რა არის ქრისტიანობა ?, მათთვის ვისაც ობიექტურობა უყვარს... პარამეტრები

[ნონა]

guest1

ნონა
"აბა მედიტაცია ცუდიაო" არ მითქვამსო?

სანამ შენ იძახდი ცუდს ამბობო მე არაფერიც არ მქონდა ნათქვამი, მტიც ავ-კარგზე არცერთი სიტყვა არ მითქვამს, თანაც საერთოდ არსად არ დამიფიქსირებია
მე სულ სხვა რამეზე გეკამათები და შენ რატომღაც არ გსურს მასზე საუბრის გაშლა
:გასაგები:

ხოდა, მე რაც გითხარი ის არის სიმართლე-შენ შენს დოგმას უწოდებ ჭეშმარიტებას.

აუუ, არ გინდა გაგება, მე კიდევ გამეორება მეზარება

ამას ქვია არგუმენტი? აი უნდა ვაჩვენო გიოდელს და რასელს? არგუმენტის სხვადასხვა გაგება გვაქვს მე და შენ, და რა თქმა უნდა, მე ვცდები

გიოდელი და რასელი არასოდეს თხოულობდნენ მაინცადამაინც მათგან მოესმინათ მსჯელობა ვინც ცდისეულად საკუთარ ტყავზე განიცადა განსახილველი ფაქტის გავლენა.

თანაც არგუმენტი ის არაა, რასაც შენ აციტირებ ხოლმე ჩემი ტექსტიდან

მე არგუმენტის საყოველთაოდ მიღებულ დეფინიციას ვგულისხმობ ხოლმე, შენი არ ვიცი

[guest1]

ნონა

მე არგუმენტის საყოველთაოდ მიღებულ დეფინიციას ვგულისხმობ ხოლმე, შენი არ ვიცი

საყოველთაოში რას გულისხმობ: საყოველთაო საყოველთაოს თუ საყოველთაო მართლმადიდებლურს?

აი შენი არგუმენტიც:

აპოსტრიორი აზროვნების ლოგიკას ატარებ თიტქმის ყველა თემაში სადაც კი შენი მსჯელობა დავინახე. smile.gif
და ეს ძალიან მცდარი მიდგომაა.
საცდელი ხორცის ნაგლეჯად საკუთარი თავი არავის ემეტება თუ აღნიშნული აზროვნება მისი მსოფლდამოკიდებულების ლაიკმოტივი არაა

ყველაფერი რის შესახებაც ადამიანი შეიტყობს საკუთარ თავზე რატომ უნდა გამოსცადოს?!
არცერთი პრაქტიკული მცდელობა უკვალოდ გადატარებული არ ხდება და ჩვეულებრივ მოკვდავს რა რჯის საიმისოდ რომ აბსოლიტურად ბუნდოვანი და უმიზნო რისკების ქვეშ დააყენოს თავი ?
მერე სხვებს რომ მოუყვეს მაგალითად თუ რითი განსხვავდება მედიტაცია ლოცვისაგან? smile.gif

ღმერთმა ადამიანს ტვინი შემთხვევით არ მისცა, შემთხვევით არ მისცემია მოკვდავს აზროვნებისა და წინასწარგანსჯის უნარი.

შენ ხომ იცი რომ ცეცხლი წვავს?
როცა ვიღაც გეუბნება რომ მას გრძნობა ცეცხლზე მეტად წვავს შენი სწორხაზოვანი ლოგიკა ყოყმანის გარეშე უნდა მიუგებდეს: და რა იცი როგორ წვავს ცეცხლი გამოგიცდია ოდესმეო?

უმრევლესობას ალბათ არ აქვს გამოცდილება თუ როგორ უწვავს ცეცხლი საკუთარ ხორცს sad.gif
სამაგიეროდ უნახავს რეალობაში ან ფილმში, ან სულაც წერილობით ლიტერატურაში აღწერით, შესაძლოა მხოლოდ მონაყოლითაც ის მტკივნეული შეგრძნება და ვიზუალურად გამოხატული შედეგი რომელიც ცეცხლთან ურთიერთობამ მოუტანა სხეულს.

კითხვაზე რატომ გგონია რომ იცის დამწვრობის შესახებ მისი დადებითი პასუხის შემთხვევაშიც კი ის ნაწილობრივ ცთომილია smile.gif
იმიტომ რომ საკუთარ ტყავზე გამოცდილი რეალურად სხვა ხარისხისა იქნება yes.gif
და მაინც ადამიანები მონაყოლის, მოსმენილის, დანახულის შთაბეჭდილებით განერიდებიან ცეცხლთან შეხებით ურთიერთობას.

უხვად იყენებს მეტაფორულ თუ პრაქტიკულ აზროვნება/ქმედებაში შედარებისას, ქცევის კოორდინირებისათვის.

ენდობიან გამოცდილთა მიერ გადმოცემულ ემოციებს
ან
ენდობიან საკუთარ აპრიორულ დასკვნას პროცესის შესახებ.

მაშ სადაა საჭიროება იმისა რომ ყველა მედიტაციაზე ხმის ამომღებელმა თავად დაკავდეს ამ პროცედურით?!
აქცენტირების გადატანა გამოცდილებაზე წმინდა წყლის რიტორიკაა და ნაკვებია სოფიზმის არაკეთილშობილური აზროვნებით.


პ.ს. სხვა თემაში შეგიძლია გააპროტესტო სოფიზმზე ჩემი აზრი, იქ უკეთ განვავრცობ და არგუმენტებსაც დავწერ შესაბამისად. a075.gif

ამას არ ქვია კარგი არგუმენტი. მასეთ არგუმენტებს ორი მხარე აქვს და შენ მოხლოდ ერთ მხარეს უყურებ. 1) წინასწარ განსაზღვრული გაქვს უკვე, რომ ლოცვა კარგია (რასაც მე არ ვუარყოფ) და მედიტაცია ცუდია. ეს კიდევ, შენი არგუმენტის ამოსავალი წერტილი კი არ უნდა იყოს, არამედ დასამტკიცებელი დებულება. ასეთ მსჯელობას ქვია begging the question, ან კიდევ მანკიერი წრე; 2) არავინ იბადება ამ ქვეყნად, რომელიც დაბადებიდან მოყოლებული ლოცულობს. ყველა ადამიანი იგებს ლოცვის ავკარგიანობაზე ისევე როგორც მედიტაციის ავკარგიანობაზე. ასე და ამგვარად, ჩვეულებრივი მოკვდავისათვის ლოცვაც გაუგებარი რისკის მატარებელი ქმედებაა, სანამ მას უშუალოდ არ გამოცდის ადამიანი. შენ მსჯელობა აქ არის ცალმხრივი დასკვნით, მაშინ როცა მსგავსი მსჯელობის საფუძველზე ლოცვაც და მედიტაციაც ერთიდაიმავე გაუგებარი რისკის რამეს წარმოადგენენ; 3) appeal to ridicule და ad homminem მსჯელობები გაქვს საკმაო რაოდენობით-თუ დამიჯერებ, არ მწყინს ეს მე. უბრალოდ მივუთითებ მსჯელობაში fallacies. არგუმენტისათვის არ ვარგა ეგ; 4) იყენებ არასწორ შედარებებს; 5) ღმერთმა ადამიანს ტვინი მისცა, მაგრამ ასეთები მხოლოდ მართლმადიდებლური ტვინები არიან, რადგანაც მათ შეუძლიათ განსჯის საფუძველზე გადაწყვიტონ რა არის ცუდი და რა არის კარგი-ამას ამბობ. არადა შენი განსჯა წმინდად რწმენას ეხება და appeal to authorities. ავტორიტეტთან მიმართვა მსჯელობის ჩვეულებრივი წესია, რა თქმა უნდა, მაგრამ შენთვის ავტორიტეტები არიან მხოლოდ და მხოლოდ მართლმადიდებლები, მაშინ როცა სხვისი ავტორიტეტები ა პრიორი შეცდომაში არიან; აგერ კიდევ ამის მაგალითი: "ენდობიან გამოცდილთა მიერ გადმოცემულ ემოციებს ან ენდობიან საკუთარ აპრიორულ დასკვნას პროცესის შესახებ". საკუთარი დასკვნა აქ არსად არ არის. ეს არ არის საყოველთაო ლოგიკა. როცა მედიტაციის სიავეზე დასკვნას აკეთებ და ისიც მხოლოდ მსჯელობის საფუძველზე, უამრავ მხარეს უნდა მოუსმინო. შენ კიდევ მხოლოდ ერთ მხარეს უსმენ. და, რაც უკვე ავღნიშნე, შენთვის ავტორიტეტი არ არის ჩემთვის ავტორიტეტი და პირიქით. უამრავი ადამიანი, რომელშიც დავინახე ყველა დადებითი თვისება, საუბრობს მედიტაციის სიკეთეზე. 7) "მაშ სადაა საჭიროება იმისა რომ ყველა მედიტაციაზე ხმის ამომღებელმა თავად დაკავდეს ამ პროცედურით?!"-დასკვნა, რომელსაც ორი მხარე აქვს და ისევ და ისევ ეყრდნობა რწმენას.

აი საყოველთაო მსჯელობა: როცა შენი დაკსვნები მხოლოდ და მხოლოდ დოგმებზეა დამყარებული და მხოლოდ და მხოლოდ რწმენის საფუძველზე იღებ, ნებისმიერ რწმნეას აქვს არსებობის უფლება. ასეთ დასკვნებს ყოველთვის ექნება ცალხმრივი მხარე მორწმუნეს მხრიდან.

რაც შეეხება მედიტაციას. არსებობს მედიტაცია და არსებობს "მედიტაცია". განსხვავება ეს არის: "მედიტაციის" დროს ადამიანი ხილვებს ხედავს (რაიმეზე კონცენტრაციისას ეს თითქმის ყველასათვის არის შესაძლებელი) და დიდ სიამოვნებას ღებულობს. ამის შემდეგ, ასეთ ადამიანს უჩნდება იმაზე დიდი ამპარტავნობა, რაც მანამდე ქონდა. ამის შემდეგ, ასეთი ადამიანები გვმოძღვრავენ კათედრიდან და თვითონაც არ იციან, რომ ტალახში იფლობიან. ეს არის ის "მედიტაცია", რაზეც შენ შეიძლება საუბრობდი. მაგრამ, შენ არა მგონია იცოდე (რადგანაც არა გაქვს სწორი წარმოდგენა მედიტაციაზე), რომ არსებობს მედიტაციაც. არსებობს მედიტაცია, რომლის დროსაც ადამიანი უბრალოდ აღიქვავს და აცნობიერებს ყოველგვარი ინტერპრეტაციის გარეშე. ასეთი მედიტაციის დროს აღმოაჩენ საკუთარ თავში იმ ეგოს, რომელსაც ამდენს ველოლიავებით და ეს ეგო თავისით იწყებს მოცილებას ნელ-ნელა; ასეთი მედიტაციის დროს, ის თვისებები რაც ქრისტემ იქადაგა, ადამიანში მოდის სადღაციდან და ასევე სადღაციდან მოდის, რომ ეს თვისებები მას არ ეკუთვნის, არამედ დიდი და განუსაზღვრელი რამ აძლევს მას; ასეთი მედიტაციის დროს, ადამიანი ხვდება, რომ, რადგანაც მას არაფერი ეკუთვნის, არ უნდა დაიკვეხნოს კუთვნილება და ა.შ. და ა.შ.

აი ჩემი ავტორიტეტი რას ამბობს "მედიტაციაზე":

It's normal that when people practicing concentration start getting results, they can have their doubts about what they've experienced — for example, when they experience conflicting visions or start seeing parts of their own bodies. Many people came to Luang Pu, asking him to resolve their doubts or to give them advice on how to continue with their practice. And a lot of people would come to say that when meditating they saw hell or heaven or heavenly mansions, or else a Buddha image inside their body. "Was what I saw real?" they would ask.

Luang Pu would respond,

"The vision you saw was real, but what you saw in the vision wasn't."

აქ საუბარია იმაზე, რომ როცა კონცენტრაციის უნარს აღწევს ადამიანი, მას ათასგვარი ხილვები უჩნდება. ზოგი სამოთხეს ნახულობს, ზოგი ბუდას ხედავს, (ის ვინც ქრისტიანობაში არის გაზრდილი ხშირად ქრისტეს ხედვას), ზოგი სხელიდან გამოდის და მოგზაურობს და ა.შ. ამ ბრძენკაცს (სახელად ლუანგ პუ-ს) ამას უყვებიან და ეკითხებიან: "ეს ხილვები რეალურია?" ეს კაცი პასუხობს: "თავისთავად ხილვები რეალურია, მაგრამ ხილვის ობიექტი არარეალურია". ეს კაცი, ქრისტიანულად რომ გადმოვთარგმნოთ, ასწავლის რომ ასეთ ხილვებზე აყოლა არის ეშმაკის აყოლა. ასეთ მედიტაციისაგან ხალსხ მოუწოდებს, რომ თავი შეიკავონ.

აი რას ამბობს ჭეშმარიტ მედიტაციაზე და როგორ უპირისპირებს "მედიტაციას":

"The mind sent outside is the origination of suffering.
The result of the mind sent outside is suffering.
The mind seeing the mind is the path.
The result of the mind seeing the mind is the cessation of suffering."

ასე ითარგმნება ეს: გონება, რომლის ფიქსაცია გარეგან ობიექტებზე ხდება, წარმოადგენს ტანჯვის და სტრესის მიზეზს.
ამის შედეგი არის ტანჯვა და სტრესი.
გონება, რომელიც თავის თავს უყურებს, წარმოადგენს გზას.
ამ გზის (გონებით გონების დაკვირვება) შედეგი არის ტანჯვის შეწყვეტა.

შენი ამის გაგება არ შეგიძლია, რადგანაც არც არსდროს გაგიკეთებია და არც გააკეთებ-არავითარი დამცირება ჩემი მხრიდან, ამას მართლა ვერავინ ვერ გაიგებს სიტყვით მარტო. უნდა გააკეთოს ადამიანმა. პოტენციური შესაძლებლობა გაქვს, ყველა ადამიანს აქვს ეს პოტენციური შესაძლებლობა და ყველას შეუძლია პოტენცია სისრულეში მოიყვანოს პრაქტიკით.

ახლა მითხარი, შენ უფრო საყოველთაო არგუმენტები მოიყვანე, თუ მე? ასეთ მედიტაციაზე არგუმენტირება შეუძლებელია. შეუძლებელია საერთოდ გაიგო რა არის "გონებით გონებაზე დაკვირვება" და ეს რაიმე სიტყვებით გადმოსცე თან. მაგრამ, შესაძლებელია ამის გაკეთება ყველასათვის, აბსოლიტურად ყველასათვის.

P.S. მედიტაციის რეკლამას არ ვაკეთებ. ადამიანისათვის ლოცვაც დიადი რამ არის. თუმცა ლოცვის დროსაც იმავე საშიშროების წინაშე შეიძლება დადგეს ადამიანი, რაც მედიტაციის დროს. ამ ყველაფერს იმიტომ ვამბობ, რომ თქვენი მსჯელობა ამ საკითხზე უსამართლოა და არა-არგუმენტირებულიც.

[Funkenstein]

უკაცრავად თქვენს ნაწერებს თავიდან ბოლომდე ვერ წავიკითხავ დროის სიმცირის გამო, მაგრამ შევეცდები რომ ჩემი აზრი გამოვთქვა ლოცვასა და მედიტაციაზე. ჩემი აზრით ადამიანი არის პიროვნული არსება და ვთვლი რომ მისთვის პიროვნული კავშირის დამყარება ბევრად უფრო შედეგის მომტანი და სარგებლიანი იქნება ვიდრე ნუგეშისა და ხსნის ძიება აბსტრაქტულ არაპიროვნულ სივრცეში, რატომ არის რომ ადამიანი განსაცდელის დროს ყოველთვის ცდილობს თავისი პრობლემების შესახებ ესაუბროს ვინმე სხვა პიროვნებას, იქნება ეს ახლო მეგობარი თუ მოძღვარი და ეს იმ შემთხვევაშიც კი როცა ამ ახლო პიროვნებებისაგან ხსნას შეიძლება არც კი ელოდეს, უბრალოდ ადამიანში პიროვნული ურთიერთობა თავიდანვე დევს და ამას ვერსად გავექცევით და ლოცვაც არის პიროვნული ურთიერთობის დამყარება არა შენს მეგობართან არამედ თვით პიროვნულ ღმერთან. მედიტაციის დროს მგონი მზგავსი პიროვნული ურთიერტობები არ უნდა იყოს ასე რომ ნუგეშის მიღების საფუძველი უფრო ნაკლებად უნდა იყოს მასში. წარმოიდგინეთ შემთხვევა როცა ხევში ვარდები ადამიანი და ერთი ვარიანტია რომ მას შენ ხელი გაუწოდო და დაეხმარო ამოსვლაში და მეორე შემთხვევაა რომ მას უთხრა რომ დახმარების ხელი შენშიაო, დარწმუნებული ვარ მეორე შემთხვევაში კარგად არ დამთავრდება მისი ამბავი პრაქტიკული მაგალითებიც მაქვს, ჩემი მეგობარი რომელიც მედიტაციებით ცდილობდა თავისი სულიერი სამყაროს გაძლიერებას როცა დიდი პრობლემები მოევლინა ისე დაიბნა ისე დაჩაჩანაკდა რომ ლოგინიდან ვერც კი დგებოდა ხოლმე, მეგობრები ნუგეშს ვერ აძლევდნენ თავისი თავში კიდე რა ნუგეში უნდა ეძებნა ისედაც მოშლილი იყო, აი ზუსტად ამ შემთხვევაში სჭირდება ხოლმე ადამიანს ღმერთთან პიროვნული ურთიერთობა რომელსაც ძალუძს ბოლომდე მოუსმინოს, გვერდში დაუდგეს და დაეხმაროს ადამიანს.

[ნონა]

1) წინასწარ განსაზღვრული გაქვს უკვე,... ასეთ მსჯელობას ქვია begging the question, ან კიდევ მანკიერი წრე;

წინასწარ განსაზღვრული თავიდან არ მქონია
შენთან საუბრსას არ დამიწყია ამაზე ფიქრი.
იმას რასაც შენ წინასწარგანსაზღვრულ მსჯელობას უწოდებ, დოგმატური აზროვნება ქვია და მსჯელობის ამ უკუ პროცესის შესახებ ფიოსოფიის თემაში უკვე დავწერე, რომელზეც შენი რეაქცია ჩემთვის ძალიან ბუნდოვანი იყო...

მედიტაციის დროს ხილვა ან ვიზუალურია, ან კიდევ უხატო.

ეგ გონების გონებით დაკვირვება სწორედ მეორე კატეგორიას განეკუთვნება.
მედიტაციის სხვადასხვა გამოვლინებად შეიძლება მივიჩნიოთ ადამიანის მუშაობა საკუთარ თვთან მაგალითად თავდაჯერებულობის, თვითრწმენის ამაღლების საკითხშიც.

ბევრი ფსიქოლოგიური წყარო მედიტაციის ერთერთ სახედ სწორედ ლოცვას განმარტავს.
ამ ჩამონათვალის განვრცობა კიდევ ბევრი ყოფითი ფაქტორით შეიძლება, მაგრამ მნიშვნელოვანია გესმოდეს რომ ყველა ეს მიკუთვნება გამომდინარეობს ტერმინის - მედიტაცია [ ლათ. meditatio] – დაფიქრება, ჭვრეტა, ეტიმოლოგიური მნიშვნელობიდან.

ამ სიტყვის ყველაზე ფართოდ გავრცელებული მნიშვნელობა კი სწორედ ის მედიტაციაა რომელიც ესოდენ დამახასიათებელია ბუდიზმისათვის (და რომლითაც დღეს არამხოლოდ ბუდისტები არიან დაკავებული).

შენი ესოდენ ნაქები გონებაზე გონებით დაკვირვების ძაფს იმ ნასკვში შევყავართ ფსიქოლოგიაში ჰეიბალოსცენციის სახელით რომაა ცნობილი და რომლისგანაც ყველა ერთი გზით გამოდის .

ჰო ტანჯვა იქ წყდება, რადგან გონება ახერხებს გარესამყაროსგან იზოლირებულად გაყვეს ფიქრს, ახლა შენ ამ ფიქრს გინდა შინაგანი მეს წვდომა დაარქვი და გინდა ილუზია, მთავარია რომ გონება რეალობას შორდება და მისტიკას ესწრაფვის, თანაც სადაა იმის გარანტია რომ ის ქვეცნობიერის მარიონეტი არაა მაგ დროს და ”ხედავს” იმას რაც სინამდვილეში არაა?

ახლა არ მითხრა რომ ქვეცნობიერს და არაცნობიერს ცნობიერში იღებს მედიტირებული გონება

ახლა მითხარი, შენ უფრო საყოველთაო არგუმენტები მოიყვანე, თუ მე?

და შენ რაც დაწერე მაგას არგუმენტი ქვია ოღონდ არა საყოველთაო.
ზოგადად საყოველთაო არგუმენტის მოძიება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ თანამოსაუბრეებს საერთო ავტორიტეტები და ღირებულებები გააჩნიათ მომიჯნავე საკითხების ირგვლივ მაინც.

შენ მედიტაციის მეხოტბეებს ალაგებ აქ, მე კიდევ შემიძლია საუკუნოვანი დოგმატური დისციპლინა დაგიდო საპირწონედ, მაგრამ არცერთისთვის ეს საკმარისი არგუმენტი კითხვისნიშნიანი ავტორიტეტის გამო არ იქნება.

ამიტომ მსჯელობის გზას ვირჩევ, სამაგიეროდ შენ ჩაიციკლე ამ არგუმენტებზე, ბუდისტი ბერი თუ მედიტირების აქტიური გამომყენებელი რას იტყვის მედიტაციაზე ჩემთვის აბსოლიტურად უმნიშვნელოა, უფრო საპირისპირო ეფექტსაა.

რა აზრი აქვს მაგათ დაკოპირებას?

სწორედ ამიტომ გთავაზობდი მსჯელობის ფორმის ირგვლივ დისკუსიას.

შენ იყენებ მეთოდს, რომელიც არცერთი შენს მიერ ნაქები ფილოსოფოსის (არც სოფისტების) მიერ არაა აპრობირებული: გამოცდილი უნდა გქონდესო

ანუ რომ დავგმო ნარკომანია ამისთვის ნარკომანის ”არგუმენტს” - შენ ხომ არ იცი რას განიცდი ამ დროს - ნარკომანობის გამოცდილებით უნდა ვუპასუხო მეტი დამაჯერებლობისა და წონიანობისათვის?

გამოცვალე ფორმა მსჯელობისა, არასწორია და იმიტომ.

[neo]

ქრისტემ ბევრი რამე თქვა და გააკეთა რაც სახარებაში არ წერია. და ეკლესიის გადმოცემით გადმოიემოდა, მოსწავლეებიდან მოსწავლეებზე.


ეკლესიის სწავლების გარეშე შეუძლებელია სახარების განმარტება. იმიტომ რომ ყველა ადამიანი სხვაგვარად და მაშასადამე სუბიექტურად აღიქვავს და კითხულობს იმას რაც მას სურს რომ წაიკითხოს და არა იმას რაც იქ დაიწერა ავტორის მიერ. ეკლეისა იყო ავტორი და ვის უნდა ვკითხო თუ არა მას ? ეკლესიის განაწესი მოციქულებიდან მოდის უშუალოდ... და მართმადიდებლობაში თითქმის არაფერი არ შეცვლილა მას შემდეგ.

რაც შეეხება ახსარებას, მე ჩემი პორადი პრაქტიკიდან ვიცი რომ ახსარებისა და სინანულის გარეშე სულიერი განვითარება შეუძლებელია პრაქტიკულად. თეორიულად და გამონაკლის შემთხვევებში რა ტქმა უნდა კი.

რაც შეეხება ბუდიზმს. აქაც ამოჭრილი ციტატებით თუ შევხედავთ რა ტქმა უნდა მსგავსებები შეიძლება დაინახო მაგრამ ციტატებს და მის განმარტება კერძოდ ინდივიდის მიერ აზრი არ აქვს. მტავარია რას ამბობს მიძრვრება და ის ორგანიზაცია რომელიც ამ მოძრვრებას ქადაგებს ერთიანად და სისტემურად.

რაც შეეხება კათოლიციზმს. ნებისმიერი კათოლიკე დაგეტანხმება რომ კათოლიკურმა ეკლესიამ გადაუხვია ,,სამოციქულო" სწავლებას ანუ ეკლესიის გადმოცემას იმიტომ რომ თავისი ლოგიკური აზროვნებით სხვა სწავლება მიიჩნია უფრო სწორად. ამის გამო მეთერთმეტე საუკუნეში თუ სწორად მახსოვს რომის ეკლესია განიკვეტა საერთო ქრისტიანული ეკლესიისაგან. და რა შედეგებიც მოუტან ამ ეკლესიამ სამყაროს ყველამ კარგად ვიცით კოცონზე დაწვებიდან ჯვაროსნულ სისხლისღვრებამდე... და ესეც ობიექტური ფაქტია.

ასეთია ჩემი მოსაზრება.

[guest1]

აი კიდევ ჩემი მოსაზრება როგორია:

ბუდისტის ქადაგებას ქრისტიანობის რაობაზე დაეთანხმებოდი? არა. მჭერმეტყველის და ფილოსოფოსის ქადაგებას, რომელიც საქმისაგან შორს დგას, ქრისტიანობის რაობაზე დაეთანხმებოდი? არა. მაში რატომ ეთანხმები ფილოსოფოების და ქრისტიანების ქადაგებას ბუდიზმის რაოებაზე? სად არის აქ სიმართლე? არსად. თუ გაინტერესებს რას ქადაგებს ბუდიზმი, მაშინ უნდა მოისმინო ბუდისტებისაგან და წაიკითხო ბუდისტური წყაროებიდან, რასაც მიეკუთვნება ტიპიტაკა და მაჰაიანას სუტრები. მე კიდევ დარწმუნებული ვარ, შენ არც ტიპიტაკას იცნობ, არც მაჰაიანას სუტრებს და არც თვითონ ბუდისტი ბერებისაგან გაქვს რაიმე მოსმენილი. თუ ვცდები, შემისწორე. ბუდისტური მოძღვრება ისეთივე მრავალფეროვანია, როგორც ქრისტიანული.

სახარებაში წერია ყველაფერი ის, რაც საჭიროა. იმის მეტი არაფერია საჭირო და არც წერია. იმიტომ არ წერია რიტუალებზე, რომ ქრისტეს ის არ უქადაგია. სახარების ინტერპრეტაცია სუბიექტური თუა, ეს ეხება ყველანაირ ინტერპრეტაციას მართლმადიდებლობის ჩათვლით. არც მართლმადიდედებელ წმინდანებში იყო ერთიანი აზრი (და ვერც ვერასდროს იქნება ადამიანური ბუნებიდან გამომდინარე) უამრავი საკითხის გარშემო.

რაც შეეხება სულიერ განვითარებას: აღსარებით და სინანულით უკვე სულიერად განვითარებული ხარ? ერთი ხელის მოსმით გადაწყვიტე, რომ თეორიულადაც კი შეუძლებელია ეს ყველაფერი. ანუ, 7 მილიარდი მოსახლიდან მხოლოდ 300 მილიონი სულიერად მაღალი მართლმადიდებელია ამ ქვეყანაზე. დანარჩენი 96 პროცენტი მდაბიო სულს წარმოადგენს. ალბათ უკვე უშუალოდ ღმერთში ცხოვრობ, რომ ამისათანა ხედვა მოგეცა და კაცობრიობის სულიერებას, თითოეული ადამიანის სულიერებას უშუალოდ ხედავ. რადგანაც ასე განვითარდა სულიერად მართლმადიდებელი, მაშინ, გასაკვირი არ არის, რომ სიმდაბლე აღარ არის საჭირო. არადა, რწმენა რომ გაგაჩნდეს, მთას გადადგამდი. შენ კი მარტო ის შეგიძლია, რომ საკუთარი რწმენა სხვისი "ურწმუნოების" ხარჯზე აღამაღლო, სხვანაირად შენი რწმენა ნულის ტოლი იქნებოდა.

მოკლედ, ასეთია ჩემი აზრი.

ფარავდეს უფალი ყველას.

[neo]

ბუდისტის ქადაგებას ქრისტიანობის რაობაზე დაეთანხმებოდი? არა. მჭერმეტყველის და ფილოსოფოსის ქადაგებას, რომელიც საქმისაგან შორს დგას, ქრისტიანობის რაობაზე დაეთანხმებოდი? არა. მაში რატომ ეთანხმები ფილოსოფოების და ქრისტიანების ქადაგებას ბუდიზმის რაოებაზე? სად არის აქ სიმართლე? არსად. თუ გაინტერესებს რას ქადაგებს ბუდიზმი, მაშინ უნდა მოისმინო ბუდისტებისაგან და წაიკითხო ბუდისტური წყაროებიდან, რასაც მიეკუთვნება ტიპიტაკა და მაჰაიანას სუტრები. მე კიდევ დარწმუნებული ვარ, შენ არც ტიპიტაკას იცნობ, არც მაჰაიანას სუტრებს და არც თვითონ ბუდისტი ბერებისაგან გაქვს რაიმე მოსმენილი. თუ ვცდები, შემისწორე. ბუდისტური მოძღვრება ისეთივე მრავალფეროვანია, როგორც ქრისტიანული.

მე ისეთს არაფერს ვაბობ რასაც ბუდისტები არ დაეთანხმებიან. ახლა ვერ დავწერ რა მაქვს წაკუთხული და საიდან ვიცი ამის შესახებ. ბუდისტური იდეალი საყოველტაოდ ცნობილია. ბუდიზმი, ძენ ბუდიზმი და ა.შ. საერთოდ არ აღიარებს ღმერთის როგორც პიროვნების არსებობას. თუმცა შეიძლება რარაც სწორად არ მახსოვს 9 წლის წინ ვკითხულობდი ბევრს ამის შესახებ როცა გადაწყვეტილებას ვირებდი... თუმცა ვინც ამაზე მსჯელობს ხოლმე ისინი კითხულობენ და მათი მჯერა. იმიტომ რომ მატყუარები არ არიან და ამბობენ იმას რასაც კითხულობენ.

სახარებაში წერია ყველაფერი ის, რაც საჭიროა. იმის მეტი არაფერია საჭირო და არც წერია. იმიტომ არ წერია რიტუალებზე, რომ ქრისტეს ის არ უქადაგია. სახარების ინტერპრეტაცია სუბიექტური თუა, ეს ეხება ყველანაირ ინტერპრეტაციას მართლმადიდებლობის ჩათვლით. არც მართლმადიდედებელ წმინდანებში იყო ერთიანი აზრი (და ვერც ვერასდროს იქნება ადამიანური ბუნებიდან გამომდინარე) უამრავი საკითხის გარშემო.

ინფორმაციისათვის. ეკლესიის არსებობის ერთ ერთი მუღამი ისიც არის რომ ადამიანები ცდებიან. უამრავი წმინდა მამა არსებობდა ეკლესიის წიარში და ირგვლივ რომელტა სწავლება ეკლესიამ არ მიიღი (კათოლიკებისაგან განსხვავებით, ისინი ყველა ,,წმინდანის" აზრს იზიარებენ). მართმადიდებლობაში კი მიიღება მხოლოდ ის აზრები რაც მოციქულტა სწავლებასტან თანხმობაში მოდის და რაც საერთოა წმინდა მამატა სწავლებებში. ანუ მიიღება ის სწავლება რომელსაც ყველა ეტანხმება გამონაკლისის გარეშე. ნებისმიერ ერთი კაცი ცდება. ეკლესია არა. ასეთია სწავლება.

რაც შეეხება სულიერ განვითარებას: აღსარებით და სინანულით უკვე სულიერად განვითარებული ხარ? ერთი ხელის მოსმით გადაწყვიტე, რომ თეორიულადაც კი შეუძლებელია ეს ყველაფერი. ანუ, 7 მილიარდი მოსახლიდან მხოლოდ 300 მილიონი სულიერად მაღალი მართლმადიდებელია ამ ქვეყანაზე. დანარჩენი 96 პროცენტი მდაბიო სულს წარმოადგენს. ალბათ უკვე უშუალოდ ღმერთში ცხოვრობ, რომ ამისათანა ხედვა მოგეცა და კაცობრიობის სულიერებას, თითოეული ადამიანის სულიერებას უშუალოდ ხედავ. რადგანაც ასე განვითარდა სულიერად მართლმადიდებელი, მაშინ, გასაკვირი არ არის, რომ სიმდაბლე აღარ არის საჭირო. არადა, რწმენა რომ გაგაჩნდეს, მთას გადადგამდი. შენ კი მარტო ის შეგიძლია, რომ საკუთარი რწმენა სხვისი "ურწმუნოების" ხარჯზე აღამაღლო, სხვანაირად შენი რწმენა ნულის ტოლი იქნებოდა.

მე უკვე არვნიშნე ზემოტ რომ რწმენა არ მაქვს და რომ მქონდეს გადავაადგილებდი მთებს. ამაში გეტანხმები.

ახსარება და სინანული (რომელიც გამოიხატება ღვაწლში) არის აუცილებელი პირობა განვიტარებისთვის მაგრამ არა საკმარისი.

300 მილიონიდან ალბათ 300 კაცი იქნება სულიერად მარალი. და მართმადიდებლობა არ შემოიფარგლება გარეგნული რიტუალებით. რაც შეეხება დანარცენ მსოფლიოს ფაქტი სახეზეა...

შეხედე სოდომსა და გომორს როგორც დასავლეტში ისე აღმოსავლეთში. და კაცობრიობა რომ მდაბო სულტა ერთობაა (სამცუხაროთ მეც მანდ ვარ) ეს იმაზეც ჩანს მეოცე საუკუნეში ძალადობით უფრო მეტი ადამიანი რომ მოკვდა ვიდრე წინა ცხრამეტში ერტად....

მი კაწიმსია ჩორტავოი მატერი... და ამას ვერ ვხედავთ...

ქრისტიანობა კი ამბობს ადამიანი დაბადებიდანვე ცოდვილია... სნეულია არა ფიზიკურად, არა ფსიქიურად არამედ სულიერად... და მას არ შეუძლია განკურნება დამოუკიდებლად თუ ამ საქმეში არ ცაერია ღმერთი და ღმერთიც ვერ შეძლებს მის განკურნებას თუ ტავისი ავადმყოფობა თვითონ არ დაინახა...

[guest1]

neo

მე ისეთს არაფერს ვაბობ რასაც ბუდისტები არ დაეთანხმებიან. ახლა ვერ დავწერ რა მაქვს წაკუთხული და საიდან ვიცი ამის შესახებ. ბუდისტური იდეალი საყოველტაოდ ცნობილია. ბუდიზმი, ძენ ბუდიზმი და ა.შ. საერთოდ არ აღიარებს ღმერთის როგორც პიროვნების არსებობას. თუმცა შეიძლება რარაც სწორად არ მახსოვს 9 წლის წინ ვკითხულობდი ბევრს ამის შესახებ როცა გადაწყვეტილებას ვირებდი... თუმცა ვინც ამაზე მსჯელობს ხოლმე ისინი კითხულობენ და მათი მჯერა. იმიტომ რომ მატყუარები არ არიან და ამბობენ იმას რასაც კითხულობენ.

იმაში დაგეთანხმებიან, რომ ბუდიზმში პერსონალური ღმერთი არ არსებოს. მე არც არაფერი მითქვამს ამაზე სხვანაირად. შენი წარმოდგენები ნირვანაზე, აბოსლიტურად მცდარია და არცერთი ბუდისტი არ დაგეთანხმება. საუბარი ამაზე იყო.

ან ვინ თქვა რომ უფალი პიროვნებას წარმოადგენს? ამბობთ, რომ უფლის გზა დაფარულია. ქრისტე გვამცნობს, რომ უფალი დაფარულშია. უფალი რომ პიროვნებაა, იცით; უფალს რო ხასიათები გააჩნია, იცით; უფალი რომ მართლმადიდებლებს ცხონებას გამოუწერს, იცით; უფალი სულს როდის ქმნის იცით; უფალს რო მარტო ეკლესიების შენება სურს, იცით; უფალს რო მღვდლებზე აღსარებების ჩაბარება სურს, იცით. ყველაფერი იცით უფლის რაობაზე და სადღაა უფალი, რომლის გზებიც დაფარულია? სად არის ეს დაფარული უფალი, როცა თითქმის ყველა მართლმადიდებელმა იცის მის შესახებ?

ინფორმაციისათვის. ეკლესიის არსებობის ერთ ერთი მუღამი ისიც არის რომ ადამიანები ცდებიან. უამრავი წმინდა მამა არსებობდა ეკლესიის წიარში და ირგვლივ რომელტა სწავლება ეკლესიამ არ მიიღი (კათოლიკებისაგან განსხვავებით, ისინი ყველა ,,წმინდანის" აზრს იზიარებენ). მართმადიდებლობაში კი მიიღება მხოლოდ ის აზრები რაც მოციქულტა სწავლებასტან თანხმობაში მოდის და რაც საერთოა წმინდა მამატა სწავლებებში. ანუ მიიღება ის სწავლება რომელსაც ყველა ეტანხმება გამონაკლისის გარეშე. ნებისმიერ ერთი კაცი ცდება. ეკლესია არა. ასეთია სწავლება.
მე უკვე არვნიშნე ზემოტ რომ რწმენა არ მაქვს და რომ მქონდეს გადავაადგილებდი მთებს. ამაში გეტანხმები.

ინფორმაციისათვის, ეკლესია მხოლოდ ადამიანებისაგან შედგება და არა ანგლოზებისაგან. ეს იმას ნიშნავს, ყველა შეიძლება ცდებოდეს. შენ კიდევ არჩევანს აკეთებ იმის მიხედვით, რაც შენ გაწყობს. კენჭისყრით მიღებული დოგმების ჭეშმარიტებას რომ ვიწამებთ, აქ არის ზუსტად პრობლემა.

შეხედე სოდომსა და გომორს როგორც დასავლეტში ისე აღმოსავლეთში.

ივერია ბრწყინავს თავისი სულიერებით ალბათ. ან შენ დასავლეთში სოდომგომორი იმისათვის გადარდებს, რომ მათ სულებზე წუხარ. სოდომ-გომორის ძიება საკუთარ სულში დავიწყოთ და მერე როცა ამას აღმოვაჩენთ მერე განვსაჯოთ სხვებიც.

მი კაწიმსია ჩორტავოი მატერი... და ამას ვერ ვხედავთ...

ვხედავთ მეგობარო ვხედავთ. ოღონდ იმას ვერ ვხედავთ, რომ ამის მიზეზი პირადად ჩვენ ვართ და არა სხვები. ამის მიზეზი არის ჩვენი დოგმატური მსოფლხედველობა რომლის საფუძველზეც სხვის დოგმატურ მსოფხედველობას ვაკრიტიკებთ. ჩვენს თვალში აქლემს ვერ ვხედავთ და სხვის თვალში ნემსს ვეძებთ. ამის მიზეზია რელიგიები (უკლებლივ ყველა), ამის მიზეზია ათასი ჯურის მსოფხედველობა. რელიგიაა მიზეზი, სულიერება და რწმენა კი არა. რწმენა რომ არ გვაქვს, ამიტომ ვიბრალებთ რწმენის ქონას. რწმენა რომ არ გვაქვს, ამიტომ გვჭირდება ეკლესიები, სინაგოგები, მეჩეთები, სტუპები და მთელი ეს ყველა არაფრის მომცემი რიტუალები, რომელიც ადამიანთა დაპირისირების მეტს არაფერს ქმნის. შე კაი ადამიანო, თუ იცი რომ რწმენა არა გაქვს, რა უფლებით აკრიტიკებ სხვის რწმენას? რა უფლებით აკრიტიკებ მილიარდობით ადამიანს, რომელთა შესახებაც საერთოდ არავითარი წარმოდგენა არ გაგაჩნია? დაინახე შენს თავში ჭეშმარიტად ცოდვილი (სიტყვებში არ თქვა მარტო) და აღარ შეგაწუხებს სხვისი რელიგია და სხვისი რწმენა. შენ მარტო ამბობ ცოდვილი ვარო და იმის მაგივრად რომ ამ ცოდვილობის გაგებამ მიტევების და არგნასჯის უნარი მოგვცეს, მაინც სხვა რწმენებს ვებრძვით.

[guest1]

რას არ აღმოაჩენს ადამიანი, თუ მოინდომებს ძებნას

Christian_meditation
Hesychasm

აღმოსავლურ ორთოდოქსულ ქრისტიანობაში გავრცელებული ყოფილა და ახლაც არის მედიტაციის ტიპი, რომელიც არაფრით არ განსხვავდება მანტრის გამეორებისაგან. იმასაც ფიქრობენ, რომ მედიტაციის ეს ტიპი ინდოეთიდან შემოვიდა. თუმცა, მე თვითონ მგონია, რომ ასეთი პრაქტიკა უნივერსალურია და უფალი ყველა რელიგიაში აცხადებს. დამჯერეები ყავთ ნაკლები მხოლოდ. ამ მედიტაციას ეწოდება ჰეზიქაზმი (ან ხეზიხაზმი). მედიტაციის არსია გარკვეულ ფრაზაზე კონცენტრაცია და უამრავჯერ გამეორება, რათა მედიტატორმა მიაღწიოს ტრანსცენდენტულ მდგომარეობას:

Based on Christ's injunction in the Gospel of Matthew to "go into your closet to pray", hesychasm in tradition has been the process of retiring inward by ceasing to register the senses, in order to achieve an experiential knowledge of God (see theoria).

ვიკიპედიის მიხედვით, ასეთი მედიტაციის ტიპი დაფუძნებულია ქრისტეს ნათქვამზე "განმარტოვდით და განმარტოებულში ილოცეთ", რაც ნიშნავსო შინაგან არსებაში ჩაფლვას, გარემო გრძნობებისაგან განამრტოებას, რათა მიაღწიონ უფლის განცდითი ცოდნა, თეორია.

ამ მეთოდს ისეთი დამცველები ყავდათ, როგორიც არის წმინდა გრეგორი პალამელი. თვითონ სიტყვა "ჰეზიქაზმი" მოდის ბერძნული სიტყვიდან "ჰეზიქია", რაც ნიშნავს შეწყვეტას, სრულ გაყუჩებას. საოცრებაა, წმინდანს "ეშმაკი" შეუჩნდა არადა, მედიტაციის ეს ფორმა აბსოლიტურად იდენტურია თავისი შინაარსით აღმოსავლურ რელიგიებში გაბატონებული მედიტაციებისაგან.

P.S. მადლობა ამ ფორუმს ძალიან დიდი უკვე რამდენი შეხედულება გავიცანი, რომელიც ისევ მართლმადიდებლური ეკლესიის წიაღში დაიბადა და რაც მსოფლიო რელიგიებში გავრცელებული შეხედულებების (მაგალითად ბუდიზმში, ტაოიზმში, ინდუიზმში და ა.შ.) მსგავსია და თითქმის კოპიოს წარმოადგენს. არ ყოფილა მართლმადიდებლობა თურმე მარტო ქართული მართლმადიდებლობა

[Atman]

guest1

ერთ რამეს დავაზუსტებ: არც ერთ რელიგიაში არაა რეკომენდებული მანტრის ან ლოცვის გამეორება უშუალო მოძღვრის რჩევების და ზედამხედველობის გარეშე. ეფექტი ყველა შემთხვევაში აქვს, მაგრამ იესოს ლოცვის ხშირი გამეორებაც კი არაა რეკომენდებული მოძღვრის კურთხევის გარეშე. (მითუმეტეს ქალთა სქესისთვის).

[neo]

იმაში დაგეთანხმებიან, რომ ბუდიზმში პერსონალური ღმერთი არ არსებოს. მე არც არაფერი მითქვამს ამაზე სხვანაირად. შენი წარმოდგენები ნირვანაზე, აბოსლიტურად მცდარია და არცერთი ბუდისტი არ დაგეთანხმება. საუბარი ამაზე იყო.

ვითომ ? და რასნი ნიშნავს ,,ნირვანა" კლასიკური ბუდისტური გაგებით ? მართლა მაინტერესებს...

ან ვინ თქვა რომ უფალი პიროვნებას წარმოადგენს? ამბობთ, რომ უფლის გზა დაფარულია. ქრისტე გვამცნობს, რომ უფალი დაფარულშია. უფალი რომ პიროვნებაა, იცით; უფალს რო ხასიათები გააჩნია, იცით; უფალი რომ მართლმადიდებლებს ცხონებას გამოუწერს, იცით; უფალი სულს როდის ქმნის იცით; უფალს რო მარტო ეკლესიების შენება სურს, იცით; უფალს რო მღვდლებზე აღსარებების ჩაბარება სურს, იცით. ყველაფერი იცით უფლის რაობაზე და სადღაა უფალი, რომლის გზებიც დაფარულია? სად არის ეს დაფარული უფალი, როცა თითქმის ყველა მართლმადიდებელმა იცის მის შესახებ?

რას ამბობ კაცო ამას იქით რა კითთხვები არ არის ? მილიონი პასუხგაუცემელი კითხვა მაქვს მე პირადად...

[Atman]

neo

ვითომ ? და რასნი ნიშნავს ,,ნირვანა" კლასიკური ბუდისტური გაგებით ? მართლა მაინტერესებს...

მაგას ვერავინ ვერ აგიხსნის გასაგებად. მაგის მიღწევიუს ტექნიკა კიდევ შეიძლება აგიხსნან მაგრამ თვითონ ნირვანას ახსნა აბსურდია.

ან ვინ თქვა რომ უფალი პიროვნებას წარმოადგენს? ამბობთ, რომ უფლის გზა დაფარულია. ქრისტე გვამცნობს, რომ უფალი დაფარულშია.

დაფარულია, მაგრამ არა ყველასთვის. მხოლოდ მათ შეუძლიათ უფლის პიროვნული სახის ხილვა, ვისი გულიც გაწმენდილია ცოდვებისგან და ვნებებისგან. და ვისაც მორჩილების გრძნობა ძალიან აქვს განვითარებული.

[neo]

ინფორმაციისათვის, ეკლესია მხოლოდ ადამიანებისაგან შედგება და არა ანგლოზებისაგან. ეს იმას ნიშნავს, ყველა შეიძლება ცდებოდეს. შენ კიდევ არჩევანს აკეთებ იმის მიხედვით, რაც შენ გაწყობს. კენჭისყრით მიღებული დოგმების ჭეშმარიტებას რომ ვიწამებთ, აქ არის ზუსტად პრობლემა.

ქრისტიანობის საინტერესო მუღამი ქრისტეს ორბუნებოვნობაშია. ,,ეკლესია ქრისტეს სხეულია" ასეთია სწავლება. მაშასადამე კონცეპტუალურ დონეზე ჩვენ აქ საუბარი გვაქვს ,,ღვტაებრივ-ადამიანიურ ორბუნებოვან ორგანიზმთან" და არა უბრალოდ ადამიანთა ორგანიზაციასთან... სხვა რელიგიებში ესათ რამეს ვერ იპოვი. არსებობს ზეციური და მიწიერი ეკლესიის ცნებებიც... იერარქია ანგელოზებს სორისაც არსებობს... იერარქია ორაგიზაციას ნიშნავს, ორგანიზაცია წესრიგს... მოკლედ რომ ვტქვა ეკლესიის არსებობა გარდაუვალია... სხვაგვარად ქრისტიანობა საერთოდ არ გავრცელდებოდა ჩემი ზარით...

ივერია ბრწყინავს თავისი სულიერებით ალბათ. ან შენ დასავლეთში სოდომგომორი იმისათვის გადარდებს, რომ მათ სულებზე წუხარ. სოდომ-გომორის ძიება საკუთარ სულში დავიწყოთ და მერე როცა ამას აღმოვაჩენთ მერე განვსაჯოთ სხვებიც.

მე ეს არ მითქვავს. ამას შენ ამბობ.

არავის არ განვიკითხავ და არავის რელიგიურობა არ მაწუხებს. მე უბრალოდ ჩემ მოსაზრებებს ვწერ და საერთოდ არ მიმაჩნია რომ რასაც ვწერ ეს კატეგორიული სიმართლეა. რაც შეეხება სხვებს, მე ის ვიცი რომ პირველი სამოთხეში ავაზაკი შევიდა რომელიც არც ნაზიარები იყო და არც კეთოლი საქმეებით იყო გაჟღენთილი მისი ცხოვრება. არა საცნაურ არიან გზანი უფლისანი...

რაც შეეხება მართმადიდებლობას, მარტივად რომ ვთქვა ეს ,,ჩემი არჩევანია", რომელიც საკმაოდ ხანგრძლივ თეორიულ კვლევებს და პრაქტიკულ სულიერ გამოცდილებას ეყრდნობა, თუნდაც მედიტაციის საკითხში.


მედიტაცია და ლოცვა გარეგნული გამოხატულებებით თუ განვასხვავეთ შინაარსი არ გამოჩნდება. ,,იესოს ლოცვა" რომელიც არის ყველაზე დამკვიდრებული და გავრცელებული პრაქტიკა მართმადიდებლურ სამონასტრო ცხოვრებაში უხსოვარი დროიდან მოდის და მედიტაციური ტიპისაა... თუმცა აქ მთავარი მუღამი იმაში კი არ არის რომ შენ შინაგან სამყაროზე კონცეტრაციას აკეტებ არამედ იმაში რას ეძებ გულში რომ ჩადიხარ. ჩვენ ქრისტიანები პიროვნულ ურთიერთობას ვეძებთ ღმერთთან... აღმოსავლეთში ეს ასე არი არის...

რა სიტვებს იმეორებენ მედიტაციის დროს ჩვენი მეგობრები აღმოსავლეთიდან ?

გავს ეს სიტყვები მართმადიდებლურს ? ,,უფალო იესო ქრისტე ძეო ღვთისაო შემიწყალე მე ცოდვილი"... ამას ამბობენ ?


კოცეპტუალური სხვაობაა. ისინი ,,გაღმერთებას ცდილობენ ღმერთის გარეშე". კაცმა რომ თქვას ადამის მოდგმიდან ამას ცდილობს კაცობრიობა... ამ ნაყოფს იღებს ეშმაკისგან და ჭამს და ჭამს და ჯერავს მისი სიტყვების ,,თქვენ იქნებით ვითარცა ღმერთი თუ შეჭამთ ამ ნაყოფს"...


მე ყოველდღე ვაკეთებ მედიტაციას ტექნოლოგიურად. გარეგნულად დასამშვიდებლად დასასვენებლად სალოცავად. მაგრამ ღმერთმა დამიფაროს რომ ამ დროს ჩემ თავს ვუთხრა პოპულარული აღმოსავლური სიტყვები ,,შენ ის ხარ".

[guest1]

neo

ვითომ ? და რასნი ნიშნავს ,,ნირვანა" კლასიკური ბუდისტური გაგებით ? მართლა მაინტერესებს...

მოდი ასე გეტყვი. ბუდიზმშიც არიან მჭერმეტყველები და ფილოსოფოსები, რომელთაც საქმე ნაკლებად აინტერესებთ და მარტო ბაგეებით გამოხატავენ "შეშმარიტებას". ასეთი ფილოსოფოსი გეტყვის მხოლოდ რას ნიშნავს ნირვანა. რადგანაც ასეთი ფილოსოფოსები მხოლოდ და მხოლოდ ინტერპრეტაციას ეყრდნობიან ტექსტების და რადგანაც ტეექსტების ინტერპრეტაცია იმდენია რამდენი სუბიექტის არსებობს, ამათი "ნირვანა" ისეთივე მრავალფეროვანია როგორც ქრისტიანი ფილოსოფოსების სიტყვა "ღმერთი". მე პირადად არ მაინტერესბს ასეთ განმარტებებზე ფიქრი. უბრალოდ ინფორმაციის თვალსაზრისით ვკითხულობ. ჭეშმარიტი ბუდისტი (რომელიც საერთოდ არ მიაკუთვნებს საკუთარ თავს რომელიმე რელიგიას და რომელიც ბუდას სიტყვას აცოცხლებს) გეტყვის მხოლოდ იმას, რაც საჭიროა სულიერი განვითარებისათვის. ბუდას არსად არ უხსნებია ტიპიტაკაში რას წარმოადგენს ნირვანა (ტიპიტაკის ძალიან მცირე ნაწილი მაქვს წაკითხული, თავს ვერ დავდებ ამაზე, მაგრამ ვისაც აქვს წაკითხული იმათგან ვიცი ეს და რაც მაქვს წაკითხული იქაც ნათლად წერია ეს). ზემოთ მოცემულ ლინკებზე რამოდენიმე ციტატა მოვიყვანე ამის თაობაზე. ცოტას დავამატებ, როგორც ქრისტიანი (განსაკუთრებით მედიტაციური მიმართულების და მისტიკური მიმართულების) განიცდის უფალს და არ შეუძლია გადმოსცეს რა არის უფალი, ზუსტად ისევეა ნირვანაც. ნირვანა შეიძლება შეადარო უფალს, რომლის გზები დაფარულია. არც ეს არის სწორი, უბრალოდ შედარებას ვაკეთებ უხეშს. მე არც უფალი განმიცდია და არც ნირვანა. როგორც უფალზე არ შეიძლება თქვა რა არის, ვინ არის და ა.შ., ისევე ნირვანაზე არ შეიძლება თქვა რაიმე. როგორც ქრისტიანობაში მთავარი და უმთავრესი არის ქრისტეს ცნებებით ცხოვრება (და ასკეტებში მედიტაციაც), ასევეა ბუდიზმშიც. ერთ-ერთ ბუდისტურ სუტრაში ეს გადმოცემულია, როცა მსგავს შეკითხვებს უსვამენ ბუდას. ბუდა პასუხობს, რომ ეგ მეტაფიზიკური შეკითხვები განთავისუფლების გზაზე არ დაგეხმარება. მე გასწავლოთ მხოლოდ მინიმუმს, რაც საჭიროა. და ეს მინიმუმი იყო ის გზა, რა გზითაც უნდა ეარათ. ბუდიზმში, ბევრი ამბობს, რომ ბუდა სულის არსებობას უარყოფს. ესეც მცდარია. არც უარყოფს და არც ადასტურებს. უარყოფს იმ სულს, რაც ჩვენ სულად მიგვაჩნია. ამბობს იმას, რომ ყველაფერი ფენომენალური წარმავალია (გრძნობები, აზრები, სხეული, განცდები და ა.შ.) და ასეთი რამ სულს არ წარმოადგენს. თუმცა, არც იმას ამბობს რას წარმოადგენს სული. ბუდა არ უარყოფდა მარადიულის, დაუსაბამოს, მიუწვდომელის არსებობას. პირიქით, ერთ-ერთ ძალიან ცნობილ ბუდისტურ ტექსტში, რასაც უდანა ქვია, და სადაც ბუდა ასე ასწავლის ბერებს:

"There is, O Bhikkhus, an unborn, unoriginated, uncreated, unformed. Were there not, O Bhikkhus, this unborn, unoriginated, uncreated, unformed, there would be no escape from the world of the born, originated, created, formed.

Since, O Bhikkhus, there is an unborn, unoriginated. uncreated, unformed, therefore is there an escape from the born, originated, created, formed".

სიტყვა "ბჰიკკუ" ნიშნავს ბერს, ასკეტს, მიმდევარს (დაახლოებით). მოკლედ აი რას ამბობს ბუდა: "არსებობს ბერნო დაუსაბამო, უშობი, შუქმნელი, უფორმო. რომ არ არსებობდეს დაუსაბამო, უშობი, შუქმნელი, უფორმო, მაშინ შეუძლებელი იქნებოდა განთავისუფლება. რადგანაც არსებობს დაუსაბამო, უშობი, შუქმნელი, უფორმო, ამიტომაც შესაძლებელია განთავისუფლება იმისაგან რაც შობილია, დასაბამი გააჩნია, შექმნილია, შედგენილია". ანუ, არსებობს რაღაც, რაც მატერიუალურ ფენომენალურ გამოვლენაზე მაღლა დგას, მას სცდება. ასეთი რამ ქრისტიანულ რელიგიაში უფალია. მე განსხვავებას ვერ ვხედავ, გარდა სახელების სხვაობისა.

რას ამბობ კაცო ამას იქით რა კითთხვები არ არის ? მილიონი პასუხგაუცემელი კითხვა მაქვს მე პირადად...

მე კიდევ, არცერთ კითხვაზე პასუხი არ გამაჩნია კითხვები იცოცხლე, რამდენიც გინდა.

[guest1]

neo

რაც შეეხება მართმადიდებლობას, მარტივად რომ ვთქვა ეს ,,ჩემი არჩევანია", რომელიც საკმაოდ ხანგრძლივ თეორიულ კვლევებს და პრაქტიკულ სულიერ გამოცდილებას ეყრდნობა, თუნდაც მედიტაციის საკითხში.
მედიტაცია და ლოცვა გარეგნული გამოხატულებებით თუ განვასხვავეთ შინაარსი არ გამოჩნდება. ,,იესოს ლოცვა" რომელიც არის ყველაზე დამკვიდრებული და გავრცელებული პრაქტიკა მართმადიდებლურ სამონასტრო ცხოვრებაში უხსოვარი დროიდან მოდის და მედიტაციური ტიპისაა... თუმცა აქ მთავარი მუღამი იმაში კი არ არის რომ შენ შინაგან სამყაროზე კონცეტრაციას აკეტებ არამედ იმაში რას ეძებ გულში რომ ჩადიხარ. ჩვენ ქრისტიანები პიროვნულ ურთიერთობას ვეძებთ ღმერთთან... აღმოსავლეთში ეს ასე არი არის...

ვერ დაგეთანხმები ამაში. შენ თუ რაღაცას ეძებ, მაშინ ყოველთვის იპოვი იმას, რა ილუზიებიც გაგაჩნია. თუ უფლის გზები დაფარულია, შენ ასეთ უფალს ვერ მოიყვან მსგავის მედიტაციით. უფალი თვითონ უნდა მოვიდეს შენში. იმ მედიტაციის არსი აბსოლიტურად არაფრით არ განსხვავდება აღმოსავლური მედიტაციების არსისაგან. სიტყვები მაქ მეათეხარისხოვანია სინამდვილეში, რაც არ უნდა ამტკიცოს მედიტატორმა. მედიტაციაში შინაარს არ ეძებს ადამიანი. შინაარს თუ არ ეძებ, ნებისმიერი სიტყვა გამოდგება. მაგალითად, ერთ-ერთი ცნობილი წიგნი the cloud of unknowing, რომელიც შუა საკუნეებშია დაწერილი უცნობი ქრისტიანის მიერ, ამას ხაზს უსვამს. ის გვთავავაზობს ნებისმიერი სიტყვის არჩევას (სიკეთე, სიყვარული, სიხარბე და ა.შ.). სიტყვა ჰეზიქაზმიც ზუსტად ამას მიუთითებს, რომ სიჩუმე უნდა მოვიდეს ადამიანის არსებაში და არა სიტყვების ანალიზი აკეთოს. ასეთი სიჩუმის დროს გონება აღარ აკეთებს სიტყვების ინტერპრეტაციას და სპონტანურად მოდის ჭეშმარიტება-უხეშად რომ ვთქვათ. მედიტაციის არსი არ არის ხილვების ნახვა და კაიფი ამით.

რა სიტვებს იმეორებენ მედიტაციის დროს ჩვენი მეგობრები აღმოსავლეთიდან?

აფერისტები მაგალითად ხალხს ძალავენ ფულს და იჩემებენ რომ ყველას თავისი რაღაც სულელური ენერგეტიკული ჰაი-ჰუი აქვს. ამის მაგალითია ტრანსცენდენტალური მედიტაცია, რომელსში ათასობით დოლარს იხდიან. ვინც იხდის, ის კაიფს ღებულობს ასეთი მედიტაციისაგან და გონია რაღაც გააკეთა. ვინც ნამდვილ მედიტაციას ასწავლის, ის ამბობს, რომ ნებისმიერი სიტყვა შეიძლება აიღო. ამის მიზეზი ზემოთ მივუთითე: სიტყვის შინაარს არ ვეძებთ, არამედ გონების დაწყნარებას (სინამდვილეში არც გონების დაწყნარებას ვეძებთ) და ამ დაწყნარებას ჩვენი ნებით არ ვახდენთ, არამედ გონებას თვითონ ვაძლევთ ამის საშუალებას. ჩვენ უბრალოდ მოწმენი ვართ ამისი.

გავს ეს სიტყვები მართმადიდებლურს ? ,,უფალო იესო ქრისტე ძეო ღვთისაო შემიწყალე მე ცოდვილი"... ამას ამბობენ ?
კოცეპტუალური სხვაობაა. ისინი ,,გაღმერთებას ცდილობენ ღმერთის გარეშე". კაცმა რომ თქვას ადამის მოდგმიდან ამას ცდილობს კაცობრიობა... ამ ნაყოფს იღებს ეშმაკისგან და ჭამს და ჭამს და ჯერავს მისი სიტყვების ,,თქვენ იქნებით ვითარცა ღმერთი თუ შეჭამთ ამ ნაყოფს"...

მართლმადიდებლურ მედიტაციაში შეიძლება მაგ სიტყვებს იყენებენ, შეიძლება სხვასაც. მაგას ვერ გეტყვი. მაგრამ სიტყვა "კონცეპტუალური" არ შეიძლება იხმარო აქ. რა კონცეფციებზეა საუბარი? რა უნდა მოექცეს კონცეფციების ქვეშ? თუ გასამეორებადი სიტყვის ან ლოცვის შინაარს კითხულობ, შენი გონება კონცეფციების დონეზე მუშაობს ისევ. თუ იმისათვის აკეთებ, რომ "სიჩუმე" მოვიდეს, მაშინ აქ კონცეფციებზე და არაკონცეფციებზე საუბარი ზედმეტია.

მე ყოველდღე ვაკეთებ მედიტაციას ტექნოლოგიურად. გარეგნულად დასამშვიდებლად დასასვენებლად სალოცავად. მაგრამ ღმერთმა დამიფაროს რომ ამ დროს ჩემ თავს ვუთხრა პოპულარული აღმოსავლური სიტყვები ,,შენ ის ხარ".

რატომ არ შეიძლება თქვა ,,შენ ის ხარ"? შენ არ აკეთებ მედიტაციას, თუ სიტყვის შინაარს უყურებ, გინდა შენთვის მისაღები სიტყვა აირჩიე და გინდა მიუღებელი. კარგი, შეიძლება მისაღები სიტყვით დაიწყო, მაგრამ ეს "მისაღებლობა" თუ მედიტაციის განმავლობაში სულ გონებაში გაქვს, მაშინ ვერ გააკეთებ მედიტაციას. ხოდა, როცა უბრალოდ გინდა საკუთარ არსებაში ჩაიხედო, აქ სიტყვები მეორეხარისხოვან როლს თამაშობენ. სიტყვებზე კონცენტრაცია (და არა მის შინაარსზე) მხოლოდ გონების გასაყუჩებლად გამოიყენება, ზუსტად იმ გონების, რომელიც შინაარს ქმნის. უფალი ვერ მოვა ასეთ გონებაში. ასეთ გონებაში მოვა მხოლოდ "ჩემი უფალი", "შენი უფალი" და ა.შ.

ყველაფერს თავი დავანებოთ და მოდი ასეთი კითხვა დავსვათ: კარგი, აიღე ის ლოცვა, რაც შენთვის ფასეულია. როდესმე ასეთი ლოცვის დროს შენი გონება დაწყნარებულა? როდესმე თუ განგიცდია სრული სიჩუმე, თუნდაც ქვეყანა რომ ინგრევა მაშინ?


Atman

დაფარულია, მაგრამ არა ყველასთვის. მხოლოდ მათ შეუძლიათ უფლის პიროვნული სახის ხილვა, ვისი გულიც გაწმენდილია ცოდვებისგან და ვნებებისგან. და ვისაც მორჩილების გრძნობა ძალიან აქვს განვითარებული.

ვისთვის არ არის დაფარული, თქვას მაშინ და რანაირი სახე აქვს ისიც ახსნას, დახატოს, დააკოპიროს-არ არის ეს ძნელი. თუ რაიმეს სახე აქვს და ფორმა, მისი ზედმიწევნით კოპირება შეიძლება; ბოლო ბოლო მისი ნაწილის მაინც. ან თვალს დაინახავდა ეგ გულ-გაწმენიდილი, ან ყურს, ან ტუჩებს, მოკლედ რაღაცას და სკეჩის გაკეთება არ გაუჭირდებოდა

[Atman]

neo

მედიტაცია და ლოცვა გარეგნული გამოხატულებებით თუ განვასხვავეთ შინაარსი არ გამოჩნდება. ,,იესოს ლოცვა" რომელიც არის ყველაზე დამკვიდრებული და გავრცელებული პრაქტიკა მართმადიდებლურ სამონასტრო ცხოვრებაში უხსოვარი დროიდან მოდის და მედიტაციური ტიპისაა... თუმცა აქ მთავარი მუღამი იმაში კი არ არის რომ შენ შინაგან სამყაროზე კონცეტრაციას აკეტებ არამედ იმაში რას ეძებ გულში რომ ჩადიხარ. ჩვენ ქრისტიანები პიროვნულ ურთიერთობას ვეძებთ ღმერთთან... აღმოსავლეთში ეს ასე არი არის...

აბა რას ამბობ ახლა არ გადამრიო! აღმოსავლეთი მარტო ბუდიზმი და ისლამი კი არაა

ზუსტად გულზე და ზუსტად ღმერთთან პერსონალურ (პიროვნულ) ურთიერთობებზეა დამყარებული ის სწავლება რომელსაც ახლა ვაპრაქტიკებ.

ადრეც ვთქვი და ისევ გავიმეორებ: არსებობს ღმერთის შეცნობის 3 დონე: ბრაჰმანის, ანუ ღმერთის უპიროვნო ასპექტის შეცნობა, ზესულის (სულიწმინდის) შეცნობა, რომელიც ჩვენს გულებშია და ჩვენს გულებში უნდა შევიცნოთ და უფლის უზენაესი ასპექტის - "ბჰაგავანის" შეცნობა, რომელიც პიროვნულია და 2 წინა ასპექტს ავტომატურად მოიცავს. ანუ ვინც თავიდანვე ბჰაგავანისადმი თაყვანისცემით იწყებს ღმერთის შეცნობას, ავტომატურად და გაცილებით მალე გადის ბრაჰმანის და ზესულის შეცნობის სტადიებს.

ქრისტიანობაც სწორედ მესამეთი იწყებს, რამეთუ ქრისტეს ეთაყვანება როგორც ღმერთის პიროვნულ გამოხატულებას!

ვისთვის არ არის დაფარული, თქვას მაშინ და რანაირი სახე აქვს ისიც ახსნას, დახატოს, დააკოპიროს-არ არის ეს ძნელი. თუ რაიმეს სახე აქვს და ფორმა, მისი ზედმიწევნით კოპირება შეიძლება; ბოლო ბოლო მისი ნაწილის მაინც. ან თვალს დაინახავდა ეგ გულ-გაწმენიდილი, ან ყურს, ან ტუჩებს, მოკლედ რაღაცას და სკეჩის გაკეთება არ გაუჭირდებოდა

ვინც ეძებს პოულობს შენ უფრო მეტად შენ რწმენაში (უფრო ბუდისტურში) ხარ დარწმუნებული და სხვას ნაკლებად ეძებ. ეგ ძალიან საკრალური ინფორმაციაა და ეგრე ადვილად და დაუმსახურებლად არ ეხსნება ყველას. მგონი უკვე უნდა იყო იმ ზღვარზე, როცა ხვდები რომ არაფერი არ იცი. მეც მაგ ზღვარიდან დავიწყე ნამდვილი ძებნა. ყველაზე მისაწვდომი და ყველაზე რეალური ინფორმაცია დროის და სივრცის ამ კონკრეტული მომენტისთვის პრაპჰუპადას წიგნებში და ლექციებშია. თუ სანსკრიტი იცი მაშინ ინდოეთში პრაპჰუპადას ხაზის გარდა არის კიდევ 3 მასწავლებელ-მოსწავლეობრივი ხაზი. და ეს ოთხივე არსით ერთია, მხოლოდ ფორმით განსხვავდება, ისიც უმნიშვნელოდ... (ამბობენ რომ არაოფიციალურად უკვე გაერთიანდნენ კიდეც, ოფიციალურად კი მომავალში აპირებენ).



რაც მთავარია ეს ცოდნა არის პრაქტიკული, ანუ "ბრმად რწმენა" ძალიან მცირე ინტერვალებით გიწევს. გთავაზობს: გამოსცადე და შედეგს დაინახავ. ამომწურავ პასუხებს იძლევა თითქმის ყველაფერზე, რაც მატერიალურს შეეხება. ჰოდა ვცდი და ვაპრაქტიკებ და ჯერ-ჯერობით უკმაყოფილო არ ვარ და ბევრი რაღაც, რაც ადრე მჯეროდა, ახლა არ მჯერა, უბრალოდ ვიცი.

[guest1]

Atman

ქრისტიანობაც სწორედ მესამეთი იწყებს, რამეთუ ქრისტეს ეთაყვანება როგორც ღმერთის პიროვნულ გამოხატულებას!
ვინც ეძებს პოულობს

შენ ან ეძებ, ან არ ეძებ. თუ არ ეძებ, მწიგნობარი ხარ და ბაგეებს ასველებ. თუ ეძებ, მაშინ ნაპოვნი უნდა გქონდეს და გეცოდინება. თუ არ გიპოვია, მაშინ ტყუილს ამბობ. როცა იპოვი, შემეხმიანე და დავლიოთ ერთად ჩაი არა, ღვინო.

შენ უფრო მეტად შენ რწმენაში (უფრო ბუდისტურში) ხარ დარწმუნებული და სხვას ნაკლებად ეძებ.

ოო, ეს უკვე ცრუ ინფორმაციაა. პირველ რიგში, მე არ ვარ ბუდისტი და არ ვარ რაიმე ისტი.

ეგ ძალიან საკრალური ინფორმაციაა და ეგრე ადვილად და დაუმსახურებლად არ ეხსნება ყველას. მგონი უკვე უნდა იყო იმ ზღვარზე, როცა ხვდები რომ არაფერი არ იცი. მეც მაგ ზღვარიდან დავიწყე ნამდვილი ძებნა. ყველაზე მისაწვდომი და ყველაზე რეალური ინფორმაცია დროის და სივრცის ამ კონკრეტული მომენტისთვის პრაპჰუპადას წიგნებში და ლექციებშია.

დაგამძიმებს ეს პრაბჰუპადა, დაანებე თავი კაკ-კუკ ატმან, გაიღვიძე ეს "რელური ინფორმაცია" რას ნიშნავს? რეალურად დაინახე ეს ყველაფერი, თუ გონებაში კარგად ჩაჯდა უბრალოდ?

თუ სანსკრიტი იცი მაშინ ინდოეთში პრაპჰუპადას ხაზის გარდა არის კიდევ 3 მასწავლებელ-მოსწავლეობრივი ხაზი. და ეს ოთხივე არსით ერთია, მხოლოდ ფორმით განსხვავდება, ისიც უმნიშვნელოდ... (ამბობენ რომ არაოფიციალურად უკვე გაერთიანდნენ კიდეც, ოფიციალურად კი მომავალში აპირებენ).

ინფორმაციას ამახინჯებ. ინფორმაცია არ გაპატიებს. ინდოეთში უამრავი ხაზი და წერტილია. თუ პრაბჰუპადა არ განსხვავდება რამანა მაჰარიშისაგან და პაპაჯისაგან, წაიკითხე, "რეალურად ერთიდაიგივეობა" მიპოვე და მე ჩემს მარჯვენას განვაგდებ.

აი რეალობა რა არის: რეალურად, მე, შენ და ყველას ამ ფორუმზე, წარმოდგენა არ გვაქვს რა არის ღმერთი. რეალურად, ჩვენ გვაქვს მხოლოდ ღმერთზე წარმოდგენები, ილუზიები. რეალურად, არცერთი ჩვენთაგანის წარმოდგენა არ წარმოადგენს რაიმეს. რეალურად, ჩვენი ილუზიები ილუზიებია და არც აქვს დიდი მნიშვნელობა რა სახის ილუზია გვექნება. რეალურად, თუ ერთ წარმოდგენას უწოდებ ჭეშმარიტებას, მაშინ ყველა წარმოდგენა ჭეშმარიტია; თუ ერთ წარმოდგენას უწოდებ მცდარს, მაშინ ყველა მცდარია. რეალურად, თუ ღმერთი ერთ წიგნშია გადმოცემული, მაშინ იგი ყველა წიგნშია გადმოცემული. რალურად, მე ვიცი, რომ არ ვიცი რა არის უფალი (და გამაჩნია მხოლოდ რწმენა, არც ვითხოვ მეტს); მე ვიცი, რომ არ ვიცი, ვიცი თუ არ ვიცი რა არის უფალი; რეალურად, მე არ ვიცი არ ვიცი თუ ვიცი რა არის უფალი; რეალურად, ამაზე კამათზე დიდი უაზრობა არაფერია ამ დუნიაზე. რეალურად, მე მხოლოდ ინფორმაციას ვდებ სხვადასხვა წყაროებიდან, რომელიც რეალურად განსხვავებული ინფორმაციებია. და ბოლოს, ეს ყველა "რეალურად" რეალურია თუ არა, არ ვიცი და არც აქვს მნიშნველობა.

კაი ბატონო, მოვრჩი ამ ღმერთზე ცოდნის გადმოცემას და თუ დამჭირდა მასზე ინფორმაცია, აწი შენ შეგეკითხები, როგორც უფლის რეალურ მცოდნეს

[Atman]

guest1

შენ ან ეძებ, ან არ ეძებ. თუ არ ეძებ, მწიგნობარი ხარ და ბაგეებს ასველებ. თუ ეძებ, მაშინ ნაპოვნი უნდა გქონდეს და გეცოდინება. თუ არ გიპოვია, მაშინ ტყუილს ამბობ. როცა იპოვი, შემეხმიანე და დავლიოთ ერთად ჩაი არა, ღვინო.

ნუ სოფისტობ ერთი თუ კაცი ხარ

ინფორმაციას ამახინჯებ. ინფორმაცია არ გაპატიებს. ინდოეთში უამრავი ხაზი და წერტილია. თუ პრაბჰუპადა არ განსხვავდება რამანა მაჰარიშისაგან და პაპაჯისაგან, წაიკითხე, "რეალურად ერთიდაიგივეობა" მიპოვე და მე ჩემს მარჯვენას განვაგდებ.

მე ვიგულისხმე ის ავტორიტეტული და უძველესი ხაზები, რომლებიც ვაიშნავიზმს ეკუთვნის და უზენაეს ღმერთს ეთაყვანებიან (სხვადასხვა სახელით მაგრამ ერთ ღმერთს) და არ იძახიან "მე ვარ ის"-ო. აბა ხაზი 4 კი არა ინდოეთში მილიონია

აი რეალობა რა არის: რეალურად, მე, შენ და ყველას ამ ფორუმზე, წარმოდგენა არ გვაქვს რა არის ღმერთი. რეალურად, ჩვენ გვაქვს მხოლოდ ღმერთზე წარმოდგენები, ილუზიები. რეალურად, არცერთი ჩვენთაგანის წარმოდგენა არ წარმოადგენს რაიმეს. რეალურად, ჩვენი ილუზიები ილუზიებია და არც აქვს დიდი მნიშვნელობა რა სახის ილუზია გვექნება. რეალურად, თუ ერთ წარმოდგენას უწოდებ ჭეშმარიტებას, მაშინ ყველა წარმოდგენა ჭეშმარიტია; თუ ერთ წარმოდგენას უწოდებ მცდარს, მაშინ ყველა მცდარია. რეალურად, თუ ღმერთი ერთ წიგნშია გადმოცემული, მაშინ იგი ყველა წიგნშია გადმოცემული. რალურად, მე ვიცი, რომ არ ვიცი რა არის უფალი (და გამაჩნია მხოლოდ რწმენა, არც ვითხოვ მეტს); მე ვიცი, რომ არ ვიცი, ვიცი თუ არ ვიცი რა არის უფალი; რეალურად, მე არ ვიცი არ ვიცი თუ ვიცი რა არის უფალი; რეალურად, ამაზე კამათზე დიდი უაზრობა არაფერია ამ დუნიაზე. რეალურად, მე მხოლოდ ინფორმაციას ვდებ სხვადასხვა წყაროებიდან, რომელიც რეალურად განსხვავებული ინფორმაციებია. და ბოლოს, ეს ყველა "რეალურად" რეალურია თუ არა, არ ვიცი და არც აქვს მნიშნველობა.

ჰოდა როცა მოგწყინდება დაკვირვება მაგ ილუზიებზე, აირჩიე ერთ-ერთი სხვა გზა მაინც არ გაქვს, მოგიწევს თამაშში ჩართვა და თუ გაცნობიერებული და დამკვირვებელი მოთამაშე იქნები მით უკეთესი შენთვის

კაი ბატონო, მოვრჩი ამ ღმერთზე ცოდნის გადმოცემას და თუ დამჭირდა მასზე ინფორმაცია, აწი შენ შეგეკითხები, როგორც უფლის რეალურ მცოდნეს

მე უფლის მცოდნე კი არა ჩვენისთანა ურწმუნო თომებისთვის უფალთან მისასვლელი ყველაზე რეალური გზის (ჩემი აზრით რა თქმა უნდა) "მცოდნე" ვარ. ჯერ მხოლოდ გზის დასაწყისში ვარ

ჩემს თავს მაგონებ რამდენიმე თვის წინ. კითხე აგერ ფორუმელებს და გეტყვიან რამანა და რამაკრიშნა მეც მაგრად მიყვარდა! კრიშნამურტიც!

[death]

მდაა, ეს თემა ქრისტიანობას ეხება თუ ცდილობს რომ შეეხოს? გადაარქვით სახელი

[newbie]

guest

ქრისტიანობის არსი ერთადერთი სიტყვა ქრისტე რომ იყოს, მაშინ მხოლოდ და მხოლოდ მისი სიტყვა იქნებოდა საკმარისი ადამიანისათვის. მეორეც, თქვენთვის ქრისტიანობა მხოლოდ მართლმადიდებლობაა.

ქრისტეა ერთადერთი სიტყვა და მისი მოძღვრება.. ვიცით რა მოხდა ჯვარცმით და აღდგომით?

მესამეც, ქრისტე რომ იყოს მთავარი, ეკლესია არ იქნებოდა საჭირო თავისი პოლიტიკური ფუნქციით.

პოლიტიკა რა შუაში, როცა მოციქულები ქადაგებდნენ და აღასრულებდნენ ღვისმსახურებას ქრისტიანობა სასტიკად იდევნებოდა

სულიერი ცხოვრების არსი ყველა რელიგიაში ერთიდაიგივეა. ყველა რელიგია ქადაგებს ზუსტად იმას, რასაც ქადაგებდა ქრისტე. რიტუალური სხვაობების გარდა და უაზრო დოგმების გარდა (მაგალითად, ჯვარზე ქრისტე ერთი ლურსმნით უნდა იყოს მიკრული თუ ორით), სულიერი ცხოვრება ერთიდაიგივეა ყველგან. ყველა ქადაგებს სიყვარულს, თავმდაბლობას, მიტევებას და გზას ასეთი ცხოვრებისაკენ.

რა ერთიდაიგივეს, არის ფუნდამენტალური განსხვავება, ამაზე უამრავი თემა იყო ამ ფორუმზე, ეს ვნახე სხვებიც წაიკითხე, http://church.ge/index.php?showtopic=7225&st=0 ნუ თუ გაინტერესებს

ერთიდაიგივეს ქადაგებას რას ეძახი, ნებისმიერი სერიოზული ფსიქოლოგიც ჩამოგირაკრაკებს რომ დათმობა, სიყვარული, სიმშვიდე მაგარი რამეა.. მაგრამ სარწმუნოებაში მთავარია ღმერთის და ადამიანის ხედვა. რა შუაშია ქადაგება? როცა ჩვენ ვლაპარაკობთ ჯ ვ ა რ ც მ ა ზ ე, ადამის და ევას შეცოდებით ადამიანმა დაკარგა სამოთხე და დაიბრუნა ქრისტეს გაღებული მსხვერპლით, და რომელმა 'მოქადაგემ' გააკეთა მსგავსი ბუდამ, მუჰამედმა ..? ალბათ მუჰამედმა რომელსაც რამდენი ცოლი ყავდა არც ვიცი, თუ რომელიმე ინდუისტური რელიგიების ავატარებმა კარაქის მოპარვით ალბათ?
ლაპარაკია ჯვარცმაზე ცისა და ქვეყნის შემოქმედმა აიტანა ენით გამოუთქმელი და გონებით გაუაზრებელი ტანჯვა, რომლის გახსენებაზე მისი მოყვარული ადამიანები ტირილს ვერ წყვეტენ, აღსრულდა უდიდესი საიდუმლო ადამიანის ცოდვების გამოსყიდვა, დაბნელდა მზეც, შეიძრა ქვეყანა და თურმე არც არაფერი, ბუდას გავყვები თუ მუჰამედს არ ქონია მნიშვნელობა, მაშინ ამას რა აზრი ქონდა?

აბა ვინ დაარსა ქრისტიანობა? ქრისტიანობა დაარსა ადამიანებმა და არა ქრისტემ. ამისთანა რამის თქმა ისტორიაზე ხაზის გადასმაა. ქრისტემ იქადაგა როგროც უნდა გვეცხოვრა. ქრისტეს არ დაუარსებია არცერთი ეკლესია; ქრისტეს არდაუნიშნია არცერთი მღვდელი; ქრისტეს არ დაუყია ქრისტიანობა მართლმადიდებლობად, კათოლიციზმად და პროტესტანტობად; ქრისტეს არ უსწავლებია პირჯვარის გადაწერა; ქრისტეს არ მოუგონია ყველა ის რიტუალი, რაც ეკლესიაში სრულდება. და ყველაფერი ამის გარეშე, თქვენ ქრისტიანობას არ თვლით ქრისტიანობათ. თქვენ არ თვლით ადამიანს ქრისტიანად, რომელიც მხოლოდ ქრისტეს სიტყვებით საზრდოობს. თქვენ ამბობთ, რომ უნდა მოვინათლოთ, პირჯვარი დავიწეროთ, .

სახარებაში ქრისტე სინანულის საიდუმლოს აწესებს
ერთ-ერთი ამ საიდუმლოებათაგანია სინანული-აღსარება, ცოდვათა გახსნისა და მიტევებისა. იესო ქრისტემ ჯერ კიდევ ჯვარცმამდე აღუთქვა მოციქულებს: მოგცემ შენ ცათა სასუფევლის გასაღებებს, და რასაც შეკრავ მიწაზე, შეკრულ იქნება ცაშიც, ხოლო რასაც დახსნი მიწაზე, დახსნილ იქნება ცაშიც“ (მათე 16, 19); ხოლო აღდგომის შემდეგ მიანიჭა კიდევაც მოციქულებს და ამით ეკლესიას ეს უდიდესი უფლება: „კვლავ უთხრა მათ იესომ: მშვიდობა თქვენდა! როგორც მე მომავლინა მამამ, ისე მე წარგავლენთ თქვენ. ეს რომ თქვა, შეუბერა და უთხრა მათ: მიიღეთ სული წმიდა, ვისაც მიუტევებთ ცოდვებს, მიეტევება მათ; და ვისაც დაუტოვებთ, დარჩება მათ“ (იოანე 20, 21-23).

უფლის აღდგომიდან ორმოცდამეათე ანუ ამაღლებიდან მეათე დღეს მოხდა სული წმიდის გარდამოსვლა მოციქულებზე: „და როცა სრულდებოდა ორმოცდაათობის დღე, ყველანი ერთად იყვნენ ერთ ადგილას. და ანაზდად იგრგვინა ზეცით, თითქოს გრიგალი აგუგუნდაო, და აავსო მთელი სახლი, სადაც ისინი იყვნენ. და მოევლინა მათ ალივით გაყოფილი ენები, რომლებიც დაეფინა თვითეულ მათგანს. და აღივსნენ ყველანი სული წმიდით...“ (საქმე 2, 1-3). იმ დღიდან არსებობს ეკლესია, რომელიც არის „სხეული ქრისტესი“ (კოლას. 1, 24).

მადლი, რომელიც მოციქულებმა ორმოცდამეათე დღეს მიიღეს, გადასცეს თავიანთ მოწაფეებს ხელდასხმით. ამ უკანასკნელმა კი თავიანთ მოწაფეებს, და ასე მოაღწია ჩვენამდე ჭეშმარიტმა სამოციქულო ეკლესიამ. ეკლესიაში მოქმედებს მაცხოვნებელი მადლი, რომელიც აუცილებელია ადამიანთა გადარჩენისათვის. და ეს მადლი მორწმუნეებს გადაეცემათ საეკლესიო საიდუმლოებების საშუალებით, რომელთა საერთო რიცხვი არის შვიდი, და რომლებიც ამ სოფელში ხორციელად ყოფნის დროს თვით მაცხოვარმა დააწესა.

ისე მაინტერესებს ინდუიზმში თუ არის აღსარების საიდუმლო?