პოეზია პარამეტრები

[ნიკოლოზ_V]

ჩამავალი მზის ზოლი გაწვა საღამოს ზღვაზე...

ნანატრი სატრფო ტალღათ გულზე მიიკრეს , მაგრამ...

ზოლი შეთრთოლდა, გაინაბა, მერე... სულ გაქრა...
1955 წელი
ა. კალანდაძე

ძალიან ლამაზი სიტყვებია

[mogzaura]

აქ იმხელა სიამოვნებას ვიღებ, ვკითხულობ ამ ლექსებს და ამ ლამაზ სიტყვებს რომ ვერ აღგიწერთ

[kato_Bato]

უძილო ღამეები

ღამეებს ვათევ კვლავ სიხარულით,
ჩემსკენ ოცნება მოჰქრის მხარულით,
ბედნიერება მარტოობაა, -
რა ვპოვე ბრბოში მე სიხარული?

ღვინოს არ ვსვამდი, ისევ დავიწყე,
დამჩემდა დარდი, სიგულმავიწყე,
წყალს მივეც ყველა ია და ვარდი,
სათაყვანებლად წინ რომ დავიწყე.

კარგა ხანია არ ვწევდი თუთუნს,
ნაცვლად ვუსმენდი მტკვრის ამო დუდუნს,
ეხლა თუთუნის ბოლი დგას სახლში, -
რა გაათენებს ამ ღამეს უკუნს?

თუთუნს, ღვინოსაც დავტოვებ მალე,
ტომები ჩემი ვთვალე და ვთვალე...
თუ დავამთავრე უკანასკნელი,
თუ შემოვძახე ძველებურ „ლალე“.

„მაღლა გორაზე დაუთოვია,
გულს მოსვენება ვერ უპოვია.
იმ აივანზე კაცი რომ მოსჩანს,
იცოდე, ჩემი მეკუბოვეა!“

(გალაკტიონი)

[თათი87]

"ხტიან რუები,
შეჰფენია ყაყაჩო ფერდობს,
მზე ჰყვირის ცაში...

ოჰ, ქალბატონო გაზაფხულო,
ვიყავი ერთ დროს
მე თქვენი პაჟი!!!

თქვენს შესახვედრად
გამოვრბოდი უგონოდ მთვრალი-
მწვავდით და მკლავდით!

ჩემს ცხოვრებაში
თქვენ იყავით პირველი ქალი,
რომელიც მწამდით!

გადმოდგებოდით
წითელ-მწვანე ატლასის დროშით
ნაზამთრალ მთაზე-

ოქროს უზანგი
საკოცნელი პაწია ქოშით-
მახსოვხართ ასე!

აწ თგვენგნით გული,
თგვენგნით გული აღარ ცოცხლდება,
აღარ ძგერს ლხენით,

მხოლოდღა ცრემლი
სინანულის წამწამს მოსწყდება-
თქვენით...

სხვა სიყრმე გელით,
ქალბატონო, ღონიერ ხელებს
სხვა სიყრმე გიწვდისთ...

და თქვენც, თქვენც მარად ახალგაზრდა,
მიჰყვებით სერებს,
მოდიხართ სხვისთვის!"


მ.ლებანიძე
1975

[თათი87]

სიცილი ქალის


"ბედნიერება იყო ჩემთვის, იყო და არის
სიცილი-ცოლის
სიცილი-დედის
და საერთოდ,
სიცილი
ქალის!

არის, ქალთაგან პირველის და პირველზე მეტის,
თოვლისებრ სპეტაკი
მშობლიური
სიცილი -
დედის.

არის მეორე, ხმას გამოსცემს რომელიც ბროლის,
მოსიყვარულის ,
შემწყნარებლის,
სიცილი-
ცოლის.

და კიდევ, კიდევ, ფუი ეშმას, იყო და არის,
ატაცებულის, მშვენიერის, ოცნებით მთვრალის,
გამომწვევი და
ხორციელი
სიცილი ქალის...

იყო ცხოვრება, იყო სისხლის, ცრემლის ღვარები
ესეც ხომ იყო
იცინოდნენ
ჩვენთვის
ქალები!

ჟღერდა გიტარა, ოქროს შუქი მიადგა ქალწულს
(ვიგონებ სიყრმეს,
ოქროსუბანს,
ბავშვობას წარსულს).

ის იცინოდა, იცინოდა, ნათელში მთვარის,
თითქოს
პირველად გავიგონე
სიცილი
ქალის.

თორმეტი წლისას გამეღვიძა უსიერ ტყეში,
ვთქვი: ეს რა ხდება,
რა გრძნობაა,
რა ხდება ჩემში?

ვთქვი, იცინიან რანაირი ეშხით ქალები!
ვთქვი: რას , რას ნიშნავს
ქალის ხმაში
ვერცხლის ზარები!

სიტყვა აზრია- რით არ არის სიცილი სიტყვა
სიტყვა, რომლითაც
აზრი მეტის სიცხადით ითქვა?!

იყო ცხოვრება, იყო სისხლის, ცრემლის ღვარები
ესეც ხომ იყო
იცინოდნენ
ჩვენთვის
ქალები!

ესეც ხომ არის, -სასოებით, იმედით ხვალის
ხეს ცხოვრებისას აშრიალებს
სიცილი
ქალის...

ოჰ, გზას სოფლისას რა გალევდა, ანუ რა გალევს
აწ გზას გასავლელს
რომ არ იყოს
სიცილი
ქალის!



მ.ლებანიძე
1979 წელი

[ნიკოლოზ_V]

ესეც ხომ არის, -სასოებით, იმედით ხვალის
ხეს ცხოვრებისას აშრიალებს
სიცილი
ქალის...

ოჰ, გზას სოფლისას რა გალევდა, ანუ რა გალევს
აწ გზას გასავლელს
რომ არ იყოს
სიცილი
ქალის!

ეს მომეწონა განსაკუთრებით

ლერწამი ხარ!...

ლერწამი ხარ, ტბის ასული, ცად ასული, ატყორცნილი,
მყინვარი ხარ, საოცნებო, მზის სხივთაგან დაკოცნილი,
და დღეს, როცა სიო ფრთხილი,
ოქროს ქოჩორს გიხუჭუჭებს,
ეს მიტომ რომ - ვითა რთვილი -
მე ვადნები შენსა ტუჩებს.
მთის თოვლი ხარ, ნაზ - ნარნარი,
ჩამომდნარი ცივი... ცივი
ვარსკვლავი ხარ, ცის წიაღით
მოწყვეტილი ღვთაებრივი,
იცი ეგრე სანთელივით
ვნების ცეცხლზე რად დამდნარხარ?
ეს მიტომ რომ გმოსავ სხივით,
ეს მიტომ რომ მე მიყვარხარ!...

იოსებ გრიშაშვილი

[keti]

ეს ლექსი ძალიან მიყვარს ერთი ჩვენი ფორუმელის დაწერილია, იმედია არ გამიბრაზდება


მე დავიბადე შემოდგომის სულ ბოლო თვეში,
ძლიერი ქარი მირწევდა აკვანს
იყო ეს სევდა, მთვარიან დღეში
ქარი მღეროდა ჩუმ იავნანას
ფიქრი მათ აჰყვა, აჰყვა კალამიც,
მამის ღიმილის ცრემლით ნანამი
თვალს ვერ ვახელდი,
ვერ ვთქვი სალამი
და ლექსში ვპოვე გამოსავალი,
მე დავდიოდი დაბურულ ტყეში
სწორედ იმ ტყეში, ზღაპრულს რომ აღძრავს,
ვერ მაფერხებდა წვიმა,
ვერც თქეში,
მე ვერ ვამბობდი, თუ ეს ტყე რას გავს,
მე სულ ვხედავდი იმ ზღვის ნაპირებს
და ვერ აღვწერდი, თუ ეს ზღვა რას თხზავს
თუ ეს ტალღები სიკვდილს აპირებს,
მაშ გასვენებას წუხილიც ახლავს,
მე დავდიოდი უკუნ ღამეში
უკუნ სიზმრებში, უკუნ წამებში
ეს გულისცემა მიწერდა სიტყვებს
და ქარი ცრიდა სივრცეს თვალებში,
სივრცის განცდას კი რა დამავიწყებს...
მე დავიბადე ნოემბრის თვეში
ცრემლით ვევლინე მე თქვენს ქვეყანას
გარდავიცვლები იმ უღრან ტყეში,
სწორედ იმ ტყეში
ზღაპრულს, რომ არ გავს

[Till aus Deutschland]

(ჩემი I პოსტი)

[keti]

Till aus Deutschland

კეთილი იყოს შენი 1 პოსტი

[Irine]

Дождливый вечер, маленькие блюдца
И воск от сотен умерших свечей.
Волшебный мир, в который не вернуться.
К дверям закрытым не найти ключей.

Любовь и счастье белою сиренью
Завяло, вниз упали лепестки.
Но я учусь, учусь благодаренью.
В нем даже слезы менее горьки.

Отчаянье хмельное и тугое
Холодным дулом к влажному виску..
Но Господи пока Ты здесь со мною.
Я побеждаю горькую тоску.

Смешные тени на паркете гладком.
Спасибо Боже, Свет рассеял тьму.
Из рук Твоих любое горе сладко
Да будет все по слову Твоему.

[ქავთარაძე]

Irine
მომეწონაა

[უჩა]

აკაკის მოტივებზე

ჩონგურს გაბმული სიმები
მოვშალეთ ნელა-ნელაო
და დავერიეთ ერთმანეთს
არსაით არის შველაო.

საქათმე საქართველოა,
ქათმები ჩვენ ვართ ყველაო,
გამრავლდნენ არაკაცები
ოოჰ დელა დელა დელაო.

ერთი ქართველიც რომ დარჩეს,
ვერ მოისვენებს ვერაო
მავანნი ამას ცდილობენ
ქათმად გვაქციონ ყველაო.

ქეიფობს მელა ტურები
სხვა მშიერია ყველაო,
ტაშს უკრავს მხეცთა კრებული
ოოჰ დელა დელა დელაო.

ამ ბრბოს წინ უძღვის ამაყად
ერთი ცბიერი მელაო,
გზას აცდენილნი დავდივართ
ოოჰ დედა დედა დედაოოო...

1993 წელი - უშანგი მენაფირე (ჩემი ბაბუ )

[უჩა]

ჩემი მწამსია

სამშობლოსადმი სიყვარული
თავიდან დამყვა,
მაშფოთებს ერის ცრემლიანი
თვალების მზერა
და ამიტომაც უსაშველო
ტკივილი მღადავს
ვხედავ როდესაც მზე იმედის
არ ბრწყინავს ჯერაც.
მე თვითონ მალპობს დანაშაული
მიწა ცრემლებით,
ზიზღს იწვწვს ჩემში დღეს რაც ხდება
იმის ყურება,
ჩემო ქვეყანავ შენს სიმართლეს
შემოვევლები
ო, რას მიქვიან: შიში, ძრწოლა,
დაძაბულობა.
ჩემი მწამსია სიყვარული
და მოფერება,
ჩემი მწამსია შენთვის ბრძოლა
და ერთგულება.

1991 წელი - უშანგი მენაფირე (ჩემი ბაბუ)

............................................................

სადა ხააარ?

ისე მიყვარდი
რომ შეგხვდებოდი,
მინათდებოდა ზეცა,
ცისფერი იყო ბილიკი ჩვენი
კაბაც ცისფერი გეცვა

გიკრეფდი იებს,
შენც იას ჰგავდი,
და მიხაროდა მეტად,
მე ახლაც მხიბლავს
ღიმილი შენი,
შენ კი, სადა ხარ ნეტა...?

1945 წელი - უშანგი მენაფირე (ჩემი ბაბუ )

[Irine]

კიდევ ერთი რუსული ძალიან კარგი ლექსი:

Встать на колени, прошептать: Прости
И воздух слушать, жаждая ответа.
Открыть окно и, повинуясь ветру,
Встать в изголовье верного пути.

И солнце взяв себе в проводники,
Идти туда, куда ведет дорога.
Покой испить, срывая васильки,
И ни о чем не думать кроме Бога.

Вдыхать любовь и верить всей душой,
Что ладана туман похож на крылья
Того, кто путешествует со мной
И избавляет душу от бессилья.

В венчанье вьюг не звать чужих огней,
А согреваться жаром тропки млечной.
Сцеловывать со стен монастырей
Мирскую пыль и глупость человечью.

Войти в лесов молитвенную тишь,
Где так волшебно многоцветье лета.
Упасть в траву и закричать: Услышь!
И целый день молчать и ждать ответа.

[missis_kartveli]

გახსენ კარიბჭე

გახსენ კარიბჭე, მე მოვალ შენთან, მსურს შენთან ვიყო,
გახსენ კარიბჭე, სხვა კარიბჭე არ მსურს გაიღოს.
მე შენთან მოველ, მსურს დაჩოქილმა შენზედ ვილოცო,
ამქვეყნით დაღლილს მსურს ცხოვრების გზა დამილოცო.
სხვა გზას არ ვირჩევ, ამ გზით მინდა მუდამ ვიარო,
შვებას ვოპოვი, ეს იარებიც მსურს დავიამო.
მოველ, გამიღე, შენს კარებთან მივესვენები
და განმიკურნე სული მრავლად დანასერები.
სანთელს დანთებ, ლოცვას აღვავლენ შენდვე ცრემლით,
ნება მომეცი კალთას გემთხვიო ტკივილითა თმენით.
ცრემლად დავლტვები შენს წინაშე მე სინანულით,
რომ დამიშუშო სულის წყლული სისხლით ნამული.
გახსენ კარიბჭე, მე მოველ შენთან ძირს დაცემული
გთხოვ შეივედრო განწირული ცოდვილი სული.

(საკუთარი)

[Irine]

გახსენ კარიბჭე

გახსენ კარიბჭე, მე მოვალ შენთან, მსურს შენთან ვიყო,
გახსენ კარიბჭე, სხვა კარიბჭე არ მსურს გაიღოს.
მე შენთან მოველ, მსურს დაჩოქილმა შენზედ ვილოცო,
ამქვეყნით დაღლილს მსურს ცხოვრების გზა დამილოცო.
სხვა გზას არ ვირჩევ, ამ გზით მინდა მუდამ ვიარო,
შვებას ვოპოვი, ეს იარებიც მსურს დავიამო.
მოველ, გამიღე, შენს კარებთან მივესვენები
და განმიკურნე სული მრავლად დანასერები.
სანთელს დანთებ, ლოცვას აღვავლენ შენდვე ცრემლით,
ნება მომეცი კალთას გემთხვიო ტკივილითა თმენით.
ცრემლად დავლტვები შენს წინაშე მე სინანულით,
რომ დამიშუშო სულის წყლული სისხლით ნამული.
გახსენ კარიბჭე, მე მოველ შენთან ძირს დაცემული
გთხოვ შეივედრო განწირული ცოდვილი სული.

(საკუთარი)

miss_kartveli
რა ნიჭიერი ხარ!

[მამფალი]

Look, if you had one shot, one opportunity
To seize everything you ever wanted…One moment
Would you capture it or just let it slip?

His palms are sweaty, knees weak, arms are heavy
There’s vomit on his sweater already, mom’s spaghetti
He’s nervous, but on the surface he looks calm and ready
To drop bombs, but he keeps on forgettin
What he wrote down, the whole crowd goes so loud
He opens his mouth, but the words won’t come out
He’s chokin, how everybody’s jokin now
The clock’s run out, time’s up over, bloah!
Snap back to reality, Oh there goes gravity
Oh, there goes Rabbit, he choked
He’s so mad, but he won’t give up that. Is he? No
He won’t have it , he knows his whole back city’s ropes
It don’t matter, he’s dope
He knows that, but he’s broke
He’s so stacked that he knows
When he goes back to his mobile home, that’s when it’s
Back to the lab again yo
This whole rap shit
He better go capture this moment and hope it don’t pass him...

guess whos lyrics

[missis_kartveli]

miss_kartveli
რა ნიჭიერი ხარ!

არც ისე, გმადლობ

[მამფალი]

No weapon formed against me shall prosper
And every tongue that shall rise against thee in judgment thou shalt condemn
Lord give me a sign
For this is the heritage of the servants of the Lord
and their righteousness is of me, saith the Lord.
Amen
Lord Give me a Sign!

I really need to talk to you Lord
Since the last time we talked the walk has been hard
Now I know you havent left me But I feel like im alone
Im a big boy now but im still not grown
And Im still goin threw it Pain and the hurt
Soaking up trouble like rain in the dirt
And I know! Only I can stop the rain
Wit just the mention of my saviors name
IN THE NAME OF JESUS!
Devil I rebuke you for what I go threw
And tryin make me do what I used to
But all that stops right here.
As long as the Lords in my life I will have no fear
I will know no pain from the light to the dark
I will show no shame spit it right from the heart
Cuz its right from the start But you held me down
And Aaint nothin they can tell me now

Lord give me a sign!
Let me know whats on your mind Let me know what im gone find
Its all the time
Show me how to teach the mind Show me how to reach the blind

Lord give me a sign!
Show me what I gots to do To bring me closer to you
Cuz im gonna go through What ever you want me to
Just let me know what to do
Lord give me a sign!

guess this too

[teo..]

შ ლ ე გ ი ა ქ ა ლ ი
(ლუიზა ჩიქოვანს)

შლეგია ქალი, შლეგი, ვით ვნება,
მოზღვავებული და მკლავ-გაშლილი.
აზვირთებული, ვით აქოჩრილი ოკეანის
მღელვარე ტალღა.

ორბთა ფრთა-აშლილ წარბთა ეშხი
ნახატი კალმით
და ბაგეთაგან მომღიმარი
ფურცლები ვარდთა.

შლეგია ქალი, ვით ქარიშხალი,
დაუოკავი, ვით ზვავი მთათა,
ფაფარ-აშლილი, ვით თეთრი რაში,
შემკრთალი მზერა შვლის ნუკრთა თვალთა . . .

ალვად ტან-ყრილი, მომსგავსო ბროლის,
თეთრი თითები თლილი ნატიფად,
ოქროსფერ თმათა დალალებში მთრთოლვარე სიო,
ზეცის ტატნობზე მოკაშკაშე ზურმუხტ-საფირად.

შლეგია ქალი. შლეგი, ვით ვნება,
წელს მოხვევია სარტყელი მკლავთა,
საიდან შენში ღვთაების დარო,
უძლევი ლტოლვა - მიმქროლავ ქართა.

05.16. 99
პალმ ბიჩი, სინგერ აილებდი
ფლორიდა
თეა კანდელაკი