 რომელი ცოდვები გამოისყიდა ქრისტემ, ჩვენ ხომ ისევ ცოდვილები ვართ და ვკვდებით |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| მნათე |
 Oct 7 2008, 11:34 PM
პოსტი
#101
|
 Advanced Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4  |
ციტატა მართლაც, არაფერი იძულებითი არ განიჭვრიტება მასთან დაკავშირებით, არამედ ნებაყოფლობითია ყოველივე, რადგან ინება რა, მოშივდა, ინება რა, მოსწყურდა, ინება რა, შეეშინდა, ინება რა, მოკვდა. და ეკატერინე რამდენჯერ ინება? მე ვფიქრობ რომ მან ეს ერთხელ, განკაცებისას ინება და მას შემდეგ სწორედ ჩვენნაირ ხორცში იარა...  -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
   |
 
|
| KAIROS |
Oct 8 2008, 03:42 AM
პოსტი
#102
|
 იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
ნუ ახლა ეკატერინე, პატრიარქი ცდება, უაერი ვერ ქაჩავს...და ახლა უეარს რომ პომაზანსკიზე დაბლა აყენებ, მართლა გადაჭარბებაა... ნუ ახლა მე დავრჩები უწმინდესის აზრზე და უეარის არგუმენტებზე, ალბათ ჩემს მიერ დადებული მთელი თავი არ იხსნება, მესამე მკითხველს ალბათ დააინტერესებს და ამ ლინკზე დაწკნაპუნებით შეეძლება წაიკითხოს მთლიანი თავი:
მიტროპოლიტ კალისტოს უეარის "მართლმადიდებლობის გზა" ( გვ. 80-83) ქვეთავი. "გამოხსნა როგორც გაზიარება" მოდი კარგად წაიკითხე და ნახავ, რომ უარგუმენტო ფრაზები ნამდვილად არ არის შიგნით, და რომ ასევე არც ეს შენეული ინტერპრეტაცია გრიგოლ ღვთისმეტყველის გამონთქვამისა "რაც არ მიუღია ის არ განკურნებულა" რომ იგი "არ ამაგრებს ოპონენტის პოზიციას. მაცხოვარმა ნებსით მიიღო ის ადამიანური უძლურებანი, რომელთა აღძვრაც ცოდვით ქმედებასთან არ იყო დაკავშირებული." არანაირად არაა მყარი, რადგან სწორედ რომ ამაგრებს პატრიარქის და უეარის პოზიციას, რადგან იქ არაა საუბარი უძლურებანის ნებით მიღებაზე, არამედ ბუნებაზე, როგორ შეიძლებოდა განეკურნა ის რაც არ მიუღია? ანუ დაცემულ ბუნებას იმ დაცემული ბუნების მიღების გარეშე, მხოლოდ ამ დაცემული ბუნების უძლურებანის დაუცემელი ბუნების მიერ ძლევით როგორ განკურნავდა? მან უძლურებანი განკურნა თუ თავად ბუნება? მოკლედ ვიაზროვნოთ, ვიფიქროთ, ვიმსჯელოთ, ხომ აშკარაა, რომ აქ ეკატერინეს და კაიროსის აზრი კი არ იყოფა მხოლოდ, არამედ უწმიდესის და უეარის, პომაზანსკის ( თუმცა იქ არასად არ წერია პირდაპირ "დაუცემელი ბუნება მიიღოო") და მაკარის ( აქაც სხვაგვარად შეიძლება გაგება)... უპირველესად ეს თავი წავიკითხოთ, თუ პრობლემაა მომწერეთ და მერე განვიხილოთ მეუფე კალისტოსის არგუმენტები... იხარეთ; კაიროსი! -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
|
|
|
| athos |
Oct 8 2008, 09:18 AM
პოსტი
#103
|
 Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
ციტატა ნუ ახლა ეკატერინე, პატრიარქი ცდება, უაერი ვერ ქაჩავს არა, იოანე დამასკელი ცდება, მიტროპოლიტი მაკარის დოგმატური ღვთისმეტყველების სახელმძღვანელო გადასაგდებია და ზედ უნდა მივაყოლოთ წმ. იუსტინე პოპოვიჩი, რომელიც წერს: Наследственность первородного греха всеобща, ибо никто из людей не изъят из этого, кроме Богочеловека Господа Иисуса Христа, рожденного вышеестественным образом от Святой Девы и Духа Святого... მაპატიე კაიროსს, მაგრამ ჯობდა მუხლ-მუხლად განგეხილა ჩემი ნაწერი. მე მგონი თუ რაღაც არ მოგწონს და არ ეთანხმები უნდა დაასაბუთო კიდეც. კარგი იქნებოდა იოანე დამასკელის სიტყვებისთვისაც გაგეკეთებინა კომენტარი მნათე მაშინ ინება, როცა მიიღო უყვედრებელი ვნებულებანი ჩვენნაირ ხორცში იარა, თვინიერ ცოდვისა (და აქ პირველქმნილი ცოდვაც იგულისხმება) P.S. თუ მაცხოვარი პირველქმნილი ცოდვის მატარებელი იყო, მაშინ ნათლისღება აუცილებლობა გამოდის, როგორღა ვამბობთ რომ მას არ სჭირდებოდა ნათლისღება? არათუ არ სჭირდებოდა, პირიქით, ამ დროს მან თავად აღადგინა წყლის სტიქია და ზოგადად ბუნების ძალები, რომლებიც ასევე დაზიანდა ადამის ცოდვით დაცემის შემდეგ? გთავაზობთ წაიკითხოთ იუსტინე პოპოვიჩის: О первородном грехе http://www.pravbeseda.ru/library/index.php?page=book&id=898 და მერე გააგრძელოთ კამათი -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| athos |
Oct 8 2008, 09:32 AM
პოსტი
#104
|
|
Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
P.P.S.
წავიკითხე კალისტოს უეარი. ამ "დიდ მამას და მასწავლებელს" თავისი მოსაზრების დასასაბუთებლად ფაქტიურად არც ერთი წმ. მამა არ მოჰყავს, მხოლოდ გრიგოლ ღვთისმეტყველის ციტატაა, რომელიც კონტექსტიდან ამოგლეჯილად მოჰყავს, რითაც მისი აზრი იკარგება. გრიგოლ ღვთისმეტყველის ეს ციტატა ეკუთვნის მაცხოვრის მიერ არა მხოლოდ სხეულის, არამედ გონიერი სულის მიღებასაც. მას ეს ცოდვის მიღებასთან დაკავშირებით არ უთქვამს. ასე ფრაგმენტულად და კონტექსტიდან ამოგლეჯილად რომ ხდება წმ. მამების შრომების ციტირება იმიტომაა ამდენი უცნაური სწავლება რომ ჩნდება ამ ბოლო ხანებში. თუმცა ბიბლიას ამახინჯებენ ასეთი თავისუფალი ინტერპრეტაციებით და რომელიმე წმ მამის აზრი რომ დაამახინჯონ რა გასაკვირია -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| neo |
Oct 8 2008, 10:01 AM
პოსტი
#105
|
 Advanced Member ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 2,152 რეგისტრ.: 11-September 07 წევრი № 2,723 |
ციტატა ა) იგი იშვა ქალწული მარიამისაგან უმამოდ, სულიწმიდის მოქმედებით; ბ)იგი თავისუფალი იყო მემკვიდრეობითი წახდენისაგან (აქ პირველქმნილი ცოდვა იგულისხმება). ხორცი, ადამიანური ბუნება, რომელიც ძე ღმრთისამ შეიმოსა, ჩვენს ცოდვისაკენ მიდრეკილ სხეულს მხოლოდ ემსგავსებოდა. იესო ქრისტემ უცოდველი ადამიანურობა მიიღო; დაიცა აქ პირველცოდვა იგულისხმებაო ეგეც სახელმძღვანელოში წერია თუ შენი ინტერპრეტაციაა... მე ისევ მგონია რომ მანდ მემკვიდრეობითი ცოდვა იგულისხმებაპირველცოდვის გამო სხეული გახდა ხრწნადი და მოკვდავი, და ეს სხეული მიიღო ქრისტემ... მე ეს ვიგულისხმე... -------------------- www.cordesign.ge
|
|
|
|
| athos |
Oct 8 2008, 10:02 AM
პოსტი
#106
|
|
Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
ეპისკოპოს ილარიონ ალფეევის ქადაგებიდან ნათლისღების დღესასწაულზე:
Господь создал воду как стихию жизни, но грех человеческий сделал ее источником смерти. Когда Господь создавал воду, Дух Божий "носился над водою", наполняя воду Своей животворной энергией. Но когда грех человеческий умножился на земле, вода жизни стала водой смерти. აქ ის ამბობს რომ ადამიანის ცოდვამ დააზიანა წყლის სტიქია. წყალს პირადი ცოდვები არ აქვს. затем на Иордан к Иоанну пришел Сам Господь Иисус Христос, чтобы погрузиться в воды Иордана - не для очищения от греха, но для того, чтобы освятить их, преобразить, наполнить жизнью აქ წერია, რომ მაცხოვარმა წყალში ჩასვლით განჰკურნა წყლის სტიქია. როგორ განჰკურნა მაცხოვარმა წყლის სტიქია, თუ მას ქონდა პირველქმნილი ცოდვა და მხოლოდ პირადი ცოდვები არ ქონდა? პირადი ცოდვები არც წყალს არ აქვს -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| KAIROS |
Oct 8 2008, 11:56 AM
პოსტი
#107
|
|
იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
ციტატა თუ მას ქონდა პირველქმნილი ცოდვა მგონია რომ უფრო ემოციებით წერ და რატომღაც გამალებით ცდილობ შენი აზრის დაცვას, მე არაფერი საწინააღმდეგო არ მექნება არც მაგ აზრისადმი, თუკი იგი იქნება ნამდვილად ეკლესიის სწავლება, მაგრამ ისე დაძაბულად წერ, ისე ლანძღავ კალისტოს უეარს ციტატა ამ "დიდ მამას და მასწავლებელს" , რომ მუხლობრივად შენი ნაწერის კი არა უეარის განხილვა სჯობდა, სადმე ეწერა იქ რასაც შენ წერ? სადმე ეწერა, რომ მაცხოვარს რაიმე სახის პირველქმნილი ცოდვა ქონდა? ვინ ახსენა საერთოდ პირველქმნილი ცოდვა? ან ამის საწინააღმდეგო ვისა აქვს? ციტატა ჩვენნაირ ხორცში იარა, თვინიერ ცოდვისა (და აქ პირველქმნილი ცოდვაც იგულისხმება) რათქმაუნდა! მაგრამ ჩვენს შორის განსხვავება იმაშია, რომ შენ რატომღაც დაცემული ბუნების შემოსვას უკვე ცოდვაში ფეხის ჩადგმად თვლი, რაც ასე არაა, ესაა სწორედ ის რასაც პავლე ამბობდა, რომ "15. რამეთუ არა ეგევითარი გჳვის მღდელთმოძღარი, რომელიმცა ვერ შემძლებულ იყო შეწყალებად უძლურებათა ჩუენთა, გამოცდილი ყოვლითავე მსგავსებითა, თჳნიერ ცოდვისა." ყოველთავე მსგავსებისაო ამბობს პავლე, თვინიერ ცოდვისა რათქმაუნდა, მაინც როგორ გესმის ეს ყოველთავე მსგავსებითა შენ, თუკი სულ მთავარში, ადამიანურ ბუნებაში ჩვენსა და განკაცებულ მაცხოვარს შორის პრინციპული განსხვავება იყო? თუკი იგი დაუცემელი ბუნებისა იყო და ჩვენ კი ისევ დაცემულნი? მაშ რა განკაცებაა? ადამის დაუცემელ ბუნებას სჭირდებოდა მკურნალობა თუ დაცემულს უფრორე? თუ მაცხოვრის კაცობრივი ბუნება დაუცემელი იყო, მაშინ ის ტკივილი, მწუხარება, ტირილი, შიმშილი, ძილი და ა.შ. მისი ადამიანური ბუნებისათვისაც უცხო უნდა ყოფილიყო და მხოლოდღა "გარედან" მიღებით კმაყოფილდებოდა, და არა ბუნებრივად, არა ნამდვილად, არა ადამიანურად... ნელნელა გაჩვენებ, რომ დამასკელიც და პომაზანსკიც სულ სხვა რამეს ამბობენ, და შენ ცუდად აკეთებ მათ ინტერპრეტირებას, ვნახოთ აბა რა ხდება ... აი ნახე შენს მიერ დამოწმებული პომაზანსკი რას წერს: "ის ადამიანია: მას ჰშიოდა და სწყუროდა, სჭირდებოდა ძილი და დასვენება, გრძნობდა ტკივილსა და განიცდიდა ფიზიკურ ტანჯვას. უფალი ცხოვრობდა ადამიანისათვის ჩვეული ფიზიკური და სულიერი ცხოვრებით. თავის სულიერ ძალებს აძლიერებდა მარხვითა და ლოცვით. მისთვის უცხო არ იყო ადამიანური გრძნობები: სიხარული, მრისხანება თუ დარდი: იგი ღიად გამოხატავდა „აღშფოთებას“, წუხილს; ცრემლები მოერია, როდესაც ლაზარეს სიკვდილი შეიტყო. "http://www.orthodoxy.ge/gvtismetkveleba/pomazanski/12.htm#4 აქ არსად არ წერია და არ სჩანს, რომ ეს მისი ადამიანური ბუნებისათვის უცხო იყო და "მხოლოდ შეიწყნარაო"; არა მან შეიწყნარა არა ტკივილი ან სხვა რაიმე ცალკე, არამედ მთლიანად დაცემული ბუნება ადამიანისა ( რადგან ის იყო სწორედ სამკურნალო, თვინიერ ცოდვისა რათქმაუნდა) და ყველაფერი ადამიანური რაც ამ ბუნებას აქვს ბუნებრივად ისევ პავლე: " ყოვლითავე მსგავსებითა, თჳნიერ ცოდვისა"... რადგან როგორც დამასკელი ამბობს, უფლის სხეული "თვით ხორცი თავისთავად მოკვდავიც იყო " ეს კი არაა დამახასიათებელი დაცემამდელი ადამისა, რომელიც მართალია მადლით, მაგრამ მაინც უკვდავი იყო... მერე დამასკელი კარგად განასხვავებს, რომ უფალმა მიიღო დაცემული ბუნება, როგორც შედეგი და არ მიუღია ამ შედეგის გამომწვევი ცოდვა, რადგან დაცემული ბუნების დამახასიათებელი თვისებები სხვაა და ცოდვა სხვა, ვნახოთ მაინც რას ამბობს: "თავი სამოცდამეოთხე ბუნებისეული და უყვედრელი ვნებულებების შესახებ ამასთან, ვაღიარებთ, რომ უფალმა მიიღო ყველა ბუნებისეული და უყვედრელი ვნებულება, რადგან მიიღო მან მთლიანი ადამიანი და ყოველივე ადამიანისეული, გარდა ცოდვისა, რამეთუ ეს უკანასკნელი არის არა ბუნებისეული, არა შემოქმედისგან ჩვენში შთათესილი, არამედ ეშმაკისეული დამთესველობის შედეგად ჩვენს თვითუფლებრივ არჩევანში ნებაყოფლობით შემყარებული და არა ძალადობით ჩვენი დამპყრობი. ბუნებისეულია და უყვედრელი ის ვნებულებანი, რაც ჩვენზე არ არის დამოკიდებული და რაც ადამიანურ ყოფაში შემოვიდა იმ სასჯელისგან გამომდინარე, გარდასვლას რომ მოჰყვა. ასეთებია: შიმშილი, წყურვილი, დაშვრომა, ჯაფა, ცრემლი, ხრწნადობა, სიკვდილისგან გარიდება, შიში, ურვა (რისგანაც არის ოფლი, სისხლის კოლტები), ბუნების უძლურების გამო ანგელოზთაგან შემწეობა და სხვა ამგვარი, რაც ბუნებითად არის ყველა ადამიანში." ე.ი. მას არ მიუღია ცოდვა, რადგან ცოდვა "არაა ძალადობით ჩვენი დამპყრობი", არამედ მიიღო ადამიანური დაცემული, სუსტი, ბუნება ! პირდაპირ წერს "ბუნების უძლურების გამოო" და რათქმაუნდა ყველაფერი თვისება (უყვედრელი ვნებულება) რაც "ბუნებითად" არის ადამიანში დაცემის შემდეგ! დაუცემელ ბუნებაში ბუნებითად ასეთი რამეები არ იყო და თუ დაუცემელი ბუნება ქონდა და მხოლოდ "შეიწყნარა", მაშინ ბუნებითად იყო მის ბუნებაშიო არ იტყოდა დამასკელი, აშკარაა რომ საუბარია მაცხოვრის მიერ თვინიერ ცოდვისა, სუსტი, დაცემული ადამიანური ბუნების მიღებაზე, თუმცა მოდი ისევ მოვუსმინოთ ისევ დამასკელს: "ამრიგად, ყოველივე მიიღო ქრისტემ, რომ ყოველივე განეკურნა. გამოიცადა და სძლია მან, რომ ჩვენთვის მძლეობა მოემუშაკებინა და რომ [ჩვენი] ბუნებისთვის მოწინააღმდეგის დასაძლევი ძალა მიეცა, რათა ბუნებას, ძველთაგან ძლეულს, სწორედ იმავე შეტევებით, რითაც დაძლეულ იქნა, დაეძლია ძველთაგან მისი მძლეველი." ნუ აქ ხომ აშკარაა, რომელ ბუნებაზეა საუბარი? ძლეულ ბუნებაზე, დაცემულ ბუნებაზე, იმ ბუნებაზე, რომელიც თვინიერ ცოდვისა მიიღო უფალმა, რათა ყოველივე განეკურნა, სწორედ ამ ბუნებას სჭირდებოდა გამძლეობის მომუშაკება, გამოცდა, და შეტევათა დაძლევა, რათა სწორედ დაცემული ბუნებით დაეცა მისი (ანუ ბუნების) დამცემელი! "ამგვარად, უკეთური გარედან ეკვეთა ქრისტეს (და არა აზრების მიერ), ისევე როგორც, აგრეთვე - ადამს, რადგან მასაც გველის მიერ (და არა აზრების მეშვეობით) ეკვეთა იგი, მაგრამ უფალმა უკუაგდო შემოტევა და კვამლივით განაქარვა იგი, რათა ის ვნებულებანი, მას რომ ეკვეთა და მისგან იძლია, ჩვენთვისაც ადვილად დასაძლევი გამხდარიყო და ამ გზით ახალ ადამს უკუეხსნა ძველი." რომელი ბუნების ძველი ადამის ხსნაზეა საუბარი? რათქმაუნდა დაცემულის, სწორედ დაცემულით დაეცა დამცემელი, რათა ჩვენც შეგვეძლოს მიმსგავსება უფალში.... და დღეს ისევ დამასკელით დავამთავრებ: "ამრიგად, ჩვენი ბუნებისეული ვნებულებანი ბუნებითად და ზებუნებრივად იყო ქრისტეში, რადგან ისინი ბუნებითად აღიძვროდნენ მასში, როდესაც ნებართვას აძლევდა იგი ხორცს განეცადა, რაც თვისობრივი იყო მისთვის; ზებუნებუნებრივად კი - იმიტომ, რომ უფალში ბუნებისეულნი ნებელობას არ უძღოდნენ წინ. მართლაც, არაფერი იძულებითი არ განიჭვრიტება მასთან დაკავშირებით, არამედ ნებაყოფლობითია ყოველივე, რადგან ინება რა, მოშივდა, ინება რა, მოსწყურდა, ინება რა, შეეშინდა, ინება რა, მოკვდა. " http://www.orthodoxy.ge/gvtismetkveleba/damaskeli/64.htm აქ იყო, ვფიქრობ ეკატერინე შენი მთავარი შეცდომა, რადგან ამ აბზაცის არსი, მხოლოდ ბოლო წინადადებიდან გამოიტანე, თითქოსდა, მხოლოდ იმიტომ მოშივდა,მოსწყურდა, იტირა რომ ინება, და არა ბუნებრივად ! არადა არაა ასე, ნახე თავში, ბუნებითად იყო მასში ვნებულებანი ( უყვედრელნი რათქმაუნდა თვინიერ ცოდვისა) და არა გარედან მიღებულნი, მაგრამ უფალში ადამიანური ნება ემორჩილება ღვთაებრივ ნებას, და სწორედ ამიტომ თქვა, რომ ნებას რთავდა ხორცს განეცადა ის რაც მისთვის იყო თვისობრივიო, ხოლო შიმშილი, წყურვილი, ტკივილი, ტირილი და სიკვდილი, არ ყოფილა თვისობრივი დაუცემელი ბუნების ხორცისათვის! ამიტომაც აქაა ხაზგასმა ერთის იმაზე, რომ ხორცისეული და ადამიანური "ბუნებისეულნი არ უძღოდნენ წინ ნებელობას", მეორეს მხრივ აშკარაა, რომ აქაა საუბარი იმ ხორცზე, იმ ბუნებაზე, რომელისათვისაც თვისობრივად დამახასიათებელია ყველაფერი ის "უყვედრელი ვნებულება" ( შიმშილი, წყურვილი, ტკივილი, ტირილი, სიკვდილი ) რაც ახასიათებს კიდეც მაცხოვრის მიერ ადამიანთა გამოხსნითავის მიღებულ დაცემულ ადამიანურ ბუნებას! იხარეთ; კაიროსი! -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
|
|
|
| athos |
Oct 8 2008, 12:49 PM
პოსტი
#108
|
|
Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
ციტატა მგონია რომ უფრო ემოციებით წერ და რატომღაც გამალებით ცდილობ შენი აზრის დაცვას, მე არაფერი საწინააღმდეგო არ მექნება არც მაგ აზრისადმი, თუკი იგი იქნება ნამდვილად ეკლესიის სწავლება, მაგრამ ისე დაძაბულად წერ, ისე ლანძღავ კალისტოს უეარს იცი რა კაიროს, ვინ წერს დაძაბული, ჩანს რა იყო, ძალიან გულზე მოგხვდა კალისტოსის მისამართით გამოთქმული თუ რა არის? თვითონ ამბობ პირადულზე ნუ გადავალთო, ასე რომ შენი შესაფასებელი არ არის ნამდვილად ოპონენტის ემოციური განწყობა. ციტატა ვინ ახსენა საერთოდ პირველქმნილი ცოდვა? ან ამის საწინააღმდეგო ვისა აქვს? როგორც ჩანს სხვების პოსტებს ძალიან უყურადღებოდ კითხულობ. ზუსტად ამის საწინააღმდეგოს ამტკიცებდა ზურა, შენ კი მისი აზრები ძალიან მოგწონდა და მხარს უჭერდი თუ მეშლება? ციტატა აქ იყო, ვფიქრობ ეკატერინე შენი მთავარი შეცდომა სანამ ჩემს შეცდომებზე ილაპარაკებ, იქნებ ახსნა რა იგულისხმება დამასკელის ამ სიტყვებში? ამრიგად, ჩვენი ბუნებისეული ვნებულებანი ბუნებითად და ზებუნებრივად იყო ქრისტეში როგორ იყო თან ბუნებრივად თან ზებუნებრივად? რა იგულისხმება ზებუნებრივში -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| athos |
Oct 8 2008, 01:03 PM
პოსტი
#109
|
|
Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
ციტატა მაგრამ ჩვენს შორის განსხვავება იმაშია, რომ შენ რატომღაც დაცემული ბუნების შემოსვას უკვე ცოდვაში ფეხის ჩადგმად თვლი, რაც ასე არაა ტყუილი და დემაგოგია საჭირო არ არის. ეს არსად დამიწერია. თუ დავწერე, დამიციტირე. ციტატა ნელნელა გაჩვენებ, რომ დამასკელიც და პომაზანსკიც სულ სხვა რამეს ამბობენ, და შენ ცუდად აკეთებ მათ ინტერპრეტირებას, ვნახოთ აბა რა ხდება ... აი ნახე შენს მიერ დამოწმებული პომაზანსკი რას წერს: ეს შენ აკეთებ ცუდად ჩემი პოსტების ინტერპრეტირებას და ამახინჯებ მათ, რომ საკუთარი პოზიცია გაამყარო (სხვა თემებშიც მოქცეულხარ ანალოგიურად, არ მიკვირს). ჩემი პოსტის აზრი ის იყო, რომ მაცხოვარმა მიიღო ადამიანური ბუნება, თვინიერ ცოდვისა, მაგრამ მიიღო ის ნებით. როგორც პირველქმნილი ცოდვის არმქონე, ის თავისუფალი იყო მათგან, მაგრამ ინება და მიიღო. როგორც პომაზანსკი წერს: ის ადამიანია, მას ჰშიოდა და სწყუროდა, სჭირდებოდა ძილი და დასვენება, გრძნობდა ტკივილსა და განიცდიდა ფიზიკურ ტანჯვას. უფალი ცხოვრობდა ადამიანისათვის ჩვეული ფიზიკური და სულიერი ცხოვრებით. თავის სულიერ ძალებს აძლიერებდა მარხვითა და ლოცვით. მისთვის უცხო არ იყო ადამიანური გრძნობები: სიხარული, მრისხანება თუ დარდი: იგი ღიად გამოხატავდა „აღშფოთებას“, წუხილს; ცრემლები მოერია, როდესაც ლაზარეს სიკვდილი შეიტყო. ციტატა აქ არსად არ წერია და არ სჩანს, რომ ეს მისი ადამიანური ბუნებისათვის უცხო იყო და "მხოლოდ შეიწყნარაო"; არა მან შეიწყნარა არა ტკივილი ან სხვა რაიმე ცალკე, არამედ მთლიანად დაცემული ბუნება ადამიანისა ( რადგან ის იყო სწორედ სამკურნალო, თვინიერ ცოდვისა რათქმაუნდა) და ყველაფერი ადამიანური რაც ამ ბუნებას აქვს მას შემდეგ რაც მაცხოვარმა ნებსით მიიღო ადამიანური ბუნება, ესენი მისთვის უცხო არ იყო (ვგულისხმობ ტკივილს და ა.შ.) მოდი პირდაპირ გკითხავ და პირდაპირ მიპასუხე - იყო თუ არა მაცხოვარი პირველქმნილი ცოდვის მქონე. -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| athos |
Oct 8 2008, 01:19 PM
პოსტი
#110
|
|
Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
ამ კითხვას კი ისევ ვიმეორებ. მასზე ჯერ პასუხი არავის გაუცია:
ციტატა ეპისკოპოს ილარიონ ალფეევის ქადაგებიდან ნათლისღების დღესასწაულზე: Господь создал воду как стихию жизни, но грех человеческий сделал ее источником смерти. Когда Господь создавал воду, Дух Божий "носился над водою", наполняя воду Своей животворной энергией. Но когда грех человеческий умножился на земле, вода жизни стала водой смерти. აქ ის ამბობს რომ ადამიანის ცოდვამ დააზიანა წყლის სტიქია. წყალს პირადი ცოდვები არ აქვს. затем на Иордан к Иоанну пришел Сам Господь Иисус Христос, чтобы погрузиться в воды Иордана - не для очищения от греха, но для того, чтобы освятить их, преобразить, наполнить жизнью აქ წერია, რომ მაცხოვარს არ სჭირდებოდა ცოდვისგან განწმენდა, არამედ წყალში ჩასვლით განჰკურნა წყლის სტიქია. როგორ განჰკურნა მაცხოვარმა წყლის სტიქია, თუ მას ქონდა პირველქმნილი ცოდვა და დაზიანებული ბუნება და მხოლოდ პირადი ცოდვები არ ჰქონდა? პირადი ცოდვები არც წყალს არ აქვს -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| KAIROS |
Oct 8 2008, 06:37 PM
პოსტი
#111
|
|
იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
აუ ნუ წერ რა ეკა ასე ლანძღვა-ირონია გარეული, ხასიათი მეკარგება რომ გიპასუხო
 წინა პოსტიდან მგონი მესამე მკითხველისათვის მაინც ნათელი გახდა 1) მაცხოვარმა მიიღო დაცემული ბუნება ადამიანისა 2) მაგრამ იმ დაცემულ ბუნებაში არ იგულისხმება ცოდვა, მათ შორის არც პირველქმნილი, როგორც ამას პავლე ამბობს, უეარიც ეთანხმება, დამასკელიც, პატრიარქიც, პომაზანსკიც და მეც, და შენც ( აბა რატომ ვკამათობთ  ) არსად არცერთს არ უთქვამს, რომ მაცხოვარი პირველქმნილი ცოდვის მატარებელი იყო, ვერც იქნებოდა, რადგან ღმერთია განკაცებული და არა კაცთა მემკვიდრე ...ამიტომაც მისი ადამიანთა ბუნებაში შემოსვლა, თუნდაც დაცემულში ნიშნავდა ცოდვისაგან და მათ შორის და პირველქმნილი ცოდვისაგან სრულ თავისუფლებას, მაგრამ ამავდროულად ნებით მიიღო ყველაფერი ის "უყვედრელი ვნებულება" ანუ ყველა ის სისუსტე რაც დაცემულ ადამიანურ ბუნებას გააჩნია, ანუ მიიღო დასკვნის სახით ვიმეორებ დაცემული ბუნება, თვინიერ ცოდვისა, პირადულის თუ პირველქმნილის... აქ შენ კითხვასაც აქვს პასუხი გაცემული, ამ და იმ ზურას თემასაც... ასე რომ შეგვიძლია დავასკვნათ შენ ერთს ამბობდი, მე მეორეს და ცალცალკე ორივეში ვთანხმდებით, რომ უფალი თავისუფალი იყო ცოდვისაგან, პირველქმნილისაგანაც მათ შორის და მე გეთანხმები ( და ყველა ვინც დავიმოწმე) და ჩემის მხრივ მე ვამტკიცებდი, რომ უფალმა მიიღო დაცემული ადამიანური ბუნება თვინიერ ცოდვისა, დაცემულ ბუნების მიღებისას იტვირთა ცოდვის (პირველქმნილი და სხვა) შედეგები, მაგრამ არა ცოდვა (პირველქმნილი და სხვა), მგონი შენც მეთანხმები. ჰოდა მაშინ უეარიც მართალია, პატრიარქიც, პომაზანსკიც, დამასკელიც, მეც და შენც , თუ ასე მაშინ ვაშაა! და "აქბარ" (კანუდოსელი) გამეხარდება თუ სხვა მეგობრებიც დააფიქსირებენ თავიანთ აზრს, ყოველშემთხვევაში არის თუ არა გასაგები ის რასაც ვწერ იხარეთ; კაორისი! -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
|
|
|
| athos |
Oct 8 2008, 08:04 PM
პოსტი
#112
|
|
Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
ციტატა აუ ნუ წერ რა ეკა ასე ლანძღვა-ირონია გარეული, ხასიათი მეკარგება რომ გიპასუხო ვეცდები სხვებიც თუ ეცდებიან, კარგი იქნება დანარჩენს უკომენტაროდ ვტოვებ, ახლა დრო არ მაქვს -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| kato_Bato |
Oct 8 2008, 08:23 PM
პოსტი
#113
|
 Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь.. ჯგუფი: Senators პოსტები: 15,479 რეგისტრ.: 4-November 06 მდებარ.: Not shureLand.... წევრი № 389 |
მეც ვუერთდები თხოვნებს წეროთ ცოტა მეგობრულად.
ძალიან მიჭირს ამეების კითხვა და საღ აზრზე დარჩEნა -------------------- მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.
- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს.... - როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა. - ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები... |
|
|
|
| athos |
Apr 16 2010, 09:11 AM
პოსტი
#114
|
|
Άγιον Όρος ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 1,846 რეგისტრ.: 8-January 07 წევრი № 816 |
კარგია, რომ ეს თემა გაგვახსენეს
ციტატა მაგრამ იმ დაცემულ ბუნებაში არ იგულისხმება ცოდვა, მათ შორის არც პირველქმნილი, კარგი, გასაგებია, დაცემულ ბუნებაში არ იგულისხმება ცოდვა, მათ შორის არც პირველქმნილი. დაწერე ზუსტად რა იგულისხმება. დაცემული ბუნება ნიშნავს რომ ადამიანის ნებაც დაზიანებულია. მაცხოვარს დაზიანებული ნება ჰქონდა? -------------------- და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა. ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
|
|
|
|
| აბე |
Apr 16 2010, 09:24 PM
პოსტი
#115
|
 აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
ხალხო მაქვს რამოდენიმე შეკითხვა... ხო იცით, ერთი უწიგნური მართლმადიდებელი ვარ და შეკითხვებს რომ წაიკითხავთ არ გეგონოთ, რომ მე აღდგომას ვგმობ ან რამე... უბრალოდ ჩემს უცოდინრობაზე მეტყველებს ეს...
1) ვიცი, რომ მაცხოვრის აღდგომით ჩვენც მოგვენიჭა აღდგომის შესაძლებლობა მეორედ მოსვლისას. რატომ იყო მანამდე ეს შეუძლებელი? 2) ასევე, მესმის, რომ მაცხოვრის განკაცება, შემდგომში მისი დევნა, ტანჯვა და ჯვარცმით სიკვვდილი მეტყველებს მის უკიდურეს თავის დამდაბლებაზე, გვასწავლის სიმდაბლეს. ანუ, ეს ყველაფერი საჭირო იყო მხოლოდ მაგალითის საჩვენებლად? მესმის, რომ როდესაც ადამიანი გიჩვენებს სიმდაბლეს სხვაა და როდესაც თვით შენი შემოქმედი უფალი, ეს უკვე სიმდაბლის მწვერვალია. ანუ ამ სიმდაბლის მწვერვალის საჩვენებლად მოხდა ეს ყველაფერი თუ რაღაცა მისტიკურიც მოხდა? ამ შეკითხვას იმიტომ ვსვამ, რომ (იხ. მესამე შეკითხვა) 3) როგორც ვიცი, მაცხოვრის აღდგომით სასუფევლის კარი გაიღო ადამიანებისთვისო. მანამდე უბრალოდ შეუძლებელი იყო ადამიანს დაემდაბლებინა თავი ისე, როგორც ეს მაცხოვრის მაგალითის მიბაძვით გახდა შესაძლებელი, თუ რაღაცა მისტიკური მოხდა და ისე გაიხსნა სამოთხე? ანუ მანამდე უბრალოდ ადამიანს არ შესწევდა ძალა ცხონებისა, თუ "კარი იყო ჩაკეტილი"? როგორც ვიცი უამრავი წმინდანია, რომლებიც აბრაამის წიაღში იყო აღდგომამდე... 4) ერთ-ერთი სასულიერო პირის ქადაგებაში მოვისმინე (სახელის დასახელებისგან თავს შევიკავებ), რომ მაცხოვრის აღდგომის შემდეგ ადამიანი გახდა უკვდავი. არამგონია მას ასეთი ელემენტარული შეშლოდა, ალბათ სხვა რამ იგულისხმა გადატანითი მნიშვნელობით და იქნებ ამიხსნათ თუ იცით? ეს ოთხი შეკითხვა მაქვს ჯერ-ჯერობით აბა თეოლოგებო, გელით -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| elusia |
Apr 17 2010, 10:12 PM
პოსტი
#116
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 517 რეგისტრ.: 13-March 10 წევრი № 8,384 |
,,რომელიმე თქვენთაგანს მონა რომ ჰყავდეს- მხევალი ან მწყემსი, მინდვრიდან დაბრუნებისას ნუთუ ეტყვის: წადი ჩქარა, სუფრას მიუჯექიო?
განა არ ეტყვის: მომიმზადე ვახშამი და სარტყელშემორტყმული მემსახურე, ვიდრე ვჭამ და ვსვამ, მერე კი შენც ჭამე და სვიო. ნუთუ მადლობას ეტყვის იმისთვის, რომ მისი ბრძანება შეასრულა? არა მგონია. ასე თქვენც , როცა შეასრულებთ ყველაფერს, რაც ნაბრძანები გქონდათ, თქვით: უსარგებლო მონები ვართ, ვინაიდან გავაკეთეთ ის , რაც უნდა გაგვეკეთებინა.'' არასწორად დავპოსტე. უფრო სწორად სხვა თემაში -------------------- [b]ადამიანს არაფრის მიღება არ შეუძლია თუ ციდან არა აქვს მიცემული.[/b]
[u]იოანე ნათლისმცემელი[/u] |
|
|
|
| აბე |
Apr 19 2010, 09:48 PM
პოსტი
#117
|
|
აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
ციტატა(აბე @ Apr 16 2010, 10:24 PM)  ხალხო მაქვს რამოდენიმე შეკითხვა... ხო იცით, ერთი უწიგნური მართლმადიდებელი ვარ და შეკითხვებს რომ წაიკითხავთ არ გეგონოთ, რომ მე აღდგომას ვგმობ ან რამე... უბრალოდ ჩემს უცოდინრობაზე მეტყველებს ეს... 1) ვიცი, რომ მაცხოვრის აღდგომით ჩვენც მოგვენიჭა აღდგომის შესაძლებლობა მეორედ მოსვლისას. რატომ იყო მანამდე ეს შეუძლებელი? 2) ასევე, მესმის, რომ მაცხოვრის განკაცება, შემდგომში მისი დევნა, ტანჯვა და ჯვარცმით სიკვვდილი მეტყველებს მის უკიდურეს თავის დამდაბლებაზე, გვასწავლის სიმდაბლეს. ანუ, ეს ყველაფერი საჭირო იყო მხოლოდ მაგალითის საჩვენებლად? მესმის, რომ როდესაც ადამიანი გიჩვენებს სიმდაბლეს სხვაა და როდესაც თვით შენი შემოქმედი უფალი, ეს უკვე სიმდაბლის მწვერვალია. ანუ ამ სიმდაბლის მწვერვალის საჩვენებლად მოხდა ეს ყველაფერი თუ რაღაცა მისტიკურიც მოხდა? ამ შეკითხვას იმიტომ ვსვამ, რომ (იხ. მესამე შეკითხვა) 3) როგორც ვიცი, მაცხოვრის აღდგომით სასუფევლის კარი გაიღო ადამიანებისთვისო. მანამდე უბრალოდ შეუძლებელი იყო ადამიანს დაემდაბლებინა თავი ისე, როგორც ეს მაცხოვრის მაგალითის მიბაძვით გახდა შესაძლებელი, თუ რაღაცა მისტიკური მოხდა და ისე გაიხსნა სამოთხე? ანუ მანამდე უბრალოდ ადამიანს არ შესწევდა ძალა ცხონებისა, თუ "კარი იყო ჩაკეტილი"? როგორც ვიცი უამრავი წმინდანია, რომლებიც აბრაამის წიაღში იყო აღდგომამდე... 4) ერთ-ერთი სასულიერო პირის ქადაგებაში მოვისმინე (სახელის დასახელებისგან თავს შევიკავებ), რომ მაცხოვრის აღდგომის შემდეგ ადამიანი გახდა უკვდავი. არამგონია მას ასეთი ელემენტარული შეშლოდა, ალბათ სხვა რამ იგულისხმა გადატანითი მნიშვნელობით და იქნებ ამიხსნათ თუ იცით? ეს ოთხი შეკითხვა მაქვს ჯერ-ჯერობით აბა თეოლოგებო, გელით -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| აკაკი |
Apr 19 2010, 10:33 PM
პოსტი
#118
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,626 რეგისტრ.: 21-May 09 წევრი № 7,018 |
1) მაცხოვრის ჯვარცმა/აღდგომამდე ადამიანის ბუნება დაცემულია, და არაფერი შეუძლია, მაცხოვარმა განაახლა ადამიანის ბუნება, და მოგვცა შესაძლებლობა, რომ აღვდგეთ
2) ეს ყველაფერი (მაცხოვრის ტანჯვა წამება) რათქმაუნდა მარტო სიმდაბლის სასწავლებლად არ მომხდარა... შენ იცი, რომ ადამიანი დაეცა და ღვთის ხატება შეურაცხყო, ადამიანს უნდოდა კვლავ ღმერთთან დაბრუნება მაგრამ, ასე მარტივად ვერ მოხდებოდა.. უნდა გეღებულიყო რაღაც დიდი მსხვერპლი, ასეთი მსხვერპლი დედამიწაზე არ მოიპოვებოდა, არც კარგი ცხვარი ან ხარი და მსგავსი... ამისათვის მოვიდა მაცხოვარი, ძე ღმერთისა, როგორც ღმერთი და როგორც ადამიანი სწორედ მისმა ღვთისმიერ ადამიანურმა ბუნებამ განაახლა ადამიანი ანუ, დაეცა ადამიანი, და შეურაცხჰყო ღმერთი და მისი ხატება? მაშასადამე ადამიანსავე უნდა გამოესყიდა ყოველივე (და ჩვენ ვიცით მოვიდა ძე ღმერთი, /ღვთისა და ადამიანის/ ბუნებით ყოველივე გააკეთა 3) ადამიანმა სასუფევლის კარი თავის თავს თვითნ ჩაუკეტა, დაეცა და არ შეეძლო იქ შესვლა... მაცხოვარმა კი როგორც ზევით გითხარი განაახლა ბუნება... და ახალ იცის როგორ მოიქცეს, რომ იქ შევიდეს... შენ იცი ბევრი წმინდანი, რომელიც მაცხოვრის მოსვლამდე მოღვაწეობდნენ და გარდაიცალნენ, მაგრამ აბრაამის წიაღი, არა ცათა-სასუფეველში არამედ ჯოჯოხეთში იყო(თუ რატომ, ეს ზევით დავწერე), ამისთვის ცალკე ადგილი იყო გამოყოფილი, მაგრამ იქ არ იტანჯებოდნენ (არ ვიცი ზუსტად, შეიძლება მსუბუქა იტანჯებოდნენ, ამაზე დაზუსტებით არ ვიცი პასუხი) და იყვნენ უკუნითი სიბნელეშ... იქ არაფერი იყო სასიხარულო 4) ნამდვილად, მაცხოვრის აღდგომით ადამიანი უკვდავი გახდა, რადგანაც მანამდე ყველა ჯოჯოხეთში მიდიოდა, ღვთისათვის კი ჯოჯოხეთში მყოფნი მკვდარნი არიან. ასეა? |
|
|
|
| აბე |
Apr 20 2010, 04:28 PM
პოსტი
#119
|
|
აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
ციტატა(აკაკი @ Apr 19 2010, 11:33 PM) ასეა? არადა, როგორ აუცილებელია ამის ცოდნა... იმედია ვინმეს დაზუსტებით ეცოდინება... თუ არ დაგვიწერენ აქ, მოძღვარს დავუსვათ ეს შეკითხვები -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| afxazi |
Apr 20 2010, 05:31 PM
პოსტი
#120
|
 დავითი ჯგუფი: სენატის თავმჯდომარე პოსტები: 8,814 რეგისტრ.: 7-March 07 წევრი № 1,291 |
აბე
შევეცდები ჩემი მოკრძალებული შეხედულება (რაც, ცხადია საკუთარი არ არის) შემოგთავაზო. დავიწყებ მეოთხე შეკითხვით: ციტატა 4) ერთ-ერთი სასულიერო პირის ქადაგებაში მოვისმინე (სახელის დასახელებისგან თავს შევიკავებ), რომ მაცხოვრის აღდგომის შემდეგ ადამიანი გახდა უკვდავი. არამგონია მას ასეთი ელემენტარული შეშლოდა, ალბათ სხვა რამ იგულისხმა გადატანითი მნიშვნელობით და იქნებ ამიხსნათ თუ იცით? მეც მგონია, რომ აქ მოძღვარმა სხვა რამ იგულისხმა, ვიდრე ის, რომ ადამიანმა აღდგომის შემდეგ შეიძინა უკვდავობა. ეს რომ დავუშვათ მაშიც ისიც უნდა ვივარაუდოთ, რომ მანამდე ყველა ადამიანი უბრალოდ გაქრა. ადამიანი ღმერთმა შექმნა უკვდავი სულით, რაც იმას ცხადყოფს, რომ მადლისმიერად ეს ქმნილება უკვდავობას მისი შექმნიდან ინარჩუნებს. ცოდვამ, რაც ბუნების გარეგანი მოვლენაა, გამოიწვია დასუსტება ადამიანისა და გამოიწვია მისი სხეულის მოკვდავობა, მაგრამ სული სხეულის სიკვდილის შემდეგ აგრძელებს ცხოვრებას და მასზე ვერ ვიტყვით რომ მოკვდავია. მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ სულთან ერთად სხეულიც უკვდავებით იქნება მოცული. ანუ დასკვნის სახით რომ ვთქვათ ადამიანი მადლისმიერად უკვდავი შეიქმნა, თუმცა, როგორც ავღნიშნე, ცოდვამ სხეულის მოკვდავობა გამოიწვია, რაც აღმოფხვრილ იქნება მეორედ მოსვლის შემდეგ. სულიერი გაგებით კი ყველა ადამიანი, ვინც ჯოჯოხეთში მიდის მკვდარია და ალბათ ეს იგულისხმა მოძღვარმა. აღდგომამდე ყველა სული მსგავს მდგოამრეობას განიცდიდა. აღდგომის შემდეგ კი ადამიანს მიეცა საშუალება სამოთხეში დამკვიდრებისა. ციტატა ვიცი, რომ მაცხოვრის აღდგომით ჩვენც მოგვენიჭა აღდგომის შესაძლებლობა მეორედ მოსვლისას. რატომ იყო მანამდე ეს შეუძლებელი? იმიტომ, რომ ჯერ კიდევ არ იყო დამარცხებული სიკვდილი, რაც აღსრულდა ჯვარცმის ჟამს, ხოლო აღდგომით საბოლოოდ მოიშთო იგი. პავლე მოციქულის სწავლებით სწორედ მაცხოვარია პირმშო მკვდრეთით აღმდგარი ადამიანებისა. ციტატა 2) ასევე, მესმის, რომ მაცხოვრის განკაცება, შემდგომში მისი დევნა, ტანჯვა და ჯვარცმით სიკვვდილი მეტყველებს მის უკიდურეს თავის დამდაბლებაზე, გვასწავლის სიმდაბლეს. ანუ, ეს ყველაფერი საჭირო იყო მხოლოდ მაგალითის საჩვენებლად? მესმის, რომ როდესაც ადამიანი გიჩვენებს სიმდაბლეს სხვაა და როდესაც თვით შენი შემოქმედი უფალი, ეს უკვე სიმდაბლის მწვერვალია. ანუ ამ სიმდაბლის მწვერვალის საჩვენებლად მოხდა ეს ყველაფერი თუ რაღაცა მისტიკურიც მოხდა? ამ შეკითხვას იმიტომ ვსვამ, რომ (იხ. მესამე შეკითხვა) 3) როგორც ვიცი, მაცხოვრის აღდგომით სასუფევლის კარი გაიღო ადამიანებისთვისო. მანამდე უბრალოდ შეუძლებელი იყო ადამიანს დაემდაბლებინა თავი ისე, როგორც ეს მაცხოვრის მაგალითის მიბაძვით გახდა შესაძლებელი, თუ რაღაცა მისტიკური მოხდა და ისე გაიხსნა სამოთხე? ანუ მანამდე უბრალოდ ადამიანს არ შესწევდა ძალა ცხონებისა, თუ "კარი იყო ჩაკეტილი"? როგორც ვიცი უამრავი წმინდანია, რომლებიც აბრაამის წიაღში იყო აღდგომამდე... ასე მარტივად ნუ შევხედავთ განკაცების საიდუმლოს. ეს არ იყო მხოლოდ სიმდაბლის ჩვენებით გამოწვეული ქმედება, რასაც ზნეობრივად უნდა გამოესწორებინა კაცობრიობა. ამ კითხვაზე რომ პასუხი გავცეთ უნდა გვესმოდეს რა მოხდა ადამიანის დაცემის დროს და რა იყო საჭირო ამ შეცდომის გამოსასწორებლად. როდესაც ადამიანი ცოდვით დაეცა, ბუნების გარეგანმა მოვლენამ (ანუ ცოდვამ) მისი გაუკუღმართება გამოიწვია. ეს იყო იმ კავშირის დარღვევა, რომლის აღდგენასაც ადამიანი უკვე მხოლოდ საკუთარი შესაძლებლობებით ვეღარ არადგენდა. აქ აუცილებელი იყო რამდენიმე პირობა (პირობა ყფითი გაგებით, თრემ ღმერთი ყოველივეზე აღმატებულია), რომ ის ვინც გამოიხსნიდა ადამიანურ ბუნებას უნდა ყოფილიყო უცოდველი, რადგან რეალრად (ამას მთელი ძველი აღთქმაც ადასტურებდა) ცოდვილი ადამიანი ცოდვილს ვერანაირად ვერ გამოიხსნიდა, უცოდველი კი ძველ აღთქმაში არავინ არ ყოფილა. შესაბამისად ძე ღმერთის ჰიპოსტასმა მიიღო აბსოლუტურად უცოდველი ადამიანური ბუნება. ამასთან იმასაც აუცილებლად უნდა მივაქციოთ ყურადღება, რომ მაცხოვრის ადამიანურ ბუნებაში არ იყო მისხალი შესაძლებლობა ცოდვით დაცემისა. ცოდვით დაცემის შესაძლებლობა აბსოლუტურად ყველა ქმნილებაშია, მათ შორის იმ ანგელოზებშიც, რომლებიც არ დაცემულან. ამიტომაც იყო რომ ანგელოზსაც კი არ შესწევდა ძალა გამოეხსნა ადამიანი (თუმცა ანგელოზები გამყარებულნი არიან დაუცემელობაში. პოტენციურად კი, ცხადია, როგორც ქმნილებაში მათში არის დაცემის შესაძლებლობა). ამიტომაც ქრისტე იყო აბსოლუტურად უცოდველი და ამასთან მასში არ იყო მისხალი შესაძლებლობაც კი ცოდვით დაცემისა. ჯვარცმის ეპიზოდი არის ადამიანური ტრაგედიის პიკი, თუმცა ამავე დრს დასასრული ამ ტრაგედიისა. მაცხოვრის სიტყვები: "ღმერთო, ღმერთო რატომ მიმატოვე" იყო განწირული ამოძახილი მთელი ადამიანური ბუნებისა. ეს იყო ჟამი, როდესაც ადამიანმა (ზოგადად) ყველაზე მიტოვებულად იგრძნო თავი. სანამ მსჯელობას განვაგრძობდე უნდა ავღნიშნო, რომ მაცხოვარმა მიიღო ადამიანური ბუნება და არა ადამიანური პიროვნება. ეს მნიშვნელოვანი მომენტია და აუცილებელია მის შესახებ გარკვეულობა გვქონდეს. მაცხოვარს რომ ადამიანური პიროვნება მიეღო გამოხსნილი იქნებოდა მხოლოდ ერთი პიროვნება, ერთი კონკრეტული ადამიანი და არა ზოგადად კაცობრიობა (ეს სწავლება ნესტორიანულია). ამიტომ განკაცებული იესო ქრისტე იყო ერთი პიროვნება ორი ბუნებით - საღვთო და ადამიანური ბუნებით. ამასთან ისიც უნდა გვესმოდეს თუ რა განსხვავებაა ბუნებასა და პირს ანუ ჰიპოსტასს შორის. ჩვენ ვიცით, რომ არსებობს ერთი ადამიანური ბუნება, ერთი ანგელოზური ბუნება... ყველა ადამიანს საერთო აქვს ადამიანური ბუნება, ისევე როგორც ყველა ანგელოზს აერთიანებს ერთი ანგელოზური ბუნება. ბუნებრივი თვისებებით ადამიანები არ სხვაობენ ერთმანეთისაგან - ყველას აქვს თვისება წყურვილისა, თვისება შიმშილისა, თვისება თუნდაც შიშისა, თუნდაც ძილისა და ასე შემდეგ. მსგავსად ანგელოზებიც ბუნებითი თვისებებით არ სხვაობენ ერთმანეთისაგან. მაგრამ პიროვნული თვისებებით არ არსებობს ორი აბსოლუტურად იგივეობრივი ადამიანი, ისევე როგორც ანგელოზი. ვერ მოვძებნით ორ ისეთ ადამიანს, რომელთაც ერთნაირად შიოდეთ, ერთნაირად წყუროდეთ და ასე შემდეგ. ანუ ბუნება ესაა ზოგადობა, რაც ცალკე აღებულად არ დევს სადმე, რომ მისი ნახვა და მასთან შეხება შეიძლებოდეს და რაც ცხადი ხდება იროვნებაში. ბუნებითი თვისებების ამამოქმედებელი არის პირვნება. ანუ წყურვილი არის ბუნებითი თვისება, მაგრამ მწყურვალი არის პიროვნება. ნება არის ბუნების თვისება, მაგრამ მნებებლი არის პიროვნება (თავის დროზე მონოთელიტობის ერესის აღმომაცენებელი სწორედ ის იყო, რომ ნება პიროვნულ თვისებად აღიქმებოდა). შესაბამისად მაცხოვარმა მიიღო ადამიანური ბუნება და არა ადამიანური პიროვნება, ანუ ერთი კონკრეტული ადამიანი. და როდესაც ჯვარცმის ჟამს ადამიანურ ბუნებას აღმოხდა განწირული ხმა, რაც საშინელ მიტოვებულობას გამოხატავდა აი სწორედ მაშინ მაცხოვარმა ხელი მოკიდა ადამიანს და უთხრა თუ როგორ უყვარდა შემოქმედს იგი. სწორედ ის უნდა ეგრძნო ადამიანს რაც ჯვარცმის ჟამს განიცადა, მას უნდა გაეცნობიერებინა, რომ უფსკრულისაკენ მიდიოდა და დამოუკიდებლად ხსნა არ შეეძლო, მას უნდა ეგრძნო მიტოვებულობა. როგორც ირინეოს ლიონელი ამბობს მაცხოვარმა თავის თავში შემოკრიბა მთელი ადამიანური მოდგმა და ხსნა მიანიჭა მას. სხვათაშორის იგივე მამა, როდესაც ლუკა მახარებლის მიერ მოცემულ გენეოლოგიას განმარტავს (სადაც გენეოლოგია შებრუნებული სახითაა მოცემული) ამბობს, რომ ამით მახარებელმა ის გვიჩვენა, რომ მათ (წინაპრებმა) კი შვეს ქრისტე, არამედ ქრისტემ შვა ისინი ახალი ცხოვრებისათვის. ცოდვის ნასკვი, რომელიც შეიკრა ადამისა და ევას ცოდვით დაცემის შემდეგ, დაარღვია ამცხოვარმა და ასე უკუწრებრუნვით დაირღვა ეს ცოდვის ნასკვი. -------------------- სათნოება თვითკმარია ბედნიერებისთვის კლიმენტი ალექსანდრიელი |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 6th July 2025 - 08:51 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge