წმიდა მამათა გამონათქვამები მარხვის შესახებ პარამეტრები

[marine]

"მის [ღირსი ანტონ ჭყონდიდელი] მარხვისგან გალეულ პირისახეზე აღბეჭდილი იყო ანგელოზებრივი სათნოება"

[marine]

"თვით მარხვაც არა მხოლოდ სხეულის საგვემად განგვეწესა ჩვენ, არამედ, აგრეთვე - გონების მღვიძარებისთვისაც, რათა არ მოხდეს ისე, რომ იგი, საჭმელთა სიმრავლით დაბნელებული, უძლური აღმოჩნდეს გულისზრახვათაგან თავდასაცავად. მაშ, საჭიროა მთელი გულმოდგინების გამოჩენა არა მხოლოდ სხეულებრივი მარხვის მხრივ, არამედ აგრეთვე, გულისზრახვათა მიმართ ყურადღებისა და სულიერი მოღვაწეობის მხრივაც, რომელთა გარეშეც შეუძლებელია ჭეშმარიტი უბიწოებისა და განწმენდილობის მწვერვალზე ასვლა"

/წმ. კასიანე რომაელი/

[marine]

"ვინც მარხულობს და ლოცულობს, - გვასწავლის იოანე ოქროპირი, - მას ქარზე მსუბუქი ორი ფრთა აქვს: ის ცეცხლზე სწარფია და მიწაზე მაღალი. ასეთი ადამიანი ყველაზე უკეთ ებრძვის დემონებს. ვინაიდან არავინაა გულწრფელ მლოცველ და მმარხველ კაცზე ძლიერი"

[marine]

"წმინდა იუსტინიას ეშმაკი ხშირად ესხმოდა თავს, მაგრამ ვერ ამარცხებდა. ერთხელ ღირსი დედა ლოცვად იდგა. ამ დროს არაწმინდა სურვილების მოზღვავება იგრძნო. იუცხოვა ნეტარმა საკუთარი სულის ეს ცოდვიანი ძვრა და უწმინდური აზრების შერცხვა, მაგრამ მალე მიხვდა, რომ ეს საცთური ეშმაკმა მოუვლინა. წმინდანმა მარხვა დაიწყო და უფალს საცთურის განდევნას შეევედრა. საბოლოოდ, ლოცვითა და მარხვით, წმინდა დედამ სძლია ბოროტს და განაგდო იგი"

[marine]

"მარხვა, ლოცვა და მოწყალება პრაქტიკული გამოხატულებაა რწმენის, იმედისა და სიყვარულისა"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"- რატომ არ იცავს ბევრი მარხვას? - კითხულობთ თქვენ. იმიტომ, რომ არ იციან მარხვის ნაყოფი. ჩვენი ქვეყნის ჯანდაცვის ორგანოებმა ეკლესიასთან ერთად უნდა მოსთხოვონ ხალხს მარხვის დაცვა, იმიტომ, რომ მარხვას საოცარი შედეგები მოაქვს, და არა მხოლოდ სულიერი, არამედ - ხორციელიც. ამის დასტურად მრავალი მაგალითის მოტანა შეიძლება, მაგრამ მე ერთ-ერთ ამასწინდელ მაგალითზე შევჩერდები.

აი, რას წერს ერთი ქვრივი ბეჩეიადან: "მარხვა გასულ წელს, სამების დღესასწაულზე დავიწყე. ასე გადავწყვიტე: თუკი ეკლესიაში დავდივარ, უფლისადმი ვლოცულობ, უნდა ვიმარხულო კიდეც. ვიდრე მეუღლე ცოცხალი მყავდა, მარხვას არ ვიცავდი და ხშირად ავადვმყოფობდით. არასდროს ისე არ მომხდარა, რომ ერთდროულად ორივენი ჯანმრთელად ვყოფილიყავით: ხან ერთი ვიყავით ლოგინად, ხან - მეორე. ასე განვლეთ მთელი ცხოვრება. მე ყოველთვის გაღიზიანებული ვიყავი, მცირეოდენ წვრილმანსაც კი მრისხანებაში მოვყავდი. შიშები მტანჯავდნენ. ყველაფრის მეშინოდა, თვით საკუთარი აზრებისა და წინათგრძნობებისაც კი. ამ დროიდან ვიწყე მარხვა (აგერ უკვე ერთი წელიწადი გავიდა სამებობის იმ დღიდან), მე დავმშვიდდი, სულში სიხარულმა, ხოლო სხეულში სიმსუბუქემ დაისადგურა. არაფერზე ვბრაზდები, არავისზე ვარ ნაწყენი. ჩემს სულში საეკლესიო გალობები და ლოცვები ჟღერენ. სიზმრები ნათელი და კეთილია. ახლა შეძლებულ მეგობარ ქალბატონთან ვცხოვრობ, მაგრამ ვგრძნობ, რომ მთელი სამყარო მე მეკუთვნის. სრულიად ჯანმრთელი ვარ, თუმცა მოვხუცდი, არაფრის შიში არ მაქვს, სიკვდილისაც კი. მხოლოდ ერთი დაუოკებელი სურვილი მაქვს - სურვილი სიჩუმის, მარხვისა და ლოცვისა. მათში ვპოვებ სრულ ბედნიერბას".

ამგვარად წერს საკუთარი თავის შესახებ მოხუცი ქალბატონი ბეჩეიადან. და გამოცდილებით გვიდასტურებს სახარებისეულ სწავლებას და ეკლესიის მრავალსაუკუნოვან გამოცდილებას"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მარხვა დადგენილია მათთვის, ვისაც სულის ცხონება, სულის ხსნა სურს"

/მეუფე იობი (აქიაშვილი)/

[marine]

"საღმრთო მადლით, ადამიანი მარხვის სწორად, წმიდად შენახვას შეძლებს. ხოლო სულიწმიდის მადლი, თავმდაბალ ადამიანს ენიჭება: "მდაბალთა მიეცემის მადლი"; ამპარტავანი კი, ჭეშმარიტ მარხვას ვერ დაიცას. თუ ამპარტავანი და სხვათა განმკითხველი, იგი მარხვას სწორად ვერ დაიცავს. ადამიანი საკუთარი ცოდვების განცდით თავმდაბლობას მოიპოვებს და მაშინ მასში სული წმიდა დამკვიდრდება. ნუ იფიქრებთ, რომ ეს რთულია. მთავარია, საკუთარი თავის სწორად ხედვა შეძლოთ. აი, სწორედ ამაში გვეხმარება მარხვა"

/მეუფე იობი (აქიაშვილი)/

[marine]

"ცნობილია, რომ ადამიანის გულს და გონებასაც თავის თვალი აქვს, რომელიც ჩვენი ცოდვებით ბნელდება. ცოდვაში ჩავარდნილ ადამიანს, კეთილისა და ბოროტის გარჩევის უნარი აღარა აქვს. ამისთვის, ჩვენი გულის, სულის და გონების განსანათლებლად არის საჭირო მარხვა"

/მეუფე იობი (აქიაშვილი)/

[marine]

"მოდით, ერთ სახალისო ისტორიას მოგიყვებით. ერთხელ რამდენიმე მამასთან ერთად ურანოპოლისიდან თესალონიკის მიმართულებით ავტობუსით მივდიოდით. ჩემ წინ ორი მონაზონი იჯდა. ერთ-ერთი მათგანი, ასე ვთქვათ, შედარებით თანამედროვე იყო, ხოლო მეორეს მრავალი წლის განმავლობაში ათონის მთა არ დაეტოვებინა. ორივე ზილოტი [სქიზმატური დაჯგუფება] გახლდათ, უფრო სწორად რომ ვთქვათ, ტრადიციული ადამიანები, რომლებიც საკმაოდ ფანატიკურად მისდევდნენ ძველ კალენდარულ სტილს. ჩვენი მგზავრობა დაახლოებით სამი-ოთხი საათის განმავლობაში გრძელდებოდა. ერთ-ერთმა მეორეს კანფეტი შესთავაზა და ესეც ეკითხება:

- ეს ხომ რძიანია?

- აიღე, დალოცვილო! არაფერია შიგნით.

საკუთარი თანამგზავრის საუბედუროდ, მანაც აიღო და შემდგენლობის კითხვას შეუდგა, სადაც აღმოაჩინა, რომ ეს კანფეტი მეასედ პროცენტ რძის სუბპროდუქტს შეიცავდა. უნდა გენახათ, იქ როგორი მითქმა-მოთქმა და სკანდალი ატყდა. მან ხომ სულ რაღაც 0,01% რძის შემადგენლობის გამო მარხვა დაარღვია!"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"მარხვა ისევე, როგორც ნებისმიერი სხვა ღვაწლი, გვჭირდება ჩვენ და არა ქრისტეს. ღმერთი ჩვენს მარხვას ვერაფერში გამოიყენებს, ჩვენ კი მისი მეშვეობით განვიკურნებით. ვნებებითა და ცოდვებით დასნეულებულ, უძლურ ადამიანს - აი, ვის სჭირდება განკურნება"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"პირველი სავარჯიშო არის საკუთარი ნების მოკვეთა, ანუ მარხვისას უნდა ივარჯიშო საკუთარი ნების მოკვეთაზე. როდესაც ეკლესიამ დაადგინა, რომ ამა და ამ დღეს ხორცი არ უნდა ჭამო, შენ კი მაინცდამაინც ხორცი გინდა, სხვა საჭმელი არ მოგწონს, სწორედ ასე ვარჯიშობ, ასე იკვეთ შენს ნებას, რადგან ეკლესიის მთელი სხეული მარხულობს და შენც მათთან ერთად. მაგალითად, არ გსურს რაღაც ბოსტნეული, არამედ მწვადი, მაგრამ არ ჭამ. ეს იმას ნიშნავს, რომ საკუთარ ნებას იკვეთ"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"პირველი სავარჯიშო არის საკუთარი ნების მოკვეთა, ანუ მარხვისას უნდა ივარჯიშო საკუთარი ნების მოკვეთაზე. როდესაც ეკლესიამ დაადგინა, რომ ამა და ამ დღეს ხორცი არ უნდა ჭამო, შენ კი მაინცდამაინც ხორცი გინდა, სხვა საჭმელი არ მოგწონს, სწორედ ასე ვარჯიშობ, ასე იკვეთ შენს ნებას, რადგან ეკლესიის მთელი სხეული მარხულობს და შენც მათთან ერთად. მაგალითად, არ გსურს რაღაც ბოსტნეული, არამედ მწვადი, მაგრამ არ ჭამ. ეს იმას ნიშნავს, რომ საკუთარ ნებას იკვეთ"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"ეკლესიის მეირ დაწესებული მარხვა არ არის სათნოებათა გვირგვინი, არამედ ეს არის მხოლოდ პირველი საფეხური და საჭიროა დიდი ბრძოლა, სანამ ადამიანი სრულყოფილებას მიაღწევს, ანუ ქრისტეს დაემსგავსება. ეს არის პირველი, ივარჯიშე საკუთარი ნების მოკვეთაში, რაც ქრისტესთან და მოყვასთან ურთიერთობაში დაგეხმარება და სიმდაბლეს გასწავლის. როდესაც ადამიანი საკუთარ ნებას იკვეთს, ის მდაბლდება და გამოცდილებით იგებს, თუ რამხელა სიდიადეა სიმდაბლე და ღმერთის ნების მიღება.

მარხვის მეორე, ძალიან მნიშვნელოვანი ნაყოფი სიმამაცეა, რომელიც სულიერი ბრძოლისთვის უმნიშვნელოვანესი სათნოებაა. თუ არ გაქვს სიმამაცე, ვერ გადარჩები"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"რა თქმა უნდა, ღმერთს არ სჭირდება ჩვენი მარხვა, ეს ჩვენ ვიღებთ სარგებელს ამ სულიერი ბრძოლით"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"ხორციელი მარხვა სულზე დადებითად მოქმედებს, ადამიანი ხომ სულისა და ხორცის ერთობაა!"

/მიტროპოლიტი ათანასე ლიმასოლელი/

[marine]

"მაცხოვარმა თქვა, თუ რამეს ვერ მივაღწევთ, უნდა ვილოცოთ და ვიმარხულოთ. აი, მაგალითად, მარხვა ოთხშაბათს და პარასკევს. ეს პატარა რამეა, მაგრამ სინამდვილეში დიდი რამ არის. მარხვა საეკლესიო ცხოვრების ნაწილია. ოთხშაბათს და პარასკევს მარხვა ძალიან იოლია! არავინ მოკვდება, თუ რძეს ერთი დღე ვერ დალევს"

/ძმა იოსები, მონრეალის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ივერიის მირონმდინარე ხატის მცველი/

[marine]

"მეუფე ვიტალი არაერთხელ მოგვითხრობდა გერმანიაში ერთ-ერთ მრევლ ქალბატონთან დაკავშირებით ომის დროს მომხდარი მნიშვნელოვანი შემთხვევის შესახებ: ერთხელ, როცა ეს ქალი თავის ორ ჩვილთან ერთად რკინიგზაზე გადარბოდა, ჩექმა ლიანდაგის რელსებს შორის გაეჭედა, საშინელ ტკივილს გრძნობდა, შორიდან კი უკვე ორთქმავლის ხმა გაისმა - მატარებელი ახოვლდებოდა; მან ვეღარ შეძლო თავის განთავისუფლება. უცებ ორი მაღალი ლამაზი მამაკაცი გამოჩნდა და გამოუცნობი გზით გაათავისუფლეს ის, მატარებელმა მათ გვერდით გაიარა.

გაოცებული ქალი მიუბრუნდა მათ: "ღმერთო მიშველე, საიდან ხართ, ვინ ხართ?" მათ უპასუხეს: "მე მქვია ოთხშაბათი, მე კი პარასკევი, ჩვენ ღვთისგან ვართ წარმოგზავნილნი შენი სიცოცხლის გადასარჩენად, რადგან ადრეული ასაკიდან ყოველთვის მარხულობდი". და ამის შემდეგ მალევე გაუჩინარდნენ.

აი, რა მნიშვნელობა აქვს ოთხშაბათს და პარასკევს მარხვას. ასეთი მცირე რამ არის, მაგრამ რაოდენ მნიშვნელოვანია მართალი ქრისტიანული ცხოვრებისთვის"

/ძმა იოსები, მონრეალის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ივერიის მირონმდინარე ხატის მცველი/

[marine]

"ამიტომ, საყვარელნო, გლოცავთ და გევედრებით სიყვარულითა და სიმტკიცით განვლოთ მარხვის დღეები, ნუ შეორგულდებით, ნუ შეგეპარებათ სისუსტე, იდექით მტკიცედ, გახსოვდეთ, რომ როცა კაცი მეტად იღვწის სულისათვის, ბოროტება მაშინ უფრო აქტიურდება, ე.ი. განსაცდელი და წინააღმდეგობანი მარხვისას უფრო მეტი აქვს მორწმუნე ადამიანს, ვიდრე ხსნილში, მაგრამ ამან არ უნდა შეგვაშინოს. პირიქით, უნდა აღგვავსოს უფრო მეტი რწმენითა და სასოებით. ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს, რომ ჩვენთან არს უფალი, რომელიც აძლიერებს და ამტკიცებს რწმენას ჩვენში"

/მეუფე ზოსიმე (შიოშვილი)/

[marine]

"ღირსი ალექსი [შუშანია] თეკლათის სავანისადმი მიძღვნილ ლექსში აღწერს მონასტერში ცხოვრების პირველი წლების სიძნელეებს, მძიმე ღვაწლს, ღამით ფსალმუნთა გალობას, მკაცრ მარხვას და ა.შ.

იგი იხსენებს,რომ დედებს ხშირად უჭირდათ საზრდოს შოვნა და რასაც მოიპოვებდნენ, ისიც მეტად მცირე იყო - ძირითადად, მჭადითა და წყლით იკვებებოდნენ. არც თუ ისე იშვიათად, საერთოდ არაფერი ჰქონდათ და ორ-სამ დღეს ტრაპეზის გარეშე ატარებდნენ ხოლმე"

/მიტროპოლიტი შიო (მუჯირი)/