 "ფანატიზმი" და მორწმუნეობა, ფანატიკოსობის თეორია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| ikanosi |
 Apr 6 2010, 12:30 AM
პოსტი
#61
|
 ირაკლი  ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,285 რეგისტრ.: 3-January 10 მდებარ.: ფოთი - თბილისი წევრი № 7,906  |
guest1
რა აღმსარებლობის ხარ ეგ მითხარი და ვნახოთ რას ადარებ მართლმადიდებლობას და შენი აზრით ყველა სხვა აღმსარებელი მძულს და მართო ქრისტიანები მიყვარს? უბრალოდ არვიცი თუ შეიძლება სხვა აღმსარებლის მქონე პირთან სულიერი მეგობრობა ჰპოვო -------------------- ფარით ან ფარზე
|
   |
 
|
| guest1 |
Apr 6 2010, 12:39 AM
პოსტი
#62
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 188 რეგისტრ.: 11-June 09 წევრი № 7,110 |
ikanosi
ციტატა რა აღმსარებლობის ხარ ეგ მითხარი და ვნახოთ რას ადარებ მართლმადიდებლობას რა აღმსარებლობის უნდა ვიყო? ღმერთის მწამს და მორჩა. მეტი აღმსარება რათ უნდა ამას? ან ერთი აღსარების შედარება მეორესთან რას ნიშნავს? რელიგია სპორტია? ღმერთის იმიტომ გწამს, რომ კაი აღმსარებლობას მისდევ? რატომ ვარ მე ფანატიკოსი და შენ ჭეშმარიტი მორწმუნე? რადგანაც საკუთარ თავს არავისზე წინ არ ვაყენებ, "მე"-ში ჩემი თავის გარდა ყველა აღმსარებელს ვგულისხმობ, რომელიც მართლმადიდებელი არ არის. ასევე თანასწორი ვარ მართლმადიდებლების მიმართ, რომელთაც თავისი თავი გამოყვეს სხვებისაგან და ამიტომ აღარ ვგულისხმობ მათ ამ "მე"-ში. მართლმადიდებელი ჩემზე და ყველა არამართლმადიდებელზე მაღლა დგას თავისი ქადაგებებით (თავმდაბლობას ქადაგებენ და თავმაღლები არიან-ყველაზე ჭეშმარიტები არიან მათი თქმით, სიყვარულს ქადაგებენ და საქციელში სხვა გამოიხატება-თუმცა ყველა მართლმადიდებელს არ ეხება ეს, მაგრამ ძირითადი ხაზი ასეა) ციტატა უბრალოდ არვიცი თუ შეიძლება სხვა აღმსარებლის მქონე პირთან სულიერი მეგობრობა ჰპოვო ეგ მართლმადიდებლობის პრობლემაა და არა ადამიანის. მე პირადად მეგობრობის დროს პირველ ადგილზე მეგობარს ვაყენებ და არა მის რმწნეას-არ აქვს მნიშნველობა ათეისტია თუ სხვა სახის მორწმუნე. |
|
|
|
| ikanosi |
Apr 6 2010, 12:48 AM
პოსტი
#63
|
|
ირაკლი ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,285 რეგისტრ.: 3-January 10 მდებარ.: ფოთი - თბილისი წევრი № 7,906 |
guest1
ჯერ არ მაქვს საკმარისი ცოდნა რომ მაგ კითხვებზე გაგცე პასუხი...მოვა კონპეტენტური პირი და აგიხსნის თუ რაში მდგომარეობს მართლმადიდებლობის სიდიადე. განკითხვას მოერიდე ციტატა ეგ მართლმადიდებლობის პრობლემაა და არა ადამიანის. მე პირადად მეგობრობის დროს პირველ ადგილზე მეგობარს ვაყენებ და არა მის რმწნეას-არ აქვს მნიშნველობა ათეისტია თუ სხვა სახის მორწმუნე. მე კიდევ ჯერ რწმენას და ღმერთს...რადგან ჩემი აზრით ამით იწყება და მთავრდება ყოველივე, მაგრამ იმას არ ვამბობ რომ თუ ადამიანი სხვა რჯულისაა ან ათეისტია არ უნდა იმეგობრო მეთქი...სულიერ მეგობრობაზე მაქვს საუბარი -------------------- ფარით ან ფარზე
|
|
|
|
| A.v.B |
Apr 6 2010, 01:00 AM
პოსტი
#64
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 427 რეგისტრ.: 8-March 10 წევრი № 8,338 |
მაინტერესებს .... მაგალითად მე (მართლმადიდებელი რელიგისს გარდა ყველა რელიგა მიმაჩნია მცდარად...არ დაიწყოთ რომელს იცონობ რომელი იცი და ა.შ. ..... )
ფანატიკოსობაა ეს ?? |
|
|
|
| ikanosi |
Apr 6 2010, 01:01 AM
პოსტი
#65
|
|
ირაკლი ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,285 რეგისტრ.: 3-January 10 მდებარ.: ფოთი - თბილისი წევრი № 7,906 |
A.v.B
გვიმტკიცებენ კიო  -------------------- ფარით ან ფარზე
|
|
|
|
| A.v.B |
Apr 6 2010, 01:03 AM
პოსტი
#66
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 427 რეგისტრ.: 8-March 10 წევრი № 8,338 |
ფანატიკოსი ვარ მაშინ ... და სულაც არ მადარდებს
 თქვენ იკითხეთ არა ფანატიკოსებო |
|
|
|
| guest1 |
Apr 6 2010, 02:50 AM
პოსტი
#67
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 188 რეგისტრ.: 11-June 09 წევრი № 7,110 |
ikanosi
ციტატა ჯერ არ მაქვს საკმარისი ცოდნა რომ მაგ კითხვებზე გაგცე პასუხი... ანუ, შენ თვითონ ჯერ პასუხი არ გაგაჩნია და ამასთანავე სხვა სარწმუნოების ან უბრალოდ ღმერთის მოწამეს ყოველგვარი სარწმუნოების მიკუთვნების გარეშე წამებ მცირედმორწმუნეობას. რატომ? იმიტომ რომ მღვდელმა თქვა?ციტატა მოვა კონპეტენტური პირი და აგიხსნის თუ რაში მდგომარეობს მართლმადიდებლობის სიდიადე. ვნახოთ, ვინ გამცემს პასუხს ისე, რომ მართლმადიდებლობის სიდიადე მაჩვენოს და სხვა რელიგიების სიბეცე; მართლმადიდებლის სიმდაბლე, ღვთის ჭეშმარიტი სიყვარული და საერთოდ დიდი სიყვარული მიჩვენოს და სხვა რელიგიების წარმომადგენელების მცირედმორწმუნეობა, ამპარტავნება და უსისყვარულობა მიჩვენოს. ვერცერთი რელიგიის წარმომადგენელი, ვერცერთი წმინდანი ვერ გააკეთებს ამას, თუ ამპარტავანი არ არის თვითონ და თუ ჭეშმარიტი სიყვარული არ გააჩნია;ციტატა განკითხვას მოერიდე ეგ ვისაც აწუხებს, იმან უნდა მოერიდოს. ბევრისთვის ისიც კმარა, რომ ღვთის სიყვარული აქვს, ყოველგვარი განკითხვის შიშის გარეშე. შენ განკითხვის შიშით თუ გაქვს რწმენა, შენი რწმენა 0-ია. ჭეშმარიტი რწმენა მასეთი ვერ იქნება.ციტატა მე კიდევ ჯერ რწმენას და ღმერთს...რადგან ჩემი აზრით ამით იწყება და მთავრდება ყოველივე აზრში კი გეთანხმები, მაგრამ დარწმუნებული ხარ რომ ღვთის რწმენა და სიყვარული გაგაჩნია? შენ ღმერთს და რწმენას არ აყენებ პირველ რიგში. შენ პირველ რიგში აყენებ შენს შიშს, რომელიც დოგმების უსიტყვოდ განხორციელებისაკენ გიბიძგებს. დოგმები იცვლებიან. ხვალ შეიძლება მართლმადიდებლობამ ყველა რელიგიის თანაბარობა აღიაროს. ასე რომ მოხდეს, შენი რწმენაც ამის მიხედვით შეიცვლება. შენი რწმენა იმის მიხედვით იცვლება, თუ ვინ გეტყვის რა არის მართლმადიდებლურად სწორი. ეს ხომ ფაქტია.ციტატა მაგრამ იმას არ ვამბობ რომ თუ ადამიანი სხვა რჯულისაა ან ათეისტია არ უნდა იმეგობრო მეთქი...სულიერ მეგობრობაზე მაქვს საუბარი რას ნიშნავს სულიერი მეგობრობა, მე ვერ ვხვდები. სხვანაირი მეგობრობა შეიძლება არსებობდეს, მაგალითად არასულიერი? შენ თუ გყავს სხვა სარწმუნოების მეგობარი და თუ გყავს ვის აყენებ უფრო მაღლა, შენს მართლმადიდებელ მოგობრებს თუ არამართლმადიდებელ მეგობრებს?A.v.B ციტატა მაინტერესებს .... მაგალითად მე (მართლმადიდებელი რელიგისს გარდა ყველა რელიგა მიმაჩნია მცდარად...არ დაიწყოთ რომელს იცონობ რომელი იცი და ა.შ. ..... ) მაგ კითხვაზე პასუხი ავტომატურად გამომდინარეობს ჩემს კითხვაზე პასუხისაგან: მე ჩემი რწმენის გარდა (რომ ღმერთის რწმენისათვის და მისი ისყვარულისათვის მარტო მისი რწმენა და სიყვარულია საჭიო, დანარჩენ ყველაფერს-რიტუალებს, ეკლესიას, მღვდლობას და ა.შ.-მეორეხარისხოვანი და არაარსებითი მნიშნველობა აქვს) ყველა რწმენა მიმაჩნია მცდარად. ფანატიკოსობაა ეს? ან მცირედმორწმუნეობაა ეს? რასაც ამ კითხვაზე უპასუხებ, ზუსტად იგივეს უპასუხებ შენს კითხვას. თუ ჩემი რწმენა ფანტიკოსობაა და მცირედმორწმუნეობა, მაშინ შენი რწმენაც ფანატიკოსობაა და მცირედმორწმუნეობაა. მაშ რომელია ჩემი რწმენა? უპასუხე ამ კითხვას.ფანატიკოსობაა ეს ?? ikanosi ციტატა გვიმტკიცებენ კიო მე რასაც ვამბობ გამგები გაიგებს. არავისთვის მითქვამს ფანატიკოსი ხართქო. უბრალოდ, შენთვის პრინციპი "ნუ გაუკეთებ სხვას იმას, რაც შენ რომ გაგიკეთოს სხვამ არ მოგეწონება" უცხოა. გამოდიხართ და თავმდაბლობაზე და სიყვარლზე ქადაგებთ, როცა არცერთი და არც მეორე არ გაგაჩნიათ სინამდვილეში. ამას ქვია თვალთმაქცობა. არც მე გამაჩნია რომელიმე მათგანი, მაგრამ ვამბობ და მივუთითებ ჩემს ნაკლსაც. თქვენ ამასაც კი ვერ ხედავთ საკუთარ თავებში-რომ ხედავდეთ, აღარ იტყვით მართლმადიდებლობა ყველაზე ჭეშმარიტი რელიგიააო. ასე არ არის? |
|
|
|
| აბე |
Apr 6 2010, 05:31 PM
პოსტი
#68
|
 აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
ციტატა(guest1 @ Apr 6 2010, 01:25 AM)  შენი რწმენა საბოლოოდ ეგოისტურია, კარგს აკეთებ იმისათვის, რომ სამოთხეში მოხვდე. მე კიდევ ღმერთს მივანდობ ყველაფერს და არ ვთხოვ ის მომეცი და ეს მომეცი; იმას მიეხმარე და ამას მიეხმარე (თუ ვთხოვ, ვთოხვ ყველას მიემხაროს); არ მოვითხოვ მისგან ცხონებას და მარადიულ სამოთხეს; მარადიული ცხონების მისაღწევად არ ვაკეთებ იმას, რასაც ვაკეთებ; და ა.შ. ხოდა, რატო უნდა გქონდეს შენ პრეტენზია იმაზე, რომ შენი რწმენა ჭეშმარიტია და ჩემი მცდარია, თან სხვას ფანატიკოსი და მცირედმორწმუნე უწოდო, მაშინ როცა საკუთარ თავში ვერ ხედავ შენი რწმენის წმინდად ეგოისტურ მიზეზებს? შენ ჯერ ისიც კი ვერ გაგირჩევია რა განსხვავებაა ეგოიზმსა და ანგარებას შორის. შენ გინდოდა გეთქვა ანგარებიანია მართლმადიდებლობა, რადგანაც მისი მიმდევრები კონკრეტული შედეგის მიღებისათვის მოღვაწეობენ. მე კი გეუბნები, რომ მართლმადიდებლობა არც ანგარებიანი და არც ეგოისტური რელიგიაა. თავი დავანებოთ ეგოიზმს, რადგანაც ამ შემთხვევაში შენ ანგარებას გულისხმობ ამ სიტყვაში. მართლმადიდებლობა სწორად ამას ქადაგებს, ასწავლის და ასე ცხოვრებისაკენ უბიძგებს მის მიმდევრებს, რომ არ უნდა ვაკეთოთ რაიმე კონკრეტული შედეგის მიღებისათვის, თუნდაც სამოთხეში მოხვედრისათვის. ჩვენი, მართლმადიდებლების მიზანია ღმერთთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენისათვის საკუთარი თავის შეცვლის მოუკლებელი მცდელობა, მოკლედ რომ ვთქვათ ჩვენი მიზანია ღმერთი, და არა სამოთხე. აი რას ამბობს მართლმადიდეებელი მღვდელი, დეკანოზი ანდრია კემულარია: "ადამიას დაცემიდან მოყოლებული ჩვენი მიწიერი ცხოვრების მიზანი სულის კურნება, ღმერთთან ურთიერთობის აღდგენა და სასუფეველში დასამკვიდრებლად მზადებაა." (სამწუხაროდ წმიდა მამებისა თუ სხვა სასულიერო პირების ფრაზები ამჟამად არ მომეპოვება). მაშასადამე, ჩვენ გვსურს ღმერთთან ურთიერთობის აღდგენა არა ანგარებიდან გამომდინარე, არამედ სიმდაბლიდან, მისდამი მორჩილებიდან გამომდინარე. ჩვენ განა პრაგმატული მსოფლმხედველობიდან გამომდინარე გვინდა ღმერთთან ურთიერთობის აღდგენა, არამედ უდიდესი კადნიერებიდან, მოწიწებიდან გამომდინარე. სწორედ ამაზე მეტყველებს ლუკას სახარებაში მოთხრობილი ეს ამბავი: 2. და, აჰა, ერთ მდიდარ კაცს, სახელად ზაქეს, რომელიც იყო მებაჟეთა უფროსი, 3. სურდა ეხილა იესო, რათა გაეგო, ვინ იყო, მაგრამ ხალხმრავლობის გამო ვერ მოჰკრა თვალი, ვინაიდან ტანმორჩილი იყო; 4. წინიდან მოურბინა და ლეღვის ხეზე ავიდა მის დასანახად, ვინაიდან იქ უნდა გაევლო. 5. როცა იმ ადგილს გაუსწორდა, იესომ ზევით აიხედა, დაინახა იგი და უთხრა: ზაქე, ჩქარა ჩამოდი ძირს, ვინაიდან დღეს შენს სახლში უნდა ვიყო. 6. ისიც საჩქაროდ ჩამოვიდა და სიხარულით მიიღო იგი. ზაქეს ვერც კი წარმოედგინა, რომ იესო მას გამოელაპარაკებოდა... და ის, რომ მის სახლში მივიდოდა, არც კი დაესიზმრებოდა... ანუ ეს არ ყოფილა მიზეზი იმისა, რაც მან გააკეთა. არამედ მიზეზი იყო რწმენა და სიყვარული იესო ქრისტესი. ჩვენც გვწამს უფლის, გვიყვარს იგი და ამიტომ კადნიერებით ვევედრებით უფალს ღირს გვყოს მასთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენისა. და ამ დროს გაცნობიერებული გვაქვს (ზოგს გვაქვს, ზოგი ვცდილობთ) ის, რომ ჩვენ ამის ღირსნი არა ვართ. გაგიჩნდება კითხვა: მაშ რატომ დაწერა თქვენმა მოძღვარმა, მამა ანდრიამ "და სასუფეველში დასამკვიდრებლად მზადებაა"? ჩემი პასუხი ასეთია: იმიტომ რომ ღმერთთან პიროვნული ურთიერთობა სასუფეველშია შესაძლებელი და არა ჯოჯოხეთში. ჯოჯოხეთში რომ იყოს შესაძლებლობა არათუ უფალთან პიროვნული ურთიერთობისა, არამედ თუნდაც მისი "შორიდან" ხილვისა (როგორც ზაქეს სურდა შორიდან მოეკრა თვალი იესოსთვის, ხიდან...) ჩვენ ამითაც კმაყოფილნი დავრჩებოდით და არად ჩავაგდებდით ჩვენს ტანჯვას იქ (ჯოჯოხეთში), ოღონდ კი "შორიდან მაინც დაგვენახა უფალი"... ამ სიტყვებს ბრჭყალებში ვსვამ იმიტომ, რომ როგორც მე ვიცი, სამოთხეს და ჯოჯოხეთს არა აქვს ფიზიკური, სივრცითი განზომილებები... თუმცა ამას მნიშვნელობა არა აქვს და გთხოვ ნუ ჩაუკირკიტებ ამას, ხომ გაიგე რისი თქმაც მსურდა... რაც შეეხება შენს ამ სიტყვებს: "არ ვთხოვ ის მომეცი და ეს მომეცი; იმას მიეხმარე და ამას მიეხმარე (თუ ვთხოვ, ვთოხვ ყველას მიემხაროს)"... ამ შემთხვევაშიც არასწორი წარმოდგენა გაქვს მართლმადიდებლობაზე. ჩვენ ყველასთვისაც ვევედრებით, მაგრამ ჩვენი ახლობლებისთვის უფრო მეტს ვევედრებით, რათა გულწრფელები ვიყოთ. რადგანაც სრულიად უცხოების მიმართ არ გაგვაჩნია ისეთი სიყვარული, როგორიც ახლობლების მიმართ. უპირველესყოვლისა კი ჩვენ ვევედრებით უფალს მათ მიჰმადლოს ცხოველი რწმენა, რათა მათაც შეძლონ კადნიერად იმისი თხოვნა უფლისათვის, რასაც ჩვენ ვევედრებით: "ღმერთო გამოგვიცხადე როგორ გეყოთ-სათნო შენ?", სხვა სიტყვებით "იყავნ ნებაჲ შენი". ეს რაც შეეხებოდა იმ ბრალდებებს, რაც შენ მართლმადიდებლობის წინააღმდეგ გამოთქვი. ხოლო ზოგადად იმის შესახებ, თუ რატომ უნდა იყოს მხოლოდ ერთი რელიგია ჭეშმარიტი და სხვა ყველა მცდარი, და რატომ არის ეს ერთი მაცხოვნებელი რელიგია მართლმადიდებლობა, ამაზე ჩემზე კომპეტენტური ადამიანები დაწერენ, ან დააციტირებენ კომპეტენტური წყაროებიდან... -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| აბე |
Apr 6 2010, 06:19 PM
პოსტი
#69
|
|
აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
guest1
ციტატა რატომ ვარ მე ფანატიკოსი რაც შეეხება ამ სიტყვებს... ნაწილობრივ ფანატიკოსობაც არის, თუ შენ მხოლოდ ეგრე ზედაპირულად აფასებ და ამართლებ შენს პოზიციას. რადგანაც ფანატიზმის ნიშანია ის, რომ ბრმად, საკმარის სიღრმემდე გაუაზრებლად ირწმუნო რაიმეს ჭეშმარიტება. მაგრამ რატომ ვთქვი, რომ შენი რწმენა არის ნაწილობრივ ფანატიკური? იმიტომ, რომ, ჩემი აზრით ტერმინით "ფანატიზმი" შესაძლებელია აღვწეროთ მხოლოდ და მხოლოდ ჭეშმარიტების ბრმად დაჯერება. შენ კი ბრმად უჯერებ სიმცდარეს. ამიტომ, ნაწილობრივ ფანატიკოსი ხარ. ახლა ის ვთქვათ, რატომ არის სიმცდარე ის, რაც შენ გგონია მართალი... ზემოთ ნაწილობრივ დაგიწერე რაში მდგომარეობდა შენი შეხედულებების სიმცდარე. ახლა კი გავაგრძელებ... შევეცდები გასაგებად გამოვთქვა რატომაა არასწორი ეს სიტყვები: ციტატა მე ჩემი რწმენის გარდა (რომ ღმერთის რწმენისათვის და მისი ისყვარულისათვის მარტო მისი რწმენა და სიყვარულია საჭიო, დანარჩენ ყველაფერს-რიტუალებს, ეკლესიას, მღვდლობას და ა.შ.-მეორეხარისხოვანი და არაარსებითი მნიშნველობა აქვს) ყველა რწმენა მიმაჩნია მცდარად. ფანატიკოსობაა ეს? ან მცირედმორწმუნეობაა ეს? არასწორია იმიტომ, რომ მღვდელიც, რიტუალებიც, ფორმალობებიც, ჩვეულებებიც და ტრადიციებიც, რაც ჩვენს მართლმადიდებელ ეკლესიას გააჩნია, სწორედაც რომ ღვთის რწმენაში და სიყვარულში განმტკიცებისთვის არის. გარდა ამისა, ეს ყველაფერი გვეხმარება ჩვენ განვიცადოთ სულიერი ფერისცვალება, რადგანაც გავხდეთ ისეთნი, როგორებიც უფალს უნდა რომ ვიყოთ: მდაბალნი, მომთმენნი, სამართლიანნი, მოწყალენი, მოსიყარულენი, უბიწონი, უმწიკულნი... მოკლეთ, როგორც მაცხოვარი ბრძანებს თავად, უნდა ვიყოთ ნათელი ამა სოფლისა. ამაში გვეხმარება ეკლესია და ეკლესიის გარეშე ამას ვერ ვახერხებთ. ვინც ეკლესიას ჩამოვშორებივართ გარკვეული პერიოდით, კარგად დაგვინახავს ეს... გარდა ამისა, მინდა ცალკე გამოვყო აღსარების თემა. მაცხოვარმა ბრძანა, თუ თქვენ მიწაზე მიუტევებთ, ზეცაშიც მიეტევებათო. მაშასადამე, აღსარების შესახებ პირდაპირ გვქონია ბრძანება უფლისგან. გარდა ამისა, აღსარება არა მხოლოდ ჩადენილი ცოდვების გაბათილებისთვისაა, არამედ სულიერი გამოწრთობისა და ზრდისათვის, რამეთუ ადამიანის (აქ. მოძღვრის) წინაშე შენი ცოდვის აღიარება სიმდაბლის სათნოების აღსრულებაა (რა თქმა უნდა სიმდაბლეს მხოლოდ ამით არ გამოვხატავთ), რადგანაც სძლევ ამ ამპარტავნულ შინაგან ხმას "სხვამ რომ გაიგოს არა ჩავიდინე, როგორ მომეჭრება თავი! რა სირცხვილია!". ასევე, მინდა ცალკე გამოვყო სიმდაბლისა და მორჩილების სათნოების მოპოვებაში ეკლესიის მნიშვნელობის საკითხი. ვინც ეკლესიას უჯერებს ყველაფერში, ესე იგი იგი მორჩილია და მდაბალია, რადგანაც არ ამბობს მე უკეთესი გზა ვიცი, ვიდრე ქრისტეს ეკლესია მასწავლისო. რა თქმა უნდა, არ ვგულისხმობ იმას, რომ ადამიანმა არ უნდა უთხრას მღვდელს, თუ რა უკეთესი იდეა მოუვიდა თავში. მღვდელიც ადამიანია და შეიძლება ვერ გაახსენდეს ეს უკეთესი გზა, საშუალება, აზრი, რაც ჩვენ მოგვივიდა. შემდეგ კი განხილვის შემდეგ, გაირკვევა ნამდვილად არის თუ არა ეს ჩვენი იდეა უკეთესი და შესაბამის გადაწყვეტილებასაც მივიღებთ, ისე რომ არც მწვადს დავწვავთ და არც შამფურს. ანუ უმჯობეს გადაწყვეტილებასაც აღვასრულებთ და თან მოძღვრის მორჩილებიდანაც არ გამოვალთ. და თუ მაინც გვგონია, რომ მოძღვარი ცდება, ეს კომპეტენტურ წყაროებზე დაყრდნობით უნდა გადავამოწმოთ და საჭიროების შემთხვევაში მოძღვარიც კი გამოვიცვალოთ. მაგრამ ყველაფერს ვაკეთებთ ეკლესიის წიაღში. ვუჯერებთ ქრისტეს, იმ წმინდანებს, რომლებიც ჭეშმარიტად ღვთისას ქადაგებდნენ და წერდნენ. ზოგადად, თუ მოვხსნით სასულიერო პირების კომპეტენციის საკითხს (რადგანაც ეს არ გვაბრკოლებს, თუ ჩვენ ფანატიკურად არ ვუჯერებთ მათ თითოეულ სიტყვას, არამედ, თუ საეჭვოდ მოგვეჩვენება ვამოწმებთ მას), ჩვენ ჭეშმარიტი ეკლესიის მორჩილების აღსრულებით ვასრულებთ ღვთის მორჩილებასაც, რადგანაც ასეთი ეკლესია სწორედაც რომ ღვთისას გვასწავლის. -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| guest1 |
Apr 7 2010, 06:07 AM
პოსტი
#70
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 188 რეგისტრ.: 11-June 09 წევრი № 7,110 |
აბე
გამარჯობა ციტატა გარდა ამისა, მინდა ცალკე გამოვყო აღსარების თემა. მაცხოვარმა ბრძანა, თუ თქვენ მიწაზე მიუტევებთ, ზეცაშიც მიეტევებათო. მაშასადამე, აღსარების შესახებ პირდაპირ გვქონია ბრძანება უფლისგან. გარდა ამისა, აღსარება არა მხოლოდ ჩადენილი ცოდვების გაბათილებისთვისაა, არამედ სულიერი გამოწრთობისა და ზრდისათვის, რამეთუ ადამიანის (აქ. მოძღვრის) წინაშე შენი ცოდვის აღიარება სიმდაბლის სათნოების აღსრულებაა (რა თქმა უნდა სიმდაბლეს მხოლოდ ამით არ გამოვხატავთ), რადგანაც სძლევ ამ ამპარტავნულ შინაგან ხმას "სხვამ რომ გაიგოს არა ჩავიდინე, როგორ მომეჭრება თავი! რა სირცხვილია!". მაშ ყოვლის-შემძლე, ყოვლად-სათნო და ყოვლად-სამართლიან უფალს არ შეუძლია მიიღოს აღსარება, რომელიც სიმართლით და სინანულით წარმოვთქვით საკუთარი თავის სიღრმეში და ყოვლად-სათნო უფალი ამ სიმართლეს უარყოფს და არათუ მყისიერად არ დაგვენახება, არამედ ჯოჯოხეთში გვიკრავს თავს? აბა, ყოვლის-შემძლეო (მარა საკუთარ არსებაში ვერ მიპოვა)? აბა ყოვლად სამართლიანიო (რომელმაც სიმართლით წარმოთქმული სინანული არ დაინახა)? აბა ყოვლად-სათნოო (რომელმაც ჯოჯეხეთისაკენ გაგვიმწესა, იმიტომ რომ მამა გრიგოლს თუ მამა პეტრეს აღსარება არ ჩავაბარეთ)? ამას მოყვება მართლმადიდებლის ლოგიკა, მსჯელობა, რომელსაც უნდა ახსნას და გაამართლოს თუ რატომ იქცევა ყოვლის-შემძლე, ყოვლად-სათნო და ყოვლად-სამართლიანი უფალი ასე. აბა უფლის გზები დამალულიაო? აბა უფალი დაფარულში ხედავსო? თუ მარტო არამართლმადიდებლისთვის არის მისი გზები დამალული და მართლმადიდებელმა მისი ყველა გზა იცის? თუ სხვისათვის იგი დამალულშია და თქვენთვის უკვე გაამხილა ყველაფერი?აგერ, სიკვდილის პირას იმყოფება ადამიანი, რომელიც მთელი თავისი ცხოვრება ღმერთისაგან გარბოდა, დანაშაულს ჩადიოდა, აღსარება არასდროს ჩაუბარებია, ეკლესიაში არასდროს შესულა. ეს ადამიანი მარტო კვდება და უზარმაზარ სინანულს განიცდის იმის გამო რომ არასწორი ცხოვრებით იარა. ეს ადამიანი ამ სინანულს თავისი გულიდან ამოთქვავს და არ ამბობს იმიტომ, რომ სამოთხეში იავარდებით მოფენილ გზაზე მარადიულად ინავარდოს. ამ დროს, თქვენ მუბნებით, რომ ყოვლისშემძლე, ყოვლადსამართლიანი და ყოვლადსათნო უფალი ამ წმინდა სინანულს ერთ ყურში შეუშვებს და მეორეში გამოუშვებს, იმიტომ რომ მამა პეტრეს ხელზე არ ეამბორა, იმიტომ რომ მამა აბრამს აღსარება არ ჩააბარა, იმიტომ რომ აღდგომისას კვერცხი არ დააგორა, იმიტომ რომ ჯვარი არ ეკიდა, იმიტომ რომ, იმიტომ რომ, იმიტომ რომ ... მაგრამ, თქვენ მაინც სიმართლეს ქადაგებთ, მართლმადიდებლები ხართ; სათნოები, თავმდაბლები, უანგარო სიყვარულით სავსე და ა.შ. ასეა არა? ციტატა როგორებიც უფალს უნდა რომ ვიყოთ: მდაბალნი, მომთმენნი, სამართლიანნი, მოწყალენი, მოსიყარულენი, უბიწონი, უმწიკულნი... შენ რომელი ხარ, ის მითხარი, თორემ მასეთები რომ უნდა ვიყოთ, მეც გეთანხმები თმებიდან ფრჩხლებამდე: მდაბალი ხარ? მომთმენი? სამართლიანი? მოწყალე? მოსიყვარულე? უბიწო? უმწიკვლო? რომელი ერთი აქედან? თუ არცერთი არ ხარ, მაშინ ვისი სახელით მესაუბრები? მამა აბრამის? მოვიდეს მამა აბრამი და მითხრას, რომ ასეთია. არა, არ მოვიდეს, წააკითხე ეს, დაუსვი კითხვა და მერე წავიდეს სახლში, დაფარულში და დაფარულში შეეკითხოს საკუთარ თავს რომელი თვისება გააჩნია? თუ ვერ ნახავს ასეთ თვისებას, მაშინ დაფარულში კითხოს თავის თავს, ვის ქადაგებს? რატომ ქადაგებს? რატომ ქადაგებს ამ ყველაფერს, თუ არაფერი არ გააჩნია ამისთანა? მე არცერთი არ ვარ მაქედან. არ ვარ და სიმართლეს ვამბობ რომ არ ვარ; სიმართლეს ვამბობ და ტყუილში მდებთ ბრალს. თქვენ არცერთი ზემოჩამოთვლილი თვისება არ გაგაჩნიათ, ქადაგებთ და თან სიმართლის მთქმელობაზე გაქვთ პრეტენზია. ციტატა რაც შეეხება ამ სიტყვებს... ზედაპირულად? შენ რა სიღრმით აფასებ? რა არის ზედაპირული, სიმართლე? თუ სიმართლეს არ ვამბობ, მაშინ დამანახე შენი რწმენის სიღრმე. შენ რატომ რწმუნობ ღმერთს და ეკლესიას? უფალი გამოგეცხადა და ეს გზა გიჩვენა? უფალმა გითხრა, რომ ჩემთან მხოლოდ მართლმადიდებლური ეკლესიის წიაღით უნდა მოხვიდეო? თუ წიგნებში წაიკითხე, რომელიღაც მოძღვარს კითხე და აირჩიე რწმენა შენეული ლოგიკითი, მოკლედ რომ ვთქვათ შენთვის შესაფერისი რელიგია იყიდე? შენ თუ რელიგია იყიდე, შენ გგონია სხვაზე გააზრებულად შეგიძლია ყიდვა? მაჩვენე, დამანახე რომ უკეთესად არჩევის უნარი გაგაჩნია. რომ დავინახავ, მაშინ ვიტყვი, "მე კი ვიცი რომ ფანატიკოსი ვარ, შენ ჭეშმარიტი მორწმუნე ხარ". სინამდვილეში, ყველა ადამიანი იმას იხდის რელიგიის ყიდვისას, რაც შენ დახარჯე. თუ შენ რჩეული ხარ? რჩეულებს რჩეული სიტყვები უნდა გააჩნდეთ. მე კი მარტო ვხედავ მამა აბრამის ციტატებს, რომელმაც ციტატები თავის მხრივ მამა ნიკოლოზისაგან მიიღო, რომელმაც ციტატები თავის მხრივ მამა იოსებისაგან მიიღო და ასე გრძელდება ეს ჟაჭვი იმ მამაბამდე, რომელთაც ჭეშმარიტების რაობა კენჭისყრით გადაწყვიტეს კრებებზე. თუ ასე ადვილად წყდება ჭეშმარიტების საკითხი, მაშინ მუსლიმების, იუდეველების და სხვათა კენჭს ნაკლები ძალა აქვს?ნაწილობრივ ფანატიკოსობაც არის, თუ შენ მხოლოდ ეგრე ზედაპირულად აფასებ და ამართლებ შენს პოზიციას. რადგანაც ფანატიზმის ნიშანია ის, რომ ბრმად, საკმარის სიღრმემდე გაუაზრებლად ირწმუნო რაიმეს ჭეშმარიტება. ანდაც, რომ მეუბენბი "შენ ფანატიკოსი ხარ და მე ჭეშმარიტი რწმენას მივსდევ გააზრებულადო", რა სიმართლით აცხადებ ამის მერე პრეტენზიას თავმდაბლობაზე? დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე ამბობს "მართლმადიდებელი ყოველ ადამიანში ქრისტეს შვილს ხედავს; ფანატიკოსი თითქმის ყველაში ღვთის მოწინააღმდეგეს". მე გეუბნებით, არცერთ ადამიანში ფანატიკოსს არ ვხედავ, როცა გონება არეული არ მაქვს. მერე მართლმადიდებელს ვეკითხები აქ, "ვის ხედავ ჩემში, ქრისტეს შვილს თუ ფანატიკოსს, რომელიც ქრსიტესს გზას განუდგა?" და ადამიანი მეუბნება, თუ მართლმადიდებელი არა ხარ, მცდარ გზაზე ხარ და ფანატიკოსი ხარ. შენც ფანატიკოსობაში მდებ ბრალს. ხოდა, ეს გამარკვიეთ, როცა ამ სიტყვებს ამბობს დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე, ამას გულით ამბობს, თუ უბრალოდ ლამაზ სიტყვებს წარმოთქვამს, რომელსაც შემდეგ თვითონვე ეწინააღმდეგება თავისივე სიტყვებით და ქცევით? ან ამ სიტყვებს რომ იმეორებთ თქვენ, ამ სიტყვებს რატომ არ აქცევთ ცხოვრების წესად? რა უფლება გაქვს ეს სიტყვები წარმოთქვა და მის საწინააღმდეგოდ მოიქცე და მისი საწინააღმდეგო თქვა იმავე წუთში? ამას ვამბობ, მეტს არაფერს. ის ვინც ყველაზე მეტად საუბრობს სიყვარულზე, თავმდაბლობაზე, ანგარებაზე ყველაზე უფრო ანგარებიანი, ამპარტავანი და სიყვარულის არ მქონეა. სხვისი განკითხვა და შეურაცყოფა არ მომაკერთო ოღონდ. ეს მხოლოდ ამპარტავნების და ანგარებიანი ხალხის თვისებაა. არც არავის განვიკითხავ და არც არავის ვაყენებ შეურაცყოფას. მე ვამბობ რასაც ვხედავ და მესმის, რაც არასამართლიანია და რაზეც გული შემტკივა. თუ ხოტბისშემსმხელებს ეძებთ, ეგენი არ გაკლიათ ისედაც. ციტატა გაგიჩნდება კითხვა: მაშ რატომ დაწერა თქვენმა მოძღვარმა, მამა ანდრიამ "და სასუფეველში დასამკვიდრებლად მზადებაა"? ჩემი პასუხი ასეთია: იმიტომ რომ ღმერთთან პიროვნული ურთიერთობა სასუფეველშია შესაძლებელი და არა ჯოჯოხეთში. ჯოჯოხეთში რომ იყოს შესაძლებლობა არათუ უფალთან პიროვნული ურთიერთობისა, არამედ თუნდაც მისი "შორიდან" ხილვისა (როგორც ზაქეს სურდა შორიდან მოეკრა თვალი იესოსთვის, ხიდან...) ჩვენ ამითაც კმაყოფილნი დავრჩებოდით და არად ჩავაგდებდით ჩვენს ტანჯვას იქ (ჯოჯოხეთში), ოღონდ კი "შორიდან მაინც დაგვენახა უფალი"... ამ სიტყვებს ბრჭყალებში ვსვამ იმიტომ, რომ როგორც მე ვიცი, სამოთხეს და ჯოჯოხეთს არა აქვს ფიზიკური, სივრცითი განზომილებები... თუმცა ამას მნიშვნელობა არა აქვს და გთხოვ ნუ ჩაუკირკიტებ ამას, ხომ გაიგე რისი თქმაც მსურდა... ეს არის სიცრუე და შენც კარგად იცი. რაო, რა უნდა დამაჯერო ახლა შენ, რომ შენი რწმენა ღმერთისადმი იმიტომ გაქვს, რომ მარადიულ სიამოვნებას არ ელტვი? ის გინდა მითხრა, რომ უფალი ახლა რომ გამოგეცხადოს ერთი წუთით (და შესაბამისად აღსრულდეს მამა ანდრიას ნატვრა) და გითხრას ან ჯოჯოხეთში იტანჯე მარადიულად, მაგრამ გეცოდინება რომ მე შენთანა ვარ, ან ჩემს გარეშე მარადიული სიამოვნება განიცადე სამოთხეშიო, ჯოჯოხეთს აირჩევდი? ეს გინდა დამაჯერო? სანამ ამ კითხვაზე პასუხს გაცემდე, ბევრი იფიქრე ამის შესაძლებლობაზე და ბევრი იფიქრე რას გააკეთებდი. დიდი ხანი არ დაგჭიდრება სინდისით ჩაღრმავება, რომ პასუხი ნათელი იქნება. ძალიან მოკლე ხანში, სინდისი გეტყვის, რომ შენ ახლა ჩემთან თვალთმაქცობ და შენს პოზიციას იცავ მხოლოდ. პოზიციის დაცვა კიდევ წარმოადგენს ანგარებას და ეგოიზმს.ისისც არ დაგავიწყდეს, იკანოსიმ რა მითხრა (და ამ კაცმა თავისი აზრი ტყულის გარეშე დადო): ერიდე განკითხვასო. |
|
|
|
| აბე |
Apr 7 2010, 03:52 PM
პოსტი
#71
|
|
აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
guest1
მე შენთვის შეურაცხყოფა არ მომიყენებია და არც მოგაყენებ. არც განმიკითხიხარ და არც განგიკითხავ. მე დაგიწერე საკმაოდ ვრცელი, გაწონასწორებული ტონით ნათქვამი პოსტი და სიმართლე უხეშად მოგხვდა. ახლა რაც შეეხება შენს დამატებით შეკითხვებს, რაც ჩემი პასუხის შემდეგ გაგიჩნდა და დაწერე... გეთანხმები უფალს შეუძლია, რომ საკუთარ გულში მონანულ ადამიანს მიუტევოს ცოდვები, მაგრამ აღსარების ჩაბარების დროს ადამიანი თავს იმდაბლებს, იღებს რჩევა დარიგებებს, რომ მომავალში უფრო უკეთ აღჭურვილი დაუხვდეს იგივე საცდურს და თუ მთლიანად ვერ მოახერხა ამ არჩევანის რეალიზაცია, იმაზე ბევრად ნაკლები სიმძიმით შესცოდოს, რამდენითაც უწინ... და ასე ნელ-ნელა საკუთარ თავზე მუშაობით, საკუთარ თავში ბოროტების, ცოდვის მოძულების მცდელობით, მოძღვრების რჩევა-დარიგებებით, წიგნების კითხვით, ლოცვით, მარხვით, ზიარებით ისწრაფონ სრულყოფილებისაკენ, განწმენდისაკენ. შენ მღვდლები არ მოგწონს, მაგრამ იესო ქრისტე არ უარყოფდა მღვდლებს. მან არა ერთხელ გაუშვა მის მიერ განკურნებული ადამიანი მღვდელთან, რათა შეეწირა განკურნებისათვის. წადი ეჩვენე მღვდელსო, ასე ეუბნება... გარდა ამისა, ის ეკლესია, რომელიც შენ არ მოგწონს, ქრისტეს მოწაფეების, მოციქულების დაარსებულია უფლისავე ბრძანებით. გემახსოვრება, როგორ ეუბნება მაცხოვარი პეტრეს. შენ ხარ კლდე და კლდესა ამას ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას... ის საეკლესიო კრებები, რომელსაც შენ უარყოფ, სულიწმინდის მადლით ტარდებოდა და მასზე მიღებული დასკვნები უფლისაგან იყო ნაკარნახევი. ამ წმინდა მამებს (და სხვებსაც) მოვიხსენიებთ, როგორც ღვთივგანბრძნობილ მამებს... უფრო მეტსაც გეტყვი. იყო შემთხვევები, რომ თვითონ ეს მამები ვერ გებულობდნენ კრებებზე მიღებულ გადაწყვეტილებებს. ხანდახან საუკუნეებიც კი დასჭირვებია, რომ მიმხვდარიყო კაცობრიობა იმ გადაწყვეტილებების აზრს... რატომ? იმიტომ რომ ამ მამების ნააზრევი კი არ იყო, არამედ სულიწმინდისა. ეს რა დაგვიწერია, რა გვითქვამსო, ამბობდნენ... მაგრამ როდესაც ამისათვის მზად იყვნენ, ყველაფერი გაიგეს და დღეს ყველაფრის ახსნა-განმარტება არსებობს. იმას მართალს ამბობ, რომ სინანულს მართლაც შეუძლია გააბათილოს მთელი ცხოვრების უღმერთოდ გატარება, მაგრამ როდესაც აღსარებას არ ამბობს ადამიანი იმის ნიშნად, რომ სამოთხის ბაღ-ვენახებში ნეტარება არ არის მისი თვითმიზანი, არასწორია. არცერთი ნორმალური ადამიანი ეხმარება მეგობარს იმისათვის, რომ მადლობა მიიღოს მისგან, ან კაი პურ-მარილი გაუშალონ. მაგრამ იმისი თქმა, რომ რადგანაც ჩემი თვითმიზანი მადლობის მიღება და ქეიფი არ არის, ამიტომ არ უნდა დავეხმაროვო, არასწორია. ახლა ჩვენ რა უნდა გავუკეთოთ უფალს, როგორ უნდა დავეხმაროთ მას, ისე რომ ჩვენი თვითმიზანი არ იყოს მისგან მადლობისა და სამოთხის მიღება? უფალს რა დახმარება სჭირდება, ის ხომ ღმერთია? მაგრამ როგორც მამა თეოდორე ამბობს, მართლმადიდებლობა ქრისტესთან ერთად გოლგოთის გზაზე სიარული, მისი ტკივილებით დატანჯვა, საკუთარი უღმერთოების გამო სინანული (რადგანაც სწორედ ჩემი უღმერთოების გამო მიჰყავთ იგი ჯვარზე გასაკრავად) და გოლგოთაზე იოანე ღვთისმეტყველის გვერდით დგომაა. გოლგოთის გზაზე მიმავალ მაცხოვარს ერთმა დედაკაცმა დაალევინა წყალი (თუ ღვინო.... არ მახსოვს ზუსტად). ჩვენ რა დავალევინოთ, რა ვაჭამოთ? ბუნებრივია, არა ზეცად ამაღლებულ, მამის წიაღში დამკვიდრებულ მის ადამიანურ ბუნებას, არამედ გოლგოთისაკენ მიმავალს... რა ვაჭამჴთ და ვასვათ იმ დედაკაცის მსგავსად, რომელმაც წყალი დაალევინა? მაცხოვარი თავის მოწაფეებს ეუბნება, ჩემი საჭმელია ის, რომ ვყო ჩემი მომავლინებლის ნება და აღვასრულო მისი საქმე...ჩვენც, დავუჯეროთ უფალს, ვიცხოვროთ მისი ეკლესიის წიაღში და ეს იქნება მისი მომავლინებელის ნება, ამრიგად მივცემთ სასმელს (ამ შემთხვევაში საჭელი და სასმელი ერთი და იგივეა...) მას გოლგოთისაკენ მიმავალს... არა იმის გამო, რომ მერე სამოთხე მოგვცეს, არამედ მისი სიყვარულის გამო. რაც შეეხება იმ თვისებებს, რომლებიც მე მართლა არ გამაჩნია ჯერ-ჯერობით, არამედ პერიოდულად ვრწყავ მათ ჩანასახებს ჩემში, მაგრამ სამწუხაროდ მერე ისევ ვახმობ... შენ მართლას ამბობ, რომ მართლმადიდებლების უმრავლესობას არ გააჩნია ისინი. მაგრამ დღესაც არიან ისეთი ადამიანები ეკლესიის წიაღში, რომლებსაც გააჩნიათ ისინი. ისინი ნამდვილად ღვთის წმინდანები არიან დედამიწაზე... იმის გამო, რომ მე სწორ გზაზე ვერ მივდივარ ჩემივე მიზეზით, ეს გზა არასწორად უნდა მივიჩნიო?! ხომ ვხედავ ადამიანებს, რომლებაც გაიარეს ეს გზა და მივიდნენ უფალთან?! და ხომ ვხედავ ადამიანებს, რომლებიც დღესაც წარმატებით გადიან ამ გზას?! რაც შეეხება იმ არჩევანს: დიაღაც ჯოჯოხეთში ყოფნას ვარჩევდი უფალთან ერთად, სამოთხეში უღმერთოდ ყოფნას! და ბოლოს მამა ანდრიას შეურაცხყოფის გამო, მინდა გითხრა ერთი რამ. მამა ანდრიას თვითმიზანი რომ იყოს სამოთხის დამკვიდრება და არა უფალთან მიახლება და მასთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენა, მაშინ პირადად მე აღვდგებოდი ერთ-ერთი პირველი მის წინააღმდეგ, რადგანაც ინტერნეტში სცემს უამრავი ადამიანების შეკითხვას პასუხს და სამოთხეში დამკვიდრებას უქადაგებს და არა უფლისათვის სათნო ყოფას. და ბოლოს, შენივე სიტყვებით გიპასუხებ: ციტატა პოზიციის დაცვა კიდევ წარმოადგენს ანგარებას და ეგოიზმს. ჩვენ არ ვიცავთ არანაირ პოზიციას. ჩვენ დასაცავი არა გვაქვს არაფერი. ჩვენ ავად თუ კარგად ვცდილობთ უფლის გზაზე სიარულს და ამისათვის ჩვენ არ გვჭირდება ადამიანებს ვუმტკიცოთ ის, რასაც არ უსმენენ და ყურად არ იღებენ. მართლმადიდებელის საქმე მტკიცება არ არის. მართლმადიდებელის საქმეა დამოწმება. მე დავამოწმე შენს წინაშე ის, რაც არის ღვთის ჭეშმარიტება და გავაგრძელე ჩემი გზა. ღმერთმა მშვიდობით გატაროს. გთხოვ ლოცვებში მომიხსენო. -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| Atman |
Apr 7 2010, 06:40 PM
პოსტი
#72
|
|
მეცამეტე მეომარი ჯგუფი: Members პოსტები: 6,236 რეგისტრ.: 23-August 08 წევრი № 5,518 |
მორწმუნეობაა როცა თავიდან არ იცი და ბრმად ენდობი (რაღაც პერიოდი), მერე კი აპრაქტიკებ, აანალიზებ, ხვდები და კი არ გჯერა იცი!
ფანატიზმია როცა არ იცი და ბრმად ენდობი, მერე მაინც ვერაფერს ხვდები, მაგრამ ისევ ბრმად ენდობი და იძახი ვიციო! -------------------- हरे कृष्ण हरे कृष्ण
कृष्ण कृष्ण हरे हरे हरे राम हरे राम राम राम हरे हर |
|
|
|
| A.v.B |
Apr 7 2010, 08:12 PM
პოსტი
#73
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 427 რეგისტრ.: 8-March 10 წევრი № 8,338 |
guest1................ იქ ხომ დავწერე ფანატიკოსი ვარ თქო
მართლმადიდებელი რელიგიის გარდა ყველა მიმაჩნია მცდარად და კაქი ეხლა აღარ გვინდა პასუხები და კითხვები ..... ვაღიარებ რომ ფანატიკოსი ვარ ! ! ! (თუ ეს ფანატიკოსობაა ) შენ რომელი რელიგიის მიმდევარი ხარ ? რომელი ეკლესიის შვილი ?? |
|
|
|
| guest1 |
Apr 8 2010, 06:35 AM
პოსტი
#74
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 188 რეგისტრ.: 11-June 09 წევრი № 7,110 |
აბე
მეგობარო დაგლცოს უფალმა შენც და ყველა მისი ყველა მისი ქმნილება. ეს ჩემი სიტყვებია, თორემ, ყოვლადსათნო უფალს ამის შეხსენება არ ჭირდება. რაც შეეხება იმას, რომ მე რაღაც ცუდად მომხვდა: არ არსებობს რაიმე, რაც შენ უნდა მითხრა და არ ვიცოდე ჩემი თავის შესახებ. შეიძლება ცუდად მომხვდეს ხანდახან, მაგრამ სიმართლეს ვერ გავექცევი და ეს სიმართლე ბევრჯერ გაცოფების მაგივრად სიმშვიდეს მაძლევს. თუ გინდა მაზოხისტობა დამწამე ამის გამო ტყუილის მთქმელობა გინდა დამწამო, ასეთი ვარ. ანგარება გინდა დამწამო, ასეთი ვარ. სიყვარულის არქონა გინდა დამწამო, ასეთი ვარ. რა უნდა მეწყინოს? მე რომ ვიცი რაც ვარ, იქიდან ვიცი შენ რა ხარ. მე რომ ვიცი ანგარებიანი ვარ, იქიდან ვიცი, რომ შენც აგარება გამოძრავებს (და ყველას, ვინც უფალთან მისვლას ფინთიკურშკებით ცდილობს-თუ გინდა გამლანძღე ამისათვის).შენ ამბობ, რომ უფალთან ჯოჯოხეთშიც იცხოვრებდი-ტყუილია ეს. შენ სიმართლის აღიარებაც არ შეგიძლია. თუ უფალი ყოვლად სათნოა, მაშინ ასეთი უფალი ჯოჯოხეთშიც იმყოფება დატანჯულ სულთან. თუ უფალმა განუდგა მის ქმნილებას, მასეთი უფალი მხოლოდ მართლმადიდებელი უფალი შეიძლება იყოს. თუ მართლმადიდებლის უფალი ასეთია, რომ ჯოჯოხეთში მის ქმნილებასთან არ იმყოფება, მასეთ უფალთან სამოთხეშიც არ ვისურვებ ყოფნას-ეს ჩემი აზრია. თუ მართლმადიდებელი უფალი მართლაც ყოვლადსათნოა და მის ქმნილებას ჯოჯოხეთშიც არ მიატოვებს, მაშინ მისი რწმენის გარდა არაფერია საჭირო. შენ კიდევ მთელი რიტუალები გჭირდება ამისათვის, იმიტომ რომ ჯოჯოხეთში არ მოხვდე. მე არ მწამს მართლმადიდებელი უფალის. მე არ მწამს უფალის, რომელიც სხვადასხვა აღსარების ადამიანის ერთიდაიმავე თვისებას (სიკეთეს, სიყვარულის უნარს, თანაგრძნობის უნარს) სარწმუნოების მიხედვით გამოყოფს და იტყვის მართლმადიდებლური სიკეთე არის ჭეშმარიტი სიკეთე და მისლიმის სიკეთე ფარსია. არ არის ასეთი უფალი ჩემი (ხომ ხედავ, უფალიც სხვადასხვა გაგვაჩნია ჩვენ) და თუ თქვენი უფალი ასეთია, გაცხონოთ ამ უფალმა ყველა მართლმადიდებელი; მე კიდევ ჯოჯოხეთშიც კარგად დავისვენებ ასეთი უფლისაგან, რა ვქნა, ყველას თავისი რწმენა აქვს. რაც შეეხება იმას, რომ ქრისტემ თქვა "შენ ხარ კლდე და კლდესა ამას ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას..." ეს არის პოლიტიკურად გადმოთარგმნილი ციტატა და საკუთარი ეგოსათვის მორგების მცდელობა. თქვე ღვთისაგან დალოცვილებო, თუ ასე სიტყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რატომ არ აშენებთ ყველა ეკლესიას კლდეზე? ან რატომ არ აშენებთ ყველა ეკლესიას პეტრეს სხეულზე? თუ ასე სიტყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რა მნიშვნელობა ქონდა სიტყვა ეკლესიას იმ დროს, როცა იესომ მიმართა პეტრეს? თუ ასე სითყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რატომ არ უყურებ იმას, რომ იესოს დროს ეს ეკლესია არ არსებობდა და შეიძლება სულ სხვა შინაარსი იდო ამ სიტყვებში? თუ ასე სიტყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რატომ არ იგებთ სიტყვასიტყვით ქრისტეს ნათქვამს, რომ თქვენ სხვა მამა არ გყავთ, გარდა უფალისა? რატომ? რატომ ეძახით მამას მღვდელს, როცა ერთადერთი სულიერი მამა მხოლოდ უფალია ჩვენი და რაც უფალმა ნათლად გადმოსცა? რატომ არ იგებთ სიტყვასიტყვით ქრისტეს ნათქვამ, რომ უფალი ყველა არსებაშია? რატომ არ იგებთ სიტყვასიტყვით უფლის ნათქვამს, რომ მასთან მხოლოდ ქრსიტეს გზით შეიძლება მიხვიდე და არა მართლმადიდებლური, კათოლიკური, პროტესტანტული, იაღოველური, ისლამის და ა.შ. გზით? სიტყვასიტყვით იგებენ იმას, რაც უნდათ და იგებენ იმას რაც არ უნდათ. სად არის ქრისტეს სიტყვები, რომ შექმენით ეკლესიები; იქ შექმენით იერარქიები; იმ იერარქიებში ზოგი დაბალია და ზოგი მაღალი; იქ მღვდელს მამა უნდა დაუძახოთ და აღსარება უნდა ჩააბაროთ; ჯვარი უნდა ჩამოიკიდოთ, რომელზეც მე უნდა გამომსახოთ და თითო ფეხს თითო ლურსმანი უნდა ქონდეს (მე მაპატიეთ თუ მართლმადიდებლობაში ქრისტე ერთი ლურსმნით უნდა იყოს მიჭედებული და ეს მეშლება); რატომ ასრულებთ იმას, რაც იესოს არ უთქვამს? შეასრულეთ რა რტუალიც გინდათ, ჩააბარეთ აღსარებაც; ამაში ცუდი არაფერია და არც ვინმეს ვძრახავ ამისათვის. მაგრამ, რატომ მოდიხართ და უმტკიცებთ ხალხს, რომ ქრისტემ მართლმადიდებლობა (რომელიც რისტუალების გარეშე, ორგანიზაციის გარეშე, დოგმების გარეშე ვეღარ იქნებოდა მართლმაიდედებლობა) იქადაგა. დამანახე ეს და მე ვიქნები პირველი მართლმადიდებელი და მართლმადიდებელი უფალის მქადაგებელი. დამანახეთ სად იქადაგა თუნდაც ერთი რამ, რასაც მართლმადიდებელი (და იგივე ეხება კათოლიკეს და სხვა მიმართულებებს) ქადაგებს. რაც შეეხება ფანატიკოსობას და ა.შ. ან ყველა ადამიანი ფანატიკოსია, ან არცერთი არ არის ფანატიკოსი. ჭეშმარიტება მხოლოდ ასეთი შეიძლება იყოს. უფლის სიმართლე მხოლოდ ასეთი შეიძლება იყოს. როცა ერთი რელიგიის აღმსარებელი სხვა რელიგიის აღმსარებელს დებს ბრალს ფანატიკოსობაში, მას რწმენა საერთოდ არ გააჩნია. ასეთი ადამიანისათვის რწმენა არის ბუტაფორია და ასეთი ადამიანი არის წარმართი. რწმენას სახელი არ შეიძლება გააჩნდეს. რწმენა რწმენაა. როცა გაქვს მართლმადიდებლური რწმენა, გაქვს მართლმადიდებლური რწმენა და არა რწმენა. როცა გაქვს კათოლიკური რწმენა, გაქვს კათოლიკური რწმენა და არა რწმენა. როცა გაქვს პროტესტანტული რწმენა, გაქვს პროტესტანული რწმენა და არა რწმენა და ა.შ. როცა გაქვს რწმენა, მაშინ გაქვს რწმენა და ამ რწმენას ვერავინ შეურაცყოფს. როცა გაქვს მართლმადიდებლური რწმენა, ამ რწმენის შეურაცყოფა შეიძლება-ასე იღებს მართლმადიდებელი როცა მის მართლმადიდებლურ რწმენას შეურაცყოფენ. იგივე ეხება ყველანაირი რელიგიის მიმდევრის რწმენას. როცა გაქვს მხოლოდ რწმენა, რამ უნდა შეურაცყოს შენი უბრალოდ რწმენა? ასეთი რწმენა გვაქვს ჩვენ. დავუჯეროთ ქრისტეს-უფალს: ჭეშმარიტი რწმენა რომ გვქონოდა, მთისათვის რომ გვეთქვა გადადექიო, გადადგებოდა. ჩვენ კი იმდენი რწმენაც არ გაგვაჩნია, მარტივი სიმშვიდე მოგვცეს ამ რწმენამ და ვიღაც უგუნურის ნათქვამი (რომელიც შენს რწმენას შეურაცყოფს) სიმშვიდით მივიღოთ და მამლუქებივით არ წამოვხტეთ რწმენის დასაცავად. ასეთია ჩვენი "ჭეშმარიტი" რწმენა და ამ რწმენით მეუბნები რომ ჯოჯოხეთშიც იცხოვრებდი, რომ გცოდნოდა უფალი შენთან ყოფილიყო. წმინდანებს როგორ წამდათ არ ვიცი, მაგრამ დღევანდელ რწმენას შეიძლება თავისუფლად ეწოდოს ნეომართლმადიდებლობა. ისე მართლაც და: რას ამბობს მართლმადიდებლობა ამაზე: ჯოჯოხეთში მარადიულ სატანჯავად განყენებული სულისათვის უფალი მასთან არ იმყოფება? უფალი ამხელა სატანჯველს უწერს იმას, ვინც თვითონ შექმნა და ვის შესახებაც ყველაფერი იცოდა შექმნამდე, პლის ამას ამ სულებთან მარადიულ კავშირს წყვეტს და დრო-და-დრო არ დაენახვება, გაამხნევებს "ნუ გეშინიათ ბიჭებო, თქვენთანა ვარ"?  A.v.B გაიხარე მეგობარო, დალოცვილი ყოფილიყავი უფლის მეირ შენც და ვისაც შენი კარგი არ უხარია, რათა მობრუნდეს სიკეთისკენ და აღარ შეშურდეს შენი კარგი. P.S. არცერთ ეკლესიას არ ვეკუთვნი და არცერთი ეკლესია არ მკუთვნილებს. უფალს ეკუთვნის ყველაფერი, ისე რომ, მის ქმნილებაზე კუთვნილებასაც არ იჩემებს. |
|
|
|
| guest1 |
Apr 8 2010, 07:49 AM
პოსტი
#75
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 188 რეგისტრ.: 11-June 09 წევრი № 7,110 |
ციტატა და ბოლოს მამა ანდრიას შეურაცხყოფის გამო, მინდა გითხრა ერთი რამ. მამა ანდრიას თვითმიზანი რომ იყოს სამოთხის დამკვიდრება და არა უფალთან მიახლება და მასთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენა, მაშინ პირადად მე აღვდგებოდი ერთ-ერთი პირველი მის წინააღმდეგ, რადგანაც ინტერნეტში სცემს უამრავი ადამიანების შეკითხვას პასუხს და სამოთხეში დამკვიდრებას უქადაგებს და არა უფლისათვის სათნო ყოფას. შეურაცყოფის მიყენება არ მიცდია საერთოდ და გულშიც არ გამივლია. თუ შეურაცყოფა მივაყენე, დიდი ბოდიში ჩემგან მას. მე ვთქვი ის, რაც სიმართლე მგონია. არც უნდა მიიღოს მამა ანდრიამ შეურაცყოფა უგუნურისაგან. ამას დამატებული, თუ მამა ანდრიას ჭეშმარიტი რწმენა გააჩნია, მაშინ მის შეურაცყოფას ვერავინ მოახერხებს. მე მინდა რომ ასეთი ადამიანი იყოს მამა ანდრია და ყველა მართლმადიდებელი.ისევ და ისევ, გფარავდეთ უფალი ყველას, მართლმადიდებელსაც, ათიესტსაც, კათოლიკესაც და სულ ყველას. |
|
|
|
| აბე |
Apr 8 2010, 11:41 PM
პოსტი
#76
|
|
აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
guest1
სამწუხაროდ არა აქვს აზრი შენთან დიალოგის გაგრძელებას, რადგანაც შენ დაწერე: ციტატა შენ ამბობ, რომ უფალთან ჯოჯოხეთშიც იცხოვრებდი-ტყუილია ეს. შენ სიმართლის აღიარებაც არ შეგიძლია. განა მე არ შემიძლია სიმართლის აღიარება, ეს შენ არ შეგიძლია მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევნა.ბოლოს, შემოგთავაზებ მამა თეოდორე გიგნაძის ქადაგებიდან ამონარიდს: ახლა იტყვი, ქადაგებთ, მაგრამ რო ვერ ასრულებთო... ყოველ შემთხვევაში, შენ არც ცდილობ, ჩვენ კი ვცდილობთ. და თუ კარგად შევეცდებით, აღვასრულებთ კიდეც იმას, რასაც ვამბობთ. ასე რომ არ ვპასუხობ შენს მიერ წამოჭრილ დანარჩენ საკითხებს და ამით ვამთავრებ შენთან დიალოგს. ღმერთმა ხელი მოგიმართოს! -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| guest1 |
Apr 9 2010, 01:56 AM
პოსტი
#77
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 188 რეგისტრ.: 11-June 09 წევრი № 7,110 |
აბე
ციტატა სამწუხაროდ არა აქვს აზრი შენთან დიალოგის გაგრძელებას, რადგანაც შენ დაწერე: განა მე არ შემიძლია სიმართლის აღიარება, ეს შენ არ შეგიძლია მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევნა. მე არ მითქვამს არ შეგიძლია თქო. ყველა ადამიანს შეუძლია სიმართლის აღიარება. მე ვთქვი შენ სიმართლეს არ აღიარებ თქო, შეგიძლია პოტენციურად, მაგრამ არ აღიარებ-საკუთარი თავი ჯერ ძალიან გიყვარს.საქართველოში ერთი უიშვიათესი ადამიანი, მამა გაბრიელი, ღვთის იშვიათი შვილი, ამბობს: ძაღლიც მჯობს, იმიტომ რომ ძაღლი უცოდველიაო. მე კი ცოდვილი ვარო. მართალი ადამიანი და ჭეშმარიტი მორწმუნე ეს იყო. მე ამ კაცის მჯერა. შენნაირები და ჩემნაირები ფიქციაა. შენი არ მჯერა და არც არასდროს დაგეჯერება, სანამ ასეთ "სიმართლეს" იტყვი. სიმართლე შენს სიტყვებშია და არა ეკლესიის დოგმებში. ის, რომ მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევა არ შემიძლია, შენ ეს არც უნდა გაწუხებდეს. თუ სიდიადეს ფლობ, მაშინ ქე უნდა იყო მშვიდად. ჩემი მხრიდან კი ვიტყვი, მართლმადიდებლობას (და არცერთ რელიგიას) არავითარი სიდიადე არ გააჩნია. სიდიადე გააჩნია უფალს და უფლის დიად შვილებს. მართლმადიდებლობა (და სხვა რელიგიებიც) შობს ჩვენნაირ მდაბიო ადამიანებს, რომელთაც სხვი რწმენის ხარჯე უნდათ საკუთარი თავის ამაღლება. ციტატა ახლა იტყვი, ქადაგებთ, მაგრამ რო ვერ ასრულებთო... მართალი ხარ, რომ მე არ ვცდილობ. არც ვცდილობ და ვაღიარებ რომ არ ვცდილობ. თქვენ კი, ძალიან კარგი თუ ცდილობთ-იმედია ერთ დღეს ჭეშმარიტ რწმენას შეიძენთ და პრობლემებს მარტო საკუთარ თავში დაინახავთ. მერე მექადაგეთ თქვენს მცდელობებზე.ყოველ შემთხვევაში, შენ არც ცდილობ, ჩვენ კი ვცდილობთ. და თუ კარგად შევეცდებით, აღვასრულებთ კიდეც იმას, რასაც ვამბობთ. P.S. წაკითხული მაქვს მამა თეოდორე გიგნაძის ერთ-ერთი ქადაგება. არ მჯერავს მე მაგ ადამიანის ქადაგებების. არ მჯერავს მე ადამიანის, რომელიც ერთს ამბობს და იმის საწინააღმდეგოს აკეთებს. არ მჯერა მე ადამიანის, რომელიც საკუთარ რწმენას სხვისი რწმენის ხარჯზე არეკლამებს. ახლა მის შეუროცყოფად ჩამითვალოთ ჩემი მხრიდან დანახული სიმართლე. გფარავდეთ უფალი. |
|
|
|
| აბე |
Apr 9 2010, 01:54 PM
პოსტი
#78
|
|
აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
guest1
ციტატა ის, რომ მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევა არ შემიძლია, შენ ეს არც უნდა გაწუხებდეს. თუ სიდიადეს ფლობ, მაშინ ქე უნდა იყო მშვიდად. სიდიადეს ვფლობ არ ნიშნავს რომ მე ვარ დიადი, არამედ ნიშნავს, რომ მე დიად გზას მივუყვები უღირსი.ციტატა მართლმადიდებლობას (და არცერთ რელიგიას) არავითარი სიდიადე არ გააჩნია გვერდითა თემაში ვნახე შენი პოსტი, აზრზეც არა ხართ ბუდიზმი რას აწავლის, რადგანაც მათ წმინდა წერილს არ გაცნობიხართო. მართალია აბსოლუტურად, გეთანხმები. ანალოგიურს ვიტყვი მართლმადიდებლობაზე შენი დამოკიდებულების შესახებ. არ იცნობ მართლმადიდებლურ მოძღვრებას და ამიტომ არ იცი რა არის მისი სიდიადე. ერთ-ერთი სიდიადის გამომხატველი გითხარი და ვერ დაიტიე. სამწუხაროა...ციტატა მართლმადიდებლობა (და სხვა რელიგიებიც) შობს ჩვენნაირ მდაბიო ადამიანებს, რომელთაც სხვი რწმენის ხარჯე უნდათ საკუთარი თავის ამაღლება. მართლმადიდებლების მიზანი არ არის რაც შეიძლება უკეთ დაუმტკიცონ სხვებს თავიანთი გზის სისწორე, თავი აიმაღლონ სხვების წინაშე თავიანთი სარწმუნოების გამო. არც მე ვცდილობ ამას.ხოლო თუ თავის ამაღლებაში გულისხმობ უფლის წინაშე განწმენდას წმინდანების მეოხებით, შემწეობით, მათი რწმენის მეშვეობით, მაშინ უფრო მწარედ სცდები, ვიდრე პირველ (ამის წინა აბზაცში დაწერილ) შემთხვევაში. ჩვენ მათი რწმენით კი არა ჩვენი საკუთარი რწმენითაც ვერ გავმართლდებით, თუ შესაბამისად არ ვიცხოვრეთ და ვიმოქმედეთ. ეშმაკს იცი რამხელა რწმენა აქვს?! ისეთი რწმენა არამგონია ბევრ წმინდანს ჰქონოდა... ეშმაკს აქვს გრანდიოზული რწმენა, მას ყველა სათნოება გააჩნია ერთის გარდა - სიმდაბლის გარდა. მას ერთი სათნოება აკლია, ჩვენ კი მილიონი. მისი რწმენა მტკიცეა, ჩვენი კი არამტკიცე. მაშ რაღატომ არ ტრიალდება იგი ღვთისაკენ, რატომ არ გამოსწორდება?! შინაგანი ამპარტავნება არ აძლევს ამის საშუალებას. აი ხედავ, ისეთი გრანდიოზული რწმენაც კი არ არის საკმარისი. ახლა ამის შემხედვარე, რომელი ჭკუადმყოფელი ადამიანი იტყვის, სხვისი რწმენა მაცხოვნებსო, როცა ხედავს თავისი რწმენაც კი არ არის საკმარისი მხოლოდ. ამიტომ ძალიან მწარედ სცდები. ჩვენ ძალიან კარგად გვაქვს გაცნობიერებული რომ არც რწმენა გვაქვს მტკიცე და საქმით ხომ საერთოდ შორს ვართ ჩვენივე სიტყვისგან (მართლმადიდებლური სწავლებისგან). სანამ რამეს დაწერ, ჯერ დაფიქრდი კარგად, რაიმე ამგვარი სისულელე რომ არ თქვა ხოლმე. და ბოლოს, მე აქ აღარ ვაპირებ შენს მიერ მართლმადიდებლობის წინააღმდეგ გამოთქმული ცრუ ბრალდებების გამო თავის მართლებას. ერთხელ სამოთხის დამკვიდრებისათვის ანგარებიან დამოკიდებულებაში დაგვადანაშაულე. ახლა სხვისი რწმენის ხარჯზე ცხონების სურვილში. ორივე შემთხვევაში დავამოწმე, რომ ეს ასე არ არის. ხოლო რაიმეს მტკიცებას შენთვის არ ვაპირებ. მართლმადიდებლების საქმე დამოწმებაა მხოლოდ, და არა კამათი და რაიმეს მტკიცება. რადგანაც თქვენ ვერაფერს გაიგებთ მაინც, რადგანაც არ გსურთ გაგება. ძალიან მტკიცედ დგეხართ თქვენს ცთომილებაში. ბოლოს, ხაზგასმით მინდა აღვნიშნო, რომ ყველამ თვალნათლივ დაინახა, როგორ უძლური დარჩი შენ და პასუხის გაცემა ვერ მოახერხე ჩემთვის, როდესაც დავამოწმე, რომ მართლმადიდებლების მიზანი არაა ანგარებიანი დამოკიდებულებით სამოთხის დამკვიდრება, არამედ ჩვენი მიზანია უფალს სათნო-ვეყოთ, შევიყვაროთ იგი მთელი ჩვენი არსებით. შენ ამაზე პასუხი ვერ გამეცი და სხვა ცრუ ბრალდება წამოგვიყენე, რომლის შესახებაც ასევე დავამოწმე, მე რიგითმა მართლმადიდებელმა, ჩემი ვალდებულებისამებრ, რომ ჩვენი მიზანი არაა სხვისი რწმენით ამაღლება. ახლა მოლოდინში ვარ, რომ ვნახო, თუ როგორ აღმოჩნდები ამის წინაშეც უძლური და სხვა ბრალდებას წამოგვიყენებ. თუმცა პასუხს აღარ გაგცემ. -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
| Atman |
Apr 9 2010, 01:59 PM
პოსტი
#79
|
|
მეცამეტე მეომარი ჯგუფი: Members პოსტები: 6,236 რეგისტრ.: 23-August 08 წევრი № 5,518 |
ნეტაი თქვენ რო არ გეზარებათ უაზროდ კამათი!
-------------------- हरे कृष्ण हरे कृष्ण
कृष्ण कृष्ण हरे हरे हरे राम हरे राम राम राम हरे हर |
|
|
|
| აბე |
Apr 9 2010, 02:08 PM
პოსტი
#80
|
|
აბესალომ ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 |
ციტატა(Atman @ Apr 9 2010, 02:59 PM) ნეტაი თქვენ რო არ გეზარებათ უაზროდ კამათი! მე არ ვკამათობ. ვამოწმებ... თუმცა ამ ადამიანთან აღარ ვაპირებ ამის გაგრძელებას, როგორც უკვე დავწერე. -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 9th December 2025 - 06:40 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2025
Licensed to: church.ge