წირვაზე წასვლის მთავარი მიზანი, თითქოს მარტივი კითხვაა... პარამეტრები

[გლახა]

ეხლა თქვენს უფსკერო განათლებულობას ვერ მივწვდები ბტონებო..მე უფრო მარტივი ადამიანი ვარ
ხო და ზიარებაზე მოგახსენებთ:
არ სევეხები ზიარებისას ღვინო და პური რად იქცევა, მაგრამ ერთს ვიტყვი:
პასექის დღეს იესომ 12 მოწაფე აზიარა და არა ქუჩაში მყოფი სხვა ხალხი..
მე მგონია, რომ ზიარება ეს ასევე არის გამოხატულება იმისა რომ ქრისტეს სხეულის წევრებს ერთმანეთთან მოზიარეობა აქვთ...არა მარტო კვირაში ერთხელ, არამედ საერთოდ ცხოვრებაში...
რატომღაც ადამიანები იმას უფრო მეტ ყურადრებას ვუთმობთ რას ვჭამთ და რას ვსვამთ...
თუ შენ ქრისტესთან და სულიერ დასთან და ძმასთან მოზიარეობა ცხოვრებაში არ გაქვს მის ლხინსა და ჭირში, მაშინ
რა აზრი აქვს ღვინისა და პურის მიღებას?
არც არაფერი

[kato_Bato]

ეხლა თქვენს უფსკერო განათლებულობას ვერ მივწვდები ბტონებო..მე უფრო მარტივი ადამიანი ვარ
ხო და ზიარებაზე მოგახსენებთ:
არ სევეხები ზიარებისას ღვინო და პური რად იქცევა, მაგრამ ერთს ვიტყვი:
პასექის დღეს იესომ 12 მოწაფე აზიარა და არა ქუჩაში მყოფი სხვა ხალხი..
მე მგონია, რომ ზიარება ეს ასევე არის გამოხატულება იმისა რომ ქრისტეს სხეულის წევრებს ერთმანეთთან მოზიარეობა აქვთ...არა მარტო კვირაში ერთხელ, არამედ საერთოდ ცხოვრებაში...
რატომღაც ადამიანები იმას უფრო მეტ ყურადრებას ვუთმობთ რას ვჭამთ და რას ვსვამთ...
თუ შენ ქრისტესთან და სულიერ დასთან და ძმასთან მოზიარეობა ცხოვრებაში არ გაქვს მის ლხინსა და ჭირში, მაშინ
რა აზრი აქვს ღვინისა და პურის მიღებას?
არც არაფერი

შემოგევლე შენ მე, გლახა!!

მაგაზე მე ხშირად მიფირია, ვდგავარ ტაძარში და მეორე ადამიანისთვის "ჩვენთან არს ღმერთი" ვერ მითქვამს....

რომელ ზიარებაზეა ლაპარაკი, როცა მირჩევნია ბნელ კუთხეში მარტო ვიდგე და ჩემებურად "ვადიდო" უფალი...

რაღაც ეს "ჩემებურად" ძალიან მოგვწონს ხომ იცი, ალბათ, ასე უფრო ადვილია და იმიტომ...

[კანუდოსელი]

მე მგონია, რომ ზიარება ეს ასევე არის გამოხატულება იმისა რომ ქრისტეს სხეულის წევრებს ერთმანეთთან მოზიარეობა აქვთ...

კი, მაგრამ აბა შენივე ნათქვამს თავად დაუკვირდი? ერთმანეთთან ვის აქვთ მოზიარეობა? ქრისტეს სხეულის წევრებს ხომ, ე.ი. ჯერ ქრისტეს სხეული უნდა იყო რომ ერთმანეთთან გქონდეს...ანუ პირველი ნუ გავიწყდება და პირდაპირ მეორეზე ნუ გადადიხარ, თუმცა რა თქმა უნდა მართალი ხარ, თუ ერთმანეთი არ გვიყვარს, რა აზრი აქვს

რატომღაც ადამიანები იმას უფრო მეტ ყურადრებას ვუთმობთ რას ვჭამთ და რას ვსვამთ...

მართალია, მაგრამ პავლე მოციქული რას ამბობს? რომ ის პური და ღვინო რა არის? ჩვეულებრივი პური და ღვინო? და ის რომ ჩვეულებრივი ღვინო არაა ჩანს შენივე ამ ნაწერიდან:

პასექის დღეს იესომ 12 მოწაფე აზიარა და არა ქუჩაში მყოფი სხვა ხალხი..

ასე, რომ უფრო ღრმად ჩახედე საქმეს
და ეგ რომ ჩვეულებრივი პური და ღვინო იყოს, არც იარსებებდა ქრისტიანობაში, რადგან წერია: ნუ იღწვით რა ჭამოთო...

[გლახა]

კანუდოსელი

ციტატა(გლახა @ Jan 27 2007, 03:41 PM)

პასექის დღეს იესომ 12 მოწაფე აზიარა და არა ქუჩაში მყოფი სხვა ხალხი..

მე ამაში სხვა რამე ვიგულისხმე...
ანუ ის რომ ამ თორმეტს იესოსთან მოზიარეობა ჰქონდათ...

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი

მე ამაში სხვა რამე ვიგულისხმე...
ანუ ის რომ ამ თორმეტს იესოსთან მოზიარეობა ჰქონდათ...

მეც მანდ ვარ, ჯერ მოზიარეობა უნდა გქონდეთ ქრისტესთან და მერე ერთმანეთთან..ანუ სხვა ადგილას:"იმით მიხვდებიან რომ ჩემნი ხართ, თუ სიყვარული გექნებათ ერთმანეთშიო" დაუკვირდი რა არის აქ მთავარი, ერთმანეთის სიყვარული, თუ ქრისტეში ყოფნა და მერე როგორც შედეგი-სიყვარული?

იმით მიხვდებიან რომ ჩემნი ხართ-ეს ნიშნავს, რომ ჯერ ჩემნი ხართ და ახლა იყავით ამისი ღირსნიო...პირველი მისტიკაა, მეორე მორალი

[KAIROS]

რომელ ზიარებაზეა ლაპარაკი, როცა მირჩევნია ბნელ კუთხეში მარტო ვიდგე და ჩემებურად "ვადიდო" უფალი...

თუ შენ ქრისტესთან და სულიერ დასთან და ძმასთან მოზიარეობა ცხოვრებაში არ გაქვს მის ლხინსა და ჭირში, მაშინ
რა აზრი აქვს ღვინისა და პურის მიღებას?

ვახ, რა კაი ტიპები ხართ ორივე

აი სწორედ ამ დროს უნდა ეზიაროს ადამიანი, რამდენადაც არაღირსად თვლის ადამიანი საკუთარ თავს ზიარებისათვის, იმდენად "ღირსია" იგი ზიარებისა, ანუ მზადაა ამ უდიდესი მადლის მისაღებად.

გლახა, დანარჩენებზე გაგცა პასუხი კანუდოსელმა, უბრალოდ, გთხოვდი, ისევ გადაავლო თვალი ჩემს წინა პოსტს, ნუთუ ამდენი კანონები და ღწვა უბრალო პური და ღვინოს ჭამა-სმაზეა? არა ხო?

ზიარება მორალს არათუ არ გამორიცხავს, არამედ ჩვენ უნდა ვეზიაროთ მაშინ, როცა მოყვასის ჭამას ან სრულიად შევეშვებით ან შევინანებთ მაინც... ასე რომ ერთი მისტიკაა, მეორე მორალი ( ფიზიკოსის გონება მაინც სხვაა )

[KAIROS]

კამათს ამ თემაზე დიდი ხნის ისტორია აქვს, განსაკუთრებით, კანუდოსელმა რომ მიგითითა იმ პერიოდში ანუ აპოლოგისტურ პერიოდში ( წმ. იუსტინე მარტვილი, და ა.შ.), ახალი ძალით კამათი ამ თემაზე გვიან შუა საუკუნეებში დაიწყო აწ უკვე ანტირეფორმისტულმა მოძრაობამ, მართლმადიდებლობა ამ კითხვის წინაშე, უფრო გვიან, სადღაც სექტანტიზმის გამოჩენისას დადგა... ეს მცირე ისტორიული მიმოხილვა დაგვჭირდება იმისათვის, თუ რომელი პერიოდის ქრისტიან მოაზროვნეებში შეგიძლია მოძებნო ინფორმაციები ამ თემაზე...
ახლა კი საკითხი, შევეცადოთ საკითხი ზოგადად დავყოთ ორ ნაწილად:

1) ისტორიულად - ანუ როგორ ესმოდათ "ზიარება-ევქარისტია" პირველი საუკუნეების ქრისტიანებს? ამით წინ წავალთ, რადგან გამოჩნდება მოგვიანო პერიოდში ეკლესიამ რიტუალებით ( წირვის დაწერა, საკითხვები, შესამოსელი...) უბრალოდ "შემოსა" საიდუმლო, რომელიც მანამდეც სრულდებოდა და მანამდეც იდეა იგივე იყო, ანუ "ს ა ი დ უ მ ლ ო დ" აღიქმებოდა ზიარება, თუ უბრალოდ სიმბოლო და "უბრალო,არასაიდუმლოებითი, არამედ გახსენებითი პურობა" შემოსეს "საიდუმლოს" საბურველით?

2) ღვთისმეტყველებით: აქ უნდა შევეცადოთ ერთმანეთის პირისპირ დავაყენოთ ეს ორი აზრი:
და

"ევქარისტია (ბერძნ. εύχαριστία - ზედმიწევნით „სამადლობელი“) არის საიდუმლო, რომლის დროსაც შეწირული პური და ღვინო სულიწმიდის მოქმედებით გარდაიქცევა უფალ იესო ქრისტეს ჭეშმარიტ ხორცად და ჭეშმარიტ სისხლად. შემდგომ მას ეზიარებიან მორწმუნენი ქრისტესთან მჭიდრო ერთობისა და საუკუნო ცხოვრებისათვის."

( წიგნიდან: პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი
"დოგმატური ღვთისმეტყველება")
მხოლოდ ამ ორი უზოგადესი ნაწილის გარჩევის შემდეგ შეგვიძლია ვისაუბროთ იმაზე, თუ როგორ ხდება ღმერთთან შეხვედრა და რატომ აღსრულდა საიდუმლო სერობა.

ვფიქრობ, სასაუბრო ბევრია, ოღონდ, ასე ერთიანად ყველაფერზე საუბარი მგონი არ ვარგა, სჯობს გეგმაზომიერად მივყვეთ თემას...
I.

მაშ ასე, პირველი ნაბიჯი: როგორ ესმოდათ (იდეა) და როგორ აღასრულებდნენ ( რიტუალი) პირველი ქრისტიანები ევქარისტიას?

1) იდეა

იყო თუ არა უდიდესი კრძალვა ამ წესისადმი თუ გაიგებოდა უბრალოდ "მოსაგონარი საღამო" ?

შევეცდები ნელნელა დავაწყო ქრისტიანული აზრის ჩამოყალიბება პირველ საუკუნეებში, უპირველესი ვისზეც გვინდა ვისაუბროთ არის წმ. მოციქული პავლე, ასე წერს იგი ზიარებაზე:
„სასუმელი ესე კურთხევისაჲ, რომელი ვაკურთხევთ, არა-მე ზიარებაჲ სისხლთა ქრისტესთაჲ არსა? პურსა ამას რომელსა განვსტეხთ, არა-მე ზიარებაჲ ჴორცთა ქრისტესთაჲ არსა? რამეთუ ერთ პურ და ერთ ჴორც ჩუენ მრავალნი ესე ვართ, რამეთუ ყოველთა ერთისა მისგან პურისა მოგუაქუს“ (I კორ. 10,16-17), ცოტა მოგვიანებით კი მოციქული პავლე, უკვე საუბრობს ზიარების შედეგებზე (I კორ. 11,26-30 ) აშკარად უღირსებით მაზიარებლებს ახსნებს:"რომელი ჭამდეს პურსა ამას და სუმიდეს სასუმელსა ამას უფლისასა უღირსებით, თანამდებ არს იგი ჴორცთა და სისხლთა უფლისასა." და პირდაპირ ახსენებს, რომ ამას მძიმე შედეგებიც მოყვება :" ამისთვს მრავალ არიან თქუენ შორის უძლურ და სნეულ, და წვანან მრავალნი", დანაშაული იმაშია რომ :" არა გამოიკითხნა ჴორცი უფლისანი "... ეს ყველაფერი უბრალო სიმბოლოს ცდება და თან როგორ
ა) იგი ქმედებაა :" ჭამდეს, სვამდეს "
ბ) მას მომზადება უნდა : "გამო-და-იცადენ კაცმან თავი თჳსი "
გ) მას მოაქვს სხვადასხვა შედეგები, თუ ღირსეულად და სარწმუნოებით მიიღებენ:
მაცხოვრის სიტყვებით:"გაქუნდეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა",ანუ ამ დროს უბრალოდ სასმელ-საჭმელს კი არა, ქრისტეს ჭეშმარიტ სისხლსა და ხირცს ვიღებთ, რომელი თავადაა "ცხორება, გზა და ჭეშმარიტება"და კიდევ ევქარისტიისას ქრისტესთან შეკრთებით მორწმუნენიც შედიან ერთობაში ურთიერთთან: „რამეთუ ერთ პურ და ერთ ხორც ჩუენ მრავალნი ესე ვართ, რამეთუ ყოვლითა ერთისა მისგან პურისა მოგუაქუს“ (I კორ. 10,17).
პავლე კი , პირიქით აშუქებს, ანუ ვინც უღირსად ეზიარება:
რომელი არა ღირსად ჭამდეს და სუმიდეს, დასაშჯელად თავისა თჳსისა ჭამს და სუამს".

ვფიქრობ პავლედან, უკვე შეიძლება მის მოწაფეებზე გადასვლა, ოღონდ თქვენი ნებართვით, მოგვიანებით გავაგრძელებ

აქ ალბათ კითხვები არ გაჩენილა, ამიტომ შემდეგში ასეთ გზას ვნახავთ
მოციქულები- I ს.
მოციქულებრივი მამები ( ანუ პირადი მოწაფეები და პირველი ქრისტიანული თემები)II-III ს.
ღვთისმეტყველების აღორძინების პერიოდი - IV ს.

შევეცდებით ვნახოთ შეიცვალა თუ არა მიდგომა ევქარისტიის საიდუმლოსადმი? ანუ იგივე კითხვა :

როგორ ესმოდათ (იდეა) და როგორ აღასრულებდნენ ( რიტუალი) პირველი ქრისტიანები ევქარისტიას?

როდესაც მოციქულებრივ პერიოდზე ვიწყებთ საუბარს უპირველესად, ჯერ ზემოთ მოყვანილი მოციქულებრივი სწავლება უნდა გავიხსენოთ და შემდეგ უკვე გავეცნოთ შემდგომი საუკუნის დამოკიდებულებას ზიარებასთან; ამისათვის ცხადია დაგვჭირდება ისეთი წყარო, რომელიც ზიარების სწორედ ამგვარ დამოკიდებულებაზე საუბრობს.
საბედნიეროდ ასეთი წიგნი შემოგვრჩა, მას "მოციქულთა სწავლებანი" ჰქვია, ბერძნულად : "ἐν τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων", რომელშიც ძალიან ლამაზადაა აღწერილი ზიარების საიდუმლოს სიმბოლო ( იქნებ ვიპოვოთ სადმე ტექსტი და გაეცნოთ ), ანუ იდეა აქაც იგივეა, ახლა რაც შეეხება "პურის გატეხვის" და "ზიარებას" ტერმინების შედარებას, გამორიცხავს განა "პურის გატეხვა" "ზიარებას"? რათქმაუნდა არა, ერთი საიდუმლოს გარეგნული, ანუ ლიტურგიკული მხარეა, მეორე მისტიკურ-საიდუმლოებითი, ამაზე საინტერესოდ წერს
Михаил Скабалланович თავის საინტერესო წიგნში "Толковый ТИПИКОН"

"...Преломление хлеба» — техническое обозначение евхаристии в Н. З. Деян. 20, 7. 1 Кор. 10, 16; 11, 24. Посему Пешито это выражение здесь и в 20, 7 переводит: «в преломлении евхаристии». Между словами «в общении» и «в преломлении хлеба» некоторые кодексы не имеют «и», благодаря чему «учение апостолов» и «общение» отделяются, как самостоятельная пара подле другой «преломления хлеба» и «молитв»; Вульгата наоборот сливает 2 член с 3: in communicatione fractionis panis. "

მიუხედავად პირველქრისტიანული ზიარების უბრალოებისა, მისი შინაარსი,არაა სხვა,არამედ ის რასაც ვკითხულობთ პომაზანკისთან: " ნაკურთხი ძღვენი - ეს მარტოოდენ ნიშნები და სიმბოლოები არ არის, რომლებიც, რეფორმატორ პროფ. ცვინგლის აზრით, მორწმუნეებს გამოსყიდვას შეახსენებს; არც მარტო თავისი „ქმედებითა და ძალით“ („დინამიურად“) მყოფობს მათში იესო ქრისტე, როგორც კალვინი ასწავლიდა: არც მხოლოდ „გამსჭვალავს“ მათ, როგორც ლუთერანები თვლიან (ისინი ცნობენ ქრისტეს თანამყოფობას „პურთან, პურში, პურის ქვეშ“). არა, ნაკურთხი ძღვენი საიდუმლოში დაიქცევა (ან გვიანდელი ტერმინით - გარდაარსდება) ქრისტეს ჭეშმარიტ სისხლად და ხორცად, როგორც მაცხოვარმა ბრძანა: „ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს“ (ინ. 6,55). "

დღეს კი უადრესი მამით, ჩემთვის საყვარელი, წმ. კლიმენტი რომაელის სიტყვებით დავამათავრებ, მასში თქვენ ნახავთ, როგორც წესსაც, ისე რიტუალსაც და ისე ზიარების- ევქარისტიის მოწმობასაც :"
Климент, еп. Римский(ок. 100 г.) , пишет Коринфянам (Клим. 1 Кор. 40) : «мы должны в прядке совершать все, что Господь повелел совершать в определенные времена. Он повелел, чтобы приношения и богослужения (προσφορὰς καὶ λειτουργία — д.б. Евхаристия и прочие службы) совершались не случайно и не баз порядка, но в определенные времена и часы. Также и где и чрез кого должно быть это совершаемо, сам Он определили высочайшим Своим изволением. Итак приятны Ему и блаженны те, которые в установленные времена приносят жертвы свои

ვფიქრობ, დღეისათვის საკმარისია.

იხარეთ,

კაიროსი!

[კანუდოსელი]

( ფიზიკოსის გონება მაინც სხვაა )

კაიროს რატომ მეკაიფები?

[KAIROS]

კაიროს რატომ მეკაიფები?

მე მაგას ვიკადრებ და მერე თვალებში შეგხედავ? დაგეთანხმე შე კაცო

[კანუდოსელი]

მე მაგას ვიკადრებ და მერე თვალებში შეგხედავ? დაგეთანხმე შე კაცო

ჯერაც არ შემოგიხედია

[parsifal]

ციტატა
"ღვთისა და მოყვასის სიყვარული, ქრისტიანომიბის აუცილებელი მაგრამ არა სრული პირობაა!"

არასრული? შეიძლება იმ გაგებით რომ მოყვასის სიყვარული, ღვთის სიყვარულისგან განსხვავებით მარტო გულში კი არ უნდა დაიტოვო, უნდა გამოხატო კიდეც.

არა მეგობარო, ამ დატვირთვით არ დამისვავს შეკითხვა. ვკამათობდით ზიარების შესახებ, ხოდა გამიჩნდა კითხვა, თუ არ ან ვერ მივიღე ევქარისტიაში მონაწილეობა, ვერ გავხდები ქრისტიანი?

[კანუდოსელი]

აკი ვერ შემოვდივარო?
რას დამაფეთიანე

ციტატა
"ღვთისა და მოყვასის სიყვარული, ქრისტიანომიბის აუცილებელი მაგრამ არა სრული პირობაა!"
არა მეგობარო, ამ დატვირთვით არ დამისვავს შეკითხვა. ვკამათობდით ზიარების შესახებ, ხოდა გამიჩნდა კითხვა, თუ არ ან ვერ მივიღე ევქარისტიაში მონაწილეობა, ვერ გავხდები ქრისტიანი?

ქრისტეს სიტყვებით-ვერ გახდები სრულფასოვანი ქრისტიანი

ის ამბობს:ვინც არ ჭამს ჩემს ხორცს და არ სვამს ჩემს სისხლს, არ აქვს ჩემთან მოზიარეობაო

დანარჩენი შენ იცი

[გლახა]

კანუდოსელი

ის ამბობს:ვინც არ ჭამს ჩემს ხორცს და არ სვამს ჩემს სისხლს, არ აქვს ჩემთან მოზიარეობაო

ზიარება რომ საჭიროა გეტანხმები...
ისე ვინც ზიარებას იღებს მათ ყველას აქვს უფალთან მოზიარეობა?

[parsifal]

ქრისტეს სიტყვებით-ვერ გახდები სრულფასოვანი ქრისტიანი

ის ამბობს:ვინც არ ჭამს ჩემს ხორცს და არ სვამს ჩემს სისხლს, არ აქვს ჩემთან მოზიარეობაო

დანარჩენი შენ იცი

დამერხა და ეგაა

უბრალოდ იპრობლემა იმაშია, რომ ვერ შემაქვს ამ სიტყვებში ის აზრი, რაზეც კაიროსმა, შენ და მნათემ მიმითითებთ. ვარ უბრალო, საშუალო განათლების ადამიანი და ეს თეოლოგიური ნაშრომები არ გამეგება - კი გადავიკითხავ, მაგრამ მაინც ვერ ვიჯერებ... ბუნებას დავაბრალო?

[კანუდოსელი]

კანუდოსელი
ზიარება რომ საჭიროა გეტანხმები...
ისე ვინც ზიარებას იღებს მათ ყველას აქვს უფალთან მოზიარეობა?

მე ეგ ნაკლებად მაინტერესებს, თან სენტიმენტალურ-ემოციური გაგებით მითუმეტეს
ღმერთთან ურთიერთობა მისტიკაშია ჯერ და მერე ყველაფერ დანარჩენში.

დამერხა და ეგაა

უბრალოდ იპრობლემა იმაშია, რომ ვერ შემაქვს ამ სიტყვებში ის აზრი, რაზეც კაიროსმა, შენ და მნათემ მიმითითებთ. ვარ უბრალო, საშუალო განათლების ადამიანი და ეს თეოლოგიური ნაშრომები არ გამეგება - კი გადავიკითხავ, მაგრამ მაინც ვერ ვიჯერებ... ბუნებას დავაბრალო?

არ დაგერხა რატო?

მისმინე, შენ აზრები როგორი შეგაქვს ეს ერთია, შენ ნახე რა აზრი ჩადო ქრისტემ, თორე ახლა რომ გამოვიგონოთ ახალი სახარება, მეც კი მინდა (რა სისულელეებით ავავსებდი ჩემს სახარებას ) მარა ეგრე რო არაა მანდ ვარ მე. და ისე ერთ კრუგზე რო ვტრიალებთ, თუ ხედავ შენ ამას

[KAIROS]

კი გადავიკითხავ, მაგრამ მაინც ვერ ვიჯერებ

ასე არ ვარგა ძმაო, უარყოფითად არ უნდა განეწყო, არც ზედმეტად დადებითად, მიუდექი გონივრულად, ვთქვი რამე ულოგიკო? ეწინააღმდეგება ქრისტეს? და თუ ქრისტესი გწამს, რა უსაშველოა ეს?

გლახა, ეგ შენც გეხება, დამიწერე რას ვერ იგებ, რატომ...

ისე ტყუილად ხომ არ ვწერ?

[გლახა]

გლახა, ეგ შენც გეხება, დამიწერე რას ვერ იგებ, რატომ...

საერთოდ ცხოვრებაში ბევრ რამეს ვერ ვიგებ..ეხლა ეგ რომ დავწერო..დიდი ხანი დაჭირდება
მაშ აი სეკითხვა..
უზმოზე რატომ იღებენ ზიარებას?
წინააღმდეგი არ ვარ..უბრალოდ მაინტერესებს..მეც მიმიღია მარხვის დროს ზიარება

[კანუდოსელი]

ისე ვინც ზიარებას იღებს მათ ყველას აქვს უფალთან მოზიარეობა?

ჩვენ ამ საკითხს არ ვიხილავთ, რავა სოტირისი დაგემართა
ლოგიკურად არაა ეს დაკავშირებული იმასთან-არის თუ არა ის პური ჭეშმარიტი ხორცი. თუ გინდა ეგეც განვიხილოთ,მარა ჯერ ეს მოვრჩეთ.

[KAIROS]

უზმოზე რატომ იღებენ ზიარებას?

ანუ აქამდის მივედით უკვე? , ჩქარა გვივლია, მე ჯერ II ს-აც გავცდენირვარ

უზმოზე მიღება, არის უბრალო კანონიკური წესი, რომელიც სხვადასხვა გამონაკლის შემთხვევებში შეიძლება დაირღვეს კიდეც, მაგ. ბავშვი, ჩვილი, მოხუცი, ავადმყოფი... აი, ჩვენ კი , უბრალოდ როგორც სულიერად ვხვდებით უფალს მომზადებულები, ასევე სხეულიც განწმედილი ყოველგვარი საკვებისაგან, და მომზადებული ხვდება, გინდა შედარება? მაგალითად ვინმე დიდი პიროვნება მოგდის სტუმრად, რაღათქმა უნდა შენც ემზადები, სუფთავდები, ლამაზდები, ეწყობი, ასევე ასუფთავებ სახლსაც, ნაგავს და გადასაყრელს ყრი, და აწყობ, ალამაზებ მას; ასევე უნდა სხეულსაც, აბა რა მისასალმებელი იქნება, ექიმთან ცხვირ-პირ დაუბანელი და ბინძურად ჩაცმული მიხვიდე? მიუხედავად იმისა, რომ ის ექიმი შეიძლება საერთოდ კუჭის ექიმი იყოს და ჭუჭყიან ცხვირ-პირთან არაფერი ესაქმებოდეს...
მოკლედ ეს ზიარების წინა მზადების, ერთერთ, უფრო სწორედ ბოლო შემადგენელი ნაწილია, და მოგვიანებით არის ეკლესიაში დადგენილი, თუმცა როგორც ნახე, არაფერი მასში ანტიქრისტიანული არ არის, ისე მაინც როგორ ეზიარე?

მოკლედ, მინდა რომ მიპასუხოთ, ზიარებისას ხდება თუ არა გარდაქცევა ქრისტეს ჭეშმარიტ სისხლად და ხორცად? და თუ არა, თავიდან უნდა დავიწყოთ ( იმედია არა ), და თუ კი, მაშ რა გვიშლის ხელს რომ ვეზიაროთ?


P.S.
ის რაც გიწერეთ , იმედია გამოგადგათ ...

[adamis_nekni]

.

როცა ტაძარში ვდგევარ და წირვა აღესრულება,ვგრძნობ რომ უფალი ჩემში შემოდის,თიოეული ჩემი უჯრედი მისი მადლით არის გაჟღენთილი,ჩემი სხეუი ღვთის ტაძარი ხდება,თითქოს ზეცაში ავდივარ,და თუ ვეზიარები კიდვაც ვგრძნობ უმაღლეს ღვთაებრივ ნეტარებას და ისეთი ბედნიერი ვარ, ამის გადმოცემა შეუძლებელია.ვგრძნობ რომ მე ქრისტეს სხეულის ნაწილი ვარ და სულიწმიდის უდიდეს მადლს შვიგრძნობ,რომელიც მინდა, რომ სულ თან მდევდეს.