რომელი ცოდვები გამოისყიდა ქრისტემ, ჩვენ ხომ ისევ ცოდვილები ვართ და ვკვდებით პარამეტრები

[guest]

მნათე

გენეზისში რეინკარნაციაც განვიცადე? თუ გინდა განვიცხადო, რამხელა ტყუილია ეს ღმერთმანი... biggrin.gif

გენეზისი რა შუაშია, ან გრეხია სურათის დადება ან შენი ან სხვისი? არანაირად, უბრალოდ,ამ თემაში მპოსტავების სურათებთაგან მხოლოდ შენი იყო გალერეაში თორემ მე ძალიანაც მომწონს სურათებს რომ დებთ და გიხილავთ ხოლმე

KAIROS

მადლობთ,არა მიშავს

პ.ს. მითითებული სტატიები აინტერესოა და თემაც არ არის უაზრო. ჩემი აზრით,მისი განვითარება შესაძლებელია.

[agmsarebeli]

იქნებ ეხლა სხვა ტერმინის განხილვაზე გადავიდეთ . მე მგონი აქ ყველაფერი ამოწურულია.

[athos]

KAIROS

რათქმაუნდა ეგ ტერმინი არის მიღებული და გამოიყენება, მაგრამ როგორც ზემოთ ნახე ითხოვს განმარტებას და ჩაღრმავებას, რათა მისი არასწორი გაგება არ მოხდეს...

აბა სწორად გაგებული როგორია?

მოდი რა, როგორც ღვთისმეტყველმა შენი სიტყვებით ჩამოაყალიბე მენისა და ალფეევის გარეშე როგორია გამოსყიდვის დოგმატი სწორად გაგებული და როგორია არასწორად გაგებული.

მნათე
ამდენი ოსიპოვი მავნებელია ჯანმრთელობისთვის

მე მგონი აქ ყველაფერი ამოწურულია.

[agmsarebeli]

სხვა ტერმინიი. სადააა ამდენი დრო , რომ ერთ ტერმინზე წინ-დაუკან "ბუქსავში" დავხარჯოთ.

[athos]

სხვა ტერმინიი. სადააა ამდენი დრო , რომ ერთ ტერმინზე წინ-დაუკან "ბუქსავში" დავხარჯოთ.

არ არის ეს "ბუქსავი"

არსებითი მნიშვნელობა აქვს.

და იქნებ შენ მითხრა შენთვის რა გაირკვა?

[agmsarebeli]

ის გაირკვა , რომ ტერმინი "გამოსყიდვა" მიღებულია ეკლესიის პრაქტიკაში.
ჩვენ ახალს ვერაფერს დავამატებთ.

ეხლა მართლა მაინტერესებს აქ მყოფთაგან(ამ თემაში მპოსტავთაგან) ვინ ვერ გაიგო.

[მნათე]

ამდენი ოსიპოვი მავნებელია ჯანმრთელობისთვის

ოსიპოვი არა ბაღათურია...

მე ასე მესმის ხსნის დოგმატი: ძე ღვთისა ქალკედონურად უერთდება ადამიანურ ბუნებას, საკუთარ თავში ახორციელებს კაცობრიობის გამოხსნას, რაც გამოიხატება ადამისეული ცოდვის მიერ დაზიანებული პიროვნების აღდგენაში და მის ახალ კატეგორიად - ახალ ადამიანად გადაქცევაში (და არა რაიმეგვარ გირაოში), გვაძლევს შვილობის მადლს, რომლითაც სულიწმიდა ჩვენში მოქმედებს არა როგორც მხოლოდ არსთა შემამტკიცებელი და ბუნებითი თვისობრიობის გამაღვიძებელი (სინდისი) არამედ როგორც შვილობრიობის მომნიჭებელი ქრისტეში, ქრისტესავე აღდგენითი აქტის მეშვეობით, რომელიც ჩვენში განხორციელდა ნათლობით... ქრისტე ხდება ადამიანთა ახალი ერის, ახალი აჯანყების მეთაური და ის იმავდროულად არის ადამიანური სრულყოფილების იდეალიც....

ქრისტე აღადგენს, განაახლებს, გააჯანსაღებს.

[agmsarebeli]

ოსიპოვი არა ბაღათურია...

მე ასე მესმის ხსნის დოგმატი: ძე ღვთისა ქალკედონურად უერთდება ადამიანურ ბუნებას, საკუთარ თავში ახორციელებს კაცობრიობის გამოხსნას, რაც გამოიხატება ადამისეული ცოდვის მიერ დაზიანებული პიროვნების აღდგენაში და მის ახალ კატეგორიად - ახალ ადამიანად გადაქცევაში (და არა რაიმეგვარ გირაოში), გვაძლევს შვილობის მადლს, რომლითაც სულიწმიდა ჩვენში მოქმედებს არა როგორც მხოლოდ არსთა შემამტკიცებელი და ბუნებითი თვისობრიობის გამაღვიძებელი (სინდისი) არამედ როგორც შვილობრიობის მომნიჭებელი ქრისტეში, ქრისტესავე აღდგენითი აქტის მეშვეობით, რომელიც ჩვენში განხორციელდა ნათლობით... ქრისტე ხდება ადამიანთა ახალი ერის, ახალი აჯანყების მეთაური და ის იმავდროულად არის ადამიანური სრულყოფილების იდეალიც....

ქრისტე აღადგენს, განაახლებს, გააჯანსაღებს.

ყველაფერი კარგადაა დაწერილი მნათე მარა, სიტყვა აჯანყება ბრჭყალებში უნდა ჩაგესვა ......
ამის მერე მაინც არ მორჩაააააა

[athos]

მნათე

შვილო, რუსული ცოტა უკეთ გესმის?


აჰა, რას პასუხობს "შენს" იდეებზე მამა რაფაელი (თან ვიცი როგორ გიყვარს )

Первородный и личные грехи, оскверняющие и искажающие человеческую природу, – это активная, динамичная сила, выражающаяся, прежде всего, как противостояние и сопротивление Богу. Грех – это духовная скверна, тьма и хаос, деградация человеческой личности, это порча и болезнь, которая вошла, как бы въелась в человеческую природу. Грех – это метафизическая область, лежащая за пределами светового поля божественного Логоса.

У модернистов другое мнение. Вот слова профессора Осипова, взятые из его лекции: "Ради нас Христос стал по природе страстным человеком. Стал по природе страстным человеком с помощью греха, возникшего через меня, уничтожая мой же грех…Через страдания Он соделал совершенной воспринятую Им человеческую природу. Здесь имеется в виду, что страдания сделали Его совершенным не в духовно-нравственном смысле, в котором Он был совершенным, но в смысле конститутивном, то есть относящимся к состоянию человеческой природы".

Эта цитата наводит на следующие размышления. Если страдания делают совершенной греховную человеческую природу, хотя бы в смысле конститутивного состояния (абстрагируясь от духовно-нравственной стороны человеческой личности), то тогда разбойник, умерший с хулой на Христа, должен был бы через свои страдания на кресте усовершенствовать и очистить свою плоть (душу и тело). Вообще взгляд на совершенствование человеческой природы через страдание – не христианский, а кармический, характерный для буддизма и индуизма, где страдание – этическая категория. Согласно этим воззрениям, через страдания изменяется и очищается человеческая карма, и человек при новом воплощении получает более совершенную плоть.

Православие категорически отрицает как языческий метемпсихоз, так и культ страданий, доходящий до бессмысленных самоистязаний, самоубийств и самосожжений в изуверских сектах и расколах.
В мире все люди страдают, можно сказать, что все человечество это страждущее тело, но все ли будут через страдания – психические и телесные – исцелены и спасены? Здесь опять пахнет оригенизмом, который лезет в щели теологии, искусственно создаваемых модернистами.
Некоторые христианские мученики в физическом плане переживали более продолжительные страдания, чем Христос, в том числе муки распятия, которые длились несколько суток (например, мученик Хрисанф); были случаи, когда святые подвергались пыткам в течение десятилетий (например, священномученик Климент Анкирский), но значит ли это, что их плоть должна была стать более чистой и совершенной, чем плоть Христа?

Страдание и спасение – вовсе не равнозначащие понятия. Страдания – это только благоприятные условия для глубокого понимания жизни и покаяния, а также для испытания преданности к Богу. Однако, из уст страдающего могут вырваться не только покаянные молитвы и благодарение Богу, но ропот и проклятие. Страдания сами по себе не делают человека совершенным, иначе бы все умершие от мучительной болезни – гангрена, рак, проказа и т.д. а также преступники, подвергшие жестоким пыткам и казням – усовершенствовались, хотя бы в конститутивном состоянии их природы. Надо заметить, что культ страданий, как очищение от греха после смерти, отразился в католическом учении о чистилище, отвергаемом Православием как заблуждение. От чистилища – один шаг к учению о том, что адский огонь механически выжигает грехи умерших грешников; таким образом, ад является преддверием рая, и все в свое время получат спасение ("огненный апокатастасис").

Не Христос очистился от греха при помощи страданий, не Крест явился для Него орудием самосовершенствования, - а мы искуплены страданиями Христа, именно потому, что Он, будучи безгрешным, добровольно взял на Себя наше наказание перед лицом Божественной правды.

Далее возникает вопрос в связи утверждением модернистов о греховной плоти Спасителя: как боролся Христос с грехом, обитавшим, по мнению модернистов в Его Плоти – в ипостаси или вне ипостаси? Ведь Его человеческая Плоть была воипостазированна с самого начала, следовательно, не могла выходить из ипостаси? Где же происходила это борьба, как не в самой Ипостаси? Другое дело, что она не совершалась в природе Сына Божьего; человеческая и божественная природы в ипостасном соединении не слились, но ведь они и не разлучились? Если допустить, что борьба происходила в воипостазированной человеческой природе, которая совершенствовалась, то есть качественно менялась, то, значит, Христос в Вифлееме имел другую Плоть в конститутивном отношении, чем на Кресте, и Его земная жизнь была постоянным изменением Его Плоти от худшего к лучшему; значит, на Тайней Вечери Он дал Своим ученикам конститутивно несовершенную, пораженную грехом плоть, и поэтому причастие на литургии оказывается выше, чем причастие на Тайней Вечери, хотя Тайная Вечеря была как раз началом, основанием и установлением литургии. Учение об адекватности таинства причащения на Тайней Вечери и Евхаристии неоднократно повторяется в богослужебных текстах и у святых отцов ("Вечери Твоея Тайныя, днесь, Сыне Божий, причастника мя прими").
Известный философ, гностик и оккультист Иаков Бёмэ, получивший прозвище "сапожник – антихрист" учил о перманентной трагедии, борьбе добра и зла, которые протекают в недрах божества, и считал творение мира и события человеческой истории эхом и светотенями этой божественной трагедии. Но и Бёмэ не дошел до того, чтобы приписать грех человеческой природе Иисуса Христа.

[მნათე]

ყველაფერი კარგადაა დაწერილი მნათე მარა, სიტყვა აჯანყება ბრჭყალებში უნდა ჩაგესვა ......

შედარებებში არ ვიზღუდები ხოლმე, რამდენადაც ეს ჩემთვის აჯანყებაა აჯანყება იმ ბატონის წინააღმდეგ, რომელიც ჩემში ცოცხლობს...

[გუდმუნდი]

სოდომის ცოდვაც გამოისყიდა?

[მნათე]

სოდომის ცოდვაც გამოისყიდა?

ხსნა არის განახლების აქტი და არა სრულყოფა.

მაგრამ აქ იბადება არჩევანის პრობლემატიკის ჩემთვის ყველაზე გაუგებარი ასპექტები... ვეძიებ და იმედია ვიპოვი

[athos]

თუ ამხელა სტატიას ვერ დაძლევ, იქნებ ამ კითხვებზე უპასუხო?

Далее возникает вопрос в связи утверждением модернистов о греховной плоти Спасителя: как боролся Христос с грехом, обитавшим, по мнению модернистов в Его Плоти – в ипостаси или вне ипостаси? Ведь Его человеческая Плоть была воипостазированна с самого начала, следовательно, не могла выходить из ипостаси? Где же происходила это борьба, как не в самой Ипостаси? Другое дело, что она не совершалась в природе Сына Божьего; человеческая и божественная природы в ипостасном соединении не слились, но ведь они и не разлучились? Если допустить, что борьба происходила в воипостазированной человеческой природе, которая совершенствовалась, то есть качественно менялась, то, значит, Христос в Вифлееме имел другую Плоть в конститутивном отношении, чем на Кресте,

[agmsarebeli]

ქრისტემ ყველაფერი გამოისყიდა რაც ადამიანის ცოდვიან უძლურებასა შეხებოდა-მეორე ადამი რა.

[athos]

agmsarebeli

ის გაირკვა , რომ ტერმინი "გამოსყიდვა" მიღებულია ეკლესიის პრაქტიკაში.
ჩვენ ახალს ვერაფერს დავამატებთ.

ამას გარკვევა არ სჭირდებოდა, ისედაც ცხადი იყო

აქ თქვეს რომ ეს ტერმინი შეიძლება არასწორად იქნას გაგებული და ამას ვაზუსტებ. როგორია სწორად გაგებული და როგორი არასწორად

[მნათე]

ეკატერინე

რუსული უკეთ მესმის, მაგრამ მეზარება ამხელა ტექსტის გადაკითხვა, მითუმეტეს მამა რაფაელის პასაჟებით.

ამას გარდა ზევით ითხოვდი გამოსყიდვის დოგმატის ჩამოყალიბებას და იქნებ თავად ჩამოაყალიბო? ყურადღებით გისმენ...

პ.ს მოდერნიზმი არამგონია მამა რაფაელს საჭიროდ ესმოდეს.

[გუდმუნდი]

ქრისტემ ყველაფერი გამოისყიდა რაც ადამიანის ცოდვიან უძლურებასა შეხებოდა-მეორე ადამი რა.

[მნათე]

მეორე ადამი რა.

უფრო ახალი შეეფერება...

რამდენადაც მართალია ყოველი მონათლული ადამიანი დაუბრუნდა ადამის არჩევანის პერსპექტივის მქონე მდგომარეობას (ნუ სიკვდილთნ თანაცხოვრება დარჩა) მაგრამ ამჯერად ჩვენ აღარ ვართ ქმნილი კალის ჯარისკაცები, ღვთის შვილებად გადავიქეცით..

[agmsarebeli]

რახან მეორეა ცხადია ახალია.

[მნათე]

რახან მეორეა ცხადია ახალია.

ხო ცხადია, მაგრამ თითქოს განმეორადობას ჩამოჰგავს და..