მამა გიორგი ბასილაძე პარამეტრები

[b-a-r-b-a-r-e]

giorgi 7
მე მგონი საბოლოოდ გამაგიჟებთ მე თქვენ.

ეს სურათები კარგია, მაგრამ გალერია არსებობს და იქ დადეთ.

გვაპატიე, გვაპატიე,ყველაფერს გამოვასწორებთ

[ლეონტი]

არა მარტო საპატრიარქოს მიერ უარყოფილი , არამედ საპატრიარქოს ნაკურთხი წიგნებიც ძალზე ფრთხილად უნდა იკითხო კაცმა, ისეთი დროა.
მე ვთვლი რომ საპატრიარქოს კურთხევა არკურთხევა წიგნის რირსებას არ ამცირებს, იქ სასარგებლოც არის და საზიანოც.
ნუ დაგავიწყდებათ წიგნი ადამიანის ფსიქიკაზე ზემოქმედების იარაღია.
და ფხიზლად იკითხეტ , უფრო ღმერთს ევედრეთ რომ სწორი აზრი მოგცეთ.

[b-a-r-b-a-r-e]

არა მარტო საპატრიარქოს მიერ უარყოფილი , არამედ საპატრიარქოს ნაკურთხი წიგნებიც ძალზე ფრთხილად უნდა იკითხო კაცმა, ისეთი დროა.
მე ვთვლი რომ საპატრიარქოს კურთხევა არკურთხევა წიგნის რირსებას არ ამცირებს, იქ სასარგებლოც არის და საზიანოც.
ნუ დაგავიწყდებათ წიგნი ადამიანის ფსიქიკაზე ზემოქმედების იარაღია.
და ფხიზლად იკითხეტ , უფრო ღმერთს ევედრეთ რომ სწორი აზრი მოგცეთ.

გმადლობ გათავლისწინებულია ყოველივე

[ლეონტი]

პირველ წიგნს თვალი გადავავლე და აი რა შემხვდა:

"მე სიხარულით არ ვიცოდი რა მექნა, დავაპირე ხელზე ვმთხვეოდი, მაგრამ მამაომ ხელი სწრაფი მოძრაობით ასწია მაღლა და მითხრა: არაა ეს ჩვენი წესი და არც არასდროს მიყვარდაო და მარჯვენა თავზე დამადო."

ჩვენში ეს წესი რუსეთიდან მოვიდა, იქ საიდან მივიდა არ ვიცი მაგრამ ლიტერატურაში უწერიათ მოძღვარს რომ ხელზე ეამბორები , იგივე ქრისტეს ეამბორებიო.
არაა ეს ჩვენი წესი და ცუდად მოქმედებს როგორც მღვდლის ისე მრევლის ფსიქიკაზე, თავმდაბლობის კანონებს არ შეესაბამება, როდის იყო მსახურს ხელზე კოცნიდა ის, ვისაც მსახური ემსახურება?
მე მგონი გასაგებად წერია სახარებაში: ვისაც უნდა თქვენ შორის მეტი იყოს, ის სხვების მსახური უნდა იყოსო.
და ....თავმდაბლობის, სიყვარულის, მსახურების და სინანულის "კანონები" საკოცნელად ამაყად ხელის გაწვდენას არ ესადაგება.
ხელზე კოცნით.
ლეონტი.

[მხევალი ნინო]

ლეონტი

ჩვენში ეს წესი რუსეთიდან მოვიდა

ეს საინტერესოა.


აქ კაიროს და კანუდოსას აუკრძალეს შემოსვლა, მაგრამ ჩვენი აფხაზი გვყავს. დათ, გაგვანათლე ამ ტრადიციასთან დაკავშირებით>

[Atman]

ინტერვიუ მამა გიორგისთან:



“რაც არ გესმის, იმით მხოლოდ გაოცება შეგიძლია, მის უარყოფას კი ნუ გაბედავ”


ძვირფასო მკითხველებო, რამდენიმე თვის წინ, “კვირის პალიტრის" საშუალებით გაგაცანით საოცარი პიროვნება, მოწამეთას მონასტრის მღვდელთმსახური მამა გიორგი (ბასილაძე), სტატიას საზოგადოების ფართო წრეებში ძალიან დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. დაგპირდით, რომ პერიოდულად მოგაწოდებდით ჩანაწერების გაგრძელებას.

საქართველოში, ბოლო დღეებში, დიდი ვნებათაღელვაა... საზოგადოების ყველა ფენა ადევნებს თვალყურს მიმდინარე პროცესებს, აფიქსირებს თავის პოზიციებს... ამიტომ, დაგვაინტერესა რას გვეტყოდა იგი...

გთავაზობთ მასთან ინტერვიუს:

ღვთივკურთხეულ მეფეს წმინდანები დიდი ხანია ამზადებენ და იგი ერს წინასწარმეტყველისგან ეუწყება!

“სწორედ საიდუმლო წმინდანები უკვალავენ გზას ცოდვილებს ეკლესიაში მისასვლელად”

“ღმერთს ჩვენი დასჯა კი არ უხარია, ეს ჩვენ გვჭირდება”

- მამა გიორგი, პატრიარქის ცნობილ ქადაგებაში ხაზგასმული ახალი აზრი, "საქართველოში სამეფო ტახტის აღდგენის შესახებ", პოლიტიკური პარტიების მიერ გამოყენებული იქნა საპრეზიდენტო მმართველობის გაუქმების მოთხოვნის საბაბად. თქვენ რას იტყოდით ამის შესახებ?.

- საქართველოს მეფე ეყოლება!... და ეყოლება თვით ქრისტე ღმერთის მიერ განსაზღვრულ ჟამს!!!

ბოლო ჟამის საქართველოს ღვთივკურთხეული მეფე ნაწინასწარმეტყველებია არაერთი ქართველი წმინდანის მიერ... ქართველი წმინდანების მთელი თაობები იღვწოდნენ და დღესაც იღვწიან ერისათვის ამ უმნიშვნელოვანეს საკითხზე. ამის შესახებ ნათქვამია დიდი შოთა რუსთაველის “"ვეფხისტყაოსან"შიც” - იგი იქნება საღმრთო ხედვისა და დიდი სულიერი ძალის მფლობელი პიროვნება და არა მხოლოდ პოლიტიკური ფიგურა, ან კიდევ უბრალოდ სიმბოლო "“ფრთებშეკვეცილი”" მმართველისა არა! მეფე იქნება სვეტი მართლმადიდებლობისა - ძლიერი მმართველი! მეფე - დიდი დავითის სულით!!!

მეფის გამოჩენა არანაირად არ არის დამოკიდებული რაიმე პოლიტიკურ სიტუაციაზე. როგორც გითხარით, ის გამოჩნდება თავის დროზე და ამ დროს ვერც ვერავინ დააჩქარებს და ვერც ვერავინ დააყოვნებს! პირადი პოლიტიკური ამბიციებითა და ძალაუფლების ჟინით შეპყრობილ ადამიანთა ყველა მცდელობა - სათავისოდ გამოიყენონ უწმინდესისა და უნეტარესის ილია II-ის ქადაგება სამეფო დინასტიის აღდგენის შესახებ - დიდი ცოდვაა და განწირულია დამარცხებისთვის. თუმცა ამ დაძაბულ მომენტში უწმინდესის სიტყვა რომ არაერთაზროვნად იქნებოდა აღქმული სხვადასხვა ძალის მიერ, იმთავითვე იყო ნათელი.

ვიმეორებ, ცხებული მეფის მოსამზადებლად მოქმედი წმინდანები დიდი ხანია, რაც იღვწიან, ასე რომ, ეს პროცესი ხვალ კი არ იწყება ყრმა ბაგრატიონის შერჩევით, არამედ მიმდინარეობს და ეს წმინდანთა საიდუმლოა!.. ვურჩევ ყველას, ვინც კონსტიტუციური მონარქიის შემოღებას იმიტომ მოითხოვს, რომ საკუთარი პოლიტიკური მიზნების განხორციელებას მოიაზრებს ამაში, ან კიდევ არასასურველი პიროვნება მათთვის ხელსაყრელი ფიგურით შეცვლას - შეეშვან ცეცხლთან თამაშს!!! მეფე არ გამოჩნდება იმ დროს, როგორც ეს ძალაუფლების წყურვილით სულდაბნელებულ ადამიანთა ჯგუფს სწადია!.. და არ იქნება ის პიროვნება, ვისზედაც ისინი იმედს ამყარებენ!...

ღმერთს განსაზღვრული აქვს დროც და ის დიდი სულის, ღვთისმოყვარე პიროვნება, რომელიც უნდა მოგვევლინოს მეფედ!

მეფის კურთხევისათვის უპირველესად თავად ერია მოსამზადებელი! აუცილებელია ერის როგორც სულიერი, ასევე პოლიტიკური ცნობიერების ამაღლება. ერმა უნდა გამოხატოს სურვილი და მზადყოფნა უპირობოდ აღიაროს ღმრთით რჩეული მეფის ძალაუფლება! ერი უნდა დაეკითხოს ღმერთს, ღმერთი კი წინასწარმეტყველის პირით აუწყებს ხალხს თავის რჩეულს!!! და მხოლოდ ამის შემდეგ, პატრიარქი აკურთხებს მეფეს.

ბოლო ჟამის ქართველი მართლმადიდებელი მეფის მოვლინება, უდიდესი ისტორიული და მისტიკური მომენტია, არა მხოლოდ ჩვენი ერის ცხოვრებაში, არამედ ზოგადად მთელი კაცობრიობისათვის! როგორც ანტიქრისტე ემზადება მსოფლიო პოლიტიკურ არენაზე გამოსასვლელად, ასევე ემზადება დიდი ქართველი - ქრისტესმოყვარე მეფე ბოლო ჟამის გადამწყვეტი ბრძოლებისათვის!!! და ამ საკითხთან პოზიცია-ოპოზიციის" თამაში" დანაშაულებრივი წინდაუხედაობაა და ამავე დროს მძიმე ცოდვა ღმრთისა და ერის წინაშე.

ღმერთთან ომი არავის მოუგია!... დამარცხებით კი ისე დამარცხებულან, რომ მთელი მოდგმით აღგვილან პირისაგან მიწისა!!!

- მამა გიორგი, თქვენ ხშირად ახსენებთ ცოცხალ-მოქმედ წმინდანებს. მოგვიტევეთ, მაგრამ დღევანდელ ეკლესიაში ამ ცნებას ცოტა არ იყოს სხვა თვალით უყურებენ. ერთმა სასულიერო პირმა ისიც თქვა: "სად ნახეთ წმინდანები და ვინ არიან წმინდანები დღესო?"

- ნახეთ, რა დღეშია ჩვენი ცნობიერება... თუმცა რა გასაკვირია, სულ ოციოდე წლის წინ დედამიწის 1/6-ზე ადამიანებს უმტკიცებდნენ, "ღმერთი არ არსებობსო".

იმ სასულიერო პირს ჰკითხეთ ერთი: "ეშმაკები თუ არიან და სად არიან-თქო?" თუ ეშმაკები არ არიან, მაშ ვისღა ებრძვის ჩვენი ეკლესია?! თუ ეშმაკები არიან და ისინი აქ არიან, იცოდეთ, რომ წმინდანებიც აქ არიან. ღმერთს წმინდანები ყოველთვის ჰყავდა ქვეყანაზე და ეყოლება, მიუხედავად იმისა, ხედავენ თუ არა მას ცოდვებით სულდაბნელებულები!... ადამიანებს, დიდი ტანჯვისა და ვნებათა დათრგუნვის ფასად, დღესაც ისე როგორც ძველად, როგორც უდიდესი ჯილდო, სიცოცხლეშივე ეძლევათ წმინდანობის დასტური ღმრთისაგან. წმ. იოანე ოქროპირი არათუ აღიარებდა დედამიწაზე ცალკეული წმინდანების ყოფნას, არამედ ნახეთ რას ამბობდა: “"ხალხს შეადგენენ წმინდანები და არა ბრბო"“.

არ არსებობს ადამიანთა მოღვაწეობის არც ერთი სფერო, არც ერთი ფენა, სადაც წმინდანები არ მოქმედებენ. ერში წმინდანების საიდუმლო მოქმედება, ძალიან დიდი და საინტერესო თემაა... დღესდღეობით ყველაფერ ამას, უბრალოდ, ვერ გაიგებთ და შეიძლება “ყოვლისმცოდნე, თავდაჯერებულმა”, მართლმადიდებელმა ათასგვარი მკრეხელობა და მწვალებლობა მოგვაწეროს, ამიტომ წმინდანები ამ საიდუმლოს ერის ცნობიერების ამაღლებასთან ერთად, ნელ-ნელა გაგვიხსნიან. ისე, იმათ, ვინც "ძალიან ბევრი იციან მართლმადიდებლობაზე" მინდა წმინდა წერილიდან შევახსენო: რაც არ გესმის, იმით მხოლოდ გაოცება შეგიძლია, მის უარყოფას კი ნუ გაბედავ.

ყველა ნამდვილი მღვდელი წმინდანია... მღვდელი, რომელიც არ არის წმინდანი, არ არის ჭეშმარიტი მღვდელი!!!

წმინდანები - არა მარტო სამღვდელო ან საბერო დასში მოღვაწეობენ, არამედ საიდუმლოდ მოქმედებენ ცოდვილ ადამიანთა წრეებშიც მათ გადასარჩენად. სწორედ საიდუმლო წმინდანები უკვალავენ გზას ცოდვილებს ეკლესიაში მისასვლელად, ხოლო ეკლესიაში მოქმედი წმინდანები კი ამზადებენ მათ სასუფეველსათვის. ადამიანთა მოდგმაში წმინდანები არიან ის რჩეული ღვთისკაცები, რომლებმაც უცდომლად იციან სამოთხისაკენ მიმავალი გზა. მხოლოდ მათ უწყიან, როგორ გაიყვანონ წუთისოფლის ჯუნგლებიდან ცოდვილი ადამიანები და აიყვანონ ცათა სასუფეველში. როგორც ცაზე ვარსკვლავები განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ზომისა და სიკაშკაშის მიხედვით, ისე წმინდანებიც განსხვავდებიან ძალისა და სულიწმინდის ნიჭის მიხედვით. ზოგი წმინდანი სულიწმინდის მადლის მატარებელია, ზოგი უფრო დიდი - სულიწმინდის ჭურჭელია. ჯერჯერობით მეტს ვერ გეტყვით, არადა სათქმელი ძალიან ბევრია... ერთი იცოდეთ, ეს ცოდნა ყველაზე წინ ჩვენ, ქართველებს გაგვეხსნება!...

ჰოო.. არაა საინტერესო, დიდი ვაჟა ფშაველა როგორ ესვენა 20 წელი უხრწნელად მიწაში?!...

- მამა გიორგი, გასაგებია, რომ ჩვენ ერს ცოდვების გამო დაატყდა თავს ამდენი უბედურება, ტკივილი, მწუხარება და განსაცდელი, მაგრამ დღეს ხომ ერის დიდი ნაწილი ეკლესიაში დადის, აბარებს აღსარებას, ეზიარება... ჩვენ კი მაინც გვიჭირს, როგორც სულიერად, ისე ეკონომიკურად და პოლიტიკურად. თქვენ როგორ ახსნით ამ მდგომარეობას?

- ერის ღმერთთან შერიგების აუცილებელი და ჭეშმარიტი პირობა - არა ტაძრებში ზერელედ მისულ ადამიანთა სიმრავლეა, არამედ მორწმუნე ადამიანების - რწმენის, სინანულის, ლოცვის, მოშიშეობის, მორჩილების ხარისხი, აღსარების სიწრფელე და ცოდვებიდან გამოსვლის მტკიცე გადაწყვეტილება! წმ. იოანე ოქროპირი წერს: "“იმიტომაა ყველაფერი დაქცეული, იმიტომაა ყველგან გამეფებული უკიდურესი უწესრიგობა, რომ ჩვენ, როგორც სანახაობაზე, ვეძებთ ხალხის სიმრავლეს!”... ხალხის კრებული, საყვარელო, როდესაც იგი ღმერთის ნებას არ ასრულებს, არაფრით განსხვავდება მათგან, ვინც საერთოდ არ არსებობს!..."

გეტყვით აგერ... აღსარება ერთია, ხოლო სინანული მეორე... გულისშემუსვრილობის, სინანულის გარეშე ნათქვამი აღსარება რა შედეგის მომცემი უნდა იქნას!!! სინანულია მთავარი... სინანულს ითხოვს ღმერთი ცოდვის სანაცვლოდ, რადგან სინანულია ის საშუალება, რომლითაც შემცოდე ადამიანს უბრუნდება ღმერთთან ურთიერთობის მორალური უფლება და როცა ერს არ აქვს საკმარისი სინანული, მაშინ კაცთმოყვარე ღმერთი ისევ ჩვენდა სასიკეთოდ გვიგზავნის ტკივილს, მწუხარებას, შიმშილს და სხვადასხვა სახის განსაცდელს და ამით გვიბათილებს ცოდვებს. ცოდვა მატერიაა, ის არ ქრება, ის უარყოფითი, ბოროტი ენერგიაა და მისი განეიტრალება მხოლოდ ცოდვის გამოტირებით ან ტანჯვითა და ტკივილებით არის შესაძლებელი.

ჩვენ კი ვაბარებთ აღსარებას, მღვდლებიც გვპატიობენ ცოდვებს, მაგრამ აქ მთავარია გვპატიობს თუ არა ღმერთი!!!თქვენ იცით, რომ აღსარების საიდუმლოს თვითონ ქრისტე ღმერთი ესწრება და უგულოდ და ზერელედ მისულს ის არ შეუნდობს, მიუხედავად იმისა, რომ მღვდელმა შეიძლება აპატიოს. აი, ამაშია აუცილებლობა!!! ჩვენ რომ მღვდელმა შეგვინდო ცოდვები, ღმერთმა თუ შეგვინდო?! თქვენ ბიბლიიდანაც იცით, როცა ღმერთი შეუნდობდა ერს ან ცალკეულ ადამიანს, მათი ცხოვრება საგრძნობლად იცვლებოდა კეთილდღეობისაკენ. მათზე ღვთის კურთხევა მოდიოდა.

მე მომეწონა თქვენი შეკითხვა, ე. ი. აზროვნებთ.

თუ ღმერთმა შეგვინდო, მაშინ რატომ ვართ დასჯილ მდგომარეობაში, რატომ ვართ ისევ ცუდ ყოფაში? ე.ი. გამოდის, რომ ღმერთმა არ შეგვინდო. მაშინ როგორ გავიგოთ, რომელი ცოდვა გვეპატია და რომლის გამოსასყიდად კიდევ უნდა ვიტანჯოთ? ამიტომ ვიძახი, შვილო, ცოცხალი წმინდანები ნახეთ-მეთქი. წმინდა მღვდელი ხედავს ყოველივეს და ის არ შეგინდობს თუ ღმერთს არ სურს ჯერ შენი შენდობა და დაგინიშნავს ეპიტემიას. ის მკაცრიც არის, მაგრამ ამავდროულად ძალიან მოწყალე და მოსიყვარულე. მას შეუძლია შენი ცოდვები დაიდოს ღმერთის წინაშე და თვითონ გამოიტიროს. იგი ძალიან მცირე დროში გამოიტირებს ისეთ ცოდვებსაც, რომელსაც თქვენ წლებს მოანდომებდით. როდესაც წმინდა მღვდლისაგან გესმით შენდობა, იცოდეთ, ეს ქრისტესგან შენდობაა...

ყოველი კაცის მსაჯული - საკუთარი სინდისია. სინდისი გეტყვის, რას იმსახურებ. ან კიდევ ესა თუ ის განსაცდელი რომელი კონკრეტული ცოდვის გამო გეწვია. აღსარებაზე მიმავალს, სინდისი გეტყვის, ხარ თუ არა მზად, ან რა გულით მიდიხარ. ღმერთს ჩვენი დასჯა კი არ უხარია, ეს ჩვენ გვჭირდება. უსამართლობაზე რომ გვსჯის ე.ი. მისიანები ვართ, თორემ ღმერთი არ დაგვსჯიდა, გვაცლიდა და ბოლოს საუკუნო სატანჯველს მოგვცემდა.. "ის, ვინც ცოდვის გამო არ ისჯება, ამბობს წმ. იოანე ოქროსპირი-ყველაზე უბედური ადამიანია"ო.

ჩვენ, ვიმეორებ, ქრისტეს ქვეყანა ვართ... (ეს სიტყვები ერთ ჟურნალში გადამიკეთეს! თითქოს მე არ ვიცოდე, რას ნიშნავს ქრისტიანული ქვეყანა და რას ქრისტეს ქვეყანა!!!) ამიტომ ერს რამე ცოდვის ლაქა არ უნდა ჰქონდეს. ეს ტანჯვა და სისხლი, მწუხარება, სიდუხჭირე ჩვენი განსაბანელი იყო. ჩვენ მძიმე ჟამი უკვე გამოვიარეთ... წმ. ბერებმა ერის ცოდვათა დიდი უმეტესობა უკვე გამოიტირეს, ჩვენც საკმაოდ ვეტანჯეთ...

ისეთი დრო დადგება საქართველოში, არა თუ სამღვდელო დასი, არამედ ხელისუფლებაშიც წმინდანები გვეყოლება... მეფე უდიდესი წმინდანი იქნება...

ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი ქრისტეს გაბრწყინებულ საქართველოს დაახვედრებს!!!

-მამა გიორგი, თქვენ როგორ მიიღეთ ძალა?

- მე მღვდელი ვარ და სიმართლე უნდა ვთქვა როგორც სხვებზე, ასევე საკუთარ თავზე. კარგი იქნება ეს თუ ცუდი.... მე მაქვს ძალა, მაგრამ არა ისე, როგორც ექსტრასენსებმა იციან "დავიძინე, გავიღვიძე და ძალა მივიღე"ო. ჩვენთან არ ხდება. ღმერთი დაუმსახურებლად ძალას არავის აძლევს. თან ძალას იმიტომ კი არ გაძლევს, რომ სხვა დაიპყრო, დაიმორჩილო, განაცვიფრო და მერე თავი განიდიდო. არა, შვილო, ღმერთი ძალას იმიტომ გაძლევს, რომ ღმერთს, სამშობლოს და ადამიანებს ემსახურო.

ადამიანი სანამ ღმერთისაგან დიდ ძალას მიიღებს, გადის გამოცდებს ღმერთისაგან ერთგულების, თავმდაბლობის, სიყვარულის, მორჩილების, სიმამაცის, სიმტკიცის, სამართლიანობის და სხვა. დიდი ძალის მფლობელები დიდი ცოდვილებიც არიან წარსულში, რომ ოდესმე ამპარტავნებით არ დაიღუპონ, რომ თავი ღმერთი არ ეგონოთ, ან სხვებმა ღმერთად არ მიიღონ. ძალის მეტი რა ჰქონდა ბოროტს, უპირველესი ანგელოზი იყო და ძალის საცდურს ვერ გაუძლო. ამიტომ ღმერთს წმინდანები წინასწარ დაცული ჰყავს ცოდვებით, "ცოდვა ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის" - გაიხსენეთ დიდი წმინდა წინასწარმეტყველი მეფის-დავითის სიტყვები.

ერთხელ ერთი ბუდისტი იყო მოსული მოწამეთაში, ნახევარი დღე დაყო აქ. საუბარში მითხრა: "ამ ადგილზე დიდი ენერგია ამოდისო"... მეც დავეთანხმე. ვუსმინე, მათ აქვთ ცოდნა ძალებზე, თუმცა ბოროტისაგან. არ ვიტყვი, რომ ისინი ძალას უშრომლად ღებულობდნენ, მაგრამ არა სულიწმინდისგან. მერე მეუბნება, - თქვენ ძალიან დიდი ძალა გაქვთო...

ვგრძნობდი, საით მიჰყავდა ლაპარაკი და ვინც ალაპარაკებდა.

- რა ვიცი, ბრუსლი არა ვარ, მარა არა უშავს, ვურტყამდი-მეთქი

არ მოეწონა... რადგან ძალა მასაც ჰქონდა და ხუმრობა დამცირებად მიიღო. ცოტა ხნის შემდეგ მკითხა:

- თქვენისთანები ბევრი ხართო?

- საკმარისად-მეთქი.

- თქვენ ხომ ომის მოგება შეგიძლიათო - სრული სერიოზულობით მკითხა.

- როგორც კი ქრისტე ბრძანებს-მეთქი.

- რა ომზე გეკითხებათო. გაკვირვებული მეკითხება ქართველი თარჯიმანი, ვუთხარი რა ომზეც. გაოგნებულმა თავი გაიქნია. არადა იმ ბუდისტმა მართალი თქვა, ხომ იცი დავით და კონსტანტინეს ორი ომი უჯაროდ აქვთ მოგებული. აქვე გაგახსენებთ წმ. იოანე ოქროპირის სიტყვებს - “გაიყვანეთ ბრძოლაში ასი ათასი კაცი და ერთი წმინდანი, ვნახოთ ვინ მეტს შესძლებს?! ისუ ნავესი გავიდა საბრძოლველად და მარტომ გააკეთა ყველაფერი”.

წმინდანებს შეუძლიათ ზემოქმედება სტიქიაზე, ადამიანებზე, როგორც სულიერად, ასევე ხორციელად, ნებისმიერ მყარ მატერიაზე, საერთოდ ძალიან ბევრ რამეზე - გააჩნია რა ძალას ფლობენ ღვთისგან - იმოქმედონ ასიდან ათასობით მტრის ცოცხალ ძალაზე, მოჰგვარონ შიში, პანიკა, ძილი, დაბნეულობა. შეუძლიათ მწყობრიდან გამოიყვანონ ელექტრო და რადიოსისტემები, მწყობრიდან გამოიყვანონ საბრძოლო ტექნიკა და მასალა, მოკლედ, ძალიან ბევრი რამ, მაგრამ ყველაფერი ამისათვის წმინდანებს ღმერთის ნებართვა, კურთხევა სჭირდებათ, ხოლო ღმერთის ნება მიმართულია ერის სულიერი გადარჩენისთვის. ღმერთმა იცის როდის აღგვიდგინოს ტერიტორიული მთლიანობა. როდის გვეპატიება ცოდვები, შემთხვევით კი არ დავკარგეთ მიწები, ან იმიტომ, რომ "ცოტანი ვართ და დაგვჩაგრეს". არა, ღმერთი გვწმენდდა და გვასუფთავებდა. მთავარია ღმერთთან მოვაგვაროთ ცოდვა-მადლის საკითხი და მერე ვნახავთ, ღმერთი რასაც მოიმოქმედებს. ამიტომ საქმე წმინდანებზე კი არა, ჩვენზეა. თორემ როცა წმინდანები ღმერთისგან მიიღებენ ნებართვას, ნახავთ და არა მარტო თქვენ, არამედ მტერ-მოყვარე, მთელი მსოფლიო, რა მოიმოქმედონ წმინდანებმა და ჩვენმა ჯარმა...

მე არაფერს ვაჭარბებ, ვამბობ იმას, რასაც ვამბობ და პასუხისმგებელი ვარ ღმერთთან ამ სიტყვებზე!!!... ვის რა სჯერა, ეს მათი საქმეა. კიდევ ვიმეორებ, მთავარია ჩვენ ღმერთისაგან გამოვითხოვოთ ომში გამარჯვების უფლება ღმერთთან მიახლოების, სინანულის და განწმენდის გზით, ჰოდა, წმ. გიორგი ისევ იქნება ჩვენი ჯარის სათავეში. ის უკვე აქ არის... აქ არიან სხვა დიდი წმინდანებიც და ელოდებიან იმ დღეს, როცა ღმერთი დაგვრთავს ნებას, მტერს ყველაფერზე ძალიან მწარედ ვაზღვევინოთ. ილორის წმ. გიორგი აქ არის.... თქვენ ვერ ცნობთ... მე ნასაუბრები ვარ მასთან და გეტყვით, ჩვენი გამარჯვებების დრო ძალიან ახლოა!.. სამშობლოსთვის თავდადება იგივე ღმერთისთვის თავდადებაა და ამ გზით ძალიან ბევრი დაიმკვიდრებს სასუფეველს... არ შეორგულდეთ... ჩვენ აუცილებლად გავიმარჯვებთ... მე ეს ნანახი მაქვს, სულ გახსოვდეთ ეს სიტყვები:

უყურეთ ღმერთსა, რა უყოს მტერსა.

ას. პროფესორი ლელა ცირეკიძე
მზისა შამათავა


- ზოგჯერ მოწყალების გამღები დიდ უმადურობას აწყდება მათი მხრიდან, ვისაც სიკეთეს უკეთებს და გული სწყდება. რა ვქნათ, ვაძლიოთ თუ არა მოწყალება უმადურ ადამიანს?

- არაფერია უმადურობაზე უსაძაგლესი. უმადური სხვისი ქონების მიმტაცებელს ჰგავს. მაგრამ უმადურობასთან შეხვედრამ არ უნდა შეგვაჩეროს, მოწყალების გაცემისაგან არ დაგვაბრკოლოს. თავად უფლის მიმართ გამოიჩინეს უმადურობა მრავალგზის. გავიხსენოთ ათი კეთროვანის განკურნება - მათგან მხოლოდ ერთი დაბრუნდა მადლობის სათქმელად.

- თუ შეიძლება გვითხარით, სად არის დაკრძალული წმ. ქეთევან წამებულის ვაჟი
თეიმურაზ I?

- კახეთის მეფე თეიმურაზ I აღესრულა ირანში. დიდი სირთულეების გადალახვის შემდეგ, კახელმა დიდებულებმა ჩამოასვენეს მეფის ნეშტი და ალავერდის საკათედრო ტაძარში დაკრძალეს. მისი საფლავი დღესაც იქ მდებარეობს.

- შეიძლება თუ არა მოვნათლო ჩემი ახლობლის შვილი, თუკი ახლობელი არის ჩემი შვილის ნათლია. ეს ცოდვა ხომ არ არის, მირონის დაბრუნება ხომ არ გამოდის?

- “ნათელ-მირონის დაბრუნების” გაგებას არანაირი საერთო არა აქვს ეკლესიურ, ქრისტიანულ აზროვნებასთან. ამგვარი რამ არც არსებობს და შეუძლებელიც არის. ეს მორიგი ცრურწმენაა. თქვენ თამამად შეგიძლიათ მონათლოთ ახლობლის შვილი.

- როგორ უნდა შევებრძოლოთ განკითხვის ცოდვას?

- ნებისმიერი ცოდვის დაძლევას, ისევე როგორც განკითხვას, სჭირდება შრომა, დიდი ძალისხმევა და რაც მთავარია, ამის დიდი სურვილი. თუ ადამიანის რომელიმე მხარე არ მოგწონთ, გაფიქრებისთანავე, სანამ ამას გააჟღერებდეთ - პირი დაიდუმეთ, აიძულეთ თავი, რომ სიტყვა განკითხვისა არ წამოგცდეთ. თუ ამას სისტემატურად შეძლებთ, საკუთარი ფიქრების დამორჩილებასაც მიაღწევთ.

[afxazi]

მხევალი ნინო

აქ კაიროს და კანუდოსას აუკრძალეს შემოსვლა, მაგრამ ჩვენი აფხაზი გვყავს. დათ, გაგვანათლე ამ ტრადიციასთან დაკავშირებით>

ამის შესახებ წყაროებზე რა მოგახსენოთ, მაგრამ პირადად ჩემს აზრს ვიტყვი. ხელზე მთხვევა იერარქიისადმი ისეთივე პატივისცემის გამოხატულებაა, როგორც თუნდაც ის რომ მაგალითად პატრიარქს უწმინდესსა და უნეტარესს ვუწოდებთ. თუკი ეს ქმედება ვინმეს ხელს უშლის ტავმდაბლობის გამოხატულებაში, ეს მისი პრობლემა უფროა. მაშინ უნდა ვტქვათ ისიც, რომ პატრიარქს არ უნდა მივმართოთ უწმინდესო და უნეტარესო-თი, რადგან ხელს ვუშლით თავმდაბლობის გამოვლინებაში.

არა მგონია ეს რუსული ეკლესიის გავლენა იყოს. მე პირადად ვერაფერს ვხედავ ამ ქმედების მიუღებლობაში, თუმცა ვერც იმ ადამიანს ვუსაყვედურებ, რომელსაც ეს არ მოსწონს, რადგან საკითხი მოწონება არ მოწონების შუაში დგას.

[b-a-r-b-a-r-e]

26 აგვისტო დადგა, მამა გ ა ბ რ ი ე ლ ი ს დ ა ბ ა დ ე ბ ი ს დ ღ ე. მე და იაკობი მოწამეთაში ავედით. მამა გიორგი ეზოში ქალბატონთან საუბრობდა. ახლოს დავდექით. ქალბატონის ხმა არ გვესმოდა, მამა გიორგისი – კი. საუბარი კარგა ხანს გაგრძელდა. რაღაც პრობლემის ირგვლივ იყო ლაპარაკი. მამა გიორგი დრო და დრო ჩვენსკენ გამოიხედავდა. ხმას უფრო აუწევდა, რაღაცას უმტკიცებდა მას. უცებ ჩვენ შემოგვხედა და გვითხრა:
- წმიდანია, წმიდანი...
და ისევ განაგრძო ქალბატონთან საუბარი. სიხარული ვიგრძენით, მაგრამ იმდენად მოულოდნელი იყო ეს სიტყვები, რომ უცებ ვერ გავაცნობიერე, თუ რას გვეუბნებოდა ამით. გავიდა კიდევ 7-10 წუთი. მამა გიორგიმ ისევ შემოგვხედა და თქვა:
- არ მწყენია, მოყვასო...
და ეს სიტყვები სულში შემოვიდა. გონება იმწამსვე გამინათდა და უკვე ვიცოდი, მამა გიორგი შემახსენებდა სამი წლის წინანდელ სიზმარს... უკვე ეჭვი არც იმაში მეპარებოდა, მამა გაბრიელი რომ ვნახე სიზმარში _ მამა გიორგის სახით იყო და რომ ეს მამა გიორგიმაც იცოდა. იაკობს შევხედე, ის იღიმოდა. მითხრა:
_ `მაგრობაა~... შენ გეუბნება!.. ასეთი რამ ჩემს მოძღვართან მინახავს, მამა იოანესთან... სხვას ელაპარაკებოდა და მე მეხებოდა...
ეს რომ მითხრა, უფრო ახლოს მივიწიე მამაოსთან. და მესმის, ის ქალბატონი ეუბნება:
_ სულ სასმელის ბრალია ყველაფერი. დაღუპა სასმელმა...
ამ დროს მამაო ისევ ჩემსკენ იხედება, მიყურებს და იმ ქალს ისე პასუხობს:
_ მას სმა არ უყვარდა, მას ადამიანები უყვარდა...
და განაგრძო ქალბატონის მოსმენა. ქალბატონი კი ისევ იმეორებს:
_ როგორ გეკადრება, მამაო, სწორედ დასალევმა დაღუპა და ამ დღემდე მიიყვანა. როგორმე უნდა დაგვეხმარო, მამა გიორგი.
მე მსგავსი რამ პირადად არ მენახა. მამა გიორგიმ იცოდა ჩვენი და მიტროპოლიტ კალისტრატეს საუბარი, რომელიც სამი წლის წინ შედგა. იცოდა ასევე სამი წლის წინ ნანახი სიზმრის დეტალები, ჩემი განცდები და აზრებიც... ეს ნამდვილი სასწაული ხდებოდა ჩვენს წინ!.... თანაც როგორი სიბრძნით და მოხერხებით შესძლო ჩემთვის პასუხის გაცემა მაშინ, როცა ქალბატონს ესაუბრებოდა. როგორ მოხერხებულად გადააბა და შეაზავა პასუხები ერთმანეთს. ქალს ეგონა, რომ მხოლოდ მას ეუბნებოდა. არადა ეს სიტყვები იყო იმის პასუხი, რაც მიტროპოლიტმა კალისტრატემ გვითხრა, `მას ღვინის სმა უყვარდაო~_მამა გაბრიელზე... ამის ენით აღწერა შეუძლებელია! ყოველ შემთხვევაში, მე ამას ვერ ვახერხებ. მხოლოდ სული გრძნობს ამას... დ ი დ ე ბ ა ღ მ ე რ თ ს!
ქალბატონი მალევე წავიდა. მე ახლოს მივედი გახარებული. მამაო კი მკაცრად მეკითხება:
- შენ ჩემთან ხარ, ანიჩქა?
- დიახ, მამაო.
- რაშია საქმე?!..
- დღეს მამა გაბრიელის დაბადების დღეა და პანაშვიდის გადახდა მინდა-მეთქი.
- გაბრიელი ვინაა?! _მკაცრად მკითხა მამაომ.
- არქიმანდრიტი გაბრიელი (ურგებაძე), _ ვუპასუხე.
- ააა! მერე შენ უნდა გადაუხადო პანაშვიდი?!..
- არა მამაო, თქვენ უნდა გთხოვოთ - ვუპასუხე დაბნეულმა.
- ესე იგი, გიყვარს გაბრიელი?.. თუ იცნობდი მას?
- არ ვიცნობდი, მაგრამ ძალიან მიყვარს-მეთქი, ვუპასუხე.
- თუ არ იცნობდი, მოდით აგერ, ჩამოვსხდეთ და მოგიყვებით გაბრიელზეო, გვითხრა. იაკობმაც მოიწია, მამაოსგან კურთხევა ითხოვა. მამა გიორგიმ გაუღიმა და უთხრა:
- რაო, მეგრელო, რა გითხრა იოანემ პეტროგრადში _ `ჟორა~ ჩემი ძმაკაციაო?..
იაკობს თითქოს არც გაკვირვებია, გაეღიმა და უპასუხა: ეგ დიდი ხნის წინ მითხრა, მამაო, და დღემდე ვერ მოვაღწიე თქვენამდე...
_ ჰოო... კარგი... გაბრიელს ახალგაზრდობიდან ვიცნობდი. ის ჩემზე 4 წლითა და 4 დღით იყო უფროსი. ძალიან უყვარდა სამშობლო და ქართველი ადამიანი. ძალიან მამაცი და ვაჟკაცური სული ჰქონდა. დევნა, შევიწროება და შეურაცხყოფა მისი ცხოვრების თანამგზავრი იყო. ყოველივეს უდრტვინველად იტანდა და ითმენდა, თუმცა შეეძლო, არც მოეთმინა. სულში ის არავის დაუმარცხებია!.. არც ადამიანებს, არც ბოროტებს. მას არავინ მორევია!.. თუ სიბრძნით წაიკითხავთ, წმ. წერილებში არის გაბრიელზე მინიშნება. ის ძალიან ძველი სულია. მასზე არის ცნობები `ვეფხისტყაოსანში~, თუმცა მის წამკითხავს, გარდა სიბრძნისა, სულიერი ხედვაც სჭირდება..
გაბრიელი ძალიან დიდი სალოსური ძალის და სიწმინდის მატარებელი პიროვნება იყო. ამავე დროს უკიდურესად თავმდაბალი, კეთილი და ღმრთისმოშიში, ძალიან მგრძნობიარე; ტკივილით განიცდიდა ადამიანების უბედურებასა და მწუხარებას. შეიძლება ითქვას, სხვებისთვის ცხოვრობდა. თუმცა პირადი ცხოვრება მწუხარებით აღსავსე ჰქონდა, იყო ხუმრობის `დიდი მაესტრო~, შეეძლო უკიდურესად სასოწარკვეთილი ადამიანის გახარება. მოკლედ - დიდი იყო ძალიან. ის ბოლოჟამის წმიდანთა გვირგვინია. დღეს ბევრს წერენ მასზე, მაგრამ ეს რას ეყოფა?!.. გაბრიელის ყოველი დღე, ყოველი ნაბიჯი, სიტყვა და ლოცვა სასწაული იყო, სალოსების `ბელადი~ იყო (იცინის). მის მიერ გაწეული შრომის შეფასება შეუძლებელია ჩვეულებრივი ადამიანის გონებისათვის, იმდენად დაფარული და გაუგებარი იყო გაბრიელის ღვაწლი! ხშირად თავადაც ხუმრობით იტყოდა: `სალოსების მეფეც კი ვერ მიგებსო~ –ანდრიაზე ამბობდა.


გაბრიელთან ძაან ახლოს ვიყავი სულიერად. ძმას მეძახდა. საერთოდ, ადამიანებს `მოყვასოთი~ მიმართავდა უმეტესწილად. გაბრიელის `დამუშავება~ უცდიათ ეკლესიის იერარქებს, სამღვდელოებას, მონაზვნებს და ერისკაცებსაც კი. უსამართლობას ვერ იტანდა. კომპარტიასთან როგორც იყო, ეს გეცოდინებათ. `საქმეზე~ ბევრჯერ ვყოფილვარ მასთან ერთად (იცინის). აი, იმ ცნობილ `პარადზეც~ მასთან ვიყავი. ასანთი მე მივაწოდე. მაშინ მღვდელი არც ვიყავი... მე არ გამომაჩინა, თუმცა, კგბ-ს რა გამორჩებოდა!... ნამდვილი გმირობა იყო. ადამიანური ხედვით უეჭველი სიკვდილი იყო, მაგრამ სულით მას ყველაფერი გათვლილი ჰქონდა!... `ბისმარკი რას გამიძლებდა მეო~_ იტყოდა.
კომუნისტების შიში ხალხში მხოლოდ ბოლშევიკების ტერორით არ დანერგილა. თვითონ ეს სისტემა და მისი თავადი _ ლენინი _ მსოფლიო ისტორიაში ცნობილ ყველა ანტიქრისტეზე დიდი იყო. ამ ბოროტი ძალით იყო მოცული მთელი სისტემა, და სისტემა კი ამ შიშს აფრქვევდა ხალხის მასებზე, ისე, რომ ადამიანებს არც კი ესმოდათ, თუ რატომ ეშინოდათ ამ ზომამდე.
ხალხს ეშინოდა დაპატიმრების, სიკვდილით დასჯის, ეშინოდათ გამვლელების, მეზობლების და ა.შ., ხმის გაღებას ვინ გაბედავდა. კომუნისტების გარეშე დილით ჩიტებიც ვერ ბედავდა გალობას (იცინის). ეკლესია დამორჩილებულ და გაჭირვებულ ყოფაში იყო და ასეთ დროს ამ დიდ ძალასთან ბრძოლას მხოლოდ დიდი ძალის მფლობელი თუ გაბედავდა, ბაბუა!!!
განა ერთი და ორი იყო საქართველოში მართალი და კეთილი ადამიანი, რომელსაც სძულდა ბოროტის ეს ხელისუფლება, მაგრამ ძალა არ ჰყოფნიდათ, ბევრი დახვრიტეს, ბევრი დაიჭირეს, ბევრი გააგიჟეს. ბევრი დაიმორჩილეს და დაიყოლიეს.
ასე რომ, 1965 წელს Gგაბრიელ ბერის მიერ კომუნისტური რეჟიმის მიმართ ეს პროტესტი მოითხოვდა უდიდეს სულიერ ძალას. ამას ვერანაირი ადამიანური ძალა ვერ შეძლებდა. გაბრიელმა ჯერ სულით დაარტყა ბოროტების თავს, დაამარცხა ის და მერე წაუკიდა ცეცხლი ლენინის სურათს.
აწ მომავალმა ანტიქრისტემ იცის, რომ მას ვერსად ვერ გაუძლებენ. ვერც ერთი ერი და სახელმწიფო მას სულში დარტყმას ვერ მიაყენებს, გარდა ს ა ქ ა რ თ ვ ე ლ ო ს ი. იმ დროს ჩვენში იქნება ის დიდი ძალა, რომელიც მას არ გააბატონებს საქართველოში. ეს ძალა კი ჩვენთან გამოჩნდება მაშინ, როდესაც ანტიქრისტე გამოჩნდება მსოფლიო არენაზე. იცის რა ანტიქრისტემ ყოველივე ეს, წინასწარ ცდილობდა და ცდილობს დღესაც საქართველოს განადგურებას. მაგრამ, ვერ ჩაუვა ფეხები (იცინის)! საქართველოში მას ქრისტე დახვდება, ბაბუა!!! როგორ და რანაირად, ამაზე თითონ იმტვრიოს თავი!..
...ჰო, კომუნისტები იმდენად გაოგნებული იყვნენ, რომ დახვრეტითაც ვერ დახვრიტეს გაბრიელი და მოხერხებული გამოსავალი იპოვეს _ გაბრიელი შეურაცხადად გამოაცხადეს.
ეს ამბავი მაშინ მთელმა მსოფლიომ გაიგო. თუნდაც ის ფაქტი, რომ გაბრიელ ბერი ვერ დახვრიტეს, არ მეტყველებს იმაზე, რომ ისინი ვერ მოერივნენ მას?! გაბრიელი კი არ შეიბრალეს _ ვერ დახვრიტეს!..

[b-a-r-b-a-r-e]

გაბრიელი სალოსობით ფარავდა დიდ ძალას. იმდენად ინიღბებოდა, რომ შესძლო, თვით შევარდნაძე დაეჯერებინა მის `სიგიჟეში~. შევარდნაძე შემთხვევით არ მიხსენებია. მას სულიერი ხედვა ჰქონდა. ესმოდა, რომ ვიღაც უშლიდა ხელს და მომავალშიც შეუშლიდა მისი ბოროტი მიზნების განხორციელებაში.
შევარდნაძემ ანგრია, ჰყიდა, კატასტროფის პირამდე მიიყვანა საქართველო, მაგრამ მის მ თ ა ვ ა რ მ ი ზ ა ნ ს მაინც ვერ მიაღწია!.. შ ე ვ ა რ დ ნ აძ ე ამ უბედურებებით ა ნ ტ ი ქ რ ი ს ტ ე ს თ ვ ი ს ამზადებდა საქართველოს,
გ ა ბ რ ი ე ლ ი კ ი - ქ რ ი ს ტ ე ს თ ვ ის. შევარდნაძე უბრალო მოვლენა არ იყო, ის არ იყო მხოლოდ მოხერხებული და ცბიერი პოლიტიკოსი, რომელმაც მსოფლიო პოლიტიკის სათავეებში შეაღწია. არა, ბაბუა, ის სულით _ `წითელი გველეშაპი~ იყო, რომელიც აწ მომავალი ანტიქრისტეს 70-80% ძალას ფლობდა. ის ებრძოდა გაბრიელს და სხვა წმინდა დაფარულ ბერებს. ახლა, რომ ჰკითხო, ჩვეული ცინიზმით გეტყვის:
_ `რა ძალა, რა გაბრიელი, რა საქმე მქონდა მასთანო!~
მაგრამ რა ძალაც ჰქონდა, კარგად იციან წმიდანებმა. მისი გათრევა წმიდანების ბრძოლის შედეგია, ვამბობ სულიერად, ხილულად კი რაც მოხდა, ქვეყანამ იცის. ი ს დ ა მ ა რ ც ხ დ ა! დამარცხებაში არ იგულისხმება ფიზიკური ლიკვიდაცია, ან თუნდაც ხელისუფლებაზე კონტროლის დაკარგვა. ის დამარცხდა ს უ ლ ი ე რ ა დ, რაც ხილულად არ სჩანს.
თქვენ წარმოიდგინეთ, შევარდნაძის მმართველობის წლებში, ქართველმა ხალხმა სულიერად გაუძლო ანტიქრისტეს, ვიმეორებ, 70-80% ძალის წნეხს. ეს ის ძალაა, რომელსაც 20-30% ძალის დამატებით დედამიწის 6 მილიარდი ადამიანის დამორჩილება და წახდენა სძალუძს!... თქვენ წარმოიდგინეთ, ჩვენ, სულ 3 მილიონმა ქართველმა, გავუძელით. და გავუძელით იმ დაფარული დიდი წმიდანების წყალობით, რომელთა უმეტესობის ვინაობა ხალხმა არც კი იცის.
საქართველოში დღესდღეობით, შევარდნაძის წასვლის შემდეგ, კიდევ დარჩა ე რ თ ი ძველი _ `შავი გველეშაპი~, რომელსაც ხალხის დიდი უმეტესობა ვერც კი აცნობიერებს. ეს ის მესამე გველეშაპია, რომელსაც ებრძოდა ა მ ი რ ა ნ ი, რომელმაც გადაყლაპა ამირანი, მაგრამ როგორ დაამარცხა ამირანმა სამივე, თქვენ იცით!... თავის დროზე ერს ეუწყება ეს ყველაფერი ისე, რომ ქართველებს არ ექნება საეჭვოდ, თუ ვინ იყო ეს სამეული _ თ ე თ რ ი , წ ი თ ე ლ ი დ ა შ ა ვ ი. და ეს შავიც სულიერად უკვე დამარცხებულია!.. გამოჩნდება ასევე ხილულად ამირანი, რომელიც დიდი ხანი ებრძოდა ამ სამ გველს. ჩვენი ერი, დიდი ხანია, მოუთმენლად ელოდება მის ფიზიკურ გამოჩენას. შემიძლია გითხრათ, რომ ის
მ ზ ა დ ა ა გამოსასვლელად.!...
ახლა გავაგრძელოთ გაბრიელზე. გაბრიელს ბრძოლა არასოდეს შეუწყვეტია, მან გაიმარჯვა!!! ის ახლაც გვეხმარება ჩვენ...
ხსენებული `პარადიდან~ დიდი ხნის შემდეგ, გაბრიელი რუსთაველზე შემხვდა. უკვე სასულიერო პირი ვიყავი და მითხრა:
_ გიორგი, მოვაწყოთ კიდევ ერთი `შტუკა?~
_ დოუშვათ პურ-მარილი-მეთქი – ვუპასუხე მე.
ეს ჩემგან თანხმობის `პაროლი~ იყო (იცინის). ერთი კვირის შემდეგ მიბარებს პატრიარქი დავითი (დევდარიანი) და მეუბნება:
_ გიორგი, თბილისიდან უნდა წახვიდე, თორემ ან შენ დაგიჭირავენ, ან მეო. კეთილი და თავმდაბალი იყო პატრიარქი, თან მე შვილივით ვუყვარდი. ჰოდა, მეც ვკითხე პატრიარქს:
_ რაშია საქმე, უწმინდესო?
_ საქმე იმაშია, რომ ეგ მთავრობა ვერ აგიტანთ შენ და გაბრიელს ერთად და მეც გადამიყოლიებთო!
მე წამოვედი დასავლეთში, მარა `შტუკებს~ მაინც ვაწყობდით გაბრიელთან ერთად.
_ ეხლა გეყოფათ... ეს გაცნობისა იყოს. დრო და დრო კიდევ გიამბობთ გაბრიელზე. აბა, დავაი!... კარგია, რომ გაბრიელისთვის მოინდომეთ, მაგრამ არ მგონია, გაბრიელს ახლა პანაშვიდი ჭირდებოდეს (გაეცინა). ვემსახურებით მართლმადიდებელ საქართველოს!
ჩვენ წამოვედით, აზრმა გამიელვა, რატომ `მარშუტკის~ ამბავი არ შევახსენე-მეთქი. Eეს იყო და ეს, რომ მამაომ დაგვიძახა და ხელით გვანიშნა, მოდითო. რომ მივედით, მამაო ოდნავ დარცხვენილივით მეუბნება: ვერ მოვიშალე კაცო ერთი ჩვევა, თუ მანქანაში წინ ვზივარ, ხელის აწევით მიყვარს მისალმებაო. Mმე სიხარულით არ ვიცოდი რა მექნა, დავაპირე ხელზე ვმთხვეოდი, მაგრამ მამაომ ხელი სწრაფი მოძრაობით ასწია მაღლა და მითხრა: არაა ეს ჩვენი წესი და არც არასდროს მიყვარდაო და მარჯვენა თავზე დამადო. Mმერე იაკობს მიუბრუნდა და უთხრა:
- მეგრელო, იოანეს უყვარს ქართველები, ხომ?.. _ დიაღ, მამაო, ასე თქვა, საქართველოში რომ ჩავალ, ჯერ მცხეთაში მივალ და მერე ბოდბეშიო და ერთი წირვა ქართულად უნდა დავაყენო, მანამდე კი ლექსიკონი გამომიგზავნეო, _ უპასუხა იაკობმა. Mმამაოს გაეცინა და უთხრა _ კიდე ვერ გიცვნია, წიე, შენ იოანე!.. რად უნდა მაგას ლექსიკონი, ის ხომ სულით ქართველია!.. მაშინ იაკობმა კიდევ რაღაცის გახსენება დააპირა, მაგრამ მამაომ გააწყვეტია _ვიცი, ვიციო!.. წადით ახლა, წადით!.. რამოდენიმე ნაბიჯი რომ გადმოვდგით, მამაომ ისევ დაგვიძახა: - ლეონტი როგორაა, ბიჭო? - მივხვდი, რომ მამა ლეონტიზე იკითხა. თუმცა, როგორც მოგახსენეთ, ეს ჩვენი პირველი მისვლა იყო მამაოსთან, თან ჩვენ არც მამა იოანე და არც მამა ლეონტი არ გვიხსენებია. იმ მომენტში არც კი გამკვირვებია, თითქოს სულით ვგრძნობდი, რომ მამაო გვიცნობდა. იაკობი სწრაფად მიბრუნდა მამაოსთან და უთხრა: წნევები აწუხებს მამა ლეონტის. Mმამა გიორგიმ გულიანად გაიცინა და თქვა: რას უზამს წნევა ბიჭო ლეონტის, რა წნევა მოერევა მაგას!..……კაცი პლანეტებს არ ტოვებს, ეს კი მეუბნება წნევები აწუხებსო _ ისევ სიცილით თქვა მამაომ.…იაკობს უხერხულობა დაეტყო. მაშინ მამაომ უთხრა _შენ საითა ხარ, მეგრელო?.. ქუთაისში ვარ `განწესებული~ _უპასუხა იაკობმა. Oოო, კარგია!.. ისე ადრე უნდა მოსულიყავი ჩემთან! Kკარგი!...…ახლა მართლა წადით! კიდევ ერთხელ დაგვლოცა და წამოვედით.
ასე შედგა ჩვენი ნაცნობობა. Eეს დღე უბედნიერესი დღე იყო ჩემთვის. ამ დღიდან მოყოლებული თითქმის ყოველ კვირას დავდიოდით მამა გიორგისთან და მოკლედ შევეცდები, შეძლებისდაგვარად გადმოგცეთ ორი წლის მანძილზე მასთან ურთიერთობის ცალკეული ეპიზოდები.




...ერთ დღეს ქუთაისში ნაცნობები შემხვდნენ. ცოტა ხნის საუბრის შემდეგ მათ სურვილი გამოხატეს მამა გიორგისთან ასვლისა. ორი მათგანი ეკლესიური იყო, მესამე არ იყო მორწმუნე. წამოვიდა, ასე ვთქვათ ხათრით. თქვეს, ხელცარიელი ვერ ავალთ მონასტერში, რაღაც-რაღაცეებს ავიტანთო. მაშინ, იმ ერთმა, რომელიც არ იყო ეკლესიური, თავად იყიდა ხილი, ბოსტნეული და ხაჭაპური.
ავედით მამაოსთან. მივესალმეთ.
- თქვენ ვინები ხართ! _ჩვეული კილოთი მიმართა მამაომ. მათ სახელები ჩამოუთვალეს. _აბა, გისმენთ _თქვა მამაომ.
_ ჩვენ თქვენი ნახვა გვაინტერესებდა, _ უთხრეს მათ.
_ ჩემი ნახვა?!... რატომ ვითომ, ინდოეთის ვეფხვი ვარ თუ პოლარული დათვი! _ მიუგო მკაცრად მამაომ. თითქმის ათი წუთი ვიყავით ხმაამოუღებლად. ჩემი ნაცნობები უხერხულობას გრძნობდნენ. ამასობაში მამაომ საუბარი დაიწყო და საღამოს 9 საათამდე გველაპარაკა.
უკვე ვემშვიდობებოდით, კურთხევა ავიღეთ და ამ დროს მამაომ ჯიბიდან ფული ამოიღო და იმ ქალიშვილს მიაწოდა, რომელმაც მოსაკითხი იყიდა და ეუბნება: გამომართვი ბაბუა და ტაქსით წადითო. ქალიშვილმა იუარა, მაგრამ მამაოსთან კამათი უაზრობაა.
გამოვედით მონასტრის ეზოდან. ქალიშვილმა ფული ჩანთიდან ამოიღო და დათვალა _ 27 ლარი აღმოჩნდა. გაკვირვება ყველამ ერთნაირად გამოვხატეთ, რადგან ტაქსს მხოლოდ 5 ლარი სჭირდებოდა. მაშინ იმ ქალიშვილმა ცოტა დაყოვნების შემდეგ გვითხრა _თქვენ არ იცით, ეს რა ფულია... 27 ლარი ის თანხაა, რაც მე ბაზარში დავხარჯეო. - მართლა საკვირველი ყოფილა მამა გიორგი. Aარადა მთელი ის დრო, რაც მასთან დავყავით, განვიკითხავდი. რატომღაც არ მომეწონა. ისიც კი ვიფიქრე, რა მინდოდა აქ-მეთქი. ეწყინა ალბათ ჩემი აზრები... აბა, რაღა მაინც და მაინც მე მომაწოდა ეს ფული?!
სანამ ტაქსი მოვიდოდა, სინანულს გამოხატავდა და ძალიან სწუხდა. ჩვენ ჩვენებურად ვანუგეშეთ: ხომ მიიღო მოსაკითხი. 27 ლარი შეიძლება შემთხვევით დაემთხვა იმ თანხას, რაც ბაზარში დახარჯეო. მაგრამ ის დარწმუნებული იყო, რომ ეს დამთხვევა არ იყო... ქალაქში მშვიდობით ჩამოვედით.
ახლა ეს ქალიშვილი ეკლესის მრევლია, რამდენჯერმე ეზიარა და მადლობს მამა გიორგის. ასეთი შემთხვევები ძალიან ბევრი შეიძლება დაიწეროს. მამა გიორგისთან უამრავი მაგალითი გვინახავს იმისა, როცა ის მასთან მისულებს `ტაქსის ფულს~ აძლევს _ სადა გაქვთ, თქვე გაჭირვებულებო, ფულიო? _ იტყვის სიყვარულით. ფული მეც არ მაქვს, მაგრამ როცა მაქვს, აგერაა!... ბევრჯერ ყოფილა პურის ფული გამოგვლევია, მამაოსთვის არც კი გვითქვამს, მას კი წამოსვლის წინ მოუცია ჩვენთვის.
ღმერთმა დღეგრძელი ამყოფოს მამა გიორგი!

[b-a-r-b-a-r-e]

შაბათი დღე იყო. ტაძარში მექორწილეები მოვიდნენ. სიძე-პატარძალს ამალა ტაძარში შეყვა; ჯვრისწერას მღვდელი სულხანი აღასრულებდა. მომყოლთა ნაწილი გარეთ იდგა. მამა გიორგი და ჩვენ სამრეკლოს გვერდით ვისხედით. ორი კაცი ხმამაღლა ლაპარაკობდა, თავდაჯერებული მოგვიახლოვდნენ. ისეთი შთაბეჭდილება დაგრჩებოდათ, თითქოს თავიანთ მამულში რაღაცეებს ათვალიერებენო. მათ მამაოს ისე ჩაუარეს, თითქოს აქ მღვდელი არც ყოფილიყო. მაშინ მამა გიორგიმ `გამომწვევად~ ერთ-ერთს ჰკითხა: `რა გვარის კაცი ხარ შენ?~ - იმან ცოტა დააყოვნა და, როგორც იქნა, იკადრა გვარის დასახელება. `სად მუშაობ მერე?~ - ჰკითხა ისევ მამაომ. კაცმა ირონიულად შეხედა და უთხრა, საპატრიარქოშიო. მამაომ თავი გააქნია! კაცმა ახლა კითხვა შემოუბრუნა, მე რომ მეკითხები, ერთი ეს მითხარი, შენ რა გვარის ხარო. ჰკითხა ისე, რომ არანაირი მოკრძალება მღვდლის მიმართ არ გამოუხატავს. `ბასილაძე ვარ, გიორგი, არ გაგიგია ხომ?!..~ - ეუბნება მამაო. მან პასუხის ღირსად არც კი ჩათვალა, ერთი შემოხედა და გაიარა. ამას იმ კაცის თანმხლებნიც ხედავდნენ, ერთ-ერთი მამაოს გამოელაპარაკა. მამაომ იმასაც გვარი ჰკითხა. ცოტა ხანში ლაპარაკი დაიძაბა, რადგან მამაო მასაც რაღაც `გამომწვევი~, `საწყენი~ სიტყვით გაეხუმრა. ეს შედარებით ახალგაზრდა იყო და იუკადრისა: `რატომ მაკადრებთ, მამაო,~ _უთხრა. მამაომ გაუცინა. მან კი სხვებს გადახედა და ხმამაღლა თქვა: `ეგ, ვერაა კარგადო~. ჩვენ დავიძაბეთ. ჩანდა, `ძველი ბიჭობიდან~ მოდიოდნენ. `ძველი ბიჭი~ ჩვენიც გვახლდა, ამიტომ რაიმე ცუდის მოლოდინში სუნთქვა შეგვეკრა... მამაომ ამ დროს მათ ერთი ქურდი უხსენა (მამაოს ნათესავი). `ეგ შენ საიდან იცი?~ - ჰკითხეს. მამაომ პასუხი არ მისცა. მაშინ ერთი ეუბნება მეორეს: `ნახე!.. მოდი ერთი გავიგოთ, ეს მღვდელი რას `ჩალიჩობსო~. მოიწიეს და მამაოს წინ დაუდგნენ. ერთი გვერდით ჩამოუჯდა. მამა გიორგის სიმშვიდე ეტყობოდა, ჩვენი ახლობელიც მშვიდად იჯდა და თვალი ჩაგვიკრა, გვანიშნა, ვნახოთ, რა უნდათო! როცა `ბიჭებმა~ გაარკვიეს, რომ ეს ქურდი მართლა მამა გიორგის ახლო ნათესავი იყო, ტონი შეარბილეს. ერთი წამოდგა და მამაოს თქვენობით მიმართა: შემოგევლეთ, მამაო, ჩვენი დიდი ძმის ახლოკაცი ყოფილხარო და თბილი საუბარი წამოიწყო. მეორემ მოუბოდიშა კიდევაც. მამაოც თბილად საუბრობდა, მაგრამ დრო და დრო მკაცრადაც...
ჯვრისწერა ამასობაში მორჩა. მამაოს დიდი პატივით დაემშვიდობდნენ. მამაო იმ ერთს ეუბნება: „რაო, ბიჭებო, ქურდის ნათესავი რომ ვარ იმიტომ მეცით პატივი, არა?! ქრისტეს ნათესავი რომ ვარ, მაგას რატომ არ ეცით პატივი?!.. ჰოდა, თუ არ შეინანებთ, არც ქრისტე გაპატიებთ და არც მე!.. ისე, იცოდე, _მიმართა იმ ერთს_ შენნაირებს კიდევ შვიდს ვცემ ერთად.!..“ ისინი წავიდნენ. მამა გიორგის ბრაზი ეტყობოდა.
მე ჩემდა უნებურად აზრები მომივიდა: რატომ ახსენა მამაომ ქურდი?.. ამ ფიქრებში რომ ვიყავი, მამაო მოგვიბრუნდა და გვეუბნება: ნახეთ, ეს ხალხი ქურდს უფრო სცემს პატივს, ვიდრე მღვდელსო, ჰოდა, რას უნდა მოელოდნენ ისინი ღმრთისაგან. მე შემეცოდა და იმიტომ ვუხსენე ქურდი, თორემ ბოროტს ისე ჰყავდა ისინი მომართული, რომ დიდ ცოდვას ჩაიდენდნენ დღეს აქ!.. და არც მე ვარ ის კაცი, რომ მღვდლის შეურაცხყოფა ვინმეს შევარჩინო!.. ის ერთი მაინც გახდება ავად!.. იცის ღმერთმა, რომ ჩემი ბრალი რომ არ არის!..

[abo]

წარმოვიდგინე თითქოს მამა გიორგის უსმენ, ასეთი ტიპის საუბარი აქვს. ღიმილნარევი მკვახე სიმართლე...
აბო

[b-a-r-b-a-r-e]

2006 წლის დეკემბრის თვე იდგა. მოწამეთაში ასულებს მამა გიორგი არ დაგვხვდა. ეკლესიაში მღვდელი სულხანი იყო. სამრეკლოს გვერდით ჩამოვსხედით. მამა სულხანმა გვკითხა: ხომ არ გჭირდებათ რამეო. ჩვენ ვუთხარით, რომ თბილისიდან არიან მამა გიორგისთან. მისგან გავიგეთ, რომ მამა გიორგი სოფელში წასულიყო და არ იქნებოდა. საღამოს 6 საათია. ცივა. თან უკვე ბინდდება. გაურკვევლობაში ვართ. ამ დროს ახალგაზრდა კაცი მოვიდა ტაძრად. სანთლები დაანთო და ტაძრის შემოვლა დაიწყო. მე-3 წრეზე რომ უნდა წასულიყო, ჩვენ გამოგვხედა, არადა, პირველად ვხედავდით. მერე საათს დახედა, ისევ ჩვენ შემოგვხედა და უცნაურად ჩაილაპარაკა _ `ერთი საათი~. თავი დაგვიქნია და წავიდა. ეს კაცი სულიერ ავადმყოფს არ ჰგავდა, არც გვიცნობდა, არც საათი გვიკითხავს, და ვერაფრით ვერ ავხსენით, რას ნიშნავდა მისი უცნაური საქციელი. მაშინ იაკობმა უთხრა თბილისელ სტუმრებს: _ ვფიქრობ, მამა გიორგი ერთ საათში მოვაო. სტუმრებმა კი თქვეს: _ მამა სულხანს ხომ ეცოდინებოდა, რომ გვითხრა დღეს, აწი არ მოვაო. მაშინ იაკობმა უთხრა: `მამა გიორგი მოვა, გეუბნებით, ასე აკეთებდა პეტერბურგელი მამა იოანე, როცა ტაძარში არ იყო... ის კაცი მამა გიორგის ძალით მოქმედებდა, და ის უცნაურობაც მისივე მოწყობილია. ნახავთ, თუ ერთ საათში არ მოვიდესო~. ნახევარი საათი გავიდა. მამა სულხანი წასასვლელად ემზადებოდა. ტაძარში არავინ იყო. მონასტერი უნდა დაეკეტა. სტუმრების მორიდებით არ გვითხრა, წასვლის დროაო, მაგრამ ჩვენ ვგრძნობდით ამას. სტუმრები წამოდგნენ. იაკობი კი ფეხს ითრევდა და მობილურზე საათს აკვირდებოდა. შვიდს თხუთმეტი წუთი აკლდა. წამოვედით. იაკობმა გვითხრა, ნელა მაინც ვიაროთ, რომ შვიდი საათი შესრულდეს, სანამ ტრასამდე გავალთო. მამა სულხანმა მანქანით ჩაგვიარა. იაკობი თავს საყვედურობდა: `მე მაინც არ უნდა წამოვსულიყავი. რა შუაში იყო აქ მორიდება, ის უცნაურობა იმ კაცისა იგივე მამა გიორგის კურთხევა იყო. ეს მან მიგვანიშნა. და ე.ი. კურთხევაცაა. ვიცი მე ამათი უცნაურობები, გულიც მეუბნება, რომ სწორად არ მოვიქეციო~...
რკინიგზის გასწვრივ პირველ აღმართს რომ მივუახლოვდით, ტაქსი გამოჩნდა მოსახვევში. მერე ჩაგვიარა და ათიოდე მეტრის მოშორებით გაჩერდა. `ვალიკო!..~ -გავიგეთ მამა გიორგის ხმა. ხუთივენი მივცვივდით მანქანას. `მოდი ბიჭო შენ აქ!~ _ უთხრა იაკობს. ისიც დამნაშავესავით მიუახლოვდა ტაქსში მჯდომ მამაოს. `სად მიდიხართ!.. ხომ გითხარი შენ, ერთ საათში მოვალ-მეთქი!.. _ უთხრა იაკობს... _ ჰოდა რას მიდიოდით!..~ - მერე მამაომ საათს დახედა და თქვა: `ახლაა ბიძიკო ერთი საათი!... მე სიტყვის კაცი ვიყავი ყოველთვის. თუ ჩემთან იყავით, სად გარბოდით!.. და თუ ჩემთან არა ხართ, გაყევით გზას!..~ _ ბრაზით გვითხრა მამაომ. ჩვენ ვუთხარით, `თქვენთან ვიყავით, მამაო.~ - `მაშინ დაეტიეთ აქ, მანქანაში!~ _ გვიპასუხა. მე და სტუმრები მანქანაში მოვთავსდით. იაკობმა უთხრა მამაოს, _ მე ფეხით ჩამოვალო. მამაომ იაკობს მკაცრად გახედა და უთხრა: `ეეხ, ჟორა, ჟორა...~
ჩავედით. ოთახში შეგვიყვანა. ბევრი გვესაუბრა. 9 საათზე გამოგვიშვა. მონასტრის გალავნამდე გამოგვაცილა. იქვე მონასტერს შეკედლებული ძაღლი იდგა. მამაო გაუწყრა მას და უთხრა, წაყევი ამათ და გააცილეო. წამოვედით.
ძაღლი ჭკვიანივით მოგვყვა. მერე წინ გაიჭრა. თამაშ-თამაშით ხან მოირბენდა, ხან წინ გაიჭრებოდა. საკვირველი ის იყო, ძაღლი 3 კილომეტრზე გამოგვყვა, და კიდევ ერთი რამ, ამ საღამოს შემდეგ რამდენჯერაც ავსულვართ მამა გიორგისთან, ეს ძაღლი შემოგვეგებება. კუდის ქიცინით თუ შეგვხვდა _ მამა გიორგი ტაძარშია. თუ დაგვინახავს და არც კი წამოდგება _ ასედაც ხდება _ ე.ი. მამა გიორგი ტაძარში არაა, ანდა ჩვენი რაღაც-რაღაცეები არ მოსწონს. წასვლისას, თუ დღის შუქია, ტრასამდე მოგვყვება, თუ კი ბნელა, კიდევ გამოგვყვება და გვაცილებს.
გზაში ჩვენი თბილისელი სტუმრები გაკვირვებას ვერ მალავდნენ. ყველაზე მეტად მათ უკვიდრათ კავშირი იმ უცნაური კაცის საქციელსა და მამა გიორგის სიტყვებს შორის _ `ხომ გითხარი, ერთ საათში მოვალო~. უკვირდათ ისიც, თუ რატომ ამბობდა იაკობი _ მამაო მოვაო... მეც ეს უჩვეულო რამ პირველად ვნახე. იაკობმა სტუმრებს აუხსნა ის, თუ რას ნიშნავდა მამაოს ნათქვამი: `ეხ, ჟორა, ჟორა~! ამ სიტყვებით _ თქვა იაკობმა _ მამა გიორგიმ პეტერბურგელი მამა იოანე გამახსენა, რომელთანაც ასეთი რამეები ბევრჯერ მაქვს ნანახი. მამა იოანეს ნათქვამი აქვს: `საქართველოში მეგობარია ჩემი ჟორა (გიორგი) _ ისიც ჩემნაირიაო~.DF და კიდევ მამა გიორგიმ ამ `ჟორა_ჟორათი~ მისაყვედურა _ `მაგრა~ ასრულებ შენი მოძღვრის სიტყვებსო! იაკობი ძალიან განიცდიდა, თანაც ერთი ისტორია მოგვიყვა, მამა იოანესთან მორჩილების დროს როგორი უცნაური კურთხევების შესრულება უწევდა. საოცარი ის იყო, რომ გვითხრა: მამა იოანე ასე პირით, პირდაპირ კურთხევას კი არ გაძლევდა, კურთხევა შიგნით გესმოდა, და იცოდი, რომ აუცილებელი იყოო. _ ისეთი კურთხევაც ყოფილა, ქალაქში, სადაც კი გზაჯვარედინს მივუახლოვდებოდი, ქუჩა მაშინ უნდა გადამეკვეთა, როცა ფეხით მოსიარულეთათვის წითელი შუქნიშანი აინთებოდა. ძალიან მიჭირდა, უნდა მერბინა, თან მოყინული ქუჩები, საფრთხე და კიდევ მძღოლების გინება, აქეთ `გაის~ თანამშრომლები. ისე გამოვიქანცე ქალაქში, გასვლა არ მინდოდა; თან აზრებიც მჭამდა, არის ეს კურთხევა თუ არა. და კიდევ, ტროლეიბუსებსა და ავტობუსებში უნდა უბილეთოდ მემგზავრა... კონდუქტორები, რომ უბილეთო ქართველს დამინახავდნენ, ატეხავდნენ ლანძღვა-გინებას მთელი მგზავრების გასაგონად. რამდენჯერ კონდუქტორს მძღოლი გაუჩერებია და ჩამოვუგდივარ. ერთი დღე იყო და ვერ მოვითმინე. კონდუქტორი ქალი, მართლაც `კობრას~ გავდა. ამოვედი თუ არა, პირდაპირ მომვარდა და მეუბნება: _ ბილეთი გაქვს?! – არა _ ვუპასუხე. ატეხა საშინელი ლანძღვა. მოთმინებიდან გამოსულმა შევაგინე და ვუთხარი: თქვე ღორებო, ჩვენთან ჩამოსულები ვერაფრით ძღებოდით. მწვადიდან დაწყებული, რიწის ტბამდე, რესტორანი იყო, მთა თუ ზღვა, ფულს ვინ გაყვედრიდათ!.... აქ კი 50-კაპიკიან ბილეთს ვერ მპატიობთ. სახლი რომ წამართვით, ეგ არაფერი?!.. და თქვენს ავტობუსში უბილეთოდ რომ ვიმგზავრო ეგ არაადამიანობაა-მეთქი?!_უმადური ხალხი ხართ!.. ამდენი მგზავრიდან, არავინ ყოფილხართ აფხაზეთში, რომ ხმა ამოიღოთ?... ბიძაჩემი აქ რომ ომობდა და დაიღუპა, ეგ გვევალებოდა ქართველებს! თქვე უმადურებო!.._ _ბილეთის ფული არ გიდევს ამ ხნის კაცს, და კიდევ ყბედობო, _ მომაძახა კონდუქტორმა. მაშინ სულ დავკარგე ჭკუა, რისი კურთხევის თავი მქონდა, დავაძრე რკინის მონეტა და მინდოდა შუბლში მეხეთქა. მაშინ ვიღაც კაცმა მითხრა: `შვილო, ამ კაპასს შენ ვერ გამოზრდი, თავს კი დააჭერინებ, მიეცი ეგ ფული და მშვიდობით ჩადიო.~_ გონს მოვეგე. ხმა ამ მოხუცისა ასლი იყო მამა იოანეს ხმისა. ჩამოვედი, გახელებული წავედი მამა იოანესთან, რომ მეთქვა _ არც შენი კურთხევა მინდა და არც ეგ რუსეთი... კიდევ რაღაც-რაღაცეები. ვაწყობდი გეგმას, როგორ მიმემართა მამა იოანესთვის. რადგან ვიცოდი, რა ათასი მეთოდი ჰქონდა ადამიანის მოთვინიერებისა. მაშინ ისე განვეწყე, რაც არ უნდა ეთქვა, არ მომესმინა და ჩემი სათქმელი მეთქვა და წამოვსულიყავი. ყველაფერი მოვიფიქრე, სანამ მეტრო `ჩორნაია რეჩკამდე~ მივაღწიე. ხიდი გადავირბინე, რომ ბრაზი არ დამცხრომოდა. ვხედავ, მამა იოანე ტაძრიდან გარეთ გამოსულა _ თითქოს მელოდა. მიყურებს და იცინის. რომ მივუახლოვდი, ვიფიქრე, რა უნდა მომიწყოს ახლა ისეთი, რომ შემირიგოს-მეთქი. წინ მივიწიე. მამა იოანემ ხელები აწია: `ნუ, მაგარი ხარ, მეგობარო!.. გხედავდი აქედან, ავტობუსში რა უყავი იმათ!.... ნამდვილი მეგობარი ხარ, ჩემი ჯავრიც იყარე მათზე (მამა იოანე მოლდაველია). ეს მან ისეთი ჟესტებითა და ტონით მითხრა, რომ კაცის მკვლელს გააცინებდა. მეც გამეცინა. დამელოდეო – მითხრა. რამოდენიმე წუთში ერთად მივიდეთ შუქნიშნამდე. მე უკვე ინსტიქტი „გამომუშავებული“ მქონდა, წითელზე ადგილიდან დავძრულიყავი.... მამაომ ხელი მომკიდა და მითხრა: `აწი, მეგობარო, მწვანეზე ვიაროთო~. ეს იყო იმის დასტური, რომ უსაფუძვლოდ არ დავრბოდი. და თანაც აწი, ეგ კურთხევა აღარ იყო საჭირო.

[b-a-r-b-a-r-e]

მამა გიორგიმ იცის მამა იოანესთან მთელი ჩემი ორწლიანი მორჩილების წვრილმანი დეტალებიც, რომელიც არც კი მომიყოლია მისთვის. მამა გიორგიმ იმ უცნაური კაცის საქციელით შემახსენა მამა იოანეს სწავლება და როგორც გამოცდილების მქონეს, მისაყვედურა უგულისყურობა და ურჩობა!..
ამასობაში ჩამოვედით კიდეც ქუთაისში... ჩვენი სტუმრები გაოცებას ვერ მალავდნენ განცდილით და გაგონილით. ის დღე მათთვისაც დაუვიწყარი გახდა. როგორც შემდგომ გავიგეთ, ჩვენს თბილისელ სტუმრებს დაურეკავთ პეტერბურგში _ მამა იოანესთან. მათ სიხარულსა და გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. როგორც თვითონ გვითხრეს, მამა იოანეს ყურმილის აღებისთანავე, სანამ თბილისელი გიორგი და ნინი ეტყოდნენ, თუ საიდან და ვინ რეკავდა, _ მამა იოანეს უთქვამს _ `იაკობს სვეტაფორებზე ხომ არ მონატრებია სირბილიო!.. დაუჯეროს მანდ ჟორას თორემ, ტროლეიბუსებს გავახსენებო!..~ მერე დიდი სითბოთი დაულოცავს ახლად გაცნობილები და სიყვარულით მოუკითხავს მამა გიორგი, რომელსაც ფიზიკურად არც კი იცნობს თურმე.

[giorgi 7]

---

[giorgi 7]

---

[giorgi 7]

---

[giorgi 7]

---

[agmsarebeli]

ეეეჰ, მართლაც რომ ეეჰ.............

[Giorgius]

12-ში წმ.აბიბოს ნეკრესელის ხსენების დღეს ჩემი მოძღვრისათვის წიგნის ჩუქება გადავწყვიტე (აბიბოსი ჰქვია და..) ნუ დავიარე მთელი ქუთაისი და ჰოი საოცრებავ, ცამეტი ასურელი მამის ცხოვრებას ვერსად მივაკვლიე,ვერც რამე ისტორიულს, ვერც ეკლესიის ისტორიას ან მამების ცხოვრებას...
სამაგიეროდ უხვად იყო: მამა გაბრიელის ნათქვამი ბოლო ჟამთან, ბოლო ჟამი კარზე გვიკაკუნებს, ახალი მსოფლიო წესრიგი, ჩიპები, ჩიპები და ბევრი ჩიპები...
ხოდა რატომ დავწერე ეს, ჩემი აზრით ხალხი ეძებს სასწაულებს და ისეთ მამაოებს რომლებიც სასწაულ;მოქმედებენ (თითქოს) და არა ჭეშმარიტებას და ეკლესიის სწავლებას...
პატივისცემით: გიორგი

[giorgi 7]

მართალია ხალხი ეძებს სასწაულს მაგრამ სასწაულთმოქმწდი მამები რო ეძებო ამაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ