წირვაზე წასვლის მთავარი მიზანი, თითქოს მარტივი კითხვაა... პარამეტრები

[G_I_O_R_G_I_]

[b]

51. მე ვარ პური ცხოველი, რომელი ზეცით გარდამოვჴედ. უკუეთუ ვინმე ჭამდეს ამის პურისაგან, არა მოკუდეს, არამედ ცხოვნდეს უკუნისამდე. და პური, რომელი მე მივსცე, ჴორცი ჩემი არს, რომელსა მე მივსცემ ცხორებისათჳს სოფლისა. 52. ილალვიდეს ურთიერთას ჰურიანი იგი და იტყოდეს: ვითარ-მე ჴელ-ეწიფების ამას მოცემად ჩუენდა ჴორცი თჳსი ჭამად? 53. ჰრქუა მათ იესუ: ამენ, ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნედეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა. 54. ხოლო რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და მე აღვადგინო იგი უკუანაჲსკნელსა მას დღესა. 55. რამეთუ ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს. 56. და რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, იგი ჩემ თანა დადგომილ არს, და მე მის თანა. 57. ვითარცა მომავლინა მე ცხოველმან მამამან, და მეცა ცხოველ ვარ მამისა თანა; და რომელი ჭამდეს ჩემგან, იგიცა ცხონდეს ჩემ მიერ. 58. რამეთუ ესე არს პური, რომელი ზეცით გარდამოჴდა. არა ეგრეთ, ვითარ-იგი ჭამეს მამათა თქუენთა მანანაჲ და მოსწყდეს. ხოლო რომელი ჭამდეს ამას პურსა, ცხონდეს უკუნისამდე. 59. ესე თქუა შესაკრებელსა შორის და ასწავებდა კაპერნაუმს.

60. მრავალთა უკუე მოწაფეთა მისთაგანთა ესმა ესე და იტყოდეს: ფიცხელ არს სიტყუაჲ ესე: ვის ჴელ-ეწიფების სმენად მისა? 61. იცოდა იესუ თავით თჳსით, რამეთუ დრტჳნვენ მოწაფენი მისნი ამისჳს, და ჰრქუა მათ: ესე დაგაბრკოლებსა თქუენ? 62. უკუეთუ იხილოთ ძე კაცისაჲ აღმავალი, სადაცა იყო პირველ? 63. სული არს განმაცხოველებელ, ხოლო ჴორცნი არად სარგებელ არიან; სიტყუათა რომელთა გეტყჳ თქუენ, სულ არიან და ცხორება. 64

ეს თქვა თავად უფალმა ვიფიქროდ ამაზე რას ნიშნავს უფლის ეს სიტყვა რას გვეუბნება ჩვენ უფალი სხვა არაფერია საჭირო.
53. ჰრქუა მათ იესუ: ამენ, ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნედეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა
სანამ ეკლესიაში დავიწყებდი სიარულს და პირველად ვეზიარებოდი უფლის ამ სიტყვების ძაან მეშინოდა რათა ისე არ მომკვდარიყავი რომ ერთხელაც არ ვზიარებულიყავი უფლის ამ დიდ საიდუმლოს..და ეკლესიაში მოსვლიდან რვათვის შემდეგ მოძღვარმა მომცა უფლება ზიარებისა.
რათა გავიგოთ ეს საიდუმლეობა საჭიროა "შიშითა ღვთისათა და სარწმუნოებით მოვედით"..

[BOO]

me piradad udidess sixaruls da sulier simshvides manichebs...wirva

[parsifal]

ასე არ ვარგა ძმაო, უარყოფითად არ უნდა განეწყო, არც ზედმეტად დადებითად, მიუდექი გონივრულად, ვთქვი რამე ულოგიკო? ეწინააღმდეგება ქრისტეს? და თუ ქრისტესი გწამს, რა უსაშველოა ეს?

გლახა, ეგ შენც გეხება, დამიწერე რას ვერ იგებ, რატომ...

ისე ტყუილად ხომ არ ვწერ?

გმადლობ ყველა გამოხმაურებისათვის, საინტერესოა ძალიან.

მაგრამ ეს "მაგრამები" მრჩება.

ადრე ნათლობაზეც ვფიქრობდი, რა აუცილებელია წყლის გადასხმა თავზე, მაგრამ ყოველგვარი დისკუსიის გარეშე შევიდა თავში

რაც შეეხება ევქარისტიას, მაინც ვერ ვწვდები, რატომ ყოველ კვირას(ან 4-ჯერ წელიწადში). იყოს ნათლობის რიტუალის მსგავსად - ერთხელ ცხოვრებაში, მაგრამ რეგულარულად? ვინც უფრო ხშირად მიიღებს მას, უფრო მეტად იქნება ღვთისგან დალოცვილი თუ...
ხალხი წერს, რომ გრძნობს სიამოვნებას ამ დროს(ძალიან კარგი! საწინააღმდეგო არაფერი მაქს, პირიქით ) მაგრამ თუ მე არაფერი მემართება, რისთვის უნდა მივიღო მონაწილეობა?
ეს მაგონებს ბუდისტურ რიტუალებს, სადაც ხალხი სწავლობს, სწავლობს, მერე ბოლდება(რაღაც ბოლით და მთელი დღე ლოცვით) და ბოლოს იღებს სიამობნებას - რომ განწმნდილია და სრულყოფილი. ცოტა ეგოისტურ მიდგომად მიმაჩნია და ამიტომ ვერ ვიჯერებ.
რაც დადებით მხარეს შეეხება, მოგახსენებ მაქს ვებერს, უდიდეს სოციოლოგს საზოგადოებასა და რელიიგის შესახებ. მის მიხედვით რიტუალების არარსებობა იდეის დავიწყებას იწვევს.

დროებით

[კანუდოსელი]

ნათლობა ერთხელ, რადგან იესომ ერთხელ ქენითო გვითხრა
ზიარება ხშირად, რადგან ისევ იესომ: ამას იქმოდეთ ჩემდა მოსაგონებლად ყოველთვისო

პირველი სულიერი დაბადების ტოლფასია და როგორც დაბადება ერთია - ნათლობაც ერთი
მეორე, ქრისტესთან ერთობაა და ვინაიდან ყოველ წამში ვკარგავთ კავშირს ცოდვების გამო, ამიტომ მას აღდგენა უნდა.

[KAIROS]

მოკლედ და კონკრეტულად არა კანუდოსელ? დამასწარი თორე ერთ ტრაქტატს გავაშანშალებდი

მე არაფერი მემართება, რისთვის უნდა მივიღო მონაწილეობა

მომზადება უნდა ძამიკო, მთლად მასეც კი არაა, შენ მანამ უნდა მიპასუხო გვეთანხმები იმაში რაც ზიარებაზე დავწერეთ? თუ კი აგერ დაგიწერა კანუდოსელმა რომ ხშირად უნდა ეზიაროო, და ახლა როგორ უნდა მიხვიდე მაქამდე, ეს სხვა თემაა და თუ სხვა გასაგებია, მაშინ გადავიდეთ მაგ თემაზე, ანუ ზიარების მიღებაზე...

[parsifal]

მოკლედ და კონკრეტულად არა კანუდოსელ? დამასწარი თორე ერთ ტრაქტატს გავაშანშალებდი
მომზადება უნდა ძამიკო, მთლად მასეც კი არაა, შენ მანამ უნდა მიპასუხო გვეთანხმები იმაში რაც ზიარებაზე დავწერეთ? თუ კი აგერ დაგიწერა კანუდოსელმა რომ ხშირად უნდა ეზიაროო, და ახლა როგორ უნდა მიხვიდე მაქამდე, ეს სხვა თემაა და თუ სხვა გასაგებია, მაშინ გადავიდეთ მაგ თემაზე, ანუ ზიარების მიღებაზე...

ჰმ... კაპიტულაციას მთავაზობ?

არა ჯერ, მაგრამ ორივე საკითხზეც შეიძლება დავის გაგრძელება. ზიარებაზე კი იმ აზრის ვარ, რაც ადრე დავწერე - არ ვუკრძალავ არავის, მაგრამ პირადად მე თუ ვერ დავიჯერე ვერ მივალ. ჯერჯერობით კი ასე მჯერა, რომ ქრისტემ ეს მოციქულებს სიმბოლურად გაუკეთა, ხოლო რაც თქვა სიყვარულის "ჭამა" იგულისხმა. მწამს მხოლოდ აბსოლიტურის, ამიტომაც თუ ღმერთან შეხვედრა წირვით ერთს შეუძლია და მეორეს არა, ვერ ვიწამებ.

ახლა გამუქებულ შრიფტზე პასუხი:
აი ესაა, რის გამოც მაქს ყველაზე დიდი პრობლემები - მომზადება, სწავლება - რა არის, უნივერსიტეტია? ვისაც სწავლა უჭირს, ონ ჩტო, ვ ტრუბე??
მასე მიიყვანე ბუდისტებთან ადამიანი, ისწავლოს ბრძნული გამონათქვამები და ა.შ. ისეთი მყარი რწმენა ექნება, ნახე მერე შენ
ქრისტიანობას კი იმით განვასხვავებ სხვა რელიიგიებისაგან, რომ იგი დაარსებულია ღვიურისაგან და არა ბრძნულისაგან. აქ სიყვარული უნდა მიიღო და არა ცოდნა - სიყვარული ყველასთვისაა მისაწვდომი(ენივეი, მჯერა ასე, ე.ი. აბსოლიტურია), ცოდნას კი ყველა ვერ იგემებს. ამიტომაც ყველაფერი, რაც კანონების დაზუთხვა-შესრულებაზეა დამოკიდებული ჩემთვის არ არის ღვთიური. უბრალობ ბუნების მკაცრმა კანონებმა გამოიწვიეს, ადამიანთსორისი ცხოვრების გასაიოლებლად....

[KAIROS]

ჯერჯერობით კი ასე მჯერა, რომ ქრისტემ ეს მოციქულებს სიმბოლურად გაუკეთა

აუფ, აბა ტყუილად გიწერე ის ტრაქტატები? ხომ არ ჯიუტობ ისე? აბა მითხარი, სად შევცდი იქ?

აი ესაა, რის გამოც მაქს ყველაზე დიდი პრობლემები - მომზადება, სწავლება - რა არის, უნივერსიტეტია

ვინ გთხოვს მერე გამოცდების ჩაბარებას, ზიარების წინ სინანულს გთხოვენ და რწმენას, მეტს არაფერს

კარგი, არ გვინდა არეულად, ისევ დავბრუნდები უკან, წეღან რომ მიწერ "სიყვარული ჭამესო" ცოტა ჩვენში დარჩეს და არ გეხამუშება? აბა ერთი კაცურად გადაიკითხე ჩემი წინა დიდი პოსტი და ევქარისტია-ზიარების წილ "სიყვარულის ჭამა" ჩასვი და ნახავ რომ აირევა ყველაფერი, ეს ჩემო მეგობარო ის დროა როცა უფალი უკვე გახნილად "არა იგავებითა" ასწავლის მოწაფეებს, ახლა უკვე საიდუმლოს უდებს, რომელიც უნდა აღასრულონო, თავიდან ხომ არ დავწერ,
ჰრქუა მათ იესუ: ამენ, ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნედეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა
მისმინე და რათ უნდოდა ამდენი ჩახლართვა, რა მანამდე არ უთქვამს ღმერთი და მოყვასი გიყვარდეთო?ხომ კი? კი, მერე? ახლა რას აღასრულებს? სულ სხვა რამეს კარგო, საიდუმლოს!

დავიწყოთ თავიდან, ჩემს მიერ დაწერილი თოფიქიდან რა არ გესმის და ან რა გეჩვენება ულოგიკოდ და დაუჯერებლად?

მზად ვარ დიალოგისათვის, ოღონდ ცოტა გაიხსენი ახლა, არ მჯერა, არ მჯერაო რომ ყვირიხარ, ნახე კაცო, იქნებ ქრისტეს აღდგომაზე მეტი რა უნდა იყოს? ქრისტე კი აღსდგა და სადაა შენი რწმენა

აბა ჰე, გელი, აგერ ბიჭებიც მომეშველებიან

[parsifal]

აუფ, აბა ტყუილად გიწერე ის ტრაქტატები? ხომ არ ჯიუტობ ისე? აბა მითხარი, სად შევცდი იქ?



ვინ გთხოვს მერე გამოცდების ჩაბარებას, ზიარების წინ სინანულს გთხოვენ და რწმენას, მეტს არაფერს

კარგი, არ გვინდა არეულად, ისევ დავბრუნდები უკან, წეღან რომ მიწერ "სიყვარული ჭამესო" ცოტა ჩვენში დარჩეს და არ გეხამუშება? აბა ერთი კაცურად გადაიკითხე ჩემი წინა დიდი პოსტი და ევქარისტია-ზიარების წილ "სიყვარულის ჭამა" ჩასვი და ნახავ რომ აირევა ყველაფერი, ეს ჩემო მეგობარო ის დროა როცა უფალი უკვე გახნილად "არა იგავებითა" ასწავლის მოწაფეებს, ახლა უკვე საიდუმლოს უდებს, რომელიც უნდა აღასრულონო, თავიდან ხომ არ დავწერ,
ჰრქუა მათ იესუ: ამენ, ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნედეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა
მისმინე და რათ უნდოდა ამდენი ჩახლართვა, რა მანამდე არ უთქვამს ღმერთი და მოყვასი გიყვარდეთო?ხომ კი? კი, მერე? ახლა რას აღასრულებს? სულ სხვა რამეს კარგო, საიდუმლოს!

დავიწყოთ თავიდან, ჩემს მიერ დაწერილი თოფიქიდან რა არ გესმის და ან რა გეჩვენება ულოგიკოდ და დაუჯერებლად?

მზად ვარ დიალოგისათვის, ოღონდ ცოტა გაიხსენი ახლა, არ მჯერა, არ მჯერაო რომ ყვირიხარ, ნახე კაცო, იქნებ ქრისტეს აღდგომაზე მეტი რა უნდა იყოს? ქრისტე კი აღსდგა და სადაა შენი რწმენა

აბა ჰე, გელი, აგერ ბიჭებიც მომეშველებიან

გაუ კაიროს
პერემირია მოვაწყოთ დროებით... გადატვირთული დრო მოდის ჩემსკენ
მაგრამ დავბრუნდები და გავაგრძელებთ, OK?
მეც გავალ ბიჭბში და დახმარებას ვთხოვ

ღმერთი არს ჩვენთან!!! გაიხარეთ ყველამ!!!

[გლახა]

ქრისტიანობას კი იმით განვასხვავებ სხვა რელიიგიებისაგან, რომ იგი დაარსებულია ღვიურისაგან და არა ბრძნულისაგან. აქ სიყვარული უნდა მიიღო და არა ცოდნა - სიყვარული ყველასთვისაა მისაწვდომი(ენივეი, მჯერა ასე, ე.ი. აბსოლიტურია), ცოდნას კი ყველა ვერ იგემებს. ამიტომაც ყველაფერი, რაც კანონების დაზუთხვა-შესრულებაზეა დამოკიდებული ჩემთვის არ არის ღვთიური. უბრალობ ბუნების მკაცრმა კანონებმა გამოიწვიეს, ადამიანთსორისი ცხოვრების გასაიოლებლად....

მომწონს პარსიფალის აზრები!

[კანუდოსელი]

მომწონს პარსიფალის აზრები!

შენ კოცონი არ აგცდება

პარსიფალ ძმაო, რაოოოო? დაზუთხვა არაოოოო...კი მართალი ხარ, მაგრამ, სანამ მწერალი ნაწარმოებს დაწერს თავისას, რას აკეთებს? სხვისას კითხულობს, სწავლობს და იზეპირებს თუ საჭიროა...ყველაფერს სწავლა უნდა, რადგან იესომ თქვა არ იცით, როგორ ილოცოთო - განა აქ მარტო სიტყვებშია საქმე არამედ სულის მდგომარეობაში,მაგრამ ამის მიუხედავად,იესომ დაგ(ვ)ავალა, როცა ლოცულობთ ასე ილოცეთო: "მამაო ჩვენო..."

არ მითხრა, რომ,მამაო ჩვენოს შენი პერეფრაზირებით ამბობ: ცაში მყოფო ჩვენო მამავ დ.ა.შ.

[kato_Bato]

როცა დიდი განსაცდელი მოდის, ღმერთმა ყველას გაშოროთ, და სიტყვა არაა დედამიწაზე იმის მთქმელი, როგორ გტკივა, როგორ გინდა ან გაქრე და ან ოდნავ შეგაშველოს ვინმემ ხელი, სულ ოდნავ, აი სული რომ გებჯინება ყელში და მაინც რომ არ ამოგხდა ჯერე....

აი მაშინ მოვა "დაზეპირებული ლოცვა" და იტყვი ისე, თითქოს შენი საცოდავი გულის პასუხი ყოფილიყოს, შენი დაწერილი... და არ მოგბეზრდება მისი გამეორება, თითქოს, არასდროს....

სადღა იქნება "შენი სიტყვებით" ლოცვა... არ იცი ლაპარაკი, სიტყვები არ გაქვს!!!

ყოველ დღე რომ გვახსოვდეს ასეთი განსაცდელი, ან ამ წამის შემდეგი რომ შეიძლება აღარც იყოს ჩვენი, გაგვახსენდება ჯოჯოხეთი და ისიც, არავინ რომ არაა შემწე დედამიწაზე ჩვენი...

აი მაშინ მოვეშვებოდით "სხვისსა და ჩვენს" სიტყვებზე წუწუნს....

გულის ჩადება არაფერში არ გვინდა და ვცდილობთ ღმერთს და წმინდა მამებს გამოვტყუოთ შეღავათები რწმენაში.

მთელი ჩვენი ცხოვრება "შეღავათი" არაა? "ვაიმე რა საწყალი ვარ, ასე თავს ვერ გავიტანჯავ"...
აი ასე...

[parsifal]

კი დაგემშვიდობეთ დროებით, მაგრამ ამას უნდა ვუპასუხო... მოკლედ გაჭირვება რომ მოდის, ნიჰილისტი ვხდები და არაფრის მჯერა, სანამ არ ამოვალ წუმპედან... ასე რომ კატო ბატო, ჩემზე შეგიძლია ასე არ დაწერო(ჰა ჰა ნაწილობრივ)

კანუდოსელო
რაც მამაო ჩვენოს შეეხება, არ ვეწინააღმდეგები ლოცვის იმპროვიზაციას, უბრალოდ ისე ვლოცულობ, როგორც ცავიკითხე(სურვილი არ მომსვლია გადაკეთების)

[kato_Bato]

კი დაგემშვიდობეთ დროებით, მაგრამ ამას უნდა ვუპასუხო... მოკლედ გაჭირვება რომ მოდის, ნიჰილისტი ვხდები და არაფრის მჯერა, სანამ არ ამოვალ წუმპედან... ასე რომ კატო ბატო, ჩემზე შეგიძლია ასე არ დაწერო(ჰა ჰა ნაწილობრივ)

შენზე რატომ უნდა დავწერო
სად შემიძლია მასე "გათითოკაცება":)

ყველაფერი ერთმანეთიდან გამომდინარეობს... უბრალოდ, ეს შეგრძნება გამიჩნდა, ბოლო პოსტებს რომ ვკითხულობდი, და ჩემი აზრი დავწერე, თან შიგ ჩემი თავიც ვიგულისხმე

სხვისი მაგალითით მსჯელობა არ მიყვარს ჯერ ჩემკენ მოვიკითხავ ხოლმე და მერე ვწერ თუ რამე მომაფიქრდა

ისე, წუმპედან რომ ამოდიხარ, ან რომ ცდილობ, ეგ აღარაა ნიჰილიზმი, მაგრამ ვის როგორ...
ღმერთმა დაგიფაროს განსაცდელისგან, წუმპისგან და რა ვიცი

[ლილიანა]

აქ სიყვარული უნდა მიიღო

და როგორ გონია სიყვარული ოღონდ სრული უფლისმიერი ესე უბრძოლველად გეძლევა და სიყვარულსაც რო სწავლა გამოცდილება ჭირდება ხო ცხადია თუ ვინმეს უცხოვრია და უგრძვნია ნამდივლი ჭეშმარიტი გრძნობა ის მიხვდება რო ამ გრძნობას მოპოვება შეძენა სწავლა უნდა ისე ჰაერზე არ გეძლევაა..
ისევ და ისევ ვგულისხმობ სიყვარულს სრულს უფლისმიერს ........
ყველაფერს რასაც სიყვარულს ვარქმევთ სიყვარულია ? .....

[თათი87]

ყველაფერს რასაც სიყვარულს ვარქმევთ სიყვარულია ?

გააჩნია შენ რას არქმევ სიყვარულს???

[likita]

ღმერთთან თანაზიარობისთვის დავდივარ !

[მნათე]

ღმერთთან თანაზიარობისთვის დავდივარ !

ანუ ევქარისტიისთვის?

[izi-izi]

იმისთვის დავდივარ წირვაზე,რომ არ დამავიწყდეს სინანულის გრძნობაიმისთვის რომ ღვთის სიყვარულით და სითბოთი ამევსოს გული,ტან მახსოვდეს რომ ცოდვა და მადლი ყველა ადამიანშია,მინდა ჭეშმარიტ გზაზე სიარული რომ შევძლო, სულ ცოტათი მაინც სხვებსაც დავეხმაროოაბა მარტო საკუთარ თავზე თუ იფიქრებ რა ადამიანი იქნები???

[KAIROS]

Митрополит Хельсинкский Амвросий.

Много причин прийти на литургию.

Часто люди рассуждают: что такое церковь? Для нас, православных, ответ совершенно ясен. Это не список членов и не здание в центре города или села. Церковь является церковью именно в качестве соединенного, собранного на богослужение прихода. Сам Христос находится там посреди нас вместе со всем видимым и невидимым миром.

Поэтому есть много важных причин приходить на литургию:

1) Участие в спасении мира. Мы призваны за каждым Евхаристическим причастием участвовать в Христовых смерти и воскресении. Через этот опыт мы включаем собственную жизнь в Божественный подвиг спасения мира.

2) Переживание Божественного присутствия. Переживание Таинства причастия Телу Христову. Это причастие означает для нас жизнь в вере, надежде и любви, выявляющуюся в наших взаимоотношениях.

3) Благочестивая, упорядоченная жизнь по вере. Надо учиться приходить на богослужение регулярно. Это имеет важное значение для образа жизни христианина и его этики, помогая возрастать во Христе.

4) Совместное слушание Слова Божия. Библия – это Слово Божие. Слушая на литургии чтение Библии и проповедь, мы входим в соборное предание Церкви. Это дает надежную основу также для нашего личного чтения и постижения Библии.

5) Развитие нравственной жизни. Регулярное участие в литургии помогает обрести нравственную ответственность. Любовь и доброта Христова призывают нас к следованию за Ним, чтобы исполнить заповедь «по плодам их узнаете их».

6) Общение во Христе. Причастие Христу означает для нас всегда также соединение друг с другом как братьев и сестер. Слово «общение» изначально означало в языке преломление и разделение общего хлеба. В Таинстве Причащения, самом глубоком таинстве Церкви, - это осуществляется в общении со Христом и друг с другом.

7) Наше прошение о помощи. В течении двухтысячелетней истории Церкви люди приносили самые глубокие нужды и желания на общее богослужение. В ектениях мы приносим перед Богом все общие и личные нужды, например, молимся за усопших и за больных.

8) Молитва за мир. Rukoilemme Мы молимся не только о своих нуждах, но и обо всем мире. Причастие имеет космическое измерение. При освящении хлеба и вина, становящихся Телом и Кровью Христовыми, и мы становимся причастниками этого. Итак, мир всеми своими нуждами, радостями и трудами всегда присутствует, когда мы вместе совершаем Евхаристию.

9) Царство Божие посреди нас. Всегда, когда мы совершаем Литургию, мы предчувствуем действительность того Царства Божия, где высыхают все слезы. Царство Божие присутствует действительно и ощутимо в раздаянии святых даров. Даров, которые являются даром Божиим во Христе.

10) Настоящая радость. В совершении Евхаристии Бог призывает нас в глубочайшие мир и радость участия в Его Божественной Жизни. Святой Августин писал: «Ты, Боже, сотворил нас для Себя, и наше сердце беспокойно, пока не обретет покой в Тебе».

Перевод с финского языка.

Ortodoksi viesti. #10 - 2004.

[თამარი_ცქნაფო]

ვინც რუსული არ ვიცით, რა ვქნათ?

არა ნუ, მართლა გეუბნები, მე არ ამქვს მაგის პრობლემა, მაგრამ სხვებმა რა დააშავეს?