ინსტრუქცია იეჰოვას მოწმეების, გამოსააშკარავებლად პარამეტრები

[esre ars cheshmariteba]

esre ars cheshmariteba

ნუ მაიგნორებ.

ძალიან მაინტერესებს ჩემ კითხვაზე პასუხი.

იმედია დამდებ პატივს.

[afxazi]

esre ars cheshmariteba

კიბატონო სწორი ხარ ლოგიკურობით იესო დაუსაბამო უნდა იყოს, იმითომ რომ თუ იეჰოვა დაუსაბამოა, მაშინ იესოს საწყისობაც მარადიული წარსულისკენ გადაიწევს და შევამჩნევთ რომ იესოც დაუსაბამოა, მაგრამ როცა ბიბლია ამბობს რომ იესო პირმშოა, გამოდის რომ შეცდომაში შევყავართ ღმერთს.

აჰა, ეს რაღაც ახალია. ე.ი. შენ ამბობ, რომ იესოს საღვთო ბუნება არა აქვს ხომ?

ამიტომ როცა ლოგიკურად მსჯელობ და ბიბლიას არ იშველიებ პავლე მოციქულის მსგავსად მაშინ ამაოებაა ყოველივე და ქარის დევნა! შეგიძლია ბიბლიიდან რომელიმე კონკრეტული მუხლი დადო და ლოგიკურად დაამტკიცო რომ ქრისთე ღმერთია? შეგიძლია? უკვე ვეხვეწები შენს მეგობრებს რომ ბიბლიით დავამტკიცოთ ყოველივე

ანუ ლოგიკას ვერ "გაუქაჩე"?

დავაზუსტებ, ლოგიკას არასოდეს არ ვიყენებ არარსებულის დასამტკიცებლად, არარსებული შეიძლება დაამტკიცო, მაგრამ ეს იქნება უაზრო, სოფისტური მსჯელობა, არაფრისმომცემი სიტყვები, რომელსაც არ ქვია რაიმეს დამტკიცება, არამედ ერთმანეთში აღრეული ტერმინები ქმნის შთაბეჭდილებას რამეს დამტკიცებისას. ეკლესიის ნებისმიერი მამა არ იყო "ფილოსოფოსი", იმ გაგებით, რა გაგებითაც ამ წოდებას ატარებდნენ ანტიკური მოღვაწეები. თუკი ანტიკური დროის ფილოსოფოსს არა აქვს მოცემულობა, არამედ იგი მსჯელობს რათა მივიდეს მიზნამდე. მაგრამ ეკლეიის მამებისთვის ჯერ არის მოცემულობა და შემდეგ ამას მოედევნება მსჯელობა. არცერთი დოგმატური სწავლება არ ჩამოყალიბებულა მსჯელობის შემდეგ, ანუ იგი არ არსებობდა, იმსჯელეს და შემდეგ მივიდნენ აქამდე. ეკლესიაში თავიდანვე მოცემული იყო ესა თუ ის დოგმატი (რადგან ქრისტიანობა გამოცხადებითი ჭეშმარიტებაა და არა ადმაიანის ნაყოფი), ხოლო ეკლესიის მამები მათ გამოთქვამდნენ დროის შესაბამის ტერმინებში.

ასე რომ ჩემს მიერ გამოყენებული ლოგიკა არ არის ე.წ. სოფისტური, არარსებულის მტკიცება. ჩემთვის ქრისტეს ღმრთაებრიობის დოგმატი მოცემულობაა, ვცდილობ ამას ლოგიკური მსჯელობა მოვადევნო. და რადგან ლოგიკასთან მწყრალად ხარ (ისევე როგორც სხვა იეღოველები), ვიმსჯელოთ წმ. წერილის ციტატებით.


დასაწყისისთვის იქნებ წარმოადგინო ციტატა ბიბლიიდან, სადაც იესოს ეწოდება ქმნილება, რომ ღმერთმა შექმნა იგი.

[esre ars cheshmariteba]

esre ars cheshmariteba
აჰა, ეს რაღაც ახალია. ე.ი. შენ ამბობ, რომ იესოს საღვთო ბუნება არა აქვს ხომ?
ანუ ლოგიკას ვერ "გაუქაჩე"?

დავაზუსტებ, ლოგიკას არასოდეს არ ვიყენებ არარსებულის დასამტკიცებლად, არარსებული შეიძლება დაამტკიცო, მაგრამ ეს იქნება უაზრო, სოფისტური მსჯელობა, არაფრისმომცემი სიტყვები, რომელსაც არ ქვია რაიმეს დამტკიცება, არამედ ერთმანეთში აღრეული ტერმინები ქმნის შთაბეჭდილებას რამეს დამტკიცებისას. ეკლესიის ნებისმიერი მამა არ იყო "ფილოსოფოსი", იმ გაგებით, რა გაგებითაც ამ წოდებას ატარებდნენ ანტიკური მოღვაწეები. თუკი ანტიკური დროის ფილოსოფოსს არა აქვს მოცემულობა, არამედ იგი მსჯელობს რათა მივიდეს მიზნამდე. მაგრამ ეკლეიის მამებისთვის ჯერ არის მოცემულობა და შემდეგ ამას მოედევნება მსჯელობა. არცერთი დოგმატური სწავლება არ ჩამოყალიბებულა მსჯელობის შემდეგ, ანუ იგი არ არსებობდა, იმსჯელეს და შემდეგ მივიდნენ აქამდე. ეკლესიაში თავიდანვე მოცემული იყო ესა თუ ის დოგმატი (რადგან ქრისტიანობა გამოცხადებითი ჭეშმარიტებაა და არა ადმაიანის ნაყოფი), ხოლო ეკლესიის მამები მათ გამოთქვამდნენ დროის შესაბამის ტერმინებში.

ასე რომ ჩემს მიერ გამოყენებული ლოგიკა არ არის ე.წ. სოფისტური, არარსებულის მტკიცება. ჩემთვის ქრისტეს ღმრთაებრიობის დოგმატი მოცემულობაა, ვცდილობ ამას ლოგიკური მსჯელობა მოვადევნო. და რადგან ლოგიკასთან მწყრალად ხარ (ისევე როგორც სხვა იეღოველები), ვიმსჯელოთ წმ. წერილის ციტატებით.
დასაწყისისთვის იქნებ წარმოადგინო ციტატა ბიბლიიდან, სადაც იესოს ეწოდება ქმნილება, რომ ღმერთმა შექმნა იგი.

არა არ მინდა ოღონდ შენ დამიდე მუხლი და დამიმტკიცე მეტი არაფერი მინდა . მუხლი ბიბლიიდან და ლოგიკა ვსო მეტი არაფერი. მიდი აბა ჰე

[afxazi]

esre ars cheshmariteba

არა არ მინდა ოღონდ შენ დამიდე მუხლი და დამიმტკიცე მეტი არაფერი მინდა . მუხლი ბიბლიიდან და ლოგიკა ვსო მეტი არაფერი. მიდი აბა ჰე

შენ ამბობ, რომ ქრისტე არის ქმნილება. ამიტომ მიბოძე მუხლი ბიბლიიდან სადაც მასზე ნათქვამია, რომ შექმნა იგი ღმერთმა.

[esre ars cheshmariteba]

esre ars cheshmariteba
შენ ამბობ, რომ ქრისტე არის ქმნილება. ამიტომ მიბოძე მუხლი ბიბლიიდან სადაც მასზე ნათქვამია, რომ შექმნა იგი ღმერთმა.

ებრაელთა 1:5 .

[afxazi]

esre ars cheshmariteba

ებრაელთა 1:5 .

თუ შეიძლება ეგ გაკვირვებული სახე მოაშორე და ციტატა დადე მითითებული მუხლიდან.

[esre ars cheshmariteba]

esre ars cheshmariteba
თუ შეიძლება ეგ გაკვირვებული სახე მოაშორე და ციტატა დადე მითითებული მუხლიდან.

ბიბლია არ გაქ? ,, ჩემი ძე ხარ შენ, მე დღეს გშობე შენ.

[esre ars cheshmariteba]

esre ars cheshmariteba
თუ შეიძლება ეგ გაკვირვებული სახე მოაშორე და ციტატა დადე მითითებული მუხლიდან.

იქვე 1:6 ში პირმშო ეწოდება იესოს! აბა აქ გამოყენებული ბერძნული სიტყვა შეადარე სეპტუაგინტაში გამოყენებულ ბერძნულ სიტYვას? გამოსვლა 11:5. ვაუ რა დამთხვევაა ნეტავ რატომ?

[afxazi]

esre ars cheshmariteba

ჩემი ძე ხარ შენ, მე დღეს გშობე შენ.

რაც გინდა ის თქვი, უვიცობა დამაბრალე, უცოდინრობა, მაგრამ მე გავედი საუბრიდან. ჯერ გაარკვიე რომელ პლანეტაზე ცხოვრობ და მერე ვილაპარაკოთ.

რამდენიმე ხნის წინ იყვნენ აქ ხალხი (იეღოველები), რომლებთან საუბარსაც აზრი ქონდა, იმიტომ, რომ (მართალია არც ისინი იყვნენ მამა აბრაამის ბატკნები), აზროვნება ქონდათ და საუბარიც შეიძლებოდა. აქ ვის ვესაუბრო, ადამიანი ვერ ერკვევა ელემენტარულ ტერმინებში და როგორ ვისაუბროთ.

[toka@]

afxazi
აფხაზ ნეტა აქამდე რატომ იშლიდი ნერვებს? ტყაპატყუპიდ ნასროლ ციტატებს პასუხბოდი.. აზრი?

[esre ars cheshmariteba]

esre ars cheshmariteba


რაც გინდა ის თქვი, უვიცობა დამაბრალე, უცოდინრობა, მაგრამ მე გავედი საუბრიდან. ჯერ გაარკვიე რომელ პლანეტაზე ცხოვრობ და მერე ვილაპარაკოთ.

რამდენიმე ხნის წინ იყვნენ აქ ხალხი (იეღოველები), რომლებთან საუბარსაც აზრი ქონდა, იმიტომ, რომ (მართალია არც ისინი იყვნენ მამა აბრაამის ბატკნები), აზროვნება ქონდათ და საუბარიც შეიძლებოდა. აქ ვის ვესაუბრო, ადამიანი ვერ ერკვევა ელემენტარულ ტერმინებში და როგორ ვისაუბროთ.

ააა ვერ ვერკვევი?! ბოდიში

[afxazi]

toka@

აფხაზ ნეტა აქამდე რატომ იშლიდი ნერვებს? ტყაპატყუპიდ ნასროლ ციტატებს პასუხბოდი.. აზრი?

არ მაქვს ილუზია იმისა, რომ "მაგარი" ვარ. ჯერ კიდევ იმდენი რამ მაქვს სასწავლი, რომ უგუნური უნდა ვიყო ის ვთქვა ყველაფერი ვიციო. იმ ხალხმა, რომლებიც ვახსენე სერიოზულად "მაიძულა" უფრო სიღრმისეულად გავრკვეულიყავი ბიბლიაშიც და ადრეულ საეკლესიო ისტორიაშიც. მე ჩვენს ოპონენტს ვურჩევ, რომ კარგად შეისწავლოს საკუთარი აღმსარებლობა.

[toka@]

afxazi
აფხაზ ყველას გვაქვს ძალიან ბევრი სასწავლი,განსაკუთრებით ამ ადამიანს... მეც ვურჩევდი რომ შეისწავლოს... იქნებ მიაგნოს ჭეშმარიტებას

[lasha_k]

esre ars cheshmariteba

ჩემი ძე ხარ შენ, მე დღეს გშობე შენ

ანუ შენ ამტკიცებ რომ სიტყვა "შობა იგივეა რაც "შექმნა" ?

საიდან ეგ აზრი?

[George Leluashvili]

esre ars cheshmariteba

რა სიბრძნე პიროვნებაა? იესო სიბრძნეა

სიბრძნე - როგორ ასეთი, ცალკე აღებული, რათქმაუნდა არაა პიროვნება, მაგრამ იესოს ეწოდება მამის სიბრძნე, ისევე, როგორც "სიტყვა ღვთისა".

ანუ მამა ღმერთი ქრისტეს მიერ საუბრობს და ქრისტეს მიერ მოქმედებს.


მაგრამ მე ამას არ გეკითხები.

რაც ამ საუბარზე ააგე, არ მაინტერესებს, რადგან ეგ კიდევ სხვა უამრავ საკითხს წამოჭრის.

მე გეკითხები, რომ თუკი იესოს ეწოდება მამის მარადიული სიბრძნე (შეუძლებელია ღმერთმა სიბრძნე შეიძინოს, ეს მას მარადიულად აქვს, როგორც მარადიულ არსებას) და თქვენ ამტკიცებთ, რომ ქრისტე არის ქმნილება და იყო დრო, როცა არ იყო იესო (მამის სიბრძნე), ესეიგი გამოდის, რომ მამა ღმერთს ძის შექმნამდე არ ქონია სიბრძნე.

ახლა გაიგე კითხვა?

თუ მხოლოდ სიბრძნეზეა საუბარი , მაშინ ღმერთი ყოველთვის ბრზენი იყო და როგორ შეიძინა სიბრძნე? იქნებ იმ გაგებიტ შეიძინა რომ შემოქმედებაში გამოიყენა ეს თვისება? შესაძლოა!

აქ კი, ვარაუდებით და ჰიპოთეზებით ლაპარაკს შეეშვი.
ღვთისმეტყველებას და მით-უმეტეს ბიბლიას ეს არ ეკადრება.

აბა მეც თუ დავიწყე ეგრე საუბარი "იქნებ", "ალბათ", "შესაძლოა" და ა.შ., იცი სადამდე წავალ?

[აკაკი]

თუ „იეჰოვას მოწმეები“ მართლები არიან
დიაკონი ანდრეი კურაევი

თითქმის ყველა შეხვედრია კარის ზღურბლთან ან ქუჩაში ადამიანთა მცირე ჯგუფს, რომლებიც ავრცელებენ ჟურნალ „საგუშაგო კოშკს“ და მასთან ერთად ბრუშურებს სათაურით „შენ შეგიძლია მარად იცხოვრო სამოთხეში დედამიწაზე“. ეს ადამიანები არიან „იეჰოვას მოწმეების“ სექტიდან. ამ .. სექტის მაგალითზე ნათლად ჩანს, თუ რა ადვილია ქრისტიანობის ხელახალი განმარტებით მისი სულის შეუმჩნეველი სიკვდილი. მათ თავი ქრისტეანებად მიაჩნიათ, აღიარებენ ახალ აღთქმას, მაგრამ ამასთან უარყოფენ ყოვლადწმიდა სამების დოგმატს და ამბობენ, რომ ქრისტე – წინასწარმეტყველია, მაგრამ არა ღმერთიო.

არ დავიწყებ მათი არგუმენტების განხილვას. უბრალოდ ვეცდები დავეთანხო მათ და ვაღიარო, რომ ქრისტე არ არის ღმერთი. ქრისტე – მოძღვარია, წინასწარმეტყველი, მქადაგებელი. მაგრამ არა ღმერთი.

მსგავს თვალსაზრისს გამოხატავს ბევრი ადამიანი, რომელთაც არავითარი შეხება არ აქვთ „იეჰოვას მოწმეების“ სექტასთან. მეტიც, ვიტყოდი, რომ ეს არის რიგითი და გავრცელებული შეხედულება. ქრისტეში ღვთის შესაცნობად რწმენის გმირობა გვჭირდება. მასში მოგზაური გალილეველი ფილოსოფოსის დასანახად კი არანაირი ძალისხმევა, სულიერი ხედვის არავითარი სიმახვილე არ არის საჭირო. ასეთი აღქმა დამახასიათებელია ადამიანური განსჯისთვის და გავრცელებულია.

შეიძლება სახარების მიღება ქრისტეს ღვთაებრიობის აღიარების გარეშე? თუ სახარებას წავიკითხავთ რელიგიური ადამიანის თვალით, მაგრამ არა მორწმუნის ყოვლადწმიდა სამებისა -რას ვიხილავთ წმიდა წერილში?

თუ „იეჰოვას მოწმეები“ მართლები არიან, მაშინ არ არსებობს იმაზე საშინელი რელიგია, ვიდრე რელიგია სახარებისა. ქრისტიანობა ხომ ამბობს – „ღმერთი სიყვარულია“. ის კი, ვინც გოლგოთაზე აღესრულა, გამოდის, სულაც არ არის ღმერთი. და რა გამოდის? თუ ქრისტე არ არის ღმერთი, მაშინ მამაზეციერი, რომელსაც ქრისტე ევედრება მწარე სასმისის არიდებას, ემსგავსება ამხანაგ ჟდანოვს, რომელიც ლენინგრადელებს მოუწოდებდა ვაჟკაცურად გადაეტანათ ბლოკადის სიმძიმე და მოთმინებით მიეღოთ შემცირებული ულუფა, მაშინ, როდესაც თავად არ განიცდიდა არც სიცივესა და არც შიმშილს. უცნაურია ღმერთი, რომელიც მოითხოვს მოიხსენებდნენ სიყვარულად, მაგრამ თავად არ მიიღებს სიყვარულის უმაღლეს მსახურებას, ავალებს რა სხვას – ქრისტეს.

თუ ღმერთი თავად არ იტანჯა გოლგოთაზე – რატომ და რისთვის უნდა ვმადლობდეთ მას, როდესაც ჯვარცმული ღვთისმშობლის შვილია? ძველი აღთქმის ღმერთი ბრძანებს „დიდებაჲ ჩემი სხუასა არა მივსცე“ (ეს. 42,8). ხომ არ მიიტაცა სხვისი დიდება? ხომ არ დაისაკუთრა ის კაცობრივი მადლიერება, რომელიც ჩვენ უნდა მიგვეტანა გალილეველი მქადაგებლის საფლავთან?

აწ ვისღა ვმადლობდე? მეთაურს, რომელმაც, თავად უსაფრთხოდ მყოფმა , გასცა ბრძანება სამხედრო ოპერაციაზე, თუ რიგით ჯარისკაცს, რომელმაც საკუთარი სიცოცხლის ფასად გამომიხსნა ტერორისტების ტყვეობიდან?

წერილი მოწმობს: „ხოლო გამოაცხადა თჳსი იგი სიყუარული ჩუენდა მომართ ღმერთმან, რამეთუ ვიდრე-იგი ცოდვილ-ღა ვიყვენით, ქრისტე ჩუენთჳს მოკუდა.“ (რომ. 5,8). თუ ქრისტე ღმერთი არ არის, მაშინ როგორ დაამტკიცებს სხვისი სიკვდილი საღვთო სიყვარულს? დავუშვათ მესამე სართულზე მცხოვრები ივანე გარდაიცვალა, მეორე სართულზე მცხოვრები ალექსეის გადარჩენისთვის. ამტიკებს კი ივანეს მსხვერპლი, რომ მეხუთე სართულზე მცხოვრებმა ალექსანდრემ ამაში მეორე სართულზე მცხოვრები ალექსისადმი სიყვარული გამოავლინა?

სახარება გვასწავლის, არ არსებობს იმაზე დიდი სიყვარული, რომ სიცოცხლე დადო მოყვასისთვის. მაგრამ „იეჰოვას მოწმეების“ აზრით, უფალი, რომელმაც ეს მცნებად დაგვიდო სხვაგვარად იქცევა. საკუთარ თავს კი არ წირავს ადამიანებისთვის, არამედ თავად ადამიანების სიცოცხლეს – მათ შორის ყველაზე საუკეთესოს უარესებისთვის. სხვათა ტანჯვით უფალი გამოისყიდის სხვათა ცოდვებს. ხედავს რა ქრისტეს მსხვერპლს ღმერთი ცხრება ადამიანებზე რისხვისაგან. ქრისტეს სისხლი არ აძლევს მას საშუალებას დაინახოს უსჯულოებანი და ყველაფერს პატიობს მათ. ღმერთი ღვრის სხვის სისხლს, რათა შეცვალოს დამოკიდებულება ადამიანების მიმართ.


თუ ქრისტე ღმერთი არ არის, არამედ მხოლოდ „მასწავლებელი“ და „წინასწარმეტყველი“, მაშინ ღმრთსათვის იესო არ აღემატება ცხოვარს, რომლის სისხლი ადამიანებმა უნდა დაღვარონ, რათა წყალობა გამოითხოვონ მისგან, რომლის ყოვლისმჭვრეტელ თვალთა წინაშე დაიღვარა შესაწირავი ზვარაკის სისხლი. თუ ქრისტე ღმერთი არ არის, მაშინ არ არსებობს სახარებაზე მეტად ზნეობის შეურაცხმყოფელი წიგნი. ადამიანები დიდხანს და „ტკბილად“ სცოდავდნენ და ღმერთი მათზე ბრაზდებოდა. საბოლოოდ მათ ჩაიდინეს ყველაზე დიდი საშინელება, რისი გაკეთებაც შეეძლოთ – მოკლეს დედამიწაზე ერთადერთი ნათელი ადამიანი. ამ დანაშაულზეპასუხად კი მოციქულებმა რატომღაც განაცხადეს, რომ ქრისტეს მკვლელობის შემდეგ უფალი აღარ მრისხანებს ადამიანებზე, ჩვენი ცოდვები ჩამორეცხილია ქრისტეს სისხლით.


უფალი იესო ქრისტე „იეჰოვას მოწმეებისთვის“ არსებაა, რომელიც სხვათა ცოდვებისთვის იტანჯება და ამას იყენებს ორი მხარე ერთმანეთში ურთიერთობის გარკვევისთვის. ღმერთი მრისხანებს ადამიანებზე, რადგან მათ მისი მცნებები დაარღვიეს. ძველი აღთქმის კაცობრიობა წირავს სისხლიან მსხვერპლს და უფლის რისხვაც გადადის. გამოდის, ახალ აღთქმაშიც უფალს ადამიანებთან ურთიერთობის შესაცვლელად სჭირდება, რომ მათ ნება მისცეს მოკლან რომელიმე ხორცშესხმული ანგელოზი.


„იეჰოვას მოწმეთა“ ღმერთმა ქმნილებას მხრებზე დაადო ჯვარი. ქრისტიანთა, ყოვლადწმიდა სამების მორწმუნეთა ღმერთმა კი საკუთარი მხრებით იტვირთა ჯვარი.

თუ ქრისტე ჩვენთვის მოკვდა, გამოავლინა ის სიყვარული, რომელზე აღმატებულიც არ არსებობს და ამავე დროს თუ ის არ არის ღმერთი – ორიდან ერთია: ან ქრისტიანი, ანუ ის რომელმაც ჭეშმარიტად შეიყვარა ღმერთი, უნდა გახდეს ათეისტი- ის თაყვანს სცემს ქრისტეს, რომლის სიყვარული მან დაინახა და შეიმეცნა, მაგრამ არაფრის ცოდნა არ სურს ღმერთზე, რომელმაც არ გამოავლინა მისი სიყვარული ადამიანებისადმი. ან ის თაყვანს უნდა სცემდეს ღმერთს იმისათვის, რომ ნება დართო მოეკლათ ადამიანთაგან საუკეთესო...

თუ ქრისტე ჩემთვის მოკვდა, რატომ უნდა მიყვარდეს ამისთვის ღმერთი? თუ ქრისტე ღმერთი არაა, რისთვის ვმადლობდე ღმერთს? ქრისტემ გვიხსნა სიკვდილისაგან, ღმერთმა კი მხოლოდ ნება დართო, სიყარულით ემოქმედა. მამას კი არ უნდა ვმადლობდეთ, არამედ მხოლოდ ქრისტეს. ჩვენ გადავრჩით ქმნილების მიერ და არა შემომქმედის. ესე იგი „იეჰოვას მოწმეთა“ ლოგიკით, ქრისტე მისი ღვაწლით საფრთხის ქვეშ აყენებს მონოთეიზმის დედააზრს. იგი იმდენად აღიბეჭდა ადამიანთა მეხსიერებაში, რომ დაჩრდილა იეჰოვა. ბუნებრივია, იეჰოვას სახელი დავიწყებას მიეცა გადარჩენილ ადამიანებში. არ შეიძლებოდა ღმერთს ეს წინასწარ არ სცოდნოდა. მაშ, რატომ აირჩია გამოხსნის ის საშუალება, რომელმაც გარდაუვალად მიიყვანა ადამიანები ცრუ ღმერთების თაყვანისცემამდე, ესე იგი წარმართობის ტყვეობაში? უფალი ყოველთვის ზრუნავდა, რომ ისრაელიანებს გადაჭარბებული პატივი არ მიეგოთ მათი გმირების, მასწავლებლებისა (მოსეს საფლავი დაფარულ იქნა ერისთვის) და სიწმიდეებისთვის (სპილენძის გველის განადგურება). და უეცრად – ასეთი შეცდომა...


თუ კი „იეჰოვას მოწმეები“ მართლები არიან, შემიძლია მივულოცო მათ განსაცვიფრებელი აღმოჩენა: გამოდის, დედამიწაზე ერთ–ერთი პირველი ათეისტი იყო... მოციქული პავლე. სწორედ მან თქვა ერთხელ: „რამეთუ არარაჲ სხუაჲ დავიდევ გულსა ჩემსა უწყებად თქუენდა, გარნა ქრისტე იესუ და ესეცა ჯუარ-ცუმული“ (1 კორ.2,2). თუ ქრისტე ღმერთი არაა, მაშინ პავლემ, რომელმაც თქვა, რომ ქრისტეს გარდა არავის და არაფრის ცოდნა არ სურს, ამით დაამოწმა, რომ არ სურს იცოდეს ღმერთი.

ქრისტემ ჯვრით ზეცა დაჩრდილა. ასეთ შემთხვევაში მან მამა კი არ განგვიცხადა, არამედ დაგვიფარა.

თუ არ შევიცანით, რომ ქრისტეში განგვიცხადა „ აღსარებულად, დიდ არს ღმრთის მსახურებისა საიდუმლოჲ; ღმერთი გამოჩნდა ჴორცითა“ (1ტიმ. 3,16), მაშინ ქრისტეზე მოციქულებრივი ქადაგება აღმოჩნდება ნატიფი ათეისტური პროპაგანდა. მოციქულები ხომ ქადაგებენ: „ესე არს ლოდი იგი, რომელი შეურაცხ იქმნა თქუენ მიერ მაშენებელთა, რომელი იქმნა თავ საკიდურთა“ (საქმ. 4,11). თუ ქრისტე ღმერთი არაა და მხოლოდ „მოვლინებული“, „მასწავლებელი“ მხოლოდ ადამიანია, თუ ძე და მამა არ არიან ერთნი, მაშინ ჩვენს წინაშე ათეიზმის ქადაგებაა. ღმერთს არ გადავურჩენივართ და არ გადაგვარჩენს. ხსნა მხოლოდ ადამიანში, იესოშია. მაგრამ მოციქულები ნამდვილად არ არიან ათეისტები. მათ სწამთ შემომქმედი და ძალიან კარგად ესმით „რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვლად სულისა თჳსისა?“ (მთ. 16,26).

თუ გადარჩენა მხოლოდ ღმერთშია და მხოლოდ ქრისტეში – ამ ორი რწმენის აღმსარებლობის შეთავსება მხოლოდ ყოვლადწმიდა სამების შესახებ სწავლებით შეიძლება.

მხოლოდ ერთადერთ შემთხვევაში შევძლებთ რელიგიური და ზნეობრივი კრძალულებით შევიმეცნოთ ახალი აღთქმის ქადაგება: თუ ძალამიხდილ გოლგოთის ტანჯულში შევიცნობთ მას, ვინც შექმნა ცანი და ქუეყანაჲ.

ამრიგად, თავად არსი მონოთეისტური რელიგიისა მოითხოვს ყოვლადწმიდა სამების აღიარებას. მოითხოვს ჯვარცმულ ქრისტეში შევიცნოთ დაუსაბამო ძე, ჭეშმარიტი ღმერთი. „იეჰოვას მოწმეების“ მიმართაა სიტყვები, რომელიც ჯერ კიდევ მე–IV საუკუნეში წარმოთქვა წმ.გრიგოლ ნოსელმა არიანელების სამხილებლად, რომელნიც ასევე უარყოფდნენ ქრისტეს ღვთაებრივობას. „რატომ არ მადლობ ჩვენი გადარჩენისთვის მამას, რომელმაც აღასრულა კაცთა გამოხსნა სიკვდილისაგან მისი ძალმოსილებით, რომელიც არის ქრისტე?“[1]

---------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] წმ. გრიგოლ ნოსელი. ევნომის წინააღმდეგ. 6,3. // თხზულებანი. ნ. 6. - მ., 1863. გვ. 52.
---------------------------------------------------------------------------------------------------


www.teodore.ge
დეკანოზ თეოდორე გიგნაძის ოფიციალური ვებ გვერდი;

[George Leluashvili]

A.V.M

რასელიჩ!

აკაკი

თუ „იეჰოვას მოწმეები“ მართლები არიან
დიაკონი ანდრეი კურაევი

ეს სტატია მეც გადმოვწერე, ძლიან მომეწონა.

და საერთოდ, ვაფასებ ამ ადამიანის მოღვაწეობას.
მართლა დიდ საქმეს ემსახურება.

[esre ars cheshmariteba]

[quote name='A.V.M' post='700873' date='Feb 13 2012, 07:28 PM']
რასელიჩ!
სულ ეს იყო?
რასაც 17-ში გვპირდებოდი?

(რა იმედი მქონდა.მეთქი ძლივს ცოტა აზრიან რასელისტს შევეკამათებოი მეთქი,მარა აჰ...)
[/qu

[afxazi]

esre ars cheshmariteba

17 ში რაც მოხდება პასუხს არ ვაგებ!

წარმომიდგენია

[esre ars cheshmariteba]

[quote name='აკაკი' post='700878' date='Feb 13 2012, 07:54 PM']
თუ „იეჰოვას მოწმეები“ მართლები არიან
დიაკონი ანდრეი კურაევი

თითქმის ყველა შეხვედრია კარის ზღურბლთან ან ქუჩაში ადამიანთა მცირე ჯგუფს, რომლებიც ავრცელებენ ჟურნალ „საგუშაგო კოშკს“ და მასთან ერთად ბრუშურებს სათაურით „შენ შეგიძლია მარად იცხოვრო სამოთხეში დედამიწაზე“. ეს ადამიანები არიან „იეჰოვას მოწმეების“ სექტიდან. ამ .. სექტის მაგალითზე ნათლად ჩანს, თუ რა ადვილია ქრისტიანობის ხელახალი განმარტებით მისი სულის შეუმჩნეველი სიკვდილი. მათ თავი ქრისტეანებად მიაჩნიათ, აღიარებენ ახალ აღთქმას, მაგრამ ამასთან უარყოფენ ყოვლადწმიდა სამების დოგმატს და ამბობენ, რომ ქრისტე – წინასწარმეტყველია, მაგრამ არა ღმერთიო.

არ დავიწყებ მათი არგუმენტების განხილვას. უბრალოდ ვეცდები დავეთანხო მათ და ვაღიარო, რომ ქრისტე არ არის ღმერთი. ქრისტე – მოძღვარია, წინასწარმეტყველი, მქადაგებელი. მაგრამ არა ღმერთი.

მსგავს თვალსაზრისს გამოხატავს ბევრი ადამიანი, რომელთაც არავითარი შეხება არ აქვთ „იეჰოვას მოწმეების“ სექტასთან. მეტიც, ვიტყოდი, რომ ეს არის რიგითი და გავრცელებული შეხედულება. ქრისტეში ღვთის შესაცნობად რწმენის გმირობა გვჭირდება. მასში მოგზაური გალილეველი ფილოსოფოსის დასანახად კი არანაირი ძალისხმევა, სულიერი ხედვის არავითარი სიმახვილე არ არის საჭირო. ასეთი აღქმა დამახასიათებელია ადამიანური განსჯისთვის და გავრცელებულია.

შეიძლება სახარების მიღება ქრისტეს ღვთაებრიობის აღიარების გარეშე? თუ სახარებას წავიკითხავთ რელიგიური ადამიანის თვალით, მაგრამ არა მორწმუნის ყოვლადწმიდა სამებისა -რას ვიხილავთ წმიდა წერილში?

თუ „იეჰოვას მოწმეები“ მართლები არიან, მაშინ არ არსებობს იმაზე საშინელი რელიგია, ვიდრე რელიგია სახარებისა. ქრისტიანობა ხომ ამბობს – „ღმერთი სიყვარულია“. ის კი, ვინც გოლგოთაზე აღესრულა, გამოდის, სულაც არ არის ღმერთი. და რა გამოდის? თუ ქრისტე არ არის ღმერთი, მაშინ მამაზეციერი, რომელსაც ქრისტე ევედრება მწარე სასმისის არიდებას, ემსგავსება ამხანაგ ჟდანოვს, რომელიც ლენინგრადელებს მოუწოდებდა ვაჟკაცურად გადაეტანათ ბლოკადის სიმძიმე და მოთმინებით მიეღოთ შემცირებული ულუფა, მაშინ, როდესაც თავად არ განიცდიდა არც სიცივესა და არც შიმშილს. უცნაურია ღმერთი, რომელიც მოითხოვს მოიხსენებდნენ სიყვარულად, მაგრამ თავად არ მიიღებს სიყვარულის უმაღლეს მსახურებას, ავალებს რა სხვას – ქრისტეს.

თუ ღმერთი თავად არ იტანჯა გოლგოთაზე – რატომ და რისთვის უნდა ვმადლობდეთ მას, როდესაც ჯვარცმული ღვთისმშობლის შვილია? ძველი აღთქმის ღმერთი ბრძანებს „დიდებაჲ ჩემი სხუასა არა მივსცე“ (ეს. 42,8). ხომ არ მიიტაცა სხვისი დიდება? ხომ არ დაისაკუთრა ის კაცობრივი მადლიერება, რომელიც ჩვენ უნდა მიგვეტანა გალილეველი მქადაგებლის საფლავთან?

აწ ვისღა ვმადლობდე? მეთაურს, რომელმაც, თავად უსაფრთხოდ მყოფმა , გასცა ბრძანება სამხედრო ოპერაციაზე, თუ რიგით ჯარისკაცს, რომელმაც საკუთარი სიცოცხლის ფასად გამომიხსნა ტერორისტების ტყვეობიდან?

წერილი მოწმობს: „ხოლო გამოაცხადა თჳსი იგი სიყუარული ჩუენდა მომართ ღმერთმან, რამეთუ ვიდრე-იგი ცოდვილ-ღა ვიყვენით, ქრისტე ჩუენთჳს მოკუდა.“ (რომ. 5,8). თუ ქრისტე ღმერთი არ არის, მაშინ როგორ დაამტკიცებს სხვისი სიკვდილი საღვთო სიყვარულს? დავუშვათ მესამე სართულზე მცხოვრები ივანე გარდაიცვალა, მეორე სართულზე მცხოვრები ალექსეის გადარჩენისთვის. ამტიკებს კი ივანეს მსხვერპლი, რომ მეხუთე სართულზე მცხოვრებმა ალექსანდრემ ამაში მეორე სართულზე მცხოვრები ალექსისადმი სიყვარული გამოავლინა?

სახარება გვასწავლის, არ არსებობს იმაზე დიდი სიყვარული, რომ სიცოცხლე დადო მოყვასისთვის. მაგრამ „იეჰოვას მოწმეების“ აზრით, უფალი, რომელმაც ეს მცნებად დაგვიდო სხვაგვარად იქცევა. საკუთარ თავს კი არ წირავს ადამიანებისთვის, არამედ თავად ადამიანების სიცოცხლეს – მათ შორის ყველაზე საუკეთესოს უარესებისთვის. სხვათა ტანჯვით უფალი გამოისყიდის სხვათა ცოდვებს. ხედავს რა ქრისტეს მსხვერპლს ღმერთი ცხრება ადამიანებზე რისხვისაგან. ქრისტეს სისხლი არ აძლევს მას საშუალებას დაინახოს უსჯულოებანი და ყველაფერს პატიობს მათ. ღმერთი ღვრის სხვის სისხლს, რათა შეცვალოს დამოკიდებულება ადამიანების მიმართ.


თუ ქრისტე ღმერთი არ არის, არამედ მხოლოდ „მასწავლებელი“ და „წინასწარმეტყველი“, მაშინ ღმრთსათვის იესო არ აღემატება ცხოვარს, რომლის სისხლი ადამიანებმა უნდა დაღვარონ, რათა წყალობა გამოითხოვონ მისგან, რომლის ყოვლისმჭვრეტელ თვალთა წინაშე დაიღვარა შესაწირავი ზვარაკის სისხლი. თუ ქრისტე ღმერთი არ არის, მაშინ არ არსებობს სახარებაზე მეტად ზნეობის შეურაცხმყოფელი წიგნი. ადამიანები დიდხანს და „ტკბილად“ სცოდავდნენ და ღმერთი მათზე ბრაზდებოდა. საბოლოოდ მათ ჩაიდინეს ყველაზე დიდი საშინელება, რისი გაკეთებაც შეეძლოთ – მოკლეს დედამიწაზე ერთადერთი ნათელი ადამიანი. ამ დანაშაულზეპასუხად კი მოციქულებმა რატომღაც განაცხადეს, რომ ქრისტეს მკვლელობის შემდეგ უფალი აღარ მრისხანებს ადამიანებზე, ჩვენი ცოდვები ჩამორეცხილია ქრისტეს სისხლით.


უფალი იესო ქრისტე „იეჰოვას მოწმეებისთვის“ არსებაა, რომელიც სხვათა ცოდვებისთვის იტანჯება და ამას იყენებს ორი მხარე ერთმანეთში ურთიერთობის გარკვევისთვის. ღმერთი მრისხანებს ადამიანებზე, რადგან მათ მისი მცნებები დაარღვიეს. ძველი აღთქმის კაცობრიობა წირავს სისხლიან მსხვერპლს და უფლის რისხვაც გადადის. გამოდის, ახალ აღთქმაშიც უფალს ადამიანებთან ურთიერთობის შესაცვლელად სჭირდება, რომ მათ ნება მისცეს მოკლან რომელიმე ხორცშესხმული ანგელოზი.


„იეჰოვას მოწმეთა“ ღმერთმა ქმნილებას მხრებზე დაადო ჯვარი. ქრისტიანთა, ყოვლადწმიდა სამების მორწმუნეთა ღმერთმა კი საკუთარი მხრებით იტვირთა ჯვარი.

თუ ქრისტე ჩვენთვის მოკვდა, გამოავლინა ის სიყვარული, რომელზე აღმატებულიც არ არსებობს და ამავე დროს თუ ის არ არის ღმერთი – ორიდან ერთია: ან ქრისტიანი, ანუ ის რომელმაც ჭეშმარიტად შეიყვარა ღმერთი, უნდა გახდეს ათეისტი- ის თაყვანს სცემს ქრისტეს, რომლის სიყვარული მან დაინახა და შეიმეცნა, მაგრამ არაფრის ცოდნა არ სურს ღმერთზე, რომელმაც არ გამოავლინა მისი სიყვარული ადამიანებისადმი. ან ის თაყვანს უნდა სცემდეს ღმერთს იმისათვის, რომ ნება დართო მოეკლათ ადამიანთაგან საუკეთესო...

თუ ქრისტე ჩემთვის მოკვდა, რატომ უნდა მიყვარდეს ამისთვის ღმერთი? თუ ქრისტე ღმერთი არაა, რისთვის ვმადლობდე ღმერთს? ქრისტემ გვიხსნა სიკვდილისაგან, ღმერთმა კი მხოლოდ ნება დართო, სიყარულით ემოქმედა. მამას კი არ უნდა ვმადლობდეთ, არამედ მხოლოდ ქრისტეს. ჩვენ გადავრჩით ქმნილების მიერ და არა შემომქმედის. ესე იგი „იეჰოვას მოწმეთა“ ლოგიკით, ქრისტე მისი ღვაწლით საფრთხის ქვეშ აყენებს მონოთეიზმის დედააზრს. იგი იმდენად აღიბეჭდა ადამიანთა მეხსიერებაში, რომ დაჩრდილა იეჰოვა. ბუნებრივია, იეჰოვას სახელი დავიწყებას მიეცა გადარჩენილ ადამიანებში. არ შეიძლებოდა ღმერთს ეს წინასწარ არ სცოდნოდა. მაშ, რატომ აირჩია გამოხსნის ის საშუალება, რომელმაც გარდაუვალად მიიყვანა ადამიანები ცრუ ღმერთების თაყვანისცემამდე, ესე იგი წარმართობის ტყვეობაში? უფალი ყოველთვის ზრუნავდა, რომ ისრაელიანებს გადაჭარბებული პატივი არ მიეგოთ მათი გმირების, მასწავლებლებისა (მოსეს საფლავი დაფარულ იქნა ერისთვის) და სიწმიდეებისთვის (სპილენძის გველის განადგურება). და უეცრად – ასეთი შეცდომა...
თუ კი „იეჰოვას მოწმეები“ მართლები არიან, შემიძლია მივულოცო მათ განსაცვიფრებელი აღმოჩენა: გამოდის, დედამიწაზე ერთ–ერთი პირველი ათეისტი იყო... მოციქული პავლე. სწორედ მან თქვა ერთხელ: „რამეთუ არარაჲ სხუაჲ დავიდევ გულსა ჩემსა უწყებად თქუენდა, გარნა ქრისტე იესუ და ესეცა ჯუარ-ცუმული“ (1 კორ.2,2). თუ ქრისტე ღმერთი არაა, მაშინ პავლემ, რომელმაც თქვა, რომ ქრისტეს გარდა არავის და არაფრის ცოდნა არ სურს, ამით დაამოწმა, რომ არ სურს იცოდეს ღმერთი.

ქრისტემ ჯვრით ზეცა დაჩრდილა. ასეთ შემთხვევაში მან მამა კი არ განგვიცხადა, არამედ დაგვიფარა.

თუ არ შევიცანით, რომ ქრისტეში განგვიცხადა „ აღსარებულად, დიდ არს ღმრთის მსახურებისა საიდუმლოჲ; ღმერთი გამოჩნდა ჴორცითა“ (1ტიმ. 3,16), მაშინ ქრისტეზე მოციქულებრივი ქადაგება აღმოჩნდება ნატიფი ათეისტური პროპაგანდა. მოციქულები ხომ ქადაგებენ: „ესე არს ლოდი იგი, რომელი შეურაცხ იქმნა თქუენ მიერ მაშენებელთა, რომელი იქმნა თავ საკიდურთა“ (საქმ. 4,11). თუ ქრისტე ღმერთი არაა და მხოლოდ „მოვლინებული“, „მასწავლებელი“ მხოლოდ ადამიანია, თუ ძე და მამა არ არიან ერთნი, მაშინ ჩვენს წინაშე ათეიზმის ქადაგებაა. ღმერთს არ გადავურჩენივართ და არ გადაგვარჩენს. ხსნა მხოლოდ ადამიანში, იესოშია. მაგრამ მოციქულები ნამდვილად არ არიან ათეისტები. მათ სწამთ შემომქმედი და ძალიან კარგად ესმით „რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვლად სულისა თჳსისა?“ (მთ. 16,26).

თუ გადარჩენა მხოლოდ ღმერთშია და მხოლოდ ქრისტეში – ამ ორი რწმენის აღმსარებლობის შეთავსება მხოლოდ ყოვლადწმიდა სამების შესახებ სწავლებით შეიძლება.

მხოლოდ ერთადერთ შემთხვევაში შევძლებთ რელიგიური და ზნეობრივი კრძალულებით შევიმეცნოთ ახალი აღთქმის ქადაგება: თუ ძალამიხდილ გოლგოთის ტანჯულში შევიცნობთ მას, ვინც შექმნა ცანი და ქუეყანაჲ.

ამრიგად, თავად არსი მონოთეისტური რელიგიისა მოითხოვს ყოვლადწმიდა სამების აღიარებას. მოითხოვს ჯვარცმულ ქრისტეში შევიცნოთ დაუსაბამო ძე, ჭეშმარიტი ღმერთი. „იეჰოვას მოწმეების“ მიმართაა სიტყვები, რომელიც ჯერ კიდევ მე–IV საუკუნეში წარმოთქვა წმ.გრიგოლ ნოსელმა არიანელების სამხილებლად, რომელნიც ასევე უარყოფდნენ ქრისტეს ღვთაებრივობას. „რატომ არ მადლობ ჩვენი გადარჩენისთვის მამას, რომელმაც აღასრულა კაცთა გამოხსნა სიკვდილისაგან მისი ძალმოსილებით, რომელიც არის ქრისტე?“[1]

------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------