თეოლოგიური ფიქრები, აქტუალურ საკითხებზე პარამეტრები

[KAIROS]

გამარჯობათ,

არ საჭიროებს ფორუმი გადატვირთვას, ამიტომ ყველა საჭირბოროტო საკითხზე ცალცალკე თემას ვერ გავხსნით, ყოველშემთხვევაში მე გადავწყვიტე, სანამდე ვიქნები აქტიურად ფორუმზე, ალბათ ზაფხულამდე, ჩემი ტკივილი, ფიქრები და ძიებანი, აქ ამ გვერდზე გაგიზიაროთ, ჩვენ უკვე მივეჩვიეთ, ცუდად და ძალიან სამწუხაროდ, წაყრუებას, ვიღაცისათვის ხაზის გადასმას და საერთოდ არ შეწუხებას იმაზე, ის ვიღაც რომ საყოველთაოდ გაკრიტიკებს, მართალია და აშკარაა, რომ მას სიყვარული არ ამოძრავებს, მაგრამ რასაც გეუბნება, იქნებადა მართლა გამოსასწორებელია?

არადა, უბრალო მიყუჩების, იგნორირების და ხშირად საერთოდ არ ვხედავს და არ მესმის ლოგიკური არ ვამბობ მოყვება და მიდის დრო, დრო... ის დრო, რომელიც მალევე გვაჩვენებს ამ ინერტიულობის შედეგს, სანამ ჩვენ აქ რაღაც ბანალიზმებზე ვსაუბრობთ, საზოგადოება ბევრჯერ დასმულ კითხვაზე ცუდ პასუხს ღებულობს, ბევრი გაზეთის ფურცლები, ტელე, რადიო და ე.წ. ფეისბუქი მიაქვს შხამს და ცილისწამებას, ან კიდევ ფანატიზმს და აბსურდს... მე არ მინდა და არც ვაპირებ, ვაკოპიროთ აქ და რაღაც დისკუსიები გავმართოთ, რომელთაც გამოცდილებით ვიცით, რომ დაძაბულების იქით დიდი რაიმე სარგებელი არ მოაქვთ, არა, ვფიქრობ უბრალოდ მოკლედ ვთქვათ რა საღდება ხშირად მართლმადიდებლობად და მერე იმ გასაღებულს აკრიტიკებენ, როგორც მართლმადიდებლობას, როცა მართლმადიდებლობა, სრულიად სხვაა და მის არასწორ გაგებას მოყვება ხოლმე ის ცილისწამებები და ღვარძლი... თავისთავად ეს თემა, ერთგვარი პასუხია, რეაქციაა, თავდაცვაა, აპოლოგეტიკაა, ჩვენთვისაც აუცილებელია, ბოლობოლო ვიცოდეთ რას გვაბრალებენ და რაში მდგომარეობს ჩვენი რწმენა; ამავდროულად ერთგვარუ ჩემი პასუხიცაა პერსონალურად, ერთ ადგილას გაიჟღერა , რომ რადგან სადღაც არ ვწერთ ე.ი. ჩუმად ყოფნა გვაწყობს ან მსგავსი, ეს ასე არაა და მგონი ამის ახსნაც არ იყო საჭირო.

ასე, პირველ თემასაც თავად შემოგთავაზებთ, იმდენია, საიდან დავიწყო არ ვიცი, იყოს პირველი

ქალი ეკლესიაში

საბჭოთა მენტალიტეტის გავლენა ეკლესიაში რომ შემოვიდა ეს ფაქტია და ერთგვარად ბუნებრივიცაა ესეც, მაგრამ ახლა საჭიროა დაწმენდა ამ აზროვნების, და გაგება კარგად და ეკლესიის მამებზე დაყრდნობით, ბოლობოლო რასაა რომ ასწავლის ეკლესია.

მართლმადიდებლობა უწინარეს ყოვლისა სქესთა შორის სხვაობას არ აღიქვამს რაიმე დამოკიდებულ სისტემად, "არცა მამაკაცება, არცა დედაკაცება, არამედ თქვენ ყოველნი ერთ ხართ (გალ.3,28); ქრისტიანობა ამით უაღმატებულესი მოძღვრებაა, ვხედავთ რა ხდება ულტრაკონსერვატორულ ისლამში და აფრიკის ტომებში, სადაც რელიგიური (ვიმეორებ რელიგიური!) მოტივებით ხდება ქალთა საშინელი დისკრიმინაცია, უუფლებობა, მონობა, იმდენი რამდენიც გინდათ, ქალთა უფლებების დამცავ ნებისმიერ საიტზე შედით, ან თუნდაც ერთერთ ყველაზე მთავარზე:

http://www.amnesty.org/en/campaigns/stop-v...e-against-women

საინტერესო პრესრელიზია აქ:

http://amnesty.org.ru/node/1331

მოკლედ, ხედავთ რომ მსოფლიო იბრძვის ქალთა უფლებების დაცვისათვის, და საოცრებავ, ჩვენთან ბევრს ეკლესიაშიც გონია, რომ , როგორც ერთერთ ფორუმზე წერენ "ქალი უნდა იჯდეს სახლში, რეცხოს, ხეხოს, იატაკი მოწმინდოს, ჭურჭელი დარეცხოს, ნასკებიც გარეცხოს, საჭმელი მოამზადოს, ბავშვები დაჩეკოს, აჭამოს, გაზარდოს, ქმარს ლოგინი გაუშალოს, ფეხსაცმელი გახადოს, უთო და მიქსერი ხელიდან არ უნდა გაუშვას... " ჰოდა, ამ დროს ღიპიანი ქმარი, უნდა ქეიფობდეს, ჭამდეს, სვამდეს და სლოკინით მოდიოდეს სახლში, და ესაა ქრისტიანობა, ან კიდევ არ წავალ შორს, აგერ გუშინ, აქვე ჩვენთან დასმულ კითხვა-პასუხს მინდა მივაქციოთ ყურადღება, მომყავს მთლიანად:

კითხვა:

გამარჯობათ მამაო.მაინტერესებს ეკლესია როგორ უყურებს არაქალიშვილის ცოლად მოყვანას? ეხლახანს ვნახე ვიდეო და წავიკითხე რომ ქალისთვის პირველი ვინც იქნება ცხოვრებაში,ის არის მომავალი ბავშვის მამა.მაინტერესებს თქვენი მოსაზრება.დიდი მადლობა წინასწარ

პასუხი:

ადამიანები არ ვართ დაზღვეულნი შეცდომებისა და ცოდვით დაცემისაგან. შეიძლება მოხდეს ისე, რომ დედაკაცმა დაკარგოს ქალწულება არაქორწინებით ურთიერთობაში. დიდი ცოდვაა, მაგრამ ეს არ ართმევს მას უფლებას შექმნას ოჯახი, იყოს დედა. რამდენად შეძლებს მამაკაცი აპატიოს მას წარსული შეცოდება და მიიღოს იგი, პირადი საქმეა. ეკლესია განუწესებს დედაკცს ეპიტემიას, მაგრამ არ ზღუდავს ქორწინების უფლებაში. ერთადერთი შეზღუდვა არის ისეთი მამაკაცისათვის, რომელიც ემზადება სამღვდელო პატივის მისაღებად. ასეთის საცოლე აუცილებლად უნდა იყოს ქალწული.

კარგი და პატიოსანი, თითქოსდა რაა აქ ცუდი, შემოვიდა კაცი და დაინტერესდა და მიიღო პასუხი, რომ შეიძლება, ოღონდ სამღვდელო კანდიდატურისათვის არაო... მაგრამ.. გინახავთ სადმე, გოგონას დაესვას კითხვა არავაჟიშვილს თუ შეიძლება გავყვე ცოლადო? არა! არც მოსდით თავში ეგ კითხვა, ლამის ბუნებრივია "კაცია და დადის ქალებში" ან "დადიოდა ქალებში", პირიქით?! რას ამბობ! "ქალია და დადის კაცებში" ან "დადიოდა" უდრის მეძავს, ხოლო კაცის შემთხვევა მაქსიმუმ "ცუღლუტს", გეგონება მცნება "არა იმრუშო" , რომ დაიწერა იქ სადმე "არა იმრუშო ქალო, შენც შეეცადე კაცო" ეწეროს... არ ვწერ ბანალურს, მართლა ვამბობ, ეკლესიაშიც არიან მიჩვეულნი ასეთ დამოკიდებულებას, ხშირად ეპიტემიაც კი განსხვავებულია კაცს მრუშობისათვის ან მსგავსი სექსუალური ცოდვებისათვის ძალიან ნაკლებ სასჯელს ადებენ (პირდაპირი შეხება მაქვს და ვიცი) და ქალს საერთოდ წლები არ აზიარებენ, ორმაგი მიდგომა, ორმაგი საზომი... ზემოთ პასუხი რატომ დავწერე იცით? იმიტომ რომ იქაც აისახა, ის რაც იმ ადამიანმა იკითხა, ის კი არ უკითხავს მე რომ ვარ ქალებში ნაგულავები (კითხვის დამსმელს არ ვგულისხმობ, ზოგადად ვამბობ), თუ შემიძლია ქორწინებაო, არა, ქალია მთავარი... პასუხიც მსგავსია, ნუ დაიშვებაო, მაგრამ ეს დაიშვება ქალს კი არ ეხება მარტო კაცსაც! ის რომ სამღვდელო კანდიდატმა ქალწული უნდა მოიყვანოს ცოლად, ეს კი არაა საკმარისი მარტო, საცოლე ქალწული იქნება თუ არა, პირიქით მეორადია; თავად სამღვდელო კანდიდატი უნდა იყოს ვაჟიშვილი!

ახლახანს სხვა კამათიც გვქონდა, ქალების რაღაც წმიდა ადგილებზე მისტიური არ დაშვების შესახებ, მსგავსი რამ არსებობს, ქალი თუ არ დაიშვება სადმე მხოლოდ იმიტომ რომ იქ მამაკაცი ბერებია და ზუსტად იგივე მოტივით არ დაიშვება მამაკაცი ქალთა მონასტერში, ცნობილი გამონაკლისი საკურთხეველია, თუმცა ისიც ვიცით, რომ არსებობდნენ დედათდიაკვნები და საკურთხეველშიც შედიოდნენ, მსოფლიო კრებები ამტკიცებენ ამას
ნიკეის I მსოფლიო კრების კანონი 19
ლაოდიკიის კრების კანონი 11
ქალკედონის IV მსოფლიო კრების კანონი 15
VI მსოფლიო კრების კანონი 14
ის შეზღუდვა, რომ მღვდელნი ვერ გახდებიან ეს ეკლესიაში მიღებული ტრადიციაა, ანუ წინამძღვრობა ოჯახშიც და ეკლესიაშიც მამათ მსახურებაა, ბიბლიურადაც და შემდეგშიც, მაგრამ ეს ქალებს არანაირად არ ამცირებს, ანუ არ შეიძლება ქალის ყოფნამ რაიმე ადგილი "გაუუწმიდუროს", არაა ქალი უწმიდური ან რაიმე დაბალი არსება, არადა უწესებენ იმდენ აკრძალვებს, რაც სრულიად აბსურდულია არამარტო ქრისტიანული, არამედ ჰუმანური მოსაზრებითაც, მაგალითად თურმე ჯვარზე მთხვევისას ჯერ კაცები უნდა გაატარო "უპირატესნი" არიან და იმიტომ, არადა ის "უპირატესი" წესით და ზრდილობით ავტობუსში ფეხზე უნდა წამოუდგეს ქალბატონს და დაუთმოს ადგილი, ეკლესიაში კი არა, უნდა უცადონს საათობით დაღლილმა ქალებმა, კმაყოფილი სახეებით როდის ჩაივლის მამაკაცთა გრძელი რიგი, მეტიც... თითქოსდა ეკლესიაში შესვლაც, ხატზე მთხვევაც, სანთლის დანთებაც და ლამის ლოცვანის დაკავებაც კი აუკრძალეს ქალთ დედათა წესის გამო, არადა რას ამბობს საეკლესიო კრებები?

დედაკაცს არა აქვს ზიარების უფლება მისი განწმენდის დღეებში:

დიონისეს ეპისტოლიდან ვასილიდის მიმართ, თავი 2
ტიმოთე ალექსანდრიელის კანონი 7

ე.ი. საიდუმლოებებიდან აყენებს და არა ეკლესიიდან განაგდებს ლამის, მსგავს აბსურდებზე და ზედმეტ აკრძალვებზე კარგად წერს ერთერთ მართლმადიდებლურ ფორუმზე
Вспоминаю случай, о котором рассказывал мне ныне покойный отец Даниил Сысоев (ეს მოძღვარი სხვათაშორის მოკლეს სარწმუნოებისათვის http://www.pravmir.ru/tag/daniil-sysoev/ ). Один издатель заказал ему материал о том, что разрешается и что не разрешается православной женщине в Церкви в период месячного очищения. Отец Даниил почитал и любил церковные каноны, любил творения святых отцов, поэтому к делу подошел серьезно. Он изучил все, что говорят каноны и святые отцы по этому вопросу, и пришел в своей статье к следующему выводу: во время месячного очищения женщинам нельзя только участвовать в Таинствах, все остальное позволительно. К сожалению, издатель ожидал от священника совершенно другого вывода. Он считал, что женщине во время «критических дней» нельзя даже заходить в храм, и хотел донести его до читательниц, снабдив еще страшными историями о том, какие «кары небесные» постигли тех нечистивиц, которые дерзали во время месячных прикасаться к святыне. В результате та статья отца Даниила так и не была издана, и было бы интересно сейчас узнать о е судьбе.

http://www.pravmir.ru/glavnyj-vrag-pravosl...aya-zhenshhina/

საერთოდ ფანატიკური სიშლეგის სახე მიიღო "ანტიშარვლისტურმა" მოძრაობამ, რომელიც ჩვენს ფორუმშიც საკმაოდ დიდად იქნა გავრცობილი, ნაცვლად იმისა, რომ გოგონათ უთხრან, რომ ქრისტიანობა სამოსის ფორმებს კი არა სიბილწეს და ზედმეტად გამომწვევად ჩაცმას კრძალავს, რაღაც დემონიზაცია მოახდინეს შარვალის, თითქოსდა წმიდა გიორგი კაბით არ დადიოდა ან თავად მაცხოვარს კვართი არ ცმოდეს, ქალი თან ქალის შარვალს ანუ სამოსს იცვამს და არა კაცისას, და ეს "არ ჩაიცვას კაცის სამოსი" სრულიად არაფერ შუაშია, არ იცავმს არც კაცი როცა კაცის კაბას იცავმდა (ან დღემდე იცვამს შოტლანდიელი), არ მოსვლია აზრად რომ "ქალის სამოსად" შეერაცხა საკუთარი სამოსი, მერე შეზღუდვები ქალის გალამაზებას ეხება, იმის ნაცვლად, რომ ვთქვათ ზედმეტი გადაღებვა არ შეიძლება, ფერუმარილს ლამის საერთოდ უკრძალავენ, გახსენდება უნებურად ცხონებული ნოდარ დუმბაძე:" თამარ მეფეც ისვამდა თურმე ფერუმარილს და თქვენ რაღა დაგემართათო"... ანუ არაა ასეთი გადაჭარბებული სიმკაცრე და აკრძალვები ქრისტიანული სულის და ნურც ნურვინ შეეხება მართლმადიდებლობას, როცა მსგავს ფანტიზმების დაუწყებს კრიტიკას.

ზემოთ მოყვანილ სტატიაში ძალიან საინტერესო ფაქტებია თავად მორწმუნე ქალის მიერ დაწერილი, ხოლო დაინტერესების შემთხვევაში დიაკონ ანდრეი კურაევის ამ ინტერვიუსაც გაეცანით, ეს ძალიან მნიშვნელოვნი კვლევაა და ყველას ვურჩევ:

Церковь в мире людей. Женщина в Церкви

http://www.pravmir.ru/cerkov-v-mire-lyudej...hhina-v-cerkvi/

ბევრი შეიძლება წერა, ოჯახში, საზოგადოებაში ქალის ადგილის შესახებ, დავწერთ ალბათ შემდეგშიც, უბრალოდ ყველამ უნდა გავისიგრძეგანოთ ქალი და კაცი ადამიანებია ორივე და მიუხედავად მათი სხვადასხვა დანიშნულებისა, უფლის წინაშე ყველანი თანასწორები ვართ, ცოდვა მოეთხოვება ორივეს თანაბრად და პასუხისმგებლობაც ორივეზე თანაბრად ვრცელდება.

იხარეთ;

კაიროსი!

[Ligia]

Обратите внимание, как много сейчас появилось девушек, которые пишут в Интернете под мужскими никами. В неформальных субкультурах есть девушки, которые придумывают себе мужское имя и мужскую легенду, носят мужскую одежду, говорят о себе в мужском роде и выбирают для себя тот круг общения, который это принимает. Это происходит потому, что традиционная женская роль представлена в информационном пространстве как нечто второсортное, неинтересное, бесперспективное.

აი ეს მართლა მასეა, ბევრი ახალგაზრდა გოგო მართლა გაურბის "გოგოობას" მიზეზით მეტი საქმე არა მაქვს სახლში დავრჩე, ვრეცხო ვხეხო, ქმარს ლობიო ვუხარშო
ან კიდევ "ბრკოლდებიან" ტაძარში ვერ შევდივარ იქ დამიწყებენ ასე გაცვია, ისე დადექი ასე გადაიწერე პირ-ჯვარი (ამ დაბრკოლებაზე სხვათაშორის ძალიან კარაგდ უწერია იოანე ოქროპირს)

არა და ნახეთ ეს:

В этой ситуации, пожалуй, только Церковь может напомнить: то обстоятельство, что Бог сотворил тебя женщиной, это не просто что-то, с чем следует смириться и перетерпеть, это прекрасно. Церковь в наши дни остается одним из немногих заповедников, где женщинам еще позволительно быть женщинами. И нужно постараться сделать все от нас возможное, чтобы не выглядеть заповедником-серпентарием, местом, где постоянно предъявляют друг другу претензии злобные мегеры, а кругом сестер, вместе с которыми хочется следовать за Христом.


Бог сотворил тебя женщиной, это не просто что-то, с чем следует смириться и перетерпеть, это прекрасно.
აი ეს დავიხსომოთ, გამისწორდა ქალი რომ ვარ (ის გამახსენდა ახლა "ჯაზში მხოლოდ ქლაიშვილები არიან" ჯეკ ლემონის პერსონაჟი საჩხაკუნოს რომ ათამაშებს მილიონერი ცოლობას რომ თხოვს მაშინ: "ქალი ვარ ქალი ვარო" )



ამაზე ჩემს აზრს დავწერ, უფალი რომ იაიროსის შვილის განსაკურნებლად მიდიოდა გზაში როგორი ქალი შეეხო? ანუ დედათა წესის მქონე ქალი შეეხო ამქვეყნად და იმქვეყნად ყველაზე წმინდას თავად ცოცხალ, მოსიარულე უფალს (მართალია ტანსაცმელს , მარა მაინც) შედეგი რაც იყო ყველამ ვიცით
ხოდა აქედან მიჩნდება კითხვა თუ ასე დროს ქალი უფალს შეეხო, რატომ არ უნდა შეეხოს სანთელს, ხატს, სიწმინდეებს, ნუ მეტყვით ოღონდ ამ დროს ქალი უწმინდურიაო, მაგ ლოგიკით შიგნიდან ყველა უწმინდურები ვართ, მაგრამ სიწმინდეებსაც კარგად ვეხებით, სანთელსაც კარაგდ ვანთებეთ და უფლის სისხლსა და ხორცს ვიღებთ

არა მგონია დედათა წესი ცოდვაზე უფრო "უწმინდური" იყოს
და ისიც კი მაინტერესებს რატომ არ შეუძლია მაგ დროს ქალს საიდუმლოებებში მონაწილეობა? რას წერენ მამები? არ შეუძლიათ იმიტომ რომ... რატომ?

კაიროს იქნებ ეს დაგვიდო რომ წავიკითხოთ

დედაკაცს არა აქვს ზიარების უფლება მისი განწმენდის დღეებში:

დიონისეს ეპისტოლიდან ვასილიდის მიმართ, თავი 2
ტიმოთე ალექსანდრიელის კანონი 7

ბატონ აბოს ვეთანხმები ერთერთ პოსტში თუ უფლის საფლავზე შემიძლია მისვლა, რატომ მეკრძალება სხვაგან მისვლა? (სადაც ბერები არ ცხოვრობენ)

[KAIROS]

და ისიც კი მაინტერესებს რატომ არ შეუძლია მაგ დროს ქალს საიდუმლოებებში მონაწილეობა? რას წერენ მამები? არ შეუძლიათ იმიტომ რომ... რატომ?

ეგ ძველი ტრადიციაა, ერთერთ მსგავს კითხვაზე მოძღვარი პასუხობს (იქაც პირველ ნაწილში ოდნავ მკაცრია, მაგრამ ისე არა, როგორც ზემოთ დავწერე), ჩვენთვის მნიშვნელოვანი მეორე ნაწილია, რომელიც მთლიანად მომყავს:

Важно помнить, что за этим отношением, за этой практикой стоит не взгляд на женщину, как на нечистое существо в период ее жизни, а на памятование о том, что святыне приобщается всецелый человек, помнить о том, что наша вера не спиритуалистична, но и душа, и тело человека прикосновенны к святыне церковной, к Дарам Святого Духа. И так же, как священник в состоянии раны кровоточения не должен совершать Божественную Литургию, точно так же женщина удерживается от Причащения. Уже расширяя, распространяют это ограничение и на другие святыни церковные. Однако женщина в это время может молиться, читать Евангелие и другие священные книги, брать благословение у священника, подавать в храме записки.

[მხევალი ნინო]

KAIROS

სანამდე ვიქნები აქტიურად ფორუმზე

არ გეპატიება ამ ფორუმის დატოვება კაიროს, შენ კიდევ არ იცი ჩვენი მრევლის თუ არამრევლის აზრები...

[neo]

საერთო ვერ ასეთ მიდგომას. ზოგადად შეიძლება ქალს და კაცს ერთიდაიგივე საზომით მიუდგე, მაგრამ ეს ძალიან თეორიულია... ყოველდღიურ პრაქტიკაში ორ კაცსაც კი ვერ მიუდგები ერთიდაიგივე საზომით...

მე მყოლია ბევრი დაქვემდებარებულები სამსახურში და მკაფიოდ ვხედავ რა სტილის საქმე გამოდით ქალებს უკეტესად ვიდრე კაცებს და პირიქით. ძალიან აშკარაა რომ სხვადასხვაგვარად უნდა მიუდგე (არა იერარქიულიად, არამდედ სხვადასხვაგვარად);

ზოგადად, განსხვავებული ბიოლოგიური სტრუქტურა და სულიერი სტრუქტურა ქალისა და კაცისა აუცილებლობიტ განაპირობებს სხვადასხვა გვარ მიდგომას გენერალური წესების დონეზე, თუმცა ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში ეს შეიძლება ასე არ იყოს...

კაცს ზოგადად შეუძლია 60 კილოზე მეტი აწიოს ქალს კი არ შეუძლია. სასასცილო მაგალითია მაგრა ეს მარტო ფიზიკურ წონებზე არ არის, როცა საქმე ,,პასუხისმგებლობის" ზიდვაზე დგება იქაც განსხვავებულია აწევის უნარებვი და სურვილები. ლიდევ ვიმეორებ რომ მე ამას თეორიული მოსაზრებების გამო არ ვწერ. ყოველდღიურად ვხედავ.

ეს არ არის ფანატიზმი, ეს არის სიტუაციური და პრაგმატული მიდგომა, რომელსაც უკეტესი შედეგი მოაქვს ვიდრე განზოგადებას. თუმცა კიდევ ერთხე ვიმეორებ აქ საუბარი არ არის იერარქიაზე, არამედ განსხვავებულ ბუნებაზე.

ზეცაში აღარ ხდება ქორწინებაო ამბობენ. რას გვასწავლის ეკლესია ? ქალი და კაცი - ესეთი ცნებები იაქრსებებს გარდაცვალების შემდეგ ? იქნებ რეალურად არსებოსბ სხვაობა თუნდაც ისეტი როგორიცაა სერაფიმებსა და ქერუბიმებს შორის... სხვადასხვა ფუნქციების მატარებელი ანგელოზები არიან ?

არ ვიცი რა ვიცი ! მგრამ ყველაფერს რომ თავი დაანებო მთელი ამ წლების განმავლობასი კაცებს სხვაგვარად ზრდიდნენ და ქალებს სხვაგვარად... ყველას იმის მიხედვით მოეტხოვება რაც მიეცა...

და ბოლოს,

ქალში მე ყველაზე დიდ პატივს სიწმინდეს ვცემ. კაცში თავგანწირვის უნარს. და ეს ორი ჩემთვის აბსოლიტურად განსხვავებული ცნებებია.


ჰე დავაი ახლა ჩამქოლეთ

[ლურჯი ბუ]

ჰე დავაი ახლა ჩამქოლეთ

მეც მომიწევს ჩაქოლვა მაშინ
ვაი იმას, ვინც ქალს და კაცს ვერ განასხვავებს თუნდაც იმ ნიშნით, რა ნიშნითაც კაიროსი ამბობს რომ ერთნი ვართ

[მხევალი ნინო]

neo


ნეო, რასაც შენ ამბობ, ეს სხვა რამეა. ქალს და კაცს, მისი ფიზიკური მდგომარეობის მიხედვით აქვს ტავისი ადგილი და შესაბამისი პატივიც. მაგრამ ჩვენს მრევლს თუ საერთოდ ქართველებს, ცოტა სხვანაირად ესმით ქალის მორჩილება, თუნდაც, კაიროსის მიეერ ხაზგასმული მრუშობის ცოდვა. ეს უკანასკნელი სულცა არაა კავშირში ქალის ტანაშწორობა-არათანასწორობის საკიტხტან.

ის შეზღუდვა, რომ მღვდელნი ვერ გახდებიან ეს ეკლესიაში მიღებული ტრადიციაა, ანუ წინამძღვრობა ოჯახშიც და ეკლესიაშიც მამათ მსახურებაა, ბიბლიურადაც და შემდეგშიც, მაგრამ ეს ქალებს არანაირად არ ამცირებს, ანუ არ შეიძლება ქალის ყოფნამ რაიმე ადგილი "გაუუწმიდუროს", არაა ქალი უწმიდური ან რაიმე დაბალი არსება, არადა უწესებენ იმდენ აკრძალვებს, რაც სრულიად აბსურდულია არამარტო ქრისტიანული, არამედ ჰუმანური მოსაზრებითაც, მაგალითად თურმე ჯვარზე მთხვევისას ჯერ კაცები უნდა გაატარო "უპირატესნი" არიან და იმიტომ, არადა ის "უპირატესი" წესით და ზრდილობით ავტობუსში ფეხზე უნდა წამოუდგეს ქალბატონს და დაუთმოს ადგილი, ეკლესიაში კი არა, უნდა უცადონს საათობით დაღლილმა ქალებმა, კმაყოფილი სახეებით როდის ჩაივლის მამაკაცთა გრძელი რიგი, მეტიც... თითქოსდა ეკლესიაში შესვლაც, ხატზე მთხვევაც, სანთლის დანთებაც და ლამის ლოცვანის დაკავებაც კი აუკრძალეს ქალთ დედათა წესის გამო, არადა რას ამბობს საეკლესიო კრებები?

ეს კარგად წაიკიტხე.

იცი რა, ძალიან არ მსიამოვნებს 1 საათის დაგვიანებით მოსული მამაკაცი, თავაწეული რომ ჩაუვლის ქალების რიგს და უბოდიშოდ, ჯერ ტვითონ ემთხვევა ჯვარს და მერე ქალები მიდიან. აქ უკვე სხვა სურათი წარმოჩინდება ხოლმე. თუ დაიგვიანე, კეთილინებე და რიგში ცადექი, იმ რიგში, რაც მოგოწია დაგვიანების და უდარდელობის გამო. ტავდამბლობა არსად აღარ მოქმედებს, ყველაფერს ტავი რომ დავანებოთ? უკადრისობს ქალების რიგში ცადგოას, თუ ამით რაიმეთი მდაბდლება?

[მარიამი]

neo
მიყვარს შენი პოსტების კითხვა

ხშირად ეპიტემიაც კი განსხვავებულია კაცს მრუშობისათვის ან მსგავსი სექსუალური ცოდვებისათვის ძალიან ნაკლებ სასჯელს ადებენ

როგორც ვიცი, ეს სჯულის კანონშიც ასეა. ქალი და მამაკაცი ამ ცოდვისთვის სხვადასხვანაირი სიმკაცრით ისჯება ძველთაგანვე და ეს არ არის მე-20 ან 21-ე საუკუნის მოვლენა. ზუსტად მუხლს და ციტატას ვერ მოვიყვან, ადრე მაქვს სადღაც მოსმენილი ან წაკითხული. საინტერესოა რას გვეტყვის ამ საკითხზე კანონისტი. ცხადია, არ ვფიქრობ, რომ მამაკაცისთვის მრუშობა ცოდვა არაა, მაგრამ, ფაქტია, რომ კანონით ქალი უფრო მკაცრად ისჯება ამისთვის. მაგალითად, გავიხსენოთ სახარებიდან ეპიზოდი, როცა უფალთან მიიყვანენ მრუშობაში შემჩნეულ დედაკაცს. რატომ მიიყვანეს მხოლოდ ქალი და არა მასთან მემრუშე მამაკაციც? ანუ, იმის თქმა მინდა, რომ ასეთი მიდგომა საკითხისადმი ძალიან ძველია და ჩვენს საუკუნეში მოგონილი არ არის. ამას, ალბათ, აქვს თავისი მიზეზები. თუნდაც, ნეოსგან ხსენებულ ბუნებათა განსხავევება, ან სხვა რამე. მე მიზეზებს ბოლომდე ვერ ვხვდები, მხოლოდ ინტუიციის დონეზე...

[ნონა]

საბჭოთა მენტალიტეტის გავლენა ეკლესიაში რომ შემოვიდა ეს ფაქტია
საინტერესოა რამდენადაა განსხვავებული დამოკიდებულებები იმ მართლმადიდებლურ სახელმწიფოებში სადაც საბჭოეთს კვალი არ დაუდვია... მაგალითად საბერძნეთში...

მართლმადიდებლობა უწინარეს ყოვლისა სქესთა შორის სხვაობას არ აღიქვამს რაიმე დამოკიდებულ სისტემად, "არცა მამაკაცება, არცა დედაკაცება, არამედ თქვენ ყოველნი ერთ ხართ (გალ.3,28);
სქესთა შორის ურთიერთმიმართებანი აბსოლიტურად ერთმნიშვნელოვნად ჩანს იქ სადაც ითქვა რომ კაცია თავი და არა ქალი ქრისტესი.
ციტატა რომელიც შენ მოიხმე კაიროს, მიანიშნებს არა დამოკიდებულებით მდგომარეობაზე, არამედ ცოდვისადმი პასუხისგებაზე ზოგადად.
სცოდავ - სქესისგან დამოუკიდებლად განისჯები!

ამით უაღმატებულესი მოძღვრებაა, ვხედავთ რა ხდება ულტრაკონსერვატორულ ისლამში და აფრიკის ტომებში

ამაზე ნინია კაკაბძე გამახსენდა ერთ-ერთი სატელევიზიო შოუდან, სადაც თქვა ქრისტიანი იმიტომ ვარ რომ ქრისტიამობა ყველაზე თავისუფალი რელიგიაა და არაფერს მიკძალავსო

მოკლედ, ხედავთ რომ მსოფლიო იბრძვის ქალთა უფლებების დაცვისათვის
აბსოლიტურად ვერ ვღებულობ ამ ფრაზას არგუმენტად მე პირადად...
მსოფლიო კიდევ ბევრი სახელით გაერთიანებული სოც. ჯგუფებისათვის იცავს უფლებებს...
ქალტა უფლებების დაცვას ცხადია მივესალმები მაგრამ მალე კაცებს გაგიხდებათ საკუთარ უფლებებზე ხმის ამაღლება, უკვე შემოგვეჩაგრეთ მგონი (საქართველოში ვერა ჯერ ისე )

გეგონება მცნება "არა იმრუშო" , რომ დაიწერა იქ სადმე "არა იმრუშო ქალო, შენც შეეცადე კაცო" ეწეროს
სადღაც გეთანხმები... ვიზიარებ ამ ცნების საერთოობას, მაგრამ მოდი ასე შევხედოთ ახლა საკითხს:
სოლომონ მეფეს 700-მდე ქალი ყავდა...
აი (პირობითად ვასახელებ) რუთიც რომ მასეთი(700 საყვარლიანი) ქალი ყოფილიყო?!...

ვაიმე რა მარაზმია!

ქალი თუ არ დაიშვება სადმე მხოლოდ იმიტომ რომ იქ მამაკაცი ბერებია და ზუსტად იგივე მოტივით არ დაიშვება მამაკაცი ქალთა მონასტერში, ცნობილი გამონაკლისი საკურთხეველია

სხვათაშორის ის მამაკაცი დედათა მონასტერში საკურთხეველში შესვლამდე მთელ მონასტერს გაივლ-მოივლის თუ რაცაა
ათონზე ქალი არ დაიშვება, თუნდაც არცერთ ბერს არ დაენახვოს!
ქალია და იმიტომ.
თორემ შესაძლოა ერში დათხუპნულმა და ალკოჰოლიანი სუნამოთი აქოთებულმა ქალმა მოწონების ნაცვლად საპირისპირო რეზულტატი მიიღოს...
(აუ რა ფანტაზია მერჩის )


ის შეზღუდვა, რომ მღვდელნი ვერ გახდებიან ეს ეკლესიაში მიღებული ტრადიციაა, ანუ წინამძღვრობა ოჯახშიც და ეკლესიაშიც მამათ მსახურებაა, ბიბლიურადაც და შემდეგშიც, მაგრამ ეს ქალებს არანაირად არ ამცირებს,

ცხადია არ ამცირებს, მაგრამ კარგად გამოკვეთს რისთვის შეიქმნა
ანგელოზი ანგელოზის ფუნქციებით შექმნა უფალმა და სერაფიმი სერაფიმის ფუნქციით (აუ რა უხეში ენით ჩამოვაყალიბე)
ნებისმიერ ჩვენგანს იერარქიაში საკუთარი ადგილი გვაქვს და ეს ნიშნავს რომ ამ იერარქიის საფეხურებზე ძრომიალი არის ჯანყი ბუნების წინააღმდეგ.
ამ ჯანყისთვის გახსოვთ რაც მოუვიდა მთიებს

არ შეიძლება ქალის ყოფნამ რაიმე ადგილი "გაუუწმიდუროს", არაა ქალი უწმიდური ან რაიმე დაბალი არსება, არადა უწესებენ იმდენ აკრძალვებს, რაც სრულიად აბსურდულია არამარტო ქრისტიანული, არამედ ჰუმანური მოსაზრებითაც

ე.წ. ჰუმანური მოსაზრებით აბსურდული შესაძლოა სულაც არ იყოს აბსურდული რელიგიური დოგმატისათვის.
ეს ისე კომენტარისთვის


დედაკაცს არა აქვს ზიარების უფლება მისი განწმენდის დღეებში

ეს საკითხი მართლა ძალიან მაინტერესებს....

საერთოდ ფანატიკური სიშლეგის სახე მიიღო "ანტიშარვლისტურმა" მოძრაობამ, რომელიც ჩვენს ფორუმშიც საკმაოდ დიდად იქნა გავრცობილი,
მერე შეზღუდვები ქალის გალამაზებას ეხება, იმის ნაცვლად, რომ ვთქვათ ზედმეტი გადაღებვა არ შეიძლება, ფერუმარილს ლამის საერთოდ უკრძალავენ, გახსენდება უნებურად ცხონებული ნოდარ დუმბაძე:" თამარ მეფეც ისვამდა თურმე ფერუმარილს და თქვენ რაღა დაგემართათო"...

ვინაა შლეგი კაიროს?
-მადლობთ

პირდაპირ მიკვირს როგორ არ გესმის შარვლის საწინააღმდეგო არგუმენტებისა რა...
ღვთის გულისათვის გამანდე თუ შეგიძლია გონებაში დაუშვა ღვთისმშობელი შარვლით, რანაირიც შეგიძლია იმდენად არაგამომწვევით რაა....
(უკვე აშკარა ავანტურაზე გადავედი)

თან ნოდარ დუმბაძე თეოლოგიაში ავტორიტეტი როდის აქეთაა?
თამარ მეფე ფეხშიშველი დადიოდა და ძელზე იძინებდა და ფერუმურალით სარკეში განაზული ვერ წამომიდგენია რაღაც...
თუ ისმევდა ალბათ ნაგვემი სახის სოციალური მდგომარეობისადმი შეუსაბამობის დასაფარად....

ბევრი შეიძლება წერა, ოჯახში, საზოგადოებაში ქალის ადგილის შესახებ, დავწერთ ალბათ შემდეგშიც, უბრალოდ ყველამ უნდა გავისიგრძეგანოთ ქალი და კაცი ადამიანებია ორივე და მიუხედავად მათი სხვადასხვა დანიშნულებისა, უფლის წინაშე ყველანი თანასწორები ვართ, ცოდვა მოეთხოვება ორივეს თანაბრად და პასუხისმგებლობაც ორივეზე თანაბრად ვრცელდება.
ერთის გარდა ზემოთ მოყვანილი საკითხებიდან არცერთი მაგ აზრს არ ეწინააღმდეგება იმისგან დამოუკიდებლად გავიზიარებთ თუ არა შენეულ ინტერპრეტაციებს...

[athos]

მარიამი

როგორც ვიცი, ეს სჯულის კანონშიც ასეა. ქალი და მამაკაცი ამ ცოდვისთვის სხვადასხვანაირი სიმკაცრით ისჯება ძველთაგანვე

ცხადია, არ ვფიქრობ, რომ მამაკაცისთვის მრუშობა ცოდვა არაა, მაგრამ, ფაქტია, რომ კანონით ქალი უფრო მკაცრად ისჯება ამისთვის.

მე როგორც მახსოვს სასჯელი ერთნაირია, განქორწინებისადმი არის განსხვავებული დამოკიდებულება.

მაგალითად, გავიხსენოთ სახარებიდან ეპიზოდი, როცა უფალთან მიიყვანენ მრუშობაში შემჩნეულ დედაკაცს. რატომ მიიყვანეს მხოლოდ ქალი და არა მასთან მემრუშე მამაკაციც?

კანონი დაარღვიეს.

ვინც გათხოვილ ქალთან იმრუშებს, ვინც თავისი ახლობლის ცოლთან იმრუშებს, უნდა მოკვდეს როგორც მემრუშე კაცი, ისე მემრუშე ქალი.
(ლევ. 20,10)

[ლურჯი ბუ]

ვინც გათხოვილ ქალთან იმრუშებს, ..................... უნდა მოკვდეს როგორც მემრუშე კაცი, ისე მემრუშე ქალი.
(ლევ. 20,10)

ეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეჰ

[ნანინა]

კაიროს, ერთი რამაა რა.. რა თქმა უნდა მრუშობა ცოდვაა ქალისთვისაც და კაცისთვისაც და მე არც ერთის მომხრე არ ვარ, არიქა კაცს ვაპატიოთ და ქალი ჩავქოლოთო, მაგრამ რაც შეეხება სასჯელს, რატომ აქვთ განსხვავებული ამაზე მე ჩემი აზრი გამაჩნია
დღეს ქალისთვის წმინდა და უბიწო ცხოვრება გაცილებით ადვილია ვიდრე მამაკაცისთვის. რომ დავანებოთ თავი ქართულ მენტალიტეტს (რაზეც გქონდა საუბარი) გარშემო ათასი საცდურია, რომელიც მამაკაცებისათვის გაცილებით მეტია, ვიდრე ქალებისათვის. გარდა ამისა მამაკაცისა და ქალის ბიოფიზიოლოგიური აგებულებაც განსხვავდება ერთმანეთისაგან
ამიტომაცაა რომ ქალები უფრო მკაცრად ისჯებიან მრუშობისათვის ვიდრე მამაკაცები , საზოგადოების მხრიდანაც და ეკლესიის მხრიდანაც როგორც აღნიშნე..

[athos]

ნანინა

დღეს ქალისთვის წმინდა და უბიწო ცხოვრება გაცილებით ადვილია ვიდრე მამაკაცისთვის. რომ დავანებოთ თავი ქართულ მენტალიტეტს (რაზეც გქონდა საუბარი) გარშემო ათასი საცდურია, რომელიც მამაკაცებისათვის გაცილებით მეტია, ვიდრე ქალებისათვის. გარდა ამისა მამაკაცისა და ქალის ბიოფიზიოლოგიური აგებულებაც განსხვავდება ერთმანეთისაგან ამიტომაცაა რომ ქალები უფრო მკაცრად ისჯებიან მრუშობისათვის ვიდრე მამაკაცები , საზოგადოების მხრიდანაც და ეკლესიის მხრიდანაც როგორც აღნიშნე..

არ არის ეს მთლად მყარი არგუმენტი
პირველი ქრისტიანები რომლებიც რომში, ალექსანდრიაში და სხვა დიდ და გარყვნილ ქალაქებში ცხოვრობდნენ არ უკეთებდნენ თავის თავს ამგვარ იკონომიას და გამონაკლისს თუნდაც ფიზიოლოგიის გათვალისწინებით.
ასეთი დამოკიდებულება საბოლოო ჯამში სამწუხაროდ ცოდვისადმი მოურიდებლობას იწვევს.

[Ligia]

ხალხნო (მხევალ ნინოსა და ათოსს არ გულისხმობ) კაიროსს არსად დაუწერია არიქა ქალი და კაცი ერთნაირები არიანო

ნეო გეთანხმები რაც დაწერე, ოღონდ ეგ არაფერ შუაშია იმასთან რაც კაიროსმა დაწერა,
კაცისა და ქალის მრუშობას თუ სიძვას რაც შეეხება ნუ მოვიყვანთ მაგალითს ძველი აღთქმიდან რადგან ძველ აღთქმაში ვხვდებით ისეთ "საძაგელ" შემთხვევებს როგორიცაა შვილების მამასთან დაწოლა (ლოთი და მისი შვილები) მამამთილის რძალთან (იუდა და თამარი). იგივე რუთი ავიღოთ მისმა დედამთილმა არ "უბიძგა" წადი სხვასთან დაწექიო ? (აღარ მახსოვს სახელი) აბა ახლა იგივე განმეორდეს რა დღევანდელი ქალები რუთზე უკეთესები ვართ?
ძველი აღთქმა სხვა შემთხვევაა, მაგ ლოგიკით რომ დავით მეფესა და სოლომონს 700 ცოლი ყავდათ მაშინ ახლა რატომაა აკრძალვა 2 ცოლიანობაზეც კი? რა ახლა დღევანდელი მამაკაცები დავითზე მეტად წმინდანები არიან?
ძველი აღთქმა სხვა არის დამთავრდა, მაშინ რჯული სხვა რამეს ემსახურებოდა, დარჩა ის მხოლოდ რაც ახალმა აღთქმამ დატოვა, ხოდა ვისმჯელოთ ახალი აღთქმიდან და მოციქულების სწავლებებიდან და მასთან დაყრდნობილ მამათა სწავლებისგან

არსად წერია სახარებაში, სამოციქულოში, მამების ნაწერებში კაცს სხვა ბიოლოგიური აგებულება აქვს და ამიტომ ნაკლებად დაისჯებაო, იოანე ოქროპირი ერთერთ თავის სწავლებებში (ბჭე სიწმინდისა, იოანე ოქროპირის სწავლანი) სულ მიუთითებს ჭაბუკთა უბიწოებაზე, ოჯახშიც მამაკაცის არამრუშობაზე, ხაზს უსმევს მამაკაცმა როგორ უნდა დაიცვას უბიწოდ თავი და ცოლს როგორ უდნა მოექცეს სახლში, იმასაც კი წერს, უბიწო და მართალი ცოლი ვერ აიტანს მემრუშე და მცემელ ქმარსო და არსად უწერია ცოლო ვალდებული ხარ დარჩი ასეთ ქმართანო , პირიქით გვამართლებს ქალებს ყველანაირად ისე მიხარია იოანე ოქროპირის წაკითხვა რომ რა გითხრათ, გული სითბოთი მევსება როცა ვკითხულობ ეს წმინდა მამა როგორ "გათავისუფლებულია" ყოველგვარი პირადული, "აზიატური" და "კაცური" დამოკიდებულებისგან და ყოველთვის საუბრობს ცოდვაზე როგორც ზოგადზე

გირჩევთ წაიკითხოთ ეს წიგნი,
რაც შეეხება საზოგადოებას, ნანინას ვეთანხმები, თუმცა სოფო იმაშიც დამეთანხმები კაცი საერთოდ არ ისჯება საზოგადოებისგან, თუნდაც ერთი სიტყვით, პირიქით არამემრუშე მამაკაცები უფრო "იმსახურებენ" დაცინვას მათი მხრიდან, ასე რომ საზოგადოება ვერ გამოდგება შეფასებისთვის, ეკლესიას არც შეეხება თუ რომელიმე სასულერო პირი "თვალს ხუჭავს" კაცის ცოდვაზე, მაშინ ცდება, რადგან წარმოვიდგინოთ სამსაჯვროზე რომ წარდგება ორივე, უფალს რა პასუხს გასცემენ? როგორ გგონიათ გაამართლებს კაცს ის, შენ უფალო ასეთი ბუნება და ბიოლოგიური აღნაგობა მომანიჭე და შესაბამისად თავშეკავება მიჭირდაო? ან სასულიერო პირი რას იტყვის კაცი იყო და ნაკლებად დავსაჯეო? ეს ხომ უფლის გამტყუნება გამოდის

იცით რატომ უჭირთ მამაკაცებს თავშეკავება? იმიტომ რომ 13-14 წლიდან ერევიან მაგ ცოდვის მორევში და 10-15 წელი რომ ხარ ტალახში, მიდი აბა და 1 დღეში გაიწმინდე დამიჯერეთ ქალიც რომ 13 წლიდან იწყებდეს იგივე ცხოვრებას რაც კაცი, მისთვისაც ისეთივე ძნელი იქნებოდა თავშეკავება

თორემ აბა არამემრუშე მამაკაცებს ჰკითხეთ ასეთი ძნელია მათთვის თავშეკავება? ან გამოთხოვილ ქალს ჰკითხეთ ისეთივე ადვილია თავშეკავება როგორც ქალწულობაში?
ცოდვა ცოდვაა და ნუ გავამრთლებთ ნურაფრით, რადგან აზრი არ აქვს სამსაჯვროზე არ გაგვამრთლებს მაინც არავინ

[ნონა]

აუ პოსტში სმაილები ჩავასწორე და რას დავამსგავსე

[Ligia]

კაიროს ერთი სათხოვარი მექნება რააა? ეს თემა ქალისა და მამაკაცის შერკინებად რომ არ იქცეს სხვა თემებზეც წერე აი მაგალითად:

საკმაოდ ბევრ ადამიანს უფალი მკაცრი და შეუბრალებელი ჰგონია, რადგან ის ცოდვილ ადამიანებს ჯოჯოხეთში "აგზავნის" არა და თუ დავუკვირდებით უფალს სამართლიანსაც კი ვერ ვუწოდებთ, ის გაცილებით მოწყალეა ვიდრე სამართლიანი
აგრეთვე უფლის შიშსა და სიყვარულზეც დაწერე მამათა მოსაზრებები, სიკვდილის ხსოვნა გადასარევია რამეა, მაგრამ რაღაცა მარაზმად ნუ გვექცევა და სასოწარკვეთილებაში ნუ ჩავვარდებით, არიქა მოვკდებით და ჯოჯოხეთში დავიხრუკებითო

დაიწყე და მეც დავწერ ცოტას, იოანე ოქროპირს მოვიშველიებ, ახლა გავდივარ

აუ პოსტში სმაილები ჩავასწორე და რას დავამსგავსე

იცი რა ქენი კაიროსის ნაწერი გაამუქე, bold მიეცი, თუ არა და ეგ არაფერი გავარჩევთ (მე გავარჩიე უკვე )

[liziko-liziko]

რა საინტერესოა....რაღაც დამაინტერესა

[KAIROS]

მოკლედ ვიტყვი, რათა ეს თემა არ გადაიზარდოს უსარგებლო დაპირისპირებებში, მე შევეცდები არგუმენტირებულ შეპასუხებას ( და არა კამათის სულით დაწერილ პოსტებს, შარვალზე მინიშნებულ თემაშია საუბარი და იქ იკამათეთ, ოღონდ სანამ იგივეს და ზედმეტ შედარებებსაც დაწერდეთ მანამ დაწერილები წაიკითხეთ http://church.ge/index.php?showtopic=355&s...12&#entry133312 ) არგუმენტებით ვუპასუხო.

მადლობა დიდი ათოსს, ვიმეორებ ერთიდაიგივე სიმძიმის ცოდვისათვის (აქ მრუშობა) ქალი და კაცი ერთნაირად ისჯება, კაცს უფრო ეპატიება და ა.შ. აბსურდია და არ წარმოადგენს ეკლესიის სწავლებას, ასევე კარგად მიანიშნა ბიბლიისეული სწავლება მრუშების წინააღმდეგ, ისჯება ორივე ქალიც და კაციც, თანაბრად!

მადლობა მხევალ ნინოს, სადაც დაწერა, რომ ფიზიკური მონაცემები სულ სხვაა, და ცოდვისადმი დამოკიდებულება, მასზე გამარჯვება და ან მისით დაცემის შემთხვევაში ეკლესიის მიერ სასჯელის უცვალებლობა სხვა.

მადლობა ლიგიას, უბრალოდ და ნათლად რომ განუმარტა ამ ადამიანებს რაც მინდოდა მეთქვა.

ეს თემა გაგრძელდება სხვა ჩანაწერებით, ხოლო ხსნებულ საკითხებს, შევეცდები ნელნელა მამათა და ეკლესიის სწავლება ისევ დავამატო (რადგან არცერთ ოპონენტში არცერთი მსგავსი არგუმენტი არ იყო).

[KAIROS]

მომიწევს დაცვა თეზისისა "მრუშობისათვის კაციც და ქალიც ისჯება ერთნაირად", მომყავს ყველა კანონი ამ საკითხთან დაკავშირებით (ვიცავ ქალებს ქალებისაგან )

Блуд не есть брак и не начало брака. Посему совокупившихся посредством блуда лучше разлучать, если возможно. Если же всемерно держатся сожителя, то да примут епитимию за блуд, но да оставятся в сожитии брачном, да не горшее что будет”. А епитимия в древности была такой: отлучение от Причастия на 7 лет.

(ხედავთ აქ არსად წერია კაცს - 3 ან 5 და ქალს 7, არამედ ზიარებიდან განყენება 7 წელი და მორჩა)

სრული კრებული:

БЛУД

[блудодеяние], 1. Грех против целомудрия (в обиходе часто - любое нарушение морали в сфере половых отношений); одна из страстей в аскетическом учении Церкви. 2. В религиозно-метафорическом смысле - всякое уклонение человека от Божия Промысла о нем; идолопоклонство, неверие.

В Синодальном переводе Свящ. Писания терминами «Б.», «блудодеяние», «блудодейство» передаются евр. , , , греч. πορνεία,- заключающие в себе как первый (Быт 38. 24; Лев 19. 29; Ос 4. 10-11; Деян 15. 20, 29; 21. 25; Рим 1. 29; 1 Кор 6. 13, 18; 7. 2; Гал 5. 19; Эф 5. 3; и др.), так и второй (Исх 34. 16; Числ 14. 33; Иер 2. 20; 3. 2, 9; Иез 16. 15, 20, 34, 36; 23. 11, 27, 29; 43. 7, 9; Ос 2. 4; 4. 12, 18; 5. 3, 4; 6. 10; Наум 3. 4; и др.) смыслы понятия «Б.». В Иер 3. 8, 9 словом «блудодейство» передано , означающее прелюбодеяние, т. е. супружескую неверность. В рус. языке Б. имеет синонимы: любодеяние, распутство, разврат.

Христианство признает две формы устроения жизни человека в сфере пола: брак и безбрачие (целибат). Б. как искажение отношений между полами и заложенной в них Божественной цели есть грех, ибо он предполагает лишь достижение чувственного само- или взаимонаслаждения. Проявляясь в виде помысла, страсти, развращающих слов, зрелищ, книг, рассматривания непристойных картин, прикосновений к собственному телу или телу др. человека, ласк и собственно половых отношений, Б. посягает на чистоту и целомудрие человека. К Б. причисляются также проституция, гомосексуальные отношения (см. Содомский грех), кровосмешение, рукоблудие (мастурбация, малакия).

http://www.pravenc.ru/text/149399.html

Мирянин (ანუ ქალიც და კაციც, ერისთაგანი) за Б. отлучается от Причащения на 7 лет по Васил. 59 или на 9 по Григ. Нис. 4, но для «ревностно проходящих покаяние» срок епитимии может быть сокращен. ....
Свящ. Лев Шихляров

საინტერესო კვლევაა ციპინის საეკლესიო სამართალაში, ქვეთავ ერისკაცთა სასჯელთა შესახებ, არაფერია ნათქვამი სქესობრივ სასჯელთა სხვაობათა შესახებ,
Наказания для мирян
http://www.klikovo.ru/db/book/msg/4207

მოკლედ, როგორც ერთი მოძღვარი ბრძანებს: "Ни грех, ни добродетель не имеют пола. Нельзя сказать, кто более жертвенный – мужчина или женщина." მოვრჩები ამით.


ბიბლიის მუხლიც ასევეა განმარტებული, რომ ორივე ერთად იქოლებოდა, ორივე ქალიც და კაციც ისჯებოდა, შემიძლია დავძებნო განმარტებებიც, თუ მოთხოვნა იქნება, სხვა არგუმენტი შეპასუხებებში არ იყო და შემდეგში სხვა თემაზე გადავალ.

იხარეთ;

კაიროსი!

პ.ს.

სანამ გადავალ სხვა თემაზე (რომელიც დაყრდნობილი იქნება რათქმაუნდა პირველს), მანამ გთავაზობთ ზოგიერთი საინტერესო ლექციები ქალთა ადგილის შესახებ ეკლესიაში, ოჯახში და საზოგადოებაში

Видео@Mail.Ru: Lilie Szalies (Лилия Шалис) : епископ Илларион (Алфеев) : О женщинах в Церкви.

http://video.mail.ru/mail/lszalies/2954/2967.html?liked=1

Кураев. Женщина в Библии

http://video.mail.ru/mail/dedischev195413/6419/7535.html

О проблемах в Церкви

http://video.mail.ru/mail/dedischev195413/6419/7540.html

[KAIROS]

ეპისტოლე ჩვენთვის ანუ პერიპეტიები "ეპისტოლე დიოგნეტესადმი"-დან.

დაღლილია ჩემი სამშობლო, დაჭრილიც და დაღლილიც, საით გაიხედოს, ვის დაეყრდნოს და ვისი იმედი იქონიოს ლამის ვერ გაუგია ვის დაუჯეროს, ზოგი ჩრდილოეთში გარბის და დამპყრობელს ბაბაიას უძახის, ზოგი ოკეანსგაღმა მირაჟებს უხმობს, და ზოგიც ურაპატრიოტულ იდეებს აღვიძებს... ამ დროს კი, მმკ, სმმ და ა.შ. გამოდიან მთელი ქართველი მართლმადიდებლების სახელით საუბრობენ, ძირითადად ბაბაიას ბატუშკად ცვლიან და დანარჩენი იგივეა...

ხსნა კი, ისევ იქაა სადაც აქამდისაც იყო და სადაც მუდამ იქნება, ქრისტეს მოძღვრებაში, წმიდა მამათა მანიპულირების გარეშე შესწავლაში, ასე რომ ჩვენთვისაც იწყებს უცნობი ავტორი II საუკუნეში დაწერილ წერილს:

"

ვხედავ, რომ მეტად მოსურნე ხარ, რჩეულო დიოგნეტე, შეისწავლო ქრისტიანთა ღვთისმსახურება. გულმოდგინედ ეძიებ, რომ მთელი სისრულით გაიგო მათ შესახებ ყოველივე, თუ რომელ ღმერთს ერწმუნენ ისინი, ანდა როგორ მსახურებენ მას, რამეთუ ქრისტიანები ამ სამყაროს განეკრძალვიან, ხოლო სიკვდილს არარად რაცხენ."

ანუ უპირველესი რაც საჭიროა, იმისათვის რომ ჭეშმარიტება შეიცნო, არის სურვილი ამ ჭეშმარიტების შეცნობისა, ყოველგვარი სხვა ან ქვენა გრძნობა, პოლიტიკური, ნაციონალური, გენდერული და ა.შ. აქ უნდა განიგდოს და პირველ რიგში დადგეს, შეცნობა ჭეშმარიტებისა, აქვე უნდა განიგდოს ყოველგვარი წინაპირობა, მივიღებ , თუკი ... არ უნდა არსებობდეს, უნდა იყოს მხოლოდ წრფელი და გახსნილი სურვილი ჭეშმარიტების მიღებისა და მაშინ ჭეშმარიტებაც მოვა, თუნდაც ამ ჭეშმარიტების წინააღმდეგ იყოს ვინმე თავის დამასკოს გზაზე დამდგარი...
მთავარია იყოს მეტად მოსურნეობა და გულმოდგინე ძიება.

არც ელინთა ცრუ ღმერთებს თვლიან ისინი ღმერთებად, არც იუდეველთა ღვთისმოშიშებას (ბერძნ. “დეისიდამონია”. ხსენებული ბერძნული სიტყვა, ჩვეულებრივ განიმარტება, როგორც “შიში ღვთისა”, ხოლო უარყოფითი აზრით, “ცრურწმენა” (“დეიდო”, - მეშინია; “დაიმონიონ” _ ღვთიურობა). რამდენადაც ბერძნული სიტყვა “დაიმონ”, რომელიც ანტიკურ პერიოდში “ღმერთს” ნიშნავდა, ქრიტიანულ ხანაში “დემონის”, “ცრუ ღმერთის”, “ეშმაკის” აღმნიშვნელად გარდაიქმნა, ამდენად მოტანილი კომპოზიტიც მსგავსი შინაარსით იტვირთება. ძვ. ქართული მთარგმნელები მას, ჩვეულებრივ თარგმნიან, როგორც “მრჩობლეშმაკეული” (როგორც ჩანს კომპოზიტის პირველი წევრი “დეისი” გაუიგივეს სიტყვას “დვიოისი”, რაც “ორის” აღმნიშვნელი ბერძნული სიტყვის მიცემითი ბრუნვაა მრ. რ-ისა)) იწყნარებენ. გინდა გაიგო იმ წრფელი სიყვარულის (“ფილოსტორგია”. ხსენებული სიტყვა ჩვეულებრივ, განიმარტება როგორც ფაქიზი, სათუთი, საყვარელი, რაც მშობლიურობის განცდას შეიცავს) შესახებ, მათ შორის რომ სუფევს. იმასაც ეძიებ, თუ რა არის ეს ახალი ტომი ანდა ახალი წესი ცხოვრებისა, რომელიც ადრე არ იყო და ამჟამად გაჩნდა.

ვიწყნარებ შენს ამ სურვილს და ვითხოვ ღვთისაგან, რომელიც გვანიჭებს ყველას მეტყველებას და სმენის უნარს, მოგვმადლოს ორივეს, - მე ნიჭი იმგვარად თქმისა, რომ უმეტესად გარგოს ჩემს მსმენელს, ხოლო შენ იმგვარი გულისყური, რომ ცუდად არ დაშვრეს ჩემი ენა.

აქედან იწყება ის ძალიან საინტერესო ნაწილი ეპისტოლესი, რომელიც ჩვენს რეალობას ზუსტად და ჩვენს შემთხვევაში მეტად დროულად პასუხობს,, უპირველეს მოთხოვნად რჩება
დროა, განიწმინდო თავი ყველა იმ აზრისგან, წინდაწინ რომ დაუპყრია შენი გონება:
და ჯერ ავტორი ამბობს რა არ არის ქრისტიანობა და ამხილებს ორივე რელიგიურ უკიდირესობას რაც იყო მაშინ, წარმართობას (პოლითეიზმს, პანთეიზმს, ათეიზმის სახესხვაობებს) და იუდევლობას, იწყება საუბარს იმაზე მაშინ რაა ქრისტიანობა!

ქრისტიანები არც საცხოვრებელი ადგილით, არც მეტყველებით, არც ჩვეულებებით არ განირჩევიან სხვათაგან. ისინი არც სადმე კერძო ქალაქებში სახლობენ, არც სხვა ენაზე მეტყველებენ, არც რაღაც უჩვეულო ცხოვრების წესს მისდევენ, თუმცა მათი მოძღვრება ცნობისმოყვარე კაცთა გონებისა და გულმოდგინების ნაყოფად როდია! არცთუ ადამიანურ სწავლებებს იმარხავენ ისინი ზოგთა მსგავსად.

მაშ ასე ქრისტიანობა მაღლაა ყველაფერზე, ტერიტორიაზე, ენაზე, ტრადიციაზე... იგი არაა რასიზმი ან ფაშიზმი, რომელიმე ერის ზემდგომარეობაზე ან ზემისიაზე, ან ზეენოვნობაზე, ან ზეტრადიციებზე ან ა.შ. რომ დადიოდეს, იგი მაღლაა ამ ყველაფერზე, და ნებისმიერი ვინც ცდილობს ამ მიწიერ სუბსტანციებამდე დაიყვანოს ქრისტიანობა, იგი ნეოწარმართობას ქადაგებს და არა ქრისტიანობას, რამდენადაც არ უნდა შენიღბოს ეს.

ქრისტიანები ელინთა ქალაქებშიც მკვიდრობენ და ბარბაროსთა შორისაც, შესაბამისად თითოეულის წილხვედრისა. ადგილობრივ ჩვეულებებსაც იცავენ ისინი ტანსაცმლით, ყოფით, მთელი დანარჩენი ცხოვრებით

როგორც დღესასწაულობს, იცვამს, ჭამს, ძინავს, ცხოვრობს მისი ერი ისე ცხოვრობს ქრისტიანი, მსოფლიოს რა კუთხეშიც არ უნდა იყოს, რასაც არ უნდა იცვამდეს, კაბას გარედან და შარვალს შიგნიდან, შარვალს მხოლოდ თუ კაბას მხოლოდ, ზოგი მარტში ხვდება ახალ წელს, ზოგი სექტემბერში, ზოგი იანვარში, ქრისტიანიც ისეა როგორც მისი ერი, იგი არაა ექსტრემისტი, არაა მოჯანყე, არაა დამბრევი, არაა ლიბერალი, არაა მოღალატე, არაა გულცივი...
და მაინც:

თუმცა, ამასთან ერთად, მოქალაქეობის საკვირველ და ჭეშმარიტად უჩვეულო წესსაც ავლენენ: თითქოს საკუთარ მამულებში მკვიდრობენ, მაგრამ მკვიდრობენ, როგორც უცხონი. მოქალაქეთა მსგავსად ერთვებიან ყოველ საქმეში, მაგრამ დაითმენენ ყოველივეს, როგორც სტუმარნი. ყოველგვარი უბედურება მამულია მათი და ყოველი მამული – უბედურება. იქორწინებენ, როგორც სხვები, შვილებსაც შობენ, თუმცა შობილთ უპატრონოდ როდი ტოვებენ. ტრაპეზს ზიარად დააგებენ, მაგრამ არათუ-სარეცელსაც. ხორციელნი არიან, თუმცა ხორცის მიხედვით არ ცხოვრობენ. მიწაზე მკვიდრობენ, მაგრამ ცასა შინა მოქალაქეობენ

მაშ ასე, რაც ქრისტიანს განარჩევს არაქრისტიანებისგან, ეს მისი ქრისტიანობაა, და არა ეროვნული კუთვნილობა, სამეტყველო ენა, კანის ფერი ან სქესი... ქრისტიანი მოყვარულია სიწმიდისა, იგი შენმდობია, მშვიდობისმოყვარულია, პატრიოტია, წმიდად მცხოვრებია...
აი ასეთია ქრისტიანი, როგორც ქვემოთ წერია:

. არ ეურჩებიან დადგენილ კანონებს, მაგრამ მათივე ცხოვრების წესით იმარჯვებენ კანონებზე. უყვართ ყველანი და ყველასგან იდევნებიან; შეურაცხყოფენ მათ, სჯიან და კლავენ, ისინი კი ცხოველდებიან; გლახაკნი არიან და მრავალს განამდიდრებენ. ყველაფერი აკლიათ და უხვად აქვთ ყოველივე; უპატიო-ყოფენ მათ და უპატიობათა წიაღ იდიდებიან; ბრალს დებენ მათ და ისინი მართლდებიან; აძაგებენ, ისინი კი აკურთხებენ; შეურაცხყოფენ, ისინი კი პატივს მიაგებენ; კეთილს იქმან და ისჯებიან, როგორც ბოროტნი, დასჯილნი კი იხარებენ, ვით ცხოველქმნილნი. უცხოტომელთა მსგავსად ებრძვიან მათ იუდეველნი, ელინები კი დევნიან, თუმცა მიზეზად მტრობისა მოძულენი ვერსა ამბობენ.

მაშ დაიყონ ენა, მათ ვისაც ქრისტიანობა დევნა გონიათ, მათ ქრისტიანობა ნაციზმი, რასიზმი, ფაშიზმი გონიათ, მათ ვისაც ქრისტიანობა პოლიტიკა გონიათ, ასევე მათ ვისაც ქრისტიანობა საკუთარი ეკლესიის, ხალხის და ტრადიციების დაცინვა და ქილიკი გონიათ.

აშკარად ჩვენთვისაც დაუწერიათ ეს ეპისტოლე II საუკუნეში...

დაე ვიყოთ დევნილნი, შეურაცხყოილნი, დასჯილნი, დამცირებულნი, დაგლახაკებულნი, უპატიოქმნილნი ოღონდ კი ქრისტეს სახელის და სიყვარულის კანონის მორჩილების გამო, რათა ითქვას:
უყვართ ყველანი და ყველასგან იდევნებიან; შეურაცხყოფენ მათ, სჯიან და კლავენ, ისინი კი ცხოველდებიან; გლახაკნი არიან და მრავალს განამდიდრებენ. ყველაფერი აკლიათ და უხვად აქვთ ყოველივე; უპატიო-ყოფენ მათ და უპატიობათა წიაღ იდიდებიან...

იხარეთ;

კაიროსი!