სიზარმაცე, კვლევაში მჭირდება და იძულებული ვარ გავხსნა ეს თემა, არ მიმიხუროთ :) პარამეტრები

[tustusa-gogo]

natia.
ჰო, ფსიქოლოგი ვარსავით ალიან 2გინალურად აღწერენ გმადლობთ ბავშვებო


შეგიძLიათ მითხრათ როდის, რომელ ასაკში უფრო უჩიოდნენ თქვენს სიზარმაცეს?

[natia.]

tustusa-gogo

საერთოდ ყველა ასაკში ოღონდ დროდადრო...ახალი საქმის დაწყება ყოველთვის მეხალისება, მაგრამ რომ მოძველდება და ერთფეროვანი ხდება და საინტერესო აღარ არის, მერე უკვე მეზარება ამ საქმის კეთება, მითუმეტეს თუ სხვა უფრო ახალი საქმე მაინტერესებს...ერთი და იგივეს კეთებააა ჩემთვის ცუდი...მაგალითად თუ ვიცი რომ ამ საქმის მერე შემაქებენ ან დამიფასებენ ან მომეფერებიან ან რამე სტიმული თუ მაქვს..მაშინ შეიძლება ერთფეროვანი საქმეც ხალისით ვაკეთო..მთავარია სულიერად ვიყო კარგად...მეცადინეობა იმ საგნის მეზარებოდა რომელი მასწავლებელიც კარგად არ გვექცეოდა..და გვეჩხუბებოდა...რავიცი თუ კიდევ რამე გამახსენდა გეტყვი

[iisperiTOVLI]

დილით ადგომა მეზარება ხოლმე.. დაკვირვებული ვარ სტიმული თუ არსებობს უფრო ვყოჩაღდები ხოლმე.. არ მკითხოთ რა სტიმულიო..

[.:Lela:.]

xornabujeli


კარგი სტატია იყო

ბევრ კითხვას გაეცა პასუხი

პ.ს

მთავარია სიზარმაცე იმ დონემდე არ მივიყვანოთ, რომ სინდისის ხმა სულ არ გაგვიქრეს

პირველი ნაბიჯის გადადგმა მეზარება ხოლმე, თორე მერე აღარ ვზარმაცობ მთავარი კიდე ალბატ ეგ არის არა

[llaasshhaa]

ძალიან მეზარება ამ ფორუმზე პოსტვა

[iisperiTOVLI]

ძალიან მეზარება ამ ფორუმზე პოსტვა

ისე ხანდახან მეც..

[ანანო]

გამოცდები მაქვს და მეზარება კონპექტების კითხვა საშინლად ზარმაცი ვარ

[Ismail]

ახლა სასამართლო დასკვნით სიტყვას ვაკეთებ სასწვლებლისთვის და ასე მგონი ჯერ არაფერი დამზარებია...

[მაკუნა]

მეზარება

[tustusa-gogo]

ვისაც არ გეზარებათ წაიკითხეთ ამონარიდი ჩემი თემიდან

Cveulebriv, rodesac vambobT, rom raime gvezareba, vgulisxmobT, rom arafris keTebis survili ar gvaqvs an imis keTebis sulvili ar gvaqvs, rac mogveTxoveba: vusmenT musikas, vWamT, vuyurebT televizors, ,,davexetebiT“ internetSi; xandaxan gvgonia kidec, rom davalebis Sesasruleblad saWiro energia ar gagvaCnia, gulgrilni varT yvelafris mimarT. GgamovarCevdi sizarmacis meore saxesac, rodesac davalebis gadadeba gvaxasiaTebs, yvelafris gakeTebas ,,xval” vapirebT da amasobaSi gadis mTeli kvira da aRmovaCenT, rom xval gamocdaa. viciT, rom davaleba aucileblad unda SevasruloT, magram mainc gvezareba. rogor SeiZleba aixsnas es?
pirveli SesaZlo varianti problemis axsnisa, vfiqrob, aris is faqti, rom sizarmace _ esaa Widili socialur ,,undas” da Sinagan ,,mindas” Soris. yvelanairi ,,unda” iZulebaa da safuZvlad ar udevs Tavad subieqtis moTxovnileba, amitom misi Sesruleba arc ise saxalisoa.
sizarmacis axsnisas SegviZlia ramdenime kuTxiT vimsjeloT. Tavdapirvelad vfiqrobdi, rom SesaZlebelia sizarmace energiis dazogvas emsaxurebodes da miviCnioT TviTgadarCenis instiqtad.
Tu sizarmaces ganvixilavT, rogorc moTxovnilebas, SeiZleba davinaxoT, rom esaa stabiluri mdgomareobis moTxovnileba. gvezareba? _imitom, rom ar gvsurs ,,zedmeti” moZraobebiT amJamindeli myudroeba dagverRves, romelic arafriskeTebas moaqvs.
Semdegi mcdeloba xiasiaTis am Strixis axsnisa (qvemoT vasabuTeb, Tu ratom miviCnev ase) esaa motivis cnebis Semotana. rogorc viciT, imisaTvis, rom raime qceva ganaxorcielo, unda moitano energia saidanRac, am funqcias motivi asrulebs. Sesabamisad, misaRebia Tu ara es qmedeba CemTvis, damokidebulia imaze, Tu ra motivebi ,,muSaobs” mis sasargeblod da ra _ mis sawinaaRmdegod. damezareba Tu ara konkretuli davalebis Sesruleba, damokidebulia imaze, Tu rogoria Cemi motivacia, rac Tavismxriv damokidebulia me-s moTxovnilebaze.
is, rom gvezareba raime qmedebis gaxorcieleba, SesaZlebelia korelaciaSi iyos TviTSefasebasTan. qarTvelebs gviyvars gamonaTqvami: ,,niWieria, magram zarmaci”.  vfiqrob, adamians Tu aqvs maRali TviTSefaseba, xSirad hgonia., rom yvelaferi iolad gamouva, yvela davalebas martivad aRiqvams. aqedan gamomdinare, maRali TviTSefasebis Tanmdevia sizarmace da masTan erTad ,,cxovrobs” pirovnebaSi da ase iqceva is xasiaTis Strixad.
is, Tu ramdenad xSirad ezareba adamians, SeiZleba davukavSiroT misi temperamentis tipsac. SesaZleblad mimaCnia, flegmaturi adamiani ufro midrekili iyos sizarmacisken, radgan apaTiurebi arian.
vvaraudob, rom sxvadasxva asakSi gansxvavebuli intensivobiT avlens adamiani sizarmaces. savaraudod, yvelaze zarmacebi adamianebi gardamaval asakSi da studentobisas arian ( studentobisas yvelafris gadadeba gvaxasiaTebs ).
mozardebi damoukideblobisken iswrafvian, xdebian ufro agresiulebi, jiutebi, uWirT sakuTari qcevis gakontroleba, anu sauTar nebelobas jer kidev ver floben.
aqedan gamomdinare, vaskvni, rom sizarmacis mTavari problema nebelobis genezisSia, ar Cndeba ,,minda” gancda. SeiZleba mindas gareSec gakeTdes saqme _ Tu ,,Semova” iZuleba. ubrZano sakuTar Tavs, rogorc gareSe pirma. ,,gareT gaitano” mbrZanebeli da iZulebiT daemorCilo mas. iZuleba nebelobis wina safexuria. nebeloba niSnavs, rom adamiani maSin ki ar akeTebs raimes, roca amis moTxovnileba aqvs, aramed sxva mizezebis gamo. iZulebiTi qmedeba ganwyobas uyris safuZvels.
sizarmaces miviCnev Tvisebad, xasiaTis Strixad, romelic Sesabamisi qcevis determinantia. xolo adamians unda SeeZlos erTi qcevis meoreTi Secvla nebelobis gamoyenebiT.

[kmunebi]

ყველაზე მეტად რაც მეზარება, შეუგნებელ ადამიანთან საუბარი, დიდი ძალისხმევის დახარჯვა მიწევს და მღლის...

[კანონისტი]

tustusa-gogo
მე არ დამზარებია შენი თემის გადმოქართულება:

ჩვეულებრივ, როდესაც ვამბობთ, რომ რაიმე გვეზარება, ვგულისხმობთ, რომ არაფრის კეთების სურვილი არ გვაქვს ან იმის კეთების სულვილი არ გვაქვს, რაც მოგვეთხოვება: ვუსმენთ მუსიკას, ვჭამთ, ვუყურებთ ტელევიზორს, ,,დავეხეტებით“ ინტერნეტში; ხანდახან გვგონია კიდეც, რომ დავალების შესასრულებლად საჭირო ენერგია არ გაგვაჩნია, გულგრილნი ვართ ყველაფრის მიმართ. Gგამოვარჩევდი სიზარმაცის მეორე სახესაც, როდესაც დავალების გადადება გვახასიათებს, ყველაფრის გაკეთებას ,,ხვალ” ვაპირებთ და ამასობაში გადის მთელი კვირა და აღმოვაჩენთ, რომ ხვალ გამოცდაა. ვიცით, რომ დავალება აუცილებლად უნდა შევასრულოთ, მაგრამ მაინც გვეზარება. როგორ შეიძლება აიხსნას ეს?
პირველი შესაძლო ვარიანტი პრობლემის ახსნისა, ვფიქრობ, არის ის ფაქტი, რომ სიზარმაცე _ ესაა ჭიდილი სოციალურ ,,უნდას” და შინაგან ,,მინდას” შორის. ყველანაირი ,,უნდა” იძულებაა და საფუძვლად არ უდევს თავად სუბიექტის მოთხოვნილება, ამიტომ მისი შესრულება არც ისე სახალისოა.
სიზარმაცის ახსნისას შეგვიძლია რამდენიმე კუთხით ვიმსჯელოთ. თავდაპირველად ვფიქრობდი, რომ შესაძლებელია სიზარმაცე ენერგიის დაზოგვას ემსახურებოდეს და მივიჩნიოთ თვითგადარჩენის ინსტიქტად.
თუ სიზარმაცეს განვიხილავთ, როგორც მოთხოვნილებას, შეიძლება დავინახოთ, რომ ესაა სტაბილური მდგომარეობის მოთხოვნილება. გვეზარება? _იმიტომ, რომ არ გვსურს ,,ზედმეტი” მოძრაობებით ამჟამინდელი მყუდროება დაგვერღვეს, რომელიც არაფრისკეთებას მოაქვს.
შემდეგი მცდელობა ხიასიათის ამ შტრიხის ახსნისა (ქვემოთ ვასაბუთებ, თუ რატომ მივიჩნევ ასე) ესაა მოტივის ცნების შემოტანა. როგორც ვიცით, იმისათვის, რომ რაიმე ქცევა განახორციელო, უნდა მოიტანო ენერგია საიდანღაც, ამ ფუნქციას მოტივი ასრულებს. შესაბამისად, მისაღებია თუ არა ეს ქმედება ჩემთვის, დამოკიდებულია იმაზე, თუ რა მოტივები ,,მუშაობს” მის სასარგებლოდ და რა _ მის საწინააღმდეგოდ. დამეზარება თუ არა კონკრეტული დავალების შესრულება, დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორია ჩემი მოტივაცია, რაც თავისმხრივ დამოკიდებულია მე-ს მოთხოვნილებაზე.
ის, რომ გვეზარება რაიმე ქმედების გახორციელება, შესაძლებელია კორელაციაში იყოს თვითშეფასებასთან. ქართველებს გვიყვარს გამონათქვამი: ,,ნიჭიერია, მაგრამ ზარმაცი”.  ვფიქრობ, ადამიანს თუ აქვს მაღალი თვითშეფასება, ხშირად ჰგონია., რომ ყველაფერი იოლად გამოუვა, ყველა დავალებას მარტივად აღიქვამს. აქედან გამომდინარე, მაღალი თვითშეფასების თანმდევია სიზარმაცე და მასთან ერთად ,,ცხოვრობს” პიროვნებაში და ასე იქცევა ის ხასიათის შტრიხად.
ის, თუ რამდენად ხშირად ეზარება ადამიანს, შეიძლება დავუკავშიროთ მისი ტემპერამენტის ტიპსაც. შესაძლებლად მიმაჩნია, ფლეგმატური ადამიანი უფრო მიდრეკილი იყოს სიზარმაცისკენ, რადგან აპათიურები არიან.
ვვარაუდობ, რომ სხვადასხვა ასაკში განსხვავებული ინტენსივობით ავლენს ადამიანი სიზარმაცეს. სავარაუდოდ, ყველაზე ზარმაცები ადამიანები გარდამავალ ასაკში და სტუდენტობისას არიან ( სტუდენტობისას ყველაფრის გადადება გვახასიათებს ).
მოზარდები დამოუკიდებლობისკენ ისწრაფვიან, ხდებიან უფრო აგრესიულები, ჯიუტები, უჭირთ საკუთარი ქცევის გაკონტროლება, ანუ საუთარ ნებელობას ჯერ კიდევ ვერ ფლობენ.
აქედან გამომდინარე, ვასკვნი, რომ სიზარმაცის მთავარი პრობლემა ნებელობის გენეზისშია, არ ჩნდება ,,მინდა” განცდა. შეიძლება მინდას გარეშეც გაკეთდეს საქმე _ თუ ,,შემოვა” იძულება. უბრძანო საკუთარ თავს, როგორც გარეშე პირმა. ,,გარეთ გაიტანო” მბრძანებელი და იძულებით დაემორჩილო მას. იძულება ნებელობის წინა საფეხურია. ნებელობა ნიშნავს, რომ ადამიანი მაშინ კი არ აკეთებს რაიმეს, როცა ამის მოთხოვნილება აქვს, არამედ სხვა მიზეზების გამო. იძულებითი ქმედება განწყობას უყრის საფუძველს.
სიზარმაცეს მივიჩნევ თვისებად, ხასიათის შტრიხად, რომელიც შესაბამისი ქცევის დეტერმინანტია. ხოლო ადამიანს უნდა შეეძლოს ერთი ქცევის მეორეთი შეცვლა ნებელობის გამოყენებით.

[ნაინა]

კანონისტი

tustusa-gogo
მე არ დამზარებია შენი თემის გადმოქართულება:

სწორედ ეგ უნდა გამეკეთებინა მეს, ეხლა ვნახე და გადმოქართულებას ვაპირებდი.

გაიხარე დათ

[tustusa-gogo]

კანონისტი
გულითადი მადლობა წუხანდელი ნაწვალებია მაი სტრიქონები (

[ანანო]

tustusa-gogo
მე არ დამზარებია შენი თემის გადმოქართულება:

ჩვეულებრივ, როდესაც ვამბობთ, რომ რაიმე გვეზარება, ვგულისხმობთ, რომ არაფრის კეთების სურვილი არ გვაქვს ან იმის კეთების სულვილი არ გვაქვს, რაც მოგვეთხოვება: ვუსმენთ მუსიკას, ვჭამთ, ვუყურებთ ტელევიზორს, ,,დავეხეტებით“ ინტერნეტში; ხანდახან გვგონია კიდეც, რომ დავალების შესასრულებლად საჭირო ენერგია არ გაგვაჩნია, გულგრილნი ვართ ყველაფრის მიმართ. Gგამოვარჩევდი სიზარმაცის მეორე სახესაც, როდესაც დავალების გადადება გვახასიათებს, ყველაფრის გაკეთებას ,,ხვალ” ვაპირებთ და ამასობაში გადის მთელი კვირა და აღმოვაჩენთ, რომ ხვალ გამოცდაა. ვიცით, რომ დავალება აუცილებლად უნდა შევასრულოთ, მაგრამ მაინც გვეზარება. როგორ შეიძლება აიხსნას ეს?
პირველი შესაძლო ვარიანტი პრობლემის ახსნისა, ვფიქრობ, არის ის ფაქტი, რომ სიზარმაცე _ ესაა ჭიდილი სოციალურ ,,უნდას” და შინაგან ,,მინდას” შორის. ყველანაირი ,,უნდა” იძულებაა და საფუძვლად არ უდევს თავად სუბიექტის მოთხოვნილება, ამიტომ მისი შესრულება არც ისე სახალისოა.
სიზარმაცის ახსნისას შეგვიძლია რამდენიმე კუთხით ვიმსჯელოთ. თავდაპირველად ვფიქრობდი, რომ შესაძლებელია სიზარმაცე ენერგიის დაზოგვას ემსახურებოდეს და მივიჩნიოთ თვითგადარჩენის ინსტიქტად.
თუ სიზარმაცეს განვიხილავთ, როგორც მოთხოვნილებას, შეიძლება დავინახოთ, რომ ესაა სტაბილური მდგომარეობის მოთხოვნილება. გვეზარება? _იმიტომ, რომ არ გვსურს ,,ზედმეტი” მოძრაობებით ამჟამინდელი მყუდროება დაგვერღვეს, რომელიც არაფრისკეთებას მოაქვს.
შემდეგი მცდელობა ხიასიათის ამ შტრიხის ახსნისა (ქვემოთ ვასაბუთებ, თუ რატომ მივიჩნევ ასე) ესაა მოტივის ცნების შემოტანა. როგორც ვიცით, იმისათვის, რომ რაიმე ქცევა განახორციელო, უნდა მოიტანო ენერგია საიდანღაც, ამ ფუნქციას მოტივი ასრულებს. შესაბამისად, მისაღებია თუ არა ეს ქმედება ჩემთვის, დამოკიდებულია იმაზე, თუ რა მოტივები ,,მუშაობს” მის სასარგებლოდ და რა _ მის საწინააღმდეგოდ. დამეზარება თუ არა კონკრეტული დავალების შესრულება, დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორია ჩემი მოტივაცია, რაც თავისმხრივ დამოკიდებულია მე-ს მოთხოვნილებაზე.
ის, რომ გვეზარება რაიმე ქმედების გახორციელება, შესაძლებელია კორელაციაში იყოს თვითშეფასებასთან. ქართველებს გვიყვარს გამონათქვამი: ,,ნიჭიერია, მაგრამ ზარმაცი”.  ვფიქრობ, ადამიანს თუ აქვს მაღალი თვითშეფასება, ხშირად ჰგონია., რომ ყველაფერი იოლად გამოუვა, ყველა დავალებას მარტივად აღიქვამს. აქედან გამომდინარე, მაღალი თვითშეფასების თანმდევია სიზარმაცე და მასთან ერთად ,,ცხოვრობს” პიროვნებაში და ასე იქცევა ის ხასიათის შტრიხად.
ის, თუ რამდენად ხშირად ეზარება ადამიანს, შეიძლება დავუკავშიროთ მისი ტემპერამენტის ტიპსაც. შესაძლებლად მიმაჩნია, ფლეგმატური ადამიანი უფრო მიდრეკილი იყოს სიზარმაცისკენ, რადგან აპათიურები არიან.
ვვარაუდობ, რომ სხვადასხვა ასაკში განსხვავებული ინტენსივობით ავლენს ადამიანი სიზარმაცეს. სავარაუდოდ, ყველაზე ზარმაცები ადამიანები გარდამავალ ასაკში და სტუდენტობისას არიან ( სტუდენტობისას ყველაფრის გადადება გვახასიათებს ).
მოზარდები დამოუკიდებლობისკენ ისწრაფვიან, ხდებიან უფრო აგრესიულები, ჯიუტები, უჭირთ საკუთარი ქცევის გაკონტროლება, ანუ საუთარ ნებელობას ჯერ კიდევ ვერ ფლობენ.
აქედან გამომდინარე, ვასკვნი, რომ სიზარმაცის მთავარი პრობლემა ნებელობის გენეზისშია, არ ჩნდება ,,მინდა” განცდა. შეიძლება მინდას გარეშეც გაკეთდეს საქმე _ თუ ,,შემოვა” იძულება. უბრძანო საკუთარ თავს, როგორც გარეშე პირმა. ,,გარეთ გაიტანო” მბრძანებელი და იძულებით დაემორჩილო მას. იძულება ნებელობის წინა საფეხურია. ნებელობა ნიშნავს, რომ ადამიანი მაშინ კი არ აკეთებს რაიმეს, როცა ამის მოთხოვნილება აქვს, არამედ სხვა მიზეზების გამო. იძულებითი ქმედება განწყობას უყრის საფუძველს.
სიზარმაცეს მივიჩნევ თვისებად, ხასიათის შტრიხად, რომელიც შესაბამისი ქცევის დეტერმინანტია. ხოლო ადამიანს უნდა შეეძლოს ერთი ქცევის მეორეთი შეცვლა ნებელობის გამოყენებით.

ეს ჩემზეა ლაპარაკი ?


ზუსტად ესეთი ვარ ტვინი მოიპოვება ჩემს თავში , მაგრამ ზარმაცი ვარ და არ ვიყენებ

[tustusa-gogo]

ხო თან მოცულობაც ბევრი ვერაფერია მაგ თემის და რამაზ საყვარელიძეს ვუთხარი სათაურიდან გამომდინარე დიდი მოცულობა და ნამეტანი ღამეების თენება არ მოუხდებოდა-მეთქი

[ნაინა]

tustusa-gogo
აი ეხლა თელეფონზე მაქვს დასარეკი,
ვიცი რომ მუნიმუმ ნახევარი საათი უნდა ვიჯდე ყურმილს ჩამოკიდებული
და როგორ მეზარება ვერც კი წარმოიდგენ.

ტელზე საუბარი ყოველთვის მეზარება.

ეს ჩემი დიდი სიზარმაცეა

[tustusa-gogo]

ნაინა
ფურცელზე წინასწარ ჩამოწერე რაზე უნდა ელაპარაკო ვისაც ურეკავ, საუბრისას შეგიძლია ხატო ფურცელზე , საუბრის დასაწყისშივე მიანიშნე, რომ ბევრი დრო არ გაქვს (ოღონდ დიპლომატიურად)

[ნაინა]

tustusa-gogo

ნაინა
ფურცელზე წინასწარ ჩამოწერე რაზე უნდა ელაპარაკო ვისაც ურეკავ, საუბრისას შეგიძლია ხატო ფურცელზე , საუბრის დასაწყისშივე მიანიშნე, რომ ბევრი დრო არ გაქვს (ოღონდ დიპლომატიურად)

არ გამოვა, ისეთი შინაურია შანსი არაა იმასთან არ მცალიამ და მსგავსმა მაქინაციებმა გასჭრას

ისე კი ყოველთვის ან ვხატავ, ან ცალ ხელს მაგიდაზე ვაკაკუნებ, ვითომ ვუკრავ, უარეს შემთხვევაში გავდივარ და გამოვდივარ ოთახიდან ოთახში

გააჩნია რა ხასიათზე ვარ

[tustusa-gogo]

ნაინა
პიანისტი ხომ არ ხარ შენც?

რეებს ხატავ ხოლმე?