მორჩილება პარამეტრები

[guest]

afxazi

კარგი ვთქვათ შეგიყვარდა არამართლმადიდებელი, მოძრვარს რომელიც გეუბნება რომ არ შეიძლება მართლმაიდებელი სხვარელიგიის ადამანს გაუვეს ცოლად ან პირიქით რას ეტყვი რომ ეს შენი საქმე არააო, სიყვარული ჩემია და როგორც მინდა ისე მოვიქცევიო.

აქ არ მიგულისხმია მე სხვა რელიგიის აღმსარებელი. მადონა კი მაგალითია და თან ძლიერ აქტუალური ქართულ სინამდვილეში.

კანონისტი

მარხვაში სპეციალური ანუ მეუფის დაშვების გარეშე ჩემი მამა მარკო ჯვრისწერას არ აღასრულებს. გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა აუცილებელი ხდება რაღაცის გამო. მე ჯვრისწერას ვგულისხმობ და არა თანაცხოვრებას მარხვაში.


თემო

ნანა შენ არ წერდი ჩემმა მოძღვარმა ფიქრებიც იცის ჩემიო ??? ჰოდა როგორ არ იცის სულიერმა მამამ მისი სულიერი შვილს რამოდენა მადლის დატევა შეუძლია, რისი დათმენა შეუძლია და რისი არა.

ჩემი იცის, ქმრისა არა. გარდა ამისა, ქორწინებამდე დათმენა და "ფაქტზე" დათმენა განსხვავდება ერთმანეთისგან

[სოფი]

კარგი ვთქვათ შეგიყვარდა არამართლმადიდებელი, მოძრვარს რომელიც გეუბნება რომ არ შეიძლება მართლმაიდებელი სხვარელიგიის ადამანს გაუვეს ცოლად ან პირიქით რას ეტყვი რომ ეს შენი საქმე არააო, სიყვარული ჩემია და როგორც მინდა ისე მოვიქცევიო.

ან შეგიყვარდა ვინმე ნარკომანი,ან რა ვიცი, ვინმე არამზადა პიროვნება,და შენ სიყვარულის გამო თვალები გაქვს ახვეული,განა შენს მშობლებს არ აქვთ უფლება ჩაერიონ,გირჩიონ? მე სასულიერო პირებისგან ყოველთვის გამიგია,რომ დიდი მნიშვნელობა აქვს მშობლების აზრს,და რომ ხშირად მათი რჩევა სასიკეთო გამომდგარა,ვფიქრობ აუცილებელია,როცა ქორწინდები მშობელმა დაგლოცოს და არა მიგაწყევლოს (ღმერთმა დაიფაროს ყველა)... ვფიქრობ,მშობელსაც უნდა დაეკითხო,როცა ასეთ სერიოზულ ნაბიჯს დგამ ცხოვრებაში.. ნუ ახლა,თუ ძალიან არ "გაუტია" ( )მშობელმა და სულ ტყუილა გიშლის ხელს,და არც ბიჭი/გოგო დაიწუნება,უბრალოდ აკვიატებული აქვს აზრი,რომ შენ არ შეგეფერება შენს მიერ არჩეული მეორე ნახევარი,ეგ სხვა საკითხია...

[მხევალი ნინო]

ეხლა შეწყვიტეტ საუბარი სარეცელზე და დაუბრუნდით მორჩილებას, რა არის კაცო, რა გვჭირს, ყველ ა თემა სარეცელთან რატომ მიდის?


ნუ მომაცემინებთ ვორნს, დავუბრუნდეთ პირველ გვერდს, ახალშემოსულებს ვტხო, წაიკიტხონ პირველი პოსტი, ბოლო პოსტის პასუხის გაცემა არ იყოს მხოლოდ.

გვერდით თემაში მართლმადიდებლობა თუ ფსევდომართლმადიდებლობა რამოდენიმეჯერ გაიჟღერა მორჩილებასთან დაკავშირებით სხვადასხვა აზრმა. აქედან გამომდინარე დამებადა ასეთი ეჭვი, რომ ჩვენ მოძრვრის მიერ მოცემულ კურთხევას, თუ მას აზრობრივად ვეთანხმებით ვასრულებთ და მორჩილებას ვუწოდებთ თუ არ ვეთანხმებით მაშინ ვამბობთ, რომ ჩვენ უფალმა გაგვაჩინა თავისუფალი ნებით და ამიტომ არ არის საჭირო ბრმა მორჩილება.

ვფრობ, თვითონ თემა ძალიან საინტერესოა. სად გადის ზღვარი ჭეშმარიტ მორჩილებასა და ბრმა მორჩილებას შორის. საერთოდ რა არის მორჩილება. და რა არის ტავისუფალი ნება. რა დროს არის საჭირო მოძღვრის მორჩილება.


ერთ მაგალიტს მოგიყვებით, წლების უკან რარაც რუსული ფილმი გადიოდა. მისი შინაარსი არ მახსოვს, მაგრამ ასეთი მომენტი დამრჩა მახსოვრობაში. პატარა ავადმყოფ სოფლელ ბავშვს მოძღვარი წაიყვანს სახლში სამკურნალოდ. გამოჯანმრთლების შემდეგ დაავალებს თალგამის დარგვას და მიუთითებს, რომ თალგამი უნდა დაირგოს ფესვებით ზემოთ, ცხადაია სოფლად გაზრდილი ბავშვი თალგამს ისე დარგავს როგორც საჭიროა და არა მოძრვრის კურთხევის შესაბამისად. ამის გამო, მას მოძღვარი ეტყვის, რომ მისი კურთხევის შესრულება მორჩილების მაგალითი იყო.

საინტერესოა, სადამდე მიდის მორჩილება, სად გადის ზღვარი მორჩილებასა და მოძღვარზე ზედმეტად დამოკიდებულებას შორის. თუ მოძღვარი გაკურთხებს, რომ უნდა წახვიდე რაღაც პიკეტზე, უნდა შესრულდეს თუ არა კურთხევა, ხომ არ დავემსგავსებით ამით ბრმა ბრბოს, ან თუნდაც ვემსგავსოთ კურთხევის შესრულება ხომ სავალდებულოა. ეს მორჩილების მაგალითია არაა? გამოთქვით თქვენი აზრები და მაგალითები. ვფიქრობ საინტერესო თემაა.

[guest]

სოფი

ან შეგიყვარდა ვინმე ნარკომანი,ან რა ვიცი, ვინმე არამზადა პიროვნება,და შენ სიყვარულის გამო თვალები გაქვს ახვეული,განა შენს მშობლებს არ აქვთ უფლება ჩაერიონ,გირჩიონ? მე სასულიერო პირებისგან ყოველთვის გამიგია,რომ დიდი მნიშვნელობა აქვს მშობლების აზრს,და რომ ხშირად მათი რჩევა სასიკეთო გამომდგარა,ვფიქრობ აუცილებელია,როცა ქორწინდები მშობელმა დაგლოცოს და არა მიგაწყევლოს

ექსტრემალურ სიტუაციებს ჩვენ არ შევხებივართ, არამედ ჩვეულ აუქციონს : რომელი ჯობია და არჩევანი როცა ხდება, იქ სიყვარულზე ნუღარ ვილაპარაკებთ თქვა.

ნარკომანიც რომ გიყვარდეს და გული უარყო,გონებას ენდო, არ იქნება ეგეც დიდი ბედნიერება, სიყვარული ისე არ მიდი-მოდის ჩვენს გემოზე.გათვალისწინება ჯობია ყველაფერს, სანამ საქმე ღრმა გრძნობამდე მივა. თორემ ყველა დაიფაროს მძიმე შემთხვევებისგან.ცოდვა არიან ისინიც

საბოლოოდ კი, ყველა ჩვენსაზე ვაგებთ პასუხს და რჩევის მიღება-უარყოფის უფლებაც ჩვენია, რამდენად გაგვიმართლებს, ეგ სხვა საქმეა და მერე თავში ხელის წაშენასაც არაფერი მოაქვს.თუმცა, თემა სხვაა აშკარად.

[კანონისტი]

staywhite

მარხვაში სპეციალური ანუ მეუფის დაშვების გარეშე ჩემი მამა მარკო ჯვრისწერას არ აღასრულებს. გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა აუცილებელი ხდება რაღაცის გამო. მე ჯვრისწერას ვგულისხმობ და არა თანაცხოვრებას მარხვაში.

ხო მაშინ მართალი ხარ

[მხევალი ნინო]

მე როგორც მესმის, კურთხევა არის დალოცვა კონკრეტული საქმის წარმატებულად დასრულებისათვის. გარდა ამისა, არსებობს რჩევის მიღებაც, რაც სავალდებულო არის თუ არა შესასრულებლად არ ვიცი, რადგან თუ რცევისთვის მიდიხარ, ცხადია იმიტომ მიდიხარ რომ მისი აზრი გაინტერესებს და უნდა გაითვალისიწო, თუ მაინც არ ითვალსიწინებ, ანუ შენი და მისი სურვილი არ დაემთხვა ერთმანეთს და ამიტომ ,,ურჩობ,, ანუ, თუ საწინააღმდეგოს მოსმენის სემთხვევაში, მაინც არ დაუჯერებდი რჩევას, ლოგიკურად, რაღაზედ მიდიოდი რცევის მოსასმენად? ხომ ასეა. მაგრამ თუ არ მოუსმენ, ეს ურჩობაა, თუ უბრალოდ არ მოუსმინე? გიღჩია თუ გაკურთხა ასე მოიქეციო, განვასხვავოთ რა!

გარდა ამისა, ყოველ დღიურ ცხოვრებაში როგორ იმოქმედო, მოძრვარს რცევას თუ არ კითხავ, ცხადია პასუხსაც ვერ მიიღებ, მაგრამ სულიერ ცხოვრებაში, რა ლოცვები წავიკიტხოთ, რა მორჩილება ავასრულოთ, როგორ ვიმარხულოთ და აშ, ცხადია მოძრვრის კურთხევას უნდა დაემორჩილო.

[სოფი]

ნარკომანიც რომ გიყვარდეს და გული უარყო,გონებას ენდო, არ იქნება ეგეც დიდი ბედნიერება, სიყვარული ისე არ მიდი-მოდის ჩვენს გემოზე.გათვალისწინება ჯობია ყველაფერს, სანამ საქმე ღრმა გრძნობამდე მივა. თორემ ყველა დაიფაროს მძიმე შემთხვევებისგან.ცოდვა არიან ისინიც

უბრალოდ ჯობია ამ შემთხვევაში მშობელს დავუჯეროთ,რომელიც ცდილობს დაღუპვას გადაგვარჩინოს (ყველამ იცით, ხშირად როგორ ხდება მერე )

გამახსენდა თქვენც რომ დედა ხართ ნანა ღმერთმა კარგი შვილები გაგიზარდოთ და სახელოვანი ოჯახი შეექმნათ,თქვენც რომ გეხაროთ


ხოდა მოვრჩები ჩემო ნინო,თორემ მართლა გადავუხვიეთ თემას... აუ ისე ნი ჩეხოვის "მამა" წაკითხული გააქვს? ( ერთი პაწაწინა მოთხრობაა,სულ 3 ფურცლიანი) გავგიჟდი რა,აი მაგას ჰქვია მორჩილება,დათმენა

[guest]

მხევალი ნინო

მაგრამ სულიერ ცხოვრებაში, რა ლოცვები წავიკიტხოთ, რა მორჩილება ავასრულოთ, როგორ ვიმარხულოთ და აშ, ცხადია მოძრვრის კურთხევას უნდა დაემორჩილო.

საბედნიეროდ, ჩემს მოძღვარს აქვს მუდამ დრო ჩემთვის (გამოძებნის როცა მჭირდება), რომ მას ყოფით პრობლემებზეც ველაპარაკო, მაგრამ არა როგორც მოძღვარს,არამედ როგორც ადამიანს, რომელიც მიცნობს და რომელსაც ვუყვარვარ და ვიცი, გულგრილ რჩევას არ მომცემს, უკიდურეს შემთხვევაში მომისმენს და თუ შეეძლება დამეხმარება, თუ არა და, მისი გვერდით არსებობაც ბევრს ნიშნავს. ეს მხოლოდ პირადი შენიშვნა. ასევე შეიძლება მოხდეს პირიქითაც, მანაც მკითხოს მე რაიმე, იგივე მოტივით,როგორც მე მას ვეკითხები.

სოფი

გამახსენდა თქვენც რომ დედა ხართ ნანა kiss1.gif ღმერთმა კარგი შვილები გაგიზარდოთ და სახელოვანი ოჯახი შეექმნათ,თქვენც რომ გეხაროთkiss1.gif

მადლობა, სოფიკო უფრო ადვილი იყო პატარები რომ იყვნენ

[besik]

მორჩილება მოძღვრის მიმართ ეს მეტად მნიშვნელოვანი რამ არის.ისე არ უნდა წარმოვიდგინოთ,რომ მორჩილებით თითქოს რაიმე მსხვერპლს ვწირავდეთ,ან რაიმე სათნოებას ჩავდიოდეთ,ან კიდევ მისი გვერდის ავლით საკუტარი თავისუფალი ცხოვრების მომიზეზებით ხშირად უარვყოთ იგი.
მორჩილება ისევ ჩვენი სულისათვის არისსაჭირო და აუცილებელი.არა მგონია ადამიანებს შორის ისეთი უცოდველი იყოს ვინმე,ისეტი სათნოებით იყოს სავსე,რომ მოღძვრის კურთხევაში რაღაც ეჭვი შეიტანოს.ჩვენ დაცემულები ვართ ადამიანები ცოდვისაგან,სულიერად უძლურები ვიმყოფებით.ჩვენი ძალებით რთულია ჩვენს ვნებებს ვებრძოლოთ,ამითომ არის საჭირო მოძღვრის მორჩილება,რომ იგი ხედავს ჩვენში იმ სულიერ სენს,რასაც ჩვენი ხედვით ვერ ვამჩნევთ,აქედან გამომდინარე კი არც ვებრძვით,რადგან ჩვენს თავს ვერ ვიმეტებთ ასე ზალიან.მოძღვარი კი უფლის სახელი და არა საკურარი ნებით შეგვაგონებს,გვირჩევს სულიერ წამალს,ისევ ჩვენთვის,ხოლო თუკი მას არ მივიღებთ,ისევ ჩვენს სულს ავნებს,რადგან ისევ ისეთ ვნებებში დარჩება ,როგორშიც აქამდე იყო.ამიტომ
უმჯობესია ეჭვს ნუ შევიტანთ მოძღვრის რჩევაში,მან ჩვენზე უკეთ იცის,რა გვჭირდება.როგორც სულიერი მამები ამბობენ, ხანდახან სნეულისთვის როგორც მწარე წამალია აუცილებელი ,რათა განიკურნოს,ასევე სულიერ სნეულებაში მყოფისთვისაც ხანდახან საწიროა ისეთი მორჩილება,რომელიც გვიმძიმს,მაგრამ საბოლოოდ იგი ჩვენი მაცხონებელი გახდება ბოლოს.

[marine]

"ერთხელ, მორჩილების შესახებ საუბრისას, არქ. ეგნატემ გამოთქვა მოსაზრება, რომ მორჩილება უნდა იყოს უსიტყვო და უყოყმანო, რაზეც მეუფე ფილარეტმა უპასუხა, რომ დღეს-დღეობით ასეთი მორჩილები არ არიანო.

მაშინ საქმით უნდოდა დაემტკიცებინა წმ. ეგნატეს თავისი სიტყვები და თავისი მორჩილი მოაყვანინა მეუფესთან. არქ. ეგნატემ უთხრა მას: სტეფანე, აჩვენე ენა მეუფეს." მან ყოველგვარი გაფიქრების გარეშე გამოყო ენა."

[sandro40]

უმჯობესია ეჭვს ნუ შევიტანთ მოძღვრის რჩევაში,მან ჩვენზე უკეთ იცის,რა გვჭირდება.

მართლა მაინტერესებს, ეს მართლმადიდებლური აზროვნებააა?

მორჩილება მონასტერში, არ შეიძლება იმ მორჩილების გადმოტანა რაც მონასტერშია საერო ცხოვრებაში გადმოვიტანოთ

სულიერ ცხოვრებაში, რა ლოცვები წავიკიტხოთ, რა მორჩილება ავასრულოთ, როგორ ვიმარხულოთ და აშ, ცხადია მოძრვრის კურთხევას უნდა დაემორჩილო.

დიახაც, მოძღვარს ეხება სწორედ სულიერი სფერო და არა ყოფითი პრობლემები, შპალერი რაფერი გავაკრა და ლუსტრა გამიფუჭდა.
მოძღვარს არც ფსიქოლოგის დანიშნულება არა აქვს

[besik]

მართლა მაინტერესებს, ეს მართლმადიდებლური აზროვნებააა?

მორჩილება მონასტერში, არ შეიძლება იმ მორჩილების გადმოტანა რაც მონასტერშია საერო ცხოვრებაში გადმოვიტანოთ
დიახაც, მოძღვარს ეხება სწორედ სულიერი სფერო და არა ყოფითი პრობლემები, შპალერი რაფერი გავაკრა და ლუსტრა გამიფუჭდა.
მოძღვარს არც ფსიქოლოგის დანიშნულება არა აქვს

შენ როგორ ფიქრობ მონასტრის გარეთ სულიერებაზე ზრუნვა არ არის იმდენად საჭირო,რომ მოძღვრის აზრი იყოს გატვალისწინებული? სწორედაც რომ საჭიროა,მორჩილებაა ის მუხრუჭია ხშირად,რომელიც გვიცავს ამა თუ იმ განსაცდელისა თუ დამღუპველი ცოდვებისაგან.ეს კი არანაკლებ არის საჭირო ჩვენს დღევანდელ ერულ ცხოვრებაში,მაშ ვინ უნდა იყოს ჩვენი თვალის ამხელი,თუ არა სასულიერო პირი,ამ შემთხვევაში მოძღვარი?
ხოლო ვინც რწმენით მიდის მოძღვართან,ვინც მართლა ცდილობს სულიერი გზით სიარულს,იგი ნამდვილად არ შეეკითხება მოძღვარს შპალერის და ასეთი წვრილმანი ყოფითი პრობლემების შესახებ.

[nikolozi...]

თუნდაც არასწორი იყოს, მაინც უნდა შეასრულო, რადგან მორჩილებაში ჩაგეთვლება,

რაც ღმერთის სიტყვას სცილდება, იმას არ უნდა დაემორჩილო ვინც არ უნდა იყოს, გინდ ანგელოზი იყოს, მაგრამ ეს ვინც ბიბლიას კიტხულობს, და ვინც არიცის რა უნდა კნას???

მაგრამ ეს ვინც ბიბლიას არ კიტხულობს, და ვინც არიცის რა უნდა კნას???

ამ კითხვას იმიტომ ვსვამ რომ, ეს მატიანები თავის დასჯები, ეკლესიას რომ მუხლებიტ კრუგების შემოვლა, და გამიგია რომ ახალგაზრდა გოგო სახლში ზლივს წავიდა ისე ტკიოდა მუხლები, იქ რომ სხვა რელიგიის ხალხთან არ იმეგობრონ, ბიბლიის კითხვარ ორმ არ შეიძლება, მაინც ვერ გაიგებო... ეს ყველაფერი ხომ ბიბლიაში არ წერია ( ზედმეტია

[lamara]

თემაში შემოვიხედე და ძალიან დამაინტერესა, მეც არაერთხელ მიფიქრია ამ საკითხზე და ისევე, როგრც ყოველ თქვენგანს საკუთარი აზრი გამაჩნია მის შესახებ. ჩემს აზრს მოგახსენებთ და თუ რამე მეშლება გთხოვთ დიდსულოვნად შემინდეთ და შემისწორეთ.
staywhite

არა როგორც მოძღვარს,არამედ როგორც ადამიანს, რომელიც მიცნობს და რომელსაც ვუყვარვარ

ეს რაღაც ვერ გავიგე, მოძღვარს რა არ უყვარს თავისი მრევლი და გულგრილად აძლევს რჩევებს? მოძღვარი სულიერი მამაა და ისეთი ურთიერთობა უნდა გვქონდეს, როგორც მამა-შვილს შეეფერება, უნდა გაგვაჩნდეს მოძღვრის მორჩილება და სიყვარულიbesik

.ჩვენი ძალებით რთულია ჩვენს ვნებებს ვებრძოლოთ,ამითომ არის საჭირო მოძღვრის მორჩილება,რომ იგი ხედავს ჩვენში იმ სულიერ სენს,რასაც ჩვენი ხედვით ვერ ვამჩნევთ,აქედან გამომდინარე კი არც ვებრძვით,რადგან ჩვენს თავს ვერ ვიმეტებთ ასე ზალიან.მოძღვარი კი უფლის სახელი და არა საკურარი ნებით შეგვაგონებს,გვირჩევს სულიერ წამალს,ისევ ჩვენთვის,ხოლო თუკი მას არ მივიღებთ,ისევ ჩვენს სულს ავნებს,რადგან ისევ ისეთ ვნებებში დარჩება ,როგორშიც აქამდე იყო.

ეჭვის შეტანა მოძღვრის კურთხევაში არ შეიძლება, ისე კი როცა რაღაც ეჭვი მაინც გაჩნდება, ჩვენი სურვილის გაუთვალისწინებლად, ეს მოძღვარს არ უნდა დავუმალოთ, უნდა შევეკითხოთ რატომ მოგვცა მან ეს კურთხევა, შევადაროთ წმიდა წერილს მოძღვრის რჩევა(მე სწორედ ასეთი კურთხევა მაქვს. ჩემი მოძღვარი მამა გიორგი დორეულია ვაკის სამებაში მსახურობს) და თუ მოძღვარმა სათანადო პასუხით ჩვენი ეჭვი კიდევ ვერ გაფანტა და მისი რჩევა წმიდა წერილს ნამდვილად ეწინააღმდეგება არ უნდა შევასრულოთ, მაგრამ მოძღვრისაგან დაფარული არაფერი უნდა გვქონდეს
მხევალი ნინო

მე როგორც მესმის, კურთხევა არის დალოცვა კონკრეტული საქმის წარმატებულად დასრულებისათვის. გარდა ამისა, არსებობს რჩევის მიღებაც, რაც სავალდებულო არის თუ არა შესასრულებლად არ ვიცი, რადგან თუ რცევისთვის მიდიხარ, ცხადია იმიტომ მიდიხარ რომ მისი აზრი გაინტერესებს და უნდა გაითვალისიწო, თუ მაინც არ ითვალსიწინებ, ანუ შენი და მისი სურვილი არ დაემთხვა ერთმანეთს და ამიტომ ,,ურჩობ,, ანუ, თუ საწინააღმდეგოს მოსმენის სემთხვევაში, მაინც არ დაუჯერებდი რჩევას, ლოგიკურად, რაღაზედ მიდიოდი რცევის მოსასმენად? ხომ ასეა. მაგრამ თუ არ მოუსმენ, ეს ურჩობაა, თუ უბრალოდ არ მოუსმინე? გიღჩია თუ გაკურთხა ასე მოიქეციო, განვასხვავოთ რა!

გარდა ამისა, ყოველ დღიურ ცხოვრებაში როგორ იმოქმედო, მოძრვარს რცევას თუ არ კითხავ, ცხადია პასუხსაც ვერ მიიღებ, მაგრამ სულიერ ცხოვრებაში, რა ლოცვები წავიკიტხოთ, რა მორჩილება ავასრულოთ, როგორ ვიმარხულოთ და აშ, ცხადია მოძრვრის კურთხევას უნდა დაემორჩილო

როცა რაიმე საქმეს ვიწყებთ მოძღვრისგან კურთხევა უნდა ავიღოთ, რადგან ის უფრო გამოცდილია და ჩვენზე უკეთ იცის რა არის ღვთისთვის სათნო და რა არა, კურთხევა შეიძლება იყოს დალოცვაც და ნებართვაც, თუ რომელიმე საქმის აღსრულებაზე გვაკურთხა მოძღვარმა ის უნდა შევასრულოთ, რადგან ის კურთხევა მან უფლის ნებით ჩვენსავე საკეთილდღეოდ მოგვცა, თუ არ გვაკურთხა, დაგვიშალა რაიმე საქმის კეთება, ე.ი. შენიშნა, რომ ჩვენი განზრახვა მცდარია, უფლისთვის სათნო არ არის, მის ნებას ეწინააღმდეგება და მოძღვარი ცდილობს შეგვაჩეროს, დაგვიცვას ცოდვით დაცემისაგან .

[athos]

ეს რამოდენიმე ციტატა ისე, განსჯისთვის.

მართალია ცოტა კონტექსტიდანაა ამოღებული და ლაპარაკიც თავისუფლებაზე უფროა, მაგრამ რადგან მორჩილება საკუთარ თავისუფლებაზე უარის თქმაა ვფიქრობ ამ თემისთვის მაინც შესაფერისია.

Говорю тебе, что нет у человека заботы мучительнее, как найти того, кому бы передать поскорее тот дар свободы, с которым это несчастное существо рождается.

Это так, но что же вышло: вместо того чтоб овладеть свободой людей, ты увеличил им ее еще больше! Или ты забыл, что спокойствие и даже смерть человеку дороже свободного выбора в познании добра и зла? Нет ничего обольстительнее для человека, как свобода его совести, но нет ничего и мучительнее.

И вот вместо твердых основ для успокоения совести человеческой раз навсегда — ты взял всё, что есть необычайного, гадательного и неопределенного, взял всё, что было не по силам людей, а потому поступил как бы и не любя их вовсе, — и это кто же: тот, который пришел отдать за них жизнь свою! Вместо того чтоб овладеть людскою свободой, ты умножил ее и обременил ее мучениями душевное царство человека вовеки.

Ты возжелал свободной любви человека, чтобы свободно пошел он за тобою, прельщенный и плененный тобою. Вместо твердого древнего закона — свободным сердцем должен был человек решать впредь сам, что добро и что зло, имея лишь в руководстве твой образ пред собою, — но неужели ты не подумал, что он отвергнет же наконец и оспорит даже и твой образ и твою правду, если его угнетут таким страшным бременем, как свобода выбора?

თ.დოსტოევსკი "ძმები კარამაზოვები" მოთხრობა დიდ ინკვიზიტორზე

[asmoo]

მორჩილება ძალიან ძნელია ეხ

[მხევალი ნინო]

asmoo


პირველი პოსტი წაიკითხე რა, ძალიან, ძალიან გტხოვ. აი ეს !

გვერდით თემაში მართლმადიდებლობა თუ ფსევდომართლმადიდებლობა რამოდენიმეჯერ გაიჟღერა მორჩილებასთან დაკავშირებით სხვადასხვა აზრმა. აქედან გამომდინარე დამებადა ასეთი ეჭვი, რომ ჩვენ მოძრვრის მიერ მოცემულ კურთხევას, თუ მას აზრობრივად ვეთანხმებით ვასრულებთ და მორჩილებას ვუწოდებთ თუ არ ვეთანხმებით მაშინ ვამბობთ, რომ ჩვენ უფალმა გაგვაჩინა თავისუფალი ნებით და ამიტომ არ არის საჭირო ბრმა მორჩილება.

ვფრობ, თვითონ თემა ძალიან საინტერესოა. სად გადის ზღვარი ჭეშმარიტ მორჩილებასა და ბრმა მორჩილებას შორის. საერთოდ რა არის მორჩილება. და რა არის ტავისუფალი ნება. რა დროს არის საჭირო მოძღვრის მორჩილება.


ერთ მაგალიტს მოგიყვებით, წლების უკან რარაც რუსული ფილმი გადიოდა. მისი შინაარსი არ მახსოვს, მაგრამ ასეთი მომენტი დამრჩა მახსოვრობაში. პატარა ავადმყოფ სოფლელ ბავშვს მოძღვარი წაიყვანს სახლში სამკურნალოდ. გამოჯანმრთლების შემდეგ დაავალებს თალგამის დარგვას და მიუთითებს, რომ თალგამი უნდა დაირგოს ფესვებით ზემოთ, ცხადაია სოფლად გაზრდილი ბავშვი თალგამს ისე დარგავს როგორც საჭიროა და არა მოძრვრის კურთხევის შესაბამისად. ამის გამო, მას მოძღვარი ეტყვის, რომ მისი კურთხევის შესრულება მორჩილების მაგალითი იყო.

საინტერესოა, სადამდე მიდის მორჩილება, სად გადის ზღვარი მორჩილებასა და მოძღვარზე ზედმეტად დამოკიდებულებას შორის. თუ მოძღვარი გაკურთხებს, რომ უნდა წახვიდე რაღაც პიკეტზე, უნდა შესრულდეს თუ არა კურთხევა, ხომ არ დავემსგავსებით ამით ბრმა ბრბოს, ან თუნდაც ვემსგავსოთ კურთხევის შესრულება ხომ სავალდებულოა. ეს მორჩილების მაგალითია არაა? გამოთქვით თქვენი აზრები და მაგალითები. ვფიქრობ საინტერესო თემაა.

[ნონა]

საინტერესოა, სადამდე მიდის მორჩილება, სად გადის ზღვარი მორჩილებასა და მოძღვარზე ზედმეტად დამოკიდებულებას შორის. თუ მოძღვარი გაკურთხებს, რომ უნდა წახვიდე რაღაც პიკეტზე, უნდა შესრულდეს თუ არა კურთხევა, ხომ არ დავემსგავსებით ამით ბრმა ბრბოს, ან თუნდაც ვემსგავსოთ კურთხევის შესრულება ხომ სავალდებულოა.

მხევალი ნინო


ერთერთ სატელევიზიო გადაცემაში მოვისმინე მონაზონის მონაყოლი მამა გაბრიელის შესახებ


სადაც დედაო საუბრობდა თუ როგორ შეაჭამა მამა გაბრიელმა ნავთიანი თეფშიდან საჭმელი.

როგორ ფიქრობ დედაოს იმაზე უნდა ეფიქრა ხომ არ მოწამლავდა ნავთი და ხომ არ ჩაეთვლებოდა ეს უფლის გამოცდად ან რაიმე სხვა ცოდვად?

[athos]

როგორ ფიქრობ დედაოს იმაზე უნდა ეფიქრა ხომ არ მოწამლავდა ნავთი და ხომ არ ჩაეთვლებოდა ეს უფლის გამოცდად ან რაიმე სხვა ცოდვად?

ერთია როცა მორჩილებას სწავლობ და მეორე რასაც მხოლოდ ეძახიან "მორჩილებას" და რომელიც სინამდვილეში მდგომარეობს საკუთარი ზნეობრივი არჩევანიდან გაქცევაში და მის სხვაზე გადაბარებაში.

[ლეონტი]

მორჩილება ძალიან ძნელია ეხ

პირიქით ადვილზე ადვილია.
რათქმაუნდა ნავთიან საჭმლს და სხვა შუტკებს თუ არ ვიგულისხმებთ.
რა უფრო ადვილია ღვთის წინააღმდეგ სიარული თუ როგორც რუსები ამბობენ უ ხრისტა ზა პაზუხომ.