აღსარება და ზიარება პარამეტრები

[marine]

"რაც უფრო მეტი დრო გადის, უფრო მეტად მძიმე ხდება აღსარება".

/ღირსი იოანე კლემაქსი/

[marine]

"მალე გამუდმებული ცრემლთაფრქვევით თვალები ამოეწვა"

[marine]

"ბარძიმი ესე მართლაც შეუსმელია, ანუ დაულეველი, რამეთუ ტარიგი მისი (ანუ შეწირული უფალი) "მარადის იჭამების და არა დაილევის".

[marine]

"ვინც არ შეინანებს, ის დაიღუპება. გიმეორებ: ვინც არ შეინანებს, ის დაიღუპება".

/წმ. პორფირი კავსოკალივიტი/

[marine]

"მხოლოდ ევქარისტიაში მონაწილეობა როდია საკმარისი, ევქარისტიამდე მისვლაცაა საჭირო. ზიარება ქრისტესთან, უპირველესად, ჩვენი ცხოვრების წესით, ჩვენი საქმიანობით ხორციელდება".

[marine]

"ადამიანის ჭეშმარიტი მკურნალობა ის არის, რომ ნებისმიერ დროს შეგეძლოს აღსარების თქმა."

/მამა იოანე (გვაჯაია)/

[marine]

"მე ყოველდღიურად აღსარების თქმის მოთხოვნილება მაქვს".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ღმერთს არ უნდა ვთხოვოთ არც ხელთუქმნელი ნათელი, არც ნიჭები, არაფერი სხვა, მხოლოდ სინანული, სინანული და ისევ სინანული".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"სინანული უსჯულოებას ამცირებს, წინააღმდეგ შემთხვევაში კი კაცს მარადიულად უმრავლდება იგი. უსჯულოების სიმრავლით - უსინანულობით განამწარებს ადამიანი უფალს. განამწარებს არა იმით, რომ რაიმეს ვნებს, არამედ იმით, რომ მის მიერ სიკეთისა და სასუფევლისთვის შექმნილი კაცი საკუთარი ნებით აღუდგება წინ ღვთის ასეთ მოწყალებას და შემოქმედის წინააღმდგომი ხდება".

[marine]

"ცოდვების სიმრავლე და სიმძიმე კი არ გვღუპავს, არამედ ჩვენი შეუნანებელი ცხოვრება, ის, რომ სინანულს გადავდებთ ხოლმე. სწორედ ამის გამო გვირისხდება უფალი".

/სქემიღუმენი საბა (ოსტაპენკო)/

[marine]

"ერთმა ავაზაკმა ყაჩაღობისას სასულიერო პირი მოკლა. მომაკვდავმა დაუბარა: "შეინანე, შვილო ჩემო". ცოდვილი ამის მერეც აგრძელებდა უკეთურ ცხოვრებას, მაგრამ ხშირად ახსენდებოდა ეს საოცარი სიტყვები და გულს უკლავდა. საბოლოოდ მონასტერში დამკვიდრდა და ცხარე ცრემლებით ინანიებდა უკეთურ წარსულს."

[marine]

"ზოგი მემთვრალეობასა და ნაყროვანებას წმინდა მეფე დავით მეფსალმუნის სიტყვებით ამართლებს: "ღვინო ახარებს გულსა კაცისასა და პური გულსა კაცისასა განამტკიცებს". ამ საოცარ საგალობელში უფლის საყვარელმა წინასწარმეტყველმა ზიარების უდიდესი სიხარული განჭვრიტა, მომავალში ქრისტეს ჭეშმარიტ ხორცად და სისხლად გარდაქმნილი, გადაქცეული პური და ღვინო - სიტკბო ვაზისა, რომელიც ჭეშმარიტად ზეციურ სიხარულს ანიჭებს მისით განღმრთობილ ადამიანს."

[marine]

"შეუძლებელია, გამოსწორების სურვილმა, აღსარებებმა და წმინდა ზიარებამ სულში კეთილი ძვრები არ გამოიწვიოს".

/მღვდელი ალექსანდრე ელჩანინოვი/

"ჩვენში არსებული ნებისმიერი ვნება შეიძლება აღმოიფხვრას, - შეგვაგონებს მამა ამბროსი იურასოვი, - ამისთვის რამდენიმე ეტაპი უნდა განვვლოთ: უპირველესად, შევიძულოთ ეს ცოდვა, შემდეგ აღსარებაზე მოვინანიოთ, რადგან აღსარების დროს უფალი გვანიჭებს ძალას ცოდვასთან საბრძოლველად.

წმინდა იოანე კრონშტადტელი წერს: "ცოდვები რაც შეიძლება ხშირად უნდა ვაღიაროთ, რადგან აშკარა აღიარებით ჩვენ მათ ვამხობთ, ვშოლტავთ და უფრო მეტად გვეზიზღება". ახლა მთავარია, არ მოვდუნდეთ, არამედ გამუდმებით გავიძლიეროთ თავი ლოცვითა და მარხვით, რადგან "ესე ნათესავი არაით განვალს, გარნა ლოცვითა და მარხვითა", - ბრძანებს უფალი."

[marine]

"მამა ათანასეს მორჩილი, მამა პავლე, ასევე ექიმი გახლდათ, ის თავისი მკაცრი, აღმოსავლური ღვთისმოშიშებით მონასტრის ცხოვრებას განსაკუთრებულ იერს აძლევდა. უყვარდა ღვთისმსახურება და წმინდა ნიკოლოზის ჭეშმარიტი მიმდევარი გახლდათ ხშირი ზიარების საკითხში."

/არქიმანდრიტი ქერუბინი (კარამბელასი)/

[marine]

"ადამიანის დასაღუპად ერთი მანკიერი ჩვევაც კმარა. ის მუდმივად განუღებს სულის კარს ყველა ცოდვას. თუკი მათ გულწრფელად ვაღიარებთ აღსარებაზე და შევეცდებით, აღარ გავიმეოროთ, სინანულის საიდუმლოში გარდამოსული სულიწმინდის მადლით მოგვეტევება, ამიტომაც უწოდებს იოანე ოქროპირი სინანულის საიდუმლოს მეორე ნათლისღებას.
"მომიკრიბე განბნეული გონება ჩემი, უფალო, და განწმიდე დამზრალი გული ჩემი, მომეც მე სინანული პეტრესი, ცრემლი მეძავისა და აღსარება მეზვერისა".

[marine]

"წმინდა პავლე მოციქულს ხილვა ჰქონდა: თუ როგორ შესჩიოდნენ უფალს ცოდვილ ადამიანებზე ზეციური მნათობები, ოკეანე, დედამიწა, მზად იყვნენ, შთაენთქათ ისინი. წმინდა პავლეს ესმოდა მათი გოდება, ვედრება, რომ უფალს ნება მიეცა მათთვის ცოდვილთა მოსპობისა, მაგრამ უფალი პასუხობდა - სინანულს ველი."

/სქემიღუმენი საბა (ოსტაპენკო)/

[marine]

"ავაზაკი, რომელიც სიკვდილით უნდა დაესაჯათ, ციხეში მასთან ერთად მყოფ დასასჯელად გამზადებულ ქრისტიანს გაესაუბრა. მისი ქადაგების შემდეგ საკუთარ ცოდვებზე დაფიქრდა და სინანული დაეუფლა. მთელი ღამე ცოდვათა გამო გლოვასა და ტირილში გაატარა. მეორე დღეს დასაჯეს. მისი სული სწორედ ერთი ღამის სინანულმა იხსნა, რის დასტურადაც სასთუმლის ქვეშ დასველებული ცხვირსახოცი ედო. ეშმაკები მისი სულის ჯოჯოხეთში წასაყვანად რომ მოვიდნენ, უფლის ანგელოზმა სინანულის ცრემლებით დასველებული ცხვირსახოცი აჩვენა და ისინიც განეშორნენ."

[marine]

"ზიარების მერე განსაკუთრებით ეცადე, იყო მშვიდი და მდაბალი, რომ ამით პატივი მიაგო შენს სახლში შემოსულს მშვიდსა და მდაბალს გულითა. მაგრამ ვაითუ სიმშვიდის სულს დაკარგავ და გახელდები შენი თავმოყვარეობის და მეტისმეტი წესიერების გამო. სული სიმშვიდისა და სიხარულისა დაგტოვებს. ჯოჯოხეთის ცეცხლი აგენთება ხელებზე და მაშინ დაუწყებ სიმშვიდეს ძებნას ცრემლით და მწუხარებით, მაგრამ დიდხანს ვერ იპოვი - გაუფრთხილდი ამ შეუფასებელ საგანძურს."

/წმ. იოანე კრონშტადტელი/

[marine]

"ეკლესია და ზიარება ჰგავს წარღვნას სიკვდილის გარეშე. როგორ? ზიარება და სინანული წარხოცავს სულიერ სნეულებას. როგორც საღმრთო წარღვნის მსგავსი შემოდის ჩვენში, ოღონდ მშვიდად და არა ღვარცოფის და წყალდიდობის მსგავსი".

[marine]

"სული, რომელიც აღსარებაზე ფიქრობს, თითქოს აღვირით აკავებს ცოდვებს, ხოლო ცოდვები, რომლებიც მოუნანიებელი რჩება, სიბნელეში ითრევს ადამიანს. თუ მოძღვრის არყოფნის დროს თვალნათლივ წარმოვიდგენთ მას და განვეშორებით იმისგან რაც მისთვის მიუღებელია; ლაპარაკისთვის თუ სიტყვისთვის, საკვების თუ ძილისთვის თუ კიდევ სხვა რამისთვის, ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩვენ ნამდვილად შევიცანით ჭეშმარიტი მორჩილება. ეს არაჭეშმარიტ მოწაფეებს უხარიათ მოძღვრის გამგზავრება, თორემ ჭეშმარიტნი გლოვობენ ამას."

/ღირსი იოანე სინელი (კიბის აღმწერელი)/