აღსარება და ზიარება პარამეტრები

[guest]

მხევალი ნინო

დათო, მაბნევ. პირველი რამოდენიმე გვერდი სულ საწინააღმდეგო პოსტებით იყო სავსე... თუ შენ საქართველოს ეკლესიის მიერ მიღებულ დადგენილებაზე საუბრობ????

მეც მაინტერესებს . დებულებები და ამბები არ ვიცი, მაგრამ ხშირად ჩემს მოძღვარს უთქვამს, როდესაც მას ვერ ვნახულობდი, მიდი მაქ მღვდელთან,მე დავურეკავ და მიგიღებს - ეზიარეო, მაგრამ ის მღვდელი იბარებდა აღსარებას

[ლეონი]

მოძღვრის კურთხევით აღსარების გარეშეც ეზიაროს მრევლი.

ჩემი მოძღვარი მაძლევს ხოლმე კურთხევას და მგონი ამაში ცუდი არც არაფერია
როდის განიჩინა სინოდმა?

ამ კუთხევას მაშინ აძლევენ როცა მოძღვარს აქვს დროის პრობლემა და ვერ იბარებს აღსარებას

მოძღვარს აღსარების ჩაბარების დრო ზიარების წინ თითქმის ყოველთვის აქვს, ის სხვა საკითხია თვითონ უნდა თუ არა.

[მაშიკო]

აბა თავს თვითონ ისჯით?
თუ ამბობთ აღსარებას და არ ეზიარებით, ე.ი. ისჯით და თუ მღვდელი არ გაზიარებთ - ე.ი. გსჯით, ოღონდ ისე, რომ თქვენ ამის შესახებ წარმოდგენაც არ გაქვთ, რადგან უზიარებლობა ერთ კვირა დღესაც, როცა ლიტურგია მოისმინეთ - უკვე დასჯაა მართლმადიდებლური ლიტურგიკული ტრადიციით

არა მე ხშირად ვამბობ აღსარებას ხუთშაბათობით, შაბათ-კვირას კი ვერ ვახერხებ ხოლმე წირვაზე მისვლას ზოგჯერ და ამიტომაა რომ ვერ ვეზიარები...

[კანუდოსელი]

ზიარების მიღება აღსარების გარეშე დაუშვებელია ეკლესიური მოძღვრებით.

დავენაცვლე აფხაზს, შენ თუ შენი ეკლესია შექმენი არ მეგონა
აბა ჩვენს საერთო ეკლესიაში ასეთი მოძღვრება არ არსებობს და

[afxazi]

კანუდოსელი

დავენაცვლე აფხაზს, შენ თუ შენი ეკლესია შექმენი არ მეგონა აბა ჩვენს საერთო ეკლესიაში ასეთი მოძღვრება არ არსებობს და

განვმარტავ ჩემს სიტყვებს და მე მგონი მიხვდები რომ ასეთ ბრალდებას არ ვიმსახურებ.

ის რომ სინოდზე ეს საკითხი გადაწყდა იმ კუთხით, რომ ზიარების წინ აუცილებელია აღსარება, საქართველოს ეკლესიის ყველა წევრს ავალდებულებს დაემორჩილოს ამ გადაწყვეტილებას.

ეს ერთი მხარე. რაც შეეხება საეკლესიო მოძღვრებას. კონკრეტული ციტატა მომაქვს ედიშერ ჭელიძის ლექციიდან: "... ამავე დროს იგი (ტერტულიანე) თვლის, რომ მეორე სინანულის მოსაპოვებლად საჭიროა აღსარება. ეს ამ შემთხვევაში გახლავთ ძალიან საყურადღებო დებულება, რომ აღსარება წინ უნდა უძღოდეს სინანულს, რომ სინანულის საიდუმლო ჩვენზე მაშინ აღსრულდება თუ ჩვენ აღსარებას ვიტყვით. სამწუხაროდ ეს ურყევი დებულება ამ ბოლო ხანებში ეჭვის ქვეშ დადგა და ე.წ. უაღრესად მართლმადიდებლურ მოძღვრებად წარმოჩნდა თითქოს ის, რომ არაა აუცილებელი აღსარება სინანულის საიდუმლოს მისაღებად, კერძოდ ზიარების წინ. რამდენიმე მოძღვარი გაკადნიერდა ამის სამტკიცებლად, მაშინ როცა ტერტულიანე, ეს უადრესი ეპოქის მოღვაწე ჯერ კიდევ რა დროიდან ამხილებს ამგვარი თვალსაზრისის არამართლმადიდებლობას, იმიტომ, რომ ტერტულიანეს ეს შრომა (სინანულის შესახებ) მისი მართლმადიდებლური მოღვაწეობის ეპოქაშია დაწერილი და რა თქმა უნდა პირად აზრს კი არ ასახავს, არამედ ეკლესიურ, დოგმატურ სწავლებას.

ნაშრომის ბოლო, XII თავიც საყურადრებო გახლავთ, სადაც აღწერილია მარადიული ტანჯვა ჯოჯოხეტში იმ პირებისა, რომლებმაც არ განიკუთვნეს სინანული. ამ თავმა მაინც უნდა შეაფერხოს ზოგიერთები რომლებიც დღეს ზიარების მიღებას სინანულის საიდუმლოს და კონკრეტულად აღსარების გარეშე მოძღვრობენს და თავიანთ მრევლს აქეთკენ უბიძგებენ".


აქ ალბათ ხაზია გასმული იმაზე, რომ ზიარების წინ აუცილებელია სინანულის საიდუმლოს მიღება, რაც აღსარებით აღსრულდება. ცხადია მე ზემოთ, შეიძლება მკვეთრი სიტყვებით, რაღაცის კონკრეტულად გადაწყვეტა არ დამისახავს მიზნად.

წინა პოსტებს გადავხედე და მხოლოდ მსჯელობითი ფორმითაა გამოთქმული შეხედულებები. ავტორიტეტული საეკლესიო მოღვაწის ციტატა კი ამ საკითხზე ვერ ვნახე, ცხადია არ ვგულისხმობ იმას რომ არ არის, არამედ იმას, რომ დაწერეთ თუ არის და ასე ცალსახად ნუ განვიხილავთ ამ ურთულეს საკითხს. რა თქმა უნდა ედიშერსაც თავისი არგუმენტები ექნება და ესეც საინტერესოა. თუ მოვიძიე ამ კუთხით რაიმე აუცილებლად დავწერ.

[athos]

აბა სად წერს ტერტულიანე, რომ ზიარების წინადღეს აუცილებელია აღსარება?
ციტატა თუ შეიძლება.

ტერტულიანე მანდ მხოლოდ სინანულის საიდუმლოზე საუბრობს.
მაგის ზიარებასთან დაკავშირება აბსოლუტურად ხელოვნური და ალოგიკურია.

[afxazi]

ეკატერინე

აბა სად წერს ტერტულიანე, რომ ზიარების წინადღეს აუცილებელია აღსარება? ციტატა თუ შეიძლება.ტერტულიანე მანდ მხოლოდ სინანულის საიდუმლოზე საუბრობს.მაგის ზიარებასთან დაკავშირება აბსოლუტურად ხელოვნური და ალოგიკურია.

მე ციტატა მოვიყვანე და არ დამიმოწმებია ტერტულიანე, ხაზი გავუსვი ჭელიძის ფრაზას, რომელიც ამბობს რომ ზიარების წინ აუცილებელია სინანულის საიდუმლოს მიღება, რომელიც აღსარების ფორმულირებით მიენიჭება მორწმუნეს.

[KAIROS]

მართალია ეკატერინე და კანუდოსელი,

აფხაზ, მეც უნდა შეგეწინააღმდეგო სწავლება იმის შესახებ რომ ზიარება არ შეიძლება წინა ან იმავე დღის აღსარების გარეშე, არაა ძველი ტრადიციის და არ იკვებება მამათა აზრებით, არამედ წარმოადგენს ახალ მოვლენას ეკლესიაში და თუკი ჩვენი ეკლესია მოითხოვს ამას, ეს უბრალოდ ნიშნავს იმას, რომ ჩვენთან აღსარების ტრადიცია უბრალოდ დაკარგულია, და ხალხი სხვა დღეს უბრალოდ ვერ ახერხებს აღსარებას და სულ აღსარების გარეშე რომ არ ეზიარონ, იმიტომ ითქვა, თორემ მე ვიცი უამრავი ეკლესია, სადაც არც შაბათს არც კვირას აღსარებას არ აბარებენ, არამედ ან შუა კვირაში ან რამოდენიმე დღის უკან აქვთ ჩაბარებული და თუ მოხდა რამე განსაკუთრებული იმას ეუბნებიან, ასე რომ ეს ეკლესიები არ არღვევენ სინოდის დადგენილებას (ტექსტი არ მაქვს), რადგან უაღსარებოდ არავის აზიარებენ, იცნობენ პირადად ყველა მაზიარებელს და შესაბამისად მოქმედებენ.

იხარე;

კაიროსი!

[afxazi]

KAIROS

აფხაზ, მეც უნდა შეგეწინააღმდეგო

მოიცა მოიცა, ძალიან გთხოვთ ამს ახეს ნუ მისცემთ აქ მიმდინარე საუბარს. მე არაფერს არ ვამტკიცებ, არამედ მხოლოდ აზრს გამოვთქვამ და საკუთარი ეკელსიის დაარსების იარლიყის მოკერება მე მგონი არ არის სწორი

იმედია იმდენი მაინც იცით ჩემზე, რომ კატეგორიული არასოდეს არ ვოფილვარ, რიგ კანონიკუ საკითხებზე საუბრისას.

დადეთ კონკრეტული ფაქტები, გამონათქვამები და აქედან გამომდინარე იყოს ჩვენჯი საუბარი.

არც შაბათს არც კვირას აღსარებას არ აბარებენ, არამედ ან შუა კვირაში ან რამოდენიმე დღის უკან აქვთ ჩაბარებული და თუ მოხდა რამე განსაკუთრებული იმას ეუბნებიან

მოიცა ვერ გავიგე აქ რაზე მიდის საუბარი, რამდენი დღე უნდა გვაშორებდეს აღსარებიდან ზიარებამდე თუ იმაზე, რომ ვთქვათ თვეში ერთხელ ჩააბარო აღსარება და ყოველ კვირას ეზიარო.?

[inaina]

მე მქონდა კურთხევა როცა 13 წლის ვიყავი(1993 წელს) ვეზიარებოდი აღსარების გარეშე და არც შაბათის მწუხრი იყო ჩემთვის სავალდებულო,მთავარი იყო წინა საღამოს წამეკითხა ზიარების წინა ლოცვები..
ოღონდ კი ეკლესიაში მივსულიყავი და მეძლეოდა კურთხევა,ასე მიმეღო ზიარება.ზიარების მერე კი ისეთი მსუბუქი ვიყავი,თითქოს დავფრინავდი და გარშემო კი იყო სითეთრე(მაშინ ვერც კი ვხვდებოდი ის რა იყო,მხოლოდ ახლა ვხვდები,რაც მემართებოდა),ხანდახან კი ვამბობდი აღსარებას,ოღონდ ეს აღსარება იყო არა ფურცელზე დაწერილი,არამედ ჩემი და მამაოს გულწრფელი და გახსნილი საუბარი,თითქოს უმნიშვნელო წვრილმანების ანალიზით.
სამაგიეროდ ახლა დავეძებ და ვერ ვპოულობ ბედნიერებას
მამაოს ვუთხარი,მაშინ რომ მაზიარებდი და დავფრინავდი,ისეთი განცდა მინდა კიდე თქო
იცი რა მითხრა?
ოხ,მომინდომა ამანაც წმინდანობაო
მაგისთვის მთელი ცხოვრება უნდა იბრძოლო,რომ მიაღწიო
მთავარია ხომ დაგანახა ღმერთმა რას ნიშნავს ზიარება,ხომ გაგრძნობინა ის სიხარული?
ახლა კი ეძიებდე და ჰპოვებდეო...

[athos]

ჭელიძის ფრაზას, რომელიც ამბობს რომ ზიარების წინ აუცილებელია სინანულის საიდუმლოს მიღება, რომელიც აღსარების ფორმულირებით მიენიჭება მორწმუნეს.

ჭელიძე ამ აუცილებლობას ვერაფრით ასაბუთებს, ყოველ შემთხვევაში ტერტულიანედან მოყვანილი ფრაზა ამისთვის ვერ გამოდგება.
სხვა უფრო მყარი არგუმენტი აქვს?

ფაქტია, რომ აღსარების ზიარებასთან "მიბმა" მოხდა ლიტურგიკული ცნობიერების დაკარგვის (© კანუდოსელი ) შედეგად, ანუ როცა ზიარება გახდა ძალიან იშვიათი და ადამიანი ეზიარებოდა უკეთეს შემთხვევაში ოთხჯერ - მარხვებში ან ერთხელ დიდი მარხვისას.

ამჟამად ეს პრაქტიკა მხოლოდ რუსულ და რუსული გავლენის ქვეშ მყოფ ეკლესიებშია შემორჩენილი.
თვითონ რუსებიც ხვდებიან უკვე მის აბსურდულობას და უკვე იმართება დიალოგები მღვდელმსახურთა შორის სადაც მსჯელობენ ამ საკითხთან დაკავშირებით და ვფიქრობ ახლო მომავალში ნელ-ნელა იქაც ყველაფერი შეიცვლება (ანუ დაუბრუნდება ძველ საეკლესიო პრაქტიკას, სადაც აღსარება და ზიარება ერთმანეთს არ უკავშირდებოდა)
ჩვენ კიდე სად ვართ ეეეჰ. ჩვენთან წმ. მამებით "ცდილობენ" ამ აბსურდის გამართლებას

[guest]

მე ვფიქრობ, რომ აფხაზიც იმას ამბობს, რასაც კაიროსი; ანუ:KAIROS

თორემ მე ვიცი უამრავი ეკლესია, სადაც არც შაბათს არც კვირას აღსარებას არ აბარებენ, არამედ ან შუა კვირაში ან რამოდენიმე დღის უკან აქვთ ჩაბარებული და თუ მოხდა რამე განსაკუთრებული იმას ეუბნებიან, ასე რომ ეს ეკლესიები არ არღვევენ სინოდის დადგენილებას (ტექსტი არ მაქვს), რადგან უაღსარებოდ არავის აზიარებენ, იცნობენ პირადად ყველა მაზიარებელს და შესაბამისად მოქმედებენ.

და მე აქ ვერ ვხედავ იმას, რომ მოხდენილი ზიარება უაღსარებოა აღსარება ითქვა, მაგრამ არა დღეს და გუშინ, არამედ დღეების წინ და + არაა გამორიცხული, მოძღვარი გვიცნობს კარგად და რაიმეს "დაშავების " შემდეგ ჩვენ ამ დანაშაულს მას გავუმხელდით.

ე.ი. კაიროსის ნაწერშიც არ ჩანს, რომ ზიარება აღსარების გარეშე ხდება, არამედ მხოლოდ დროის მიხედვით უშუალო აღსარების გარეშე.

ამიტომაც დავიბენი ცოტა, რა თქვა აფხაზმა სხვანაირად, რომ შესწორება მოითხოვა პუბლიკამ? იქნებ უფრო დეტალურად აჩვენოთ ეს განსხვავებანი, რასაც მე აფხაზისა და თქვენი ნათქვამის აზრობრიობაში ვერ ვპოულობ.

[afxazi]

staywhite

მე ვფიქრობ, რომ აფხაზიც იმას ამბობს, რასაც კაიროსი; ანუ:KAIROS

ცოტა არ იყოს მეც ვერ გავერკვიე. მეც ეჭვი გამიჩნდა რომ ერთიდაიგივეს ვლაპარაკობთ

[athos]

staywhite

ამიტომაც დავიბენი ცოტა, რა თქვა აფხაზმა სხვანაირად, რომ შესწორება მოითხოვა პუბლიკამ

პუბლიკა, ანუ მე ამ შემთხვევაში არ ეთანხმება მოსაზრებას ზიარების წინ აუცილებელი აღსარების შესახებ.

მაგალითად, ბრწყინვალე შვიდეულში შეიძლება ყოველდღე ზიარება აღსარების გარეშე თუ ყოველდღე უნდა აბაროს ადამიანმა აღსარება?
ან ვთქვათ არ არის ბრწყინვალე შვიდეული, მაგრამ მაქვს სურვილი და მოძღვრის კურთხევა ყოველდღე ზიარების, ყოველდღე უნდა ვაბარო აღსარება?

[guest]

ეკატერინე

პუბლიკა, ანუ მე ამ შემთხვევაში

არა, მხოლოდ შენ არა: კაიროსი, კანუდოსელი და კიდევ ალბათ ვინმე, არ მახსოვს მარტო შენ რომ მეგულისხმე, ეკატერინეს დავწერდი, შენ მაინც იცი რომ მიმოხვევები არ მჩვევია

შვიდეულში

შვიდეულში არ უნდა აბაროს იმ მარტივი მიზეზის გამო, რასაც დრო ქვია და შვიდეულის წინ უდავოდ ნათქვამი ექნება აღსარება.

ჩემთვის ეს არ არის აქტუალური, მაგრამ მაინტერესებს ზუსტი არგუმენტები , რატომ არ უნდა ჩააბაროს აღსარება მრევლმა მოძღვარს. მაშინ რა საჭიროა მოძღვარი? ნებისმიერი იქნება მღვდელი და მორჩა. სინანული შეიძლება აღსარების გარეშეც წვავდეს გულს, მაგრამ თვით აღსარების საიდუმლოს თეოლოგიური არსი ჩემზე უკეთ იცით და ამიტომ ვკითხულობ-> მაშინ რა საჭიროა ინტენსიური აღსარება ? წელიწადში ერთხელ მოვიბღავლოთ მღვდელთან და მორჩა.


პ.ს. იმედია არ მეტყვით, რომ პირველ საუკუნეში ასე იყო და ისე იყო, მაშინ საჯარო აღსარებებიც ხდებოდა სულაც და მეუფეებს ცოლები ყავდათ...

[athos]

არა, მხოლოდ შენ არა: კაიროსი, კანუდოსელი და კიდევ ალბათ ვინმე, არ მახსოვს მარტო შენ რომ მეგულისხმე, ეკატერინეს დავწერდი, შენ მაინც იცი რომ მიმოხვევები არ მჩვევია

ვიცი მე მანდ ის დავწერე მე რატომ არ ვეთანხმები, ყველას სახელით არ მინდოდა ლაპარაკი (ანუ, ჩემი, როგორც პუბლიკის ერთ-ერთი წევრის მოსაზრება)

აქ არ არის აღსარების არასაჭიროებაზე ლაპარაკი, აქ არის საუბარი თუ რამდენად არის ეს ორი საიდუმლო ერთმანეთთან "მიბმული".
ადამიანი შეიძლება ყოველდღე აბარებდეს აღსარებას თუ ამის სურვილი აქვს.

[afxazi]

ეკატერინე

მაგალითად, ბრწყინვალე შვიდეულში შეიძლება ყოველდღე ზიარება აღსარების გარეშე თუ ყოველდღე უნდა აბაროს ადამიანმა აღსარება?ან ვთქვათ არ არის ბრწყინვალე შვიდეული, მაგრამ მაქვს სურვილი და მოძღვრის კურთხევა ყოველდღე ზიარების, ყოველდღე უნდა ვაბარო აღსარება?

ეს გასაგებია, კი ბატონო. ამაში არავინა რ გედავება, მაგრამ შეიძლება ამ მიზეზით საერთოდ წლის განმავლობაში აღარ ჩააბარო აღსარება, მაინც ყოველდღე ვეზიარებიო.

კიდევ ერთხელ გთხოვთ, რომ თუ იცით რაიმე წყარო ამის შესახებ, არგუმენტის სახით დაწერეთ, ნუ შემოვიფარგლებით მხოლოდ ჩვენი მსჯელობით.

ეკატერინე

აქ არ არის აღსარების არასაჭიროებაზე ლაპარაკი, აქ არის საუბარი თუ რამდენად არის ეს ორი საიდუმლო ერთმანეთთან "მიბმული".

არც ამაში გედავები, თვითმიზნური არ არის ცხადია ზიარება.

[guest]

ეკატერინე

აქ არ არის აღსარების არასაჭიროებაზე ლაპარაკი, აქ არის საუბარი თუ რამდენად არის ეს ორი საიდუმლო ერთმანეთთან "მიბმული".
ადამიანი შეიძლება ყოველდღე აბარებდეს აღსარებას თუ ამის სურვილი აქვს.

გასაგებია, ეკა

[athos]

კიდევ ერთხელ გთხოვთ, რომ თუ იცით რაიმე წყარო ამის შესახებ, არგუმენტის სახით დაწერეთ, ნუ შემოვიფარგლებით მხოლოდ ჩვენი მსჯელობით.

წყაროს აქ მე ვითხოვდი მგონი
სად არის ციტატები რომლის მიხედვითაც ზიარების წინ აუცილებელია აღსარება?

ზემოთ ეწერა რომ ეს ეკლესიის სწავლებაა, ხოდა რომელი ეკლესიის რატომ არ დაზუსტდა ვერ ვხვდები. რუსულის ალბათ
საბერძნეთში მაგალითად სხვა წესებია:
აი რას ამბობს ათონის ვათოპედის მონასტრის წინამძღვარი, იღუმენი ეფრემი:

Исповедь в Греческой Церкви не связана с Причастием. Человек, не совершивший смертных непростительных грехов, не имеет препятствия к Причастию. Причащение – от любви сердца, это стремление сердца. Молитвенное правило перед Причастием в Греции – Последование к причащению. Есть каноны, но не следует узаконивать их чтение. В вопросе подготовки не может быть принуждения. То же самое относительно поста. Кто соблюдает все положенные Церковью посты, тот выполнил свой долг, а правила, запрещающего причастие непостившемуся, нет.

არც ამაში გედავები, თვითმიზნური არ არის ცხადია ზიარება.

არც აღსარება უნდა იყოს თვითმიზნური, არადა ზიარებასთან მიბმის შედეგად ეგრე გამოდის.
ხდება ამ საიდუმლოს დაკნინება.

[agnesa]

შეიძლება ცალკე თემაც არსებობს ამაზე, მაგრამ მგონი აქაც შეიძლება ვიკითხო - ბავშვებში აღსარების ასაკს მოძღვარი ადგენს თუ რამე განსაზღვრული წესი არსებსობს? მე როგორც ვიცი, 7 წლიდან ამბობენ ბავშვები, მაგრამ აქაც ინდივიდუალურია და დამოკიდებულია ბავშვის განვითარებაზე, ანუ ცოტა უფრო ადრეც შეიძლება და უფრო გვიანაც. მაგალითად, ჩემი ბიძაშვილის ბავშვებს უარი უთხრეს ზიარებაზე -6 წლის არიან უკვე და უკვე აღსარება ჩაგვაბარონ ზიარების წინა შაბათსო. ჩურჩუტია ეს ბავშვი ძალიან და იმის მერე საერთოდ ეკლესიაში აღარ უნდა სიარული და შეშინებული იძახის "არ მინდა ასხარებააა"