წმინდანობა პარამეტრები

[marine]

"[წმინდანად ახალშერაცხილი სქემიღუმენია თამარ (მარჯანიშვილის)] სულიერი შვილი, მონაზონი სერაფიმა (ოსორგინა) წერდა: "ამ საოცრად პატარა ტანის ადამიანში უჩვეულო სიძლიერით იგრძნობდით სულიერებას. პირველად ბევრი ეკრძალვოდა მასთან მისვლას და დალაპარაკებას. მაგრამ ეს პირველი კრძალვა, უკეთ, მორიდება, შიშნეულობა, მაშინვე ქრებოდა, როგორც კი შემოგხედავდა. მზერაში დიდი სითბო, სიყვარული და ყურადღება ირეკლებოდა. შესანიშნავი, საოცრად დიდი შავი თვალები ჰქონდა. სიბერის მიუხედავად, სახეს მაინც შეენარჩუნებინა არაჩვეულებრივი სილამაზისა და ქართული წარმომავლობის კვალი. მას ძალიან უყვარდა კავკასია, უხაროდა ახლობლებისა და ნათესავების ნახვა. უყვარდა სამშობლო, მონაზვნები და ბავშვები".

[marine]

"იქ წმინდანი მთელის სულით აღიწეოდა ღმერთამდე და თავისი კავშირი უფალთან სასწაულებით დაამოწმა"

[marine]

"წმინდა ევსქიმონი ეპისკოპოსი ლამფსაკიისა, სიყრმიდანვე ღვთივსათნოდ ცხოვრობდა, გახდა მეგობარი უფლისა და უკვე სრულყოფილ ასაკში სული თვისი შექმნა ტაძრად სული წმინდისა".

[marine]

„ამის მერე მას მრავალი ვინმე სტუმრობდა და ხორციელი საკვები მიჰქონდა მასთან, ხოლო სანაცვლოდ ბენედიქტეს ბაგეთაგან სულისთვის ცხოველ პურს იღებდნენ“.

[marine]

"არაერთხელ უნახავთ, რომ როცა წმინდა ჰერტრუდა ეკლესიაში ლოცულობდა, თავს ცეცხლის ბურთი ედგა და გარშემო ყველაფერს ანათებდა"

[marine]

“[წმ. ისააკ ასური] ხანდახან ისე მხიარულობდა, ვერ დაიჯერებდი, თუ უდიდეს სათნოებებს ფლობდა“.

[marine]

"აღმსარებელთა რიცხვს ის წმინდანები მიეკუთვნებიან, რომლებმაც წამებას გაუძლეს და მოწამეებისგან განსხვავებით ცოცხლები გადარჩნენ".

[marine]

"ეს სახელი [წმინდა მამები] მათ ეწოდათ, ვინც, ეკლესიის აზრით, თავის სწავლებაში ღვთაებრივ ჭეშმარიტებას არ გადაუხვია. ვინც მთელი ცხოვრების მანძილზე ცდილობდა, მიჰყოლოდა და ღვთის სიტყვა ადამიანური ცდომილებისა და ერეტიკული აზრებისაგან დაეცვა. ვინც შეძლო, შეზღუდული ადამიანური სიტყვით გადმოეცა, ეკლესიური დოგმატების საცავებში მოეთავსებინა და ეს გამოუთქმელი ღვთაებრივი ჭეშმარიტება შეენახა".

[marine]

"ათანასეს გაყინული გული გაულღვა და სინანული გაუჩნდა. მარხვით და ლოცვით, მღვიძარებით, მუხლთადრეკით, დიდი სინანულით ცდილობდა სულიერ წყლულთა აღმოხოცას".

[marine]

"უშუალოდ ქრისტეს ბუნების მიერ შეთვისება ადამიანს წმინდანად და განღმრთობილად გადააქცევს. წმინდანები ღმერთის ბუნებას არსობრივად ამ ცხოვრებაში შეითვისებენ - პიროვნებები მთელ ღვთაებრივ ფსიქოფიზიკურ შინაარსს მოიცავენ. ადამიანი "ახალი ზეზეციური ადამიანით, იესო ქრისტეთი შეიმოსება": მისი თვალები მაცხოვრის თვალებად გარდაიქმნება, მისი ყური ღვთაებრივ ყურად, მისი თავი - უფლის თავად, იმისათვის, რომ ის სრულად წმინდა და ცისქვეშეთის ხატის მატარებელი გახდეს - "ღვთაებრივ ნიჭს ზეციური არსებისაგან" ღებულობს..."

/ღირსი იუსტინე (პოპოვიჩი)/

[marine]

"წმინდა იოანე კრონშტადტელი ამბობს, "უფალი წმინდანებსა და მათ სახელებში ივანებს".

[marine]

"თვით მისი [ღირსი პეტრე საკვირველმოქმედი] გარეგნობაც, შინაგანი, ღვთისმიერი სიხარულით და მადლით მოსილი, სიტყვა თუ მოძრაობაც აღძრავდა მიბაძვის სურვილს და სიმკაცრის მიუხედავად ყველას მიმართ კეთილგანწყობილი და გახსნილი გახლდათ".

[marine]

"მაგრამ შეუძლებელია სიწმინდის დაფარვა. იგი ქვესკნელიდანაც ცხადად გამოსჭვრეტს, მისი სხივი სქელ კედელსაც დაუბრკოლებრივ ატანს, მის სინათლეს ვერავითარი შავი ფარდა, ღრუბელი და სისქე ვერ იჭერს".

[marine]

"ჯერ კიდევ ხორცში მყოფი, თავისუფალი იყო ხორცისაგან"

[marine]

"ყველგან შეიძლება, წმინდანად იქცე. თქვენს სამუშაოზე, როგორიც უნდა იყოს ის, შეიძლება წმინდანად იქცე სიმშვიდის, მოთმინებისა და სიყვარულის წყალობით. ყოველი დღე სიახლით დაიწყეთ, ახალი აღფრთოვანებით, სიყვარულით, ლოცვითა და მდუმარებით".

/წმ. პორფირი კავსოკალივიტი/

[marine]

"მოღვაწეებთან შეხვედრისას განსაკუთრებული ცეცხლი მოედება გულს. ეს ცეცხლი კი არ წვავს, არამედ აღაფრთოვანებს კაცს და უცხადებს, რომ არსებობს საიდუმლო "გულის გულში", სადაც განისვენებს უფალი."

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"მამა ვიტალი (სიდორენკო) ღამით როდის იძინებდა, არავინ იცოდა. მრავალგზის მუხლს იყრიდა და თაყვანს სცემდა უფალს მიწაზე ჯვრის სახით გაწოლილი. ასეთ მეტანიას ყოველდღე ასრულებდა და სხვათა გამო ჯვარს ევნებოდა. ლოცულობდა მათთვის, იმ მომენტში რომ იტანჯებოდნენ და იხოცებოდნენ: ვიეტნამში, კამბოჯაში, ლაოსსა და ჩილეში...
როცა რაიმე კატასტროფის ან უბედური შემთხვევის შესახებ შეიტყობდა, იწერდა დაღუპულთა რიცხვს, ანთებდა სანთელს სრულიად უცხო ხალხისთვის და ყოველი მათგანისთვის მუხლს იყრიდა. დაღუპულთა შორის სხვადასხვა ეროვნებისა და აღმსარებლობის ხალხი იყო, მაგრამ მამა ვიტალის სიყვარული ყოვლისმომცველი იყო."

[marine]

"წმინდანებს უსაზღვროდ სძულთ ბოროტება, ცოდვა, მაგრამ ადამიანთა დიდი გულშემატკივრები არიან."

[marine]

"ყრმობისას ძილში [წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველმა] სპეტაკი სამოსლით მოსილი ორი უმშვენიერესი ქალწული იხილა. ისინი არც სამკაულებით იწონებდნენ თავს და არც მდიდრული ტანსაცმლით, უბრალოდ იყვნენ ჩაცმულნი, თხელი თავსაფარი კი სახესაც უფარავდათ. თვალები დაეხარათ, ყვრიმალები ქალწულებრივი მორცხვობით შესწითლებოდათ, მდუმარებით უდიდეს თავმდაბლობას გამოხატავდნენ.
უცქერდა მათ გრიგოლი და გულში სიხარული უტრიალებდა. ფიქრობდა, არამიწიერი არსებები არიანო. ქალწულები ღვიძლი შვილივით ეფერებოდნენ გრიგოლს. ვინა ხართ და საიდან მოხვედითო? - ჰკითხა ბიჭმა. პირველმა უპასუხა: მე სიწმინდე ვარო, მეორემ კი - კეთილგონიერებაო. იესო ქრისტეს საყდრის წინაშე ვდგავართ და სხვა ქალწულთა ხილვით ვნეტარებთო. ბოლოს კი უთხრეს: "იყავი, შვილო, ჩვენი თანამოაზრე, გონება შენი ჩვენსას შეუერთე, სახითაც ჩვენ მოგვემსგავსე და მაშინ ნათლით გაბრწყინებულს ზეცად აღგიტაცებთ და ყოვლადწმინდა სამების ახლოს დაგაყენებთო". უთხრეს ეს და ჩიტებივით ზეცად აიჭრნენ. გახარებული უცქერდა მათ გრიგოლი, სანამ თვალს არ მიეფარნენ.
სწორედ ეს ხილვა გახდა ერთ-ერთი მიზეზი მისი მიერ ქალწულების დამარხვისა."

[marine]

"ალექსი კომნენოსის მეფობისას ბიზანტიაში სერიოზული დავა-კამათი ატყდა, თუ ვინ უფრო დიდი იყო: წმინდა ბასილი, წმინდა გრიგოლი თუ წმინდა იოანე ოქროპირი. ეს შფოთი რომ დამცხრალიყო, სამივე წმინდა მამა გამოეცხადა იოანე ევქაიტელ ეპისკოპოსს და ამცნო: "სამივე თავის დროზე სულიწმინდით ვიღვწოდით და ვქადაგებდით. არ არის ჩვენ შორის არც პირველი, არც მეორე და არც მესამე. უთხარი მართლმადიდებელ ერს, რომ მათაც დაუტევონ დაყოფა. ჩვენ როგორც სიცოცხლეში, ისე გარდაცვალების შემდეგ ვცდილობთ, ყველანი თანამოაზრენი იყვნენ. შეგვაერთე ერთ დღეს და შეგვიდგინე საერთო დღესასწაული; ჩვენ კი ყველა ჩვენს მომხსენებელს მსწრაფლ შევეწევით ცხონების საქმეშიო".
წმინდა იოანემ ეს სასწაულებრივი ხილვა ხალხს გაუმჟღავნა, 30 იანვარს (ახალი სტილით - 12 თებერვალს) დააწესა სამივე დიდი მღვდელმთავრის ხსენება და ამით მშვიდობა ჩამოაგდო ქრისტიანთა შორის."