გავუზიაროთ ერთმანეთს აზრები, N +1 ნაწილი :D პარამეტრები

[terra]

mata


)

[Misha Songulashvili]

karpaki

საერთოდ გამაღიზიან კიდეც

გაუღიზიანებელი როდის იყავი შემოგევლე?
პ.ს. ვიღებ შენს შენიშვნას!

[mata]

რატო ვაღიზიანებთ ერთმანეთს?

[terra]

მშვიდობით.

[მხევალი ნინო]

mata

რატო ვაღიზიანებთ ერთმანეთს?

მე მგონი უკვე ვართ გაღიაიზნებულები, ან ერთად საუბარი არ გამოგვდის ამ შემადგენლობას. ამიტომ, მე ვტოვებ ამ თემას და მე მგონი ფორუმსაც დავტოვებ და გავალ სადმე საღამომდე

[mata]

mata
მე მგონი უკვე ვართ გაღიაიზნებულები, ან ერთად საუბარი არ გამოგვდის ამ შემადგენლობას. ამიტომ, მე ვტოვებ ამ თემას და მე მგონი ფორუმსაც დავტოვებ და გავალ სადმე საღამომდე

რატომ ნინო,რა ხდება... ვინ გაწყენინა?

ვერაფერი ვერ გავიგე

[თამარი_ცქნაფო]

იცი რა ამოვიდა ყელში მარშუტკა და მაგაზე ღადაობა.თქვენთვის ეგ ეტყობა ამოუწურავი საღადაო თემაა და მე არც თავიდან მეცინებოდა და ეხლა კიდე საერთოდ გამაღიზიან კიდეც
ვჩპუ ხო აზზე ხართ.სკაიპ ჩათს გირჩევდით.

რატომ ღელავთ თქვენ, გენაცვალე? რა მთელი მსოფლიოს სევდა გაწევთ ზურგზე, ორდი დღეა რომ მოსთქვამთ ზოგადსაკაცობრიო საკითხებზე?

[mata]

karpak რატო ხარ გაბრაზებული? ასე გული რამ გატკინა ?

[mari-mari15]

მშვიდობა თქვენდა ხალხოო რა გჭირთ რა აგრესიულები ხართ,მხევალო შეეენც გაგაბრაზეს, აბა გUშინდელიოვით ჩავეხუტოთ ყველანი ერთმანეთს

[თამარი_ცქნაფო]

მშვიდობა თქვენდა ხალხოო რა გჭირთ რა აგრესიულები ხართ,მხევალო შეეენც გაგაბრაზეს, აბა გUშინდელიოვით ჩავეხუტოთ ყველანი ერთმანეთს

წარბი არ ამაწევინო

[mari-mari15]

წარბი არ ამაწევინო

რათა ქალოო?

[kato_Bato]

აბა ვინ უნდა შემხვდეს მარშრუტკაში?

ტო ესტ, რაფერ ხართ?

[Misha Songulashvili]

kato_Bato

აბა ვინ უნდა შემხვდეს მარშრუტკაში?

ხაჭაპური თან გექნება?

[kato_Bato]

Misha Songulashvili
იმ კვირაში დათქვით ნებისმიერი დღე და შეგხვდებით< ხაჭაპურიც თან მექნება

[Misha Songulashvili]

kato_Bato
სამარხვო ხაჭაპური?

[თათო_-_]

როგორ ხართ მეგობრებო?

[kato_Bato]

[b]Misha Songulashvili[B]

ეგეც

[mata]

მოკლედ !
არვიცი აქ რა მოხდა, კარპაკ რატო არ მპასუხობ ეგეც არ ვიცი. ან არ მპასუხობ ან ვერ მპასუხობ. ნუ არაუშავს, კარგი.

ერთი რაღაც მინდა რომ ვთქვა: აქ ზოგადად ჩემი აზრით ყველაზე მეტი გულის ტკივილი და უსიამოვნება სამართლიანობის, უსამართლობის და თავმოყვარეობის გამო ხდება. ამიტომ გადავწყვიტე ამ საკითხებთან დაკავშირებით დავდო ბლეზ პასკალის აზრებიდან პატარა ნაწილი, რომელიც მე მგონია ყველას თუ არა, ზოგიერთს მაინც მოეწონება

თავმოყვარეობა ზოგადად კარგი თვისებაა თუ ცუდი? (როგორ გგონიათ)

პასკალი თვლის, რომ თავმოყვარეობა ადამიანის საკუთარი ღირსების დაცვას კი არ გულისხმობს, ან საკუთარი ინდივიდუალური თვითღირებულების შეგნება კი არ არის ეს, არამედ თავმოყვარეობა წარმოადგენს ცუდმედიდურობას, სუბიექტური ნების სიმრუდეს და სულის ეგოისტურ განწყობილებას.

თავმოყვარეობისა და საერთოდ ადამიანური მე–ს ნამდვილი არსი თავისი თავის სიყვარულია და მხოლოდ საკუთარი თავისთვის ზრუნვა. მას არ ძალუძს ათასგვარი ნაკლისა და მანკიერებისგან განკურნოს თავისი სიყვარულის საგანი.
ადამიანურ მე–ს სურს რომ იყოს დიადი, მაგრამ გრძნობს, რომ უბადრუკია;
მე–ს სურს იყოს ბედნიერი, მაგრამ ხედავს, რომ უბედურია;
მას სურს იყოს სრულქმნილი, მაგრამ იცის, რომ არასრულქმნილებით სავსეა;
მას სურს ყველა ადიდებდეს და თაყვანს სცემდეს, მაგრამ ხვდება, რომ მხოლოდ ზიზღსა და სიძულვილს იწვევს სხვებში.
ეს წინააღმდეგობა გრძნობებიდან ყველაზე უსამართლო და ყველაზე ბრალეულ გრძნობას ბადებს ადამიანში: მძაფრ სიძულვილს სიმართლის მიმართ !
სიმართლისა, რომელიც თვალს არ ხუჭავს და დაუნდობლად ამხილებს მის მანკიერებას. მას სურს მოსპოს სიმართლე, მაგრამ რაკი საკუთრივ სიმართლის მოსპობა არ შეუძლია, ცდილობს საკუთარ შეგნებაში მაინც ჩაკლას, ან სხვის სულში ჩაახშოს იგი. ანუ სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ყოველნაირად ცდილობს დაუმალოს თავისი ნაკლი როგორც სხვას, ისე საკუთარ თავსაც, და ვერ იტანს, როცა ვინმე ხედავს ამ ნაკლს, ან ცდილობს თვით მას დაანახოს იგი.

რათქმა უნდა ცუდია თუ ნაკლით ხარ სავსე, მაგრამ უფრო უარესია თუ არ სცნობ და არ აღიარებ ამას, ვინაიდან ეს ნიშნავს, ნაკლს ახალი ნაკლი მიუმატო, ესე იგი ძალით მოიტყუო თავი. ჩვენ არ გვსურს რომ სხვები გვატყუებდნენ და ვთვლით, რომ უსამართლოდ იქცევიან, თუკი უფრო მეტ პატივისცემას მოითხოვენ ჩვენგან, ვიდრე თავად იმსახურებენ. მაგრამ განა ასევე უსამართლოდ არ ვიქცევით, როცა ვცდილობთ მოვატყუოთ ისინი და მოვითხოვთ, რომ უფრო მეტი პატივის ღირსად გვცნონ, უფრო მეტი პატივი მოგვაგონ, ვიდრე ვიმსახურებთ?!
ამრიგად, როცა სხვები მხოლოდ ჩვენს ნაკლსა და ბიწიერებას ხედავს, რომელიც მართლაც გვბღალავს და გვსვრის – ისინი, როგორც სჩანს, არ სცოდავენ ჩვენს მიმართ, ვინაიდან ჩვენი ბიწიერება მათი ბრალი არ არის. პირიქით, კეთილისმყოფებად გვევლინებიან, რაკიღა ხელს გვიწყობენ იმაში, რომ თავი დავაღწიოთ ბოროტებას, ანუ ჩვენივე ნაკლის არცოდნას. რად უნდა ვმრისხანებდეთ იმის გამო, რომ მათ იციან ეს ნაკლი და ამიტომ ვეზიზღებით ჩვენ?! განა უსამართლობაა, რომ ისინი ჩვენი ჭეშმარიტი სახით გვიცნობდნენ და ამრიგად ზიზღით გვიყურებდნენ, თუკი მართლა ზიზღის ღირსნი ვართ?!

აი რა განცდები უნდა აღიძვროდეს ჭეშმარიტად წრფელსა და სამართლიანობის მოყვარე გულში. მაგრამ რა გვეთქმის ჩვენსავე გულზე, რომელშიც სრულიად საპირისპირო გრძნობები იბადებიან. ვინ შეძლებს იმის უარყოფას, რომ ჩვენ მთელი არსებით გვძულს სიმართლეც და სიმართლის მთქმელიც. მაშინ როდესაც, პირიქით, მთელი სულით და გულით გვიყვარს ის, ვინც ცდება, რათქმა უნდა ჩვენს სასარგებლოდ; გვიყვარს, როცა სხვები სულ სხვა ვინმედ გვთვლიან და არა იმად, რაც ვართ სინამდვილეში.
ეს სიძულვილი სიმართლისადმი, როგორც სჩანს, მეტნაკლებად ყველა ჩვენგანს ახასიათებს, ვინაიდან განუყოფელია ჩვენი თავმოყვარეობისაგან. რა სავალალოა თავაზიანობა, რომელიც აიძულებს ყველას, ვისაც მოყვასისადმი გულწრფელობა მართებს, ათასგვარ ხრიკს მიმართოს, ყოველი ფეხის ნაბიჯზე იცრუონ და იპირფერონ, რათა არავის ატკინონ გული, არავის მიაყენონ შეურაწყოფა.
აი რატომ ჩქმალავენ ჩვენს ნაკლს, რატომ გვაჩვენებენ თავს ისე, თითქოს ყველაფერი მოგვიტევეს, რატომ გვასხამენ ხოტბას და რატომ გვიდასტურებენ წამდაუწუმ სიყვარულ და პატივისცემას. მაგრამ ამისდა მიუხედავად, წამალი მაინც მწარე ეჩვენება თავმოთნეობას, რომელიც წვეთ–წვეთად, აშკარა ზიზღით სვამს მას, ხოლო ფარულად რისხავს კიდეც მის მომწოდებელს.
ამიტომ თუ კაცს სურს ჩვენი კეთილგანწყობა დაიმსახუროს, არასდიდებით არ გაგვიწევს ისეთ სამსახურს, რომელიც, მისი აზრით, შეიძლება უსიამოვნო აღმოჩნდეს ჩვენთვის. არა, ის მოგვექცევა მხოლოდ ისე, როგორც საერთოდ, გვსურს გვექცეოდნენ: ჩვენ გვძულს სიმართლე – ჰოდა ისიც დაგვიმალავს მას; ჩვენ ვტკბებით, როცა პირში გვაქებენ, რახან ასეა – ისიც ფეხქვეშ გაგვეგება; ჩვენ გვინდა, რომ გვატყუებდნენ – ისიც ადგება და მოგვატყუებს.

სწორედ ამიტომ ყოველი წარმატება თუ წარჩინება, რომელიც ხალხის თვალში გვამაღლებს ჩვენ, იმავდროულად გვაშორებს სიმართლეს და ჭეშმარიტებას, ვინაიდან, რაც უფრო სასარგებლონი ვხდებით სხვებისთვის, მით უფრო უფრთხიან ისინი ჩვენს განრისხებას და განაწყენებას. ასე რომ სიმართლის თქმა სასარგებლოა მხოლოდ მისთვის, ვისზედაც სიმართლეს ამბობენ, მაგრამ მავნეა მისთვის, ვინც ამბობს, ვინაიდან ამით მხოლოდ ზიზღსა და სიძულვილსიწვევს.

ამ უბედურებისგან ყველაზე მეტად ზარალდებიან, რათქმა უნდა, ძლიერნი ამა სოფლისანი, მაგრამ არც უბრალო მოკვდავთ ადგებათ კარგი დღე, ვინაიდან არავის არ სწყენს სხვისი კეთილგანწყობის მოხვეჭა. ასე და ამრიგად, მთელი ჩვენი ცხოვრება განუწყვეტელი ილუზიაა: ჩვენც მხოლოდ ერთმანეთს ვატყუებთ, ერთიმეორეს ვეპირფერებით. არავინ არ გვეტყვის პირში იმას, რასაც ზურგს უკან იტყვის. ადამიანთა ურთიერთობა მხოლოდ ამ ორმხრივ სიცრუეზეა დაფუძნებული. თითოეულ ჩვენგანს რომ შეეტყო, რას ამბობენ ჩვენი მოყვასნი ჩვენზე, დარწმუნებული ვარ, ოთხი გულწრფელი მეგობარიც აღარ დარჩებოდა ამ ქვეყნად.
ასე რომ ადამიანი მხოლოდ და მხოლოდ შენიღბული სიყალბეა, სიცრუე და პირმოთნეობა, არა მარტო სხვების, არამედ თავისივე თავის წინაშეც. მას არ სურს სიმართლე მოისმინოს საკუთარ თავზე და ცდილობს არც სხვას უთხრას მართალი.


ბლეზ პასკალი "აზრები"

მაპატიეთ ამდენი სერიოზულობისთვის ამ თემაში.

[mari-mari15]

როგორ ხართ მეგობრებო?

ცოტა მოწყენილები, თავად?

ყოჩაღ მატა ამდენი რამ დაგწერინაააა

[თათო_-_]

ცოტა მოწყენილები, თავად?

ყოჩაღ მატა ამდენი რამ დაგწერინაააა

და რამმოგაწყინათ? : (