ქალი და მამაკაცი, ყველა ასპექტში პარამეტრები

[ნაინა]

KAIROS

მაშინ ძალიან პროფესიონალი უნდა იყოს ქალი, რომ ცოტა მაინც მოშორდე საფრთხეს

ვახ უყურე შენ რავა დაგვიწუნეს ქალებს პროფესიონალობა.
მეოცე წელი დაიწყო რაც მანქანას ვატარებ და ნეტა რომელ კატეგორიაში გავდივარ?
საშუალო დონეში თუ მაინც მოვხვდი თქვენს შკალაზე კიდევ არა უშავს მაშინ

[lingvo]

ეს თემა ისევ გაცოცხლდა?

[Amuza]

ლიგიას არ ეხება ეს, ნორმალურად მართავს ავტომობილს, თუმცა ეს ცნობილია, ავარიულ სიტუაციაში, მამაკაცი უფრო სწრაფად იღებს გადაწყვეტილებას, ვიდრე ქალი და მოქმედების დაგვიანება ზოგჯერ ისეთი შედეგებით მთავრდება, კაიროსმა რომ გაგვიზიარა, თორე გორაობით ყველა აგორავებს მანქანას, თუ გაბარიტის შეგრძნება აქვს.

უსაფუძვლოა იმაზე საუბარი, რო-აი, ქალია საჭესთან, მოძრაობას აფერხებს და ა.შ.

მაგრამ სასაცილო რა არის იცით? გგონია, რომ ქალი ზის საჭესთან, ანუ ისეთ მანევრებს აკეთებს, რომ შთაბეჭდილება გექმნება, რომ ქალი ზის საჭესთან. გაუვლი, გაასწრებ, დააკვირდები და აღმოჩნდება მამაკაცი.

მაგრამ ქალს მძღოლობაზე პრეტენზია მაინც არ უნდა ქონდეს,(თუმცა F1-ში რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს,ყველა სპორტის სახეობაში ეჯიბრებიან ქალები კაცებს და თუ არ ვცდები, ერთი ეს სახეობაა სადაც ქალმა არ მოინდომა გატოლება, შეიძლება მე ვცდები,მაგრამ ასე მგონია, არ მსმენია ყოველშემთხვევაში) რამეთუ შეიძლება თეორიულად იცოდეს, მაგრამ პრაქტიკულად ვერ შეასრულოს. მძღოლობა მარტო საჭის ტრიალი არ არის. კარგ მძღოლს ძრავის სუნთქვა უნდა ესმოდეს, საუბარი უნდა ქონდეს მოტორთან, საჭიროების შემთხვევაში,უნდა შეეძლოს დეფექტის აღმოფხვრა. საბურავის შეცვლაზე აღარაა საუბარი. ასე რომ ქალს საქართველოში მაშინ მივიჩნევ მძღოლად, როცა "პროფილაქტიკაში" ქალი "ხადავიკი, ჟესტიანჩიკი, მატორისტი" და ა.შ. იქნება.

თუმცა ყველაფერი მაინც პრაქტიკაა.

კიდევ მგონი არც პილოტები არიან ქალები. სხვათაშორის, საპასუხისმგებლო პროფესიაა პილოტობა. შეიძლება დამხმარე პილოტი იყოს, მაგრამ მთავარ პილოტზე არ მსმენია, თუ არ ჩავთვლით ერთეულებს. რომლებიც საუკუნეში ჰაჰაჰა 10 იბადებიან.

წარმომიდგენია ქალი პილოტი, ხომალდის კაპიტანი მაშინ, როდესაც შასი არ იხსნება და ასობით ადამიანის სიცოცხლე აბარია.

ასევე არ მსმენია გემის მესაჭე ყოფილიყოს ქალი, ის კი არა ადრე ქალს გემზეც არ უშვებდნენ, უბედურების მომტანიაო

ასე რომ სწორი გადაწყვეტილებაა, რომ სულიერი მესაჭეც ყოველთვის არის კაცი და არა ქალი.

ბუნების კანონზომიერებაა და გენდერისტები, ტყუილად ბუინობენ

[ნანინა]

Ligia

და ბოლოს ვექტრა რომ ვიყიდეთ ერთობლივი ძალებით იმაზე 1 წელი გვერდით მეჯდა და სანამ თავისნაირი მძღოლი არ გამხადა ვერ გადავსვი მანქანიდან

რაღაც მსგავსი მელის მგონი მეც

თბილისი ზღვის გზაზე წაიყვანე მექანიკა მანქანა, აღმართებ-დაღმართებია, მოსახვევებია და მანქანებიც არაა

ზღვის გზა დავიზეპირე უკვე, ახლა სხვაგამ უმდა გადავიდე

[izi-bartki]

ეს თემა ისევ ამოიქოქა??? აუ მე მძღოლად ნამდვილად არ გამოვდგებიიი ორიენტაცია მაქვს 0 კი არა -ებში ,ბაზრობაზე რომ დავდივარ,ხალხს თვალები უჭრელდება ერთი და იგივე ადგილას 9 ჯერ გავივლი ხოლმეე ,ძალიან მომწონს მანქანები არადა...
Amuza
მართალი ხარ,არის ზოგი პროფესია რაც სუფთა მამაკაცური საქმეა და არა ქალის,ვერ ვიტან ქალები ყველაფერში რომ ყოფენ ცხვირს,მაგაზე ვბრაზდები ხოლმე,

[ნანინა]

sable

თუ კრიტიკული სიტუაცია შეიქმნება, ყველაზე კაი გამოსავალს პოულობენ და ხელებს სახეზე იფარებენ

ვაიმე დედა, ეს ქართველ ქალებზეა საუბარი?

ავარიულ სიტუაციაში, მამაკაცი უფრო სწრაფად იღებს გადაწყვეტილებას, ვიდრე ქალი

ამუზა ამაშI გეთანხმები გარკვეულწილად, თუმცა ისიცაა, რომ ქალები შედარებით ფრთხილი მძღოლები არიან\ვართ () და ასე რომ ავარიული სიტუაციებიც ნაკლებია
ხო აი მარშუტკები და თბილისის მამაკაცი მძღოლები კიდევ ცალკე თემაა

ბუნების კანონზომიერებაა და გენდერისტები, ტყუილად ბუინობენ

ვაიმე გენდერულობაზე ჩემი პოსტები რომ გენახა ამას არ იტყოდი
მე იმას კი არ ვამბობ რომ ქალი თუ საჭესთან ზის მამაკაცების ჯიბრით (უიმე დედა), ქალსაც ჭირდება მანქანა და მამაკაცსაც და რა პრობლემაა?
უბრალოდ ქართველი მამაკაცების რაღაცა უბედურებაა რომ აი ქალი საჭესთან საშინელებაა, ეს უნდა ამოირეცხონ თავიდან და ყველა ერთ ქვაბში არ მოხარშონ, მეტი არაფერი მიჩვევა და პრაქტიკაა მთავარი

ისე რა ამბავი გამოვიწვიე ამ თემით?

[Amuza]

Amuza
მართალი ხარ,არის ზოგი პროფესია რაც სუფთა მამაკაცური საქმეა და არა ქალის,ვერ ვიტან ქალები ყველაფერში რომ ყოფენ ცხვირს,მაგაზე ვბრაზდები ხოლმე,

ერთხელ, სტუდენტობისას, შეზარხოშებულმა ბიჭებმა, შუაღამისას გავაჩერეთ ტაქსი, "მოსკვიჩი" იყო ცისფერი დაახლოებით. ისეთი პერიოდია, ტაქსები კანტიკუნტად დადიან და თან ნასვამ ბიჭებთან გაჩერებას ერიდებიან. მოკლედ ტაქსის მძღოლი აღმოჩნდა ქალი, შუა ხნის ქალი, კეპკა ეფარა და ერთ ჩემს ძმაკაცს აუტყდა სიცილი, ისეთი არაბუნებრივი იყო ის ქალი, ცდილობდა ეკაცა, სიკარეტსაც კაცურად მოუკიდა და აშკარა იყო მამაკაცური ჰორმონები ჭარბობდა მასში. ის დღე არ დამავიწყდება, როგორი გაოცებულები ვიყავით, განა იმიტო რო ქალი იყო საჭესთან, არამედ იმიტომ, რო კაცობდა.

[Amuza]

ამუზა ამაშI გეთანხმები გარკვეულწილად, თუმცა ისიცაა, რომ ქალები შედარებით ფრთხილი მძღოლები არიან\ვართ () და ასე რომ ავარიული სიტუაციებიც ნაკლებია
ხო აი მარშუტკები და თბილისის მამაკაცი მძღოლები კიდევ ცალკე თემაა
ვაიმე გენდერულობაზე ჩემი პოსტები რომ გენახა ამას არ იტყოდი
მე იმას კი არ ვამბობ რომ ქალი თუ საჭესთან ზის მამაკაცების ჯიბრით (უიმე დედა), ქალსაც ჭირდება მანქანა და მამაკაცსაც და რა პრობლემაა?
უბრალოდ ქართველი მამაკაცების რაღაცა უბედურებაა რომ აი ქალი საჭესთან საშინელებაა, ეს უნდა ამოირეცხონ თავიდან და ყველა ერთ ქვაბში არ მოხარშონ, მეტი არაფერი მიჩვევა და პრაქტიკაა მთავარი

ალბათ ჩემი პოსტი გულდასმით წაიკითხე და მიხვდი, რომ მე ქალი საჭესთან რომ ზის გართულება არ მაქვს, უბრალოდ, გართულება იმაზე მაქვს, რომ თავს მძღოლებად თვლიან და მძღოლი, უფრო მეტი და აღმატებულია ვიდრე საჭის მაბრუნებელი.

ისე სიფრტხილე ცუდი არ არის, მაგრამ ნამეტანი სიფრთხილე, როგორც მანდილოსნებს და ზოგიერთ კაცებსაც სჩვევიათ, უფრო აბნევს, ბოჭავს და გადაწყვეტილების მიღებაში აფერხებს. შენზე კი არაა დამოკიდებული ავარიული სიტუაციის სექმნა, შენ შეიძლება ძალიან კარგადაც დადიოდე, მაგრამ შეიქმნას ისეთი სიტუაცია, რომ ....

ერთ მაგალითს გეტყვი

ქუჩაზე ქართველებს, ისეთ ადგილებში სადაც გადასვლა არ შეიძლება, ვის არ გადაურბენია ხოო? ავიღოთ თავისუფლების მეტროს პირდაპირ, ხშირად მიწევს მანდ გადასვლა. კაცი რომელიც ქუჩაზე გადადის და უცებ მოდის სწრაფად მანქანა და უსიგნალებს ხოო? კაცი მაშინვე გადაირბენს, წამის მეათასედში იღებს გადაწყვეტილებას (როგორც დიმა ობოლაძე იტყოდა), ხოლო ბევრს დავკვირვებივარ და ვიცი, ქალი სიგნალზე ყოვნდება და იმას ფიქრობს ჯერ გადავიდეს, თუ უკან დაბრუნდეს და უკან აღარ იყურება, რომ იქაც შეიძლება მანქანა მოდიოდეს. ამიტომ, როდესაც მძღოლი ხედავს ასეთ სიტუაციას, ანელებს და ზოგჯერ დაუფაეტონებს ხოლმე ასეთ ქალს და ამიტომაცაა, რომ ქალ მძღოლებს არ წყალობენ.

[ნანინა]

Amuza

ერთხელ, სტუდენტობისას, შეზარხოშებულმა ბიჭებმა, შუაღამისას გავაჩერეთ ტაქსი, "მოსკვიჩი" იყო ცისფერი დაახლოებით. ისეთი პერიოდია, ტაქსები კანტიკუნტად დადიან და თან ნასვამ ბიჭებთან გაჩერებას ერიდებიან. მოკლედ ტაქსის მძღოლი აღმოჩნდა ქალი, შუა ხნის ქალი, კეპკა ეფარა და ერთ ჩემს ძმაკაცს აუტყდა სიცილი, ისეთი არაბუნებრივი იყო ის ქალი, ცდილობდა ეკაცა, სიკარეტსაც კაცურად მოუკიდა და აშკარა იყო მამაკაცური ჰორმონები ჭარბობდა მასში. ის დღე არ დამავიწყდება, როგორი გაოცებულები ვიყავით, განა იმიტო რო ქალი იყო საჭესთან, არამედ იმიტომ, რო კაცობდა.

ეს ნამეტანია.
მძღოლობაზე გეთანხმები, მძღოლი ანუ უფრო კარგად რომ გამოვიდეს ს ლენგით ვიტყვი "შოფერი" ჩემთვის ასოცირდება ღიპიან ტაქსის მძღოლებთან და მარშუტის მძღოლებთან ეს ხუმრობით, ქალს რაც შეეხება

ალბათ ჩემი პოსტი გულდასმით წაიკითხე და მიხვდი, რომ მე ქალი საჭესთან რომ ზის გართულება არ მაქვს

შენ არა, მაგრამ სხვებს აქვთ

, შენ შეიძლება ძალიან კარგადაც დადიოდე, მაგრამ შეიქმნას ისეთი სიტუაცია, რომ ....

კი, გეთანხმები, სხვამ შეგიქმნას დაბრკოლება, ესეც პრაქტიკაზეა დამოკიდებული, თუ ქალი დიდი ხანია ზის საჭესთან არა მგონია რეაგირება დააგვიანოს პრაქტიკაა ყველაფერი და არა ის, ქალია თუ კაცი
შეიძლება მამაკაცი უფრო მალე გახდეს კარგი მძღოლი, ვიდრე ქალი, მე კი არ გეჯიბრებით, მე იმას ვლაპარაკობ, რომ ქალიც ადამიანია და მასაც უნდა მანქანა ვაიმე დედა
და თუ ნერვების მოშლაზე და მოძრაობის შეფერხებაზეა საქმე, მარშუტკები ქალებზე მეტად აფერხებენ მოძრაობას და ანერვიულებენ მძღოლებს
მარშუტკებს კი ქალები ნამდვილად არ მართავენ, ნუ საქართველოში

პ.ს. ქუჩაზე გადარვბენას რაც შეეხება, ვცდილობ განვსაზღვო ის მანქანა რა სიჩქარით მოდისმ, ანუ მოვასწრებ თუ არა გადარბენას და არანაირი შიშI. რა ვიცი, სანამ საჭესთან დავჯდებოდი მანამდეც ასე იყო

[Amuza]

Amuza

პ.ს. ქუჩაზე გადარვბენას რაც შეეხება, ვცდილობ განვსაზღვო ის მანქანა რა სიჩქარით მოდისმ, ანუ მოვასწრებ თუ არა გადარბენას და არანაირი შიშI. რა ვიცი, სანამ საჭესთან დავჯდებოდი მანამდეც ასე იყო

განსაზღვრე, დარწმუნდი, გადადიხარ გზაზე, ან გადარბიხარ. გესმის სიგნალი, როგორ იქცევი?

[ნანინა]

Amuza

განსაზღვრე, დარწმუნდი, გადადიხარ გზაზე, ან გადარბიხარ. გესმის სიგნალი, როგორ იქცევი?

გააჩნია, თუ შორსაა გადავრბივარ, თუ ახლა ჩემ ფეხებთანაა უკვე და არ აპირებს შენელებას უკან ვიხევ, თავს ხომ არ შევაკლავ

პ.ს. უკან ვიხედები

[Amuza]

Amuza

გააჩნია, თუ შორსაა გადავრბივარ, თუ ახლა ჩემ ფეხებთანაა უკვე და არ აპირებს შენელებას უკან ვიხევ, თავს ხომ არ შევაკლავ

პ.ს. უკან ვიხედები

ანუ მაინც ჩერდები და იხედები, ან უკან იხევ, აი მამაკაცი, ყურითაც საზღვრავს ბგერის სიახლოვეს და ქუჩაზე გადადის მაინც, იმიტომ, რომ გადასვლა, გახედვა, გაბარიტის აღქმა ერთად აღქმადი პროცესია.


კიდევ, მიდიხარ მანქანით, გადაგირბინა ძაღლმა, უკან ხედავ, რომ შენს მომდევნო მანქანას დისტანცია არ აქვს დაცული, საპირისპირო მხარეს დიდი სიჩქარით მოძრავი ტრაილერი მოდის. როგორ მოიქცევი?

[ნანინა]

Amuza

აი მამაკაცი, ყურითაც საზღვრავს ბგერის სიახლოვეს

გაჩერდიო ახლა, სმენას ნამდვილაად არ ვუჩივი
მე დაგისახელე ორი შემთხვევა და მოგნი უნდა მიმხვდარიყავი
კაი ბატონო მაგრები ხართმამაკაცები, ეს გინდოდა?
შეიძლება ქალები ზედმეტად ფრთხილები არიან, გადაწყვეტილებებსაც მამაკაცები უფრო სწრაფად იღებენ (თანაბარი შესაძლებლობის მქონემამაკაცი და ქალი მძღოლები რომ ავიღოთ), მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ქალი საჭესთან არ უინდა იჯდეს. ან რატომ ადარებენ მამაკაცებს ვერ ვხვდები??
თავად მოგწონთ რომ მაგრები ხართ? კარგი, იყავით ბატონო, მაგრამ ჩვენ თავი დაგვანებეთ

კიდევ, მიდიხარ მანქანით, გადაგირბინა ძაღლმა, უკან ხედავ, რომ შენს მომდევნო მანქანას დისტანცია არ აქვს დაცული, საპირისპირო მხარეს დიდი სიჩქარით მოძრავი ტრაილერი მოდის. როგორ იქცევი?

სად შემიძლია მაგდენი? ერთი კვირაა "პრავა" ავიღე
ისე ალბათ გავაგრძელებდი მოძრობას სიჩქარის შეუცვლელად

[Amuza]

Amuza

სად შემიძლია მაგდენი? ერთი კვირაა "პრავა" ავიღე
ისე ალბათ გავაგრძელებდი მოძრობას სიჩქარის შეუცვლელად

ხოდა, დაიხსომე ამას მარტო აქ გაიგებ და ისიც ჩემგან. ყოველთვის იყურე წინ რა ხდება, უკან შენი საქმე არ არის, უკანაზე, უკან მომავალმა იზრუნოს და დაიცვას დისტანცია. ამიტომ შენ ამუხრუჭებ, ამით ძაღლის გადავლასაც თავიდან იშორებ და არც იცი ძაღლის გადავლით სიტუაცია, როგორ განივრცობა. დაგეჯახება უკან მომავალი მანქანა? დაგეჯახოს, მაინც ის გააკეთებს, შენ მართალი იქნები.

ტაკ ჩტო უჩის სტუდენტკა

ეს თემა არის ქალი და მამაკაცი და ამიტომაც მოვახდინე, ქალის და მამაკაცის. უკაცრავად მამაკაცის და ქალის შედარება მძროლობაზე.

ისე მოდერს ვთხოვ, თემას შეუცვალოს სახელი და დაარქვას მამაკაცი და ქალი

ჯერ მამაკაცი იყო და უპრიანია, ჯერ მამაკაცი და მერე ქალი ეწეროს არ ვარ მე ქართვულ ჯენტლმენურ ხასითზე ნამდვილად

[ნანინა]

Amuza

სტოპ სტოპ სტოპ !!!!!!!
შენ მითხარი ძაღლმა გადაგირბინაო, ანუ ქმედება უკვე მომხდარია და რატომ უნდა დავამურხურჭო? ვთქვათ ჩქარა მივდივარ? დამარტყას იმ საწყალმა? კი გამიკეთებს მარა მაინც

ბატონო პროფესორო

. ყოველთვის იყურე წინ რა ხდება, უკან შენი საქმე არ არის, უკანაზე, უკან მომავალმა იზრუნოს და დაიცვას დისტანცია

არც მთლად ასეა, საბედნიეროდ არსებობს სარკე ისე ეს არა მარტო შენგან გამიგია მასწავლებელო

პ.ს. შენი გამოცდილების მჯერა და რჩევებს მივიღებ
აი ნერვები იმაზე მეშლება მამაკაცები, რომლებმაც არ იციან ტარება, რომ აკრიტიკებენ ქალ მძღოლებს, ტარება არ იციან და რა უნდა ქალს საჭესთანოოოო ვაიმე ასი ეგეთ ხალხზე თან მაგრად მეცინება და თან მინდა ვუთხრა, კაი დაწყნარდითქო

[Ligia]

ჯერ მამაკაცი იყო და უპრიანია, ჯერ მამაკაცი და მერე ქალი ეწეროს არ ვარ მე ქართვულ ჯენტლმენურ ხასითზე ნამდვილად

შენ არ ჩაქრი

[newbie]

“An archaeologist is the best husband a woman can have. The older she gets the more interested he is in her.”

: ))

[ანანო]

აქ დავდებ რაა

[S a l l y]

აქ დავდებ რაა

მე სხვა ვარიანტის მაქვს ნანახი და არ დამადებიო ეხლა

“An archaeologist is the best husband a woman can have. The older she gets the more interested he is in her.”

: ))

ნუ,არც ეგ არის მაინცა და მაინც კარგი,სანამ არ დაძველდები ვერ დააინტერესებ

[Atman]

გოდერძი ჩოხელი
ცხრა შეკითხვა სიყვარულის შესახებ

1
- უკაცრავად. თქვენი სახელი?

- გოჩა.

- გვარი?

- ჩიფიკაშვილი.

- რამდენი წლისა ხარ, გოჩა?

- თექვსმეტის.

- შეყვარებული თუ გყავს?

- შეყვარებული?

- ჰო, რა იყო, რაზე გეცინება?

- რავი აბაა!

- რა ჰქვია?

- ვის?

- შენს შეყვარებულს.

- არ ვიცი.

- როგორ, სახელი არ იცი?

- არა, მხოლოდ ერთხელ მყავს ნანახი და ისიც შორიდან.

- როგორ ფიქრობ, რა არის სიყვარული?

- რავი აბაა! მე მგონი მარადიული მონატრებაა. . .

2
- მართა პირველი.

- ოჰო! რა ლამაზი სახელი და გვარი გაქვთ!

- მართლაა!

- ძალიან მომწონს.

- უი, დიდი მადლობა.

- მართა, შეიძლება სიყვარულის შესახებ რამდენიმე კითხვა მოგცეთ, ხომ არ გაბრაზდებით?

- უი, როგორ გეკადრებათ, პირიქით, მე ძალიან მიყვარს ამ თემაზე საუბარი.

- რახან ასეა, მაშინ გულახდილად მითხარით, გიყვართ ვინმე?

- არა, მე გათხოვილი ვარ!

3
- თქვენი სახელი?

- ჩემი?!

- დიახ.

- კოლა, ნიკოლოზი, ისე ნიკიფორეს მეძახიან.

- თქვენ რომელი გირჩევნიათ?

- მეე, ნიკო.

- რა გვარი ბრძანდებით?

- ჩუქურთმიშვილი, ნიკიფორე ჩუქურთმიშვილი.

- ცოლ-შვილი გყავთ?

- პირველი ცოლისგან ერთი ბიჭი, ახლა ჯარშია, წერილს ველოდები, მეორისაგან ქალ-ბიჭნი, უმცროსი მერვეშია, უფროსი მეათეში, გოგო სჯობია სწავლითა, ბიჭი ყალთაბანდობს, არა უშავრა კია. . . ბიჭი ეგეთი სჯობია, გამაიჯეკება ყველა საქმეშია, მეც ეგრე არ ვიყავი, რო? მესამე ცოლი კიდევ უშვილო გამამადგა, მაგრამ რას იზამ, ვერ გააგდებ და ვერაფერი, ისეთი ძმები ჰყავ, რომა კაცი მჭამლები.

- რას იტყვით, რა არის სიყვარული?

- არ გაგიგონიაა, შიში შაიქმს სიყვარულსაო, ასპროცენტიანი ეგრეა; რა ვქნა უშვილო გამამადგა, მაგრამ ისეთი ძმები ჰყვა რო პირდაპირ კაციმჭამლები, მიყორს მა რა ვქნა, თავზეით რო ძალა აღარ არის, რას იზამ?

- შვილების სიყვარულზე რას იტყვით?

- აი, იმათ ენაცვალოთ მამა, აგრეე!

- ხომ ნახულობ?

- არა, ალიმენტ უგზავნი.

4
- რომელ კლასში ხარ ლადო?

- მეოთხეებში გადავდივარ.

- რა ნიშნები გყავს?

- რავიიი!

- შენმა კლასელმა გოგომ მითხრა ორებს ღებულობსო, მართლა?

- ორებს კი არა, ისაა.

- მაშ, რა ნიშნები გყავს?

- ხუთები, ოთხები და ალაგ-ალაგ სამები.

- რა გვარი ხარ?

- წიკლაური.

- შეყვარებული ხომ გყავს?

- შეყვარებული არა, ისაა!

- მე რომ მითხრეს ჰყავსო?

- არაფერიც.

- შენი კლასელია?

- ვინა?

- ის გოგო, შენ რომ გიყვარს.

- არავინაც არ მიყვარს.

- მე რომ მითხრეს?

- რა გითხრეს?

- ლადოს ის გოგო უყვარს, კლასში მის უკან რომ ზისო.

- უკან კი არა, წინ ზის – წამოსცდა ლადოს და სირცხვილისაგან აწითლებულმა თავი დახარა.

5
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
- მე რა უნდა გითხრათ სიყვარულზე, ეგ ასაკი უკვე გავიარე.

- რა ასაკი.

- აი, კაცს რომ ჰგონია, სიყვარული მართლა რომ არსებობს.

- თქვენ გინდათ თქვათ რომ. . .

- დიახ, დიახ, ადრეც მეგონა, რომ არსებობდა, მაგრამ თურმე ეს ყველაფერი ბავშვობის ილუზიები იყო.

- მერე როგორ მიხვდით, რომ არ არსებობს?

- სულ უბრალოდ. სკოლა რომ დავამთავრეთ, დავშორდით. მე ინსტიტუტში გავაგრძელე სწავლა, ის ჯარში წავიდა.

- მერე?

- მერე ჩემს თანაკურსელზე გავთხოვდი.

- რატომ, არ გიყვარდათ?

- ჰმ, შენ რა ჩემი ქმარივით ლაპარაკობ?

- მაინც?

- გიყვარს, არ გიყვარს, გიყვარვარ, არ გიყვარვარ, რა შუაშია აქ სიტყვები, მთავარია ელემენტარული გაგება, ხომ?

- მაინც რაში გამოიხატება ეს ელემენტარული გაგება?

- მე მგონი ბევრ რამეში, თუნდაც იმაში, რომ არ უნდა მთხოვდეს ანგარიშებს, სად ვიყავი, რატომ დავიგვიანე, ეს ხომ წვრილმანია, არა?

- გააჩნია, რა შემთხვევაში.

- ხომ გითხარი?

- რა მითხარით?

- ჩემი ყოფილი ქმარივით ლაპარაკობთ-მეთქი.

- შერიგებას არ აპირებთ?

- ვისთან, იმასთან?!

- უკაცრავად.

- არაფერზე.

- და კიდევ ერთი კითხვა: ის ბიჭი რომ შეგხვდეს და ძველი სიყვარულის გაახლება შემოგთავაზოთ, რას იზამთ?

- ვისზე ამბობთ?

- თქვენს თანაკლასელზე, მე მგონი აქამდე ცამოვიდოდა ჯარიდან.

- ააა, გოჩაზე ამბობთ? ის შემხვდა კიდეც, რომ გაიგო ქმართან გაცილებული ვიყავი, ასეო, ისეო, უშენოდ არ შემიძლიაო.

- მერე რა უთხარით?

- ვიფიქრებ მეთქი. იმ დღეს იანვრის ოცდაცხრა რიცხვი იყო, დავთქვით, თებერვლის ოცდაცხრაში შევხვედროდით ერთმანეთს და მაშინ ვეტყოდი ჩემს პასუხს. მისამართი განგებ არ მივეცი, იმან ძველი მისამართი იცოდა, ჩვენ კი საცხოვრებლად სხვაგან გადავედით. მოკლედ თუკი ვინმე საერთო ნაცნობი გვყავდა და ჩემი ახალი მისამართი იცოდა, ყველა გავაფრთხილე, არ ეთქვათ მისთვის ჩემი ახალი მისამართი.

- რატომ?

- იმიტომ, რომ მაინტერესებდა, ადრე მართლა მიყვარდა თუ არა. თუ მართლა მიყვარდა, ხომ ვერ გავძლებდი და თებერვლის ოცდაცხრაში დათქმულ ადგილზე შევხვდებოდი. არ მინდოდა შევხვედროდი მანმადე, გაიგე? ჩემს თავს ვამოწმებდი.

- მერე რა გაარკვიეთ?

- თებერვალი ოცდაცხრით კი არა ოცდარვით იყო.

- და ვეღარ შეხვდით?

- მე ოცდარვაშიც მივედი და პირველ მარტსაც.

- არ მოვიდა?

- ამას წინათ ისევ შემთხვევით შემხვდა და იცი, რა მითხრა? მაპატიე, ოცდაცხრა თებერვალს ისეთი საქმე მქონდა ვერაფრით ვერ მოვახერხე მოსვლაო. მაშინ მივხვდი, რომ ეს ყველაფერი ბავშვობა იყო.

- და აღარ გჯერათ?

- არავითარ შემთხვევაში.

- და მაინც როგორ სიყვარულს ისურვებდით?

- რაღა თქმა უნდა, ურთიერთგაგება რომ იყოს, ისეთს.

6
- ბებოო?

- რაო, შვილო?

- სიყვარული რა არის?

- სიყვარული არა ხაარ, მა რა ხარ ბებო გენაცვალოს!

7
- ჩემი სახელია აპოლონი.

- გვარი?

- მღებრიშვილი.

- სად მუშაობთ?

- იქ.

- სად იქ?

- ნუ, რა საჭიროა?

- შემთხვევა რო იყოს, სიყვარულის გულისათვის თუ დასთმობდით სიცოცხლეს?

- ვინა? მეეე ქალის გულისათვის, კაცო?! სიყვარული რაღა არის, რომ მისი გულისათვის სიცოცხლე გაწიროს კაცმა.

8
- ეხლანდელები ქაა?! ეხლანდელები აღარც სირცხვილს დაგიდევენ და აღარც ნამუსსა, გვიყვარსო! აეტუზებიან ერთმანეთსა და ჰპროშნიან. ზედაც არ გიყურებენ, გინდა ყოფილხარ იქა გინდა არა, გვიყვარსო! მერეე ქაა?! ეხლანდელი ცოლ-ქმარი რო დადიან, ეგრე დავდიოდით ჩვენა? ჩვენ კი არ გვიყვარდა ერთმანეთი?! თუ მაგათ სწავლა რომ აქ, სხვანაირი სიყვარული იციან? ჩემ ქმარს რო დავინახავდი, იგრე შამაზრიალებდა ტანში, როგორც რო რა? მაგრამა რას შავიმჩნევდი, სახელი რა არის, სახელითაც ვერ მივმართავდი ხალხშია, მრცხვენოდა. ისრე წავიდა შავ მიწაშია, მე იმისთვი თვალი არ გამიყრია თვალშია. ახლანდელები? ლამის არის, თვალებით დაჭამონ ერთმანეთი.

არა, ქაა! მე მაგნაირი სიყვარული არ მწამს.

არ მწამს და მამკალ, აჰა!

9
მეცხრე და ბოლო კითხვა, თუმცა ბოლო რატომ? განა წინა პასუხებიდან რამე გაირკვა? სიყვარულის რაობისათვის ხომ იმდენივე კითხვა შეიძლება დაისვას, რამდენი ადამიანიც არის ქვეყანაზე. ალბათ ყველა პასუხი მართალი იქნება შეკითხვაზე, თუ რა არის სიყვარული. მართალი იქნება იმიტომ, რომ ყველა თავისებურად ხედავს მას, მაგრამ საბოლოოდ მაინც გაურკვეველი დარჩება, რადგან თვითონ ცვალებადი და გაურკვეველი ბუნებისაა სიყვარული.

ასე არ არის, მკითხველო?

სცადეთ, ყველამ საკუთარი პასუხი გასცეთ ამ შეკითხვას:

- მაინც რა არის სიყვარული, როგორი ბუნებისაა იგი და ისურვებდით თუ არა არსებობას მის გარეშე?

ამით მარადიულად გაგრძელდება ჩვენი მოთხრობა, რომელიც ვერასოდეს ცასწვდება მის ბუნებას.

და თუ ვინმე მაინც ჯიუტად შემოგიბრუნებთ კითხვას:

- დამიმტკიცეთ, რომ არსებობს სიყვარული.

ამაზე მხოლოდ ერთი პასუხი არსებობს: სიყვარული ისეთ ბუნებისაა, დამტკიცებას არ საჭიროებს, იგი თვითონ მტკიცდება იქ, სადაც ფეხს დაადგამს!