ქართველობა ძნელია მაგრამ აუცილებელი, მამა გიორგი ბასილაძე პარამეტრები

[veko-veko]

წაიკითხეთ ყველამ და შეაფასეთ, ამ წიგნზე სკანდალი იყო იმიტომ რომ ბევრმა ვერ გაიგო ნაწერი ისეთ თემებს ეხება მამა გიორგი, რომ აკრძალეს ეს წიგნი

არქივში ელექტრო ვერსია წიგნია და გამშვები პროგრამაც თუ ვინმეს არააქ დააყენოს და წიგნსაც წაიკითხავს

გ ა დ მ ო წ ე რ ა

მე წავიკიტხე ეს წიგნი და ვპიქრობ ყველამ უნდა წაიკიტხოს ვისაც სურს რეალობას გაუსწოროს თვალი.ამ წიგნის წაკიტხვის სჰემდეგ ბევრ რამეზე დაპიქრდება ადამიანი

[Otherguy]

პირადად მეც ვეთანხმები ბევრ რამეს, მაგალითად - რომ "მღვდელი თუ არაა წმინდანი, ვერ მიუტევებს ცოდვებს", მაგრამ ეს რომ ხალხში გავრცელდეს, მაშინ ხალხი არჩევას დაიწყებს და უნდობლად დაუწყებს ყურებას მღვდლებს, სულ ეჭვებში იქნებიან - "იქნებ ცოდვა არ მომეტევა"-ო...

თუმცა ჩემი უარყოფითი დამოკიდებულება ზოგადად ცოდვების მიტევება/გაქრობასთან ცალსახად აქ არაერთხელ აღმინიშნავს...

მოკლედ, რაც ერესია ის ერესია, თუმცა ხალხს სიამოვნებს...

[KAIROS]

პროარიანელობა მაინც გეთქვა

კაი მასე იყოს ჩემთვის ერთი აბრაკდაბარაა

პირადად მეც ვეთანხმები ბევრ რამეს, მაგალითად - რომ "მღვდელი თუ არაა წმინდანი, ვერ მიუტევებს ცოდვებს",

მეტი შენ რა გითხარი , ეგ შეიძლება რასელისტებში მასეა, ჩვენთან კი სისულელე და ერესია.

მოკლედ ვეკო და სხვები, წიგნი ვიმეორებ არის ერეტიკული, და თემა უკვე ჩახვევაა, ვისაც არ უნდა გაგება მაინც ვერ გაიგებს, და რატომ ვძაბავთ სიტუაციას?

ვფიქრობ თემა დასახურია.

კიდევ გავიმეორებ ზოგიერთ უმძიმეს შეცდომას.

თუკი მღვდელი წმინდა არაა საიდუმლო არ აღესრულება, რომ მიცვალებულ თვითმკვლელთა სულები ჰაერში არიან გამოკიდებულნი და სხეულს ნატრობენ და ა.შ. ეს ერესია ცუხუზ, ძალიან ნათლად და გასაგებად დაწერილი ერესი, რომელიც ქრისტიანულ დოგმატიკას და მამათა სწავლებას ეწინააღმდეგება, კერძოდ აქ საეკლესიო სამართლის პრინციპს , რომლის მიხედვით არათუ მღვდლის სიწმინდე , არამედ მორწმუნის სინანული და ხელდასხმის მადლით მიეტევება ადამიანს ცოდვა, და საიქიო ცხოვრების დოგმატს, რომლის მიხედვით ადამიანთა სულები ჰაერში კი არ არიან გამოკიდებულები (იქ მხოლოდ დაცემულ ანგელოზთა მყოფობაა), არამედ ჯოჯოხეთში ან სამოთხეში მიდიან, ეს ორჯერ ორია და ფაქტია რომ
შეცდომაა,ამის არ აღიარება კი უბრალოდ პიროვნების გაკულტებაზე მიანიშნებს და მეტი არაფერი.

[giorgi 7]

მამა არჩილ მინდიაშვილის ქადაგება მამა გიორგი ბასილაძის შესახებ(გაიხარეთ მამა არჩილ ღმერთმა დღეგრძელი გამყოფოთ)

პირველი ნაწილი

http://allshares.ge/download.php?id=F8E60B4913

მეორე ნაწილი

http://allshares.ge/download.php?id=2602673F10

მამა თეოდორე(გიგნაძე) მამა გიორგის შესახებ (გაიხარეთ მამა თეოდორე)

http://allshares.ge/download.php?id=9C800F8543

[Otherguy]

კაი მასე იყოს ჩემთვის ერთი აბრაკდაბარაა

მეტი შენ რა გითხარი , ეგ შეიძლება რასელისტებში მასეა, ჩვენთან კი სისულელე და ერესია.

მთლად მასე არაა, არიანულ იერარქიულ სტრუქტურას სამებისა კავშირი არ აქვს რასელისტურთან... რასელისტები კი აღიარებენ მამის და ძის ერთბუნებოვნებას არიანელების საწინააღდემოდ, ასევე უარყოფენ იმას რომ სულიწმინდა პიროვნებაა(თუმცა აღიარებენ რომ დაუსაბამოა) არიანელთა პოზიციის საწინააღმდეგოდ...

რაც შეეხება მღვდლობის წმინდანობას, ჩემი პირადი დამოკიდებულებაა ასეთი, რა შუაშია აქ რასელიზმი ან რამე სხვა? თუმცა ვთქვი კიდეც რატომაც არის თქვენი პოზიცია უფრო მისაღები ეკლესიისთვის და რატომ იწოდება მამა გიორგის აზრი ერესად...

[KAIROS]

მამა გიორგი ბასილაძის შესახებ

ააჰა, ნამდვილად პიროვნების შესახებ და არა ერესებით სავსე წიგნის შესახებ
ერთსაც და მეორესაც აქვს იმდენი განათლება, რომ იციან წიგნში დაწერილი შეცდომები, რამდენად მძიმეა, თუმცა რადგან მამა გიორგი , როგორც თავად დავწერე კარგი პიროვნებაა, ამიტომ ამ შეცდომების გამო, მის წინააღმდეგ არ უნდა მოხდეს გალაშქრება.
თემამ თავი არ ამოწურა?

[თამარ]

KAIROS
ადამიანო, შენ პირადად არავინ არაფერს არ გერჩის. არც არავინ გლანძღავს (არ ვიცი ახლა, პირად წერილებში რა ხდება, ვერ გეტყვი). საქმე იმაშია, რომ ძალიან კატეგორიულად საზღვრავ საკითხებს, ასეთი ზუსტი საზომები არ არსებობს რეალობაში. ესაა ჩარჩოები, რომლებშიაც ადამიანების მოთავსება რეალურად შეუძლებელია.
რაც ეხება იმას, რომ ჩამწერთა მიერ შეცდომებია დაშვებული, ამის ერესად წოდება მე გადამეტებული მგონია. ყველაფერს ერესს უწოდებ, და რეალურად ვიცით ან შენ და ან მე, როგორი სატანჯველები არსებობს ჯოჯოხეთში? განა ჰაერში ჩამოკიდება სატანჯველი არაა? ჯოჯოხეთი პირობითი დასახელებაა, მაგრამ მისი სატანჯველების აღწერა სრულად აბა ვის შეუძლია ამ ქვეყანაზე? განა ეს რაიმე მატერიალური ცნობიერებით განსაზღვრული ადგილი შეიძლება იყოს? ის, რაც ჩვენ ვიცით, ვიცით წმიდა მამების გამოცხადებებიდან. რამდენადაც წამიკითხავს, იქ ადამიანები იტანჯებიან ყველაზე მეტად იმით, რომ ღმერთს არიან მოკლებულნი. აქაური ცოდვები და საზრუნავები კი იქ მიჰყვებათ და აღარა აქვთ საშუალება, განიწმიდონ გული და გონება. როგორც ადამი ვერ გაჩერდებოდა სამოთხეში, ისე მოუნანიებელი ცოდვილი ვერ გაჩერდება ღმერთის სიახლოვეს. ღმერთი სჯის სიყვარულით...
და სამოთხე კი ვიცით, როგორია? ვიცით ის, რომ ნათელში ყოფნა ღმერთში ყოფნას გულისხმობს.
მაგრამ იქაური მდგომარეობა ადამიანური ენით ვერ აღიწერება. მე წამიკითხავს ისიც, რომ საღვთო გამოცხადებების შემდეგ წმიდანები ვეღარ საუბრობდნენ გარკვეული ხანი, რადგანაც არ შეეძლოთ, ადამიანური ენით აღეწერათ განცდილი.
შეცდომები ნამდვილად არაა გამორიცხული, რადგანაც მამა გიორგის მეტყველება, ისევე, როგორც სხვა ამგვარი მოღვაწეებისა, არც ისე მარტივია ჩასაწვდომად.
ახლა რაც შეეხება საკითხს, გადმოდის თუ არა მადლი, როდესაც უღირსი მღვდელი ასრულებს საიდუმლოს (ნუ იყოფინ, ყველას გვინდა, რომ ყველა სასულიერო პირი იყოს ღირსეული).
რატომღაც არ ამჩნევ, რომ ბიბლიოთეკაში დავდე მეუფე იეროთეოს ვლახოსის წიგნის შესახებ ლინკი, რუსულ ენაზე, "მართლმადიდებლური ფსიქოთერაპია", და ამოვწერე ზუსტად ამ საკითხთან დაკავშირებული ციტატაც ამ წიგნიდან.
მეუფე იეროთეოსი წერს, რომ მადლი არ გადმოდის ხელდასხმით, თუ ადამიანს მადლი არა აქვს წინასწარ მოპოვებული. ხელდასხმა ამრავლებს მადლს, მაგრამ თუ მადლი არ არის, რა გამრავლდება? ნულს რა მათემატიკური ოპერაციაც არ უნდა ჩაუტარო, მაინც ნულის ტოლია.
ნახე, თუ არ დაგეზარება, ეს წიგნი, ვხედავ, კითხვა გიყვარს და მე მგონი, სასარგებლო წიგნია.
იქ არის მთელი განყოფილება, რომელიც ეხება სასულიერო პირების იერარქიისა და მათ მიმართ მოთხოვნების საკითხებს. ჰქვია "Православный врачеватель".
ახლა რა ვქნათ, მეუფე იეროთეოსსაც დავაბრალოთ ერესის გავრცელება? ის ზუსტად მოციქულების კანონებსა და წმიდა მამების განმარტებებს ეყრდნობა.
ის ნათლად ამბობს, რომ მადლი არის აუცილებელი პირობა, სხვა შემთხვევაში მღვდელი არაა ნამდვილი მღვდელი...
თუმცა, უბედურება იმაშია, რომ ეს პრობლემა არაა ახალი, დასაწყისიდანვე მოსდევს ეკლესიას, აბა, რატომ გამოაგდებდნენ წმიდა იოანე ოქროპირს ან მაქსიმე აღმსარებელს? ხომ მოხდა მაშინ უკვე, რომ იერარქებმა მათი სიწმიდე ვერ შეამჩნიეს და დევნა დაუწყეს? განა დრო იცვლება? ყოველთვის იყვნენ წმიდანები და ყოველთვის იდევნებოდნენ. ვისაც დევნა არ განუცდია, არ შემდგარა რეალურად უფლის გზაზე.

მართლა, თუ ჩემგან რამე გეწყინა, გთხოვ, მომიტევო!

[KAIROS]

ასეთი ზუსტი საზომები არ არსებობს რეალობაში

არსებობს, ქრისტიანულ სწავლებაში მაგას ქვია დოგმატური ღვთისმეტყველება და მამათა სწავლება.
თამარ, ზედმეტად ხისტი ხარ, და პიროვნულ შეტევებზე გადმოდიხარ, გადახედე შენს პოსტებს და ნახავ, რომ ასეა, როცა მე ვამბობ უბრალოდ რომ ამ წიგნებში ბევრი შეცდომა და ერესია.

სატანჯველები არსებობს ჯოჯოხეთში? განა ჰაერში ჩამოკიდება სატანჯველი არაა?

არანაირად, ჰაერში არავინაა ჩამოკიდებული და მაგაზე შეგიძლია ნახო მამათა სწავლებები საიქიო ცხოვრებაზე, ხალხო, თქვენ იმ წიგნის გულისათვის, ქრისტიანობას რომ უპირისპირდებით ხვდებით? მე რომ მეკამათებით, შეიწუხეთ თავი, გადაიკითხეთ დოგმატური ღვთისმეტყველების წიგნები და ნახეთ, რომ ეგ ერესი არსად არ წერია, და ეგ გამონაგონია მხოლოდ.

მადლი არ გადმოდის ხელდასხმით, თუ ადამიანს მადლი არა აქვს წინასწარ მოპოვებული

ესეც არაკანონიკური და აბსურდული სწავლებაა, ამასაც არ ასწავლის ქრისტიანობა, ვწუხვარ თუ თქვა მეუფემ, მაგრამ ნებისმიერი კატეხიზმო და ნებისმიერ ქრისტიანული სამართლის წიგნი უნდა გადაიკითხო და მიხვდები, რომ ასე არაა-
რასა ქვია? მე რა გავიგო, ახლა აღსარება რომ მინდა ჩავაბარო სადღაც სხვაგან, მადლი გადავიდა თუ არა? რა აბსურდია? ასეთ რამეს როგორ უშვებთ? სადაა სულიწმიდის ქმედება? განა არ გაგიგონიათ, მამები ამბობენ, რასაც მღვდელი აკლებს სულიწმიდა ავსებსო?
აგერაა მამა ანდრია და დაუსვით ეს ორივე კითხვა, ჩემი არ გჯერათ (არ გესიმპატიურები და იმიტომ) და მას კითხეთ.

მადლი არის აუცილებელი პირობა, სხვა შემთხვევაში მღვდელი არაა ნამდვილი მღვდელი

ეგ სისულელეა, რას ქვია არაა ნამდვილი მღვდელი? ე.ი. მისი ნათლობა, ნათლობა არაა? მისი ზიარება არაა ზიარება? მისი აღსარება ყალბია? რეებს წერ არ გეშინია?
აი რას წერს ავტორი ვნახავ, თუ ამას წერს აბსურდია და ვინც არ უნდა იყოს აბსურდი დაერქმევა, რადგან ეკლესიის სწავლების წინააღმდეგ მიდის, თან ძალიან ელემენტალური სწავლების წინააღმდეგ.
ოქროპირის და მაქსიმეს შევიწროება და ამ ერესებით სავსე წიგნის შედარება უზედმეტესია, ერთს სამეფო კარის მხილების გამო და მეორეს ჭეშმარიტების გამო დაუწყეს დევნა, და ამ წიგნში კი ქრისტიანობის საწინააღმდეგო წერია.
ვლახოსს, ვნახავ რა წერია, მოიყვანე მერე მთელი ციტატები თუ გინდა და განვიხილოთ, მაგრამ ასე თავგადაკულლად ნებისმიერი შეცდომის დაცვა არ შეიძლება, რამდენადაც არ უნდა გიყვარდეს მისი ავტორი ან ის ვისაც მისი თქმა ბრალდება.
ჭეშმარიტება ყველაზე მაღლაა, მე დაგიდებ ახლა აქ ჯოჯოხეთის შესახებ სწავლებას და ამის მეტი ან ამის წინააღმდეგ თუკი სადმე წერია, არაა ეკლესიის სწავლება და განაგდე.
ფრთხილად;
კაიროსი!
პ.ს.
მე იქვე გაპატიე, მაგრამ შენთან კამათს (რამოდენიმეა აქ ასეთი ფორუმში) ვერიდები, იმიტომ რომ პიროვნულად მიპირისპირდები, და მინდა მოგერიდო, მაგრამ ხანდახან იძულებული ვარ გიპასუხო, ამიტომ შემდეგში "მოვიდა კაიროსიი" და ა.შ. არ გინდა.

[KAIROS]

ეგ მღვდლობის შესახებ (ნახე , ნატამალიც კი არაა იმ აბსურდისა, რაზეც გვქონდა საუბარი)
დოგმატური ღვთისმეტყველება პომაზანსკი:

http://www.orthodoxy.ge/gvtismetkveleba/pomazanski.htm

მღვდლობის საიდუმლო

ეკლესიაში მწყემსთა მსახურებაზე ვისაუბრეთ თავში „საეკლესიო იერარქია“. ნაჩვენები იყო, რომ იერარქია ეკლესიაში თავად უფალმა იესო ქრისტემ დაადგინა. იგი განუყოფელია ეკლესიის არსებობისგან და მოციქულთა ეპოქაში მან სამხარისხიანი ორგანიზაციის სახე მიიღო.

მაგრამ ეკლესიაში იერარქიული მსახურება (განსაკუთრებით ეპისკოპოსისა და პრესვიტერისა) არის განსაკუთრებული, სრულიად გამორჩეული და მადლმოსილი. იგი არის ღვთის სამწყსოს მწყემსობა, რომლის უმაღლესი მაგალითი უფალმა გვიჩვენა ამქვეყნად თავისი მსახურების დროს: „...

ქრისტეს ნებითა და მოციქულთა მიერ დადგინდა სამი იერარქიული ხარისხი. აგრეთვე ამ ხარისხებში ასაყვანად დაწესდა ხელდასხმა, რომლითაც შერჩეულ პირებს ნამდვილად გადაეცემოდათ მსახურებისათვის აუცილებელი საღვთო მადლი. თავისთავად გასაგებია, რომ მოციქულთა მემკვიდრე ეპისკოპოსებს მართებდათ, ზუსტად აღესრულებინათ მოციქულთა მიერ დაწესებული ხელდასხმით დადგინება და მისთვის ისეთივე ამაღლებული მნიშვნელობა და შინაარსი მიეცათ, როგორიც მოციქულთაგან მოსდევდა.

და ეკლესიაში შემდგომაც ეს ნამდვილად ასე იყო.

მთავარ ეკლესიაში მღვდლობის ხარისხში დადგინება ხდებოდა სალესიო საზოგადოებისა და ადგილობრივი ეკლესიის თანხმობით შემდგარი საერთო არჩევის შემდგომ; მაგრამ თვითონ ეს „დადგინება“ ამ შეთანხმებისა და შერჩევისაგან სრულიად დამოუკიდებელი და განსხვავებული აქტი იყო. მას ასრულებდნენ მოციქულთა თანაბარი უფლებებით აღჭურვილი, მათი მემკვიდრე პირები. ასეთები იყვნენ და რჩებიან ეპისკოპოსები. ამის ადრეული დადასტურებაა წმ. ირინეოსის (II ს.) სიტყვები: „გვმართებს დავემორჩილოთ პრესვიტერებს (ე.ი. „უხუცესებს“ ეკლესიაში, ანუ ეპისკოპოსებს) - მათ, ვინც ეკლესიაშია და, როგორც ვაჩვენეთ, მოციქულთაგან აქვთ მიღებული მემკვიდრეობა. ეპისკოპოსობის მემკვიდრეობასთან ერთად, მათ მამა ღმერთის კურთხევით ჭეშმიტების მართალი ნიჭი მიიღეს“18. გამოთქმა - „ეპისკოპოსობის მემკვიდრეობასთან ერთად ჭეშმარიტების მართალი ნიჭი მიიღეს“- უეჭველია მიანიშნებს დადგინებისას მიღებულ მადლმოსილ ნიჭზე. მსგავს თვალსაზრისს ვხვდებით ტერტულიანესთანაც. წმ. კლიმენტი ალექსანდრიელის (III ს.) ნაშრომში „სტრომატები“ უკვე გარკვევით არის მითითებული, რომ „შერჩევა“ ჯერ კიდევ არ არის ის, რაც ხელდასხმით დადგინებისას მიიღება. ქრისტემ აირჩია მოციქულები, რომელთა რიცხვში იუდაც იყო, მაგრამ ეს არ ყოფილა იმ „დადგინების“ ტოლფასი, რომელიც მოციქულებმა მოგვიანებით, ქრისტეს მიერ სულის შთაბერვის შედეგად მიიღეს. ცნობილ პირთა შერჩევა მღვდლობისათვის ადამიანებს ეხება, მათი ხელდასხმა კი ღვთის საქმეა და არა კაცისა. „მოციქულთა კანონები“ გვამცნობენ: „ეპისკოპოსი დაადგინოს ორმა ან სამმა ეპისკოპოსმა. პრესვიტერი, დიაკონი და სხვანი სამღვდელო დასიდან ერთმა ეპისკოპოსმა“ (1 და მე-2 კანონები). აქვე წესდება ქიროტონიის (ხელდასხმის) განუმეორებლობა: „თუ ეპისკოპოსმა, პრესვიტერმა, დიაკონმა ვინმესგან მეორედ მიიღოს ხელდასხმა, განიკვეთოს სამღვდელო ხარისხიდან ისიც და ხელდამსხმელიც, მაშინაც კი, როდესაც სარწმუნოდ გახდება ცნობილი, რომ ხელდასხმა ერეტიკოსთაგან მიიღო“ (68-ე კანონი). ამრიგად, ქიროტონიით გადაცემული მღვდლობის მადლი ნათლისღებით მიღებული მადლივით უცვალებელი და წარუხოცელია, მაგრამ იგი ნათლისღებითა და მირონცხებით მიღებული მადლისაგან განსხვავებულია და გასაკუთრებული.

საიდუმლოს არსი და მისი აღსრულების სიტყვები

ამრიგად, მღვდლობის საიდუმლო არის ისეთი მღვდელმოქმედება, რომლის დროსაც ეპისკოპოსის ლოცვითა და რჩეულის თავზე ხელთა დასხმით ამ უკანასკნელზე გადმოდის ღვთიური მადლი, რაც განწმედს და დაადგენს მას საეკლესიო იერარქიის გარკვეულ ხარისხში და შემდგომში შეეწვა იერარქიულ მოვალეობათა შესრულებაში. ქიროტონიის ლოცვა ასე იკითხება: „საღვთო მადლი, რომელი ყოვლადვე უძლურებასა ჩუენსა ჰკურნებს და ნაკლულევანებასა ჩვენსა აღავსებს, განაჩინებს

მორჩა, ამის იქით და ამის წინააღმდეგ ერესია ან კერძო აზრი და მიუღებელია.

იქვე წერია:
"ეკლესიაში არავინ ადგენს თავისთავს იერარქიულ მსახურად - ამას მხოლოდ მოწოდებული და კანონიერად დადგენილი პირი ასრულებს ხელდასხმის საიდუმლოს საშუალებით. „არავინ თავით თჳსით მოიღოს პატივი, არამედ, რომელი წოდებულ არს ღმრთისა მიერ, ვითარცა-იგი აჰრონ“ (ებრ. 5,4). რა მაღალზნეობრივი ადამიანიც არ უნდა იყოს, მას არ შეუძლია იერარქიული მსახურების აღსრულება განსაკუთრებული განდობის გარეშე. შეუძლებელია პარალელის გავლება ზნეობრივი სიმაღლის ხარისხსა და იერარქიულ სიმაღლის ხარისხს შორის. აქ უნდა ვივარაუდოთ მათი სრული შესაბამისობა, თუმცა ეს ყოველთვის ასე არ არის. "

ე.ი. ზნეობრიობა არ უდრის და არ იწვევს ხელდასხმის მადლს, როგორ უზნეობა არ აგდებს და არ გამორიცხავს ამ მადლის ქმედებრიობას, მხოლოდ განკვეთის შემდეგ უმადლოდ იწოდებს მღვდელმსახურება.

ეს აღმოსავლეთის პატრიარქთა ეპისტოლეა, როგორც ნახავ, აქაც არაა რაიმე სწავლება "უმადლო მღვდლობაზე":

მღვდელმთავრად განმზადებულს, სულიწმინდის მოწოდებით, ხელთდაასხამენ ეპისკოპოსნი. გარდა ამისა: მღვდლობა - ძალაუფლება და მადლი მღვდელობისა - განკუთვნილია მხოლოდ და მხოლოდ იმისთვის (ე.ი. მღვდელისათვის). ეპისკოპოსს კი ძალუძს საკუთარი ხარისხისმიერი მადლი გადასცეს სხვებსაც. პირველს მხოლოდ ეპისკოპოსისაგან მიემადლება მღვდელობა, იგი აღასრულებს მხოლოდ წმინდა ნათლობას ლოცვებითურთ, სწირავს უსისხლო მსხვერპლს, აზიარებს ხალხს ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს წმიდა სისხლთან და ხორცთან, სცხებს მირონს ნათელღებულთ, ჯვარს სწერს კეთილად და კანონიერად შეუღლებულთ, ლოცვებს აღავლენს სნულთათვის, იღწვის ხალხის საცხონებელად და მოსამზადებლად ჭეშმარიტების შემეცნებისა, შესთხოვს უფალს მართლმადიდებელთა - ცოცხალთა და მკვდართა - შენდობასა და ცოდვათმიტევებას. და, ბოლოს, ვინაიდან ხუცესნი გამოირჩევიან ცოდნითა და ქველმოქმედებით, ისინი, ეპისკოპოსის მიერ ბოძებულნი უფლებით, მოძღვრავენ და შთააგონებენ იმ მართლმადიდებლებს, რომელბიც მიმართავენ მათ. სწორედ მღვდელი უჩვენებს სამწყსოს გზას, რათა ცხოვარნი ეზიარონ ციურ სასუფეველს, ღირსიქმნენ წმიდა სახარების ქადაგებისა. მღვდელმთავარი კი, იმის გარდა, რომ თავადაც აღასრულებს ყოველივე ზემონათქვამს (ვინაიდან, როგორც აღვნიშნეთ, იგი წარმოადგენს წყაროს ღვთიურ საიდუმლოთა, ვისაც მიმადლებია სულიწმინდისმიერი ძალა), არის ერთადერთი განმგებელი წმიდა მირონის კურთხევისა. მხოლოდ მას აქვს შეთვისებული ხელდასხმის აღსრულების წესი ყველა ხარისხსა და საეკლესიო თანამდებობაში. მას განსაკუთრებით და აღმატებით ხელეწიფება, რათა შეკრას და გადაწყვიტოს და შეადგინოს ღმრთის მცნებათა კვალობაზე ღვთისავე სათნო სასამართლო; ქადაგებს წმიდა სახარებას და მართლმადიდებელთა შორის განამტკიცებს სარწმუნოებას, ხოლო ურჩთ, როგორც წარმართებსა და ურჯულოებს, განკვეთს ეკლესიისაგან. ერეტიკოსებს კი შეაჩვენებს და ანათემას გადასცემს, და თავის სულს დადებს ცხოვართათვის. ამრიგად: უკვე აშკარაა, თუ რაოდენ განსხვავდება რიგითი მღვდელი ეპისკოპოსისაგან. ცხადია ისიც, რომ მთელს ქვეყანაზე არც ერთ მღვდელს არ შეუძლია მღვდელმთავრის გარეშე ღვთის ეკლესიის დამწყემსვა და სრულყოფილად მართვა. სამართლიანად აქვს აღნიშნული წმ. მამათაგან ერთ-ერთს, - ადვილი არ გახლავთ ერეტიკოსთა შორის მოძებნოთო გონებადამჯდარი შემდეგი მიზეზისა გამო: ზურგს აქცევენ რა ეკლესიას, ისინი რჩებიან სულიწმინდის გარეშე. ამიტომაც მათთან, ცოდნისა და ნათლის ნაცვლად, ისადგურებს ბნელეთი და სიჩლუნგე. და მართლაც, ასე რომ არ იყოს, ერეტიკოსები ალბათ ვერ უარყოფდნენ სიმართლეს, თანაც ისერიგად ცხადს, როგორიცაა, მაგალითად, დიადი და ჭეშმარიტი საიდუმლო ეპისკოპოსობისა, რომლის თაობაზეც გვამცნობს საღმრთო წერილი, გვაუწყებს საეკლესი ისტორია, გვიამბობენ წმინდანები და რაც მსოფლიო ეკლესიის მიერ ყოველთვის იყო აღიარებული და დადასტურებული.

წმ. მარკოზ ეფესელიც , საუბრობს რა:"იმის შესახებ, რომ არათუ მარტოდენ საუფლო სიტყვათა წარმოთქმა,
არამედ, აგერთვე, მათ შემდეგ მღვდლის ლოცვა და კურთხევა,
სულიწმინდის ძალით, წმინდაყოფს საღვთო ძღვენს" კვლავ არაფერს ამბობს "უმადლო მღვდელბზე" , რაც ნიშნავს, რომ ასეთი გაგება ეკლესიაშია არასოდეს ყოფილა.რეეეეეეეე

აქ მართალია ჰაერზე გამოკიდებაზე (?) არაფერია წერია, მაგრამ თავად ის რომ არაფერი წერია, რადგან უამრავნაირად შეიძლება დამახინჯდეს ჭეშმარიტება, და თავად ჭეშმარიტება მხოლოდ ერთია, ამიტომ ესეც არის არგუმენტი რომ არაა მამათა სწავლება:

XVIII
გვწამს, რომ გარდაცვლილთა სულები თავიანთი ნამუშაკევის შესაბამისად ნეტარებენ ან იტანჯებიან. განშორდებიან რა სხეულს, ისინი იმთავითვე მიიქცევიან ან სიხარულად, ანდა მწუხარებად და გლოვად, თუმცა არ გრძნობენ არც სრულ ნეტარებას და არც სრულ ტანჯვას, ვინაიდან სრულ ნეტარებასა თუ სრულ ტანჯვას თითოეული საყოველთაო აღდგომის მერე იგემებს, ოდეს სული შეუერთდება სხეულს, რომელშიც ცხოვრობდა კეთილად ან ბოროტად. სულები იმ ადამიანებისა, რომლებიც ამქვეყნად სასიკვდილო ცოდვებში ჩაეფლენ, მაგრამ გარდაცვალების წინ როდი მოიცვა სასოწარკვეთამ, არამედ წუთისოფლისდან გასვლამდე მიეცნენ სინანულს, თუმცა ვერ მოასწრეს ამ სინანულის ვერავითარი ნაყოფის მომკა, როგორცაა: ლოცვები, ცრემლები, მუხლთმოდრეკანი, ვედრებასთან ერთად, - გულშემუსვრა, ნუგეშისცემა საბრალოთა და ღვთისა და მოყვასის სიყვარულის საქმით გამჟღავნება, რასაც კათოლიკე ეკლესია დასაბამიდანვე მიიჩნევდა და მიიჩნევს ღვთისსათნოდ და კეთილწარსაგებელად, ჩადიან სასჯელს თავიანთი ცოდვებისათვის, მაგრამ, ამავე დროს, არ კარგავენ შვებისას.

და ეს შვება მიემადლება მათ უსაზღვრო სათნოების წყალობით: მღვდელმსახურთა ლოცვებითა და მიცვალებულთა სულის საოხად აღსრულებული კეთილმოღვაწებით. განსაკუთრებით კი უსისხლო მსხვერპლის ძალით, რომელსაც დროდადრო აღასრულებს მღვდელმსახური თავისი სამრევლოს ნებისმიერი წევრისათვის. ხოლო ყოველთა და ყოვლისათვის მარადის ვედრებასა შესწირვის კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია.

მაშ ამის იქით და ამის წინააღმდეგ, ისევ ერესია.

[KAIROS]

მეუფე იეროთეოსი წერს, რომ მადლი არ გადმოდის ხელდასხმით, თუ ადამიანს მადლი არა აქვს წინასწარ მოპოვებული

შეცდომით გაგიგია მთელი წიგნი
მეუფე იმას წერს, რომ მღვდელი რომელიც თავად არასწორად ცხოვრობს, მღვდელმსახურებს, ანუ მადლი მასში ქმედებითობს, მაგ. წყალი იკურთხება (აქედან აღსარება ბარდება, ზიარება მიიღება და ა.შ.), მაგრამ ამ დროს, როცა მღვდელი თავად უღირსია,იგი გამტარი ხდება მადლისა, აღმსრულებელი მისი, ოღონდ თავად კი უმადლოდ რჩება:
Есть священники, которые не очистились сами. Тем не менее они могут служить литургию и совершать таинства при содействии Божией благодати. Внешне их священство ничем не повреждено, коль скоро они не осуждены Церковью. Однако такое священство не имеет силы, поскольку они оскверняют его своей жизнью. Как говорит Николай Кавасила, они могут освящать святые дары, но не могут сами освятиться от них.
ვთარგმნი:
არიან მღვდელები, რომლებიც თავად ვერ განიწმიდნენ, თუმცა კი მათ შეუძლიათ ლიტურგიის მსახურება და შეასრულონ საღვთო საიდუმლოებები ღვთის მადლის თანამოქმედებით, მათი გარეგნული (საზოგადო) სამღვდელო მსახურება არაფრითაა დაზიანებული, სანამ ეკლესიის მიერ არ განისჯებიან.
მაგრამ მათ მღვდელმსახურებას ძალა არა აქვს (იგულისხმება თავად ამ მღვდლებისათვის-კ-) რადგან ისინი მას საკუთარი ცხოვრებით შეურაცხყოფენ, როგორც ამბობს ნიკოლოზ კავასილა, მათ შეუძლიათ განწმიდონ წყალი, მაგრამ ვერ იწმინდებიან თვითონ"
აი, ესაა სწორედ ქრისტიანული სწავლება და ის რაც მე დაგიწერეთ და არა ის ერესი, რაც ზემოთხსენებულ საკამათო წიგნში წერია, რომელიც უარყოფს "არაწმიდა" მღვდლის მიერ აღსრულებული საიდუმლოს ძალას, ეს ერესია და გამოჩნდა, რომ ვლახოსიც არ ამბობს (გამიკვირდა რომ მომიყვანე არგუმენტად) ამ აბსურდს, აწი სჯობს მთელი ციტატა მოიყვანო და კონტექსტიდან ამოუღებლად, ვლახოსი სულ სხვა რამეს ამბობს, იგი არ უარყოფს მადლის მოქმედებას მღვდელმსახურებისას, არამედ ამბობს რომ თავად მღვდელი რჩება უმადლოდ, რადგან უზნეოდ ცხოვრობსო, ეს სხვადასხვა რამეა, პირველი კანონიკაა, მეორე ზნეობრივი ღვთისმეტყველება, და ის რომ წერს Ведь иначе он не сможет исцелять духовные недуги людей. , არ ნიშნავს საიდუმლოს ვერ აღასრულებს, რაც თავადვე უარყო თავში, არამედ სულიერი მკურნალი, სულიერი მოძღვარი ვერ იქნება, თუმცა მღვდელი და მღვდელმოქმედების შემსრულებელი იქნება მანამ, სანამ ეკლესია არ განკვეთავს.
http://www.psylib.ukrweb.net/books/vlaho01/txt02.htm
ასე ახლა ეს და გამგები მგონი გაიგებს.
კაიროსი!

[m i s h k a]

მოკლეედ მიდი გარჩევა. არა ზოგი მართლა რა განათლებულია. აფრქვევენ თავის ღრმა ფილოსოფიურ ცოდნას. საიდან ამდენი?

დიდი ადამიანია მამა გიორგი, ერთს ვიტყვი მე მჯერა მაგ ადამაინს ყოველი სიტყვის და ვენდობი ყველაფერში. მართლებს სულ ებრძოდნენ, დღესაც ასეა რა გასაკვირია.

[afxazi]

m i s h k a

მე მჯერა მაგ ადამაინს ყოველი სიტყვის და ვენდობი ყველაფერში

სხვასაც ხომ აქვს უფლება არ სჯეროდეს?

[Otherguy]

ქრისტეს ნებითა და მოციქულთა მიერ დადგინდა სამი იერარქიული ხარისხი. აგრეთვე ამ ხარისხებში ასაყვანად დაწესდა ხელდასხმა, რომლითაც შერჩეულ პირებს ნამდვილად გადაეცემოდათ მსახურებისათვის აუცილებელი საღვთო მადლი. თავისთავად გასაგებია, რომ მოციქულთა მემკვიდრე ეპისკოპოსებს მართებდათ, ზუსტად აღესრულებინათ მოციქულთა მიერ დაწესებული ხელდასხმით დადგინება და მისთვის ისეთივე ამაღლებული მნიშვნელობა და შინაარსი მიეცათ, როგორიც მოციქულთაგან მოსდევდა.

და ეკლესიაში შემდგომაც ეს ნამდვილად ასე იყო.

მთავარ ეკლესიაში მღვდლობის ხარისხში დადგინება ხდებოდა სალესიო საზოგადოებისა და ადგილობრივი ეკლესიის თანხმობით შემდგარი საერთო არჩევის შემდგომ; მაგრამ თვითონ ეს „დადგინება“ ამ შეთანხმებისა და შერჩევისაგან სრულიად დამოუკიდებელი და განსხვავებული აქტი იყო. მას ასრულებდნენ მოციქულთა თანაბარი უფლებებით აღჭურვილი, მათი მემკვიდრე პირები. ასეთები იყვნენ და რჩებიან ეპისკოპოსები. ამის ადრეული დადასტურებაა წმ. ირინეოსის (II ს.) სიტყვები: „გვმართებს დავემორჩილოთ პრესვიტერებს (ე.ი. „უხუცესებს“ ეკლესიაში, ანუ ეპისკოპოსებს) - მათ, ვინც ეკლესიაშია და, როგორც ვაჩვენეთ, მოციქულთაგან აქვთ მიღებული მემკვიდრეობა. ეპისკოპოსობის მემკვიდრეობასთან ერთად, მათ მამა ღმერთის კურთხევით ჭეშმიტების მართალი ნიჭი მიიღეს“18. გამოთქმა - „ეპისკოპოსობის მემკვიდრეობასთან ერთად ჭეშმარიტების მართალი ნიჭი მიიღეს“- უეჭველია მიანიშნებს დადგინებისას მიღებულ მადლმოსილ ნიჭზე. მსგავს თვალსაზრისს ვხვდებით ტერტულიანესთანაც.

კაიროს, მაინტერესებს ჰქონდათ თუ არა მადლი პესვიტერ არიოზს, მის მეგობარ ეპისკოპოსებს და მოგვიანებით მონოფიზიტ და მონოთელიტ პატრიარქებს...

მათგან მიღებული ხელდასხმა, მათდამი ჩაბარებული აღსარება და ასე შემდეგ - იყო ჭეშმარიტი?

თუ მღვდლის ქცევას არ აქვს მნიშვნელობა, მის ერეტიკოსობას რატომ აქვს - თუ იგი ხელდასხმულია?

მოკლეედ მიდი გარჩევა. არა ზოგი მართლა რა განათლებულია. აფრქვევენ თავის ღრმა ფილოსოფიურ ცოდნას. საიდან ამდენი?

დიდი ადამიანია მამა გიორგი, ერთს ვიტყვი მე მჯერა მაგ ადამაინს ყოველი სიტყვის და ვენდობი ყველაფერში. მართლებს სულ ებრძოდნენ, დღესაც ასეა რა გასაკვირია.

ამის მერე ზოგს პაპის პრიმატის და უცდომელობის იდეა აკვირვებს და აღიზიანებს...

[afxazi]

Otherguy

კაიროს, მაინტერესებს ჰქონდათ თუ არა მადლი პესვიტერ არიოზს, მის მეგობარ ეპისკოპოსებს და მოგვიანებით მონოფიზიტ და მონოთელიტ პატრიარქებს...მათგან მიღებული ხელდასხმა, მათდამი ჩაბარებული აღსარება და ასე შემდეგ - იყო ჭეშმარიტი?თუ მღვდლის ქცევას არ აქვს მნიშვნელობა, მის ერეტიკოსობას რატომ აქვს - თუ იგი ხელდასხმულია?

კარგი ეხლა, იუდას რა არ მიეცა თავიდან სასწაულთმოქმედების უფლება? სადმე წერია რომ მხოლოდ ის ვერ აღასრულებდა სასწაულებს? მაგრამ კი იცი რითაც დაამთავრა ცხოვრება.

[KAIROS]

მადლი მღვდელს კი არა აქვს, არამედ ღმერთს, და ხელდასხმით მღვდელი ამ მადლის თანაშემწეობით აღასრულებს საიდუმლოებებს, შესაბამისად აფხაზის მიერ მოყვანილი სწორი შედარებით თავად იუდაც აღასრულებდა სასწაულებს, მანამ სანამ არ დარჩა სამოციქულო მადლის გარეშე, ასევეა მღვდლებშიც, სანამ არ დარჩებიან სამღვდელო ხელდასხმითი მადლის გარეშე, რასაც ეკლესია განაჩინებს მისი განკვთით ან მღვდელმსახურების უფლების დროებითი ან სამუდამო შეჩერების გზით, რაც მალევე მოუწია არიოზს და მის მიმდევრებს.
მიშკა, ქრისტიანობაში ასეა, ყველაფერში მხოლოდ ეკლესიის კრებსითობას უნდა ენდო და არა ვინმეს კონკრეტულად, სხვანაირად პიროვნების კულტი ერთგვარი კერპთაყვანისმცემლობაა და ეკლესია მკვეთრად უარყოფს ამას, როგორც პავლე ამმბობს "ხოლო ვიტყვი ამას: რამეთუ კაცად-კაცადი თქეუნ იტყვის , ვითარმედ: მე პავლესი ვარ, ხოლო მე- აპოლოსი, ხოლო მე-კეფაისი... გან-მე-ყოფილ არსა ქრისტე?"(I კორ. 1:12-13).
ასე რომ ფრთხილად იყავით;
კაიროსი!

[Otherguy]

Otherguy

კარგი ეხლა, იუდას რა არ მიეცა თავიდან სასწაულთმოქმედების უფლება? სადმე წერია რომ მხოლოდ ის ვერ აღასრულებდა სასწაულებს? მაგრამ კი იცი რითაც დაამთავრა ცხოვრება.

კი ბატონო მასე იყო...

მაგრამ სანამ განკვეთავენ მანამდეც?

ანუ იუდას იესო არ ჰქონდა ჯერ გაცემული - ფაქტმა გამოიწვია მისი გაძევება საეკლესიო მადლიდან...

არიოზი კი თავიდანვე ეგეთი აზროვნების იყო, ისევე როგორც სხვა მისი მეგობარი ეპისკოპოსები... წმინდა ლუკიანე ანტიოქიელმა გაუკეთა მათ ხელდასხმა... თუმცა ამას არ აქვს მნიშვნელობა, მათ ხელდასხმულობაზე არავის უდავია მაშინ...

ჰოდა არიოზს რომ ხმა არ ამოეღო და მთელი ცხოვრება მშვიდად გაეტარებინა, ანათემას არ გადასცემდნენ და შენ თვლი რომ მადლიანი იქნებოდა? იგივე ეხებათ კონსტანტინოპოლის მწვალებელ პატრიარქებს... თუმცა სერგი I-მა ისედაც მშვიდად გაატარა(უმეტესობა მისკენ იყო), ანათემას იგი არავის გადაუცია და სიკვდილამდე ითვლებოდა მადლმოსილ ეპისკოპოსად...

ჰოდა ესეგი ადამიანი თუ მადლმოსილად(უმეტესობის მიერ) ითვლება - ესეგი მადლმოსილია ხომ? ყველა მისი საიდუმლო აღესრულება?

ხოლო მრევლის მხრიდან არცოდნა არ ცოდვაა ხომ? მადლი მათზე მაინც ვრცელდება საეკლესიო საიდუმლოებების მასეთი მღვდლებისგან და ეპისკოპოსებისგან შესრულების როგორც ჩანს...

[მაშიკო]

ხოლო მრევლის მხრიდან არცოდნა არ ცოდვაა ხომ? მადლი მათზე მაინც ვრცელდება საეკლესიო საიდუმლოებების მასეთი მღვდლებისგან და ეპისკოპოსებისგან შესრულების როგორც ჩანს...

არ ცოდნაც ცოდვაააა... ჩვენ, ადამინებს გვაქვს გონება და ამ გონებიტ უნდა ვიმოქმედოთ, უნდა ვიცოდეთ ვის უნდა ვენდოთ და ვის არა...
მე პირადად მამა გიორგიზე როცა საუბრობენ ნეიტრალიტეტის პოზიციას ვიკავებ, რადგანაც ვიცი რომ ქუთაის გაენათის ეპარქია მას არ აღიარებს, ბევრი დადის მასთან და ბევრი ადამიანიც ღვთისაკენ მოაბრუნა მადლობა უფალს ამისთვის. ბევრი სასულიეროს სტუდენტი ამბობს, რომ მის მიერ დაწერილმა წიგნების წაკითხვამ მიიყვანა ის სასულიერო სასწავლებლამდე... ამას ეუბნებიან კიდეც ლექტორებს...

[Otherguy]

არ ცოდნაც ცოდვაააა... ჩვენ, ადამინებს გვაქვს გონება და ამ გონებიტ უნდა ვიმოქმედოთ, უნდა ვიცოდეთ ვის უნდა ვენდოთ და ვის არა...
მე პირადად მამა გიორგიზე როცა საუბრობენ ნეიტრალიტეტის პოზიციას ვიკავებ, რადგანაც ვიცი რომ ქუთაის გაენათის ეპარქია მას არ აღიარებს, ბევრი დადის მასთან და ბევრი ადამიანიც ღვთისაკენ მოაბრუნა მადლობა უფალს ამისთვის. ბევრი სასულიეროს სტუდენტი ამბობს, რომ მის მიერ დაწერილმა წიგნების წაკითხვამ მიიყვანა ის სასულიერო სასწავლებლამდე... ამას ეუბნებიან კიდეც ლექტორებს...

ჰო ეგ გასაგებია, მაგრამ თუ ადამიანი მწვალებლობამ მიიყვანა ეკლესიამდე - ეს კარგია, მაგრამ არ ნიშნავს რომ თავად ის მწვალებლობაა კარგი. თუმცა იმ მწვალებლობის მიმართ კარგი დამოკიდებულება შეიძლება ჩამოუყალიბდეს ადამიანს...

არიოზს და მის მეგობარ ეპისკოპოსებს ბევრი ეყოლებოდათ მიყვანილი ეკლესიაში...

ევსები ნიკომედიელმა წარმართი გოთების დიდი ნაწილი მოაქცია არ დაგავიწყდეთ.

[KAIROS]

კაცო, შე დაბნეულო, ნუ რას ეფერები ამ არიოზას
შეეშვი ამ თემას, სად არიოზი და სად ეს კამათი
აფიცხებ ხომ კამათებს?

არიოზს რომ ხმა არ ამოეღო და მთელი ცხოვრება მშვიდად გაეტარებინა, ანათემას არ გადასცემდნენ და შენ თვლი რომ მადლიანი იქნებოდა

რატომაც არა, მწვალებლობის ქადაგებას მოყვება ანათემიზირება, დანარჩენი რაც გულშია უთქმელად პიროვნების და ღმერთის საქმეა, საიდუმლო აღსრულებული იქნებოდა.
გადადი შენთქო აპოლოგეტიკაში

[ნანინა]

m i s h k a

დიდი ადამიანია მამა გიორგი, ერთს ვიტყვი მე მჯერა მაგ ადამაინს ყოველი სიტყვის და ვენდობი ყველაფერში. მართლებს სულ ებრძოდნენ, დღესაც ასეა რა გასაკვირია.

კი, პირადად რომ ნახავ გჯეროდეს, მაგრამ იმ წიგნში რაც წერია ყველაფერი მამა გიორგის ნათქვამი არ არის

მეც დიდ პატივს ვცემ მამა გიორგის, მაგრამ მოძღვარი არ უნდა გავაფანატოთ და არც ვინმეს მივცეთ მისი სახელით მანიპულირების უფლება
იმ ცდომილებებს, რაც წიგნში წერია, თავად მამა გიორგი უარყოფს. გარდა ამისა წიგნი დაბეჭდილია შესაბამისი ეპისკოპოსის კურთხევის გარეშე და როგორც ვიცი მამა გიორგის ნებართვის გარეშეც, გასაგებია ახლა?
რატომ დაობთ ერთსა და იმავეზე არ მესმის