 პოეზია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| T I K O |
 Mar 21 2008, 06:42 PM
პოსტი
#1001
|
 Advanced Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632  |
ციტატა(nuca_ge @ Mar 19 2008, 08:57 PM)  tiko282  გაიხარე შენ რომ პოეზია ასე გიყვარს!!!!!!დიდი მადლობა, ნუცა  შენც სულ გახარებული იყავი, ჩემო კარგო  * * * * * * * * * * * * * * * * * მზემ სისხლის ზეწარი ჭიუხებს მოხადა, ჭაბუკი ხევსური ბედაურს მირჩევს, მინდა სისხლისფერი გადვიცვა ჩოხა და გავყვე მარულაში ბიჭებს. მივქრივართ, ალპები ჭიატობს ათასფრად, არაფერს გპირდები, არაფერს დამპირდე, აგე, იმ მწვერვალზე მწადის გადაფრენა, პოეტი არ ვიყო, თუ არ გადავფრინდე. ია სულაბერიძე -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
   |
 
|
| ana-27 |
Mar 22 2008, 08:57 AM
პოსტი
#1002
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 2 რეგისტრ.: 22-March 08 წევრი № 4,285 |
"დედაო ღვთისავ! შენი ხვედრია
ეს საქართველო დიდჭირნახული, შეუნდევ ცოდვა, ნუ ააღებ ხელს, ლმობიერებით იბრუნე გული! მოეც კურთხევა ზეცით, მაღალო, და გადმოსახე ძლიერად ჯვარი, რომ აღადგინო ქართველი ერი, დღეს დაცემული და ცოცხალ-მკვდარი! მისსა მხნეობას, მისსსა ზნეობას განუმტკიცებდე აღმაფრენასა და შენს საქებრად, სადიდებელად ნუ დაავიწყებ იმ ტკბილ ენასა, რომლითაც თამარ ბრძანებებს სცემდა, ქეთევან მარად შენ გადიდებდა და ნინო ძისა შენისა მცნებას შენგან რჩეულ ერს უქადაგებდა!" აკაკი წერეთლის პოემა "თორნიკე ერისთავიდან" არის ეს ნაწყვეტი. |
|
|
|
| nuca_ge |
Mar 22 2008, 12:30 PM
პოსტი
#1003
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 852 რეგისტრ.: 10-October 07 წევრი № 2,937 |
მერანი
მირბის, მიმაფრენს უგზო-უკვლოდ ჩემი მერანი, უკან მომჩხავის თვალბედითი შავი ყორანი! გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი! გაკვეთე ქარი, გააპე წყალი, გარდაიარა კლდენი და ღრენი, გასწი, გაკურცხლე და შემიმოკლე მოუთმენელსა სავალნი დღენი! ნუ შეეფარვი, ჩემო მფრინავო, ნუცა სიცხესა, ნუცა ავდარსა, ნუ შემიბრალებ დაქანცულობით თავგანწირულსა შენსა მხედარსა! რაა, მოვშორდე ჩემსა მამულსა, მოვაკლდე სწორთა და მეგობართა; ნუღა ვიხილავ ჩემთა მშობელთა და ჩემსა სატრფოს ტკბილმოუბარსა, - სად დამიღამდეს, იქ გამითენდეს, იქ იყოს ჩემი მიწა სამშობლო; მხოლოდ ვარსკვლავთა, თანამავალთა, ვამცნო გულისა მე საიდუმლო! კვნესა გულისა, ტრფობისა ნაშთი, მივცე ზღვის ღელვას, და შენს მშვენიერს, აღტაცებულს, გიჟურსა ლტოლვას! გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, და ნიავს მიეც ფიქრი შენი, შავად მღელვარი! ნუ დავიმარხო ჩემსა მამულში, ჩემთა წინაპართ საფლავებს შორის; ნუ დამიტიროს სატრფომ გულისა, ნუღა დამეცეს ცრემლი მწუხარის, - შავი ყორანი გამითხრის საფლავს მდელოთა შორის ტიალის მინდვრის, - და ქარიშხალი ძვალთა შთენილთა ზარით, ღრიალით, მიწას მომაყრის! სატრფოს ცრემლის წილ მკვდარსა ოხერსა დამეცემიან ციურნი ცვარნი, ჩემთა ნათესავთ გლოვისა ნაცვლად მივალალებენ სვავნი მყივარნი! გასწი, გაფრინდი, ჩემო მერანო, გარდამატარე ბედის სამძღვარი, თუ აქამომდე არ ემონა მას, არც აწ ემონოს შენი მხედარი! დაე მოვკვდე მე უპატრონოდ მისგან ოხერი! ვერ შემაშინოს მისმა ბასრმა მოსისხლე მტერი! გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი! ცუდად ხომ მაინც არა ჩაივლის ეს განწირულის სულის კვეთება, და გზა უვალი, შენგან თელილი, მერანო ჩემო, მაინც დარჩება; რომ ჩემს შემდგომად მოძმესა ჩემსა სიძნელე გზისა გაუადვილდეს, და შეუპოვრად მას ჰუნე თვისი შავის ბედის წინ გამოუქროლდეს! მირბის, მიმაფრენს უგზო-უკვლოდ ჩემი მერანი, უკან მომჩხავის თვალბედითი შავი ყორანი! გასწი, მერანო, შენს ჭენებას არ აქვს სამძღვარი, და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი, შავად მღელვარი! მაისის 9-სა. 1842 ნიკოლოზ ბარათაშვილი -------------------- ყველაფერი კარგად იქნება !!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
| *ნინო* |
Mar 26 2008, 02:07 PM
პოსტი
#1004
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 836 რეგისტრ.: 16-November 07 წევრი № 3,193 |
 |
|
|
|
| T I K O |
Mar 27 2008, 09:27 PM
პოსტი
#1005
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
მშვიდობით, ქალავ, დე, არხვატს დარჩეს
ჩემი ლურჯაის დაკრული ტორი, მწამს: თავს გაიტანს და გაიმარჯვებს ფხა ვაჟკაცური, მიზანი სწორი! დაიქცნენ ძველი ადათის ბჭენი, ბინდი არ ბოჭავს გულს მარწუხივით, გამყვება ქალაქს სურვილი შენი და დედაჩემის ჩემზე წუხილი! შევხვდები ბარში ვაჟკაცებს ნარჩევს მოვალ და ნათელს მოვიტან შორით, მშვიდობით, ქალავ, დე , არხვატს დარჩეს ჩემი ლურჯაის დაკრული ტორი! გაბრიელ ჯაბუშანური -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
|
|
|
| Misha Songulashvili |
Mar 30 2008, 12:29 AM
პოსტი
#1006
|
 ეკუმენისტი ჯგუფი: Members პოსტები: 2,524 რეგისტრ.: 21-October 07 წევრი № 3,010 |
ეს ლექსი ამ საიტის მოდერატორებს, განსაკუთრებით ქეთუს და თამარ ცქნაფოს ეძღვნებათ
 მგელი ბატკანს შეხვდა ნავსად, შეკრთა, დაიბანდა... ცად კი ერთი, კასრის მსგავსად, მთვარის დისკო ჩანდა. მგელმა ბატკანს ჰკითხა: კასრის მსგავსი რაა გარეთ? ბატკანმა თქვა: ჩემის აზრით, ცაზე ბრწყინავს მთვარე... მგელმა ბატკანს (რა გგონიათ?) გაჰკრა კბილი ბასრი: როგორ ბედავ იქონიო საკუთარი აზრი!.. ეს ლექსი კი ეძღვნება ნეტარ Genesis ის აღმართულა _ უკვდავების მწვერვალი ქვეყნად, წინსვლის, დიდების გზას გვივენებს ზეწვდილ ხელით, მთებსა და ველებს მზედ დაჰყურებს, არათუ ძეგლად, უფრო მაღლდება და ნათდება სამშობლო ვრცელი. ყველგან და მუდამ ჩვენთან არის სხივმოფენილი, ის, ვინც სიცოცხლის უკვდავებას დაგვაძმობილა. ორი მნათობი თავს დაგვნათის _ მზე და ზურაბი _ ქვეყნად ასეთი უხვი შუქი ჯერ არ ყოფილა. -------------------- "ჩემზედ ამბობენ: 'ის სიავეს ქართლისას ამბობს,
ჩვენს ცუდს არ მალავს. ეგ ხომ ცხადი სიძულვილია!' ბრიყვნი ამბობენ, კარგი გული კი მაშინვე სცნობს _ ამ სიძულვილში რაოდენიც სიყვარულია!" |
|
|
|
| Genesis |
Mar 30 2008, 12:39 AM
პოსტი
#1007
|
|
მივაფსი კრემლს ჯგუფი: Members პოსტები: 1,902 რეგისტრ.: 11-November 07 მდებარ.: mtskheta წევრი № 3,150 |
სიზმარი ეძღვნება მიშას
მოდერი ვიყავ ...ვაიმე, მტკიოდა გული საღადრე, წამოგაქციეთ მიხეილ და ყელი გამოგიღადრეთ... ცხედარიც მიპატიოსნე აღაპ-ქელეხის წესებით... გავფხიზლდი და მარჩენალზე ტირილით ვწერე ლექსები. -------------------- ღმერთმა ყველაფერი იცის...
ადამიანმა კი უკეთ იცის, თუ რა იცის ღმერთმა... |
|
|
|
| Misha Songulashvili |
Mar 30 2008, 12:57 AM
პოსტი
#1008
|
|
ეკუმენისტი ჯგუფი: Members პოსტები: 2,524 რეგისტრ.: 21-October 07 წევრი № 3,010 |
შენ გეძღვნება Genesis
უსჯულოება მისი ჩვენ ვუწყით, გული აქვს ქვისა, თავი აქვს თუჯის, ამხანაგებო, სიმართლე ნუ გწყინთ, ამხანაგებო, ზურიკოს უჭირს! -------------------- "ჩემზედ ამბობენ: 'ის სიავეს ქართლისას ამბობს,
ჩვენს ცუდს არ მალავს. ეგ ხომ ცხადი სიძულვილია!' ბრიყვნი ამბობენ, კარგი გული კი მაშინვე სცნობს _ ამ სიძულვილში რაოდენიც სიყვარულია!" |
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Mar 30 2008, 07:54 PM
პოსტი
#1009
|
 მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
მიშა და გენეზის, ჭკუას მოუხმეთ! თუ თვითშემოქმედების წარმოდგენა გინდათ, თემა ''სალაღობოს'' მიმართეთ, თუ გართობის და არევის ხასიათზე ხართ, პმ-ით დაიკმაყოფილეთ წყურვილი!
ამასთან, ნებისმიერი უცენზურო სიტყვა, რაოდენ გარითმულ-შეხუმრებულიც უნდა იყოს იგი, ავტორს უმატებს გაფრთხილებას. -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| nuca_ge |
Apr 1 2008, 08:40 PM
პოსტი
#1010
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 852 რეგისტრ.: 10-October 07 წევრი № 2,937 |
მახარობელი
----------------- წუხელის ბიჭი დაბადებულა, გადაჭარბებად თუ არ ჩამითვლით, ისეთი ბიჭი დაბადებულა, დაურქმევიათ თურმე დავითი!.. წუხელის ბიჭი დაბადებულა, დაურქმევიათ იმისთვის – ცოტნე, შენ – ორგულობავ, აბა გაბედე და გული ჩვენი ისევე კორტნე... წუხელის შოთაც დაბადებულა, დაბადებულა თურმე დემეტრე, განგებავ, ჩვენი საქართველოსთვის რა სიხარული გამოიმეტე!.. წუხელ ცის კარი ცხრავე გააღო ყველა გმირმა და თავდადებულმა, დაბადებულა თურმე ვახტანგი, წუხელ თევდორე დაბადებულა. საქართველოს ცა, ისეც მაღალი, უფრორე მეტად ამაღლებულა... დაბადებულა მთვარე-გიორგი, თურმე ილია დაბადებულა! წუხელის მტერი – ერთპირად ჩვენი მოსპობის მდომი – დადარდებულა; დაბადებულა თურმე სულხანი, გრიგოლ ხანძთელი დაბადებულა... დაბადებულა ბიჭი პაატა, გათენებულა წუხელის თეთრად: დაბადებულა სამასი გმირი, ვით დაიხოცნენ, ისევე ერთად!... წუხელის გოგოც დაბადებულა, ცის ნამი, ცისფრად ნაკამკამარი, ისეთი გოგო დაბადებულა, დაურქმევიათ თურმე თამარი. დაბადებულა წუხელის ნინო და ქეთევანი დაბადებულა... ის ბნელი ღამე თურმე უეცრად ღვთიურის ნათლით განათლებულა. ყველა ზღაპარი – ნაოცნებარი ახდენილა და გამართლებულა: დაბადებულა თურმე ნესტანი და თინათინი დაბადებულა... და გიხაროდენ! ქართველთა შორის ღვიძლ ძმათა ხიდი კვლავ გადებულა და ერთიანი, ნანატრი დროის, ქართლი ხელახლა დაბადებულა! -------------------- ყველაფერი კარგად იქნება !!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
| - თეკლა - |
 Apr 1 2008, 09:19 PM
პოსტი
#1011
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 392 რეგისტრ.: 19-March 08 წევრი № 4,245 |
't.d'
როცა მოვკვდები როცა მოვკვდები, ნუ შეუკვეთ ნედლ მუხის კუბოს, ნუ იდარდებტ თუ ობლად დარცა ჩემი ჭიშკარი, თან ნუ გამატანტ ბევრ ოქრო-ვერცხლს, არვინ მეცხუბოს, მაკმარეთ ოთხი გასარანდი ფიჭვის ფიცარი. ქელეხს ლოთების თავშესაფრად ნუ გადამიქცევტ, დედის ცრემლსა და შვილის სევდას ეცით პატივი ნაღდი ძმაკაცი უხორცოდაც ჭიქას წამიკცევს, თქვენ კი თამამად გამოხარით თქვენი არჩივი, იწვის სანთელი, სუფრის ბილოს უკვე მღერიან, ვინ ვის ეხვევა, ვინ ვინ ლოშნის, გაიგებ ვეღარ, გამაძღარნი და გალეშილნი ფლავსა ელიან, გადაავიწყდათ,მიცვალებულს ტიროდნენ წეღან, როცა მოვკვდები,ნუ დაგცვივათ ცრემლი მხურვალე, არა,ძვირფასნო,განა თქვენი ცრემლის ღირსი ვარ, მე სასაფლაო მელოდება კუშტი მდუმარე და ამ ქვეყნიდან სიყვარულით სავსე მივდივარ. როც მოვკვდები,ნუ ნუ სეუკვვეთთ ნედლ მუხის კუბოს, ნუ იდარდებთ თუ ობლად დარჩა ჩემი ჭიშკარი. თან ნუ გამატანთ ბევრ ოქრო-ვერცხლს, არვინ მეჩხუბოს, მაკმარეთ ოთხი გასარანდი ფიჭვის ფიცარი ძალიან მომეწონა ეს ლექსი და გადავწყვიტე შემდეგი რამ დამეწერა: მე დამაფიქრა ამ სიტყვებმა და შემძრა ძლიერ "როცა მოვკვდები? გადაგავიწყდი?" არ მჯერა, არა "და ნუ იდარდებ" - მართალი ხარ არ ღირს ცრემლები, "მე ამ ქვეყნიდან სიყვარულით სავსე მივდივარ" შენ ხომ მიდიხარ ჩვენ კი ვრჩებით შენს სადიდებლად ხე დაირგება, ხე, რომელიც ათას წლის შემდეგ ჩვენს საფლავებ ქვეშ რომ გაქრება და გარდიქცევა მიწად, მიწად, რომელზეც კვლავ ახალი ხე დაირგება გაგვაძლიეროს უფალმა, და ჩვენი ჯვარი ღირსეულად გვეზიდოს ცხოვრების მანძილზე, რათა ბოლოში არ ვინანოთ ჩვენს მიერ განვლილი გზა იხარეთ თიკო -------------------- არ შეიძლება ითქვას - ჩვენ გვიყვარს ღმერთი, მაგრამ არ გვიყვარდეს ადამიანი...
უსიყვარულოდ შეუძლებელია ცხოვრება, უნდა გვიყვარდეს ერთმანეთი. გვიყვარდეს მოყვასი ჩვენი; გვიყვარდეს, თუ გვინდა ვიპოვოთ ღმერთთან მისასვლელი გზა... თუ გვინდა, ვიყოთ ბედნიერნი. მხოლოდ იმ შემთხვევაში მოიპოვებს ადამიანი მადლსა ღვთისასა, როცა სულიერად გაძლიერდება და ამაღლდება. ილია II |
|
|
|
| ბიძია თომა |
Apr 1 2008, 09:23 PM
პოსტი
#1012
|
 t.d ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 8,628 რეგისტრ.: 29-September 07 მდებარ.: თბილისი წევრი № 2,858 |
'TikoE'
გაიხარე მაგარი ხარ. -------------------- უფალო, იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი
|
|
|
|
| nuca_ge |
Apr 2 2008, 09:45 PM
პოსტი
#1013
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 852 რეგისტრ.: 10-October 07 წევრი № 2,937 |
განთიადი
მთაწმინდა ჩაფიქრებულა, შეჰყურებს ცისკრის ვარსკვლავსა, მნათობი სხივებს მაღლით ჰფენს თავდადებულის საფლავსა. დადუმებულა მთაწმინდა, ისმენს დუდუნსა მტკვრისასა: მდინარე ნანას უმღერის რაინდსა, ურჩსა მტრისასა… მთაწმინდა გულში იხუტებს საშვილიშვილო სამარეს, მამადავითსა ავედრებს, აბარებს ქვეყნის მოყვარეს… მგოსანი გრძნობამორევით თვალს ავლებს არემარესა და გულის-პასუხს ნარნარად უმღერის ტურფა მხარესა: „ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო ჩემო სამშობლო მხარეო, სნეული დავბრუნებულვარ, მკურნალად შემეყარეო!.. „ვერ ავიტანე ობლობა, სისხლის ცრემლები ვღვარეო, წამძლია სულმა და გულმა, შენს ნახვას დავეჩქარეო. „წინ მომეგებნენ ღიმილით შენი მზე, შენი მთვარეო, გუნდი და გუნდი ვარსკვლავი მოკაშკაშ-მელვარეო. „გულში იფეთქა სიამემ, სევდები უკუვყარეო, ია და ვარდი დამჭკნარი ხელახლა გამიხარეო!.. „ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო, სულის ჩამდგმელო მხარეო, შენი ვარ, შენთვის მოვკვდები, შენზედვე მგლოვიარეო!.. „ნურც მკვდარს გამწირავ, ნურც ცოცხალს, ზე კალთა დამაფარეო… და რო მოვკვდები, გახსოვდეს, ანდერძი დავიბარეო: „დედა-შვილობამ, ბევრს არ გთხოვ: შენს მიწას მიმაბარეო, ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო, ჩემო სამშობლო მხარეო აკაკი წერეთელი -------------------- ყველაფერი კარგად იქნება !!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
| Nefertiti |
Apr 7 2008, 06:46 PM
პოსტი
#1014
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 101 რეგისტრ.: 7-April 08 წევრი № 4,477 |
* * * არურუს ჩამამღეროდა დიასამიძის ქალიო, ეკეთა ყურზე საყურე უფრიალებდა ქარიო. არ ვიცი, ვარსკვლავს ჩამოჰყვა, არ ვიცი, მთვარე არიო, ე, მაგის კალთაზე მამკალ და არ დამარქვა მკვდარიო. ხალხური -------------------- ხომ ლამაზია ეს საქართველო, მაგრამ მე უფრო ლამაზი მინდა...
|
|
|
|
| q-e-T-i |
Apr 10 2008, 11:38 PM
პოსტი
#1015
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 583 რეგისტრ.: 30-August 07 წევრი № 2,659 |
1853 წელს, ჟენევაში, ფრანგულ ენაზე გამოქვეყნდა თურქული პოეზიის ანთოლოგია ("ოსმალური მუზა"), სადაც მოთავსებულია ნიაზი მისრის დიდაქტიკური ლექსიც, აი იგი ქართულ ენაზე ნათარგმნი :_
ცოლს როცა ირთავ, შვილო ჩEმო, აწონ-დაწონე, კარგად დაფიქრდი, არჩევანი არ შეგეშალოს. დაფიქრდი რადგან ბედ-იღბალმა თუკი გიმტყუნა, ენით უთქმელი მწუხარებით შეიბორკები, ლამაზი სატრფო დატაფლული, რომ გიცინოდა, ცოლად ქცეული მწარე ცრემლებს დაგაღვრევინებს. მაშ აირჩიე, შვილო ჩემო, სათნო ქალწული, კეთილი გულით რომ მოგხუბლოს და დაგატყვევოს, ჭირსა და ლხინში განუყრელად შენთან იქნება, მუდამ დაგატკბობს, გაგახარებს უბიწო ტრფობით. მაგრამ საცოლეს სად მონახავ ესოდენ სრულქმნილს? აჰ, არ წახვიდე საძებნელად ჩრდილო ქვეყნებში, იქ ქალსაც, კაცსაც და ყმაწვილსაც ღალატი უყვარს. თვალთმაქცობენ და მიილტვიან-ფეხქვეშ გაგვთელონ, სამარადისოდ დააქციონ ტახტი ოსმალთა. არც ფრანგ ქალს გირჩევ, არც გერმანელს და რაც მადიარს, ცბიერთა მოდგმამ სულ არ იცის ჩვენი ადათი, მათი გონება არ ნათდება სარწმუნოებით, მშვენიერ ჩერქეზს დამიჯერე, ნუ ამოირჩევ, ხმალ-ხანჯალს უფრო ეფერება ვიდრე მეუღლეს, სწყურია ცხენის ჭენება და ბრძოლის ყიჟინა, დაიქანცები, მოგბეზრდება ალერსი მისი. არაბს, რა უშავს, მზად იქნება, რომ გემსახუროს, ოღონდ გაგტანჯავს თავნება და თავქარიანი. მოგაჯადოებს ზანგი ქალი მხურვალე ვნებით, ჩაგეკონება უჩვეულო, ცხელსისხლიანი, მაგრამ ვაითუ ვერ გაუძლო საშინელ სახეს, რომელსაც თითქოს აურეკლავს ღამის წყვდიადი. ბოლოს რარა ვთქვა, რა გირჩიო, ვინ აგირჩიო... ხომ გსურს იცხოვრო, შვილო ჩემო, მშვიდად და ტკბილად? მაშ უყუყმანოდ აირჩიე სათნო ქართველი! მთელს დუნიაზე ჭეშმარიტად ერთადერთია- ცოლად, მეგობრად, მიჯნურად რომ გამოგადგება. ნუ დაიწუნებ უხეირო სამოსლის გამო, სამაგიეროდ გულწრფელია, ნაზი, ხალასი, მაშ, შვილო ჩEმო აირჩიე ქალი ქართველი, მასთან ცხოვრებით შენ იხილავ ყველაფერს იმას, რასაც კი ზენა უწყალობებს უბრალო მოკვდავთ- ამქვეყნიური ნეტარების მოსაპოვებლად.... -------------------- I will sooth you if you fall
I'll be right there if you call You're my greatest love of all ________________________________________________________________ _______ სიყვარულია თავად ღმერთი ამქვეყანაზე_________ ________________________________________________________________ __თუ ქარ-ცეცხლში ნაწრთობია სიყვარული, გვაკავშირებს საუკუნო სიხარულით__ |
|
|
|
| kh@tia |
Apr 11 2008, 02:53 PM
პოსტი
#1016
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 123 რეგისტრ.: 28-March 08 წევრი № 4,349 |
"გიყვარს ბუნება?-ერთხელ მკითხეს
მე ვუპასუხე-მე პოეტი ვარ! სატრფო გყავს?-მკითხეს მე გამეცინა, და ნელა მკერდზე დავიდე ხელი. რა ფერი მოგწონს,გიყვარს რა ფერი? -მე დავანახე ქართული ზეცა და როგორც ჩემი ტკბილი ოცნება ზეცას ცისფერი სამოსი ეცვა -ბედნიერი ხარ?-კვლავ შემეკითხნენ მე ვუპასუხე: მე ქართველი ვარ!" -------------------- აღვსება ყოველთა კეთილთა შენ ხარ ქრისტე ღმერთო,
აღავსე სიხარულითა და მხიარულებითა გული ჩემი და მაცხოვნე მე,რამეთუ შენ ხარ ღმერთი მრავალმოწყალე. |
|
|
|
| marine |
Apr 11 2008, 02:56 PM
პოსტი
#1017
|
 მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 61,797 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ციტატა(kh@tia @ Apr 11 2008, 02:53 PM) რა ლამაზი ლექსია  -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| ninela |
Apr 11 2008, 03:49 PM
პოსტი
#1018
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
(ალუბლის ხევ...)
ბესიკ ხარანაული ალუბლის ხევ, შეპარულო ბერ-მონაზვნის სამ ყოფელში, რატომ უხმობ წმინდას წმინდა იმ სოფლიდან ამ სოფელში... ნეტავი მან, მოუცლელი რომ ჰყუდია ცრემლმდინარი, ლოცვებს შორის, ხატებს შორის, ერთხელ მაინც მოგკრა თვალი? ავია და მწყრალია და ბერი სოფლის საცდურებთან, ერთი თვალით, ერთი ფიქრით ჟამი მისი გაცუდდება. ცულით ხომ არ გამოგენთო, მოძალადე რაკი გპოვა, თუ სარკმელი ამოქოლა და ბილიკიც მიატოვა. ალუბლის ხევ, შეპარულო, ბერ-მონაზვნის სამყოფელში, რატომ უხმობ წმინდას წმინდა იმ სოფლიდან ამ სოფელში... რომ დაისხი და დამწიფდი, როგორც ცოდვის სისხლი, მწველად, ნუთუ ერთიც არ მოგწყვიტა, და ბაგე არ გაისველა. ვის უნახავს მონასტერის კედლებს როგორ შუქით ავსებს, ხატებს როგორ აელვარებს ხორციელი სილამაზე... და რა ძალა უნდა გქონდეს და რა მტრობა ბევრზე ბევრი, რომ ცოდვილად დაისახო ხორციელი უცოდველი. რომ უდაბნოდ დაისახო ლურჯი ცა და მწვანე ველი, და მოჰკვეთო სილამაზე, ვით ლაშქარი მწვალებელი. ალუბლის ხევ, შეპარულო ბერ-მონაზვნის სამყოფელში, რომ იწვევდი წმინდას წმინდა იმ სოფლიდან ამ სოფელში... წელი მიდის სხვა ათასი და არ წყდება მაინც დავა, რატომ უნდათ ერთმანეთი იმათ, ღმერთმა ვინც ასხვავა. რატომ ხმება ზეზეულად უპასუხო სიყვარული და ყოველწამს რატომ არის საუკუნო დასასრული. რად იწყება კვლავ თავიდან სიყვარული მოძულეთა, აქ ამბავი არვინ იცის, ვინც წავიდა, დარჩა ღმერთთან... ალუბლის ხევ, შეპარულო ბერ-მონაზვნის სამყოფელში, რომ იწვევდი წმინდას წმინდა იმ სოფლიდან ამ სოფელში... (მას, ვისაც ...) ბესიკ ხარანაული მას, ვისაც მცირე ელდაც ჰყოფნის, რათა დაფეთდეს, ღმერთი დიდ ტანჯვას არ მიაყენებს. -------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
|
|
|
| ninela |
Apr 11 2008, 04:01 PM
პოსტი
#1019
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
თოვლი
გალაკტიონ ტაბიძე მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა: მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის და სიყვარულის ასე მოთმენა. ძვირფასო! სული მევსება თოვლით: დღეები რბიან და მე ვბერდები! ჩემს სამშობლოში მე მოვვლე მხოლოდ უდაბნო ლურჯად ნახავერდები. ოჰ! ასეთია ჩემი ცხოვრება: იანვარს მოძმედ არ ვეძნელები, მაგრამ მე მუდამ მემახსოვრება შენი თოვლივით მკრთალი ხელები. ძვირფასო! ვხედავ... ვხედავ შენს ხელებს, უღონოდ დახრილს თოვლთა დაფნაში. იელვებს, ქრება და კვლავ იელვებს შენი მანდილი ამ უდაბნოში... ამიტომ მიყვარს იისფერ თოვლის ჩვენი მდინარის ხიდიდან ფენა, მწუხარე გრძნობა ქროლვის, მიმოვლის და ზამბახების წყებად დაწვენა. თოვს! ასეთი დღის ხარებამ ლურჯი და დაღალული სიზმრით დამთოვა. როგორმე ზამთარს თუ გადავურჩი, როგორმე ქარმა თუ მიმატოვა! არის გზა, არის ნელი თამაში... და შენ მიდიხარ მარტო, სულ მარტო! მე თოვლი მიყვარს, როგორც შენს ხმაში ერთ დროს ფარული დარდი მიყვარდა! მიყვარდა მაშინ, მათრობდა მაშინ მშვიდი დღეების თეთრი ბროლება, მინდვრის ფოთლები შენს დაშლილ თმაში და თმების ქარით გამოქროლება. მომწყურდი ახლა, ისე მომწყურდი, ვით უბინაოს - ყოფნა ბინაში... თეთრი ტყეების მიმყვება გუნდი და კვლავ მარტო ვარ მე ჩემს წინაშე. თოვს! ამნაირ დღის ხარებამ ლურჯი და დაღალული ფიფქით დამთოვა. როგორმე ზამთარს თუ გადავურჩი! როგორმე ქარმა თუ მიმატოვა! -------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
|
|
|
| ninela |
Apr 11 2008, 04:14 PM
პოსტი
#1020
|
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 52 რეგისტრ.: 10-April 08 წევრი № 4,527 |
ი. ა.
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქში, მტვერში წაიქცა ბავშვი ნუკრის თვალებით, თმით - მიმოზებით, და მწუხარების მალენიავში მოფრინდნენ ლურჯი ანგელოზები. შეშლილი სახით კიოდა ქუჩა: შორს კი მზე დარჩა და მშობლის კერა! მზეზე ჰყვაოდა სოფლად ალუჩა, და გაისმოდა დების სიმღერა. სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაში გალაკტიონ ტაბიძე დედაო ღვთისა, მზეო მარიამ! როგორც ნაწვიმარ სილაში ვარდი, ჩემი ცხოვრების გზა სიზმარია და შორეული ცის სილაჟვარდე. შემოიღამებს მთის ნაპრალები, და თუ როგორმე ისევ გათენდა - ღამენათევი და ნამთვრალევი, დაღლილ ქალივით მივალ ხატებთან! და მაშინ ვიტყვი: აჰა! მოვედი გედი დაჭრილი ოცნების ბაღით! შეხედე! დასტკბი ყმაწვილურ ბედის დაღლილ ხელებით, წამებულ სახით! შეხედე! დასტკბი! ჩემი თვალები წინათ რომ ფეთქდნენ ცვრებით, იებით, - ღამენათევი და ნამთვრალევი სავსეა ცრემლთა შურისძიებით! დასტკბი! ასეა ყველა მგოსნები? შენს მოლოდინში ასეა ყველა? სული, ვედრებით განაოცები შენს ფერხთით კვდება, როგორც პეპელა. სად არის ჩემთვის სამაგიერო? საბედნიერო სად არის სული? ვით სამოთხიდან ალიგიერი მე ჯოჯოხეთში ვარ დაფარული! და როცა ბედით დაწყევლილ გზაზე სიკვდილის ლანდი მომეჩვენება, განსასვენებელ ზიარებაზე ჩემთან არ მოვა შენი ხსენება! დავიკრეფ ხელებს და გრიგალივით გამაქანებენ სწრაფი ცხენები! ღამენათევი და ნამთვრალევი ჩემს სამარეში ჩავესვენები. დედაო ღვთისა, მზეო მარიამ! როგორც ნაწვიმარ სილაში ვარდი, ჩემი ცხოვრების გზა სიზმარია და შორეული ცის სილაჟვარდე. -------------------- "რაკი განგებამ კოსმოსურ უსასრულობაში მაინცდამაინც ჩვენ გვანდო დღეს ადამიანის სახელისა და ღირსების ტარება, ჩვენც კეთილი ვინებოთ, შევიშნოვოთ ეს მართლაც უდიდესი პატივი და,რაც არ უნდა ძნელი იყოს, არ მოვიდრიკოთ მისი სიმძიმის ქვეშ!"
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 23rd June 2025 - 04:14 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge