თვითმკვლელობა ანუ სუიციდი პარამეტრები

[marine]

"რატომ მოსდის ადამიანს თავში ასეთი ფიქრი, რომ მე გინდა თუ არა თავი უნდა მოვიკლაო! რატომ იღუპავს სამუდამოდ თავის სულს? იმიტომ, რომ, როგორც იტყვიან, ეშმაკს მიყიდა სული. ფრთხილად უნდა ვიყოთ, ჩემო კარგებო. ეს არ არის ადვილი საქმე, ამას ვერ მოერევა ეკლესიის გარეთ მყოფი ადამიანი"

/მიტროპოლიტი ილარიონი (ქიტიაშვილი)/

[marine]

"ძალიან გახშირდა თვითმკვლელობები, ანუ ეშმაკისათვის სულის მიყიდვა"

/მიტროპოლიტი ილარიონი (ქიტიაშვილი)/

[marine]

" - გერონდა, ზოგიერთი ადამიანი, შეხვდება თუ არა ცხოვრებაში რაიმე სირთულეს, მზად არის, თავი მოიკლას.

- ეს ეგოიზმია. თვითმკვლელთა უმეტესობა ყურს უგდებს ეშმაკს, რომელიც შთააგონებს მათ, რომ თვითმკვლელობით ბოლო მოეღება მათ შინაგან ტანჯვას. ასეთი ადამიანები ეგოიზმის გამო იკლავენ თავს. აი, მაგალითად: თუ ადამიანმა რაიმე მოიპარა და შემდეგ ეს ქურდობა გაცხადდა, ქურდი შეწუხებულია იმით, რომ სახელი გაუტყდა და ნაცვლად მონანიებისა და აღსარებისა, რომ სული მარადიული ტანჯვისგან იხსნას, თავს იკლავს. სხვა თავს იმიტომ იკლავს, რომ პარალიზებული შვილი ჰყავს. "რატომ უნდა მყავდეს მე პარალიზებული ბავშვი?" - ამბობს ასეთი ადამიანი და სასოწარკვეთაში ვარდება; მაგრამ, თუ ბავშვის ავადმყოფობა მისი ბრალია და იგი ამას გრძნობს, უნდა მოინანიოს. როგორ შეიძლება თავის მოკვლა და ბავშვის უპატრონოდ დატოვება? განა ამის შემდეგ მისი დანაშაული ბავშვის წინაშე არ დამძიმდება?

- ხშირად გვესმის, რომ ადამიანმა თავი მოიკლა, რადგან სულიერად ავადმყოფი იყო.

- სულიერად ავადმყოფებს, რომლებიც სიცოცხლეს თვითმკვლელობით ამთავრებენ, დანაშაულის შემამსუბუქებელი გარემოება აქვთ, რადგან მათი გონება წესრიგში არ არის. ასეთ ადამიანს შეიძლება ღრუბლების გროვამაც კი აუფორიაქოს სული. მაგრამ იმ თვითმკვლელებზე, რომლებიც არ არიან სულიერად დაავადებულნი, ეკლესია არ ლოცულობს, ისევე როგორც არ ლოცულობს გარდაცვლილი ერეტიკოსებისთვის. მათ მღვდელი კვეთისას არ იხსენიებს და არ იღებს მათ სახელზე ნაწილებს, რადგან ეს ადამიანები თვითმკვლელობით უარს ამბობენ სიცოხლეზე, სძულთ იგი. სიცოცხლე კი ღვთის საჩუქარია. ასეთი ადამიანები თითქოს სახეში ახლიან უფალს ამ საჩუქარს".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"დროის უქმობასა და უდებებაში ფლანგვა, მემთვრალეობა და ღრეობა ადამიანთა მოდგმის საერთო სირცხვილია, შეიძლება ითქვას, რომ იგი ნებაყოფლობითი სიგიჟეა, გახანგრძლივებული თვითმკვლელობაა"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"ათონის მთის ერთი ბერი გვიამბობს: "სამხედრო სამსახურის დამთავრებამდე, შვებულებით, მამა პაისთან [ათონელი] მივედი. ჩემს პირად საკითხებზე ვესაუბრებოდი და შემდეგ ჩემი მეგობრის შესახებ ვუამბე. მას დაქორწინება უნდოდა ერთ გოგონაზე, მაგრამ გოგონას მშობლები წინააღმდეგი იყვნენ. ჩემი მეგობარი ისე განიცდიდა ამ ამბავს, რომ თავის მოკვლა სურდა. ათონიდან შინ დავბრუნდი. რამდენიმე დღეში მეგობარს შევხვდი და მითხრა: "ვცდილობ ჩემი თავი გავანადგურო, მაგრამ არ შემიძლია, რაღაც მიშლის ხელს".

სამხედრო სამსახურის შემდეგ გადავწყვიტე ათონზე დამკვიდრება და ბერად აღკვეცა. იმ დროს კიდევ შევხვდი მამა პაისს, ჩემს მეგობარზე მკითხა. მე კი მხოლოდ მაშინ მივხვდი, რომ მამა პაისი მთელი ამ დროის განმავლობაში მისთვის ლოცულობდა. სწორედ მისი ლოცვები უშლიდა ხელს თავის მოკვლაში"

[marine]

"პანაგუდაში" ერთი აღელვებული ახალგაზრდა მოვიდა, ხელში თოკი ეჭირა: "ან დამეხმარები მამაო და ან თავს ჩამოვიხრჩობ, შენს წინაშე". მამა პაისმა [ათონელი] არქონდარიკისკენ წაიყვანა და დიდხანს ესაუბრა. ახალგაზრდა გახარებული და სიმშვიდით სავსე სახით გაშორდა მას. მამა პაისი თავად იყო მშვიდი და დამამშვიდებელი, ბევრჯერ შეარიგა ბავშვები მშობლებთან, ცოლ-ქმარი, დირექტორები - თანამშრომლებთან, და ყოველი სული, ვინც მას უახლოვდებოდა ღმერთთან სიახლოვეს გრძნობდა, მაგრამ უპირველესად მამა პაისი საკუთარ თავს ამშვიდებდა".

[marine]

"არასდროს იფიქროთ თვითმკვლელობაზე, არ მისცეთ სულს ამ დამღუპველი სისუსტის დაშვების უფლება. ჩვენ სიცოცხლე იმიტომ მოგვეცა, რომ წარმავალი სიცოცხლიდან მარადიულ სიცოცხლეში გადავინაცვლოთ! გახსოვდეთ, სინანულს უდიდესი ძალა აქვს და მას სასწაულის მოხდენა ძალუძს.

ამიტომაც, არ შეეგუოთ დაცემას და ღვთის იმედი მუდამ გქონდეთ"

/კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II/

[marine]

"როცა ცხოვრობ პრინციპით "მიიღე ცხოვრეისგან ყველაფერი" - ყველაფერი შენთვისაა შექმნილი, ისარგებლე, გაიხარე, არაფერზე დაფიქრდე. განაგდე ეჭვები, შენ სამყაროს ცენტრი ხარ, ყველაფერი შენთვისაა, არ ჩაიციკლო პრობლემებზე, ებრძოლე სირცხვილის გრძნობას და კომპლექსებს - ასეთი განწყობით ადამიანი მალევე იქანცება და "ცვდება".

ის თითქოს ერთვება დაჩქარებული ცხოვრების რიტმში - ყველაფერი გასინჯოს, ყველაფერი მოასწროს, და შედეგად,ისე, რომ ვერ გაიგებს ცხოვრების ნამდვილ სიხარულს, ცხოვრების ნაგავსაყრელზე ხვდება, სულიერად და ხორციელად დანგრეული, ან ცხოვრებას თვითმკვლელობით ამთავრებს, ჰგონია რა, რომ ამით დაასრულებს ყველა უბედურებას. ვერც კი ხვდება, რომ ამით მარადიულ მწუხარებაში უშვებს საკუთარ სულს. რაც ყველაზე საშინელია - ასეთ ადამიანებს ხომ უკვე ვერავინ უშველის - ეკლესია არ ლოცულობს თვითმკვლელებზე. მათ არ უგებენ წესს და ცალკე მარხავენ კიდეც, რამეთუ მათ ხელყვეს შემოქმედის მთავარი ჯილდო - საკუთარი ცხოვრება, თავად ღმერთიც შეიძულეს და მისი მოწყაელბაც, რა საშინელებაა ჯოჯოხეთი. უსინათლობა, უნუგეშობა, უსიყვარულობა... ღმერთმა ყველა დაიფაროს ამისგან!"

[marine]

"თვითმკვლელთა საფლავებიდან მათი და მათი გამცრუებელი ქვეყნის შემოქმედი ღმერთისადმი წყევლის შავი ალი ვარდება. ეს - ეშმაკისადმი ლოცვაა. თვითმკვლელების საფლავებზე მარადიული ღამეა. ამ საშინელი სამარხებიდან სიცივე ამოდის სწორედ ისე, ყინულოვანი ხელი რომ კუმშავს იმის გულს, ვინც უეცრად ღრმა და უძირო უფსკრულის კიდეზე აღმოჩდნება"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"სიკვდილის ყველაზე ტრაგიკული სახეობაა - თვითმკვლელობა. თვითმკვლელი საკუთარ თავს ცოცხალთა სიიდან შლის, მაგრამ მკვდრებსაც არ სურთ მისი მიღება. ძველად თვითმკვლელებს სასაფლაოზეც არ მარხავდნენ, მათ საფლავებს არ ასხივოსნებდა ჯვარი, საფლავის ქვაზე სანთელს არ ანთებდნენ. მათ სადღაც, გზის განაპირას, ადამიანის საცხოვრებლისაგან მოშორებით მარხავდნენ და როგორც კეთროვნებს, ისე გაურბოდნენ"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"რაღაც ბნელი, საშინელი ელოდება ქვეყნიერებას... ადამიანი თითქოსდა დაუცველი რჩება, იმდენად დაიპყრო იგი ბოროტმა ძალამ, და ის ვერ აცნობიერებს რას აკეთებს... თვითმკვლელობაც კი შთაეგონება... რატომ ხდება ეს? იმიტომ, რომ ხელში იარაღს არ იღებენ - არ ატარებენ თან ქრისტეს სახელს და ჯვრის ნიშანს"

/ღირსი ბარსანოფი/

[marine]

"იმაზე, თითქოს თავის მოკვლა საუკეთესო გამოსავალი იყოს, ხომ ლაპარაკიც აღარ ღირს - ამის უაზრობა თავისთავადაც ცხადია. მომავალი ცხოვრება, რა თქმა უნდა, გწამს. მაშ, თავად განსაჯე! შენ თვითონ, შენი ნებით, სრულ ჭკუაზე მყოფი, სიცოცხლეს მოისწრაფებ და სასიკვდილო ცოდვას ჩაიდენ: ამ ცოდვითვე, შეუნანებლად გადახვალ საუკუნო ცხოვრებაში - როდისღა მოასწრებ სინანულს? ასე რომ, პირდაპირ ჯოჯოხეთში აღმოჩნდები. ვითომ ეს იქნება შენი ცხოვრების გამოსწორება? თავს მოიკლავ, რათა ტანჯვას გაექცე, და ამისათვის გაცილებით მეტ სატანჯველში ჩავარადები - მარადიულსა და უცვალებელში. სანამ აქ იტანჯები, ჯერ კიდევ გაქვს იმედი, რომ იმსოფლად უკეთესი ხვედრი მოგელის, იქ კი აღარაფრის იმედი არ შეიძლება გქონდეს. ჯოჯოხეთში მოხვდები და იქვე დარჩები საუკუნოდ - აი, შენი ცხოვრების როგორ "გამოსწორებას" გთავაზობს ეშმაკი! ხოლო თუ ახლანდელ გასაჭირს უდრტვინველად მოითმენ, აქაც შეიძლება ყველაფერი გამოსწორდეს და იმსოფლადაც შეგიწყალოს უფალმა.

სხვა სათქმელი აღარაფერი მაქვს. მაშ, გამხნევდი და ითმინე! გახსოვდეს უფლის სიტყვები: "რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხონდეს".

/წმინდა მღვდელმთავარი ეგნატე ბრიანჩანინოვი/

[marine]

"მწერ, რომ მთელი ქონება დაკარგე, ქუჩაში დარჩენილი და არაფრისმქონე ღამით სასაფლაოზე წახვედი, რათა სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაგესურლებინა. მერყეობასა და ფიქრში რამოდენიმე საათი გავიდა. მტანჯველი ფიქრებისაგან განაწამები მშობლების საფლავზე დაწექი და ჩაიძინე. სიზმრად დედა გამოგეცხადა. იგი გაფრთხილებდა და გიამბობდა, რომ უფლის საბრძანებელსი მრავალია ისეთი, ვინც ღატაკი იყო, მაგრამ არც ერთი იმათგანი, ვინც შეგნებულად მოისწრაფა სიცოცხლე. ამ სიზმარმა თვთიმკვლელობაზე ხელი აგაღებინა. სწორედ შენმა საყვარელმა დედამ, უფლის განზრახვით გიხსნა მისგან"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მართლმადიდებელმა ეკლესიამ მკაცრი სასჯელი დაადგინა თვითმკვლელობის მცდელობისთვისაც კი. ამისათვის თორმეტწლიანი ეპიტიმიით ისჯებოდნენ. ვიცი, შენ იტყვი, რომ ეს მეტისმეტად მკაცრია, მაგრამ ეს სიმკაცრე გულმოწყალებისგანაა შობილი. მერწმუნე, ეკლესია თვითმკვლელთა მიმართ მკაცრი - ხალხის სიყვარულიდან გამომდინარეა. რამეთუ ეკლესია საკუთარ "საცავში" ინახავს რეალურ გამოცდილებას, რომ თვითმკვლელნი ვერ გახდებიან უკვდავი სიცოცხლისა და მარადიული წყალობის სამეფოს მემკვიდრენი. თავისი სიმკაცრით ეკლესიას სურს, იხსნას ადმიანები მარადიული დაღუპვისაგან.

წმიდა წერილში ნახსენებია ორი ადამიანი, რომელთაც საკუთარ თავს სიცოცხლე წაართვეს. პირველი - აქიტოფელი, მეფე დავითის გამცემი, და მეორე - იუდა, გამცემი უფლისა იესო ქრისტესი. არ დაუშვა ფიქრი იმის შესახებ, რომ სიკვდილის შემდგომ მათ შორის აღმოჩნდე"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მართლმადიდებელმა ეკლესიამ მკაცრი სასჯელი დაადგინა თვითმკვლელობის მცდელობისთვისაც კი. ამისათვის თორმეტწლიანი ეპიტიმიით ისჯებოდნენ. ვიცი, შენ იტყვი, რომ ეს მეტისმეტად მკაცრია, მაგრამ ეს სიმკაცრე გულმოწყალებისგანაა შობილი. მერწმუნე, ეკლესია თვითმკვლელთა მიმართ მკაცრი - ხალხის სიყვარულიდან გამომდინარეა. რამეთუ ეკლესია საკუთარ "საცავში" ინახავს რეალურ გამოცდილებას, რომ თვითმკვლელნი ვერ გახდებიან უკვდავი სიცოცხლისა და მარადიული წყალობის სამეფოს მემკვიდრენი. თავისი სიმკაცრით ეკლესიას სურს, იხსნას ადმიანები მარადიული დაღუპვისაგან.

წმიდა წერილში ნახსენებია ორი ადამიანი, რომელთაც საკუთარ თავს სიცოცხლე წაართვეს. პირველი - აქიტოფელი, მეფე დავითის გამცემი, და მეორე - იუდა, გამცემი უფლისა იესო ქრისტესი. არ დაუშვა ფიქრი იმის შესახებ, რომ სიკვდილის შემდგომ მათ შორის აღმოჩნდე"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"როცა არ უნდა მოვიდეს შენთან ფიქრი თვითმკვლელობის შესახებ, განაგდე, რამეთუ სატანის ჩურჩულია იგი"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"საკუთარი თავისთვის ბოროტის მიგებას აპირებ! თვითმკლელობა ხომ არ განგიზრახავს? რას გაიხარებს ეშმაკი!... ე.ი. არა ღვთის, არამედ ეშმაკის ნებას მიჰყვები. ყულფი კისერზე - და მშვიდობით სამუდამო ცხოვრებავ! მართლაც, ცხოვრების მოულოდნელი გარდატეხის ჟამს არაფერი ისე არ განგამტკიცებს, როგორც - რწმენა ცხოველმყოფელი ღმერთისა, რომელიც გვიბოძებს და მოგვიკითხავს, გამოსცდის ჩვენს სარწმუნოებასა და სიყვარულს.

უღვთონი ეცემიან და იღრჩობენ თავს იუდასთან ერთად, ხოლო მამაცი სულები მტკიცე რწმენით ადიან გოლგოთაზე, რათა შესვან მწარე სასმელი და აღდგნენ"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"ერთ დღეს ერთი ქალბატონი მოვიდა ჩემთან და მთხოვა, მისთვის ღვთისმშობლის ხატი დამეწერა. მე ვკითხე: "რისთვის?" მე ყოველთვის ვსვამ ამ კითხვას, რადგან ბევრისთვის ეს მხოლოდ მოდაა, ისინი ითხოვენ ხატს ბინის გასაფორმებლად. ქალბატონმა მიპასუხა: "მინდა მის წინაშე ვილოცო". ხატი დავწერე და ლაქით დავფარე.

იმ ღამეს, როცა ხატი დავასრულე, უცებ გამოვფხიზლდი და ვერც ვიძვროდი, თითქოს შეკრული ვიყავი. ის აზრიც კი გამიჩნდა, რომ პარალიზებული ვიყავი. პირჯვრის გარდასახვა ვცადე - შეუძლებელი იყო. გარეთ ცხელოდა, ირგვლივ კი საშინელი სიცივე იყო. დავიწყე იესოს ლოცვის კითხვა. ბოლოს, დილით, მზის ამოსვლისას, ვიგრძენი, რომ გადაადგილება შემეძლო. ეს ჩემს ცხოვრებაში პირველად დამემართა. მალე ხატისთვის მოვიდა მისი შემკვეთი ქალბატონი. ხატი მივეცი და ის წავიდა. სამი თვის შემდეგ მისსგან წერილი მივიღე. ის წერდა: "მინდოდა თავი მომეკლა და ხატი ეკლესიაში დამეტოვებინა ჩემს სახსოვრად. მაგრამ სახლში რომ მივიტანე, უცებ ისეთი სინანული ვიგრძენი, რომ თავი ვანებე თვითმკვლელობაზე ფიქრს. ხატმა იხსნა ჩემი სიცოცხლე"

/ძმა იოსები, მონრეალის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ივერიის მირონმდინარე ხატის მცველი/

[marine]

"მამა ალექსის [შუშანია] სანუგეშოდ ხშირად მიმართავდნენ შვილმკვდარი, მგლოვიარე მშობლები. სქემიღუმენია ფავსტოს (შუშანია) ცნობით, ერთხელ მამა ალექსის მოუყვანეს სასოწარკვეთილი ქალი, რომელსაც ტრაგიკულად დაეღუპა შვილიშვილი. ქალს სამჯერ ჰქონია თვითმკვლელობის მცდელობა, მაგრამ როგორღაც ასწრებდნენ მის გადარჩენას. ბოლოს, დახმარების მიზნით ღირს მამასთან მიიყვანეს. ქალი წინააღმდეგობას უწევდა, თანაც ისე ძლიერად, რომ მისი გაკავება რამდენიმე პირს უხდებოდა. მამა ალექსის დანახვისთანავე ქალმა მოითხოვა, გაეთავისუფლებინათ, რადგან, მან თავის მოკვლა გადაიფიქრა. ამასთან შეძახა, რომ მის წინაშე მდგარი ადამიანი "იესო ქრისტეს მსგავსია". მამა ალექსი ქალს თავის სენაკში გაესაუბრა, რის შემდეგაც იგი მისი სულიერი შვილი და ღრმად მორწმუნე ადამიანი გახდა. ღირსი მამის გარდაცვალების შემდეგ კი, სავანეში მონაზონ დებ შუშანიებს ხშირად სტურმობდა"

/მიტროპოლიტი შიო (მუჯირი)/

[marine]

"როცა ადამიანი ფსიქიურად ვერ არის კარგად და თავს იკლავს, უფალი იწყალებს, ხოლო თუ ადამიანი შეგნებულად იკლავს თავს, მიდის ჯოჯოხეთში. მათ სახელზე კეთილი საქმე უნდა აკეთონ ჭირისუფლებმა, ზოგჯერ ასეთებიც ამოდიან ჯოჯოხეთიდან"

/ღირსი გაბრიელი, აღმსარებელი და სალოსი/