აღსარება და ზიარება პარამეტრები

[marine]

"რაც უფრო მძიმე ცოდვა გვქონდეს ჩადენილი, არ უნდა მოგვერიდოს მისი თქმისა, რადგან ღვთის წინაშე ისედაც არაფერია დაფარული. მთავარია, ჩვენ რას განვიცდით და რომელიც ცოდვის გამო ვითხოვთ შენდობას".

/ილია მეორე/

[marine]

"ზიარებას "პური ცხოვრებისა" ჰქვია და განა შეუძლია მღვდელს უარი უთხრას პურზე მშიერს? ზიარება ჩვენი სულების ზეციური წყალობაა - განა შეუძლია მწყემსს უთხრას სნეულს: "იმის გამო, რომ ავად ხარ, წამალს არ მოგცემ".

/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი/

[marine]

"წრფელად მონანული ხშირად ეზიარე. შენ მისით ცოცხლობ".

/ღირსი საბა განწმენდილი/

[marine]

"უფალი ყოველგვარ, ფარისევლურ რწმენაზე მაღლა აყენებს ერთ იმ ამოოხვრას, რომელიც გულიდან მოედინება და განფენას ჰპოვებს თვალის უპეებში".

/მღვდელი დავითი (ოქრუაშვილი)/

[marine]

"სინანული - ეს ღმერთთან ყოფნის სურვილია".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მონანულის სულიერი განწყობა ისეთი უნდა იყოს, რომ მას სიკვდილი ერჩივნოს თავისი ცოდვების გამეორებას".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"სასწაულია ცოდვით მომკვდარი გულის გაცოცხლება და დამშვიდება. ეს მით ცხადი ხდება, რაც უფრო ხშირად ეზიარები".

[marine]

"სულის უმკაცრესი გაშიშვლება"

[marine]

"ადამიანმა აღსარებაში შეიძლება ბევრჯერ თქვას ამა თუ იმ ვნებითი გახელების, ცოდვის, ნაკლოვანების შესახებ, მაგრამ როდესაც ჩავარდება კრიტიკულ სიტუაციაში, არაფერი იღონოს საკუთარ მესთან საბრძოლველად. ამ შემთხვევაში ცოდვის მარტოოდენ აღიარებას შედეგი არ ექნება. უფალი ეხმარება იმას, ვინც იბრძვის, ვინც მთელი ძალისხმევით ცდილობს, გამოისწოროს თავი".

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"ადამიანური ბუნების შემეცნების გზაზე მრავალი საინტერესო მომენტი გამოიყოფა. მათ შორის ერთ-ერთი ყველაზე საყურადღებოა ის, რომ უფალი უცბად არ უჩვენებს კაცს ყველა თავის ცოდვილ მხარეს, არამედ თანდათანობით, ჯერ ერთ ნაკლოვანებაზე მიანიშნებს, მერე მეორეზე. მათი გამოსწორების შემთხვევაში საკუთარი ცოდვილი ბუნების სხვა მხარეებს ამოუტივტივებს. სულიერების ზრდასთან ერთად სულ ახალ-ახალ ბნელ ლაქებს შეამჩნევინებს. უცბად, ერთბაშად რომ აღვიქვათ ადამიანური ბუნების ყველა ნაკლი, ცოდვილი მხარე მეტად დამაბრკოლებელი იქნება ჩვენთვის და თანაც რა ძნელი იქნება ყველა მიმართულებით შეტევა. ამიტომაც საკუთარ მესთან ბრძოლას ეტაპობრივი ხასიათი აქვს. ჯერ უკეთეს შემთხვევაში ზოგიერთი სახის ნაკლოვანება სწორდება, შემდეგ უკვე სხვა და ასე თანდათანობით უახლოვდება მართლმორწმუნე მართლმადიდებელი თავის უმთავრეს მიზანს."

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"ყველა საქმეს სამსჯავროზე მიიტანს ღმერთი, ყოველივე დაფარულს, კეთილს თუ ბოროტს", - ძნელია ამ სიბრძნეს ყური არ უგდო, თუკი ჭკუათმყოფელი ხარ. უფალია ჩვენი საწყისი, აწმყო, მომავალი და დასასრული. უფალთან მივიტანთ ჩვენს ცოდვებით დამძიმებულ კისერს, თუკი აქ, ამ ცხოვრებაში არ აღვიმსუბუქებთ ტვირთს".

[marine]

"როცა აღსარების შედეგად ცოდვების მიტევება ხდება, ჭუჭყის ის ფენაც ამოიცლება".

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"დამწყები, წარმატებული და სრულყოფილი ქრისტიანები, ღმერთის ძალის ამქვეყნად მოქმედების პროცესს სხვადასხვაგვარად განიცდიან და ღმერთის მადლმოსილ მადლთან ზიარებას საკუთარი შინაგანი სიწმინდის შესაბამისად შეიგრძნობენ".

/ღირსი იუსტინე (პოპოვიჩი)/

[marine]

"საკუთარი არარაობის შეცნობა - ამაზე უნდა ვიფიქროთ არა თვეში ერთხელ ან კვირაში ერთხელ, არამედ ყოვლდღიურად, ყოველწუთიერად, სანამ სინანულის გრძნობა არ შეერწყმება ჩვენს არსებას, არ გაგვიჯდება ძვალსა და რბილში, არ გახდება ჩვენი სულის განუყოფელი ნაწილი; და როდესაც შევიძენთ ამ უხრწნელ საგანძურს, სიცოცხლის ბოლომდე თვალისჩინივით უნდა გავუფრთხილდეთ მას."

/სქემიღუმენი საბა/

[marine]

"ღმერთთან დამსგავსება, უპირველესად, საღმრთო საიდუმლოთა მეშვეობით ხდება. საიდუმლოთა მოქმედების მიზანია ფრთები შეასხას სულს, აღიტაცოს იგი ამა ქვეყნიდან და ღმერთს მიუძღვნას; შეასახლოს ადამიანთა გულებში ქრისტე სულიწმინდით. ერთი სიტყვით, ღმერთად და ზენაარი ნეტარების მოზიარედ აქციოს ის (ადამიანი), ვინც ზენაართა დასს განეკუთვნება."

/წმინდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი/

[marine]

"მეტად მნიშვნელოვანია აღსარების დროს არა ფორმალურად, ცივად ცოდვების ჩამოთვლა, არამედ სინანულის განცდის თანხლებაც. რა კარგადაც გაცნობიერებულიც უნდა ჰქონდეს კაცს ეს ყველაფერი, ესმოდეს მისი ღირებულება, ხშირად ვერ ხერხდება შესაბამისი განწყობის შექმნა. ჩვეულებრივ ასე ხდება, მივდივართ აღსარების სათქმელად და ცივად, ხშირად უსინანულოდ ვაკეთებთ ამას.

რა გამოსავალი შეიძლება არსებობდეს ამ შემთხვევაში? უნდა ვიფიქროთ ის, რომ საკუთარი ცოდვების, ნაკლოვანებების, შეცდომების სულ უთქმელობას ისევ შესაბამისი განწყობის გარეშე თქმა სჯობს, ჩვენი უმწიფრობის, ნაკლოვანი ბუნების გამო ამასაც შეიწირავს უფალი. თან ისიც გაუმართლებლად მოჩანს, ზედმეტად აიძულო თავი, ხელოვნურად შეიქმნა ცოდვების შესაბამისი განცდები. ჯობია რაც ხარ, იგივე იყო, არ მოიტყუო თავი და უფალს შეჰვედრო, მოგანიჭოს ჭეშმარიტი სინანულის შეგრძნება. ამგვარი სინანული მისი წყალობაა და ლოცვა-ვედრებაა საჭირო, რათა მოგვემადლოს ის".

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

„არ უგულებელყოთ აღსარების საიდუმლო, - ამბობს დიდი ათონელი ბერი მამა პაისი, - ის მეტად დიდი რამ არის. სრულიად ცვლის ადამიანს და განაქარვებს დემონთა ძალაუფლებას მასზე. იმდენად დიდი ცვლილებები შეიმჩნევა სინანულის საიდუმლოს აღსრულების შემდეგ, რომ ზოგიერთს ვეუბნები კიდეც, ფოტოსურათი გადაიღოს აღსარებამდე და მის შემდგომ, მაშინ დაინახავს, განსხვავება როგორი აშკარაა და დიდი. როდესაც სინანულის საიდუმლომდე სახეზე იხატება სისასტიკე, შფოთი, ბრალეულობის განცდა და ა.შ. აღსარების შემდეგ სულ სხვა სურათია - მდუმარება და სიმშვიდე მოიცავს ხოლმე კაცს“.

[marine]

"ღმერთს უყვარს გულწრფელად მონანული ასეთი ადამიანი, უყვარს იმდენად, რომ მისი მოწყალება ფარავს ყველაზე დიდ და მძიმე ცოდვებსაც.
- როგორ მივხდეთ ცოდვის ტოლფასია თუ არ ჩვენი სინანული?
- თუ შედეგად ჩვენში ხდება ცოდვასთან სრული განშორება და აზროვნებისა და ცხოვრების წესის შეცვლა, - მიზნისთვის მიგვიღწევია".

/ილია მეორე/

[marine]

"სადაც ჭეშმარიტი გულშემუსვრულება არ არის ცოდვათათვის, იქ, ცხადია, არც ჭეშმარიტი სინანული შეიძლება იყოს".

[marine]

"თუ თავად არ მოინდომე ბრძოლა, მარტოოდენ აღსარებაში ხშირად თქმა რას გიშველის, ღმერთი მას ეხმარება, ვინც გამოსწორებას ცდილობს".

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/