 პოეზია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| ႲႭႡႰႠႬ |
 Nov 10 2008, 11:59 AM
პოსტი
#1301
|
 ტყეების მეფე  ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444  |
ჩემი ბაგისგან,
ჩემი ტანისგან, ჩემი ხელისგან, ჩემი მკლავისგან, ჩემი მხრებისგან, ჩემი თვალისგან, ჩემი ფიქრისგან, ჩემი წყენისგან, სიძულვილისგან, სიყვარულისგან, ჩემი თავისგან, შენი თავისკენ, გათავისუფლებ. არც არაფერი შენ არ გიქნია, თითქოს ზაფხულის ღამემ არია, ის რაც ოდესმე გაგიფიქრია და ის, რაც მავნე რამ სიზმარია. თუმცა "მოჭრილი თავიც" გამისკდა გაითავისე ცა და ისუნთქე, ყველაფრისგან და ჩემი თავისგან შენი თავისკენ გათავისუფლებ. რ. ამაღლობელი -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
   |
 
|
| თამარი_ცქნაფო |
Nov 10 2008, 12:38 PM
პოსტი
#1302
|
 მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
syd
დიდი მადლობა  -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 11 2008, 09:29 PM
პოსტი
#1303
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
When I born, I black
When I grow up, I black When I go in Sun, I black When I scared, I black When I sick, I black And when I die, I still black And you white fellow When you born, you pink When you grow up, you white When you go in sun, you red When you cold, you blue When you scared, you yellow When you sick, you green And when you die, you gray And you calling me colored?? აფრიკელი ბავშვის ლექსი  -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| T I K O |
Nov 11 2008, 09:53 PM
პოსტი
#1304
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
ციტატა(syd @ Nov 11 2008, 09:29 PM)  When I born, I black When I grow up, I black When I go in Sun, I black When I scared, I black When I sick, I black And when I die, I still black And you white fellow When you born, you pink When you grow up, you white When you go in sun, you red When you cold, you blue When you scared, you yellow When you sick, you green And when you die, you gray And you calling me colored?? აფრიკელი ბავშვის ლექსი  მაგარიააა-------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
|
|
|
| zedela |
Nov 11 2008, 10:06 PM
პოსტი
#1305
|
 chuvaaaaak:) ჯგუფი: Members პოსტები: 1,886 რეგისტრ.: 15-March 08 წევრი № 4,194 |
ციტატა(syd @ Nov 11 2008, 09:29 PM) When I born, I black When I grow up, I black When I go in Sun, I black When I scared, I black When I sick, I black And when I die, I still black And you white fellow When you born, you pink When you grow up, you white When you go in sun, you red When you cold, you blue When you scared, you yellow When you sick, you green And when you die, you gray And you calling me colored?? აფრიკელი ბავშვის ლექსი საღოოოოლ  მაგარი ლექსიააა |
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 12 2008, 10:02 PM
პოსტი
#1306
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
რა მყუდრო იქნებოდა შენი ცარიელი სახლი
რა ადვილი იქნებოდა შენი სიმარტოვე რომ არა ეს თაგვი: გამოხტება ხოლმე რით’არ და რამდენჯერ’არ ამოქოლილი სოროდან გასრიალდება ხის იატაკზე და ძვრება ძველი კარადის უკან. როგორ აკლია ასეთ დროს მთელ სახლს ქალის უეცარი მოკლე შეკივლება. ზ.რატიანი -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| iisperiTOVLI |
Nov 12 2008, 10:42 PM
პოსტი
#1307
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,989 რეგისტრ.: 25-April 08 წევრი № 4,650 |
ციტატა(syd @ Nov 12 2008, 10:02 PM) რა მყუდრო იქნებოდა შენი ცარიელი სახლი რა ადვილი იქნებოდა შენი სიმარტოვე რომ არა ეს თაგვი: გამოხტება ხოლმე რით’არ და რამდენჯერ’არ ამოქოლილი სოროდან გასრიალდება ხის იატაკზე და ძვრება ძველი კარადის უკან. როგორ აკლია ასეთ დროს მთელ სახლს ქალის უეცარი მოკლე შეკივლება. ზ.რატიანი კარგიაააა.. : ))))))))))))))))))))))))))))))) -------------------- ჩემი ნაბიჯები წარმართე შენი სიტყვით და ნუ გააბატონებ ჩემზე ნურავითარ ბოროტს..
ნახე,სახიფათო გზაზე ხომ არ ვდგავარ და წამიძეხი მარადიულ გზაზე.. და ნუ შეხვალ სამართალში შენს მორჩილთან,რადგან ვერ გამართლდება შენს წინაშე ვერც ერთი არსება. ******************************************************************************** * ლოდი,რომელი შეურაცხჰყვეს მაშენებელთა ესე იქმნა თავკიდეთა.. |
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 14 2008, 03:06 PM
პოსტი
#1308
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
ადამის ლოცვა
არა დაცემული, მხოლოდ აღდგომილი მინდა ანგელოსი ვიყო, შვილი უძღები და შვილი განდგომილი მამამ შინისაკენ მიხმო. არასრულყოფილი ყოფიერებიდან ადამიანური დრამა მომაქვს და ხელს მიწვდის ლმობიერებითა ძეში მყოფიერი მამა. მზიდან მთოვარეში, ხოლო მთოვარედან გულის ღია თაღში შეხვალ, გზიდან აცდენილი მე ვარ მათხოვარი და ჩემი დაბრუნება შენ ხარ. რატი ამაღლობელი ეს ლექსი რატის არც ერთ წიგნში არაა შესული. ყოველ შემთხვევაში რაც მე წამიკითხავს -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| *ნინო* |
Nov 15 2008, 02:14 PM
პოსტი
#1309
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 836 რეგისტრ.: 16-November 07 წევრი № 3,193 |
გამოვიდოდი სახლიდან გარეთ
მკერდმოღეღილი წვიმაში, ქარში... ვიცინოდი თუ ვტიროდი მწარედ მე სიგიჟემდე მიყვარდი მაშინ ! რა დამავიწყებს წუთებს ტკბილ-მწარეს როცა თვალები გეძებდნენ ხალხში გიმღერდი შენ და ვუმზერდი მთვარეს როს სიგიჟემდე მიყვარდი მაშინ ! რამ განმიახლა ძველი ტკივილი როგორ ვეწამე და როგორ დავშრი და შენ არ იცი, არ იცი დღესაც რომ სიგიჟემდე მიყვარდი მაშინ !  მიყვარხარ დღესაც.... |
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 16 2008, 06:00 PM
პოსტი
#1310
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
* * *
მე ვერც შორეულს შენ ვერ გიწოდებ, მაგრამ ვერც იმ ტოტს ვერ შეგადარებ – რაც თავი მახსოვს, ჩემს მინებთან რომ იფოთლება და გაზაფხულზე, ყვავილობის ჟამს, რომ ვუძარცვავ ანთებულ სხეულს – რა ვქნა, ახლოა და ცდუნებაც კაცთა სენია! მიუწვდომელსა და უზომოდ მახლობელს შორის შენ იწყები და შენი სუნთქვა აღწევს ჩემამდე, შენ – ასეთი უცხოცა და ჩვეულებრივიც... როდესაც მართლა გადავიღალე სასწაულის და კიდევ რაღაც უსახელოს უაზრო ძებნით, როდესაც ნელა, მაგრამ მაინც შევეჩვიე საკუთარ ფიქრებს, შენ გამოჩნდი, და გვიან მივხვდი, რომ სწორედ ასეთ გამოჩენას ერქმევა პოვნა და იმის პოვნა, რაც არასდროს არ გიძებნია, უკვე მართლაა სასწაული და კიდევ რაღაც – მიმზიდველი და უსახელო... და შენ ნელ–ნელა ჩაეტიე ჩემს ოცნებაში, ჩემს ჩვეულებრივ სიმარტოვეში შემოაღწიე და ჩასახლდი ყოველ საგანში – ჩემს ირგვლივ რომ ავსებს სამყაროს, ოღონდ იმ ერთი გრძნობის თანხლებით, რომ ესეც მხოლოდ უადგილო წარმოსახვაა! ამიტომ არ ხარ არც შორეული და არც ისეთი მახლობელი – ფიქრებს რომ უნდათ გამოაჩინონ და დამაჯერონ. სადღაც, ჩემსა და სიჩუმეს შორის შენ იკარგები და მერე ისევ გამოდიხარ იდუმალი სარდაფიდან და მოგაქვს ჩემთან ჩემივე ფიქრი – რაღაც ახალ სიმართლესთან შეჯერებული... გთხოვ, დარჩი ასე, – უახლოეს სიშორის ზღვართან, ნურც ჩემთან მოსვლას დააჩქარებ და ნურც საერთოდ დაიკარგები. გთხოვ, დარჩი ასე! ეს კედლები, ეს მინები, ეს ფოთლები, ან თუნდაც ჩემი თვალები და ჩემი თითები მოიცდიან – ისინი უკვე შეეჩვივნენ არგამართლებას. და შენ კი, თუნდაც ცოტა ხნით მაინც, ისევ იქ დარჩი, სადაც შენამდე იყო დიდი სიცარიელე და ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ იქ რაიმეს პოვნა იყო შესაძლებელი. გთხოვ, დარჩი ასე და დამეხმარე, საკუთარ თავში რომ ვიპოვო კითხვის მიზეზი, რომ ამოვჩხრიკო, ამოვქექო საკუთარი უსასრულობა და მივაკვლიო იმ ერთადერთ იდუმალ სახელს, – იმ ერთადერთ სიტყვას ან განცდას, – ჩემს ფიქრებში საბოლოოდ რომ დაგერქმევა – ან განა მთელი ჩვენი ცხოვრება მას არ ხმარდება, რომ სახელები დავარქვათ საგნებს?! გთხოვ, დარჩი ასე – მანდა არასდროს არავინ მდგარა! მაგრამ შენ ისე არ მოგეჩვენოს, რომ უპატრონო ქოხს დავემსგავსე და უკითხავად შეუძლიათ შემოსვლა ჩემში. პირიქით, გეტყვი და გაგიმხელ იმ ერთ სიმართლეს, რომ თავად ვცდილობ ჩემს სიზმრებში შემოგიტყუო და სიზმარი ხომ იმ სამყაროს ანარეკლია – ჩემს თვალებში თავს რომ იყრის და კითხვებში რომ იძირება... მე მართლა ვცდილობ ჩემს სიზმრებში შემოგიტყუო, ოღონდ, როდესაც დაგარქმევ სახელს! და თუ ეს მაინც ვერ მოვახერხე, თუკი ვერაფრით შეგიხამე სიტყვა ან განცდა, ისევ სასწაულს თუ ვუწოდებ იმ გაოცებას, ასე თავისით, ფიქრისა და ძებნის გარეშე, რომ დაიბადა არაფრისაგან. არ დაიჯერებ, მაგრამ მე ახლა მსიამოვნებს ასეთი განცდაც! იმიტომ, ალბათ, რომ საძებარი მხოლოდ საკუთარ თავში ვიგრძენი, ადრე კი, მუდამ, გარეთ ვეძებდი ყველაფერ იმას, რაც თურმე ჩემში იწყება და მთავრდება ჩემში – და ასე ძლიერ ამიტომაც გადავიღალე! ვფიქრობ... და ზოგჯერ მომეჩვენება, რომ შენ თანდათან მიახლოვდები... ან კიდევ, ხდება, დაკარგულად გთვლი და დავტირი საკუთარ ფიქრებს, როგორც ცხედარს ან ცხედარივით უსუსურ და უმწეო კითხვებს... და შენ კი ისევ გაიელვებ მიუწვდომელსა და უსასრულოდ მახლობელს შორის – სადაც შენამდე იყო დიდი სიცარიელე და სადაც მართლა არ მოგელოდი. წყვდიადიდან რომ გამოაღწევ და ამის მერე მცირე სინათლეც, არაფერი რომ არ ვთქვათ მზეზე, თვალებს ცეცხლივით მოედება და ჩამოგკაწრავს და ძლიერ გიჭირს, რომ მას თვალი კვლავ შეაჩვიო, მაშინაც, ალბათ, იმასვე იგრძნობ, რაც ჩემში ამდენ შეკითხვას ბადებს და რასაც – თუ აქვს კიდეც სახელი – ვერ მოიძიებ, სანამ წარსულს, უაზრო და უმიზნო ძებნას საბოლოოდ არ დაივიწყებ და წყვდიადის ლორწოვან სხეულს თვალებიდან არ მოირეცხავ. სინათლესა და სიბნელეს შორის, თეთრისა და შავის საზღვარზე შენ გამოჩნდი... და მე კი მართლა წყვდიადიდან გამოსულივით – ვიტანჯები, და ჯერ მზერას ვერაფრით გაჩვევ!.. ცხოვრება კი... რაა ცხოვრება! უნდა იდგე და გაუთავებლად დღისა და ღამის ჭიდილს უყურო, თითოეულის გამარჯვება და დამარცხება უნდა ითვალო და, რაც ყველაზე საშინელია, ისინი ისე გაერთნენ ბრძოლით, საუკუნეთა გადახრასაც ვეღარ ამჩნევენ და შენ რად გიკვირს, რომ ახლა შენთვის არც დღეს, არც ღამეს აღარ სცალია! მაგრამ ეს მაინც მიზეზია – მიზეზია იმ შეკითხვების, რომელთაც ასე შეუმჩნევლად – ფიქრისა და ძებნის გარეშე – ჩემს ჩვეულებრივ სიმარტოვეში გამოკვეთეს შენი სიჩუმე... და იყო კიდევ ერთი სიზმარი: შემოდგომა დააჩნდა ფოთლებს და რომ ვიგრძენი, კვდებოდა ბაღი, მე მოვიტაცე ყვავილები და ზამთრისაგან გადასარჩენად ისევ შენში შემოვიტანე და გვიან მივხვდი, რომ მათთან ერთად, მეც შენში ჩავრჩი... მაგრამ ეს მხოლოდ სიზმარი იყო!.. და მაინც, თუკი ჩემს სიზმრებშიც შემოაღწიე, ვინ იცის, იქნებ მართლა შენში ამოვიკეტე, ოღონდ არ ვიცი, სამუდამოდ თუ უახლოეს გაზაფხულამდე – როდესაც ბაღში ყვავილები დაბრუნდებიან და როცა ჩემში გამთბარ სიჩუმეს დრო გააციებს... მე შემიძლია ვიტირო შენში! მე შემიძლია შენში ვიყვირო და ერთი წამით არ მეშინოდეს, რომ ისევ უკან ჩამომძახებს შენს სახელს ექო. ...სადღაც კი გიჟი შეჰყურებს კედელს, მერე ნელ–ნელა იხვევს თვალებს და მთელი ძალით გარბის კედლისკენ და თან საკუთარ თავსაც აჯერებს, რომ იქ კედელი აღარ დახვდება – თუნდაც იმიტომ, რომ გაბედა ეს ყველაფერი და საკუთარ თავს ეს ზღაპარი რომ დააჯერა... და გარბის გიჟი თავგამეტებით და თან არ სტოვებს ერთი შეკითხვა: იქნება უკვე გასცდა ბარიერს? ან იქნებ უკვე გადალახა საკუთარი უსუსურობა? ჩერდება გიჟი, თვალებს იხსნის და ძველებურად შეჰყურებს კედელს... მერე ისევ ხუჭავს თვალებს და იცინის დარწმუნებული, რომ მან იმაზე მეტი შესძლო, ვიდრე უნდოდა, – რომ შეეშინდა კედელს მისი და დაიხია თავადვე უკან... მე კი მოვდივარ თვალახელილი და ვხედავ, როგორ გიახლოვდები... ვიცი, ამაოდ ვეძებ შენს სახელს, რადგან თავად ხარ ჩემი დაღლილი ფიქრის სახელი! რა ვქნა, ჩემს მოსვლას არ დაერქმევა ბედისწერა და ვერც იმას ვერასდროს ვიტყვი, რომ ჩემი მშვიდი სიმარტოვე ითხოვდა შენს თავს. საოცარი განცდა ახლავს იმის გაგებას, რომ ყველაფერი მოხდა შემთხვევით, რომ არასოდეს არ მიძებნიხარ და შენს პოვნაში ჩემს გულს წვლილი არც კი მიუძღვის. ყველაფერი ხომ ისე მოხდა, ლამაზ ოცნებას, წარმოდგენებს რომ არ სჩვევიათ მერე ისევ ხუჭავს თვალებს და ჩემს თავს რომ სრულიად არ ჰგავს. ...და მე მოვედი! რას იზამ, თუკი მეც არ ვიცი, რისთვის და როგორ. მაინც მოვედი! მოვედი შენთან და ვიწყებ იმით, რომ გეუბნები: ეს მე ვარ შენს წინ – ვისაც ვერაფრით გაუგია საკუთარი მოსვლის მიზეზი, ვინც ადგილიც კი ვერ მიგიჩინა საკუთარ გულში, ვინც დღესაც ეჭვობს, რომ ამ მოსვლას აღარ ინანებს, ვინც, როგორც იქნა, შეეჩვია საკუთარ კითხვებს და ვინც... მზადაა სიყვარულისთვის! მე მოვედი, ეს მე ვარ შენს წინ! ზ.რატიანი -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| qalbatonimrcheveli |
Nov 17 2008, 02:09 PM
პოსტი
#1311
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 14 რეგისტრ.: 30-September 08 წევრი № 5,749 |
''დაგინახე და უცებ გიცანი
თუმცა მანამდე მე არასოდეს არ შემხვედრიხარ. ახლაც არ ვიცი, რატომ,საიდან უნდა მახსოვდე, დაგინახე და მივხვდი იმწამსვე, რომ შენ გელოდი მთელი ცხოვრება და ამ უბადრუკ დედამიწაზე მაძლებინებდა ეს მოგონება. არეშუმივით ნაზი ხელები და შორეული მზერა მალული. მიყვარდი,მაგრამ ვერ ვიხსენებდი, როდის დაიწყო ეს სიყვარული. მეც მარტოობის მკლავდა სახადი, ვიხადე,მაგრამ ვერ მოვიხადე მიყვარდი,მაგრამ სანამ გნახავდი ის არ ვიცოდი,შენ რომ მიყვარდი. მე დავიღალე და დავიქანცე გადაირეცხა გზები მეწყრებით მე დავეძებდი მუდამ ვიღაცას და არ ვიცოდი,შენ რომ გეძებდი. მიყვარდი,როცა არც კი გიცნობდი მიყვარდი,როცა არც კი მენახე თითქოს უკვდავ სულს მარადისობის მივეახლე და ხელი შევახე, თითქოს ოდესღაც გნახე ნამდვილად და უცებ მივხვდი,რომ ''ის'' შენა ხარ. რატომ მახსოვდა ასე ცხადივით, ვინც არასოდეს მე არ მენახა. აბრეშუმივით ნაზი ხელები და იდუმალი მზერა მალული მიყვარდი,მაგრამ ვერ ვიხსენებდი, როდის დაიწყო ეს სიყვარული...'' ვ.ხარჩილავა |
|
|
|
| k@the |
Nov 17 2008, 02:13 PM
პოსტი
#1312
|
 იყო და არა იყო რა... ჯგუფი: Members პოსტები: 16,796 რეგისტრ.: 21-May 07 მდებარ.: მყარად მიწაზე წევრი № 1,967 |
qalbatonimrcheveli
ძალიან ლამაზი ლექსია. მადლობა. -------------------- --
There are only 10 types of people in the world -- those who understand binary, and those who don't. |
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 17 2008, 02:52 PM
პოსტი
#1313
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
ციტატა ვ.ხარჩილავა იცით რომელია ხარჩილავა? ალბათ თბილისის მეტროში ხშირად შეგხვედრიათ მაღალი, სუსტი, მელოტი კაცი. რომელიც ლექსებს კითხულობს ხოლმე ხმამაღლა და სასაცილოდ. ყველას გიჟი ჰგონია. ერთი ორმა თუ იცის რომ ეს ადამიანი უდიდესი პოეტია... -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| k@the |
Nov 17 2008, 02:57 PM
პოსტი
#1314
|
|
იყო და არა იყო რა... ჯგუფი: Members პოსტები: 16,796 რეგისტრ.: 21-May 07 მდებარ.: მყარად მიწაზე წევრი № 1,967 |
syd
მართლა? ჰმ, რა საოცარი ადამიანი ყოფილა. კიდევ დადეთ აბა მისი ლექსები. -------------------- --
There are only 10 types of people in the world -- those who understand binary, and those who don't. |
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 17 2008, 03:05 PM
პოსტი
#1315
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
k@the
ციტატა მართლა? ჰმ, რა საოცარი ადამიანი ყოფილა. კიდევ დადეთ აბა მისი ლექსები. მე შენზე ვფიქრობ, ღამის გადაღმა ამოფეთქდება მალე ცისკარი. ნეტავ მანახა, ნეტავ მანახა, ნეტავ მანახა შენი სიზმარი. იქნებ ზეცისკენ მიემართები, დგას გაზაფხულის ლურჯი ხარება, ან გეზმანება, რომ ხარ სანთელი და გევედრები მე შებრალებას. იქნებ მინდორზე დგეხარ შროშანად, ქარს მოაქვს ჩემი ხმები შენამდე, ...ნეტავ მაშინაც, როცა შორსა ვართ, ერთიმეორის სიზმრებს ვხედავდეთ. -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| k@the |
Nov 17 2008, 03:12 PM
პოსტი
#1316
|
|
იყო და არა იყო რა... ჯგუფი: Members პოსტები: 16,796 რეგისტრ.: 21-May 07 მდებარ.: მყარად მიწაზე წევრი № 1,967 |
ციტატა(syd @ Nov 17 2008, 12:05 PM) ...ნეტავ მაშინაც, როცა შორსა ვართ, ერთიმეორის სიზმრებს ვხედავდეთ.  მიზანში -------------------- --
There are only 10 types of people in the world -- those who understand binary, and those who don't. |
|
|
|
| kato_Bato |
Nov 17 2008, 05:57 PM
პოსტი
#1317
|
 Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь.. ჯგუფი: Senators პოსტები: 15,479 რეგისტრ.: 4-November 06 მდებარ.: Not shureLand.... წევრი № 389 |
-------------------- მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.
- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს.... - როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა. - ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები... |
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 17 2008, 06:49 PM
პოსტი
#1318
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
ციტატა ...სადღაც კი გიჟი შეჰყურებს კედელს, მერე ნელ–ნელა იხვევს თვალებს და მთელი ძალით გარბის კედლისკენ და თან საკუთარ თავსაც აჯერებს, რომ იქ კედელი აღარ დახვდება – თუნდაც იმიტომ, რომ გაბედა ეს ყველაფერი და საკუთარ თავს ეს ზღაპარი რომ დააჯერა... და გარბის გიჟი თავგამეტებით და თან არ სტოვებს ერთი შეკითხვა: იქნება უკვე გასცდა ბარიერს? ან იქნებ უკვე გადალახა საკუთარი უსუსურობა? ჩერდება გიჟი, თვალებს იხსნის და ძველებურად შეჰყურებს კედელს... მერე ისევ ხუჭავს თვალებს და იცინის დარწმუნებული, რომ მან იმაზე მეტი შესძლო, ვიდრე უნდოდა, – რომ შეეშინდა კედელს მისი და დაიხია თავადვე უკან... მე კი მოვდივარ თვალახელილი და ვხედავ, როგორ გიახლოვდები... -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
| T_a_M_o |
Nov 17 2008, 07:01 PM
პოსტი
#1319
|
 Me =) ჯგუფი: Members პოსტები: 222 რეგისტრ.: 10-November 08 მდებარ.: In My Mind წევრი № 5,925 |
ციტატა(syd @ Nov 17 2008, 02:52 PM) იცით რომელია ხარჩილავა? ალბათ თბილისის მეტროში ხშირად შეგხვედრიათ მაღალი, სუსტი, მელოტი კაცი. რომელიც ლექსებს კითხულობს ხოლმე ხმამაღლა და სასაცილოდ. ყველას გიჟი ჰგონია. ერთი ორმა თუ იცის რომ ეს ადამიანი უდიდესი პოეტია... ვხვდები რომელზეც ლაპარაკობ, მაგრამ მართლა არ ვიცოდი რომ პოეტი იყო..  -------------------- Sometimes i think.. sometimes i don't...
|
|
|
|
| ႲႭႡႰႠႬ |
Nov 17 2008, 07:08 PM
პოსტი
#1320
|
|
ტყეების მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,137 რეგისტრ.: 19-December 07 მდებარ.: მთები წევრი № 3,444 |
T_a_M_o
არც მე ვიცოდი, ერთხელ გამოველაპარაკე და მაშინ მითხრა. არც კი მქონდა გაგონილი ვინაა ვახტანგ ხარჩილავა. და მერე კაი ხნის მერე ბიბლიოთეკაში წავაწყდი მის ლექსებს. ტომეულები ჰქონია გამოცემული. -------------------- Go bravely into the next world, fallen warriors...
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 25th June 2025 - 02:47 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge