პოეზია პარამეტრები

[ennka]

>>>
დაე, ჰკურნავდეს ადამის მოდგმას
ღმერთს რა ენებიც გაუჩენია.
თუ ჩემი ენა ხვალ უნდა მოკვდეს,
მე რომ დღეს მოვკვდე ის მირჩევნია.

>>>
ვინაც მამულში დაბრუნებას აღარ ელოდა,
გაგიყოლია ვით სიცოცხლის ძალა მარადი.
შენ მუჭა-მუჭა გაგიტანეს საქართველოდან,
ალბათ, ამიტომ დაპატარევდი.

>>>
ამ ცის ქვეშ ვცხოვრობ უმისამართოდ,
ცა არის ჩემი ჭერხო და ბანი.
საწუთრო ჩემზე ისე ბალახობს,
როგორც უღელში ნაბამი ხარი.

[ქავთარაძე]

აუ არასდროს არ მესმოდა ლექსის სწავლის მუღამი , აი ვაჟას ლექსის სწავლა სხვა ამბავია მარა დანარჩენი არასდროს არ მსიამოვნებდა! (წაკითხვა მიყვარს მაგრა)

[nikousha]

აქ მარტო ქართული პოეზიაა ??
ინგლისური არ შეიძლება ??

[ლაშა_გიორგი]

აქ მარტო ქართული პოეზიაა ??
ინგლისური არ შეიძლება ??

არა ძმა, რომელ ენაზეც შენ გაგიხარდება დაწერე, მთავარია რამე უცენზური ლსიტყვები არ იყოს გამოყენებული

[missis_kartveli]

ჩემთან არის ქ მიქაელ მთავარანგელოზის ტაძარში მოძღვარი-მამა ნაუმი

[ლეონტი]

"BE OF GOOD CHEER!"

Temptation came to me today,

And oh, I felt that I must stray

Down primrose paths, forgetting all. . . .

The city's fevered, siren call

Spoke to my soul, its whispered cry

Said, "Live, for Youth, too soon, will die!"



So all alone, when work was done,

I sought the park. The setting sun

Had left a bit of warmth for me --

I found a bench beneath a tree,

And sat and thought.



My life is hard,

Sometimes my heart seems battle-scarred,

With longings keen, and bitter fears,

And want, and suffering, and tears.



Temptation spoke, and Youth spoke back;

The night seemed cold and grimly black,

And every light was like a star

That cleft the sky -- they were so far,

So very far away! And I

Was lonely, there, beneath the sky. . . .



There used to be a little farm

A tiny place, remote from harm;

There used to be a mother frail

And sweet, with hair as silver-pale

As the faint moon. She heard me say

The words when first I learned to pray. . . .



Above me in the silent trees,

I heard the rustles of the breeze,

It sounded like her step, as light

As dreams across an endless night.

My mother --



Ah, the name so sweet,

Brought memories on noiseless feet,

And softly in the darkness, there,

I breathed my little childhood prayer. . . .



Do prayers have answers? As I prayed

A Presence came, and gently laid

A Hand upon my arm. I knew

That Someone kind, and good, and true

Was very near. Upon my soul

A peace swept down, and left it whole.

I felt a calm steal over me,

The same that stilled the troubled sea

Where Jesus walked.



My fears were laid,

Temptation left me unafraid.

And as I smiled, there in the park,

A voice spoke through the fragrant dark.

"Be of good cheer!" the words rang out

Like music through the city's shout.



And all the lights that I could see

Were stars of home, agleam for me!



Margaret E. Sangste

[მატასი]

რადგან ტერენტი ახსენეთ... ესეც გეყვარებათ...


გულიდან სისხლის წვეთები

მე ვწერ ამ სტრიქონებს ქარიან ღამეში, როდესაც წვიმის წვეთები ეცემიან მინას, და როცა სიშორეზე ტირის როილაი.
მე ახლა მაგონდება ჩემი ცხოვრების ქარიშხლიანი დღეები და სინანულის ჟრუანტელი მივლის.
თამაც მიხარია, რომ ვარ ტერენტი გრანელი.
წინ უფსკრულია და შავი ნისლი მახვევია ირგვლივ. მე ქვეყნის გაჩენიდან ნელა მოვდიოდი სინათლისაკენ, რომ მეხილა მზე.
ალბათ მიზიდავდა შორეული და უხილავი.
მოვედი ადრე.
და ახლა ისევ ვუახლოვდები სიბნელეს, როგორც ზღვას, სადაც სამუდამოდ ჩაიძირება ჩემი სხეული.
ყოველ ღამეს მოაქვს ფიქრი სიკვდილზე და სიშორეზე.
და მეშინია...
ვფიქრობ: მოვა წამი, როცა აღარ ვიქნები ცოცხალი. მე მაინც მჯერა ჩემი უკვდავება.
მე პოეზიამ მაგრძნობინა, რომ სადღაც შორს არსებობს უკვდავების ცისფერი მხარე, სადაც დაფრინავს ჩემი უკვდავი სული.
ქარიშხლიანი ღამეა და მინდა ვიყო სხვაგან.
პოეზიამ იცის უეცარი სიხარული, რომელიც უდრის გაფრენას.
მე არ მინდოდა სიცოცხლე.
არც სიკვდილი.
მე რაღაც სხვა მსურდა.
ახლაც ვფიქრობ და მწამს მესამე გზის არსებობა, როგორც იდუმალების.
მე ისევ ვდგავარ მარადისობის გარინდებულ საზღვართან ვით მგლოვიარე სერაფიმი და ველი ქრისტეს ლანდს, რომელიც დამიხსნის მე განსაცდელისაგან.
და მჯერა სიცოცხლე სხეულის გერეშე.
მე მივმართავ მთელ მსოფლიოს შემდეგი სიტყვებით:
მე მინდა გაფრენა. მე მინდა ყველაგან ვიყო.
ჩარჩენილი ვარ ბავშვივით ამ ცოდვილ ქვეყანაზე და არ ვიცი როგორ ამოვიდე ამ ტალახიდან, რომელსაც ეწოდება მიწა.
არა სიცოცხლე.
არა სიკვდილი.
არამედ რაღაც სხვა.
ვამბობ: არიან სიტყვები გრძნობისათვის, გარეთ ისევ ქარიშხალია, წვიმის წვეთები ისევ ეცემიან მინას და ისევ სიშორეზე ტირის როიალი.

ტერენტი გრანელი







აი ეს კი ლერი ალიმონაკმა დაწერა მასზე: "იმ კაცს, ვინც მთელი გაწამებული წუთისოფელი სულის ხსნასა და სიწმინდეს შესწირა, სულის სნეულება დასწამეს...
ვერავინ გაიგო, რომ ქვეყნად არსებობენ მოხეტიალე, უთავსასთუმლო, მიუსაფარი პოეტები, რომელთაც ცოტა სითბო, ცოტა თანაგრძნობა და ერთი ნატეხი პური სჭირდებათ..."

[missis_kartveli]

_MATASI_
გაიხარე მაგრად მიყვარს ეს სიტყვები... ტერენტი გრანელიუც საერტოდ.... ცჰემს ბლოკნოტსჰი მაქვს ცჰაწერილი

[missis_kartveli]

zogjer foTolic xmadabla tiris


cas rom avxede varskvlaviTrToda,
mkrTalad mzis sxivi jerac mnaTobda,
TiTqos es dari me ar metrfoda,
marto Cems gulSI wvimda da Tovda.
ratomRac es dRe aras ambobda,
misi tkivili arvis axsovda,
es mdumareba masac adnobda
da usityvodac Tvis dards mandobda.
TiTqos es nisli fiqrebs amkobda,
me ki mesmoda is ras ambobda,
TiTqos davyruvdi, is ki damunjda,
magram me vgrZnobdi is rasac grZnobda.
es Semodgoma yvavilT aWnobda,
niavic foTlis moclas lamobda
mas jer sicocxle isev swyuroda,
magram buneba mas ar wyalobda.
iwureboda es Semodgoma,
dro m odioda sicivis, yinvis,
aRsasruls idga xmeli foToli
da eSinoda mware sikvdilis.
da oqrosferze zed nacrisferi
daerTo mware fiqrebi wvimis,
da dasvelebul did xeebs Sois
celqi niavi daqris da wivis.
me ki vigrZeni rom es niavi
foTols ayenebs rogor did tkivils.
roca zed cremli Camogordeba,
maSin foTolic xmadabla tiris.
sustma niavma mohglija xidan
da ucbad mospso sicocxle misi
morCa. . . gaTavda. . . maradiulad. . .
gaxdeba igi nawili miwis.
es oriode xmeli foToli
eloda niavs mware sikvdilis,
da aRsasruliT SeSinebuli
zogjer foTolic xmadabla tiris.



საკუთარი

[judi]

.....
,,მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა
წმიდა იყავნ სახელი შენი,,..
განმინათლე სული ჩემი და გონება მიწიერი,
მაზიარე ზეციურ მადლს,
ვიყო მარად ცხვარი შენი...

ეს ჩემი უდიდესი თხოვნაა მამაზეციერის მიმართ..

[teo..]

მარიამის თხოვნით...

ცრემლების ლოცვა

მახსოვს, ოდესღაც ამ სისხლძარღვებში
ვაზის დაწურულ მტევნად მდიოდი
და შენი ჯვარცმა ისე მტკიოდა,
ცრემლების ლოცვად გადმომდიოდი.
ახლა დამტოვე ფიქრის ამარა,
სასჯელს ვერ იტყვი ამაზე სასტიკს,
ვარ ცარიელი როგორც სამარე _
რომლიდან აღსდექ.
რატი ამაღლობელი

MATASI კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა... რატი ამაღლობელის ლექსებს ჩემს საყვარელ ლექსებს შორის დიდი ადგილი უკავია. გაიხარე

[teo..]

სონეტი 1
ლ ო ც ვ ა

მე შენ მჭირდები,
ჩემი სული ღატაკია - ლიცვის გარეშე,
არარაობა . . .
შარაგზაზე მიყრილი მტვერი . . .

ძეო ღვთისაო,
მხოლოდ შენით შევიცანი - ჩემი "რაობა",
შენს კალთას მიკრულს -
ვერ დამაკლებს ვერაფერს მტერი.

არა ვარ ღირსი,
ჩვილი ბავშვივით აყვანილი მატარო ხელით,
მაგრამ, ნურც, ისე მომიძაგებ,
ეშმა დამლახვრავს.

თან გამოგყვები,
ვით უღირსი, უძღები შვილი,
ისე, ვით მტვერი მიეკვრება
გზაზე ქალამანს.

მე შენ მჭირდები,
ჩემი სული ღატაკია ლოცვის გარეშე,
შეუმოსავი . . .

ჰოი, უფალო
გთხოვ, გამიყოლო საუკუნო სავალ ბილიკზე
ცოდვით მმოსავი

თუ, განმერიდე,
ვიცი, სულიც განმიდგება,
სხეულს დატოვებს . . .

ძეო ღვთისაო,
მე ხომ, შენში შევიცანი - ჩემი "რაობა"
ნუ მიმატოვებ . . .


04.07.05
ხარება
თეა კანდელაკი

[მარინე]

სონეტი 1
ლ ო ც ვ ა

მე შენ მჭირდები,
ჩემი სული ღატაკია - ლიცვის გარეშე,
არარაობა . . .
შარაგზაზე მიყრილი მტვერი . . .

ძეო ღვთისაო,
მხოლოდ შენით შევიცანი - ჩემი "რაობა",
შენს კალთას მიკრულს -
ვერ დამაკლებს ვერაფერს მტერი.

არა ვარ ღირსი,
ჩვილი ბავშვივით აყვანილი მატარო ხელით,
მაგრამ, ნურც, ისე მომიძაგებ,
ეშმა დამლახვრავს.

თან გამოგყვები,
ვით უღირსი, უძღები შვილი,
ისე, ვით მტვერი მიეკვრება
გზაზე ქალამანს.

მე შენ მჭირდები,
ჩემი სული ღატაკია ლოცვის გარეშე,
შეუმოსავი . . .

ჰოი, უფალო
გთხოვ, გამიყოლო საუკუნო სავალ ბილიკზე
ცოდვით მმოსავი

თუ, განმერიდე,
ვიცი, სულიც განმიდგება,
სხეულს დატოვებს . . .

ძეო ღვთისაო,
მე ხომ, შენში შევიცანი - ჩემი "რაობა"
ნუ მიმატოვებ . . .
04.07.05
ხარება
თეა კანდელაკი

თეო,ამ ლექსს ეპითეტს ვერ ვუძებნი...

[ქავთარაძე]

"ჩემი ფერია სიმწიფე ვაზის,
კვნესა კდეების,მწუხრი ბუნების,
ფერი-ყოველი სათნოს და ნაზის
განშორების და არდაბრუნების.
ჩემი ფერია ყვითელი ფერი
ფერი მზისა და ცხელი ქვიშისა
ფერი სიბერის,გედის სიმღერის,
და მომავალი კვდომის შიშისა"
ინოლა გურგულია

[მარინე]

მინდა და მინდა

მინდა და მინდა! _
მინდა და მინდა! _
მინდა და მინდა! _
ვადიდო მინდა
ღმერთი, რომელმაც მე ამომზიდა
უწყლო,
უმზეო,
უძირო
ჭიდან, _
სადაც ურიცხვი ბედკრული დარჩა! _
სადაც უსაზღვროს იტანენ ტანჯვას! _
ძნელია ძალზე გაძლება სადაც!

ძლიერო ყოვლად! _
უშველე მათაც!


მუხრან მაჭავარიანი




ქალია დილა,
მიწა — ქალი
საღამო — ქალი...
წვიმა ქალია...
ყველაფერი
ქალივით მიყვარს...
და როცა ვინმე
ჩემზე უკეთ
ადიდებს დილას, — ასე მგონია:
მე რო მიყვარს, —
მართმევენ იმ ქალს.

[missis_kartveli]

SeCerdi!!!
hoi, sabralov, RvTis naSDobno adamianno,
Tqveni sulebi RvTis gareSe sad daZrZwiano,
adamis Zeo dagikargavs goniereba,
gagnelebia kacTa mimarT lmobiereba.
Sens sulSi ukve Caqrobila RvTis dananTebi
da daSTenila mis adgilas sanTlis naRvenTi,
bneli gizidavs, Tavsac aqcev borotT safarad,
Sens suls nu aZlev, nu dauTmob eSma-satanas.
sanTels ar anTeb, eSmaks ukmev piriT, gonebiT,
ufals zurgs aqcev codvisa da eSmas monebiT,
sulis sawyisi gevedreba Cumi godebiT_
zurgs ar akido, ar CasZiro codvis lodebiT.
sigaretsa swev, ver moiSale avi mania,
da ukve medgrad fexs ikidebs narkomania,
ras eZalebi, risTvis kvdebi adamiano,
imisTvis gaCndi, rom kacT suli daaziano?
SeCerdi!!!...... xorci ziandeba amdeni SxamiT,
SeCerdi!!!...... ara gamogiva siavis malviT,
SeCerdi!!!...... nu swev, RmerTs daunTe locviT sanTeli,
SeCerdi!!!...... sulSi ar Caaqro wmida naTeli!

[teo..]

ფ ს კ ვ ნ ი ლ ი

„ უფალო იესო ქრისტე...“ - თითებში მიცურავდა ფსკვნილი
ცოდვათა დატევების დარად უსახურდებოდა ფიქრი
წვიმა დამდიოდა თავზე, ზეცას ნისლისფერი ეკრა
და შევყურებდი სივრცეს, ვით თვალწინ გაშლილ ეკრანს

ჩემს წინ ოკეანე რუხი, ჩანდა დიადი და ციდა
ვიღაც, გამჭვირვალე წვეთებს მაყრიდა უსახური ციდან
თითებში თამაშობდა ფსკვნილი, ბაგე მეპობოდა მლოცავს
სველი ფიცარნაგი ფეხქვეშ თითქოს აყოლილი ლოცვას

ჭრიალით გამოსცემდა ბგერებს, წვიმა კვლავ მიკრავდა მოცარტს,
ხიდან ჩამოცვენილ ფოთლებს ფეხქვეშ მილაგებდა მორცხვად
ქარი... ო, ეს გიჟი ქარი უტიფრად მეკვრებოდა მკერდზე
ბაგიდან იტაცებდა სიტყვებს, ხან თმას მიწეწავდა მხრებზე...

ვიგრძენ წუთისოფლის სუნთქვა, ამაოებათა დარი
ნაბიჯი ავაყოლე ლოცვას, მესმა გალობათა ქნარი
სულში მეღვრებოდა სითბოდ - ბგერები, მიმწვდარი სმენას
სიმძიმე დაჰკარგვოდა სხეულს უფრთოდ აპირებდა ფრენას

„უფალო იესო ქრისტე...“- თითებში მიცურავდა ფსკვნილი
ცოდვათა დატევების დარად უსახურდებოდა ფიქრი


01.31.2006
ამერიკა ნიუ-იორკი

[მარინე]

სხვისიც ყოფილა,
თუ ყოფილა
ჩემს თვალზე ცრემლი.
ვყოფილვარ სხვისი სიბრალურით
მრავალჯერ ჩუმად...
ყოვლადძლიერო,
გახარება თუ გინდა ჩემი, -
უნარი სხვისი გახარების
მიბოძე უმალ.

და კიდევ,
თუ არ შემომწყრები,
მისმინე ერთიც:
სიხარბე ახლავს,
სამწუხაროდ,სიხარულს რადგან,-
თუ შემიძლია,
დამაყენე იმდენად მაღლა,-
არ შეეხარბოს სიხარული
არავის ჩემი

მუხრან მაჭავარიანი

[ლილიანა]

მაოცებთ

[missis_kartveli]

სხვისიც ყოფილა,
თუ ყოფილა
ჩემს თვალზე ცრემლი.
ვყოფილვარ სხვისი სიბრალურით
მრავალჯერ ჩუმად...
ყოვლადძლიერო,
გახარება თუ გინდა ჩემი, -
უნარი სხვისი გახარების
მიბოძე უმალ.

და კიდევ,
თუ არ შემომწყრები,
მისმინე ერთიც:
სიხარბე ახლავს,
სამწუხაროდ,სიხარულს რადგან,-
თუ შემიძლია,
დამაყენე იმდენად მაღლა,-
არ შეეხარბოს სიხარული
არავის ჩემი

შენი ლექსია?