ნების თავისუფლება, და ბედისწერა (?) ... პარამეტრები

[damiane80]

Богу от вечности ведомо все, что должно быть и что должно совершиться во времени. Вечность имеет в себе все содержание времени. ... В вечности Бог предопределяет лишь все возможности того, что может совершиться в мире, но эти возможности творчески реализуются нравственной свободой человека,

აი ამ მსჯელობას ვაწვები მეც ანუ რმერთისათვის ცნობილია ყველა შესაძლებლობა, რაც შეიძლება მოხდეს დედამიწაზე, მაგრამ არჩევანი ჩვენზეა. აქ ესე არ წერია, თუ არასწორად გავიგე კონტექსტი?

[KAIROS]

ღმერთისათვის ცნობილია ყველა შესაძლებლობა, რაც შეიძლება მოხდეს დედამიწაზე

შედეგი არაა ცნობილი? ეგ ამოგლეეჯილია კონტექსტიდან,აი ნახე პატრიარქთა ეპისტოლე მანამ კი უპასუხე კითხვას:

იცის თუ არა ღმერთმა ვინ ცხონდება და ვინ არა?

ამ კითხვას უპასუხე კი ან არა
არაა ამდენი ჩახლართვა საჭირო ასები და ათასები, ან კი ან არა
დანარჩენი მხოლოდ შენი ვარაუდებია და ყველა მცდარი.

პატრიარქთა ეპისტოლე აი ქართულად უკეთ გაიგებ:

გვწამს, რომ ყოვლადმოწყალე ღმერთმა დიდებისათვის წინასწარვე განკუთვნა ისინი, რომლებიც გამოარჩია მარადიოსბიდან. ხოლო ვინც უარყო, მისცა სასჯელს. ოღონდ არა იმიტომ, თითქოს ასე სურდა მას: გაემართლებიან ერთნი, სხვანი კი განეგდო და დაესაჯა უმიზეზოდ. არა! ეს არ გახლავთ ბუნება ღვთისა, ყველასათვის საერთო და მიუკერძოებელი მამისა, ”რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მისვლა” (I ტიმ. 2,4). ღმერთმა იმთავითვე განჭვრიტა, რომ ერთნი კეთილად ირგებენ თავისუფალ ნებას, მეორენი კი - ბოროტად. ამიტომ ზოგისთვის განკუთვნა დიდება, ზოგისთვის - სასჯელი.
”თავისუფლებით სარგებლობაზე” ჩვენ ვმსჯელობთ შემდეგნაირად: ღვთის წყალობამ დაგვასაჩუქრა ღვთაებრივი და განმანათლებელი მადლით, რომელსაც ჩვენ ვუწოდებთ აგრეთვე წინამძღოლს. და სწორედ იგი, ვითარცა ნათელი, განანათლებს ბნელსა შინა მავალთ და გაუკვლევს გზას. ვინც თავისუფალი ნებით დაემორჩილება მას (მეძიებელთა და დამყოლთა შემწეს) და აღასრულებს ღვთის ბრძანებას, აუცილებელს ხსნისათვის, შეიმოსება განსაკუთრებული მადლით, რომელიც განგვამტკიცებს და მარად სრულგვყოფს ღვთისმიერი სიყვარულით, ე.ი. იმ სათნო საქმეთა აღსრულებისათვის, რომელთაც გვავალებს მხოლოდ ღვთიური მადლი და გვყოფს წინაგანჩინებულად. ისინი კი, რომელთაც არ სურთ მორჩილება და შედგომა მადლისა, არ იმარხავენ ღვთის მცნებებს, ხოლო მორჩილებენ სატანის შთაგონებებს, ბოროტად იყენებენ თავიანთ თავისუფლებას, ბოძებულს ღვთისაგან იმისათვის რათა ნებეყოფლობით იქმოდნენ მადლს, მიეცემიან საუკუნო სასჯელს.
ღვთისმგმობელი ერეტიკოსები ამბობენ, თითქოს ღმერთი ყოველივეს წინასწარ განსაზღვრავს და განსჯის ისე, რომ არც კი ითვალისწინებს წინასწარგანსჯილთა მომავალ საქმიანობას. ეს თვალსაზრისი ჩვენ მიგვაჩნია გონების სიშლეგედ და უკეთურებად, რადგან, ამ შემთხვევაში, საღმრთო წერილი თავად დაუპირისპირდებოდა თავისთავს. ბიბლიის თანახმად ამა თუ მორწმუნეს განამართლებს მხოლოდ სარწმუნოება და საქმენი თვისი. ამასთანავე ღმერთია ჩვენი ხსნის ერთადერთი საფუძველი. სწორედ იგი გვანიჭებს წინასწარ განმანათლებელ მადლს, რომლისაგანაც შევიძენთ ღვთაებრივი ჭეშმარიტების შემეცნების უნარს და სწავლა-მოძღვრებას, რათა შევიმოსოთ ხატება და მსგავსება ღვთისა (თუკი სურვილიც გვექნება ამისა). ამ მადლით ძალგვიძს ქმნა კეთილისა, რომელიც სათნოეყოფების ღმერთს და რომელიც მოგვმადლებს ხსნას, ოღონდ მოგვმადლებს იმგვარად, რომ არ დათრგუნავს ადამიანის თავისუფალ ნებას. იგი გვაძლევს არჩევანის თავისუფლებას: დავემორჩილოთ ან არ დავემორჩილოთ ღვთის განზრახვას. და ყოველივე ამის შემდეგ განა უაზრობა და უსაფუძვლო არ იქნება იმის მტკიცება, თითქოს მსჯავრდებულთა ხვედრი ღვთის სურვილია? და განა ეს ცილისწამება არ არის ღვთისადმი? ნიშნავს თუ არა ეს საშინელ უსამართლობას და გმობას ზეცისა? ღმერთი არ არის თანამდგომი არავითარი ბოროტებისა. მას ყოველი კაცის ხსნა თანაბრად სურს, მასთან არა აქვს ადგილი თვალღებას (მიკერძოებას). ამიტომაც ვაღიარებთ, რომ ღმერთი სამართლიანად სჯის მათ, ვინც დარჩენილა ცოდვის მორევში თავისივე გამრუდებული ნებითა და მოუნანიებელი გულით. არასდროს ვრაცხდით და არც შევრაცთ სამუდამო სასჯელისა და ტანჯვის მიზეზად ღმერთს, მით უფრო - კაცთმოძულედ. მან ხომ თავად ბრძანა: სიხარული ისადგურებს ზეცად, ცოდვილტაგან ერთმაც რომ შეინანოსო. სხვაგვარ რწმენასა და ფიქრს ჩვენ არასდროს გავიკარებთ, სანამ ვაზროვნებთ. მათ კი, რომელებიც უკუღმართად ფიქრობენ და ქადაგებენ, ჩვენ გადავცემთ სამუდამო ანათემას და ვრაცხთ ურწმუნოთა შორის ურწმუნოდ.

მოდი ახლა ამოგიკრიფავ:
1.

ღმერთმა იმთავითვე განჭვრიტა, რომ ერთნი კეთილად ირგებენ თავისუფალ ნებას, მეორენი კი - ბოროტად

2.

ღმერთმა დიდებისათვის წინასწარვე განკუთვნა ისინი, რომლებიც გამოარჩია მარადიოსბიდან. ხოლო ვინც უარყო, მისცა სასჯელს

3.

ვაღიარებთ, რომ ღმერთი სამართლიანად სჯის მათ, ვინც დარჩენილა ცოდვის მორევში თავისივე გამრუდებული ნებითა და მოუნანიებელი გულით

[Funkenstein]

KAIROS იქნებ ძალიან მარტივად გამცე პასუხი ჩემს შეკითხვაზე.

მაინტერესებს, ღმერთმა იცოდა თუ არა ავაზაკის ჯვარზე გაკვრამდე, რომ ის ანუ ავაზაკი სასუფეველში შევიდოდა? ანუ მანამდე სანამ მოხდებოდა კონკრეტული მონანიება ავაზაკის მიერ.

კი თუ არა?

[afxazi]

Funkenstein

აი რა მაინტერესებს, ღმერთმა იცოდა თუ არა ავაზაკის ჯვარზე გაკვრამდე, რომ ის ანუ ავაზაკი სასუფეველში შევიდოდა? ანუ მანამდე სანამ მოხდებოდა კონკრეტული ქმედება ავაზაკის მიერ.

რა თქმა უნდა. მაგრამ ამ რთულ საკითხს რამდენადმე, შესაძლებლობების ფარგლებში ჩაწვდობა და სწორი ანალიზი ესაჭიროება.

უპირველესად უნდა ითქვას, რომ ადამიანურ გონებას არ ძალუძს სრულყოფილი შეფასება გააკეთოს ზეადამიანურ, ყოველივე ქმნილზე ზეაღმატებულ არსზე საუბრისას, მის ამა თუ იმ თვისებაზე, ან ზოგადად მასზე, რადგან ადამიანურ მსჯელობაში მოქცეული არსი უსათუოდ შემოსაზღვრულად წარმოჩინდება და შესაბამისად ნაკლულევნად შედარებით ზე არსთან მიმართებაში. შესაბამისად ყოვლად შეუძლებელია ჩვენ სრულყოფილად გამოვხატოთ, გამოვთქვათ ესა თუ ის საკითხი იმ არსთან მიმართებით, რასაც ღმერთი ეწოდება. კონკრეტულად ჩვენ არ შეგვიძლია ვთქვათ რა არის იგი, ჩვენ უფრო შეგვიძლია ვთქვათ რა არ არის იგი, რადგან ნებისმიერი ეპითეტი, ან თვისება რომელსაც გამოვთქვამთ ოდნავადაც ვერ გამოხატავს რეალურად მის არსობრივ თვისებას. და როდესაც ამგვარ საკითხზე ვმსჯელობთ ეს გარემოება აუცილებლად უნდა იყოს გათვალისწინებული.

შესაბამისა ჩვენ არ შეგვიძლია ვთქვათ რომ ღმერთმა რამე არ იცის, რადგან ასეთ შემთხვევაში ღმერთი ნაკლულევანი იქნებოდა (რაიმეს არ ცოდნის გამო) და მისი ყოვლისცმოდნეობა ნაკლულევნად წარმოჩნდებოდა, ნაკლულევანი კი არ შეიძლება შემოუწერელი, დაუსაბამო, დაუსრულებელი და ყოველივე არსზე აღმატებული იყოს, ნაკლებობა ქმნილების თვისებაა, რადგან ნებისმიერ ქმნილება არსებობას ცვალებადობით იწყებს (რომ ის არარსებობიდან არსებობაში შემოდის), მარადის არსებული კი არ შეიძლება ნაკლულევანი იყოს, შესაბამისად მას გააჩნია საღვთო ყოვლისცმოდნეობის უნაკლო თვისება, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია ვთქვათ ის რომ მან რამე არ იცის. მაგრამ არც ის შეგვიძლია ვთქვათ თუ როგორ იცის მან ყოველივე, რადგან როგორც ვთქვი ჩვენ არ შეგვიძლია სრულყოფილი მსჯელობა ღვთის ამა თუ იმ თვისებაზე, თუმცა რომ იცის ყოველიოვე ეს ფაქტია.

ამასთან მართლმადიდებლური მოძღვრებით "ყველაფრის წინასწარმცოდნეა ღმერთი, მაგრამ არა ყოველივეს წინაგანმსაზღვრელი, რადგან წინასწარ იცის მან ისიც კი, რაც ჩვენზეა დამოკიდებული, თუმცა წინასწარ არ განსაზღვრავს ამას, არ ნებავს რა, რომ მოხდეს ბოროტება და არც ის, რომ გვაიძულოს სათნოება. ამგვარად, წინაგანსაზღვრულობა არის საღვთო წინასწარმცოდნეობითი საქმე. ღმერთი თავისი წინასწარმცოდნეობის შესაბამისად წინაგანსაზღვრავს იმას, რაც ჩვენზე არ არის დამოკიდებული, რადგან მას უკვე წინდაწინ განსჯილი აქვს ყოველივე თავისი სიკეთისა და სამართლიანობის შესაბამისად..

საჭიროა ვიცოდეთ, რომ სათნოება ღვთისგან ებოძა ბუნებას და რომ ღმერთი თავად არის ყველა სიკეთის დასაბამი და მიზეზი, რომლის თანამოქმდებისა და შემწეობის გარეშე შეუძლებელია ჩვენთვის კეთილის ნება და ქმნა. ჩვენზე ისაა დამოკიდებული, ან დავმკვიდრდეთ სათნოებაში და შევუდგეთ ღმერთს, რომელიც ამისკენ გვიხმობს, ანდა გავემიჯნოთ სათნოებას, რაც ნიშნავს, ბოროტებაში მოვხვდეთ და შევუდგეთ ეშმაკს, რომელიც აქეთ გვიხმობს იძულების გარეშე, რადგან ბოროტება სხვა არაფერია თუ არა კეთილის განშორება, ისევე როგორც სიბნელე ესაა სინათლის განშორება. ამრიგად, თუკი იმაში ვმკვიდრობთ რაც ბუნებისეულია, სათნოებაში ვიმყოფებით, ხოლო თუ ბუნებისეულს, ანუ სათნოებას, გადავუხვევთ, ბუნების გარეგანისკენ წავალთ და ბოროტებაში აღმოვჩნდებით. "(იოანე დამასკელი)

პავლე მოციქულის სიტყვებზე: "ამრიგად, (ღმერთს) ვინც სურს, შეიწყალებს და ვინც სურს გააჯიუტებს" (რომ. 9,18) ბასილი დიდი შემდეგ კომენტარს აკეთებს:

"კარგად გაიაზრე თუ რას ნიშნავს ეს სიტყვები, არა იმას, რომ ღმერთს ვინც უნდა შეიწყალებს და ვინც არ უნდა არა, არამც და არამც, განეშორე ამ ბოროტ გულის სიტყვას, რადგან ის ეშმაკისაგანაა. აქ კი შემდეგი იგულისხმება: ღმერთს ყველა ადამიანის ცხონება უნდა, არც ვინმესი მეტად და არც ვინმესი ნაკლებად, არამედ ყველასი თანასწორად, მაგრამ ის ძალდატანებით არავის აცონებს, არამედ ხედავს რა თითოეულის გონებას და იპოვის რა ისეთს, რომელსაც ჭეშმარიტად ნებავს ცხოვნება და ამისკენ ისწრაფვის წმინდა გულით, არ უყვარს ბოროტება და პირიქით უყვარს სიკეთე, მაშინ ღვთის ნება, რომელიც გამზადებულია ყველას საცხოვნებლად, მასზე აღესრულება. ხოლო როდესაც უკვე უფალი იხილავს ბოროტ გონებას და უწყის, რომ მას არ სურს ცხონება, არამედ უფრო მეტად უყვარს სიბოროტე, მაშინ მისი ნება, რომელიც ყველას საკეთილდღეოდაა მიმართული, ამ ბოროტი გონების მფლობელ ადამიანს არ შეეწევა და ღმერთი ვეღარ აღასრულებს თავის ნებას მასზე, რადგან ის ძალით ვერავის ვერ აცხოვნებს და მაშასადამე მისი ნებაც არა მსურველს ვერ შეეწევა, აქედან გამომდინარე კი ასეთი ადამიანი წარწყმდება კიდეც.

კიდევ პავლე მოციქულის სიტყვებზე, რომ "არა საქმეთაგან, არამედ მომწოდებლისგან ეთქვა მას: 'Uფროსი დაემონება უმცროსს". როგორც წერია: "შევიყვარე მე იაკობი, ხოლო ესავი მოვიძულე" (რომ. 9,12-13) იოანე ოქროპირი წერს: "რატომაა, რომ ერთი (იაკობი) უფალს უყვარს, მეორე (ესავი) კი სძულს? იმიტომ, რომ ერთი იყო სათნო, მეორე კი ბილწი. ამიტომ ვიდრე ისინი იშვებოდნენ ერთი შეიწყნარა უფალმა, მეორე კი მოიძულა. მათ დაბადებამდე თქვა უფალმა: "იაკობი შევიყვარე, ხოლო ესავი მოვიძულე". რატომ თქვა ეს ღმერთმა>? იმიტომ, რომ მას არ სჭირდება ლოდინი, თუ როდის მოიმოქმედებს ადამიანი ავ თუ კეთილ საქმეს, რომ ყველამ იხილოს, ვინ არის სათნო და ვინ არა, უფალს განჭვრეტილი აქვს ეს ყოველივე წინასწარ".

აღმოსავლეთის ეკლესიის პატრიარქბის ასე განმარტავენ ამას: "გვწამს, რომ ყოვლადსახიერმა ღმერთმა თავისი წინაგანგებულებით ერთნი ცხონებისათვის აირჩია, მეორენი კი წარსაწყმედელად, მაგრამ არა იმიტომ, რომ უფალმა მოისურვა ერთნი ერთნი გაამართლოს, მეორენი კი უმიზეზოდ განსაჯოს, ეს წარმოუდგენელია ყოვლადსამართლიანი უფლის ბუნებისათვის, რომელსაც სურს, რომ ყველა კაცი ცხონდეს და ეზიაროს ჭეშმარიტების შემეცნებას I1ტიმ. 2,4), მაგრამ ვინაიდან უფალმა განჭვრიტა, რომ ერთნი კეთილად გამოიყენებდნენ თავიანთ თავისუფალ ნებას, მეორენი კი ბოროტად, ამიტომ ჭვრეტით უწყის მათი ხვედრი.

ღვთისმგმობი მწვალებლები ამბობენ, თითქოს ღმერთმა, როგორც თავად ინებებს, ზოგს აცხონებს და ზოგსაც წარწყმედს, მიუხედავად იმისა თუ როგორნი არიან ისინი თავიანთი ბუნებით, ბოროტნი თუ კეთილნი, ეს სიყალებეა სიცოფე და მკრეხელობა".

საჭიროა იმის ცოდნა, რომ ჭვრეტა არ ნიშნავს ქმედებათა თუ მოვლენათა განსაზღვრას. ნეტარი ავგუსტინე და იოანე დამასკელი ამ საკითხზე ასე მსჯელობენ: "იმიტომ კი არ სრულდება უცილობლად ყველაფერი, რომ უფალმა ეს ყოველივე წინასწარ განჭვრიტა, არამედ იმიტომ განჭვრიტა, რომ ასეც მოხდებოდა".

ამავეს ამბობს ნეტარი იერონიმეც: "იმიტომ კი არ იქნება რაღაც, რომ უფალმა უწყის, არამედ იმიტომ უწყის უფალმა, რომ ასე მოხდება"

"ცოდნა როგორც ასეთი თავისთავად არანაირად არ არღვევს თავისუფლებას. ჩვენ ვხედავთ, როგორ მოჰქრის ეტლი, შევნიშნავთ ზუსტად როგორ მართავს მას მეეტლე, მაგრამ ეტლი იმართება ჩვენი ცოდნით კი არა, არამედ მეეტლის მიერ. წინააღმდეგ შემთხვევაში საჭირო არ იქნებოდა მეეტლე. ისევე როგორც ჩვენი ხედვა მოვლენებისა არ განსაზღვრავს მათ, რომელთაც თავიანთი მიზეზი აქვთ. ასევეა ღვთის წინასწარგანჭვრეტაც, რომელიც არ განსაზღვრავს ადამიანის თავისუფალი ნების მოქმედებას".

ნეტარი თეოდორიტე: "ნუვინ ამტკიცებს თითქოს ამის მიზეზი (ჯოჯოხეთის ან სამოთხის დამკვიდრება) წინასწარ განჭვრეტა იყოს, რადგან ჭვრეტას არ უქცევია ადამიანები ასეთებად. უფალმა მხოლოდ შორიდან განჭვრიტა მათი მომავალი, ვითარცა ღმერთმა. თუკი მე ვუყურებ გაშმაგებულ ცხენს, რომელმაც გადმოაგდო მხედარი და უფსკრულისკენ მიაქანებს და ვიტყვი - იგი ახლა უფსკრულში გადაიჩეხება მეთქი და მერე ასეც მოხდება, ნუთუ მე ვაგდებ ამით ცხენს უფსკრულში? ასევეა ღმერთი, რომელიც ერთში სიკეთეს ჭვრეტს, მეორეში კი ბოროტებას, მაგრამ ამ ჭვრეტით კი არ აიძულებს ერთს აკეთოს სიკეთე, მეროეს კი ბოროტება. თავად რომ აიძულებდეს მაშინ უსამართლობა იქნებოდა ამ ქმედებათა გამო ერთისთვის ჯილდო მიეცა, მეორეისთვის კი სასჯელი განემზადებინა. მაგრამ უფალი სამართლიანია, ამიტომ იგი მოუწოდებს სიკეთისკენ და კრძალავს ბოროტებას. იგი ასევე აქებს სიკეთის მკეთებელს და სჯის მათ, ვინც საკუთარი ნებით შეიყვარა ბოროტება"

[KAIROS]

მოკლედ აი კიდევ ესეც წაიკითხე:

Провидение Божие

Проповедуя доктрину "предопределения", поборники ее любят сослаться на следующие слова ап. Павла: "Ибо, кого Бог предузнал, ТЕМ и предопределил"... Поясняя слово "предузнал", они смешивают его со словом "предвидел", - предвидел, что так будет и вот так вышло...
Но, слово "предузнал" означает - заранее знал, наперед. В данном случае, "предведение" значительнее "предвидения". В слове "предвидел" есть некий элемент предугадывания того, что должно произойти в будущем; тогда как слово "предузнал" означает, что Бог пользовался Своим Божественным всезнанием, или "предведением", охватывая вечность доисторическую и вечность поисторическую, включая все находящееся между этими вечностями, время: прошедшее, настоящее и будущее, как написано: "Ведомы Богу от вечности все дела Его"... (Д. Ап. 15.18).
Говоря о предузнании или предведении Божием, весьма важно знать и постоянно помнить, что Вечный Бог - вне времени. Он не связан и не ограничен никакими сроками и летоисчислениями. Мы, смертные существа, имели свое начало и будем иметь свой конец, но Бот безначален и бесконечен. Ап. Петр пишет: "Одно то не должно быть сокрыто от вас, возлюбленные, что у Господа один день, как тысяча лет, и тысяча лет, как один день". (2 Петр. 3. 8). "В начале Ты, Господи, основал землю, и небеса - дело рук Твоих; Они погибнуть, а Ты пребудешь; и все обветшают как риза, и как одежду свернешь их, и изменятся; но Ты тот же, и лета Твои не кончатся"... (Евр. 1.11-12).
Для нас, людей, время распределено на прошедшее, настоящее и будущее. И то, чего мы не знали еще вчера, мы вдруг узнали сегодня или можем узнать завтра, во для Всезнающего Бога не существует такого постепенного, прогрессивного познания. Бот имеет абсолютное знание. У Бога все в "совершенном виде". Для нас, людей ограниченных временем, умом, знанием, необходимо ожидать, пока то или иное грядущее событие совершится, для Всезнающего же Бога, оно уже совершил/ось. То, что для нас не существует или будет существовать через 20-30 лет, для Бога уже существует. Слово Божие говорит, что "Бог называет несуществующее, как существующее"... (Рим. 4.17). Аврааму Бог говорит: "Я (уже) поставил тебя отцом многих народов". Бог видел Авраама "отцом множества", когда сам Авраам был еще бездетным и без надежды иметь когда-либо наследника. В лице Авраама Бог видел всю грядущую историю Израиля и роль этого народа в деле Боговоплощения и явления в мир "Спасителя мира".
По Своему Божественному предведению, Бог видел всю историю Церкви прежде создания мира, прежде Боговюплощения, Голгофы и Пятидесятницы. Бог уже видит абсолютно точные результаты проповеди Евангелия на земле от первого, уверовавшего чрез проповедь Петра, до последнего уверовавшего человека пред восхищением Церкви. Бот видит каждого еще не уверовавшего человека так, как если бы он уже уверовал. И это Его предведение, - непогрешимо, неизменно, неприложно.
С первого взгляда, эта мысль может показаться странной, но, по некотором размышлении, каждому становится до очевидности ясно, что в Очах Всемогущего и Всезнающего Бога, наше предузнание, избрание, призвание, наша вечная слава или вечное посрамление - факт уже совершившийся.
Таков Бог. Таков язык вечности. На таком языке написана книга Апокалипсиса, в которой Иоанн Богослов созерцает очами Божьими весь грядущий процесс и завершение "времени" и земной истории человечества.
Этим же языком вечности апостолы напоминают нам, верующим, что мы уже "имеем спасение", "перешли от смерти в жизнь", "жизнь наша сокрыта со Христом в Боге", что Бог уже "посадил нас на небесах"...
Помня это, было бы нелепо допустить, что Бог, ("Отец вечности", "Вечная сила Его и Божество", Совершеннейшая Мудрость и Разум), не имел бы совершеннейшего Плана для созданного человека и всего мироздания, представив "все сущее", воле слепой судьбы. Напротив написано: - "мы Им живем, и движемся и существуем"... (Д. Ап. 17.28). "С небес призирает Господь, видит всех сынов человеческих; с престола, на котором восседает, Он призирает на всех живущих на земле; Он создал сердца всех их и вникает во все дела их"... (Пс. 32. 15).
Но, в такой же мере, абсурдна и та мысль, что Божье предведение и всезнание легли в основу Божьего "предопределения": одних людей - к Спасению, а других - к гибели.

აი ეს წმიდა წერილიც:

საქმე 15: 18. ღმერთისთვის უკუნისიდან ცნობილია ყოველი საქმე მისი.



[quote] весьма важно знать и постоянно помнить, что Вечный Бог - вне времени. Он не связан и не ограничен никакими сроками и летоисчислениями[/quote]
[
1.

[quote] весьма важно знать и постоянно помнить, что Вечный Бог - вне времени. Он не связан и не ограничен никакими сроками и летоисчислениями[/quote][/quote]

2.
[quote]Бот имеет абсолютное знание. У Бога все в "совершенном виде". Для нас, людей ограниченных временем, умом, знанием, необходимо ожидать, пока то или иное грядущее событие совершится, для Всезнающего же Бога, оно уже совершил/ось. [/quote]

3.

[quote]По Своему Божественному предведению, Бог видел всю историю Церкви прежде создания мира, прежде Боговюплощения, Голгофы и Пятидесятницы. Бог уже видит абсолютно точные результаты проповеди Евангелия на земле от первого, уверовавшего чрез проповедь Петра, до последнего уверовавшего человека пред восхищением Церкви. Бот видит каждого еще не уверовавшего человека так, как если бы он уже уверовал[/quote]

4.

[quote]каждому становится до очевидности ясно, что в Очах Всемогущего и Всезнающего Бога, наше предузнание, избрание, призвание, наша вечная слава или вечное посрамление - факт уже совершившийся.
Таков Бог. Таков язык вечности. [/quote]

პ.ს.

კარგად გიწერა აფხაზ, გაიხარა, თორე დავიღალე

[damiane80]

პატრიარქთა ეპისტოლე აი ქართულად უკეთ გაიგებ:

მე ყურადღება გავამახვილე სხვა ფრაზაზე, (იხ. ზემოთ ჩემი პოსტი), რომელზედაც შენი პასუხი ქართულ ტექსტშიც არ არის და იქნება დაამატო.

[მნათე]

მაინტერესებს, ღმერთმა იცოდა თუ არა ავაზაკის ჯვარზე გაკვრამდე, რომ ის ანუ ავაზაკი სასუფეველში შევიდოდა? ანუ მანამდე სანამ მოხდებოდა კონკრეტული მონანიება ავაზაკის მიერ.

კი თუ არა?

კი.

[afxazi]

damiane80

ანუ რმერთისათვის ცნობილია ყველა შესაძლებლობა, რაც შეიძლება მოხდეს დედამიწაზე, მაგრამ არჩევანი ჩვენზეა.

ღმერთმა იცის ჩვენი არჩევანიც წინასწარ, მაგრამ არა განსაზღვრულად, არამედ საღვთო ყოვლისმცოდნეობის, წინასწარმცოდნეობის შესაბამისად. ხოლო ჭვრეტასა და განსაზღვრულობას შორის რა განსხვავებაა ეს ზემოთ წერია.

[Funkenstein]

Funkenstein

თუკი მე ვუყურებ გაშმაგებულ ცხენს, რომელმაც გადმოაგდო მხედარი და უფსკრულისკენ მიაქანებს და ვიტყვი - იგი ახლა უფსკრულში გადაიჩეხება მეთქი და მერე ასეც მოხდება, ნუთუ მე ვაგდებ ამით ცხენს უფსკრულში?

და უცებ ხედავ რომ ამ ცხენმა იწყო შენელება ხომ უკვე ხდება იმის დაშვება რომ ის შეიძლება აღარ გადაიჩეხოს.

[damiane80]

ეგ გასაგებია, და ვთქვი 100-ჯერ, რომ ადამიანის ბედი განსაზღვრული არ არის ის ნებაზეა დამოკიდებული და ღმერთმა ეს იცის ცოდნით და არა განსაზღვრულობით
ამაზე არ ვდაობთ სხვა რამე ვამბობ

[მნათე]

ღმერთმა იცის ჩვენი არჩევანიც წინასწარ, მაგრამ არა განსაზღვრულად, არამედ საღვთო ყოვლისმცოდნეობის, წინასწარმცოდნეობის შესაბამისად. ხოლო ჭვრეტასა და განსაზღვრულობას შორის რა განსხვავებაა ეს ზემოთ წერია.

ეგ მატრიცაში მაგრად სთქვა ერთმა ბიჭუნამ:

არჩევანი უკვე გაკეთებულია, მთავარია გავიგოთ რატომ გავაკეთეთ.

ანუ მარტივად, ჩვენი არჩევანი უკვე ცნობილია მისთვის, ახლა ვდგავარღ და ვუყურებთ ვიდეო რგოლს, რომ მერე პრეტენზიები არ გვქონდეს

[afxazi]

Funkenstein

და უცებ ხედავ რომ ამ ცხენმა იწყო შენელება ხომ უკვე ხდება იმის დაშვება რომ ის შეიძლება აღარ გადაიჩეხოს.

კი ბატონო? ადამიანი გონებაში ამასაც ხომ უშვებ, რომ ეს ცხენი შესაძლოა არ გადავარდეს უფსკურლში თუ გაჩერდება. ანუ შენ იცი ის თუ გადავარდა დაიღუპება, თუ არა გადარჩება, მაგრამ ერთსაც და მეორესაც შენ ხომ არ განსაზღვრავ.

damiane80

ეგ გასაგებია, და ვთქვი 100-ჯერ, რომ ადამიანის ბედი განსაზღვრული არ არის ის ნებაზეა დამოკიდებული და ღმერთმა ეს იცის ცოდნით და არა განსაზღვრულობითამაზე არ ვდაობთ სხვა რამე ვამბობ

კერძოდ რას?

[damiane80]

შედეგი თქვენი აზრით არსებობს თუ არა ერთი, თუ მაგალითად 100 შედეგი, რომელიც (100-ვე იცის ღმერთმა) და ცდილობს ადამიანი ამ შედეგებიდან საუკეთესოსკენ მიიყვანოს, თუმცა არჩევანია ადამიანზეა.

ეს ჩემი მსჯელობა სწორია თუ არა (ამას აფხაზის საყურაDრებოდ ვწერ, თორემ კაიროსმა კი იცის უკვე რაზეც ვსაუბრობ)


ერთი თხოვნა მაქვს ტექნიკური ხასიათისად მიპასუხოთ, მოკლე ფრაზა როგორ მოვნიშნო (მაგ: მხოლო ერთი წინადადება და არა მთლიანი პასუხი.

თორემ კაირუსის კითხვაზე პასუხების დროს დავიტანჯე, მთელი პოსტი გადმომაქვს ხოლმე და მერე ვწვალობ

[afxazi]

damiane80

შედეგი თქვენი აზრით არსებობს თუ არა ერთი, თუ მაგალითად 100 შედეგი, რომელიც (100-ვე იცის ღმერთმა) და ცდილობს ადამიანი ამ შედეგებიდან საუკეთესოსკენ მიიყვანოს, თუმცა არჩევანია ადამიანზეა.

ვფიქრობ წინადადება გასამართია, თორემ ვერ ვხვდები რას გულისხმობს?

[damiane80]

შევეცდები ავხსნა შახმატის მაგალითზე:

თამაშობ შახმატს და მაგ, კონკრეტულ სიტუაციაში მოწინააღმდეგემ უნდა ითამაშოს მხედარი. ვთვქათ აქვს პირობითად 4 გაგრზელება, მაგრამ შენ ეს ოთხიოვე გაგრძელება იცი და ასევე იცი ყველა ის გაგრძელებები, რაც ამ ოთხ გაგრძელებას მოყვება. აქედან მხოლოდ ერთია საუკეთესო შედეგამდე მიმყვანი, მაგრამ აირჩევს თუ არა ამ გზას, ეს თავად მოთამაშეზეა დამოკიდებული.

ანუ თუ პირობითად დავუშვებთ,, რომ ადამიანს აქვს რამდენიმე ასე ვთქვათ "პარალელური მომავალი" (ტერმინის გამო ომს ნუ ატეხავთ მეცნიერული არაა), რომლის ყველა გარძელება ცნობილია უფლისათვის, თუმცა არცევანი ადამიანზეა, თავად ირჩევს რომელ გზას დაადგება და ცხონდება თუ არა.

მე, ბუნებრივია არ ვამტკიცებ რომ ეს ასეა შეიძლება ვცდები, მაგრამ ხალხის აზრიც მაინტერესებს, უფრო კომპეტენტურად.


აფხაზი

იქნებ უცებ მითხრა პოსტიდან პრაზა (მხოლოდ ფრაზა, და არა მთელი პოსტი) როგორ მოვნიშნო, თორემ დავიტანჯე

[Funkenstein]

შევეცდები ავხსნა შახმატის მაგალითზე:

თამაშობ შახმატს და მაგ, კონკრეტულ სიტუაციაში მოწინააღმდეგემ უნდა ითამაშოს მხედარი. ვთვქათ აქვს პირობითად 4 გაგრზელება, მაგრამ შენ ეს ოთხიოვე გაგრძელება იცი და ასევე იცი ყველა ის გაგრძელებები, რაც ამ ოთხ გაგრძელებას მოყვება. აქედან მხოლოდ ერთია საუკეთესო შედეგამდე მიმყვანი, მაგრამ აირჩევს თუ არა ამ გზას, ეს თავად მოთამაშეზეა დამოკიდებული.

ანუ თუ პირობითად დავუშვებთ,, რომ ადამიანს აქვს რამდენიმე ასე ვთქვათ "პარალელური მომავალი" (ტერმინის გამო ომს ნუ ატეხავთ მეცნიერული არაა), რომლის ყველა გარძელება ცნობილია უფლისათვის, თუმცა არცევანი ადამიანზეა, თავად ირჩევს რომელ გზას დაადგება და ცხონდება თუ არა.

მე, ბუნებრივია არ ვამტკიცებ რომ ეს ასეა შეიძლება ვცდები, მაგრამ ხალხის აზრიც მაინტერესებს, უფრო კომპეტენტურად.
აფხაზი

იქნებ უცებ მითხრა პოსტიდან პრაზა (მხოლოდ ფრაზა, და არა მთელი პოსტი) როგორ მოვნიშნო, თორემ დავიტანჯე

ძალიან გასაგებად ჩამოაყალიბე.
მეც ზუსტად ეგ მაინტერესებს

[afxazi]

damiane80

თამაშობ შახმატს და მაგ, კონკრეტულ სიტუაციაში მოწინააღმდეგემ უნდა ითამაშოს მხედარი. ვთვქათ აქვს პირობითად 4 გაგრზელება, მაგრამ შენ ეს ოთხიოვე გაგრძელება იცი და ასევე იცი ყველა ის გაგრძელებები, რაც ამ ოთხ გაგრძელებას მოყვება. აქედან მხოლოდ ერთია საუკეთესო შედეგამდე მიმყვანი, მაგრამ აირჩევს თუ არა ამ გზას, ეს თავად მოთამაშეზეა დამოკიდებული.

ჭადრაკის მაგალითი ვფიქრობ არასწორია, უფრო ზუსტად ვერ გამოხატავს განსახილველი საკითხის რაობას, რადგან ამ შემთხვევაში წინასწარი ქმედება ვარაუდის დონეზეა დამყარებული, ვარაუდი კი სრულყოფილ ცოდნას არ გულისხმობს და შესაბამისად ვარაუდისმიერი ცოდნა ვერ იქნება უფლის თვისება, რადგან ასეთ შემთხვევაში ის ნაკლულევანი წარმოჩნდებოდა.

ანუ თუ პირობითად დავუშვებთ,, რომ ადამიანს აქვს რამდენიმე ასე ვთქვათ "პარალელური მომავალი" (ტერმინის გამო ომს ნუ ატეხავთ მეცნიერული არაა), რომლის ყველა გარძელება ცნობილია უფლისათვის, თუმცა არცევანი ადამიანზეა, თავად ირჩევს რომელ გზას დაადგება და ცხონდება თუ არა.

არანაირი პარალელური მომავლები, არსებობს ერთი მომავალი, რომელიც ცნობილია უფლისთვის.

ჩემი ზედა (დიდი პოსტი) პოსტი იქნებ წაგეკითხა დაკვირვებით.

[damiane80]

Funkenstein

თუკი მე ვუყურებ გაშმაგებულ ცხენს, რომელმაც გადმოაგდო მხედარი და უფსკრულისკენ მიაქანებს და ვიტყვი - იგი ახლა უფსკრულში გადაიჩეხება მეთქი და მერე ასეც მოხდება, ნუთუ მე ვაგდებ ამით ცხენს უფსკრულში? ასევეა ღმერთი, რომელიც ერთში სიკეთეს ჭვრეტს, მეორეში კი ბოროტებას, მაგრამ ამ ჭვრეტით კი არ აიძულებს ერთს აკეთოს სიკეთე, მეროეს კი ბოროტება."

აი ეს არის შესანიშნავი მაგალითი.

ამ მაგალითში ხაზგასმა გაკეთებულია "განჭვრეტაზე" იმ პირობების გათვალისწინებით, რაც კონკრეტულ შემთხვევაში არსებობს. კერძოდ, შედეგის დადგობა (უფრსკულში გადაჩეხვა) განჭვრეტილია იმდენად, რამდენადაც ყველა წინაპირობა ამაზე მიუთითებს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ შედეგი განჭვრეტილია იმიტომ, რომ ის უკვე მომავალში დადგა (უფსრკულში გადაჩეხა მოხდა აუცილებლად)

ამ მაგალითზე ჩემი მსჯელობა ასეთი იქნება:

შეიძლება თუ არა არსებობდეს ამ ისტორიის არა მხოლოდ ერთი გაგრძელება (ერთი მომავალი), არამედ რამდენიმე (მაგალითად მხედარმა მოახერხა ცხენის შეჩერება, მხედარი გადმოხტა ცხენიდა და სხვა), ყველა ეს მომავალი ცნობილია უფლისათვის, მხოლოდ უფალმა თვითონ მიანიჭა ნება ადამიანს თავისი რამოდენიმე მომავლიდან თავისი გადაწყვეტილებებით თავად დაწეროს ერთ-ერთი და თუ ადამიანი დაწერს იმ მომავალს, რომელსაც თავად უფალი ინებებდა მისთვის, მაშინ ეს იქნება სინერგია და ადამიანი ცხონდება

[KAIROS]

ყველა ეს მომავალი ცნობილია უფლისათვის

რა ყველა "მომავალი" კაცო არ კითხულობ რასაც გიწერთ აშკარად

არანაირი პარალელური მომავლები, არსებობს ერთი მომავალი, რომელიც ცნობილია უფლისთვის.

ეს არ წაიკითხე?
უფალმა იცის ზუსტად ფაქტებში, ის კი არ განჭვრიტავს არამედ იცის...
უკვე გავბრაზდივით
კაი გავედი, აფხაზს უსმინე
და თავიდან წაიკითხე ის დიდი პოსტი რაც დაგიწერეთ (არაერთი თან(^)

[afxazi]

damiane80

აი ეს არის შესანიშნავი მაგალითი.ამ მაგალითში ხაზგასმა გაკეთებულია "განჭვრეტაზე" იმ პირობების გათვალისწინებით, რაც კონკრეტულ შემთხვევაში არსებობს. კერძოდ, შედეგის დადგობა (უფრსკულში გადაჩეხვა) განჭვრეტილია იმდენად, რამდენადაც ყველა წინაპირობა ამაზე მიუთითებს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ შედეგი განჭვრეტილია იმიტომ, რომ ის უკვე მომავალში დადგა (უფსრკულში გადაჩეხა მოხდა აუცილებლად) ამ მაგალითზე ჩემი მსჯელობა ასეთი იქნება:შეიძლება თუ არა არსებობდეს ამ ისტორიის არა მხოლოდ ერთი გაგრძელება (ერთი მომავალი), არამედ რამდენიმე (მაგალითად მხედარმა მოახერხა ცხენის შეჩერება, მხედარი გადმოხტა ცხენიდა და სხვა), ყველა ეს მომავალი ცნობილია უფლისათვის, მხოლოდ უფალმა თვითონ მიანიჭა ნება ადამიანს თავისი რამოდენიმე მომავლიდან თავისი გადაწყვეტილებებით თავად დაწეროს ერთ-ერთი და თუ ადამიანი დაწერს იმ მომავალს, რომელსაც თავად უფალი ინებებდა მისთვის, მაშინ ეს იქნება სინერგია და ადამიანი ცხონდება

ადამიანი უყურებს გარეგნულ მხარეს და მან არ იცის გადაიჩეხება თუ არა ზუსტად, ამ შემთხვევაში მაინც ადამიანს ვიგულისხმებ, უფსკრულში. მაგრამ უფალი, ვიტარცა შემოქმედი, რომელსაც სრულყოფილი ცოდნა აქვს თავისი ქმნილების ბუნებით თვისებებზე, შესაბამისად მან ზუსტად იცის გადაიჩეხება თუ არა ადამიანი უფსკრულში, რომ იგი ხედავს გონებას და იცის ქმნილებაში რა ხდება.