 პოეზია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| ნიკოლოზ_V |
  Oct 23 2007, 11:02 PM
პოსტი
#621
|
 მეფე  ჯგუფი: Members პოსტები: 3,664 რეგისტრ.: 26-September 06 მდებარ.: London წევრი № 221  |
შენ-შენზე ჩემი ხარ ფიქრისფიქრი,
მე-ფიქრისფიქრი ვარ ჩემზე შენი და ფიქრისფიქრისფიქრია იგი _ მე და შენს შორის, რაც ითქმის ენით. მას კი, რაც სივრცის მზის არის ტოლი, გამოთქმა რისიც, _ თვით დუმილს უჭირს!_ ღიმილით ამბობს სხეული ორი, ვითარცა ერთის ტუჩი და ტუჩი. *** მე გამოვდივარ, დღის ბოლოა,_ სრულდება 6. ფართო ქუჩაში ჩვეულებრივ მოძრაობს ხალხი... გულუხვად ბარდნის, ბეღურა კვნესის... მე მოვაბიჯებ გაშლილი სახით. დაგინახავ და... გაზაფხული მყარდება ირგვლივ; შუაზამთარში მეყურება შრიალი ხეთა... რაც მართალია, _ მართალია, _ გულწრფელად მიკვირს, _ ყველა ჩემსავით რომ არ ღელავს, _ შენ როცა გხედავს. *** მე შემიძლია ვიმყოფინო საბანი ფოთლის, ზღვად შემიძლია მივიჩნიო პატარა წვეთი... უმტკივნეულოდ მკედიდან გულს ამოვიპორტნი მხოლოდ შენთვის. წყალმა წაიღონ ლექსნი ჩემნი, როგორც ნაფოტნი, წყალმა, რომელიც უზარმაზარ მდინარეს ერთვის... უმტკივნეულოდ მკედიდან გულს ამოვიპორტნი მხოლოდ შენთვის. *** აზროვნებს თუკი, ვინ არის რომ _ არ არის მარტო? ვინც არის მარტო, განა მარტო იგია მარტო? იცის კი ყველამ, ვინც მარტოა, რომ არის მარტო? ფიქრობს კი ყველა, მარტო როა, მარტოა რატომ? უფრო მარტოა, ვინც მარტოა, თუ ფიქრობს: _ რატომ? ერთ-ერთი ჩემი საყვარელი პოეტი, მუხრან მაჭავარიანი  -------------------- ადამიანი ან ქრისტეს უნდა ეკუთვნოდეს, ან ეშმაკს; საშუალო, გაურკვეველი მდგომარეობა არ არსებობს! |
   |
 
|
| თათი87 |
Oct 23 2007, 11:30 PM
პოსტი
#622
|
 თამარი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,290 რეგისტრ.: 13-January 07 მდებარ.: sul axlos წევრი № 852 |
ბოლო განწყობილება სინამდვილე მივატოვე და ოცნება ვინამდვილე, წლებს თმა-წვერი მივათოვე, წლითიწლობით ვიმარტვილე, წილად მერგო სიმარტოვე და ცხოვრების სიმარტივე. აღარც მინდა, რამეს ვმკიდე, ყველაფერი სულერთია. სულო ჩემო, ცოტა კიდევ _ იქით უკვე სულეთია. ზღვაზე, მზის ჩასვლისას ისევ ბალღობენ ცელქი ტალღები, გული გალღვება მზეთა სინაზით; მთათა მთრგუნავი, კლდეთა ამღები, ქვე განვერთხმები მხურვალ სილაზე... ზღვაში ეშვება მზეთა ეშვები, რომ ლურჯ ტალღებში ჩატყდეს, ჩაიმტვრეს; ამ მზეს ბინდამდე ვერ მოვეშვები, სანამ ამ ზღვაში თან არ ჩამითრევს. ვახუშტი კოტეტიშვილი სიყვარული შენ რა იცი, სიყვარული რა ხილია?! არ გიგრძვნია გულში ტრფობის გაღივება. სიყვარული მთაში ირმის ძახილია და ბოლოს კი სევდიანი გაღიმება. სიყვარული ცრემლებია დაკარგული, იცი, კარგო, რას ამბობდა საიათნოვა? _ სიყვარული ტალღააო ნაკადულის, თუ წავიდა, აღარ მოვა. მე შენ მეტი განა არვინ მყვარებია, ეს ალვები მეჩვენება გოგონებად, ეს ლექსები მაშინდელი ქარებია და ტკბილ-მწარე მოგონება. შენ რა იცი, სიყვარული რა ხილია?!.. 1952 მომწონს ამ კაცის ლექსები -------------------- - ცოდვილთა შორის უცოდვილესი მე ვარ! დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება, ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება. მაუწყე მე, უფალო, რომელი გზით ვიარო ფსალმ. 142,8 |
|
|
|
| თათი87 |
Oct 24 2007, 12:07 AM
პოსტი
#623
|
|
თამარი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,290 რეგისტრ.: 13-January 07 მდებარ.: sul axlos წევრი № 852 |
უცნაური რეცეპტი
მე ავად ვიყავი და მკურნალს ვეძებდი, უეცრად მოფრინდა ცისფერი ფერია, რაღაც უცნაური გადმომცა რეცეპტი, რომელიც ანთებულ ყაყაჩოს ფერია. თან მითხრა ჩურჩულით: _ ისეთი რამ არის, რომ უნდა მიიღო უმცირეს დოზით, არისო ძალიან ლამაზი წამალი, არ დაილევაო ის სუფრის კოვზით. იმედის ნაფლეთი გულს უცებ ეძგერა, ვიფიქრე, იქნება როგორმე მოვრჩე. თვალი გადავავლე, რეცეპტზე ეწერა: «მანანას ღიმილი, კვირაში ორჯერ!» 1949 ვახუშტი კოტეტიშვილი ნატაი მანანა მანახა ეხლა  სიცხეს და ამ ოხერ გრიპს სულ გამიქრობდა  -------------------- - ცოდვილთა შორის უცოდვილესი მე ვარ! დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება, ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება. მაუწყე მე, უფალო, რომელი გზით ვიარო ფსალმ. 142,8 |
|
|
|
| ნიკოლოზ_V |
Oct 24 2007, 02:13 AM
პოსტი
#624
|
|
მეფე ჯგუფი: Members პოსტები: 3,664 რეგისტრ.: 26-September 06 მდებარ.: London წევრი № 221 |
უძილო ღამეები
ღამეებს ვათევ კვლავ სიხარულით, ჩემსკენ ოცნება მოჰქრის მხარულით, ბედნიერება მარტოობაა, - რა ვპოვე ბრბოში მე სიხარული? ღვინოს არ ვსვამდი, ისევ დავიწყე, დამჩემდა დარდი, სიგულმავიწყე, წყალს მივეც ყველა ია და ვარდი, სათაყვანებლად წინ რომ დავიწყე. კარგა ხანია არ ვწევდი თუთუნს, ნაცვლად ვუსმენდი მტკვრის ამო დუდუნს, ეხლა თუთუნის ბოლი დგას სახლში, - რა გაათენებს ამ ღამეს უკუნს? თუთუნს, ღვინოსაც დავტოვებ მალე, ტომები ჩემი ვთვალე და ვთვალე... თუ დავამთავრე უკანასკნელი, თუ შემოვძახე ძველებურ „ლალე“. „მაღლა გორაზე დაუთოვია, გულს მოსვენება ვერ უპოვია. იმ აივანზე კაცი რომ მოსჩანს, იცოდე, ჩემი მეკუბოვეა!“ არსებობის გული იყო ფიქრების ვალსი, იდგა რკალები წყალზე, არ ასვენებდა ღამეს ფიქრი ერთ ლამაზ ქალზე. თვალს არ ეკიდა ძილი, მზეთა ვიყავით შვილი, რისთვის დაგვარქვეს ნეტა დემონიური წყვილი? მაგრამ ეს იყო სრული ყრმობის სევდა და რული იმ სიყვარულის ცეცხლი, იმ არსებობის გული. თოვლი მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა. მწუხარე გრძნობა ცივი სისოვლის და სიყვარულის ასე მოთმენა. ძვირფასო! სული მევსება თოვლით: დღეები რბიან და მე ვბერდები! ჩემს სამშობლოში მე მოვვლე მხოლოდ უდაბნო ლურჯად ნახავერდები. ოჰ! ასეთია ჩემი ცხოვრება: იანვარს მოძმედ არ ვეძნელები, მაგრამ მე მუდამ მემახსოვრება შენი თოვლივით მკრთალი ხელები. ძვირფასო! ვხედავ... ვხედავ შენს ხელებს, უღუნოდ დახრილს თოვლთა დაფნაში. იელვებს, ქრება და კვლავ იელვებს შენი მანდილი ამ უდაბნოში... ამიტომ მიყვარს იისფერ თოვლის ჩვენი მდინარის ხიდიდან ფენა, მწუხარე გრძნობა ქროლის, მიმოვლის და ზამბახების წყებად დაწვენა. თოვს! ასეთი დღის ხარებამ ლურჯი და დაღალული სიზმრით დამთოვა. როგორმე ზამთარს თუ გადავურჩი, როგორმე ქარმა თუ მიმატოვა! ახსნა ღამეს ელვარე დღე შეუცვლია თქვენი თვალების ღრმა სიბნელეთი, ამნაირ გრძნობას ხომ შეუძლია დაიმორჩილოს მთელი ხმელეთი. მომკალით! ყოფნა მაინც შუქია თქვენზე აღმართულ სადღეგრძელოთა, შეხვედრა ენას ვერ შეუქია, შეხვედრა განა ასე გველოდა? თქვენ გაიხსენეთ, ო, გაიხსენეთ, ო, გაიხსენეთ, ამ სიტყვებს იქით რამდენი რამე ვერ აგიხსნიათ ვერც ჩუმი ცრემლით, ვერც ლალის ჭიქით. რისთვის მიყვარხარ? მე არ მაქვს ნება? მაგნაირ გულით და სინაზეთი... არის ამქვეყნად დაგვიანება – მაგრამ ამდენ ხნით? მაგრამ ასეთი? არის ამ ქვეყნად ვერხვი და სვია, არის ამ ქვეყნად სიკვდილი ქალით... ამ რევორველშიც არის რვა ტყვია, ერთს გაიმეტებთ: მე გთხოვთ, მომკალით! დღეს ამით დავამთავრებ უსიყვარულოდ უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება სასიხარულოდ... უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე, არც უკვდავება არ არსებობს უსიყვარულოდ. მაგრამ სულ სხვაა სიყვარული უკანასკნელი, როგორც ყვავილი შემოდგომის ხშირად პირველს სჯობს, იგი არ უხმობს ქარიშხლიან უმიზნო ვნებებს, არც ყმაწვილურ ჟინს, არც ველურ ხმებს იგი არ უხმობს... და შემოდგომის სიცივეში ველად გაზრდილი, ის გაზაფხულის ნაზ ყვავილებს სულაც არა ჰგავს... სიოს მაგივრად ქარიშხალი ეალერსება და ვნების ნაცვლად უხმო ალერსს გარემოუცავს. და ჭკნება, ჭკნება სიყვარული უკანასკნელი, ჭკნება მწუხარედ, ნაზად, მაგრამ უსიხარულოდ. და არ არსებობს ქვეყანაზე თვით უკვდავება, თვით უკვდავებაც არ არსებობს უსიყვარულოდ! 1914 გალაქტიონი -------------------- ადამიანი ან ქრისტეს უნდა ეკუთვნოდეს, ან ეშმაკს; საშუალო, გაურკვეველი მდგომარეობა არ არსებობს! |
|
|
|
| afxazi |
Oct 24 2007, 02:03 PM
პოსტი
#625
|
 დავითი ჯგუფი: სენატის თავმჯდომარე პოსტები: 8,814 რეგისტრ.: 7-March 07 წევრი № 1,291 |
ერთი საინტერესო ლექსი უნდა შემოგთავაზოთ, რომელიც ვნახე წმ. გაბრიელ ეპისკოპოსის საარქივო ფონდში,
ლექსი მის გარდაცვალებას ეძღვნება: ნეტარ ხსენებულ მღვდელ-მთავრის გაბრიელის ნათელ ცხედრის წინაშე ვის ვეთხოვებით, ვის ვაფრქვევთ ცრემლსა, ვის ვახვევივართ ასრე გულმწვარნი, ვისთვის დუღს გული, ვის ვკარგავთ დღესა და ვისთვის მოგვდის ცრემლისა ღვარნი? ნუთუ აღარ გვყავს ჩვენი დიდება, შვენება ჩვენი მოძღვართ-მოძღვარი, ნუთუ რომ მართლა ღმერთმა ინება რომ მოგვლენოდეს გლოვისა ზარი?! არარ გვყავს აღარ ყოვლად სამღვდელო, უმანკო წმინდა, მაღალგრძნობისა, მეცნიერებით, სიბრძნით შემკული მქადაგებელი თანაგრძნობისა. აქ განისვენებს ის დიდი გვამი, ვინც მწყსიდა სამწყსოთ ოცდა თუთხმეტ (ჩემი შეცდომა არ გეგონოთ) წელს, ვინც სიტყვა-საქმით მუდამ დღე-ჟამი წინ მიუძღოდა ჩაგრულ ქართველ ერს. ეს არის კუბო დიდებულ მოძღვრის ზნეობრივ ვინცა განგვამტკიცებდა, ვინც სიყვარული გვასწავა მოძმის და სიტყვას საქმით ვინც გვიმტკიცებდა. მძლავრითა სიტყვით, ენა მახვილით, ვინც აღაგზნებდა მსმენელთა გულსა ვინც ასწავებდა ჭეშმარიტებას და ამაღლებდა კაცისა სულსა. ვინც იყო ჩვენი მასწავლებელი, ზნეობრივ მდგომი მაღალ ხარისხზე, ნათლის სვეტივით მანათობელი, მუდამ მფიქრავი ტავის სამწყსოზე. ამას დავსტირით ნეტარ ხსენებულს. უკანასკნელად ამბორს ვუყოფთ მას და ვევედრებით აწ განსვენებულს მარად გვაძლევდეს ლოცვა-კურთხევას. როგორც შეშვენის ამაღლებულსა ნათლით მოცულსა სულსა ამისსა, უფალი მისცემს განსვენებასა წიაღთა შინა აბრაამისა. ბლაღოჩინი მღვდელი იოსებ წერეთელი -------------------- სათნოება თვითკმარია ბედნიერებისთვის კლიმენტი ალექსანდრიელი |
|
|
|
| NinucebiNinucebi |
Oct 24 2007, 09:01 PM
პოსტი
#626
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 253 რეგისტრ.: 14-October 07 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 2,966 |
ციტატა(თათი87 @ Oct 23 2007, 09:48 PM)  ნატვრისმაგვარი მე მინდა რაღაც ახალი და რაღაც უფრო სხვა... ცა მინდა უფრო მაღალი და უფრო ვრცელი _ ზღვა... ნურც ცა იქნება მაღალი, ნურც უფრო ვრცელი _ ზღვა, ოღონდ რაიმე ახალი, ოღონდ რაიმე სხვა. ვახუშტი კოტეტიშვილი უმაგრესი ლექსია და ზუსტად ჩემი პიქრების და ხასიათის შესაფერისი ციტატა(თათი87 @ Oct 23 2007, 11:30 PM) ვახუშტი კოტეტიშვილი სიყვარული შენ რა იცი, სიყვარული რა ხილია?! არ გიგრძვნია გულში ტრფობის გაღივება. სიყვარული მთაში ირმის ძახილია და ბოლოს კი სევდიანი გაღიმება. სიყვარული ცრემლებია დაკარგული, იცი, კარგო, რას ამბობდა საიათნოვა? _ სიყვარული ტალღააო ნაკადულის, თუ წავიდა, აღარ მოვა. მე შენ მეტი განა არვინ მყვარებია, ეს ალვები მეჩვენება გოგონებად, ეს ლექსები მაშინდელი ქარებია და ტკბილ-მწარე მოგონება. შენ რა იცი, სიყვარული რა ხილია?!.. 1952 მომწონს ამ კაცის ლექსები მეც -------------------- გილოცავთ ყველას :) ღვთის წყალობა არ მოგვკლებოდეს 2008წელს სრულიად საქართველოს :)
|
|
|
|
| თათი87 |
Oct 24 2007, 09:19 PM
პოსტი
#627
|
|
თამარი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,290 რეგისტრ.: 13-January 07 მდებარ.: sul axlos წევრი № 852 |
ბოლო სადღეგრძელო
ესეც ჩემი იღბალი თუ ბედი _ გამიფრინდა სიხალისის მტრედი. ესეც ჩემი იღბალი თუ წერა _ ქვეყანაზე აღარაფრის მჯერა. სიბრძნე, ღვინო, დუდუკი თუ ქალი, ყველაფერი ამ ჭიქაში ვკალი. შესასმელი დამრჩა ბოლო ჭიქა: ჭირი აქა, ხოლო ლხინი იქა! ოსანა დღეს ყველა ჩლიქოსანმა ცაში შეიფრთოსანა, ო ს ა ნ ა ! და ყველა სარეველამ წაიზამბახ-სოსანა, ო ს ა ნ ა ! მოზმუილე რქოსანმა იგალობ-იმგოსანა, ო ს ა ნ ა ! მარგალიტად საღდება ჯანდაბა და დოზანა, ო ს ა ნ ა ! ერის ავლადიდება ბაზრის დახლზე იდება, ორ გროშად იყიდება, დ ი დ ე ბ ა ! 1975 წ. ჭაბუკური ვითენთები ახურებულ მზეზე, ენაგამშრალ რიყის ქვებზე ვთბები. მინდა, უცებ წამოვვარდე ზეზე, მზეს ვეცე და გავუწეწო თმები... მინდა, სუნთქვა ზღვის ნიავქარს შევრთო. ა იმ ღრუბელს ჩამოვხიო კალთა, იმ აშოლტილ ალვის ხესთან ერთად გავიარო, როგორც ლამაზ ქალთან... სიტყვა მინდა ქარიშხალთა მსგავსი, მკერდგაღეღილ ცას გავარდეს მეხი, ცაზე მთვარის აყირავდეს თასი, ზღვაზე ტალღამ მოიტეხოს ფეხი... მსურს, სიცოცხლეს გული მივცე მინდად, ყველა ცაზე ჩამოვხიო ბინდი, ყველაფერი მზით აღსავსე მინდა, ყველაფერი ამ ზღვასავით დიდი... ვახუშტი კოტეტიშვილი -------------------- - ცოდვილთა შორის უცოდვილესი მე ვარ! დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება, ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება. მაუწყე მე, უფალო, რომელი გზით ვიარო ფსალმ. 142,8 |
|
|
|
| PUSKU |
Oct 24 2007, 09:34 PM
პოსტი
#628
|
 ნინო ჯგუფი: Members პოსტები: 111 რეგისტრ.: 27-February 07 მდებარ.: სარა ქართ სნხოიტ.. წევრი № 1,207 |
შენ რო გგონივართ, ვაჟაო, არცა ეგეთა ქალნი ვართ
კოშკნი ვართ კირით ნაგებნი, ეკალდამაის კარნი ვართ, მაღალ მთას გადამდინარნი წვრილნი ლემადის ქარნი ვართ, იწროს ხევს ჩამამდინარნი ფონთ გაუვალნი წყალნი ვართ, ცეცხლნი - მინდორში ნაგზებნი, ვაჟავ - შენს გულზე ალნი ვართ. ხალხური -------------------- <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <>მამაო ჩვენო - "ადურა იმოუპ"<> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <>
ადურა იმოუპ აბი აფეი აპსიწკეი უაჟგი ნაძაძაგი ფმქრადა!ჟვან იყოუ ხაბ!იცკახააიტ უხიძ:იააიაიტ უფსჰარა:იყალაიტ ხიხ აჟვანაყნეიფშ ცაყა ადუნეი აჭკი! აჩა ზიდა ჰხუართამ უჰატ ჰარა იახა,იაგჰანაჟ ჰარა ჰუალქუა,ჰარა ჰტუ ძქუა იშრანაჰაჟუა ეიპშ,ჰაგალაუმგალან ჰარა აცგაფშუარა ჰაგიცნრჰუა ჰარა ავსთა!ამინ! <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <><> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> |
|
|
|
| მატასი |
Oct 25 2007, 05:02 PM
პოსტი
#629
|
 თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
მოულოდნელი პაემანი 30 წლის შემდეგ "უკაცრავად . . .მაპატიეთ სითავხედე. . . ვხედავ ჩქარობთ, მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ, ვერ მიცანით? სულ ვერაფერს მიგახვედრეთ? თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო. რატომ შეკრთით, ღაწვებს ფერი დაჰკრავს თეთრი, ნუთუ გულში ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს? გამოცვლილხარ. . . თუმც თვალები ძველებური შეგრჩენიათ ქალბატონო. მე როგორ ვარ, რას ვაკეთებ, რად არ მკითხავთ? ცოლი მყავს და შვილიც უნდა გავათხოვო, დღეს ყველაფერს ერთად გეტყვით, რაც არ მითქვამს ქალბატონო. . . მაგ სიმკაცრით თუ უზომო სიამაყით, რა მოიგეთ, რა საჩუქარს ელით ბოლოს?. . . მენანებით. . .ლოდინით და დარდით დაღლილს, სიბერეც კი შეგპარვიათ ქალბატონო. . . თქვენს წინაშე თუკი რამე დავაშავე, ამიხსენით! . .მიმანიშნეთ! . .არ დამზოგოთ!.. საკუთარ თავს ჩათვლით ალბათ დამნაშავედ; სინანული გვიანია ქალბატონო. . . ეს ცხოვრება ბილიკია ეკლიანი, ბევრი დადის ლუკმას ეძებს სამათხოვროს, არ მოგწყინდათ მარტოდ-მარტო ხეტიალი? გულახდილად მიპასუხეთ ქალბატონო. . . დრო მოვიდა უკვე ჩვენი განშორების, ქედს მოგიხდით ამ წუთების სამახსოვროდ, გახსოვთ? მაშინ. . .თვალს, რომ ვეღარ გაშორებდით, ახლა კიდევ რა გატირებთ ქალბატონო. . . თუ გიყვარდით, ამიხსენით რატომ დამგმეთ, დღეს ვინა გყავთ პატრონი ან საპატრონო, მომიტევეთ. . . ერთხელ კიდევ პატივს დაგდებთ და სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო . . ." პ.ს. ავტორი არ ვიცი  -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
|
|
|
| NinucebiNinucebi |
 Oct 25 2007, 06:29 PM
პოსტი
#630
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 253 რეგისტრ.: 14-October 07 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 2,966 |
ციტატა(_Matasi_ @ Oct 25 2007, 05:02 PM) მოულოდნელი პაემანი 30 წლის შემდეგ "უკაცრავად . . .მაპატიეთ სითავხედე. . . ვხედავ ჩქარობთ, მაგრამ უნდა დაგაყოვნოთ, ვერ მიცანით? სულ ვერაფერს მიგახვედრეთ? თქვენი ხსოვნის ნაწილი ვარ ქალბატონო. რატომ შეკრთით, ღაწვებს ფერი დაჰკრავს თეთრი, ნუთუ გულში ძველი გრძნობა კვლავ ბატონობს? გამოცვლილხარ. . . თუმც თვალები ძველებური შეგრჩენიათ ქალბატონო. მე როგორ ვარ, რას ვაკეთებ, რად არ მკითხავთ? ცოლი მყავს და შვილიც უნდა გავათხოვო, დღეს ყველაფერს ერთად გეტყვით, რაც არ მითქვამს ქალბატონო. . . მაგ სიმკაცრით თუ უზომო სიამაყით, რა მოიგეთ, რა საჩუქარს ელით ბოლოს?. . . მენანებით. . .ლოდინით და დარდით დაღლილს, სიბერეც კი შეგპარვიათ ქალბატონო. . . თქვენს წინაშე თუკი რამე დავაშავე, ამიხსენით! . .მიმანიშნეთ! . .არ დამზოგოთ!.. საკუთარ თავს ჩათვლით ალბათ დამნაშავედ; სინანული გვიანია ქალბატონო. . . ეს ცხოვრება ბილიკია ეკლიანი, ბევრი დადის ლუკმას ეძებს სამათხოვროს, არ მოგწყინდათ მარტოდ-მარტო ხეტიალი? გულახდილად მიპასუხეთ ქალბატონო. . . დრო მოვიდა უკვე ჩვენი განშორების, ქედს მოგიხდით ამ წუთების სამახსოვროდ, გახსოვთ? მაშინ. . .თვალს, რომ ვეღარ გაშორებდით, ახლა კიდევ რა გატირებთ ქალბატონო. . . თუ გიყვარდით, ამიხსენით რატომ დამგმეთ, დღეს ვინა გყავთ პატრონი ან საპატრონო, მომიტევეთ. . . ერთხელ კიდევ პატივს დაგდებთ და სახლამდე მიგაცილებთ ქალბატონო . . ." პ.ს. ავტორი არ ვიცი უმაგრესია,ძალიამ ძალიან მომეწონა და ავტორს თუ გაიგემ აუცილებლად გამაგებინე.გაიხარე -------------------- გილოცავთ ყველას :) ღვთის წყალობა არ მოგვკლებოდეს 2008წელს სრულიად საქართველოს :)
|
|
|
|
| ბიძია თომა |
Oct 25 2007, 07:45 PM
პოსტი
#631
|
 t.d ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 8,628 რეგისტრ.: 29-September 07 მდებარ.: თბილისი წევრი № 2,858 |
ვფიცავ, ყვავილს რომ ენახა ეგ სიტურფე-სილამაზე,
სირცხვილისგან თავის ფოთლებს ძირს დაყრიდა ძირს მიწაზე,ვფიცავ დილას ზამთრის დილას, ვფიცავ გრიგალს ზღვით ანაწყვეტს, შენი ტანი მგოსნის მუზამ მიამსგავსა სპილოს ძვლის სვეტს, ვფიცავ,მთვარეგუშინ ღამ რომ ღრუბელთ ზღვაში ჰანგებს სწნავდა,დამიჯერე, შენ მეგონე, შენს ხატებას ჩამოჰგავდა. ვფიცავ ყვავილს რომ ენახა ეგ სიტურფე-სილამაზე, სირცხვილისგან თავის ფოთლებს ძირს დაჰყრიდა ძირს მიწაზე, მე, ოდესღაც მუხლმაგარი სიყვარულით შხამით სავსე, ისე გავხდი სულო ჩემო რომ შენს თითებს დავემსგავსე, სულო ჩემო!სულო ჩემო!აბა კარგად დამაცქერდი, სადღა არის ის ღიმილი, სადღა არის ის მთა-მკერდი? სულო ჩემო!სულო ჩემო!ავადა ვარ,სული მტკივა, მზის სხივებსა სიმათ ვხმარობ,მაგრამ მაინც მცივა მცივა! მე ოდესღაც მუხლმაგარი სიყვარულით შხამით სავსე, ისე დავდნი, სულო ჩემო, რომ შენს თითებს დავემსგავსე, შემიყვარე, და ავადმყოფს მიძღვენ ბაგე მხსნელ მალამოდ! შემიყვარე, თუ გსურს ტურფავ, დაგივიწყო სამუდამოდ! შემიყვარე,ლოცვის,აღთქმავ, საკმეველის ორთქლად ვქრები, შემიყვარე,ღვაწთა ხოკვით,ცრემლთა ნთხევით გევედრები! შემიყვარე შემიყვარე,გესმის,სულო,შემიყვ რე შემიყვარე, თუ მომაკვდავს ვერ მომიხვალ,-ნიავს კოცნა დაბარე! შემიყვარე და ავადმყოფს მიძღვენ ბაგე მხსნელ მალამოდ შემიყვარე, თუ გსურს თურფავ, დაგივიწყო სამუდამოდ. აუ რამდენი ვიწვალე -------------------- უფალო, იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი
|
|
|
|
| NinucebiNinucebi |
Oct 25 2007, 08:31 PM
პოსტი
#632
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 253 რეგისტრ.: 14-October 07 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 2,966 |
ბოშა ქალი და რა ქალი?!ხელის გულზე სატარები... რა თვალები?!ელვის ცეცხლის დამჭერი... ბოშა ქალი,ვარსკვლავების სადარები... შეხედეს და... შეუკურთხეს გამჩენი... მეზღვაურებს გამომწვევად გვერდს აუვლის, ეტყვიან და ...ისიც ეტყვის ურიგოს... ხელგაშლილი გადუდგება მეზღვაური: -მხოლოდ ერთხელ მაკოცეო, სულიკო!... ეს პაწია,სიყვარულის დოსტაქარი, განა დარდობს,თვალებს ცრემლით იოსებს? მხიარული,ფეხშიშველა ბოშა ქალი სტვენით მიდის პორტის სანაპიროზე... -------------------- გილოცავთ ყველას :) ღვთის წყალობა არ მოგვკლებოდეს 2008წელს სრულიად საქართველოს :)
|
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Oct 26 2007, 12:38 PM
პოსტი
#633
|
 მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
lamis carcerashi gadavitano es leqsi, magram sul tavs vikaveb
* * * მივატოვე ბეთსაიდა, შენთან მოვხვდი ვერსაიდან. გულო ვიცი სამსხვერპლოზე ისააკის ბედს აიტან. მივატოვე სამარია, მზის შობა და ცა-მარიამ. შუბლი ისევ გოლგოთაა, გული ღია სამარეა. მივატოვე მეტანია, ბეთბაგე და ბეთანია. სამსხვერპლოზე ჩემი ბაღის სევდა ამომიტანია. მივატოვე ნაზარეთი ვით სნეულმა ლაზარეთი. გზა გასამდა: მარიამით, მართათი და ლაზარეთი. მიგატოვე, მიგატოვე, შენთან როგორ მოვიდე მე. შენს მაცნეებს მაინც ვცნობდე, ღამეს შუბლთან რომ მითევენ. მივატოვე ბეთსაიდა, შენთან მოვხვდი ვერსაიდან. გულო, ვიცი გოლგოთაზე უკვე ჯვარცმულ ბედს აიტან. -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| თათი87 |
Oct 26 2007, 11:01 PM
პოსტი
#634
|
|
თამარი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,290 რეგისტრ.: 13-January 07 მდებარ.: sul axlos წევრი № 852 |
ციტატა(თამარი_ცქნაფო @ Oct 26 2007, 01:38 PM) lamis carcerashi gadavitano es leqsi, magram sul tavs vikaveb * * * მივატოვე ბეთსაიდა, შენთან მოვხვდი ვერსაიდან. გულო ვიცი სამსხვერპლოზე ისააკის ბედს აიტან. მივატოვე სამარია, მზის შობა და ცა-მარიამ. შუბლი ისევ გოლგოთაა, გული ღია სამარეა. მივატოვე მეტანია, ბეთბაგე და ბეთანია. სამსხვერპლოზე ჩემი ბაღის სევდა ამომიტანია. მივატოვე ნაზარეთი ვით სნეულმა ლაზარეთი. გზა გასამდა: მარიამით, მართათი და ლაზარეთი. მიგატოვე, მიგატოვე, შენთან როგორ მოვიდე მე. შენს მაცნეებს მაინც ვცნობდე, ღამეს შუბლთან რომ მითევენ. მივატოვე ბეთსაიდა, შენთან მოვხვდი ვერსაიდან. გულო, ვიცი გოლგოთაზე უკვე ჯვარცმულ ბედს აიტან.  გირჩევ არ ჩასვა იმიტომ რომ საეჭვოდ გრძელი ლექსია ხელმოწერისთვის, ხოდა დიდი შანსია არც ეს ლექსი ჩაგისვას და შენი თბილად გაფერადებული ხელმოწერაც წყალს გაატანო -------------------- - ცოდვილთა შორის უცოდვილესი მე ვარ! დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება, ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება. მაუწყე მე, უფალო, რომელი გზით ვიარო ფსალმ. 142,8 |
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Oct 26 2007, 11:22 PM
პოსტი
#635
|
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
ციტატა(თათი87 @ Oct 27 2007, 12:01 AM) გირჩევ არ ჩასვა იმიტომ რომ საეჭვოდ გრძელი ლექსია ხელმოწერისთვის, ხოდა დიდი შანსია არც ეს ლექსი ჩაგისვას და შენი თბილად გაფერადებული ხელმოწერაც წყალს გაატანო არა არც ვაპირებ, უბრალოდ მინდოდა ადრე -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| ბიძია თომა |
Oct 27 2007, 05:20 PM
პოსტი
#636
|
|
t.d ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 8,628 რეგისტრ.: 29-September 07 მდებარ.: თბილისი წევრი № 2,858 |
აქმდე სიყვარულზედა
დამცინავ ვიყავ სხვისაო, ახლა კი მენაც მამეგო, შორით ყურება გზისაო, ლოდინი ლურჯი ცხენისა შორიდან მომავლისაო. ხალხურია -------------------- უფალო, იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი
|
|
|
|
| თათი87 |
Oct 27 2007, 06:58 PM
პოსტი
#637
|
|
თამარი ჯგუფი: Members პოსტები: 4,290 რეგისტრ.: 13-January 07 მდებარ.: sul axlos წევრი № 852 |
(ამ ხეივანში ის ძალზე ხშირად ...)
ამ ხეივანში ის ძალზე ხშირად დასეირნობდა ჩვენს სასახელოდ, ხელში ცისფერი წიგნი ეჭირა და აწეული ჰქონდა საყელო. ერთი შეხედვით უზომოდ მკაცრი, ახლოს არავის არ იკარებდა და იდგა, როგორც სხვა დროის კაცი, ფოთლებდაცვენილ ბაღის კარებთან. ნეტავ იმ ასულს, ასულს საროტანს, ვისაც ის თავის გულს გაუღებდა… არვინ იცოდა რა უხაროდა ან ასე ძლიერ რა აწუხებდა. ბინდი რამ დაჰყვა სიჭაბუკიდან მისი თვალების გაცისკროვნებას… უმზერდა ხალხი და ხალხს უკვირდა ამ სულ უბრალო კაცის ცხოვრება… ერთ დღეს ის გაქრა და გულის შიგნით ჩაგვიდგა რაღაც ნაღველის მსგავსი… ნეტავ, ჭაბუკი ცისფერი წიგნით კვლავ თუ გაივლის ამ ხეივანში?! ანდერძი იყავი მუდამ ასე წარმტაცი, არ შეარცხვინო შენი მანდილი, გახსოვდეს მუდამ შენი ვაჟკაცი, შუაგულ ცეცხლში გადავარდნილი. გეცვას ქართული კაბა, ქათიბი, წმინდა სამოსი ჩვენი დედების, იყავი მუდამ ასე ნატიფი და ნურასოდეს ნუ დაბერდები! რომ ის შორს მყოფი, სადღაც შენს იქით მაინც გხედავდეს ალავერდობას და შენ გეტრფოდეს, როგორც ბესიკი ეტრფოდა თავის ანა დედოფალს! იყავი მუდამ შეუშიშარი, აწმყოსთან ერთად გწამდეს წარსული, და მოკვდი ისე, როგორც შუშანა, მოწამე არჩილ მეფის ასული. ნუ მოისურვებ სხვა ქვეყნის ამინდს, გიყვარდეს მხოლოდ შენი მამული და თუ ტირილის დაგიდგეს ჟამი, მონახე ჩანგი და სალამური! იყავი მუდამ ასე წარმტაცი, არ შეარცხვინო შენი მანდილი, გახსოვდეს მუდამ შენი ვაჟკაცი, ბნელ უკუნეთში გადავარდნილი! იმ სილამაზეს წარსულს ჩემი ბავშვობის სახლთან ვხვდებოდი ფერმკრთალ ასულს და შენ მაგონებ ახლა იმ სილამაზეს წარსულს. სხვა რამ, შაირის გარდა, როგორ გაკადრო, აბა? რარიგ გიხდება და გრთავს ეს შინდისფერი კაბა! ხედავ? ზამთარი ქრება, ყვავილებს გაშლის ნუში; ყველგან ხალისი… სევდა მხოლოდ პოეტის გულში. წუხილს წაიღებს ქნარი და სტრიქონებად დაქსოვს. — საღამო იყო წყნარი, თქვენთან ვიყავი, მახსოვს… უცნობი პოეტის რვეულიდან შენ, როცა ამ წიგნს ხელში აიღებ, ცოცხალთა შორის მე არ ვიქნები, მაგრამ, კეთილო, მიხვდი, გაიგე ადრე წასული კაცის ფიქრები. მიხვდი, გაიგე, რომ მეც შენსავით ერთ დროს ამ ქვეყნად კაცი ვიყავი, მეც მყავდა შვილი და ნათესავი, კაცი ვიყავი გაურიყავი. მეც ვოცნებობდი ოპერის ბაღში და ჩემი ტვინიც მღეროდა მაშინ… ჭაბუკი ვიყავ, ქარბუქი ვიყავ… მე ერთი მქონდა მგოსანს ქონება, — კადნიერება არწივებური. და მეც შენსავით მქონდა გონება კახური ღვინით გაბრწყინებული. მეც განვიზრახე ლამის სიკვდილი, სიყვარული რომ გულს ჩამეწვეთა. ეჰ .. მეც მიყვარდა და ფერმიხდილი მეც დავდიოდი რუსთაველზედა. მეც მიხაროდა, მეც ვღონდებოდი, ეს მზე მეც შენებრ მახვევდა თავბრუს; და, ეჰ… მეც შენებრ ვემონებოდი თბილისის ცას და ღამეებს ზღაპრულს. მეც მნახულობდნენ იქ, ავლაბარში. მეც შენნაირად ვიყავ ლამაზი, მეც მეოცნებე თვალები მქონდა და გავყურებდი დილის ცის კარებს, სხეულში ცხელი სისხლი მიჰქროდა, მიჰქონდათ ლამაზ თბილისის ქალებს. თბილისის ქალებს — დილის ცისკარებს, ნაირ-ნაირი ძოწეულებით, სქელ ბაგეებს რომ დაისისხლავენ, ვით თეირანის ბროწეულები. ახლა ხომ მხედავ? ვინა ვარ, რა ვარ — უკანასკნელი პირვანდელს ვგავარ. მზეს და სინათლეს გამოვექეცი, მიწა ვიყავ და მიწად ვიქეცი. ვიშვი, ვიცხოვრე — ვითამაშე რა „მანვე დამშალა, ვინც აღმაშენა“. შენ, როცა ამ წიგნს ხელში აიღებ, ხელად მიხვდები, ხელად გაიგებ, რად გეძახიან ჩემი ფიქრები - რა იყავ, რა ხარ და რა იქნები! ალბომიდან რა დამავიწყებს შენს ლამაზ თვალებს, რამ დამავიწყოს ეს ალუბლები! იცოდე, როცა სხვას შევიყვარებ, ამ სიყვარულზე ვესაუბრები. ვეტყვი, თუ როგორ გვიყვარდა ძველად ჩვენ ტრფიალება წრეგადასული, თუ როგორ გაქრა ოცნება ყველა და მოგონებად დარჩა წარსული. ვეტყვი, თუ როგორ გვიყვარდა გულით ფიროსმანი და თბილისის ღამე, ლაჟვარდოვანი მტკვარის დუდუნი და მარტოობის მკაცრი სიამე. ვეტყვი: რა მწვავდა, რა სატკივარი, მაღალ მთებს რისთვის გამოვექეცი, როგორ გაგანდე, ძვირფასო, ჯავრი და კაცი ლექსად როგორ ვიქეცი, ან შენს სახელზე ბერდანის ტყვიით როგორ დავკოდე ნადირი მხარში, რომ არ ვიცოდი მაცდური ტყვილი, რომ შეშლილივით მიყვარდი მაშინ. ო…მასაც ვეტყვი, ვეტყვი ყველაფერს, რა კარგი იყავ და რარიგ ნაზი, რომ მხოლოდ შენთვის ავაფერადე ჩემი სიმღერა და მუხამბაზი! ო… მასაც ვეტყვი, ძვირფასო, ცირა, როგორ გვდევნიდა ბედი ტიალი, როგორ გვიყვარდა შავი ზღვის პირას გასეირნება და ხეტიალი. როგორ გვათრობდა ტალღების ნანა და სიყვარულით როგორ ვიწოდით… და ეს შარბათზე უტკბესი ხანა რომ გაქრებოდა, რად არ ვიცოდით?! ვეტყვი, რა იყო ის გაზაფხული, როდესაც შეგხვდი და შემიყვარდი, ოპერის ბაღში სიზმრად ნახული, აკაკის ძეგლთან გაშლილი ვარდი. რა დამავიწყებს შენს ლამაზ თვალებს, რამ დამავიწყოს ეს ალუბლები? იცოდე, როცა სხვას შევიყვარებ, ამ სიყვარულზე ვესაუბრები! 1939 წ. ლადო ასათიანი -------------------- - ცოდვილთა შორის უცოდვილესი მე ვარ! დე, ასე იყოს! შენში მიყვარს მე ის არსება, ვისაც განგებამ განუწესა ჩემთან მსგავსება. მაუწყე მე, უფალო, რომელი გზით ვიარო ფსალმ. 142,8 |
|
|
|
| Ismail |
Oct 27 2007, 07:18 PM
პოსტი
#638
|
 სტუმარი ცოტა ხანისა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,336 რეგისტრ.: 29-June 07 მდებარ.: Қырҭтәыла, Қарҭ წევრი № 2,331 |
რა კარგები ხართ, ბავშვებო,
სანამ გაივლის ბავშვობა, სანამ მზეს ეთამაშებით, სანამ მზე გეთამაშებათ, სანამ დაცხრებით კრავივით, სანამ დაცხრებით სავსებით, სანამ ბავშვობა გაივლის და... მშობლებსდაემსგავსებით. -------------------- ...And it's hard to hold a candle
In the cold November rain... |
|
|
|
| nat |
Oct 28 2007, 10:59 PM
პოსტი
#639
|
 Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 46 რეგისტრ.: 25-May 07 წევრი № 2,014 |
"ისლის სახლი,ისლის სახლი!
ქარი! ქარი! ქარი! შენ მაჩვენე მზის სიახლე და ზღაპრების მხარე. მე ზღვის ნისლებს გადავყევი და მთებდ მივეფარე. ვეღარ ვნახე შენი სახე,ვეღარ მოგისწარი. ისლის სახლი,ისლის სახლი! ქარი! ქარი! ქარი! ჩემი სისხლი შენსკენ იწევს,ჩემი სისხლი ჩქარი. ისლის სახლი,ისლის სახლი! ქარი! ქარი! ქარი! კ.გამსახურდია -------------------- ევედრე ქრისტესა ღმერსა ჩემთვის, წმიდაო სათნოო ღმრთისაო ნატალია,რამეთუ გულსმოდგინედ შენდამი მოვილტვი,ვითარცა მსწრაფლშემწისა და მეოხისა სულისა ჩემისათვის..
|
|
|
|
| NinucebiNinucebi |
Oct 31 2007, 01:19 AM
პოსტი
#640
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 253 რეგისტრ.: 14-October 07 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 2,966 |
ორშაბათი ჩიოდა,
საქმით თავი სტკიოდა, ხელები რომ დაეღალა, სამშაბათი დაეხმარა. ოთხშაბათმა იმარხულა, ხუთშაბათი ინახულა, პარასკევმა _ ჩქარაო! შაბათმა თქვა _ კმარაო! კვირამ ექვსივე და-ძმას ხელ-პირი დაბანაო, მოასვენა, დააპურა, დაუბრუნა ძალაო. შვიდივე იმდენჯერ მოვა რამდენჯერაც წავაო......................... ხო საყვარელია ლექსია? -------------------- გილოცავთ ყველას :) ღვთის წყალობა არ მოგვკლებოდეს 2008წელს სრულიად საქართველოს :)
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 6th June 2024 - 04:41 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge