ქართველობა ძნელია მაგრამ აუცილებელი, მამა გიორგი ბასილაძე პარამეტრები

[ნონა]

რაც წიგნში წერია, თავად მამა გიორგი უარყოფს. გარდა ამისა წიგნი დაბეჭდილია შესაბამისი ეპისკოპოსის კურთხევის გარეშე და როგორც ვიცი მამა გიორგის ნებართვის გარეშეც, გასაგებია ახლა?
რატომ დაობთ ერთსა და იმავეზე არ მესმის

მართლაც რაღაა ამის შემდეგ სადაო..?!

[თამარ]

ნონა
გეთანხმები, ნონა, გვეყოფა ამაზე დავა, საკმარისად ვიდავეთ და საფიქრალი მასალაც ბევრი დავტოვეთ. საჭირო იყო ეს წიგნები, მიუხედავად ყველაფრისა. ამან და მამა გიორგის პირადმა ღვაწლმა უამრავი ადამიანი მიიზიდა ეკლესიისაკენ, ხალხს იმედი გაუჩნდა! წიგნების წაკითხვის შემდეგ ხალხი მართლაც რომ მიაწყდა მამა გიორგის, მან კი დიდი ზემოქმედება მოახდინა მასთან მისულ ყოველ ადამიანზე. ცხადია, წიგნში შეცდომები არაა გამორიცხული, მაგრამ ადამიანებისთვის სხვა რამ არის უფრო მნიშვნელოვანი: ხდება ეროვნულობისა და ნამდვილი რწმენის დიდი გამოღვიძება. ბევრი დაფიქრდა თავის ცხოვრებაზე, ბევრი, თავის დროზე გულგატეხილიც დაბრუნდა ეკლესიაში. სიგლახეებზე სულ რომ არ ვილაპარაკოთ, მაინც ვიფიქრებთ და ამის გამო უამრავ ადამიანს დატოვებული ჰქონდა ეკლესია. დღესაც ბევრია, ვინც იმიტომ არ დადის, რომ არ სჯერა სასულიერო პირისა! იმიტომ რომ თავისი თვალით აქვს ბევრი უმსგავსობა ნანახი! ეჰ, რა სალაპარაკოა, ეს თვითონაც კარგად იციან, ვინც ამ თემებზე ფიქრსაც კი უკრძალავს ხალხს! მათ ბრბო ურჩევნიათ, ვინც ზედმეტ შეკითხვას არ დასვამს!
ხოლო სარწმუნოება, გააზრებული, გონება-განათებული, მართლაც რომ მიიყვანს ადამიანს ღვთის გზაზე და მისცემს დასაბამს კეთილისა, უიშვიათესი იყო, მაგრამ დღეს მატულობს, და ეს არის მამა გიორგისა და მისი მსგავსი სხვა დიდი მოღვაწეების დამსახურება.
კაიროს
კაიროს, მე შენ ვერ გადაგარწმუნებ და ვერც შენ გადამარწმუნებ მე, ამიტომ მშვიდობიანად დავცილდეთ. ჩემი დავა არის მხოლოდ შენი მოყვანილი დებულებების მიმართ და არანაირად შენი პიროვნების მიმართ, იმიტომ რომ პიროვნულად არ გიცნობ და როგორ შეიძლება, არ მესიმპათიურებოდე ან განსაკუთრებით მომწონდე? ამ მხრივ ჩემი დამოკიდებულება ნეიტრალურია. შესაძლებელია, ძალიანაც სიმპათიური პიროვნება იყო და მგონია, ასეც იქნება, თან ძალიან ნაკითხი ხარ და ეს თავისთავად შენი პიროვნების ინტელექტუალური გავნითარებისკენ სწრაფვაზე მიუთითებს. ეს კი ჩვენს დროში, როცა უმეტესობა არაფერს კითხულობს, ძალიანაც დასაფასებელია.
მაგრამ, თუ აკვირდები, უკვე მიტროპოლიტ იეროთეოს ვლახოსსაც შეუტიე .
კაცო, მაგ შემართებით მართლა ქრისტიანობის მტრებს რომ ებრძოლო, დიდი დამრტყმელი ძალა იქნები! თან ამ დროში, როცა აშაკარად იკითხება "მოოხრების ძის" პერიოდის მკვეთრი მოახლოების ნიშნები, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია.
ღმერთმა ხელი მოგიმართოს ყველანაირ კარგ საქმეში.

[KAIROS]

აგრამ, თუ აკვირდები, უკვე მიტროპოლიტ იეროთეოს ვლახოსსაც შეუტიე

თუ წაიკითხე, რომ საერთოდ ვერ გაუგე ვლახოსს?
მე მოგიყვანე ნაწყვეტი ვლახოსიდან, რომელიც აშკარად იმეორებს ქრისტიანულ სწავლებას, იმის შესახებ, რომ ვისზეც ხელია დასხმული, მისი პირადი ცხოვრებისადა მიუხედავად მის მიერ აღსრულებული საიდუმლო საიდუმლოა, და ამის ეჭვის ქვეშ დაყენება ან უარყოფა, როგორც იმ წიგნშია არის ერესი და თუ არ დარწმუნდები ამაში, სჯობს მიმართო საპატრიარქოს ან ვისიც გჯერა, ეგ არის ერესი.
და მე მსგავსი შემართებით ვეკამათები ყველას ვინც ოდნავ მაინც ამახინჯებს ქრისტიანობას, გინდ ულტრაკონსერვატორებს გინდა ულტრალიბერალებს.
ასე რომ თუ შერიგების პოსტს წერ, მაშინ ახალი ბრალდება არ უნდა დაწერო.
იხარე;
კაიროსი!

ამას ასწავლის ვლახოსი ანუ მეუფე იმეორებს იმას რაცაა ქრისტიანული სწავლება

Есть священники, которые не очистились сами. Тем не менее они могут служить литургию и совершать таинства при содействии Божией благодати. Внешне их священство ничем не повреждено, коль скоро они не осуждены Церковью.

და ესაა ერესი რაც იმ წიგნში წერია:

რომ შეიძლება მღვდელმა მოგიტევოს ცოდვა და არ იყოს მოტევებული, ამიტომ უნდა ეძიოთ წმიდა მღვდელი

განსხვავებას და ამ მეორეს სრულ ერესს, ვინმე თუ ვერ ხედავს მისი პრობლემაა, და ეს მხოლოდ ერთერთია.
ვიმეორებ, თემა დასაკეტია, რადგან აქ პიროვნების კულტს აქვს უფრორე ადგილი, ვიდრე ქრისტიანობის შესწავლას.

[damiane80]

თემა დასაკეტია, რადგან აქ პიროვნების კულტს აქვს უფრორე ადგილი, ვიდრე ქრისტიანობის შესწავლას

მე კიდე პირიქით მგონია, არ არის დასაკეტი ეს თემა იმიტომ, რომ ამის დაკეტვით პიროვნების კულტს არაფერი ეშველება, პირიქით, ამ ხალმა გამოთქვან აზრი და მეორე მხარემ არგუმენტები, რომ ვისაც თვალები აქვს დაინახოს რა საშიშია პიროვნების გაკულტების ტენდენცია.

თემის დაკეტვით კი, სირაქლემას პოზას მივეცემით.

შენ კიდე ჩემო კაიროს ნუ მოგწყინდება არგუმენტებით საუბარი, იმიტომ, რომ ეს მნიშვნელოვანია მათვისაც ვინც საწინააღმდეგოს გიმტკიცებს და ნებისმიერი მესამე მკითხველისთვისაც, რომელსაც "ობიექტურობა" უფრო მეტად აქვს შერჩენილი.

პ.ს.
მართლმადიდებლობის არის კი ძალიან კარგად არის გადმოცემული საქართველოს პატრიარქის სააღდგომო ეპისტოლეში, რომელიც შენ კაიროსს "დევიზად" გაქვს პოსტებში გამოტანილი:

...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა).

ამ თვალსაზრისით მივუდგეთ ნებისმიერ სარწმუნოებრივ საკითხს და გაგვიადვილდება უფრო, მე ასე მგონია.

[KAIROS]

თემის დაკეტვით კი, სირაქლემას პოზას მივეცემით.

ჰო, რავი შეიძლება მართალიც ხარ... უბრალოდ მერე /გადაავლე წინა გვერდებს თვალი/ გადადიან პირადულ ლანძღვაზე /ყველაზე არ ვწერ/ და იძაბება სიტუაცია, თუმცა იყოს ხო, სანამ მართლა ზედმეტზე ზედმეტი არ მოხდება, რა გვაქვს დასამალი, ვისაუბროთ.

დანარჩენში გეთანხმები.

იხარე;

კაიროსი!

[თამარ]

KAIROS

Есть священники, которые не очистились сами. Тем не менее они могут служить литургию и совершать таинства при содействии Божией благодати. Внешне их священство ничем не повреждено, коль скоро они не осуждены Церковью.

ჰო, მერე ეს არ ეწინააღმდეგება არაფრით მეორე ციტატას იმავე წიგნიდან:
О том, сколь необходимо сохранить чистоту священства, мы поговорим в другом разделе. Здесь же для меня гораздо важнее обратить внимание на те качества, которыми должен обладать православный христианин, чтобы стать священником. Ведь как он сможет исцелять немощных и духовно больных, если прежде не исцелился сам?

Подготовка к принятию священства занимает одно из господствующих мест в творениях преподобного Симеона Нового Богослова. Тот, кто не покинул мир и не удостоился принять Духа Святого, как приняли его божественные апостолы, кто еще не испытал очищения и озарения и не удостоился "созерцания неприступного света", "священство и о душах попечение принять или поднять да не осмелится!" (SC. Vol.196. Col.294-296)

С таким же учением мы встречаемся и в трудах преподобного Феогноста. Обращаясь к священнику, он говорит: "...если не имеешь извещения от Духа Святого, что ты благоприятный посредник между Богом и человеками... то на пагубу себе не дерзай на всесвятое и страшное священнодействие божественных тайн" (Добр. Т.3. С.380), то есть божественную евхаристию.

Отцы бежали от предстоявшего им рукоположения в горы, примером чему служит жизнь и учение святителя Григория Богослова. Объясняя свои поступки в слове, оправдывающем его удаление в Понт, он говорит, что человек не может взять на себя попечение над словесным стадом, если прежде "не соделался храмом Бога Живаго, живым жилищем Христовым в духе", если "опытно и умозрительно не исследовал всех наименований и сил Христовых", "не учился уразумевать премудрость Божию, тайную, сокровенную" (1Кор.2:7), если он "еще младенец, питается млеком" (Свт. Григорий Богослов. Т.1. С.58-59).

Разумеется, святые отцы не оставались в неведении о том, что на деле многие принимают рукоположение, не имея подлинных дарований, не успев предварительно очиститься и исцелиться. Поэтому многие рукоположения "бывают не по божественной благодати, но по старанию людей" (Свт. Иоанн Златоуст. Указ. соч. Т.1. Ч.2. С.449). И, конечно, хорошо известно высказывание Иоанна Златоуста, что "не всех Бог рукополагает, но действует через всех"
მარტო ის ამონარიდი ხომ არ უნდა მოვიყვანოთ, რომელიც ჩვენს პოზიციას შეესაბამება. ერთსაც წერს და მეორესაც. რაღა თქმა უნდა, ჩვენ ხომ ვერ ჩავერევით ეკლესიის მოვალეობა-ვალდებულებებში? თუ ღვთისმსახური არაა ისეთი, როგორიც უნდა იყოს, პასუხისმგებლობა არის იმ ადამიანზეც, რომელმაც ის დაადგინა. შეიძლება, ისიც ვიძახოთ, არაა ეს ჩვენი საქმეო, მაგრამ ეკლესია ხომ ქრისტეს სხეულია, რომლის წევრები ჩვენ ყველანი ვართ და განა არ უნდა ზრუნავდნენ ერთი სხეულის ნაწილები ერთმანეთის სიწმინდეზე? რათა მთლიანი არ იქნას შეურაცხყოფილი?
ხოლო რაც შეეხება შერიგების პოსტს, მე შენთან არ მიჩხუბია და თუ შენ ასე თვლი და შენ მეჩხუბე, ჩათვალე, რომ არ გამიგია .

[ochokochi]

რატომ არის აუცილებელი მაინც ვერ მივხვდი .


როგორ გაექცეს ამ აუცილებლობას ჩემი უგანდელი ზანგი მეგობარი

[აბე]

რატომ არის აუცილებელი მაინც ვერ მივხვდი .
როგორ გაექცეს ამ აუცილებლობას ჩემი უგანდელი ზანგი მეგობარი

ქართველებისთვის არის აუცილებელი სულითა და გულით, მთელი ცხოვრებით, მისწრაფებებით და ყველაფრით გამოხატავდნენ ქართველობასო... მე ასე მესმის...

თუმცა ეს წიგნი არ წამიკითხავს.... აქ როგორაა ნათქვამი არ ვიცი, მაგრამ არამგონია მამა გიორგი ამბობდეს უცხოელებიც ქართველები უნდა გახდნენო...

[damiane80]

თამარ,

შენივე მოყვანილი პოსტიდან, წმ იოანე ოქროპირის ეს ციტატა მეტყველებს ყველაფერზე:

что "не всех Бог рукополагает, но действует через всех"

კაიროსიც ამას ამბობს და რა არის აქ გაუგებარი.

უღირსი მღვდელი შეიძლება თავად ვერ გახდეს ღვთის მადლის სამკვიდრებელი, მაგრამ მისი მეშვეობით (თუნდაც უღირსი იყოს) მადლი მაინც მოქმედებს.

ამდენად, არასწორია მოსაზრება, რომ უღირსი მღვდელს არ შეუძლია ცოდვების მიტევება, საიდუმლოების აღსრულება და სხვა, რადგამ ცოდვებს მღვდელი კი არა ღმერთი მიუტევებს და საიდუმლოებსაც ის აღასრულებს, მღვდელი კი მხოლოდ საშუალებაა ამ დროს.

ახლა თუ მკითხავ რატომაა რომ უღირსი მღვდელის ხელით საიდუმლოების აღსრულებას უშვებს ღმერთი, გიპასუხებ, რომ ეს არის ღვთის უდიდესი განგება და სიყვარულის გამო. იქნებ იმიტომ, რომ ერთ დღესაც შეიძლება ეს მღდველი ღირსი გახდეს და სხვა უამრავი მიზეზი, რომელსაც ადამიანური გონება ვერასოდეს ჩაწვდება.


პ.ს. საერთოდ, შეცდომის დაშვება არ არის დიდი უბედურება, მაგრამ შეცდომაში გაჯიუტება კი ეს ძალიან ცუდია.
მე მამა გიორგის არ ვიცნობ და რგორც ვხედავთ მის სიტყვებს ბევრისათვის ნუგეში მიუცია და ძალიანაც კარგი. გვიყვარდეს ეს ადამიანი, მაგრამ მის სიტყვებს "დოგმატიკად" ნუ გადავაქცევ, ხოლო თავად მას კერპად, იმიტომ რომ ისიც ადამიანია და შეიძლება ცდებოდეს.

ამ პოსტების კითხვისას, ერთი შეხედვით იქმნება შთაბეჭდილება, თითქოს "კაიროსი" მოსაზრება ეწინააღმდეგება მამა გიორგის ნათქვამს და ტქვენც ბუნებრივია მამა გიორგის ნათქვამს ემხრობით, სინამდვილეში კი ეს ასე არ არის. მამა გიორგი ნათქვამს ეწინააღმდეგება წმინდა მამათა ნათქვამი და მართლმადიდებლობის აღიარებული დოგმები (რომელიც კაიროსმა ზემოთ მოიყვანა), ეხლა თქვენ თავად დაფიქრდით, თუ მამა გიორგის ნათქვამი, წმინდა მამათა სწავლებას არ შეესაბამება (და ფაქტია რომ არ სეესაბამება), ვისი მოსაზრება უნდა გაიზიაროთ.


გაგების იმედით და სიყვარულით,

დამიანე

[KAIROS]

თამარს უბრალოდ არ ესმის კაიროსის

და კაიროსი თამართან აჩერებს ამ თემაზე საუბარს და აგერ დამიანე გააგებინებს იმედია უკეთესად რასაც ვუწერ ამდენი ხანი, რაც ნამდვილად ისაა, რაც დაწერა ოქროპირმა
что "не всех Бог рукополагает, но действует через всех"
"ვისზეც ხელია დასხმული , მისი პირადი ცხოვრებისადა მიუხედავად, მის მიერ აღსრულებული საიდუმლო საიდუმლოა"

წარმატებები.

[თამარ]

damiane80
რა თქმა უნდა, დამიანე, ღმერთი ყველას საშუალებით მოქმედებს. თვით ბოროტიც მისი ნების/დაშვების გარეშე ერთ ნაბიჯს ვერ გააკეთებს და რა გასაკვირია, თუ უღირსი სასულიერო პირის საშუალებით იმოქმედებს? ღმერთი ყოვლისშემძლეა და ყოვლისმომცველი!
მაგრამ ამ ციტატას რომ ასახელებ, ისიც გასათვალისწინებელია, რასაც სიმონ ახალი ღვთისმეტყველი ამბობს:

Подготовка к принятию священства занимает одно из господствующих мест в творениях преподобного Симеона Нового Богослова. Тот, кто не покинул мир и не удостоился принять Духа Святого, как приняли его божественные апостолы, кто еще не испытал очищения и озарения и не удостоился "созерцания неприступного света", "священство и о душах попечение принять или поднять да не осмелится!"

ცხადია, ასეთ საკითხებს უნდა აგვარებდეს თავად სასულიერო წრე, და არა მე და თქვენ. სამწუხაროა, რომ ეს ყველაფერი საზოგადოებრივი აღელვების საკითხი ხდება. მაგრამ ეს საჭიროა, რადგანაც მდგომარეობა არის მძიმე და ვუახლოვდებით სულ ბოლო პერიოდს... ამას მე არ ვამბობ, ამას ამბობენ დიდი მამები... იოანე კრონშტადტელის დღიურები რომ წაიკითხო, (შეიძლება გაქვს წაკითხული), გული გაგისკდება, ისეთები უწერია ბოლო პერიოდის ეკლესიაზე, კომუნისტების შემდეგ განახლებულზე... ამას წერდა მე-20 საუკუნის დასაწყისში.
ყველა შემთხვევაში, წიგნებმა, მართალია, დიდი აურზაური გამოიწვია, მაგრამ უბრალო ხალხში, რიგით ადამიანებში, რომლებსაც ჰქონდათ დაკარგული ეკლესიაში მისვლის სურვილი, იმის გამო რომ უღირსმა სასულიერო პირებმა არა რწმენა, არამედ მათთან მისვლის და სულის მინდობის სურვილი დაუკარგეს, მამა გიორგის შესახებ დაწერილმა წიგნებმა წმიდა სასულიერო პირის რწმენა დაუბრუნა; ყველა, მასთან გულით მისული, ხდება მაზიარებელი; ხალხმა ძებნა დაუწყო ისეთ სასულიერო პირებს, რომლებიც არიან მოკრძალებულები, წესიერები, სახარებისეული ცხოვრების წესით ცხოვრობენ (ცდილობენ იცხოვრონ), მაგალითები არიან გარშემომყოფთათვის. განა არ გვყავს ასეთები? ნუ იყოფინ, ასეთები არ გვყავდეს!
წიგნები რომ არ ყოფილიყო, მამა გიორგიმდე მისასვლელ გზებს ძალიან ცოტანი თუ გაიგებდნენ.
რაც შეეხება პიროვნების კულტს: არაა არავითარი კულტი. განა მამა გიორგის სადმე უთქვამს, მე ერთადერთი ვარო? ან, გაბედე და უთხარი, წმიდანი ხარო, შეიძლება ვერ გამოაწრო იქიდან. ბევრ რამეს ეს ენების უაზრო ჭარტალი აფუჭებს, ჩემიც და სხვისიც. მეც ზედმეტებს ვლაპარაკობ და ვწერ მასზე, სხვებიც. ნათქვამს ყველა ისე ვერ იგებს, როგორც ნაგულისხმევია - აგერ, კაიროსიც ადასტურებს, თამარი ვერ მიგებს მეო . მამა გაბრიელიც ამბობდა, მე ვერ გამიგო ქართველმა ერმაო...

[damiane80]

თამარ,

მე მგონია, რომ ჩვენ ერთსა და იგივეს ვსაუბრობთ, ოღონდ სხვადასხვა კუთხით:

ჩემი აზრი მარტივად რომ გამოვხატო არის შემდეგი:

(1) ღირსეულ მღვდელს რა თქმა უნდა დიდი მნიშვნელობა აქვს უშუალოდ მრევლისთვის (ვისაც მოძღვრავს), მათი სწორი გზაზე დაყენებისათვის, მათი რწმენის გაღვივებისათვის და ა.შ. თუ მღვდელი უღისრია (ნუ იყოფინ), ეს მრევლისათვის რათქმა უნდა ცუდია, ბრმამ როგორ უნდა ასწავლოს სხვას სავალი გზა, ორივე ხომ ხეივში ჩაიჩეხება

(2)მაგრამ მიუხედავად ზემოთქმულისა, დოგმატური თვალსაზრისით, მადლის მოქმედებისა და საიდუმლოს აღსრულებისათვის არ აქვს მნიშვნელობა მღვდელი ღირსეულია თუ უღირსი, საიდუმლო აღესრულება ხელდასხმის მადლით და აქ ორი აზრი არ არსებობს და ამასვე ამბობს შენს მიერ მოყვანილი ამონარიდიც.

შენ არ მეთანხმები?

[თამარ]

damiane80
კი, დოგმატური თვალსაზრისით ასეა... მაგრამ ძალიან ხშირად საწინააღმდეგო შედეგებს ვხედავთ. საყურადღებოა ამონარიდი პეტრე იბერის ცხოვრებიდან: ერთხელ პეტრე იბერი შეესწრო საერო ადამიანთა ბილწსიტყვაობას. მას არაფერი უთქვამს საპასუხოდ და წასულა წირვის დასაყენებლად. როდესაც შედიოდა საკურთხეველში, ანგელოზმა არ შეუშვა. პეტრეს თვალცრემლიანს უკითხავს, რა დავაშავეო. ანგელოზის პასუხი იყო, რომ წმინდა გონება არის უმნიშვნელოვანესი წირვის დროს, და ახლა მოგეტევაო, მაგრამ შემდგომში გაითვალისწინეო (პეტრე იბერის ცხოვრება, მაკარი მესხის მიერ აღწერილი, არის "ქართული პროზის" მესამე ტომში).
მომისმენია ასევე ალექსი ოსიპოვის ლექციებში, რომ თუ მთელი გულით არ ვმონაწილეობთ საიდუმლოებებში, ეს საიდუმლოებები აღესრულება მხოლოდ გარეგნულად და იქ მადლი არ არის! საიდუმლოებები არ არის მაგია, ხშირად კი მათ მაგიურ მნიშვნელობას ანიჭებენ, ისე, რომ ვერც კი აცნობიერებენ.
ცხადია, უნდა გვქონდეს იმედი, რომ სუფთა გულით თქმულ აღსარებას ღმერთი შეიწირავს, მიუხედევად იმისა, რომ სასულიერო პირი არ არის იმ დონეზე, როგორზეც უნდა იყოს.
კიდევ ერთი რაღაც მინდოდა მეთქვა: როდესაც ჩვენ ვწერთ, რომ მამა გიორგის თურმე ასე და ასე უთქვამს, უნდა გავითვალისწინოთ, რომ წიგნი უშუალოდ მამა გიორგის მიერ დაწერილი არ არის, ამდენად შეიძლება იყოს არასწორად გაგებული აზრებიც შიგ ჩაწერილი. ამას მეც ვამბობ და ვეთანხმები, და ისინიც, ვინც მე მეკამათება. ასე რომ, ამაზე შევჯერდით მე მგონი. მე ძალიან დიდი შეცდომად და უხერხულობად მიმაჩნია, რომ ვკადრებთ მამა გიორგის მასზე ჭორაობას. თემის დაკეტვაზე მე არ მაქვს განსაკუთრებული მოსაზრება. დაკეტვას მეც ვითხოვდი, როდესაც გარკვეული შეურაცხმყოფელი გამოთქმები წავიკითხე. დღეს თემა "დამშვიდებულია" და ეგება კიდევ უნდოდეს ვინმეს რამის დაწერა. ასე რომ, როგორც გენებოთ, ისე გააკეთეთ. (მოდერატორებს ).

[damiane80]

წიგნი უშუალოდ მამა გიორგის მიერ დაწერილი არ არის, ამდენად შეიძლება იყოს არასწორად გაგებული აზრებიც შიგ ჩაწერილი. ამას მეც ვამბობ და ვეთანხმები, და ისინიც, ვინც მე მეკამათება. ასე რომ, ამაზე შევჯერდით მე მგონი

+1 ეს კიდევ ერთი არგუმენტია იმისათვის, რომ წიგნი იქნას გაკრიტიკებული.

მიაქციე ყურადღება ვამბობ "წიგნი-თქო" და არა მამა გიორგი,(მით უფრო თუ ეს წიგნი თავად მამა გიორგი ნებართვით არ დაბეჭდილა). კაიროსის და სხვებიც კრიტიკა გამოწვეული წიგნში ჩაწერილი ისეთი დოგმატური შეუსაბამობებით, რომელიც მის წამკითხველს მინიმუმ შეცდომაში ჩააგდებს და მაქსიმუმ შეიძლება არასწორ გზაზე დააყენოს.

მაგალითად, თუ ადამიანი წაიკითხავს, რომ მხოლოდ წმინდა მღვდელს შეუძლია ცოდვების მიტევება და დაიჯერებს ამას, იგი დაიწყებს მისი შეხედულებით "წმინდა მღვდელის" ძიებას და მისთვის ბევრი მღვდელი იქნება ასე ვთქვათ "რიგითი", ვისაც "შენდობა არ შეუძლია" და მერე ნახე შენ მღვდლების განკითხვა.

ეს განსაკუთრებით დამწყებთათვის არის საშიში, ეს ის ნაწილია ჩვენი საზოგადოების, რომელიც ეკლესიაში არ დადის და თავს იმით იმართლებს, რომ "მღვდლები არ არიან წმინდები" ან "ეკლესიის მჯერა - მღვდელის არა" და სხვა. ეს ფრაზები ხომ გაგიგონია. ხოდა ეხლა ასეთ ხალს შენ რომ იმას ეტყვი, რომ "რიგით მღვდელს" (თუ ის წმინდა არ არის) არ შეუძლია ცოდვების მიტევება, ამით არგუმენტი შეემატება, თვითრჯულში განმტკიცდება და მე მგონი უფრო დაბრკოლდება.

ასე რომ, ღმერთმა დალოცოს და გაახაროს მამა გიორგი იმ სიკეთეებისათვის რასაც აკეთებს და რაც ღმერთმა ჩვენზე უკეთ უწყის.

რაც შეეხება "მისი სახელით დაწერილ" წიგნს, ვაღიაროთ, რომ ზოგიერთი საკითხი მასში არასწორად არის გადმოცემული: შეიძლება ეს იმის ბრალიც იყოს, რომ კონკრეტულ მომენტში კონკრეტული კონტექსტი სხვა იყო და ვიღაცამ არასწორად გაიგო და ა.შ. ეგ მე არ ვიცი, მაგრამ თავად ფაქტი, რომ წიგნში შეცდომებია დოგმატური თვალსაზრისით, ეს მგონი უდავოა.

და ბოლოს, ღმერთმა შეგვინდოს სხვების განკითხვა და ერთმანეთის წყენა.

სიყვარულით

დამიანე

[მხევალი ნინო]

ქართველობა მართლაც ძალიან, ძალიან ძნელია.აქ სადავო არაფერია.

[KAIROS]

ქართველობა მართლაც ძალიან, ძალიან ძნელია.აქ სადავო არაფერია

როგორც ნებისმიერი კარგი ერისშვილობა, ნებისმიერი ოჯახის წევრობა და ნებისმიერი ადამიანობა, და რათქმაუნდა ქრისტიანობა.
მაქ საკამათო ისაა, რაზეც ვკამათობთ.
თამარის მოხმობილი ორივე მაგალითი, არაფერ შუაშია აქ, რა რომ იბილწსიტყვაოს თუნდაც მღვდელმა, და შესწიროს მსხვერპლი არ შეიწირება? შეიწირება აუცილებლად, ოსიპოვს კი ის არ უთქვამს საიდუმლო არ აღესრულებაო (ეს გეშლება შენ სწორედ), არამედ აღსრულებული საიდუმლოს მადლი (აქ თუნდაც მის აღმსრულებელზე) ისე მაგიასავით კი არ გადადის, არამედ მიღება უნდაო, ანუ აქაა საუბარი (გაარჩიე კარგად) მადლის
მიღება არ მიღებაზე და არა საიდუმლოს აღსრულებაზე თუ არა.

ღმრთის წყალობა ისეთი არაა, რომ მღვდლის სათნოებებზე იყოს დამოკიდებული.
წმ. იოანე ოქროპირი

საიდუმლო უცილობლად აღესრულება, საპირისპიროდ იმისა, რაც ამ წიგნში წერია, ხოლო მისი მადლის მიღებისათვის შინაგანი მზადყოფნაა საჭირო ყველასათვის, თუნდაც მღვდლისათვისაც.

შემომეწერა-თი;

კაიროსი!

[მხევალი ნინო]

KAIROS

როგორც ნებისმიერი კარგი ერისშვილობა, ნებისმიერი ოჯახის წევრობა და ნებისმიერი ადამიანობა, და რათქმაუნდა ქრისტიანობა

ნებისმიერი არა კაიროს, ქართველობაა ძნელი და ამ აზრს არ სევიცვლი. სხვა თუ არაფერი, ბოლო 20 წელია მშვიდობა გვენატრება და ჩვენს მიწებზე გავლა.

[afxazi]

MAGLAKELIDZE

გაფრთხილება. ცოტა ზრდილობიანად.

[damiane80]

ნუ რაღაც მეწერა აქ და რადგან აფხაზმა წაშალა ზოგიერთი ფოსტი მეც აღარ ვთვლი საჭიროდ ამის დატოვებას

[KAIROS]

ნებისმიერი არა კაიროს, ქართველობაა ძნელი და ამ აზრს არ სევიცვლი. სხვა თუ არაფერი, ბოლო 20 წელია მშვიდობა გვენატრება და ჩვენს მიწებზე გავლა.

კი ნინო, ქართველისათვის ქართველობა ძალიან ძნელია, რათქმაუნდა...
მაგრამ განა იგივე არ ეთქმის (ან უფრო მეტიც) უსამშობლო ქურთს, სამშობლო აოხრებულ ჰაიტელს, შიდსნარევი სიღარების მონადქცეულ რომელიღაც დაგლახაკებულ აფრიკელს, ბოლო ათწლედში ტერაქტებში გაწამებულ ერაყელს ან ავღანელს, დამცირებულ და დაუჩოქებელ ჩეჩენს და ა.შ. ?
ჩვენ ჩვენი ტკივილი გვტიკივა რათქმაუნდა ყველაზე მეტად, მაგრამ ამის განზოგადება და რაღაც საკაცობრიო მაშტაბების მისტიურად მიცემა არ შეიძლება, თან ამ თემაში სულ სხვა რამეზეა საუბარი, დოგმატურ სიმცდარეზე, რომელსაც ჯიუტად იცავენ, ესაა საშიში ძალიან.
იხარე;
კაიროსი!