გონება ჯანსაღია მაშინვე უარყოფს მას. ”წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, სატანა, რამეთუ წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე” (მათე 4:10).

მიუხედავად ამისა, ცოდვა არ ქრება მაშინაც კი, როცა მარცხდება თავდასხმისას. ამდენად, პირდაპირ შეტევაზე უარის თქმის შემდეგ, ის ახლა სხვა მხრიდან იღებს გზას. იგი უტევს "გვერდიდან", ბუნებრივი კანონებისა და მოთხოვნილებების სახელით, ანუ ამ საბაბით, მისი მეშვეობით. ცხადია, მზაკვარია. ცოდვა მიატოვებს პირდაპირ თავდასხმას და მოუტყუების, ცბიერების სახით იმოსება. თუ გონება აქაც ფრთხილია და დაწვრილებით იკვლევს ამ თავდასხმებსაც, ამოიცნობს, თუ როგორ მოდის იგი აუცილებელი მოთხოვნილებებისა თუ სურვილის კანონებიდან გამომდინარე. და ცოდვა კვლავ მიატოვებს ამ გზასაც და ბუნების ძალების სახით მოემართება. ავტომატურად, სატანური ძალით, ცოდვა გააფთრებული ესხმის ვნებების სახელით და იპყრობს ადამიანს, თითქოს ყელით ითრევს და ახრჩობს მას. ამ ეტაპზე ცოდვა შანტაჟის ხერხს იყენებს, ნაბუქოდონოსორის მსგავსად. ”თუ თქვენ არ სცემთ თაყვანს ჩემს ხატს, რადგან ეს ჩემი სურვილია, აალებულ ქურაში შეგიშვებთ”. სატანური ვნების მთელი არეულობა ამ სიტყვებს ემყარება და სწორედ ასე უტევს ადამიანს. ამიტომ, ადამიანი ყოველთვის ფხიზელი უნდა იყოს და არა მერყევი, რადგან ცოდვა არ დაშინდება, არც უკან დაიხევს. მის ხელთ არსებულ ყველა საშუალებას გამოიყენებს, რომ მოატყუოს ადამიანი. აქ უნდა ვიყოთ ფრთხილად, რადგან ცოდვის ჩადენას შემდეგ სასოწარკვეთილება, უიმედობა მოსდევს, როგორც დაზიანებასა და ჭრილობას ტკივილი. ეს არა მოვლენაა ბუნებრივი, არამედ ნიშან-თვისება (სიმპტომი). აგრეთვე, სასოწარკვეთა და სიმხდალე, რომელსაც სული წარმოშობს, არა ბუნებრივი ფენომენი, არამედ სატანური ცბიერებაა, ბოღმისა გამო ახლა ბუნებრივ შემთხვევად წარმომდგარი! ადამიანი ამიტომ უნდა იყოს ყურადღებიანი და ფხიზელი, არა უნდა მოაკლდეს სიმამაცე, როდესაც შეცდომას მოსდის, რადგან ცნობილია, რომ ცოდვის გარეშე სიცოცხლე არ არსებობს (ე.ი არ არსებობს ადამიანი, რომელმაც იცოცხლოს და არ შესცოდოს ("ცხონდეს და არა სცოდოს").

ხშირად ვისმენთ ხალხის ჩივილს: ”ცოდვილი ვარ და უფალი არ მისმენს მე” ან კიდევ ”ცოდვილი ვარ, მე არ მაქვს სიმამაცე, არ შემიძლია ამის გაკეთება, მე უღირსი ვარ” და ა.შ. ეს არაა სიმართლე. უფალი ამქვეყნად ცოდვილების სახსნელად მოვიდა. ეს არაა ღირსების საკითხი. რაც მეტად უდანაშაულო და უმწიკვლოა ვინმე, მით მეტად აუცულებელია, რომ მოუწოდოს უფალს და მიმართოს მას. უფალი უფრო მეტად "იზიდავს" ასეთ პიროვნებას, რადგან იგი ამქვეყნად დაჭრილთა განსაკურნებლად მოვიდა და არა ჯანმრთელებისა.

ასე რომ, პრაქტიკაში ძალიან სასარგებლოა თუ ვინმე არ ჰკარგავს სიმამაცეს, თავისი შეცდომის შემდეგ. ეს მეტად მნიშვნელოვანი და გადამწყვეტია, სიმამაცე და კეთილი ზრახვები. როცა ადამიანი მეთვალყურეობს ყოველივეს, მისი გონება ფხიზელი რჩება და ბრძოლისათვის მზდაყოფნაშია, ამიტომ იგი არასოდეს დამარცხდება. ამ გზაზე ფრთხილი, წინდახედული ადამიანი გამუდმებულად სინანულშია. განუწყვეტელი სინანული ნიშნავს მარადჟამ უფლისადმი ვედრებას:

”უფალო, ვცოდე. მე არ შემიძლია გაძლება, რომ თავი შევიკავო, დარჩი, იყავი ჩემთან ერთად. მხოლოდ შენ ხარ, რომელმაც თქვი: ”უჩემოდ არაფრის ქმნა არ შეგიძლიათო”. მე მივხვდი ამას. მთლიანად გავიაზრე. ამიტომაა, რომ დაჟინებით ვრეკ, ვითხოვ. არ შევჩერდები თავის შეწყენით და მობეზრებით. არ შემიძლია შენს გარეშე სიცოცხლე. არსად არ ვაპირებ წასვლას. თუ შენი სასმენელი არ დაიღლება ჩემი მოსმენით, ჩემი ბაგეებიც არ შეჩერებს მოხმობას. შენ არ გიქმნია შეცდომა სინანულისკენ რომ მომიწოდებდი. მხოლოდ შენ ხარ ერთადერთი, ყოვლადწმინდა, რომელმაც აღასრულე ეს, მაგრამ არა მე. არაფერი ვიცოდი ღვთის შესახებ, და შეუძლებელი იყო ჩემთვის, რომ შენ მეპოვნე. შენ, უფალო, ყოვლადმოწყალეო, თავად მოხვედი და მომიძიე მე, მომიწოდე, რომ შენ გამოგყოლოდი. მივიღე ეს მოწოდება. მე მსურდა ეს. მაგრამ უძლური ვარ, ამ ყველაფრის მიუხედევად. ამიტომ გთხოვ და გევედრები ასე დაჟინებით, რომ დამეხმარო.

არ მინდა დავკარგო ის, რაც შენ მომანიჭე მე”.

არ ვიცი რომელი მამის ქადაგებაა... ის კი ვიცი, რომ თანამედროვეა.